Pinakiramdaman niya ang ginagawa ng binata pagkalipas ng ilang minuto. Narinig niya ang mga yabag nito at mukhang patungo sa direksiyon ng pinto. Parang gusto niyang magbunyi dahil sa wakas ay mukhang aalis na ito. Nainip marahil na hindi niya pinapansin.
Eugene stopped at the door and looked in Vodka's direction. "I will check downstairs."
Bigla ang paglinga ni Vodka kay Eugene nang marinig ang sinabi nito. Nakatigil ang binata sa direksiyon ng pinto habang nakatingin sa kanya at nasa magkabilang bulsa ang mga kamay. "I'll appreciate it if you won't go back here. You see, you're disturbing me..." Nakipagtitigan siya rito ng ilang sandali nang hindi ito sumagot at matamang nakatingin sa kanyang mukha. Her eyes were unfriendly and the look on his eyes was mysterious. There's doubt, then anger to wonderment, or was it just her? "And bring Martini back, or I'll kill you!" she said seriously.
Nangunot ang noo ni Eugene na hindi agad mawawaan ang gusto tukuyin ng dalaga. "Martini?"
"My car!" she snarled. Annoyance started to creep when she remember her car. Nang ipahila nito ang Lexus nito upang maayos ay iginiit nito sa kanya na isama ang kanyang sasakyan upang maayos ang nayuping bumper at tail light. Ito na raw ang bahala sa lahat.
The man saluted at her and grin bitterly, as if mocking her, before going out of her office and descended the stairs to the first floor. Dalawang palapag ang gusaling pag-aari ni Vodka, ang unang palapag ay siyang pinag-di-displayhan niya ng mga gawang damit. Ang ikalawang palapag ay ang kanyang opisina, ang work area ng kanyang mga mananahi at ang opisina ng kanyang nag-iisang accountant at isang manager.
The man was bipolar! Vodka couldn't understand him. He changes mood very easily.
Bahagya niyang ipiniling ang kanyang ulo upang ipagpag sa kanyang isipan ang lalaking kalalabas lang. Itinuon niya ang buong pansin sa ginagawa at sa pamamagitan niyon ay nakalimutan niya ang isang Eugene Lorenzo.
Bandang hapon ay malapit na niyang matapos ang isang simpleng damit na tinatahi. Tumigil muna siya ng mangalay ang kamay at hinanap ang sketch book niya upang tingnan ang disenyong wedding gown. Kanina ay tumawag ang nagpapagawa niyon na tutungo roon para sa mga idadagdag na detalye sa gown. Tiningnan niya ang relo sa galang-galangan, malapit na marahil ang magkasintahan doon.
Muli na naman niyang naalala si Eugene. Mula kaninang umalis ito ay hindi na nga ito bumalik gaya ng sinabi niya. Hindi naman pala ito ganoon katigas ang ulo nito o sadyang na-offend lang ito sa kanya?
Nang marinig ang katok sa nakabukas na pinto ay naputol ang pag-iisip ni Vodka. Agad siyang tumayo sa upuan nang makita ang magkasintahang papasok sa kanyang opisina.
May mga iniba at dinagdag nga ang mga ito sa disenyo ng gowns at suits para sa bride at groom at sa mga kasama sa entourage. Pagkatapos ma-finalize ang mga detalye ay iniligpit niya ang mga gamit sa kanyang work area.
Gabi na nang matapos siya sa pag-review sa mga dokumentong nasa ibabaw ng kanyang lamesa. Ang pirma nalang niya ang kailangan upang ma-approve ang transaksiyon nila sa mga tela na mula pa sa bansang italya. Ang manager nalang niya ang bahalang mag-proseso niyon.
Nang lumabas siya sa kanyang opisina ay wala na siyang ibang taong nakita. Kanina pa niya pinauwi ang kanyang mga tailor, day-off ngayon ng accountant at ang manager--na sekretarya narin niya--ay nakauwi na rin.
Pagkababa sa pinakaunang palapag ay nakita niyang naayos na ang glass wall sa harapan ng shop. Wala na ang bakas nang nangyaring aksidente kanina. Kailangan nalang nilang hintayin ang mga kapalit ng furniture na nasuro ng Lexus at ang mga nabasag na mannequin. Eugene shouldered all the expenses. Dapat lang, ito naman ang sumira ng mga iyon.
Isang pagkalalim-lalim na buntung-hininga ang kanyang pinakawalan, kapagkuwan ay isinarado niya ang shop at lumabas.
Patungo siya sa hintayin ng taxi dahil wala siyang sasakyan. Thanks to that trouble of a man! Vodka thought in sarcasm.
