DONNA
Maaga akong gumising kinabukasan. Nagluto kaagad ako ng breakfast ni Sir Dave. Kaunti lang ang niluto kong pagkain na breakfast niya dahil siya lang naman ang mag-isang kakain dahil wala naman si Ma'am Camille. Tamang-tama nang makatapos akong magluto ay gising na siya. Binati ko kaagad siya ng good morning. Umagang-umaga ay ang kaguwapuhan niya ang nakikita ko. Aayaw pa ba ako n'yan na ang kaguwapuhan kaagad niya ang nakikita ko para ganado ako sa pagtatrabaho ko buong maghapon. Inspirado ako nito. "Good morning po, Sir Dave," nakangising bati ko kay Sir Dave. "Good morning rin sa 'yo, Donna," bati rin niya sa akin na nakangiti. "Handa na po ang breakfast mo, Sir Dave," sabi ko sa kanya. "Tamang-tama po pagkatapos ko na magluto ng breakfast mo po ay dumating ka na po, Sir Dave. Mainit pa po ang niluto kaya tamang-tama pong kainin." Tumango naman nga siya pagkasabi ko. "I know, Donna. Maraming salamat sa paghanda mo ng aking breakfast," sabi niya sa akin na may kasamang pasalamat. Nginitian ko muli siya bago ako nagsalita sa kanya. "Walang anuman po 'yon, Sir Dave. Trabaho ko po ang pagsilbihan kayo at gawin ang nararapat dahil pinapasahod n'yo po ako. Kung ano po ang nararapat na gawin dito sa inyo po ay ginagawa ko po ng tama at maayos dahil ayaw ko po na madismaya kayo sa akin," paliwanag kong sagot sa kanya. Tumango-tango siya pagkasabi ko at nginitian niya muli ako. "Gusto ko ang sinabi mong 'yan, Donna. Well, may punto ka naman sa sinasabi mong 'yon, eh. Masaya ako na ikaw ang naging kasambahay namin. Mapagkakatiwalaan ka sa kahit anong bagay at may pagpapahalaga sa trabaho. Kahit papaano ay bilib rin ako sa 'yo. Ipagpatuloy mo lang ang magandang serbisyo na pinapakita mo sa amin ni Camille na nobya ko," sabi niya sa akin na pinupuri nga niya ako. Natuwa naman ako sa sinabi niyang 'yon. Kinikilig pa nga ako, eh. Tinanguan ko naman nga siya pagkasabi niyang 'yon sa akin. "Opo, Sir Dave. Ipagpapatuloy ko po 'yon dahil 'yon ang tamang gawain," sabi ko sa kanya na nakangiti pa rin. "Very good, Donna. Maging magandang halimbawa ka sana sa mga kasambahay dahil sa 'yong tapat na gawain at may pagmamahal sa trabaho," sabi niya sa akin. Ngumiti na lang ako sa kanya. Hindi na ako masyadong nagsalita sa harapan niya. Medyo nahihiya nga ako kapag kaharap ko siya. Siguro dahil sa crush ko siya at may naramdaman ako sa kanya. "Ako lang naman ang kakain pero ang dami mo pa ring niluto na breakfast para sa akin," wika ni Sir Dave pagkaharap niya sa mesa kung saan nandoon ang niluto kong pagkain para sa kanya. Napakunot-noo ako pagkasabi niya na marami pa akong niluto na pagkain kahit alam ko na siya lang naman ang kakain mag-isa dahil wala si Ma'am Camille. "Marami pa po ba ang niluto ko, Sir Dave?" nakaawang ang mga labi na tanong ko sa kanya. Tumango naman siya kaagad sa tanong kong 'yon. "Oo, Donna. Marami nga. Hindi ko naman 'to mauubos, eh. Ako lang naman ang kakain ngayon ng breakfast dahil wala ang Ma'am Camille mo," sabi niya sa akin. "Nadadamihan ka pa po sa niluto kong breakfast, Sir Dave? Kaunti lang po 'yan, eh," sabi ko sa kanya. "Oo, Donna. Nadadamihan pa talaga ako sa luto mo, eh," sabi pa niya sa akin. "Siguro ay nasanay ako na marami kang niluluto kapag breakfast hanggang dinner kaya kahit kaunti ay nasasabi ko na marami. Baka ganoon nga, Donna. Hindi ko talaga mauubos ang nasa harapan kong 'to. Kung gusto mo n'yan ay samahan mo na akong kumain ng breakfast para maubos talaga ang niluto mo ngayong umaga," katwiran niyang sagot sa akin at sinabi pa niya na samahan ko na raw siyang kumain ng breakfast para maubos ang niluto ko. "Ako lang naman ang mag-isa na kakain. Wala naman si Camille kaya samahan mo na ako." "Baka ganoon nga po na nasanay ka na marami ang niluluto kong pagkain araw-araw kaya kahit kaunti ay sa tingin mo ay marami. 