Celestial Zodiacs: The Chosen Twelve (Tagalog)

Darating din sa tamang panahon ang mga bagay na pinapangarap natin. Sipag, tiyaga at dedikasyon sa ginagawa ang ilan lamang sa mga mahahalagang sangkap upang maabot ang ating mga pangarap.Kumurba ang matamis na ngiti sa aking labi habang pinagmamasdan ang kabuuan ng aking bagong gawang bahay. Ilang taon ko rin itong pinag-ipunan mula sa aking sahod na natatanggap buwan-buwan sa isang restaurant bilang waitress, dishwasher at janitor. All-around ang aking trabaho sa restaurant na iyon. Mahirap man, pero kinakaya para sa pangarap.“Ash, ang ganda talaga ng bahay mo! Galing ng pagkagawa,” pasadang saad ni Louie na nakasakay sa kanyang bisikleta.  Bago pa lamang ako rito at kalilipat ko lamang kahapon mula sa apartment na inuupahan ko. Si Louie pa lang ang kilala ko sa subdibisyong ito dahil magkaklase kami no'ng haiskul. Tumulong din siya sa sa paglilipat ng aking mga gamit kahapon.

Napakaraming katanungan ang bumabagabag ngayon sa aking isipan. Napakabilis ng mga pangyayari at hindi magawang ma-rehistro sa aking utak ang lahat ng paliwanag sa akin kanina ni Archmaster Leonard. Hindi pa rin ako makapaniwalang isa ako sa mga Celestial Zodiac- ang labindalawang hinirang ni Empress Lumia. Pinili kami ng Phoenix Empress upang maging tagapangalaga ng kaayusan at kapayapaan sa mundo ng mahika.Ako ang Cancer sa mga Zodiac, na sinisimbolo ng isang alimango. Hindi rin ako basta-basta salamangkero lamang dahil anak ako ng isang Archgoddess- isang katotohanang mahirap paniwalaan para sa akin. Nagkakilala na rin pala kami ni Archmaster, sampung taon nang nakalilipas. Nilagyan nila ng selyo ang aking kapangyarihan upang hindi ako mapahamak kapag hindi ko ito magawang kontrolin. Ngunit, wala naman akong matandaan na nagkita na nga kami dati ni Archmaster. At ang isa pang ipinagtataka ko, bakit hindi nila ako dinala sa paaral

Nagulat ako nang makarinig ng isang malakas na pagsabog. Nang nagpalinga-linga ako sa aking paligid, napagtanto kong nasa isang kagubatan ako. May dalawang tao akong nakikita mula sa aking kinaroroonan- isang babaeng nasa mid-30 na siguro ang edad at isang batang babae. Teka, anong ginagawa ko rito? Hindi ba't nasa Caelum Academy ako at kauuwi lang namin nila Caya galing sa Dome Magia. Nanaginip na naman ba ako?“Isa kang malaking kahihiyan! Hanggang ngayon ay hindi mo pa rin magawang kontrolin ang iyong kapangyarihan, Ash,” sermon ng babae sa bata.Ash? Bakit parang pamilyar sa akin ang eksenang ito? Ngunit, wala naman akong maalala na nangyari na ito sa akin. Ako ba ang batang iyon?Nangunot ang aking noo. Nagtago ako sa likod ng isang puno at pinanood silang dalawa. Napansin ko ang maraming punong natumba at nasusunog ang mga ito. Napadako ang aking tingin sa bat

Dahan-dahan kong naimulat ang aking mga mata. Sumalubong agad sa akin ang walang hanggang kadiliman. Wala akong makita kundi dilim lamang. Sinubukan kong tumayo at mabuti na lamang dahil hindi ako natumba. Bigla namang kumirot ang aking ulo kayan napakagat na lamang ako sa aking ibabang labi.Nang mag-angat ako ng tingin, napakaraming imahe ang lumitaw sa ere. Tila nasa loob ako isang ng monitor room at nanonood ng mga kuha ng CCTV cameras. Nababalot ako ngayon ng pagtataka.   Isang eksena ang nakaagaw sa aking atensiyon. Medyo glitchy ito pero maayos ko namang naririnig ang mga boses ng nag-uusap.“Ate, makipaglaro ka naman sa amin. Puro ka na lamang pagsasanay. Miss na kitang kalaro,” pakiusap ng isang batang may maliit na tinig. Napapatulala na lamang ako habang pinagmamasdan ang batang babae. “Hindi maaari, Debbie. Kailangang magsanay nang magsanay ang ate mo. Hangga't hindi pa niya nagagawa

Nakayuko lamang kaming lahat habang sinesermonan kami ni Archmaster Leonard. Parito't paroon ang kaniyang ginagawa, habang binubusog kami ng kaniyang mga salita.“Inaasahan ko pa naman din kayo na maging modelo sa lahat, ngunit anong ginagawa niyo? Kayo pa ang nangunguna ng gulo dito sa Akademya!” hayag sa amin ni Archmaster. “Ngunit, Archmaster--”“Huwag kang sumabat, Caya. Hindi ko tinatanong ang iyong opinyon,” naiiritang asik ni Archmaster sa aking katabi. Kinurot ko siya sa kaniyang braso at binigyan ng tingin na nagsasabing, “Huwag ka na kasing magsalita pa”. Napatahimik naman siya at saka sumiksik sa aking tabi. “Wala man lang bang umawat sa tatlong ugok na ito bago pa sumiklab ang kanilang pagtatalo?” usisa sa amin ni Archmaster. Kulang na lamang ay umusok ang kaniyang ilong dahil sa pagkainis sa amin. Naglakas-loob naman akong sagutin ang kaniyang ka