Chapter 2

DAVE

Nagpakawala muna ako nang malalim na buntong-hininga bago sumagot sa mommy ko matapos niyang sabihin 'yon sa akin. Alam ko naman na hindi na mabubuntis si Camille na nobya ko kaya imposible na talaga na magkaroon kami ng anak soon. Sa sinasabi niyang 'yon sa akin ay ayaw na niya kay Camille. Gusto na niya na iwan ko ito at maghanap ako ng ibang babae na pakakasalan ko na mabibigyan ako ng anak. Naiintindihan ko naman ang mommy ko kung bakit ganoon ang sinasabi niya sa akin. Gusto niya na magkaroon ng apo na magiging tagapagmana ng mga ari-arian, kompanya at yaman ng pamilya namin. Kung hindi ako magkakaroon ng anak ay walang magmamana ng lahat ng 'yon. Kailangan ay may magmamana kaya dapat na magkaroon ako ng anak kahit isa o dalawa lang. Solong anak pa naman ako ng mga magulang ko.

Hindi ko minamasama ang sinasabing 'yon sa akin ng mommy ko. Naiintindihan ko naman siya, eh. Naisip ko rin naman 'yon kaya namroroblema rin ako kung paano magkakaroon ng anak na galing talaga sa akin. Engaged na kami ni Camille na nobya ko at malapit na kaming ikasal. Ayaw ko naman na hiwalayan siya. Minahal ko siya at mahal ko siya hanggang ngayon. Ayaw ko na iwan siya ngunit kailangan ko talaga na magkaroon ng anak. Hindi puwedeng hindi.

"Mom, alam ko naman po 'yon, eh. Naiisip ko rin naman po ang tungkol sa bagay na 'yon na hindi na talaga puwedeng magbuntis si Camille na nobya ko ngunit hindi ko naman po puwedeng iwan siya lalo na ngayon na engaged na kami. Ikakasal na po kami. Mahal ko rin naman po siya at ayaw ko na iwan siya," nakangusong sagot ko sa mommy ko bilang paliwanag. Umasim ang mukha ng mommy ko sa sinabi kong 'yon.

"So hahayaan mo na lang na wala kayong anak lalo ka na, huh? Itutuloy n'yo ang kasal na dalawa? Walang magmamana ng lahat ng ari-arian, kompanya at kamayanan natin kapag hindi ka nagkaroon ng anak, Dave. Mapupunta sa wala ang lahat ng 'to na pinaghihirapan natin simula noon hanggang ngayon kaya kailangan na magkaroon ka ng anak. Kailangan na ang aaswahain mo ay 'yung babaeng kayang bigyan ka ng anak," sagot ni mommy sa akin.

Nakakunot ang kanyang noo at ramdam ko sa tono ng boses niya na hindi niya nagustuhan ang sinasabi ko sa kanya. Bago ako muling magsalita sa kanya ay nagpakawala muli ako nang malalim na buntong-hininga.

"Mom, marami naman pong ibang paraan para magkaroon ako ng anak, 'di ba? Puwede naman po na mag-ampon ako," mungkahi kong sagot sa kanya dahilan upang samaan pa niya ako ng tingin.

"A-Ano? Ano'ng sinabi mo, Dave? Mag-aampon ka para masabi na may anak ka, huh? Iyon ang gagawin mo na tagapagmana natin, huh?" nakangiwing tanong ni mommy sa akin na tinanguan ko naman kaagad.

"Yes, mom. Mag-aampon na lang po kami ni Camille para magkaroon kami ng anak. Puwede naman po 'yon, 'di ba?" sabi ko sa kanya.

"Hindi! Hindi puwede, Dave. Hindi puwede na mag-ampon kayo! Hindi puwede! Hindi ako papayag. Gusto ko na mula sa 'yo ang magiging tagapagmana natin, okay? Gusto ko na kadugo nami ng daddy mo ang magiging apo namin. Sige, gawin n'yo 'yan na mag-ampon. Magagalit kami ng daddy n'yo sa inyong dalawa ni Camille!" singhal ni mommy sa akin.

