Chapter 5

DAVE

"Oo, dude. May kinalaman nga 'yon kaya gusto na nilang hiwalayan ko at iwan si Camille. Iyon lang naman ang rason o dahilan kung bakit gusto nila na hiwalayan ko na ang nobya ko na si Camille dahil hindi na siya puwede na magbuntis pa. Kailangan na magkaroon kami ng tagapagmana dahil kapag wala kaming anak ay walang magmamana ng lahat ng ari-arian, yaman at negosyo ng pamilya namin. Naiintindihan ko naman ang mga magulang ko lalo na si mommy sa sinasabi niya sa akin. Gusto nila na magkaroon ako ng anak na magiging tagapagmana ng aming pamilya. Solong anak lang ako, 'di ba? Mapupunta sa wala ang lahat ng pinaghirapan ng pamilya ko kung walang magmamana ng lahat ng 'yon. Masasayang lang, eh. Hindi naman ako nagagalit o ano sa mga magulang ko dahil naiintindihan ko naman nga sila sa sinasabi nila sa akin kaya gusto nila na hiwalayan o iwan ko na si Camille. Sinabi ko pa nga na puwede naman na mag-ampon kaming dalawa ni Camille para may maging tagapagmana kami ngunit ayaw naman nila. Hindi nila gusto na mag-ampon kami, dude. Gusto nila na mula talaga sa amin ang magiging anak namin—dugo't laman. Iyon rin naman ang gusto ko pero hindi na talaga puwedeng magbuntis pa ang nobya ko na si Camille. Wala na kaming magagawa pa, dude," kuwento ko pa sa best friend ko na si George.

He gave me a quick nod before he speaks to me again. "I know that, dude. Naiintindihan kita sa sinasabi mo sa akin at naiintindihan ko naman ang mga magulang mo kung bakit gusto nila na hiwalayan o iwan si Camille na nobya mo. We can't blame them. Iniisip lang naman ang para sa future, eh. Kung wala ngang maging anak kayo na magiging tagapagmana ay wala ngang magmamana ng lahat ng ari-arian, yaman at negosyo ng pamilya mo. Mapupunta nga sa wala ang lahat ng pinaghirapan ng mga magulang mo pati ng mga ninuno n'yo kung wala talagang magmamana. Solong anak ka naman pala, dude. Kaya kailangan talaga na may maging anak ka na magmamana ng lahat sa pamilya n'yo. You need to have an heir, dude. Naiintindihan ko talaga ang mga magulang mo kaya ganoon ang sinasabi nila sa 'yo. Ayaw naman pala nila na mag-ampon kayo dahil gusto nila na galing sa inyo ang magiging apo nila. Kahit siguro ako ay ganoon rin ang gusto ko. Gusto ko na dugo't laman na galing sa akin ang magiging anak ko. Ayaw ko ng hindi ko kadugo, bro. Mahirap na kasi minsan kapag hindi mo kadugo pero hindi naman lahat, eh," mahabang sagot sa akin ng best friend ko na si George.

Tinanguan ko naman nga siya matapos niyang sabihin 'yon sa akin.

"Ganoon rin naman ako, dude. Gusto ko rin na magkaroon ng anak na galing talaga sa akin. 'Yung dugo't laman ko. Ayaw ko naman na hindi ko kadugo ngunit wala kaming magagawa ni Camille," nakangusong sagot ko sa best friend ko na si George. "Iyon ang problema talaga naming dalawa, eh. Kung puwedeng magbuntis si Camille na nobya ko ay hindi kailangan na problemahin o maging isyu ito sa amin ng pamilya ko. We'll become happy and excited for our union soon. Hindi magiging ganito ang lahat."

"You're right, dude. Pumayag ka naman ba sa nais mangyari ng mga magulang mo na iwan si Camille, huh?" tanong nga niya sa akin.

I cleared my throat first before I speak again. "No. Wala akong sinabi na pumayag ako sa nais nilang mangyari na hiwalayan o iwan ko si Camille. Ang sabi ko kay mommy ay gagawa kami ng paraan ni Camille na nobya ko kung paano kami magkakaroon ng anak na galing talaga sa amin. Mahal ko si Camille, dude. Ayaw ko na iwan, saktan at hiwalayan siya. It'll break her heart for sure and I don't want that to happen," sagot ko sa kanya at muli niya akong tinanguan pagkasabi ko.