'Wag na po, Sir Dave. Nakakahiya naman po na samahan ka na kumain kahit sabihin po natin na wala naman si Ma'am Camille. Nagkape na po ako kanina at kumain ng tinapay. Tama na po 'yon. Salamat na lang po, Sir Dave," sabi ko sa kanya at tumanggi ako na samahan ko siya na kumain. Nakakahiya kasi na samahan ko siya. Hindi pa naman ako sanay na kumain na kasama siya o kaharap. "Ayaw mo ba talaga na samahan ako na kumain ng breakfast? Iba naman kasi kung kape at tinapay lang ang kinain mo kanina, eh," tanong pa nga niya sa akin. "Opo, Sir Dave. Ayaw ko po at saka salamat na lang po..." sabi ko sa kanya. Tumango-tango na lang si Sir Dave at hindi na ako pinilit pa na samahan siyang kumain ng breakfast. "Okay. Kung ayaw mo nga naman ay wala akong magagawa, Donna," sabi niya sa akin. "Inaalok lang naman kita baka kasi ay gusto mo na samahan ako. Kung gusto mo na samahan ako ay walang problema tutal wala naman ang Ma'am Camille mo. Tayong dalawa lang ang nandito sa bahay. "Salamat na lang po, Sir Dave. Kung nagugutom po ako ay kakain na lang po ako n'yan," sabi ko sa kanya na nagawa ko pa rin siyang ngitian. "Okay. It's your decision, Donna. I don't want to force you if you don't want, right?" sabi niya sa akin. Matapos na sabihin niya 'yon ay itinikom ko na talaga ang mga labi ko. Hindi na ako nagsalita pa ng kung anu-ano sa harapan niya. Kumain na nga rin siya ng breakfast. Habang kumakain siya ay inaasikaso o pinagsisilbihan ko naman siya. Nang makakain siya ng breakfast ay hinugasan ko na kaagad ang pinagkainan niya. Kaunti naman na lang ang natirang pagkain na niluto ko dahil kinain na niya 'yon. Pagkatapos ng gawain ko sa kusina ay tumungo ako sa may sala. Nakita ko siya na nakabihis. Sigurado ako na may pupuntahan siya ngayong araw na 'to. Hindi naman siya magbibihis ng damit na pang-alis kung wala siyang lakad. Bagong ligo rin siya. Ang bango-bango nga niya. Ang guwapo-guwapo rin niya. Bumibilis ang tibok ng puso ko kapag nakikita ko siya. "Aalis po kayo, Sir Dave?" tanong ko kaagad sa kanya. Mabilis naman nga niya akong tinanguan at nagsalita, "Oo, Donna. Aalis nga ako ngayong araw na 'to." Tumango-tango naman ako at nagsalita, Ah, ganoon po ba? Saan po ba kayo pupunta?" "Pupuntahan ko lang naman ang best friend ko sa bahay niya," sagot nga niya sa akin. "Ah, talaga po?" "Oo, Donna." "Magtatagal ka po ba doon, Sir Dave?" tanong ko sa kanya kung magtatagal siya sa bahay ng best friend niya na pupuntahan niya ngayong araw na 'to. Napakibit-balikat siya sa tanong kong 'yon sa kanya. "I can't tell you kung magtatagal ako doon sa bahay ng best friend ko, Donna. Kahit anong oras ay uuwi pa rin ako dito sa bahay. Hindi naman ako titira doon, eh. Habang wala ako ay ikaw muna ang bahala dito sa bahay namin ng Ma'am Camille mo. Kung may kailangan ka o ano pa ay tawagan mo lang ako, okay? You have my number, right?" sagot niya sa akin. "Sige po, Sir Dave. Wala pong problema 'yon sa akin. Sige. Salamat. Mag-iingat ka po sa pagmamaneho mo ng 'yong kotse. Tatawagan po kita kung may kailangan po ako o ano pa," sabi ko sa kanya. "Okay. Thank you for that, Donna. Ikaw na muna ang bahala dito sa bahay namin ni Camille. Baka gabihin kasi ako ng uwi mamaya pero depende pa rin kaya hindi ako nakapagsabi sa 'yo ng ekasaktong oras kung kailan ako makakauwi mamaya. Basta nandoon lang ako sa bahay ng best friend ko," sabi niya sa akin na nakangiti. Ngiti pa lang talaga ni Sir Dave ay pakiramdam ko ay natutunaw na ako.DAVEWala naman akong gagawin buong araw sa bahay namin kung doon lang ako kaya naisipan ko na umalis muna. Naisipan ko na lumabas muna para pumunta sa bahay ng best friend ko na si George Ramirez. We're best friends since we're young. Naiwan doon sa bahay ang kasambahay namin na si Donna. Siya lang ang tao doon sa amin at wala na ngang iba