Prologue
Humigpit ang pagkakahawak hawak ko sa buhok nito. His desperate kiss is making me crave for more. Mas lalong umiinit ang katawan ko. Hindi ko maipaliwanag kung bakit gano'n ang naramdaman ko ngayon. “Don't move, baby.” Ipinalibot nito ang braso sa aking balakang nang subukan kong gumalaw. Nakikiliti ako sa mga halik nito sa aking hita. Kinagat ko ang labi upang pigilan ang ingay na lumalabas sa aking bibig. Suddenly, he stops kissing my thighs and shove his warm tongue in my opening. “W-what are you... Uh!” I gasped in pleasure. Ang mainit na dila nito ay sinusundot-sundot ang butil ko, sending into my body a pack of desire I didn't know was buried within me. Nakahiga ako sa malapad at malambot na kama. Hindi ko alam kung paano kami nakarating dito. At wala rin akong ideya kung saan ako dinala ng lalaki. Madilim ang silid at tanging ilaw lamang na nakikita ko ay ang liwanag na nagmumula sa buwan. “Ummm… p-please…” I begged him. Nawawala na ako sa tamang huwisyo. Mas lalo pa akong nahihibang nang may maramdamang unti-unting sumabog sa kaibuturan ko. “Ohh... ang sarap! D-dont stop... Ohh!” Hindi ko alam kung saan ibabaling ang ulo. “Ahh... s-stop, please... n-naiihi ako…” hinawakan ko ang buhok nito para patigilan. Ngunit pinigilan ako nito at pinagpatuloy ang pagpapaligaya sa pagkababae ko. Sumabog na ang kanina ko pa pinipigilang lumabas. I feel him sucking my juice. Hinimod nito lahat ng katas ko na para bang isang masarap na pagkain. Nanghihina na ako ngunit hindi pa rin ito tumitigil sa pagpapaligaya sa akin gamit ang maeksperto nitong dila. Umangat ang balakang ko nang maramdamang lalabasan na naman ako ulit. After eating me for a few minutes, he lifts his head and stare at me. Pagkatapos ay siniil ako nito ng halik. Nalasan ko pa ang sarili dito pero sa halip na makaramdam ng pandidiri ay mas lalo pa akong nag-init. “Shit!” gulat na mura ko nang walang babalang pinasok nito ang dalawang daliri sa hiyas ko. Dahil may kalakihan ang daliri ng lalaki nakaramdaman ako ng hapdi. Sinimulan nitong nilabas pasok ang daliri sa pagkababae ko, he was going in a slow pace at first. Soon, he increased his pace. “W-wait... uhhh…” I feel herself squirting so hard. Naghahabol ako ng hininga nang hugutin nito ang daliri sa hiyas ko. Pagkatapos ay isinubo nito ang daliring galing sa akin. Umawang ang labi ko habang pinagmasdan ito. “Tangina, ang sarap mo…” Akala ko nakaka-offend kapag minumura. Pero sa sitwasyon ko ngayon. Ang hot nitong pakinggan! “I... I w-want you, please,” tila nagmamakaawa akong pagbigyan. I want him. I want to feel him now! Lunod na ako sa makamundong pagnanasa kaya hirap akong pigilan ang sarili. Narinig ko ang malulutong nitong mura. Ang pagtitimpi ng lalaki ay tuluyan ng naputol sa pakiusap ko. Tumayo ito at bumaba sa kama. Muntik pa akong mapatili nang hilain nito ang binti ko hanggang umabot sa gilid ng kama. Lantad ang pagkababae ko sa paningin ng lalaki. Nang subukan kong takpan pinigilan ako nito. “Don't, I love watching your beautiful pinkish pvssy,” anito. He positions himself in front of me and kisses my lips softly. Dahan-dahan nitong pinasok ang nahuhumindig nitong pagkalalaki sa akin. “Ahhh... ang sakit!” I told him, I feel a lone tear drop. Huminto ito sa pagpasok at hinalik-halikan ang buong mukha ko na para bang sa pamamagitan