“Wala ho akong kinalaman sa lalaking iyon, h-hindi ko rin siya kakilala, pero kinontak niya ako kaninang umaga para magkita kami. S-sabi ho niya’y may kailangan siyang ibigay sa akin,” pagpapaliwanag ko sa mga Pulis. Matapos ang insidente ay muli na naman akong pinanghinaan ng loob. Ang natitirang pag-asa sa puso ko’y naglahong parang bula. “Hindi mo pa nakita ang biktima kahit kailan?” tanong ng Pulis na nakaharap sa kaniya. “Opo.” “Kung gano’n ay paano mo nasabi na siya ang kakatagpuin mo sa Mall na ‘yon?” Natigilan ako, hindi ko rin kasi alam kung ano ang isasagot sa kaniya, may point siya kung bakit ko nga nasabi ‘yon. Pero lahat kasi ng description na iniwan niya sa text message ay sa biktima nakaturo. “M-may pinadala hong text message sa akin ang lalaki, sinabi niya kung ano ang suot niya ng araw na ‘yon. Kaya naman ina-assumed ko na siya nga ang lalaking iyon. Inabot ko sa kausap ang aking cellphone upang ipakita ang detalye ng pag-uusap namin, nabanggit ko na lahat sa k
Mataas na ang sikat ng araw ng magising si Selene. Naikusot niya ang likuran kamay sa kaniyang mga mata, late na rin siyang nakatulog kagabi kaya ganito ang nangyari. Kaagad siyang nagtungo sa banyo upang makapaghilamos. Aasikasuhin niya kung maipapatrace ba niya ang Ip address mula sa mga mensahe na ipinadala sa kaniya ng naging biktima kahapon, baka sakali na matuton niya ang tirahan nito’t makakuha siya ng impotmasyon. Omelet egg at toasted bread with matching kape ang almusal niya. Alas dyes ng umaga ay nakapag-ayos na siya ng kaniyang sarili, and she was on the way out of her place ng biglang may mag kumatok sa pintuan. “Sino naman kaya ‘yon?” Tinungo niya nga muna ang pintuan bago tuluyang umalis, sa gulat niya sa bumungad sa kaniya’y hindi siya kaagad nakasagot sa naging pagyakap nito sa kaniya. “D-Dreyk?” “Selene, how are you? I missed you.” Iniharap nya ako sa kaniya’t hinaplos ang magkabila kong pisngi, then he was now examining my shoulders to down. “I’m okay, pero
“What? Bakit hindi mo naman sa akin sinabi ang nangyari? So, any lead, tinawagan ka ba ulit ng mga pulis?” Hindi ako makapaniwala sa mga kwento ng asawa ko sa akin, nanggagalaiti ako sa galit sa kung sino man ang gustong magtangka sa kaniya. Hindi man direkta na siyang ang pinuntirya pero nakikita ko na rin na ‘yon ang dahilan no’n.“Wala pa, hindi na rin ako tinawagan ng pulis matapos ang araw na ‘yon. Sad to say ay wala nga lang akong nakalap na imppormasyon tungkol sa mga taong dawit sa Scandal. Niyapos ko ang aking asawa’t ikinulong sa aking bisig. “Gagawan natin ng paraan, maging ang private investigator din kasi na kinuha ko ay wala ring balita sa akin. This past few weeks ay wala pa akong balita sa kaniya.”“Sa tingin ko ay napakalaki ng galit sa akin ng may gawa nito, hanggang ngayon kasi ay parang hindi pa rin siya nakakamove on sa ginawa nila.” Ramdam ko ang pangamba sa tinig ni Selene kaya naman mas lalo ko siyang niyakap, hinahaplos ang buhok sa kaniyang likuran.“Kung
