Seven ay dapat paalis na si Dreyk sa kaniyang Opisina, mayro’n siyang thirty minutes upang bumiyahe sa botique nina Selene at Zusie. Nauna nang umuwi si Jeriko at gayun din ang kaniyang driver. Inabiso nito na magcommute na lang at siya ang magmamaneho sa sasakyan, gusto niyang magkaroon ng quallity time sa asawa niya lalo na sa unang araw nito sa bussiness na ibinigay niya para rito. “Good, guwapo pa rin ako kahit stree sa trabaho,” anito, naksulyap sa salaming nasa kaniyang desk. Naprepare na niya ang lahat ng gamit handa nang umalis nang may kumatok pa sa kaniyang pintuan. At mula roon ay iniluwa sina Liset at Tiffany.“Hindi naman siguro kami nakakaistorbo, no?” bungad ni Liset sa kaniya. Heto na naman ang babae sa panlilinlang sa kaniyang kaibigan. Wala itong ibang agenda kundi ang mapaghiwalay sila ni Selene, sa isang hindi maipaliwanag na dahilan.“What brought you here, the two of you?” Nakataas ang kilay na tanong niya sa dalawa, na siya namang hindi lingid sa kaalalm nito
“Boss, ano’ng ginagawa niyo?” naalimpungatan ako nang may yumogyug sa balikat ko. Kasabay ang pagtama ng sikat ng araw sa mata ko’y tuluyan na nga akong napabangon. Kinusot po pa muna ang aking mga mata dahil sa medyo panlalabo niyon. “Ano nga ba ang nangyari?” maski ako ay napatanong din sa sarili ko. Hindi ko gano’ng maalala kung ano ang mga nangyari bago si Jeriko dumating sa harapan ko. “Hmm… Good Morning.” Nabuhay lang ang diwa ko dahil sa boses na ‘yon, isang babae. “M–miss Tiffanny? Ano’ng ginagawa niyo rin dito?” Nanggaling si Tiffany sa isa sa mga silid sa Opisina, apparantly ay sa bathroom ko. Basa ang buhok at nakabathrob nga lang ito. “Nagtake ako ng shower, nakakahiya naman kung basta lang ako lalabas with my smell, di ba?” sagot nito. Bakas ang labis na kasayahan sa mukha ni Tiffany lalo pa nang dumako sa akin ang tingin nito. Mamaya’y napaigik ito na animo’y kinikilig sa kung anong dahilan. “Magbihis ka na kaya Dreyk, your body is too hot to resist, look.” Huli
“Ang bilis niyo na man po ma’am na bumalik, nakaisang oras man lang po ba kayo sa labas?” natatawang tanong ng antipatikong pulis na bumungad sa amin. Hindi naman siya ‘yong nag-asikaso sa amin kanina pero mukhang narito rin siya no’n narito kami sa loob ni Zusie. Bilang sagot nga’y tinaasan ko na lang siya ng kilay. Nakakaasar lang kung bakit kailangan ko ulit na bumalik dito, papaano’y ang pabidang si Liset ay tuluyan ngang sinaktan ang sarili at ako ang itinuturo na may sala? Like, what? Hindi naman ako ang may hawak sa cutter at humiwa sa braso niya, siya lang ang maya pakana no’n. Dapat nga’y siya ang kakasuhan ko ng trespassing eh. Matapos na lapatan ng first aid ay pinaharap na sa akin ang nagrereklamong babae, panay ang ngawa nito sa mga pulis habang ako’y nagtitimpi lang sa kagag*han. Kung ano-ano pa ang sinasabi ng br*ha na kesyo inudyukan ko nga raw siya na magpakamatay, at ang nakakabilib pa sa acting nito ay may nailabas na video? Oh diba, kung may best actress award la
