SIMULA

“Why?” malambing na tanong ng kaniyang asawa mula sa kabilang linya.

“Wala naman,” nakangiting tugon ni Skyler na para bang kaharap niya lang ito. “Na-m-miss lang kita.” Nakangiti siyang lumingon sa bubog na bintana ng kaniyang opisina. Kitang-kita roon ang nagtatayugang mga gusali na para bang nagpapaligsahan ng pagtaasan sa isa’t isa, kabilang na ang gusaling pag-aari niya.

He owned that twenty-floor building he was in. He’s a landscape architect and the owner of dela Merced Landscaping Company. Ang kompanyang nangunguna sa pagdidisenyo ng malalaki at kilalang subdivisons sa loob at labas ng Metro; pati na sa mga hotels, resorts at mga malalaking kompanya sa bansa. At thirty-three, he already established his name in the business world.

“Gosh, Skyler! Kahihiwalay lang natin kani-kanina,” palatak ng asawa niya sa kabilang linya. 

Natawa siya. Totoong kahahatid niya lang dito sa mall na pagkikitaan nito at ng mga kaibigan nito. Hindi pa alam ng mga kaibigan nito na ikinasal sila. It was a whirlwind romance. They met last month sa isang resort sa Bali, Indonesia noong nasa conference siya. Ang asawa naman niyang si Adreianne ay naroon para magbakasyon. 

Like any other love story, they fell in love with each other at first sight. Hindi na niya pinaglagpas ang pagkakataong iyon. Hindi siya ang lalaking nag-aaksaya ng panahon. Kapag gusto niya ang isang babae, nagsasabi siya kaagad. He’s a man of both action and words. Hindi naman siya tinanggihan ng asawa. Bago sila umuwi ng Pilipinas, magkasintahan na sila. At noong nakaraang araw lang ay niyaya niya itong pakasal. Nang pumayag ito, hindi na siya nagdalawang-isip na tumuloy sa kaibigan niyang abogado. Katwiran niya, doon din naman sila tutuloy. Isa pa, ayaw na niyang mawalay pa rito. He’s head over heels in love with her, bagay na hindi nangyari noon sa kaniya. It was like magic. Ipinangako niya na lang dito na sa susunod na buwan na lang nila itutuloy ang church wedding na gusto niya para sa asawa.

“Well, masanay ka na sa akin mula ngayon. Dahil walang segundong hindi kita ma-m-miss, Mrs. dela Merced.” Tumayo siya at namulsa, pagkuwa’y lumakad patungo sa bubog na bintana. He looked at the busy streets below. Kagaya pa rin ng dati, abala pa rin ang mga tao sa mga trabaho nila at bumper-to-bumper pa rin ang mga sasakyan.

 “Hay, naku! Ewan ko sa iyo. Ang clingy, ha. Baka mamaya niyan kahit sa pagpunta ko sa banyo kasunod kita,” biro nito.

Napahagalpak siya ng tawa. “Hindi natin masasabi,” tugon niya kasabay ng pagtaas-baba ng mga balikat. Hindi maikakatwang sa asawa na niya umiikot ang mundo niya ngayon.

Wala naman siyang masasabi sa asawa. Kahit isang buwan pa lang silang magkakilala, para sa kaniya, katumbas na iyon ng sampung taon. 

Mabait si Adreianne, maalalahanin at mapagpamahal. She has a good heart for those who are in need. Iyon talaga ang nagustuhan niya rito. Bukod sa pagiging passionate writer nito, mapagmahal din ang babae sa kalikasan. She even had an organization that educates the younger generation about the importance of nature in the world. Maraming adbokasiya ang asawa— na sa loob ng isang buwan ay nalaman niya lahat, kaya’t lalo siyang napahanga nito.

“Sus! Tigilan mo nga ako, Mr. dela Merced. Baka mamaya niyan kapag nawala ako, gusto mo na ring sumunod,” anito na ikinawala ng ngiti niya.

“Don’t say that. Hindi iyan magandang biro,” seryosong turan niya.

Adreianne has that habit of telling him about her passing away. At alin man sa naiinis siya o nagagalit sa tuwing babanggitin nito iyon. Kakakasal lang nila at wala pa sila halos nasisimulan. 

“I told you, lahat ng bagay posibleng mangyari— kaya dapat lagi kang handa. I don’t want you to linger your feelings with me for so long kung saka-sakali mang ma—”

“Oh, Adreianne, please stop. We will not talk about this anymore,” mabilis niyang awat dito.

Napabuntonghininga ito sa kabilang linya. “I was just telling the fact here. Anytime posibleng mangyari ang lahat, Skyler. And if that happens, I want you to open up your heart again.”

Napahilot siya sa sentido. Hindi talaga patatalo ang asawa niya kapag iyon na ang usapan. And they were talking about it mula umpisa pa lang. Halos saulado na nga niya lahat ng sinasabi nito.

“Skyler. . . ?” untag nito sa kabilang linya.

“My answer is still no. Hindi ka mawawala nang maaga sa akin I won’t let that happen.”

Pagak itong natawa. “Hindi mo hawak ang oras ko, o ng lahat ng tao. Kung oras ko na— oras ko na. Hindi mo na iyon mapipigilan pa.”

“But I know that this is not your time yet. Matagal pa tayong magsasama. Magkakaroon pa tayo ng mga anak at apo. We will live longer than you expected,” giit niya.

“I hope you’re right. Sana nga magsama pa tayo nang matagal,” malungkot na wika nito.

Napakunot ang noo niya. Bakit iba ang pakiramdam niya sa mga sandaling iyon? Bakit parang kinakabahan siya nang husto?

“May hindi ka ba sinasabi sa akin?” tanong niya.

“Wala naman. I just want you to be prepared for any possible things that will happen in the future,” sagot nito.

“That’s not gonna happen, okay? So, please. . . stop telling me you’ll gonna die. Dahil hindi ko alam ang gagawin ko kung mangyayari iyon.

“I told yo—”

“Adreianne!” sigaw ng mga kababaihan sa kabilang linya. Nasisiguro niyang dumating na ang mga kaibigan nito.

“Sige na, Skyler. Naririto na sila. Mamaya na lang ulit tayo mag-usap,” paalam nito.

“Yeah. I’ll te—”

“Ahh. . . !” Malakas na tilian sa kabilang linya. Kasunod niyon ay narinig niya ang sunod-sunod na pagpapaputok ng baril.

“Adreianne! What was happening there?” takot na tanong niya rito. Agad siyang bumalik sa iniwang upuan at kinuha ang susi ng kaniyang sasakyan. Malalaki ang mga hakbang na tinungo niya ang kaniyang private elevator.

“There’s a mass sho—” Hindi na natapos pa ng kaniyang asawa ang sinasabi nito. Sunod niyang narinig ang malakas na pagsabog sa kabilang linya. Pagkatapos niyon nawala na ang kaniyang asawa.

“Adreianne!” malakas niyang sigaw na pumuno sa buong twentieth floor na kinaroroonan niya.