niyon mabawasan man lang ang nararamdaman kong sakit. “A-alisin mo ang sakit!” halos maiyak na sabi ko. Hindi pa nga nakakapasok ng buo para na akong hinahati sa sakit. Paano pa kaya kung isagad na nito. Mamatay ako ng maaga! He kisses my forehead and shake his head. “No... but I promise the pain will go away soon, baby.” “Fine. Ipasok mo na ng buo.” Pareho lang din namang sakit kung dahan-dahanin. “I can't, hindi mo ako kakayanin ng buo…” “Ipapasok mo o tigilan-ahh... fvck you! Ang sakit!” sigaw ko nang bigla nitong pinasok ng buo ang pagkalalaki sa akin. “Sinabi ko na. Masasaktan kita,” paninisi nito. Yumakap ako sa lalaki at sumiksik sa katawan nito. Gusto kong ibuhos ang sakit na nararamdaman ko sa pamamagitan ng pagyakap dito. “Hey... are you okay? Kung hindi mo kaya. We can stop.” Umiling ako. “Kaya ko, gumalaw ka na.” Hinintay nitong maka-adjust ako hanggang sa masanay sa pagkalalaki nito. Nang mapansin nitong kaya ko ng sumabay sa mabagal nitong galaw naging mabilis ang kilos nito. At naging marahas pa nang makitang nasasarapan ako. “Uh! uh! hmmm…” I screamed loudly. I don't feel pain anymore and I want him to go faster. Nahihibang na ako sa pinapalasap nitong sarap. “Fvck! You are so perfect, baby!” he's panting heavily as he fvcked me hard and fast. He's the perfect one. I can't compare to him with anything. “Ahh... T-ngina! Ang sikip mo!” Mabilis itong umulos sa ibabaw ko na para bang may hinahabol. Soon, I felt that thing building in my stomach again like it's gonna explode. “Ah! Ah! Ah…” puno ng pagnanasang daing ko sa bawat pagbaon ng kahabaan nito sa loob ko. “Cum with me, baby!” dinala nito ang dalawang kamay ko sa ulunan at mahigpit na hinawakan habang binabayo ako. Umangat ang balakang ko ng sumabog ang orgasmo sa kaibuturan ko. “Tangina, ang sarap mo!” ungol nito. I feel something warm pour inside me and I enjoyed the feeling I got from it. Sa sobrang pagod na naramdaman ko kaagad akong nakatulog. Hindi ko na alam kung anong kasunod na nangyari. Nakakasilaw na liwanag mula sa labas ng bintana ang gumising sa akin. Ayaw ko pa sanang bumangon. Ngunit parang may kakaiba akong nararamdaman sa aking katawan. Nang subukan kong bumangon. Napahawak ako sa aking ulo. Masakit 'yon na parang binibiyak. Ano bang ginawa ko kagabi? I tried recalling what happened the night before but could come up with nothing apart from the man... Nanigas ako nang may umungol sa aking tabi. Kahit hindi ko tignan alam kong may katabi ako. “Freiah…” sambit nito sa pangalang pamilyar sa akin. Akala ko gising ito kaya tinignan ko ang ngunit napasinghap ako nang makita kung sino ito. “Z-zenn…” nakatakip sako ng bibig. Kumabog ang dibdib ko at nagsimula ng manginig. Hindi ko gustong mag-isip nang kahit ano. Pero hindi malabong totoo ang hinala ko. Bakit magkatabi kami? At bakit hubad si Zenn? I slowly removed the bedsheets from my body and what I saw baffled me. May mantsa ng dugo sa puting bed sheets. “Oh, god. N-no…” tumulo ang ang luha ko. Anong kagagahan ang nagawa ko kagabi? Hindi ko maalala ang nangyari bakit humantong kami sa kama ni Zenn. Sa lahat ng lalaki, bakit si Zenn pa na fiance ng pinsan ko?Chapter 1 "Keiran!" I called. His serious face melt into a dazzling smiles. Lumapit ako nang makitang may kausap siyang lalaki. "Mommy!" Patakbong sinalubong ako ng bata. He