“Wife, what are you doing? Saan ka ba pupunta?” tarantang tanong ni Dreyk sa asawa. Pagkagaling sa presinto matapos niya itong sunduin ay hindi na siya nagsalita pa, hanggang sa makarating sa bahay nila. Ang sunod lang na ginawa nito ay dumiretso sa kanilang silid at isa-isang inilalagay sa bag ang mga gamit niya. “Wife, talk to me please.” “Saka na kapag kaya mo nang i-explain sa akin ang nangyari,” sagot niya sa pagitan ng pagkuha ng mga damit sa kaniyang walking closet. “Pero wala naman ‘yon, Selene, isa pa naaya lang nila ako, hindi ko intensyon na hindi ka mapupuntahan. ‘Yong ang totoo, pangako.” “Alam mo ba kung gaano kasama ang nangyari ‘kin buong gabi at hanggang kaninang umaga? Hinahanap kita, kailangan kita Dreyk. Ang lamig-lamig sa loob,” tuluyang tumulo ang luha sa mga mata ni Selene na kanina pa niya pilit na pinipigilan. Hindi niya lubos mawari nasa loob ng halos labing dalawang oras lang ay naging kaawa-awa na naman siya. “Wife, please, okay hear me out, but pleas
“Dreyk, tama na ‘yan.” Pinigilan ni Jeriko ang kamay ng kaibigan/boss niya. Kanina pa nalululong sa alak ang lalaki. Nakailang baso na ito ng malakas na alkohol na hindi nga niya malaman kung ano ang ngalan. Natural na dahil hindi naman siya ganoon kahilig sa alak tuad ng kaniyang kaibigan. “I am doing everything to be happy, why can’t the World just be fair to me? I regretted all my actions in my past. I choose to live by myself. But why is this happening to me?” Paulit-ulit na nga sa pagkukuwento si Dreyk kay Jeriko ng tungkol sa mga nangyari. Hindi niya matanggap kung bakit nagawa siyang iwan ni Selene kahit na mahal na mahal naman niya ito. Ginagawa niya ang lahat ng makakabuti para sa kanila, ngunit hindi naman kasi gano’n kadali lalo kung may mga taong tututol at tumututol sa isang relasyon na dapat ay wala naman silang kinalaman. “Kaunting oras at space lang naman ang kailangan ni Selene, hindi ba? Hayaan mo na muna na makuha niya ‘yon, pasasaan ba’t maiintindihan niya rin
“Dreyk?” Naalimpungatan si Selene. “Panaginip lang pala,” aniya. Nag-inat at kinusot ang mga mata. Wala nga palang Dreyk sa tabi niya ngayon. Ang huli nilang pagkikita ay kahapon, sa bahay nila bago siya nito ipinahatid sa kanilang driver. Narito nga siya ngayon sa unang Condi kung saan sla muling nagkita ni Dreyk, malaki ang space, ibang-iba sa Condo na pinagdalhian niya sa kanila ani Zusie. Pasado alas otso na, kaya rin siguro kumakalam na sikmura niya. Mabilis na nakapag-asikaso si Selene ng kaniyang sarili, wala naman siyang trabahong mapupuntahan dahil ang store nila’y nawasak dahil sa ginawa ni Liset doon. Pumasok na nga rin ang pera na napagkasunduan nila ng General na ibabalik sa sinira ng anak. Kaya naman ipinaubaya niya na muna kay Zusie ang bagay na ‘yon, sa ngayon ay mayroon siyang mas importanteng dapat na asikasuhin. Habang nasa kalagitnaan nga ng pag-aalmusal ay isang misteryosong mensahe na naman ang nareceived niya mula sa isang stalker. [Gusto mo bang makip
“Wala ho akong kinalaman sa lalaking iyon, h-hindi ko rin siya kakilala, pero kinontak niya ako kaninang umaga para magkita kami. S-sabi ho niya’y may kailangan siyang ibigay sa akin,” pagpapaliwanag ko sa mga Pulis. Matapos ang insidente ay muli na naman akong pinanghinaan ng loob. Ang natitirang pag-asa sa puso ko’y naglahong parang bula. “Hindi mo pa nakita ang biktima kahit kailan?” tanong ng Pulis na nakaharap sa kaniya. “Opo.” “Kung gano’n ay paano mo nasabi na siya ang kakatagpuin mo sa Mall na ‘yon?” Natigilan ako, hindi ko rin kasi alam kung ano ang isasagot sa kaniya, may point siya kung bakit ko nga nasabi ‘yon. Pero lahat kasi ng description na iniwan niya sa text message ay sa biktima nakaturo. “M-may pinadala hong text message sa akin ang lalaki, sinabi niya kung ano ang suot niya ng araw na ‘yon. Kaya naman ina-assumed ko na siya nga ang lalaking iyon. Inabot ko sa kausap ang aking cellphone upang ipakita ang detalye ng pag-uusap namin, nabanggit ko na lahat sa k