Tumututol siya sa sinabi kong 'yon sa kanya na puwede naman kaming ma-ampon ng nobya ko na si Camille para may anak kami. Hindi niya gusto ang sinabi kong 'yon sa kanya. Gusto niya na kadugo nila ni daddy. Gusto niya na mula sa akin at kadugo namin. Iyon rin naman ang gusto ko na mangyari pero sa sitwasyon namin ng nobya ko na si Camille ay imposible na magkaroon kami ng anak na galing talaga sa amin. Hindi na siya puwedeng magbuntis pa kahit kailan.

Mas lalo pang sumama ang tingin ni mommy sa akin.

"Ayaw ko na ampon ang magiging apo ko, Dave. Tandaan mo 'yan. Itatakwil ka namin ng daddy mo bilang anak kapag ginawa mo 'yan. Gusto namin na kadugo namin! Naiintindihan mo ba ang sinasabi ko sa 'yo, huh?" singhal pa ni mommy sa akin.

I gave her a quick nod and said, "Naiintindihan naman po kita, mom. Mungkahi ko lang naman 'yon na puwedeng gawin namin ni Camille. Relax ka lang po, okay? Hindi naman talaga 'yon ang gagawin namin, eh. We'll make a way. 'Wag n'yo na pong problemahin pa ang bagay na 'yon. Kami na po ang bahala na gumawa ng paraan kung paano kami magkakaroon ng anak na sa amin talaga galing. Relax ka lang po, mom," sabi ko kay mommy bilang pagpapakalma sa kanya.

Nagagalit siya sa akin dahil sa sinabi kong 'yon na hindi niya gusto.

"Ano'ng gagawin n'yo, huh?" tanong pa niya sa akin.

I heaved a deep sigh and slowly opened my mouth to speak to her again. "Hindi ko po masabi sa 'yo ngayon, mom. But we'll make a way. Relax ka lang po, okay? Huwag ka na pong magalit. Hindi ko po iiwan si Camille na nobya ko. Ayaw ko po na masaktan siya. Pakakasalan ko pa rin po siya at sana tanggapin pa rin n'yo ang desisyon ko na 'yon kahit hindi n'yo na gusto na ikasal kaming dalawa dahil lang sa kadahilanan na wala na siyang kakayahan na magbuntis," magalang na sagot ko kay mommy.

Gabi na nga ako nang umalis sa mansion namin para umuwi sa bahay na tinitirahan namin ng nobya ko na si Camille. Hindi ko na nga hinintay si daddy na dumating sa mansion namin dahil sigurado ako na baka mamaya pa ito umuwi.

Ang tahimik sa loob ng bahay nang dumating ako. Wala si Camille na nobya ko kaya si Donna na kasambahay namin ang naabutan ko doon. Bago ako umalis kanina sa mansion namin ay kumain na ako ng dinner dahil nakapagluto na ng kakainin doon para sa mga magulang ko kaya hindi na ako kumain ng niluto ni Donna. Sinabi ko naman 'yon sa kanya na itabi na lang niya ang niluto niya o kaya ay ilagay sa refrigerator para hindi mapanis.

Wala naman siyang magagawa kung hindi na ako kumain ng dinner pagdating ko sa bahay.