Naghihintay siya ng masasakyan nang may tumigil na pickup sa kanyang harapan. A silver Ford ranger.
NAGPALIPAT-LIPAT ang tingin ni Vodka sa pickup truck at sa driver niyon na nakatayo na sa kanyang harapan. Nagtataka siya kung ano ang ginagawa nito roon at nakangisi na naman sa kanya. Inirapan niya ang binata at akmang i-a-angat ang kamay upang parahin ang taxing papalapit sa kanila nang bigla siya nitong pigilan sa braso.
"Suelta mi mano, idiota!" Vodka hissed.
"English, please. Though I think I know what that last word means," he uttered lightly as if he was not offended with what she called him.
"I said let go of my hand, jerk! Now you get it, let go of my hand and do not interfere with my business."
"Why not I drive you to where your business at? Think of it as compensation for all the trouble that I caused you. Hmm?"
Vodka was about to refuse when the ringing of her phone stopped her from doing so. She pulled her arm from his grip—gladly, he was considerate enough to let go of her—and she took her phone from her handbag.
"Yes, Joey..." she answered the phone while glaring at him. Then, Vodka frowned when she heard the person on the online shriek, he was frantic. "I'll be there in about..." she trailed off and glanced at her wristwatch. "...maybe an hour or two, If I won't get stuck in the traffic I'll be there faster."
Nang maibaba niya ang tawag ay napapa-buntung-hiningang napatingin siya kay Eugene gamit ang malalamig na mga mata. "Lead the way," she muttered drily.
"This way, Hermosa." Eugene walked toward the car and open the door on the passenger's seat, he even motioned his hand to the seat.
Vodka had no choice but to let him drive her to her destination. She used his shoulder as a support when she was climbing the truck. It was quite high and she was on her high heels and her tight pencil-cut skirt. She stopped herself from flinching when she felt his strong and callous hands on her waist and guided her to the car's seat. Did she just felt him squeeze her waist lightly?
She looked at his face and wanted to squirm back when she saw his grin. Those grins didn't leave his face from the moment he went out of the car. How can he manage to be as dashing while she was a mess inside? Her heart skipped a beat painfully. Vodka cannot believe how her body reacted.
Napakurap-kurap siya nang biglang isara ni Eugene ang pinto at naputol ang pagkahinang ng kanilang mga mata. Nang umikot ito sa kabila, sa may direksiyon ng driver's seat, ay umayos ng upo si Vodka at tumikhim upang alisin ang bara sa lalamunan.
She felt like closing her eyes when he stepped inside the car and his intoxicating scent filled the pick-up truck. It was ridiculous, Vodka knew that. Since when did she get affected by a man to the point that she almost lost her train of thought?
Vodka sucked her breath and the organ inside her chest went cartwheeling when Eugene leaned closer to her. His eyes were robbing the oxygen from her lungs. Those beguiling dark orbs were making her uncomfortable and confused.
Vodka's forehead wrinkled in confusion. But when the driver went out of the car with his lips twitch in a smile, she rolled her eyes in annoyance and disbelief.
She braced herself when she saw his hand moved. Vodka almost sighed in relief when it landed on the seatbelt and he fastened it to her body. But to her horror, before he went back to his seat, she felt his knuckles grazed the side of her breast, making her pair peaks tingled painfully. She immediately placed her arms over her chest to hide her embarrassment. Thankfully, Eugene was now busy maneuvering the car. After telling him where they were headed, she remained silent while they were on the road. He tried to make a conversation earlier but she deliberately ignored him, she just heard him sighed and went silent the next moment. Good. She still can't move on with her body's reaction to his touch. With trembling hands, Vodka went through her handbag and took her matte lipstick. She opened the car visor mirror in front of her, applied light make-up and combed her hair with her fingers. Her hair was jet black and it had b