turn around sticking his tongue at the man. Kumunot ang noo ko sa inasta na anak ko. "May problema po ba?" magalang na tanong ko nang makalapit ako sa lalaking kausap ng anak ko kanina. "Wala po, Ma'am. Nilapitan ko lang ang anak ninyo nang makitang tinignan niya ang mga laruan at nagtanong ng maayos," paliwanag ng shop attendant. "Liar, liar! Mommy, he's telling lies!" My five years old son protested. Napatingin tuloy ang ibang customers sa amin. "Naku, ma'am, hindi po ako nagsisinungaling," depensa naman ng lalaki. Napabuga ako ng hangin at tinignan ang bata. "Sweetie, stop. You have to behave," I cautioned him. "But he's a liar, Mommy. You said, bad kapag nag-lie and he's lying," laban pa ng anak ko. Napahilot ako sa aking noo. Nalilito ako dahil hindi ko alam ang totoong nangyari. Hindi
Chapter 2 Tulala ako habang nakatitig sa labas ng restaurant. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni Jai. Kaya napagpasyahan kong ilayo muna si Keiran dito. “Ms. Thara, maaga ba tayong magsasara mamaya?” Nilingon ko ang nagsalita sa aking likuran, si Eufee. Ang isa sa waitress ng restaurant. Nagpupunas ng kanyang pawisang mukha gamit ang puting hanky. Tumango ako. “May kailangan akong uwian ng maaga.” “Parang gusto ko tuloy sumama sa ‘yo. Gusto kong makita si Keiran, nakaka-miss ang anak ninyo, Ms. Thara! Dalhin mo naman paminsan-minsan dito.” Matipid akong ngumiti sa kanya. “Sa susunod…” “Grabe katulad pa rin ng dati. Ang daming customers!” Pabagsak na ipinatong ni Ireem ang tray sa counter. Ngayong araw ay ramdam ko ang pagod ng mga waitress ng restaurant. I looked around the restaurant and smiled at the disorganized chairs and tables. Ibig sabihin niyon ay maraming customer ang pumunta sa restaurant ngayong araw, it was really a great thing to me. Ngunit hindi naman i
Chapter 3 “But I wanna stay with you, Mommy,” nakangusong sabi ng anak ko. “Ilang araw ka lang naman doon…” Hindi ko rin gustong mahiwalay sa anak ko. Pero kailangan kong tiisin. Natatakot akong makita ni Jai ang bata lalo pa’t may hinala na ito. “You already know my answer, Mommy. Hindi ako pupunta sa lugar ni Tita Mommy, and that’s final!” Pumunta siya sa kama at padabog na nagtalukbong ng kumot. Napabuga ako ng hangin. Mukhang mahihirapan akong kumbinsihin ang anak ko. Napagdesisyonan kong magluto na lang nang hapunan. Mamaya ko na siya kakausapin baka magbago na ang kanyang isip. Pero nagkamali ako. Nang maghapunan kami, Keiran had refused to acknowledge me, he was a stubborn kid, I could admit. Kaunti lamang ang kinain niya sa nilutong kong paborito niyang ulam. Pagkatapos niyon ay umakyat din siya kaagad sa kanyang silid. Kasalukuyan akong naghahanda para matulog nang bumukas ang pinto. My little boy trotted in with his favorite teddy bear. “Keiran?” Umupo ako at pinagm
Chapter 4 Soon, she entered the car and drove off with my son waving at me till the car disappeared out of sight. Para akong nawalan ng ganang pumunta sa restaurant. Napabuntong-hininga ako bago pumasok sa bahay. Nilibot ko ang tingin sa loob, mag-isa na lang ako. Kaaalis pa lang nang anak ko pero nami-miss ko na agad, two weeks ain’t a joke. Naging matamlay ang kilos ko hanggang sa pumasok ako sa restaurant. Kagaya nang dati, puno na naman ang restaurant. Lahat kami ay abala sa mga customers. When I finally had a little time to rest, pabagsak akong naupo sa bakanteng upuan. Nakakapagod ngunit masaya naman sa pakiramdam na makikitang naging successful ang restaurant ko. Nang tumunog ang phone ko mabilis kong kinuha ‘yon sa bulsa ko, at nang makita kung sino ang tumatawag agad akong napangiti. My sweetie calling me! Without any hesitation, I picked it up. It was a video call and Keiran’s face popped up on the screen immediately. “Mommy!” matinis na bungad niya. Kumakaway ang ma