“Ah, gano’n oh edi ayan para sa ‘yo at ng mabusog ka sa sobrang kasayahang makitang tumataba nga ako!” Hindi nagpapatinag si Liset sa pakikipagrambulan sa akin. Sorry siya dahil hindi rin ako titigil na atakihin siya. “Hmmp. Talaga lang ha. Aray! Oh sige kakalbuhin na rin kita para maganda ka sa kasal mo,” sagot ko pa sa kaniya. Ngayon ay naitulak ko siya papalayo sa akin, dahilan upang matumba ang ilang manequin doon sa puwersa na rin niya. “Ayos lang, basta may nagmamahal sa akin, kaysa naman sa ‘yo!” Inayos ko ang aking buhok at dinuro si Liset na inaalalayan ni Patrick mula sa pagkakasalampak sa sahig. Pabalang kong initsa ang aking bag at muling naghanda na salubungin ang ano mang magiging ganti niya. “Napaka ambisyosa mo naman, kung hindi naman kami nagahiwalay niyang mapapangasawa mo’y wala naman sigurong papatol sa pangit mong ugali. Aminin mo, mas lamang ako sa pagiging maganda lalo na sa talino. Anino lang, noon pa!” Realtalk na kung realtalk. Ayaw ko naman sanang ipaa
“Nasaan si Liset!” Binulabog ko ang mansyon ng mga Palma, hindi maaaring makalagpas pa sa akin ang insidenteng ito. Sa tagal akong nakilala ng babae na ‘yon, dapat ay napaghandaan na niya ang gagawin kong pagpunta sa kaniya. “Liset! Lumabas ka riyan!” “Ah, sir pasensiya na po kayo pero naghabilin ang Si Mr. Palma na walang papapasukin na kahit sino ngayong araw?” Napakadali nga namang gumawa ng aksyon ni tito, nabakuran kaagad niya ang kaniyang anak. “Papasukin niyo ko, sabihin mo sa kaniya na kailangan kong makaharap ang anak niya, dahil kung hindi ay dideretso ako sa Police Station para magsampa ng attemptef murder laban sa pinakamamahal niyang anak.” Hindi naman isasaalang-alang ni tito ang ranggo niya sa Police industry para lang pagtakpan ang kapalpakan ng kaniyang anak. Ilang beses kong pinagdadabugan ang automatic gate nila, hindi ako titigil hangga’t hindi nasisingil ang babae na ‘yon sa lahat ng naging kasalanan niya, simula pa noon. At dahil lubos ko nang k
Puting kisame ang bumungad sa akin nang imulat ko ang aking mata. It was an unexpected circumstance for me to get stabbed. Nasobrahan ata ang ginawa kong panggugulo kay Liset kaya nagdilim na nag paningin niya kanina. Naaalala ko naman lahat ng nangyari, hindi ko na lang alam kung ano ang mga sumunod pa. “Wife, good thing you’re awake, any pain? Want something? Talk to me.” Napangiti ako, sunod-sunod naman ang naging pagtatanong niya, hindi ko alam kung ano ang uunahin. Inalalayan ako ni Dreyk na makaupo’t maisandig ang likuran sa hospital bed na kinararayan ko. May dextrose din na nakakabit sa akin, and due to the sudden movement ay napa-aray ako sa bahagyang pagkirot ng aking tagiliran. “The operation went well, kaya ‘wag ka rin munang magkikikilos, okay?” Tumango ako. Then Dreyk hugged me, kissed me on my forehead and smiled back at me. “Akala ko mawawala ka na sa akin.” Hinaplos ko ang pisngi niya. “At sino naman ang may sabi no’n?” “I’m sorry wife, if only I did not push
“Hubby, hindi ka ba pupunta sa kasal ni Liset? Sa kabila ng pag-eeskandalo mo ay may invitation ka pa rin na natanggap mula sa kaniya.” Hawak ko nga ang invitation na iyon na ipinadala three days ago. Mukhang pinag-isipan pa talaga kung iimbitahan ba siya o hindi e. “Masyado akong busy para um-attend, Wife.” “Pero, linggo naman ‘to ha,” pagpapaalala ko sa kaniya. “Really? So it is a family day, so no, I won’t.” Halatang ayaw niya lang talagang pumunta, ang dami pa niyang reason’s na sinasabi. “Puwede ka pa ring pumunta ha, galit ka pa rin ba sa kaniya?” medyo curious ako, since then kasi ay hindi na ako nakarinig ng kahit na anong balita tungkol kay Liset. Hindi rin ako naglalabas kay siguro gano’n. “I’ll try,” tipid niyang naisagot sa akin. Busy nga siya dahil ni-hindi nga niya ako natatapunan ng tingin kahit isang beses lang. “Hmm… OKay, sabi mo eh. Isama mo ‘ko kapag naisipan mong pumunta.” Napukaw na nga ang atensiyon niya’t sinulyapan ako mula sa kaniyang likuran, ibinab