pa. Wala si Camille na nobya ko. Makaraan ang ilang minuto ay nandoon na ako sa bahay ng best friend ko na si George. Siya lang naman ang mag-isa na nakatira doon. Dalawang taon na siyang nakatira doon. Buhay pa naman ang mga magulang niya ngunit pinili na niyang magkaroon ng sariling bahay kahit wala pa siyang asawa. Hindi naman siya bata pa para manatili sa mga magulang niya. Nasa tamang edad naman na siya kaya wala na naman na problema pa.Tinawagan ko naman siya kanina bago ako pumunta sa bahay niya para alam niya na pupunta ako. Mabuti ay gising na siya nang tawagan ko siya. Minsan kasi kapag umaga na tinatawagan ko siya ay tulog pa siya. "
DAVE"Oo, dude. May kinalaman nga 'yon kaya gusto na nilang hiwalayan ko at iwan si Camille. Iyon lang naman ang rason o dahilan kung bakit gusto nila na hiwalayan ko na ang nobya ko na si Camille dahil hindi na siya puwede na magbuntis pa. Kailangan na magkaroon kami ng tagapagmana dahil kapag wala kaming anak ay walang magmamana ng lahat ng ari-arian, yaman at negosyo ng pamilya namin. Naiintindihan ko naman ang mga magulang ko lalo na si mommy sa sinasabi niya sa akin. Gusto nila na magkaroon ako ng anak na magiging tagapagmana ng aming pamilya. Solong anak lang ako, 'di ba? Mapupunta sa wala ang lahat ng pinaghirapan ng pamilya ko kung walang magmamana ng lahat ng 'yon. Masasayang lang, eh. Hindi naman ako nagagalit o ano sa mga magulang ko dahil naiintindihan ko naman nga sila sa sinasabi nila sa akin kaya gusto nila na hiwalayan o iwan ko na si Camille. Sinabi ko pa nga na puwede naman na mag-ampon kaming dalawa ni Camille para may maging tagapagmana kami ngunit ayaw naman nila.
DAVE Naiintindihan ko ang suggestion ng best friend ko na si George sa akin. Maliwanag na maliwanag 'yon sa akin. Gusto niya na maghanap ako ng babaeng mapapayag ko na bigyan ako ng anak na magiging tagapagmana ng pamilya namin. Ang kailangan ko lang ay mapapayag ang babaeng 'yon na bigyan niya ako ng anak ngunit may bayad 'yon. Hindi puwedeng hindi. Kapag nabigyan ako ng babaeng 'yon ng anak ay may magiging anak na kaming dalawa ni Camille na nobya ko. Hindi man nga siya ang tunay na ina nito ay puwedeng ituring niya na anak ang anak kong 'yon sa babaeng nabuntis ko na pumayag na bigyan ako ng anak. Matatanggap naman niya sigurado 'yon kasi hindi naman na siya magkakaanak pa. Hindi rin kami maghihiwalay na dalawa dahil may anak na nga kami na galing sa akin at matutuwa na rin siguro n'yan ang mga magulang ko. They won't insist again to leave her and end up our relationship. May tagapagmana na ang aming pamilya kahit papaano kahit anak ko 'yon sa ibang babae. Ang importante ay may ta
DAVE Tumungo na ako sa kuwarto namin ni Camille matapos kong kumain ng dinner na niluto ni Donna. Ang sarap-sarap ng luto talaga niya. Hindi lang talaga siya mabait, mapagkakatiwalaan o ano pa kundi masarap rin siyang magluto. Wala akong masabi na hindi maganda sa kanya. Halos lahat ay magaganda ang masasabi ko sa kanya. I took off my clothes before I jump into our bed. Wala akong suot na saplot sa katawan kapag natutulog ako. Tahimik ang buong kuwarto dahil wala si Camilla na nobya ko. Nakahiga na ako sa malambot namin na kama habang nakatingala sa kisame. Walang ibang laman ang isipan ko kundi ang sinabing 'yon sa akin ni George na best friend ko kanina.Sinisimulan ko na ngang pag-isipan 'yon kung gagawin ko ba talaga 'yon na suggestion niya sa akin na puwedeng maging solusyon sa problema ko na kinakaharap ngayon. Wala rin naman akong ibang naisip na puwedeng gawin kundi 'yon lang talaga. Madaling gawin lang 'yon, eh. Kailangan ko lang talaga na maghanap ng babaeng mapapayag na