Dumiretso na ako sa taas para magpahinga sa kuwarto namin ng nobya ko na si Camille. Nagvideo call muna kaming dalawa. Kinumusta ko siya sa flight niya kanina. Naging maayos naman ang flight niya kanina patungong Cebu. Wala naman raw nangyaring aberya kahit sa airport. Hindi naman delayed ang flight nila. Tinanong niya rin ako kung umuwi kaagad ako dito sa bahay namin pagkahatid ko sa airport kanina sa kanya. Sinagot ko naman nga kaagad 'yon at sinabi ko sa kanya na sa mansion namin ako dumiretso pagkahatid ko sa kanya sa airport. Sinabi ko pa sa kanya na kakauwi ko pa lang galing sa mansion namin. Marami pa kaming pinag-usapan na dalawa habang magkavideo call kami ni Camille na nobya ko. Ang hindi ko lang talaga sinabi sa kanya ay ang tungkol sa pinag-usapan namin ni mommy kanina. Ayaw ko na sabihin 'yon sa kanya dahil baka ma-hurt o masaktan siya kapag narinig niya 'yon sa akin. Ayaw ko na mangyari 'yon. Sa amin na lang ni mommy 'yon.

Pagkatapos namin na mag-usap ay muli kong inalala ang mga sinabi ni mommy sa akin kanina tungkol sa nobya ko na si Camille lalo na sa katotohanan na wala na siyang kakayahan na magbuntis. Naiintindihan ko naman si mommy sa sinasabi niyang 'yon sa akin kaya hindi ako nagagalit sa sinabi niyang 'yon. Sa aming dalawa na magkausap kanina ay siya lang naman ang nagalit sa akin lalo na nang magmungkahi ako na puwede naman na mag-ampon para magkakaroon kami ng anak na hindi niya gusto na gawin namin lalo na ako. Tutol siya sa sinabi kong 'yon sa kanya. Hindi ko rin naman gusto na gawin 'yon, eh. Kung magkakaanak man nga ako ay gusto ko na galing talaga sa akin—dugo't laman ko.

Ang problema talaga ay wala nang kakayahan pa na magbuntis ang nobya ko na si Camille kaya hindi talaga kami magkakaroon ng anak na dalawa unless ay maghanap ako ng ibang babae na mabibigyan ako ng anak. Gusto ni mommy na iwan ko na siya ngunit ayaw ko naman na gawin 'yon. Mahal ko si Camille at masasaktan siya kapag ginawa ko 'yon lalo na engaged na kaming dalawa. Hindi kami maghihiwalay na dalawa, hindi 'yon mangyayari.

DONNA

Gabi na talaga umuwi si Sir Dave sa bahay nila ni Ma'am Camille na nobya niya. Hindi na rin siya kumain ng niluto ko na dinner para sa kanya. Kaunti lang naman ang niluto ko na dinner dahil siya lang naman ang kakain. Dahil hindi naman siya kakain pa dahil ang sabi niya sa akin ay kumain na raw siya sa mansion nila ng dinner bago siya umalis doon ay tinabi ko na lang ang niluto kong pagkain para sa kanya. Doon pala siya galing sa mansion nila. Kaya pala ay hindi siya umuwi kanina dito sa bahay nila pagkahatid niya kay Ma'am Camille na nobya niya sa airport dahil doon siya dumiretso sa mansion nila.

Wala namang problema 'yon kung doon siya dumiretso kanina sa mansion nila pagkahatid niya kay Ma'am Camille dahil sa kanila naman 'yon at may karapatan naman siya na umuwi sa mansion nila ng pamilya niya.

Hindi naman siya nagtagal pa dito sa baba sapagkat tumaas na siya para tumungo sa kuwarto niya. Magpapahinga na siya n'yan sigurado ako. Kaming dalawa lang ni Sir Dave ang tao sa bahay niya dahil wala si Ma'am Camille na nobya niya. Pagkatapos ko ngang magtrabaho ay nagpahinga na nga ako. Nakakapagod talaga magtrabaho buong araw. Wala namang trabaho ang hindi nakakapagod, 'di ba? Kung hindi rin naman tayo magtatrabaho ay wala naman tayong mapupuntahan na maganda nito. Kaya kahit mahirap at nakakapagod ay kailangan natin na magtrabaho. Ang mga mayayaman nga ay nagtatrabaho pa rin kahit marami ng mga pera, 'di ba? Paano pa kaya tayong mga isang kahig, isang tuka?