“Hubby, gising!” “Hmm… bakit? Ano ‘yon?” “Ang sakit kasi ng tiyan ko.” “What?” Wala dapat balak na bumangon ni Dreyk kung hindi lang sinabi ng kaniyang asawa na may masakit sa kaniya. “Oo, kanina pa ‘to.” Alas dos na ng madaling araw kaya medyo may pag-aalinlangan ang lalaki na kumilos, sumakit ng kaunti ang ulo niya dahilan ng biglang pagtayo nito. “Ano ba kasing kinain mo na hindi maganda?” “Kung ano rin ang kinain mo, ‘yon din naman ang kinain ko, eh.” Nakahawak na sa kaniyang tiyan si Selene, may panlalamig na rin sa katawan nito. “Sigurado ka? Tignan mo nangangatal ka, baka naman kailangan mo lang magbanyo.” “Hindi.” “Oh sige, pupunta tayong Ospital. Wait lang, nasa’n ang cellphone ko, susi.” “Hubby…” “Oo na, heto na wife.” At dahil natataranta na nga rin siya ay binuhat na niya si Selene. Sumigaw siya para magising ang kaniyang mga kasambahay o kaya ay driver nila. Dumiretso na siya sa garahe, siya na lang ang magdrive kaysa maghintay pa. “Hold on, Wife. Bibilis
“Love, sorry na-traffic. Tapos ay nagpa-gas pa ako kaya medyo natagalan talaga.” Bumaba si Leon mula sa BMW naming sasakyan. Aligaga siya sa pag-e-explain kung ano ang nangyari all the way here habang ako ay nakangiti lang na nakatitig sa kaniya. Isa rin siya sa super na-miss ko. Sa pag-aalala sa mga nangyari ay hindi ko na nga napigilang hindi mapaluha. Well, I was just overjoyed. “Love, are you okay? Did something happen? Inaway ka ba nila?” “No, no Love, masaya lang ako,” sabi ko sa kaniya. Nakapasok na si Fiel sa loob ng kotse habang kaming ay narito pa sa front door. “Do you missed me?” tanong ni Leon sa akin. Pinunasan niya ang tubig na dumaloy sa aking mukha. Tumango ako. Hindi ko na siya hinayaang magreact pa’t tumingkayad ako ng kaunti upang mahagkan siya sa labi. Nadama ko naman na tumugon ng halik ang mahal ko kaya napapangiti ako habang hinahalikan siya. Leon may not be my first in life, but he will be my last. I promise. I missed you, and I love you.
Flashback. After Selene’s accident. “What are you trying to tell, wife?” The situation was too hard for Dreyk to accept what Selene was saying. She wanted something that would be hard for him to give her. “Ibalik na lang natin kung ano ang dati, bago tayo nagkita ulit at bumalik ako sa ‘yo.” “Are you saying na…” “You have Sera, she needs her mother.” Napatayo si Dreyk sa kaniyang kinauupuan, napasabuhok gamit ang kanang kamay at ang kaliwa naman ay naitakip niya sa kaniyang bibig. Umayos din naman sa kaniyang pagkakaupo si Selene, gusto niyang mas maintindihan ni Dreyk na ang kapakanan ng bata ang iniisip niya rin. Pero paano nga rin ba niya ipapaliwanag sa asawa na hanggang ngayon ay nahihirapan pa rin siya sa sitwasyon nila lalo pa’t hindi pa rin nakakabalik ang alaala niya. At ang pinakatotoo sa lahat ay iba ang tinatawag ng puso niya. “But I need you, wife.” “I know, pero ayaw ko na ring magkunwari pa sa harapan mo Dreyk. I can’t remember the tings that we used