Chapter 5 "Let's go," aya ko kay Jaric. Mabilis kaming pumuwesto sa harapan ni Canna. Kahit hindi ako ang ikakasal nakaramdam ako ng kaba. Lumunok ako at nagsimulang lumakad. Sa sulok ng mga mata ko may napansin akong lalaking nakatingin sa akin. Biglang tumayo ang balahibo ko, sigurado akong hindi dahil sa takot. Nag-angat ako ng tingin kung saan nakatayo ang lalaki. I was right, nakatitig nga ito sa akin. Kumunot ang noo ko. The man looked familiar. Saan ko ba 'to nakita? Kahit distansya ang pagitan namin ay kita ko ang galit sa mukha nito habang nakatitig sa akin. "Are you okay?" tanong ni Jaric. "Y-yeah. Uh... Jaric, do you know him?" tinuro ko ang lalaki. "Who?" sinundan ng mga mata niya kung saan ako nakatingin. Ngunit hindi niya nakita ang mukha nito dahil natabunan ito ng dalawang lalaki na lumapit dito. "Saan ba diyan ang tinutukoy mo?" Umiling ako. "Forget it." Nang makarating ako sa upuan na hinanda para sa amin, napahinga ako ng malalim. Tumugtog
Chapter 6 Suite? Gumapang ang kaba sa aking dibdib. Nangyari na ang ganito sa akin six years na ang nakalipas. Graduation namin sa college kaya nagkayayaan kaming mag-bar. Nag-offer si Shannon na ihahatid ako sa guest room nang makitang inaantok. Sinama niya ang kaibigang lalaki para may umalalay sa akin. Doon ko lamang napagtanto na may inilagay sa inumin ko kaya hindi ko maintindihan ang katawan ko. Sobrang init. Dahil do'n may nangyari sa amin ni Zenn. Wala akong ibang masisi dahil wala akong ideya kung sino ang naglagay niyon sa inumin ko. And now it was happening again. Pinipilit kong labanan ang antok. Nagtaka ako dahil sobrang antok na ang nararamdaman ko. Bakit inaantok ako ng ganito? Biglang nanlaki ang mga mata ko. Paano kung nilagyan ng pagpatulog ang goblet na ininom ko? "Hija, kaya mo pa bang maglakad?" Umatras ako nang hawakan nito ang braso ko. "N-no! Hindi ako s-sasama," I said, panic rose in my throat. My eyes searched for Shannon. Ngunit wala na ito
Chapter 7 “Wait,” pigil ko ng akmang lalabas ang nag-ngangalang Dana. Siya ang inutusan ni Rozen na mag-asikaso sa akin. Huminto ang babae malapit sa pintuan at humarap sa akin. I could see that she felt very bad for me. “May iba pa ba kayong ipag-uutos, Senyorita?” magalang niyang tanong. “My name is Thara, at gusto ko ‘yon ang itawag mo sa akin,” I told her. Kung hindi ako nagkakamali mukhang isang o dalawang taon lang naman ang tanda ko sa kanya. “Where are we, anyway?” “Nasa Isla Mémoire tayo, Ms. Thara.” Isla Mémoire. It sounded familiar. Parang narinig ko na ang lugar na ‘to dati. “Pagmamay-ari ng pamilyang Montefiore ang isla na ‘to,” aniya na para bang nababasa ang katanungan sa aking isip. Nagulat ako sa nalaman. Ito ang Isla na binili ng ama ni Rozen para sa kanyang ina. Pero bakit dito ako dinala ni Rozen? “May iba pa po ba kayong kailangan?” maingat na tanong ni Dana. “Yes, kailangan ko nang phone.” Umiling si Dana. “Pasensya na, Ms. Thara. Hind