Mataas na ang sikat ng araw ng magising si Selene. Naikusot niya ang likuran kamay sa kaniyang mga mata, late na rin siyang nakatulog kagabi kaya ganito ang nangyari. Kaagad siyang nagtungo sa banyo upang makapaghilamos. Aasikasuhin niya kung maipapatrace ba niya ang Ip address mula sa mga mensahe na ipinadala sa kaniya ng naging biktima kahapon, baka sakali na matuton niya ang tirahan nito’t makakuha siya ng impotmasyon. Omelet egg at toasted bread with matching kape ang almusal niya. Alas dyes ng umaga ay nakapag-ayos na siya ng kaniyang sarili, and she was on the way out of her place ng biglang may mag kumatok sa pintuan. “Sino naman kaya ‘yon?” Tinungo niya nga muna ang pintuan bago tuluyang umalis, sa gulat niya sa bumungad sa kaniya’y hindi siya kaagad nakasagot sa naging pagyakap nito sa kaniya. “D-Dreyk?” “Selene, how are you? I missed you.” Iniharap nya ako sa kaniya’t hinaplos ang magkabila kong pisngi, then he was now examining my shoulders to down. “I’m okay, pero
“Love, sorry na-traffic. Tapos ay nagpa-gas pa ako kaya medyo natagalan talaga.” Bumaba si Leon mula sa BMW naming sasakyan. Aligaga siya sa pag-e-explain kung ano ang nangyari all the way here habang ako ay nakangiti lang na nakatitig sa kaniya. Isa rin siya sa super na-miss ko. Sa pag-aalala sa mga nangyari ay hindi ko na nga napigilang hindi mapaluha. Well, I was just overjoyed. “Love, are you okay? Did something happen? Inaway ka ba nila?” “No, no Love, masaya lang ako,” sabi ko sa kaniya. Nakapasok na si Fiel sa loob ng kotse habang kaming ay narito pa sa front door. “Do you missed me?” tanong ni Leon sa akin. Pinunasan niya ang tubig na dumaloy sa aking mukha. Tumango ako. Hindi ko na siya hinayaang magreact pa’t tumingkayad ako ng kaunti upang mahagkan siya sa labi. Nadama ko naman na tumugon ng halik ang mahal ko kaya napapangiti ako habang hinahalikan siya. Leon may not be my first in life, but he will be my last. I promise. I missed you, and I love you.
Flashback. After Selene’s accident. “What are you trying to tell, wife?” The situation was too hard for Dreyk to accept what Selene was saying. She wanted something that would be hard for him to give her. “Ibalik na lang natin kung ano ang dati, bago tayo nagkita ulit at bumalik ako sa ‘yo.” “Are you saying na…” “You have Sera, she needs her mother.” Napatayo si Dreyk sa kaniyang kinauupuan, napasabuhok gamit ang kanang kamay at ang kaliwa naman ay naitakip niya sa kaniyang bibig. Umayos din naman sa kaniyang pagkakaupo si Selene, gusto niyang mas maintindihan ni Dreyk na ang kapakanan ng bata ang iniisip niya rin. Pero paano nga rin ba niya ipapaliwanag sa asawa na hanggang ngayon ay nahihirapan pa rin siya sa sitwasyon nila lalo pa’t hindi pa rin nakakabalik ang alaala niya. At ang pinakatotoo sa lahat ay iba ang tinatawag ng puso niya. “But I need you, wife.” “I know, pero ayaw ko na ring magkunwari pa sa harapan mo Dreyk. I can’t remember the tings that we used