“Ready na ba ang lahat?” tanong ni Mrs. Sebastian sa kaniyang mga maids na nagpe-prepare ng venue for her niece, Sera’s 6th birthday party. Sa mansiyon lang ang kanilang handaan para mas malawak at maimbitahan lahat ang kaibigan at kaklase ni Sera. “Mamala,” sigaw ni Sera sabay yakap sa kaniyang mahal na lola. “Thank you po,” dugtong ng bata. “Everything for my princess.” Mrs. Devere Sebastian gave Sera a kiss in the forehead. Sa tabi ng magandang bata ay ang nakababatang kapatid naman niyang si Fiel. “Don’t be naughty, Fiel. Always hold ate Sera’s hand. Oka.” Pagpapaalala ng ginang sa batang lalaki. “Yes, mamala.” Mrs Devera also gave Fiel a kiss just like what she did to Sera. Nagtakbuhan na ulit ang dalawa patungo sa ilang kaibigan ng celebrant. Patapos na rin ang pag-aayos, at ilang sandali na nga lang ay magsisimula na ang event. Lumabas na rin si Dreyk kasama ni Selene at nakipag-usap sa mga bisita. Nagpasalamat ang dalawa sa pagdating nila sa kaarawan ni Sera, nagpahay
Dreyk’s Flashback Memory Isang shot pa para kay Jeriko. Narito kami sa bar, kahahatid ko lang kay Claire sa kanilang bahay. Galing kami sa pag-aasikaso ng kasal namin. Medyo exhausted dahil sa dami ng kailangang asikasuhin, at wala pa kami sa kalahati ng mga kailangan para sa event. “Mukhang pagod na pagod ka ha,” puna ni Jeriko sa akin. Sinalinan niya ako sa aking shot glass. “Oo, nakakapagod pala magpakasal,” sabi ko. Niyaya ko ang aking matalik na kaibigan para naman kahit papaano’y makaramdam ng relaxation ang katawan ko. “Gano’n talaga at ‘yan,” sabi niya pa sa akin. Ikinuwento ko nga saka kung gaano karami ang pinuntahan namin ngayong araw, sumabay pa na tinotoyo si Claire, sabi nito’y may monthly period daw kasi siya, na hindi ko naman maisip kung acceptable reason ba ‘yon. “Tiis lang pre, pagkatapos naman ng kasal niyo’y magiging kampate ka na kay Claire. Matagal niyo na rin namang plano ‘to, ‘di ba? Kasunod ay ikaw na ang magpapatakbo ng Kumpaniya niyo kaya maswerte k
Madudurog na ang kamao ko kakasuntok sa puting pader ng Ospital na pinagdalhan sa mag-ina ko. Maayos ang lagay ni Sera pero hindi ni Selene, ang sabi’y kailangan agad na ma-operahan ang asawa ko sa lalong madaling panahon. Mahigit isang oras na ang lumipas, wala pa ring balita tungkol sa operasyon ng asawa ko. “Dreyk, anak, w-what happened?” humahangos si mom na lumapit sa akin. Siya ang una kong tinawag matapos kong matanggap ang balita tungkol sa nangyari sa asawa ko. “Ang sabing nabundol sila ng kotse mom, Selene save Sera. And then I don’t know…” hindi ko na napigilan pa ang hindi mapaiyak, ngayon lang bumalik ang asawa tapos ay may nangyari pang ganito. Hinaplos ng aking ina ang aking likuran at sinubukan akong pakalmahin, I tried kanina kaso’y ang saklap lang talaga. “Wala pang sinasabi ang Doktor, sa katunayan ay hinihintay ko nga na may lumabas mula sa operating room.” Tumango-tango si Mom. “Okay, so, were is Sera, ang apo ko?” Itunuro ko kay mom kung saan ang silid ng
Ano ba’t kailangan ba akong madamay sa kaso ni Tiffany Andres? Isang pulis ang tumawag sa akin upang sabihin na nagtangkang magpakamatay ang babae habang nasa kulungan. Ang sabi’y kung hindi nga raw naabutan ng ilang kasamahan sa banyo ay baka malamig na bangkay na ito ngayon. At bakit ako rin ang tinawagan nila, bakit hindi na lang si Dreyk? Dalawang Police Officer ang nagbabantay sa silid na okupado ni Tiffany, may malay na siya pagdating ko kaya naman kinausap ko na kaaagd siya. Kailangan ko ring makabalik agad papuntang school para sa mga bata. “Ano ba ang naisip mo’t gusto mong magpakamatay?” Prangka kong tanong sa kaniya. Naupo ako sa may malapit sa kaniya. Nakaupo naman ito habang may nakatusok na aparato sa kaniyang wrist arm. Hindi sumagot si Tifany, tinapunan lang ako nito ng tinging sakka muling tumingin sa labas ng kaniyang bintana. Nag-eemote lang? “So, gusto mo nang magpakamatay?” tanong ko ulit. “Wala kang pakialam.” Napasinghap ako’t tinarayan siya, in