Chapter 8 I ran my hands up and down my arm, trying to keep myself warm. Kung ano man ang pinaplano ng lalaking 'yon. Nararamdaman kong hindi maganda ang balak niya sa akin. Napahinto ako nang biglang tumunog ang tiyan ko. Tears of frustration and hunger pooled in my eyes. Mag-iisang araw na akong walang kain! “Please, not now! Kailangan ko munang makalabas dito bago kumain.” Problemadong napahawak ako sa akin tiyan. “Why are you talking to yourself?" Halos mapatalon ako nang magsalita siya sa likuran ko. “Ano ba! Nakakagulat ka naman!” singhal ko. Sa sobrang pokus ko sa pag-iisip, hindi ko napansin ang paglabas niya. He looked quite different from earlier. Medyo basa ang kanyang buhok. He looked really hot, I could feel my stomach jumping and my pulse raising with awareness. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya. “Why do you always have to yell? Naririnig naman kita.” He moved to another corner of the room. Binawi ko ang tingin sa lalaki at tinuon ang tingin sa labas ng binta
Chapter 12Maghahating-gabi na nang bumalik sa silid si Rozen kagabi. Kung saan man siya galing ay hindi ko alam. Nagkunwari akong tulog, at tahimik na pinakinggan ang kilos niya. Nang hindi makatiis, dumilat ako at tinignan siya. Mula sa bintana, natanaw ko siyang nakatitig sa madilim na karagatan. Kumunot ang noo ko nang mapansing may suot na siyang damit. Saan naman kaya siya kumuha niyon? Pinagmasdan ko siya. Mukhang malalim ang kanyang iniisip. Pero umaasang akong tungkol ‘yon sa pagbalik niya sa akin sa El Allegres. Dalawang araw na simula nang mawala ako, sigurado akong alalang-alala na ngayon ang mga pinsan ko.Makalipas ang ilang sandali lumakad siya papalapit sa kama. Agad na sumikdo ang dibdib ko. Akala ko tatabi siya pero nagkamali ako. Naglatag siya ng kumot sa sahig at kinuha ang unan na inilagay ko sa gitna ng kama. Kalahating oras ang hinintay bago siya nakatulog. Ang sinabi ni Rozen sa akin nang magkasagutan kami ay nanatiling laman ng utak ko. Anong karapatang niy
Chapter 11 “Ma’am, saan kayo pupunta?” Kaagad akong hinarang ng guard pagbukas ko ng pinto. “G-gusto kong bumaba ng kusina, nagugutom ako…” pagsisinungaling ko at mabilis na itinago sa likuran ang hawak na susi. Tinignan ng guard ang kanyang kasamang na abala sa paglalaro nang sa phone nito. “Anong gagawin natin, Jasen?” Nag-angat ng tingin ang nagngangalang Jasen. Nang dumapo ang tingin sa akin, umayos siya nang tayo at itinago ang phone sa bulsa Habang naghihintay ng sagot, pasimple kong nilingon ang pintuan ng banyo. Hindi pa rin siya tapos. Ngunit hindi ko maiwasang kabahan, kung hindi ko malulusutan agad ang dalawang bantay, siguradong maabutan ako ni Mr. Montefiore. “Hindi ka namin maaaring payagan, ma’am. Kailangang ipaalam namin kay Boss na lalabas kayo,” sagot ni Jasen. Nagsalubong ang mga kilay ko. “Ano? Bakit kailangan niya pang malaman? Kakain lang naman ako.” “Ma’am, sumusunod lang kami sa utos,” sabi ng kasama ni Jasen. He looked serious now. Humak