“Ready na ba ang lahat?” tanong ni Mrs. Sebastian sa kaniyang mga maids na nagpe-prepare ng venue for her niece, Sera’s 6th birthday party. Sa mansiyon lang ang kanilang handaan para mas malawak at maimbitahan lahat ang kaibigan at kaklase ni Sera. “Mamala,” sigaw ni Sera sabay yakap sa kaniyang mahal na lola. “Thank you po,” dugtong ng bata. “Everything for my princess.” Mrs. Devere Sebastian gave Sera a kiss in the forehead. Sa tabi ng magandang bata ay ang nakababatang kapatid naman niyang si Fiel. “Don’t be naughty, Fiel. Always hold ate Sera’s hand. Oka.” Pagpapaalala ng ginang sa batang lalaki. “Yes, mamala.” Mrs Devera also gave Fiel a kiss just like what she did to Sera. Nagtakbuhan na ulit ang dalawa patungo sa ilang kaibigan ng celebrant. Patapos na rin ang pag-aayos, at ilang sandali na nga lang ay magsisimula na ang event. Lumabas na rin si Dreyk kasama ni Selene at nakipag-usap sa mga bisita. Nagpasalamat ang dalawa sa pagdating nila sa kaarawan ni Sera, nagpahay
Dreyk’s Flashback Memory Isang shot pa para kay Jeriko. Narito kami sa bar, kahahatid ko lang kay Claire sa kanilang bahay. Galing kami sa pag-aasikaso ng kasal namin. Medyo exhausted dahil sa dami ng kailangang asikasuhin, at wala pa kami sa kalahati ng mga kailangan para sa event. “Mukhang pagod na pagod ka ha,” puna ni Jeriko sa akin. Sinalinan niya ako sa aking shot glass. “Oo, nakakapagod pala magpakasal,” sabi ko. Niyaya ko ang aking matalik na kaibigan para naman kahit papaano’y makaramdam ng relaxation ang katawan ko. “Gano’n talaga at ‘yan,” sabi niya pa sa akin. Ikinuwento ko nga saka kung gaano karami ang pinuntahan namin ngayong araw, sumabay pa na tinotoyo si Claire, sabi nito’y may monthly period daw kasi siya, na hindi ko naman maisip kung acceptable reason ba ‘yon. “Tiis lang pre, pagkatapos naman ng kasal niyo’y magiging kampate ka na kay Claire. Matagal niyo na rin namang plano ‘to, ‘di ba? Kasunod ay ikaw na ang magpapatakbo ng Kumpaniya niyo kaya maswerte k
Madudurog na ang kamao ko kakasuntok sa puting pader ng Ospital na pinagdalhan sa mag-ina ko. Maayos ang lagay ni Sera pero hindi ni Selene, ang sabi’y kailangan agad na ma-operahan ang asawa ko sa lalong madaling panahon. Mahigit isang oras na ang lumipas, wala pa ring balita tungkol sa operasyon ng asawa ko. “Dreyk, anak, w-what happened?” humahangos si mom na lumapit sa akin. Siya ang una kong tinawag matapos kong matanggap ang balita tungkol sa nangyari sa asawa ko. “Ang sabing nabundol sila ng kotse mom, Selene save Sera. And then I don’t know…” hindi ko na napigilan pa ang hindi mapaiyak, ngayon lang bumalik ang asawa tapos ay may nangyari pang ganito. Hinaplos ng aking ina ang aking likuran at sinubukan akong pakalmahin, I tried kanina kaso’y ang saklap lang talaga. “Wala pang sinasabi ang Doktor, sa katunayan ay hinihintay ko nga na may lumabas mula sa operating room.” Tumango-tango si Mom. “Okay, so, were is Sera, ang apo ko?” Itunuro ko kay mom kung saan ang silid ng
Ano ba’t kailangan ba akong madamay sa kaso ni Tiffany Andres? Isang pulis ang tumawag sa akin upang sabihin na nagtangkang magpakamatay ang babae habang nasa kulungan. Ang sabi’y kung hindi nga raw naabutan ng ilang kasamahan sa banyo ay baka malamig na bangkay na ito ngayon. At bakit ako rin ang tinawagan nila, bakit hindi na lang si Dreyk? Dalawang Police Officer ang nagbabantay sa silid na okupado ni Tiffany, may malay na siya pagdating ko kaya naman kinausap ko na kaaagd siya. Kailangan ko ring makabalik agad papuntang school para sa mga bata. “Ano ba ang naisip mo’t gusto mong magpakamatay?” Prangka kong tanong sa kaniya. Naupo ako sa may malapit sa kaniya. Nakaupo naman ito habang may nakatusok na aparato sa kaniyang wrist arm. Hindi sumagot si Tifany, tinapunan lang ako nito ng tinging sakka muling tumingin sa labas ng kaniyang bintana. Nag-eemote lang? “So, gusto mo nang magpakamatay?” tanong ko ulit. “Wala kang pakialam.” Napasinghap ako’t tinarayan siya, in