VODKA can feel Eugene's desire on her belly. Instead of pushing him away, she leaned closer to his taut body. She met his tongue halfway and suckled on his upper lip. She gasped when he nipped her lip using his mouth. Bahagya siya nitong inangat at tuluyang pinaupo sa ibabaw ng bureau, nakapagitna ito sa kanyang hita. A whimper came out of her lips when she felt his hand on her exposed thighs. She was wearing a skirt and in her position, with legs apart, her underwear was almost peeking. Eugene was caressing her thigh and she felt like all the hair in her body rose up when electrifying sensation seeped through her. The kiss they're sharing became wetter and faster. Vodka accidentally bit his lip when his hand grazed the side of her breast. Her peaks tingled and hardened at once. She threw her head back when Eugene left her lips and kissed the hollow of her neck. He kept on nipping her skin until he found her sweet spot. She was overw
KINABUKASAN, habang tinatahi ni Vodka ang wedding gown ng bride ay nakatanggap siya ng text mula sa isang unregistered number. Siya ang magtatahi ng gown ng bride habang ang kanyang mga tailor ang gagawa ng ibang gowns at suits ng mga kasali sa entourage. Sandali niyang itinigil ang ginagawa at binuksan ang mensahe. It was from Eugene. He was asking her if the furniture and mannequins were already delivered. Kaninang umaga pa iyon dumating sa Francheska, balik operasyon na agad sila nang maayos ang shop. She composed a reply, telling him that they already received them and thanking him. She was hesitant to hit the send button but she still did. Pagkatapos ay ibinaba niya ang aparato at muling bumalik sa ginagawa. She doesn't know where he got her number, but that the least of her concern right now. The day passed rapidly and it was pretty usual for Vodka. Not until she reached home and found the two familiar policemen in the lo
Ipinilig ni Vodka ang ulo at muling dinampot ang cellphone ni Patrick Castillo at pinatay. Kapagkuwan ay itinago niya iyon kasama ang kuwintas at ini-lock ang drawer na pinaglagyan niya. Muli siyang sumampa sa kanyang kama at humiga ngunit hindi siya makatulog. Patuloy na binabagabag ang kanyang isipan. Dahil hindi makatulog ay muli niyang kinuha ang kanyang cellphone at may tinawagan. Kailangan niya ng kausap at isa lang ang sa tingin niya'y magpapagaan sa kanyang dibdib. "Que estas haciendo?" bungad niya nang sagutin ng nasa kabilang linya ang tawag. She was asking him what he was doing. "Sigues despierta? It's almost midnight in the Philippines. Sleep now, Hermana." "I can't sleep, Felix. I need someone to talk to." Mukhang napagtanto ng nasa kabilang linya na may pinagdadaanan siya nang marinig niya ang pagbuntung-hininga nito. "Como estas? Te echo d
"WHAT are you doing here?" kasabay ng tanong na iyon ay ang pagbaha ng ilaw sa paligid. Napapikit si Vodka nang masilaw sa liwanag, nang makahuma ay agad niyang hinanap ang may-ari ng boses. Gulat na sinundan niya ang galaw ng babaeng pababa na ngayon ng hagdan mula sa ikalawang palapag ng Tipsy Talk patungo sa kanyang direksiyon. "Scarlet," wala sa loob niyang bulalas. Nakikilala niya ang babae. Ilang beses na rin niya itong nakita sa loob ng nightclub. Sa pagkakaala niya ang ito ang may-ari ng Tipsy Talk. Kakaiba ito sa lahat dahil may suot itong maskara na natatakpan ang mga mata. Matangkad ito at aral ang mga galaw. Nakasuot ito ng damit na hanggang sakong ang haba at mapula ang walang kangiti-ngiting mga labi. Marami na siyang naririnig tungkol sa misteryosong babae ngunit hindi niya alam kung ano paniniwalaan sa mga iyon. Walang nakakakilala sa totoong katauhan ni Scarlet, magin
HINDI na alam ni Vodka kung ilang minuto na siyang tumatakbo. Tuluyang na siyang nakalabas ng lungsod at naraan na ang lugar na sinabi ni Isabella.Pinagdedesisyunan niya kung ibabangga ba ang kanyang sasakyan sa isang puno upang matigil iyon nang marinig ang sunod-sunod na busina. Napasulyap siya sa rearview mirror at nakita ang isang sasakyan na nakasunod sa kanya.Nang tumapat ang sasakyan sa kaliwa niya ay lalong lumakas ang tibok ng kanyang puso. Nabibingi siya sa lakas niyon at nahihirapang huminga.Isang pamilyar na Lexus na kulay asul ang umaagapay sa kanya sa kaparehong bilis. Nang bumukas ang pinto sa may passenger's seat at makita ang taong sumungaw mula roon ay tuluyang pumatak ang luha mula sa kanyang mga mata."Gin!" Para siyang nabuhayan ng loob nang makita ito. Bahagyang nakasungaw ang ulo nito sa labas ng sasakyan."Break the door of my car!" sigaw ng binata."What?" sigaw pabalik ni Vodka na hi