Napatulog ko na sina Fiel at Sera kaya sinumulan ko naman ang aking night routine bago matulog. Maghapon akong nakipaghabulan sa dalawang batang makukulit, sobrang nagkapalagayan ng loob ang dalawa siguro ay dahil sa magkapatid sila. Naayos na rin ang transfer papers ng anak ko for his schooling dito sa Maynila at bukas ay magsisimula na siyang puamsok. Ako ang umako sa paghahatid sa kanila sa eskwela, maaga rin iyon kaya kailangan na maaga rin ako sa pagising. Iba na ang routine ko ngayon, hindi katulad dati na si Leon ang naghahatid at sundo kay Fiel, na kahit na busy ito ay gagawan niya talaga ng paraan. Natigilan ako sa tapat ng salamin nang maalala na naman ang lalaki, hindi na kami nagkausap pang muli, hindi ko rin siya magawang tawagan lalopa’t ako naman ang lumayo sa kaniya. I even asked Liset pero wala rin siyang maibalita sa akin, hindi rin daw sila nagkakausap ng kapatid niya. “Ano na kayang nangyari sa kaniya?’ I asked myself. Ngunit kalaunan ay napailing-iling na ang
I was fine.Or maybe I thought I was fine.Tinunga ko ang isa shot ng brandy, nakauwi na ako sa probinsiya kanina lang pero dito na ako dumiretso sa isang Bar. Gano’n din naman dahil wala akong uuwian sa bahay namin. Umalis ako na kasama ang mag-ina ko pero heto ako’t mag-isa na lang na bumalik. I was a fool.Hindi ko na rin alam kung gaano katagal na akong narito, hangga’t kaya kong lumunok ng alak ay gagawin ko kahit panandalian lang na makalimutan ang pangungulila sa kanila. Sinensyasan ko ang bartender na bigyan pa ulit ako ng isang shot.Medyo nahihilo na ako, pero sige pa.Pumunta ako sa tinitirahan bago ako umuwi, una’y gusto ko lang naman na ibigay sa tunay na asawa nito ang USB na nakuha ko habang nag-iimbestiga sa nangyari kay Selene. I’ve found a concrete evidence to point Tiffany Andres sa mga ginawa niyia. And I am hoping na makatuloy ‘yon para mas matahimik ang buhay nila roon. Good thing na naroon si Fiel, I good say goodbye for the last time for him.I’ve missed my s
“Bitiwan niyo ‘ko sabi eh! Ano ba!”“Aray! Nasasaktan ako!”Matapos kong mapakinggan ang call recording na ibinigay ni Leon ay kaagad kong pinadampot si Tiffany sa Condo na tinutuluyan niya. Ang mga pictures ang naging ebidensiya na siya ang maysala sa pagkakakidnap kay Selene four years ago na siyang naging dahilan din kung bakit siya nagah*sa sa ikalawang pagkakataon. Iyon lang ang maisasampa ko sa kaniya, hindi na nakasama iyong pang-nine years ago dahil wala kaming makuhang ebidensiya laban sa kaniya.“Hey! Ano ba!”“Pasensiya na kayo, ma’am. Pero kailangan niyo talagang sumama sa amin sa presinto, nakita niyo na naman ang warrant hindi ho ba?” Hindi ako tuluyang pumasok sa loob, nanatili lang ako sa labas dahil panigurado na didikit lang sa akin si Tiffany kapag nagkataon. Nasabi ko rin ito sa asawa ko’t wala naman naging kaso sa kaniya. Hinayaan niya akong kumilos para sa ganitong mga sitwasyon. Ang sabi pa nga niyang hindi naman daw na kailangan pa ang may makulong, past is pa