Chapter 10 Kaagad akong naghanap ng tuwalya pagkapasok ko ng silid. Gusto kong maglinis ng katawan. Nang makahanap ko ang tuwalya sa cabinet, dumeretso ako sa banyo. Habang naliligo, narinig ko ang pagbukas ng pinto sa labas. Naisip ko si Rozen, mukhang nakauwi na yata. Bahagyang akong napaigtad nang may kumatok sa pinto ng banyo. “Ano po ba ang gusto niyong isuot, Ma'am? Ihahanda ko po para sa inyo.” Nakahinga ako nang maluwag nang marinig ang boses ng babae sa labas ng pinto. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at lumabas. Ngumiti ang babae nang makita ako. “Kailangan ko ng komportableng damit,” sabi ko. “Okay!” She takes my hand and leads me to a walk-in closet. Inaasahan ko nang malaki itong closet ngunit hindi ko pa rin maiwasang humanga. I noticed it's divided into two parts, one part filled with men's clothes and the other part filled with women's clothes. I scoffed mentally. Of course he'll have women's clothes in his closet... After all, he looks like a play
Chapter 9 "Thanks, Dana. Pakiramdam ko nasa bahay ako dahil sa mga lutong hinanda ninyo,” sabi ko sa babae pagkatapos kong kumain. All she did was chuckle and told other maids to clear the table. Tumayo naman ako at lumabas ng dining room. This house was really huge. Kahit yata maliliit na bagay na nandito ay malalaki na sa paningin ko. Hindi ko maiwasang mailang habang nakaupo sa sofa ng malawak na living room. Everything was intimidating, guards and workers here just stole glances at me. Naisipan kong bumalik na lang sa kwarto. Alam kong hindi ko na kailangang makipagtalo pa kay Mr. Montefiore. Ang tumakas sa mansyon ay hindi madali, that was why I had my bath in his heaven like bathtub and changed into clean clothes. Halos umabot ng isang oras ang itinagal ko sa loob ng banyo. Kagabi pa ako hindi nakapaglinis pakiramdam ko ang dumi ko na. Tinignan ko muna ang sarili sa salamin bago lumabas ng walk in closet. Nang lumabas ako sa silid. Wala ng bantay kaya malaya akong nag
Chapter 8 I ran my hands up and down my arm, trying to keep myself warm. Kung ano man ang pinaplano ng lalaking 'yon. Nararamdaman kong hindi maganda ang balak niya sa akin. Napahinto ako nang biglang tumunog ang tiyan ko. Tears of frustration and hunger pooled in my eyes. Mag-iisang araw na akong walang kain! “Please, not now! Kailangan ko munang makalabas dito bago kumain.” Problemadong napahawak ako sa akin tiyan. “Why are you talking to yourself?" Halos mapatalon ako nang magsalita siya sa likuran ko. “Ano ba! Nakakagulat ka naman!” singhal ko. Sa sobrang pokus ko sa pag-iisip, hindi ko napansin ang paglabas niya. He looked quite different from earlier. Medyo basa ang kanyang buhok. He looked really hot, I could feel my stomach jumping and my pulse raising with awareness. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya. “Why do you always have to yell? Naririnig naman kita.” He moved to another corner of the room. Binawi ko ang tingin sa lalaki at tinuon ang tingin sa labas ng binta
Chapter 7 “Wait,” pigil ko ng akmang lalabas ang nag-ngangalang Dana. Siya ang inutusan ni Rozen na mag-asikaso sa akin. Huminto ang babae malapit sa pintuan at humarap sa akin. I could see that she felt very bad for me. “May iba pa ba kayong ipag-uutos, Senyorita?” magalang niyang tanong. “My name is Thara, at gusto ko ‘yon ang itawag mo sa akin,” I told her. Kung hindi ako nagkakamali mukhang isang o dalawang taon lang naman ang tanda ko sa kanya. “Where are we, anyway?” “Nasa Isla Mémoire tayo, Ms. Thara.” Isla Mémoire. It sounded familiar. Parang narinig ko na ang lugar na ‘to dati. “Pagmamay-ari ng pamilyang Montefiore ang isla na ‘to,” aniya na para bang nababasa ang katanungan sa aking isip. Nagulat ako sa nalaman. Ito ang Isla na binili ng ama ni Rozen para sa kanyang ina. Pero bakit dito ako dinala ni Rozen? “May iba pa po ba kayong kailangan?” maingat na tanong ni Dana. “Yes, kailangan ko nang phone.” Umiling si Dana. “Pasensya na, Ms. Thara. Hind
