DON'T FORGET TO COMMENT AND LIKE AND SHARE YOUR THOUGHTS! ALSO, YOU CAN DROP A LITTLE EM TO SUPPORT US! THANK YOU :) Follow na kayo sa efbi page ko oh, we are so dami here and yet , hindi kayo sumasali ng raffle :(
JAMILA:“Can you tell them to give me a few days to think about this?”Malayo pa lang siya ay naririnig na niya ang boses ng kanyang ina dahil ang pinto ng opisina ay nakaawang ng kaunti. Her mom sounded frustrated at mukhang mainit ang ulo nito sa pakikipagtalo. “You can’t ask them another favor to another favor, Janelle.” Isang lalaki ang narinig naman niyang kausap nito. “Tandaan mo, The Aragon had given you a chance to revive your husband’s business. They gave you a solution to your dying company. Ayaw mo ba ng ganitong agreement? You won’t lose the right in your business.”“I know, but sending my daughter to marry off an Aragon is not something I could assure you, Ayokong ma-involve ang anak ko sa ginawa ng kanyang ama. Baka may iba pang paraan?” -Janelle.“Mommy-“ Hindi niya mapigilang panghimasukan ang pag-uusap nang kanyang ina at ang isang lalaking nakapormal nang marinig niyang ipapakasal siya sa hindi niya kakilala. Natigilan ang kanyang ina sa pagsasalita ng makita ang bi
JAMILA:“Shit! Garett! Shit! How come I didn’t think about it?! I obviously thought about his identity bu I dind’t see this coming!” Halos i-umpog n ni Jamila ang kanyang ulo sa manibela ng kanyang sasakyan. After she found out the Garett was an Aragon she stormed out and went straight to their campus.Ngunit dahil sa kabiglaan ng mga pangyayari ay umalis na lamang siya sa kanilang bahay upang makatakas sa pinapatong na responsibilidad ng kanyang ina. Gusto man niyang makausap si Garett ay hindi niya alam kung papaano, she didn’t have any contact with him.“Should I go back to Batangas?” Wala sa sariling nag-iisip kung ano ang unang gagawin. She needed to talk to Garett and the only was was to go back to Batangas and find him in his Marketplace!“Sa kanya nga ba iyon? How on earth he knew who I was? Bakit nga ba naroon si Garett?” Unti-unti niyang hinihimay sa kanyang utak ang mga sandaling una niya itong nakilala. It was exactly week ago ng pumunta ito sa Farm pero sa mga oras na iyon
JAMILA: "Mom!" bungad niya sa kanyang ina na agad niyang nahanap sa loob na naman ng opisina ng kanyang Daddy. She went straight looking for her instead of looking for his sick dad. Hindi pa rin niya kaya kasing harapan ang ama nitong nakaratay hindi dahil naiiyak siya kung hindi nagagalit siya ngayon rito kung bakit may malaking problema ang kanilang pamilya. Her didn't look surprise when she went in. She just gave her a look for a seconds and went back to signing some paperworks. Halatang masama pa rin ang loob niya. "Kung wala kang sasabihing maganda, you may go out. I don't want to talk to you." Sambit nito habang patuloy na may binabasang dokumento sa lamesa ng daddy niya. "I want to talk to the Aragons." pagpipilit niya. "What for?" "I'll talk to tgem na hindi pwedeng matuloy ang kasal namin ni Garett." Nang marinig ng kanyang ina ang pangalan na binanggit niya ay saka lamang ito huminto sa ginagawa at muki siyang tinapunan ng tingin. "Who's Garett?" Napatigi
JAMILA:“This way Madames,” Isang lalaking nakaformal na coat and tie ang sumalubong sa kanila ng kanyang ina mula sa malaking entrance ng Aragon Empire Hotel upang sunduin sila papunta sa isang floor kung saan matatagpuan ang private restaurant ng nasabing lugar. The Restaurant was closed due to their private dinner.Her mom made her put the black and backless gown. Hapit na hapit iyon sa kanyang katawan at masaabi mong isang elegante ang pagkakagawa ng gown na iyon. Ayaw niya sanang sundin ito dahil hindi naman siya pumayag na sumama ngayong gabi para matuloy ang pagpapakasal. Ngunit mas lalong nagagalit ang kanyang ina sa tuwing nakikipagtalo siya.“Stop frowning, Jamila.” Narinig niyang bulong ng kanyang ina habang papasok sila sa isang malaking private hall ng hotel kung saan na kareserve ang VIP table ng mga ito. Para itong isa malaking modernong kwarto na hiwalay sa labas ng restaurant.That was how rich the Aragons were? Kaya ng mga ito ipasara ang sariling restaurang tsa isang