"Okay, dude. Sinabi mo na gagawa kayo ng paraan ni Camille na magkaroon ng anak na galing sa inyong dalawa talaga ngunit paano 'yon, dude? Paano magkakaroon kayo ng anak na galing talaga sa inyong dalawa, eh, hindi na nga si Camille puwedeng magbuntis, 'di ba? Imposible naman na magkaroon pa kayo ng anak na galing sa inyo talaga. Niloloko n'yo lang ang sarili n'yo n'yan na magkakaroon kayo ng anak kahit alam n'yo sa mga sarili n'yo na hindi na talaga. Imposible na imposible na talaga, dude," tanong pa sa akin ni George na best friend ko. Hindi niya maintidihan ang sinabi kong 'yon sa kanya at maging ako ay hindi ko rin maintindihan kung bakit ganoon ang naisagot ko kay mommy.

Imposible naman na talaga na magkaroon kami ng anak na sa amin galing ni Camille. Tama naman siya sa sinasabi niya na niloloko lang namin ang aming mga sarili sa paniniwala na magkakaroon pa kami ng anak na sa aming dalawa galing. I wasn't offended or insulated after he said that because that's the truth. Imposible na talaga at 'yon ang kailangan namin na tanggapin. We accepted it but not one hundred percent. There's still hope even if there's no more hope.

Natahimik kaming dalawa sa loob ng ilang segundo bago magsalita muli ako sa kanyang harapan.

"I'm not going to say you're wrong in your answer because you're right, dude. Imposible na talaga but we're still hoping na puwede pa talaga kahit wala na talagang pag-asa pa. Ayaw ko talaga na iwan si Camille na nobya ko. Mahal ko siya. Ayaw ko na maghiwalay kaming dalawa dahil lang sa problemang 'yon na hindi na siya puwedeng magbuntis pa. Ayaw ko na mangyari 'yon ngunit wala, eh. Wala kaming magagawa. This is the truth we need to face. Kaya nga hindi ako pumayag o sumang-ayon sa nais ng mga magulang ko kahit ulit-ulitin pa nila na sabihin 'yon sa akin. Hindi ko hihiwalayan si Camille. Mahal ko siya. Ayaw ko na masaktan siya," sabi ko pa sa best friend ko na si George.

He really understands me in everything I say to him. "I know that, dude. Mahal mo nga siya ngunit hindi na talaga kayo magkakaanak pang dalawa ni Camille. Kailangan mo pa naman na magkaroon ng anak na magiging tagapagmana ng pamilya n'yo. Anyway, did you tell her about it, huh?"

"No, dude. Hindi ko sinabi kay Camille na nobya ko ang sinabing 'yon ni mommy sa akin. Masasaktan siya kapag sinabi ko 'yon sa kanya. Kaya hindi ko ipapaalam 'yon sa kanya, dude," sagot ko kaagad sa kanya.

"Sabagay nga ay may punto ka naman sa sinabi mong 'yon sa akin. Sigurado na masasaktan talaga siya n'yan kapag sinabi mo ang nais ng mga magulang mo na mangyari, dude. Kaya huwag na 'wag mo talagang sasabihin 'yon sa kanya," sabi niya sa akin.

Sumang-ayon naman nga siya sa sinabi kong 'yon sa kanya na. "I'll never tell that to her, dude," sabi ko sa kanya. "Ayaw ko siya na masaktan dahil sa nais ng mga magulang ko na hiwalayan o iwan ko na siya dahil hindi na niya ako kayang bigyan ng anak na magiging tagapagmana ng pamilya namin."

"Dapat lang, dude," sabi pa niya sa akin.

Wala muling nagsalita sa aming dalawa ng best friend ko na si George matapos 'yon. Umiwas ako ng tingin sa kanya at iginila ang buong tingin sa loob ng bahay niya.