Chapter 6 Suite? Gumapang ang kaba sa aking dibdib. Nangyari na ang ganito sa akin six years na ang nakalipas. Graduation namin sa college kaya nagkayayaan kaming mag-bar. Nag-offer si Shannon na ihahatid ako sa guest room nang makitang inaantok. Sinama niya ang kaibigang lalaki para may umalalay sa akin. Doon ko lamang napagtanto na may inilagay sa inumin ko kaya hindi ko maintindihan ang katawan ko. Sobrang init. Dahil do'n may nangyari sa amin ni Zenn. Wala akong ibang masisi dahil wala akong ideya kung sino ang naglagay niyon sa inumin ko. And now it was happening again. Pinipilit kong labanan ang antok. Nagtaka ako dahil sobrang antok na ang nararamdaman ko. Bakit inaantok ako ng ganito? Biglang nanlaki ang mga mata ko. Paano kung nilagyan ng pagpatulog ang goblet na ininom ko? "Hija, kaya mo pa bang maglakad?" Umatras ako nang hawakan nito ang braso ko. "N-no! Hindi ako s-sasama," I said, panic rose in my throat. My eyes searched for Shannon. Ngunit wala na ito
Chapter 5 "Let's go," aya ko kay Jaric. Mabilis kaming pumuwesto sa harapan ni Canna. Kahit hindi ako ang ikakasal nakaramdam ako ng kaba. Lumunok ako at nagsimulang lumakad. Sa sulok ng mga mata ko may napansin akong lalaking nakatingin sa akin. Biglang tumayo ang balahibo ko, sigurado akong hindi dahil sa takot. Nag-angat ako ng tingin kung saan nakatayo ang lalaki. I was right, nakatitig nga ito sa akin. Kumunot ang noo ko. The man looked familiar. Saan ko ba 'to nakita? Kahit distansya ang pagitan namin ay kita ko ang galit sa mukha nito habang nakatitig sa akin. "Are you okay?" tanong ni Jaric. "Y-yeah. Uh... Jaric, do you know him?" tinuro ko ang lalaki. "Who?" sinundan ng mga mata niya kung saan ako nakatingin. Ngunit hindi niya nakita ang mukha nito dahil natabunan ito ng dalawang lalaki na lumapit dito. "Saan ba diyan ang tinutukoy mo?" Umiling ako. "Forget it." Nang makarating ako sa upuan na hinanda para sa amin, napahinga ako ng malalim. Tumugtog
Chapter 4 Soon, she entered the car and drove off with my son waving at me till the car disappeared out of sight. Para akong nawalan ng ganang pumunta sa restaurant. Napabuntong-hininga ako bago pumasok sa bahay. Nilibot ko ang tingin sa loob, mag-isa na lang ako. Kaaalis pa lang nang anak ko pero nami-miss ko na agad, two weeks ain’t a joke. Naging matamlay ang kilos ko hanggang sa pumasok ako sa restaurant. Kagaya nang dati, puno na naman ang restaurant. Lahat kami ay abala sa mga customers. When I finally had a little time to rest, pabagsak akong naupo sa bakanteng upuan. Nakakapagod ngunit masaya naman sa pakiramdam na makikitang naging successful ang restaurant ko. Nang tumunog ang phone ko mabilis kong kinuha ‘yon sa bulsa ko, at nang makita kung sino ang tumatawag agad akong napangiti. My sweetie calling me! Without any hesitation, I picked it up. It was a video call and Keiran’s face popped up on the screen immediately. “Mommy!” matinis na bungad niya. Kumakaway ang ma