Napatulog ko na sina Fiel at Sera kaya sinumulan ko naman ang aking night routine bago matulog. Maghapon akong nakipaghabulan sa dalawang batang makukulit, sobrang nagkapalagayan ng loob ang dalawa siguro ay dahil sa magkapatid sila. Naayos na rin ang transfer papers ng anak ko for his schooling dito sa Maynila at bukas ay magsisimula na siyang puamsok. Ako ang umako sa paghahatid sa kanila sa eskwela, maaga rin iyon kaya kailangan na maaga rin ako sa pagising. Iba na ang routine ko ngayon, hindi katulad dati na si Leon ang naghahatid at sundo kay Fiel, na kahit na busy ito ay gagawan niya talaga ng paraan. Natigilan ako sa tapat ng salamin nang maalala na naman ang lalaki, hindi na kami nagkausap pang muli, hindi ko rin siya magawang tawagan lalopa’t ako naman ang lumayo sa kaniya. I even asked Liset pero wala rin siyang maibalita sa akin, hindi rin daw sila nagkakausap ng kapatid niya. “Ano na kayang nangyari sa kaniya?’ I asked myself. Ngunit kalaunan ay napailing-iling na ang
I was fine.Or maybe I thought I was fine.Tinunga ko ang isa shot ng brandy, nakauwi na ako sa probinsiya kanina lang pero dito na ako dumiretso sa isang Bar. Gano’n din naman dahil wala akong uuwian sa bahay namin. Umalis ako na kasama ang mag-ina ko pero heto ako’t mag-isa na lang na bumalik. I was a fool.Hindi ko na rin alam kung gaano katagal na akong narito, hangga’t kaya kong lumunok ng alak ay gagawin ko kahit panandalian lang na makalimutan ang pangungulila sa kanila. Sinensyasan ko ang bartender na bigyan pa ulit ako ng isang shot.Medyo nahihilo na ako, pero sige pa.Pumunta ako sa tinitirahan bago ako umuwi, una’y gusto ko lang naman na ibigay sa tunay na asawa nito ang USB na nakuha ko habang nag-iimbestiga sa nangyari kay Selene. I’ve found a concrete evidence to point Tiffany Andres sa mga ginawa niyia. And I am hoping na makatuloy ‘yon para mas matahimik ang buhay nila roon. Good thing na naroon si Fiel, I good say goodbye for the last time for him.I’ve missed my s
“Bitiwan niyo ‘ko sabi eh! Ano ba!”“Aray! Nasasaktan ako!”Matapos kong mapakinggan ang call recording na ibinigay ni Leon ay kaagad kong pinadampot si Tiffany sa Condo na tinutuluyan niya. Ang mga pictures ang naging ebidensiya na siya ang maysala sa pagkakakidnap kay Selene four years ago na siyang naging dahilan din kung bakit siya nagah*sa sa ikalawang pagkakataon. Iyon lang ang maisasampa ko sa kaniya, hindi na nakasama iyong pang-nine years ago dahil wala kaming makuhang ebidensiya laban sa kaniya.“Hey! Ano ba!”“Pasensiya na kayo, ma’am. Pero kailangan niyo talagang sumama sa amin sa presinto, nakita niyo na naman ang warrant hindi ho ba?” Hindi ako tuluyang pumasok sa loob, nanatili lang ako sa labas dahil panigurado na didikit lang sa akin si Tiffany kapag nagkataon. Nasabi ko rin ito sa asawa ko’t wala naman naging kaso sa kaniya. Hinayaan niya akong kumilos para sa ganitong mga sitwasyon. Ang sabi pa nga niyang hindi naman daw na kailangan pa ang may makulong, past is pa