DAVEI took a deep breath first before I speak to my best friend George. I licked my lips too."Oo, dude. Nakapag-isip-isip na ako kagabi kaya may desisyon na ako," malumanay na sagot ko sa kanya. He gave me a quick nod when I said that to him.Napatigil siya sa ginagawa niya para lang sumagot sa akin. Gumuhit sa mukha niya ang ngiti na hindi naman aabot hanggang tainga matapos kong sabihin 'yon sa kanya."Oh, talaga ba, dude? May desisyon ka na?" nakangising tanong niya sa akin. I gave him a quick nod before I speak to him again."Yes, bro. Nakapag-isip-isip na nga ako kaya may desisyon na ako," sabi ko sa kanya. Tumango naman nga siya pagkasabi ko sa kanya."Ah, okay, dude. Ano ang naging desisyon mo?" tanong niya sa akin. Talagang hindi muna pinagpatuloy ng best friend ko na si George ang ginagawa niya hangga't hindi ko pa sinasabi sa kanya ang desisyon ko.I took a deep breath first before I speak to him."Ang naging desisyon ko ay ang gawin ang sinabi mong 'yon sa akin na suggest
DAVEPumayag naman nga ako na mamayang hapon kami ng best friend ko na si George magsimula na maghanap ng babaeng mapapayag ko na bigyan ako ng anak na magiging tagapagmana ng pamilya ko. Ayaw ko naman na patagalin pa 'yon, eh. Nangako siyang tulungan ako at 'yon nga ang gagawin niya. Hindi naman niya sinasabi sa akin kung saan kami magsisimula na maghanap ng babaeng mapapayag ko. Malalaman ko na lang raw mamaya. Hindi ko na siya kinulit pa na alamin kung saan. Hinayaan ko na nga lang siya. Wala talaga akong ideya kung saan kami magsisimula na maghanap. May tiwala naman ako sa kanya kaya alam ko na tama ang gagawin namin na proseso kung paano magkaroon ako ng babaeng mapapayag ko. I won't force them if they don't want. Matapos niyang magluto ng lunch ay kumain na kaming dalawa. Nakikain na lang ako sa kanya. Wala namang problema 'yon dahil best friend ko naman nga siya. Feeling ko nga rin ay bahay ko na rin ang bahay niya lalo na madalas ako ngayon na nandito sa kanya.Alas dos y me
DAVE"Fuck! Ayaw ko sa mga 'yon, dude! Ayaw ko sa mga 'yon! Baka magkasakit pa ako n'yan sa kanila!" singhal ko sa best friend ko na si George habang nagmamaneho siya ng kotse niya. Madilim na sa buong paligid. Ginabi na kami sa kakahanap ng babaeng mapapayag na bigyan ako ng anak. Naghanap naman kaming dalawa ng mapapayag ko ngunit wala akong nagustuhan lalo na 'yung dalawang babae na bayaran. Gustong-gusto raw nila na bigyan ako ng anak kahit dalawa sila. Tig-isa sila ngunit ayaw ko naman sa kanila. "Bakit ayaw mo sa kanila, dude? Dalawa na sana sila. Ayaw mo pa n'yan. Dalawa ang magiging anak mo na magmamana ng lahat ng ari-arian at yaman ng pamilya n'yo. Isahan lang ang bayad sa kanilang dalawa. Makakatipid ka na sa kanilang dalawa, dude," tanong sa akin ng best friend ko. Sinamaan ko tuloy siya ng tingin."No! Ayaw ko sa kanila, dude. Hindi ako pumapayag na sila ang maging ina ng anak ko kahit dalawa pa ang ibigay nila sa akin na anak. Ayaw ko sa kanilang dalawa. I can't trust
DAVE Sa bahay ng best friend ko na si George ako kumain ng lunch. Hapon na kaming dalawa nakapagsimula sa paghahanap ng babaeng mapapayag ko na bigyan ako ng anak. Kagaya nga kahapon ay wala kaming nahanap na mapapayag na maging ina ng anak ko. Wala talaga kahit isa man lang.Malapit na dumilim kaya nagpasya kaming dalawa ni George na best friend ko na umuwi na lang sa bahay niya. Wala naman kaming mahahanap nito. Hindi naman kami nalulungkot dahil wala kaming nahahanap ngunit nadidismaya kami sa mga nakakausap namin na babae. We really don't trust them. We felt there's something wrong with them. "Nakakapagod sa totoo lang, dude..." sabi ko kay George habang nagmamaneho siya pabalik sa bahay niya.He gave me a quick nod and said, "I know that, dude. Nakakapagod talaga ngunit hindi tayo titigil maghanap. Sigurado ako n'yan na makakahanap tayo. Tiwala lang talaga, dude. Hindi lang tayo magtitiwala, kailangan rin natin na maging matiyaga.""Sumasang-ayon naman ako sa sinasabi mong 'yan