JAMILA: She was quiet when Garett dragged her to the elevator and it went up higher than the floor they were staying. Magka-krus ang kanyang magkabilang braso habang tinatap ng isa niyang paa ang floor ng elevator. While at the other corner of the elevator was Garett, patiently waiting for the elevator to open. Mukha silang nagpapakiramdamang dalawa na unang magsalita. The tension between them was getting higher. Garett knew how mad she was when all this mysterious moment suddenly unfolded like a bomb on her face.[Ting!]Finally, the elevator opened. Ang malamig na simoy ng hangin at malakas ng indayo nito ang sumalubong sa kanyang mukha ng mgbukas iyon. Nagpatiuna siyang naglakad papalabas ng elevator. Nasa rooftop sila ng hotel ng mga Aragon. Sa bandang dulo ng rooftop ay makikita ang isang napakalaking penthouse na mukhang pribado. “Okay!” Sigaw niya ng mapagod siya sa paglalakad. “Now what? Any explanation Garett? Garett Aragon?!” Taas-kilay niya sa binatang nagpamulsa lang h
JAMILA: (Huh?) Ngunit ilang segundo na siyang nakapikit at waring hinhintay na lumapat ang labi ni Garett ay walang lumanding kahit pa dampi. Mabilis niyang iminulat ang kanyang mga mata. Garett was just looking st her while seriously thinking deeply. Naramdaman na langn iya ang unti-unti pagluwag ng pagkakahaklot nito sa kanyang mga braso at tuluyang rin binitawan. “Huh.” Garett chuckled. “You should look at your face, Jamila. You were so scared.” Bulalas nito habang kumawala ang kanina pa pinipigilang tawa. Namula tuloy ang mukha ni Jamila. Ang pagkabiglang naramdaman ay napalitan ng inis. “Damn you, Garett!” Hindi niya mapigilang magmaktol sa ginawa nitong pagbibiro. Inihampas niya ang kamao sa dibdib nito at pinagpapalo ito habang tumawa-tawa pa rin si Garett. “Do you think this is funny?! I almost cried.” Gusto tuloy mangilid ng kanyang luha sa pinakitang ugali nito. He was starting to become a different person. “Relax, I don’t want to be in your love-triangle, okay? Hindi ko
DANIEL: “Jamila, tone down your voice,” Mariing bulong ni Daniel sa kanyang nobra habang hawakan ang kamay nito. Paakyat sila ng hagdan. The stairs were made of narra wood kung kaya’t ang suot nitong heels ay tumutunog sa table kasabay pa ng maingay na bulong nito na h’wag siyang hilahin. “Shhh, shhh,” Natatawang ginaya ni Jamila ang kanyang mwestra na parang naglaalro lang sa dilim. Gusto niyang ma-excite sa pinaggagawa nilang dalawa ngunit kahit matanda na siya ay takot pa rin siyang mahuli ng magulang. Lalo na ng kanyang ina at baka magiiyak iyon. Jamila excites him when it comes to this. Naalala niya ang pagiging mapusok nitong noong unang magkatikiman sila sa banyo. That night was very long for him and he tried his best to cool down himself. At ngayon ay mukhang matutuloy na iyon. Well, they did it anyway in the farm. Nang mabuksan niya ang doorknob ng kanyang pintuan ay sumilip pa siya sa paligid kung may nakatunong, marahan niyang hinawakan ang nobya papasok sa kwarto ngu
DANIEL: “Good morning Son,” Isang malapad na ngiti ang iginawad ng kanyang ina na si Marion. Habang inaabangan ang pagbaba niya sa hagdanan. Mainit ang ulo niya pagkagising dahil na rin sa unang pagtatalo nila ni Jamila.His parents were waiting at the dining table with his sister. Muli na naman niyang ginulo ang buhok ng nakakabatang kapatid upang inisin. Hindi kumpleto ang kanyang umagsa kahit pa mainit ang kanyang ulo.“Sit down, what would you like for breakfast?” His mom never got tired taking care of them kahit pa malalaki na sila but today was extra. Mukhang nangangamoy may kailangan ito o sasabihin. Ganito ito kapag naglalambing.Ang ama naman nito ay nakatingin lang sa kanya na parang natatawa. Hindi niya talaga maintidihan minsan ang mga ito. Kadalasan ang mga magulang lang niya ang nagkakaintidihan pagdating sa mga bagay-bagay.“Want some peaches?” Alok ng ama na inaabot ang isang buong prutas.“No?” takang-tanggi niya sa mga ito. Nakita niyang siniko ng kanyang ina ang ka