Saka nga lang ako humarap sa kanya nang muli siyang magsalita sa harapan ko. "May sasabihin ako sa 'yo, dude..." wika niya sa akin.

"Ano 'yon, dude? Ano'ng sasabihin mo sa akin?" tanong ko sa kanya.

"May naisip lang ako, eh," sabi niya sa akin.

"Naisip na ano, dude?" usisa ko pa sa kanya.

Seryosong tinititigan niya ako at bumuga ng malamig na hangin bago sumagot sa tanong kong 'yon sa kanya.

"May naisip lang ako ngayon habang natahimik tayo ng ilang minuto, dude," sabi pa niya sa akin.

"Na ano, huh?" tanong ko pa nga sa kanya.

"Naisip ko na since ayaw mo naman hiwalayan si Camille na nobya mo dahil mahal mo siya ngunit kailangan na magkaroon kayo ng anak na galing sa inyong dalawa kahit sa 'yo lang ay puwede na—"

"Puwede na ano, dude?" tanong ko sa kanya.

"Naisip ko na kahit magkaanak lang kayong dalawa na galing sa 'yo kahit hindi na kay Camille para may maging tagapagmana ang pamilya n'yo ay maganda na ngang mangyari," sabi pa niya sa akin dahilan upang mapakunot-noo ako.

"A-Ano? Ano'ng ibig mong sabihin sa sinabi mong 'yon, dude? Can you please explain it to me?" tanong ko sa kanya na naguguluhan.

George licked his lips and sighed deeply before he speaks to me again. "Kung gusto mo talaga na magkaroon ng anak na kahit sa 'yo lang galing at hindi na kay Camille ay kailangan mo na gawin ang naiisip ko, dude. Kailangan mo maghanap ng babaeng mabibigyan ka ng anak na mapapayag mo nga sa bagay na 'yon. Hindi naman kayo maghihiwalay ng nobya mo na si Camille. Kailangan mo lang talaga na magkaroon ng anak na magiging tagapagmana ng pamilya n'yo sa babaeng mapapayag mo na bigyan ka. Kapag nabigyan ka na nga ng babaeng 'yon ng anak na magiging tagapagmana mo ay wala ka nang problema pa. Ang batang 'yon ay magiging anak rin ng nobya mo na si Camille ngunit hindi lang galing sa kanya. Hindi siya ang magiging biological mother nito kundi ang babaeng nabuntis mo, dude. Naiintindihan mo ba ang sinasabi ko sa 'yo, huh? Dapat na may babaeng mahanap ka na bibigyan ka ng anak. Of course galing sa 'yo ang sperm cells, dude. Ikaw ang ama ng bata kasi kailangan ay galing sa 'yo kaya 'yon ang puwedeng mangyari. Sa 'yo ang sperm cells at sa babaeng 'yon na mapapayag mo na bigyan ka ng anak ang egg cells. You'll use her vagina and uterus to have a baby. Syempre ay hindi libre 'yon, dude. So you have to pay for her kahit milyon pa para lang magkaroon ka ng anak na galing talaga sa 'yo na magiging tagapagmana ng pamilya n'yo. Uulitin ko muli sa 'yo ha, hindi kayo maghihiwalay ni Camille. Iyon lang ang gagawin mo ang magkaroon ka ng anak sa ibang babae na kayang bigyan ka ng anak. 'Pag nabigyan ka ng anak ng babaeng 'yon at nabayaran mo na siya ng maayos ay tapos na ang lahat. You'll have an heir finally. Wala ka nang kailangan pa na isipin na problema. Problem solved ka na n'yan kapag ginawa mo ang suggestion kong 'yon sa 'yo. Alam ko na malaking tulong 'yon sa inyong dalawa ni Camille lalo na kung ayaw n'yong maghiwalay na dalawa. Makikipagsex ka lang naman sa babaeng mapapayag mo para makabuo ka ng anak sa kanya. Ganoon lang 'yon kadali, dude," mahabang sabi sa akin ng best friend ko na si George sa kanyang suggestion na puwede ko ngang gawin na solusyon sa problema na kinakaharap ko at ng pamilya ko.