He was already preparing the table when she went out of his room. She was standing near the doorframe of the kitchen while playing with the hem of his shirt she was wearing and there was an uneasy smile on her lips. She had showered and dear lord, he can smell his soap from her body. She didn't know what she was doing to him going out of his room wearing only his shirt and boxer briefs. He had to look away before anything unnecessary happened."I bet you're hungry," he muttered. He felt her walking in his direction but he did not bother to look at her."Oh, I'm famished beyond words," Vodka answered drily before sitting in front of the dining table.Hinayaan ito ni Eugene na kumain at tinungo ang cupboard upang magtimpla ng kape. "Coffee?" he asked without looking."I'll appreciate it."Ibinigay niya rito ang isang tasa ng kape bago tumayo sa may island counter kaharap nito at sumandig. He
NAKAKUNOT pa rin ang kanyang noo hanggang sa makapasok siya sa loob ng kanyang unit. She wanted to punch Eugene for tempting her so bad. She was attracted to the man, yes, there's no point denying that, but she doesn't want to engage with him. Involving a man in her life means complication, she doesn't want that. She wanted to live peacefully, freely. Eugene was nothing but a nuisance. Kung tutuusin ay ito ang dahilan kung bakit siya nadawit sa pagkamatay ni Patrick Castillo. If it wasn't for him, she wouldn't drink herself to oblivion that night when they first met. It all started with Eugene Lorenzo! Ibinagsak niya ang katawan sa ibabaw ng sofa, pagkatapos ay pumikit nang mariin upang alisin sa isipan ang mga pinggagawa ni Eugene sa kanya, ang epekto nito sa kanya na hindi niya mahanapan ng kasagutan kung bakit siya nakakaramdam ng ganoon dito. All right, he's gorgeous. Ngunit hindi lang naman ito ang unang halos perpektong lalaking na
NAIILING na pinanood ni Vodka ang dalawang lalaki na parehong nakaupo sa sahig malapit sa may salaming dingding at seryosong naglalaro ng chess. Kaninang matapos ang tanghalian ay nandoon na ang mga ito at ngayon ay maghahapunan na nga, madilim na sa labas. Lumapit siya sa dalawa at umupo sa sofa habang nanatiling nakatutok ang mga mata sa mga ito. Parehong nakacast ang mga balikat at pareho ring may natamong injury sa mga binti. Kahapon nang makauwi sila mula sa tatlong araw na pananatili sa loob ng ospital ay siya na ang umasikaso sa dalawang lalaki. Kung hindi lang ipinilit ni Eugene ay hindi pa ito papalabasin ng mga kapatid. "Dinner is ready," untag ni Vodka sa mga ito na tila may sariling mundo. Sa nakikita niya ay mamaya pa matatapos ang mga ito, walang gustong magpatalo alinman sa dalawa. "Fine! Bahala kayo riyan." Vodka, who was a little bit pissed, went to the kitchen all by herself. She was about to eat alone
"I think we lost them. Just keep on driving, we can get out of this cornfield. There's a plain at the back of this field, when we get there we can escape through the narrow road and get to my house." Ngunit iba ang kinahinatnan sa inaasahan ni Eugene. Pagkalabas na pagkalabas nila sa maisan ay agad na sumalubong ang siyam na mga kalalakihan at nakatutok ang baril sa kanilang sasakyan. Mahilo-hilo si Vodka nang tumama ang kanyang ulo sa steering wheel nang bigla niyang apakan ang preno. Pareho silang walang suot na seatbelt ni Eugene, mabuti na lang at nakahawak ito sa gilid ng sasakyan kung 'di ay nasubsob na sa dashboard. "Are you okay?" Eugene checked on Vodka. There's a concussion on her forehead but it wasn't that serious though it made Vodka dizzy. She groaned and touched that throbbing
Sandali siyang natigilan at pinagmasdan ang mukha ni Matthew. Ngayon niya napagtanto ang pagkakaiba nang dalawang lalaki kung ang pisikal na aspekto ang pagbabasehan habang tinititigan niya ito ng mabuti. Matthew was an inch, or maybe two, shorter than Eugene. Their eyes and lips were different though they both had that aristocrat straight nose like those of greeks.Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Vodka sa pagtataka nang bigla siyang higitin ni Eugene at itago sa likod nito."We have to go," said Eugene to Matthew, with a little tinge of hostility in his voice.Matthew nodded at the couple before going back to his job.Hinawakan ni Eugene ang dalaga sa bewang at iginiya papasok sa elevator. Vodka was still frowning, she looked at Eugene's face and it was grim.When t
"KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku
Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it. "I'll go with you!" "Stay behind me, you stubborn woman." Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng
"P-Please... kiss me, Gin. Please," Vodka begged. Hot tears were forming in the corner of her eyes. "Please." Vodka needed distraction, she needed and wanted Eugene. He made her feel safe, his kisses chased all her worries away and his touch made her forget about the things that troubled her. She doesn't care if Felix was outside, she wanted him. Hindi matagalan ni Eugene ang mga mata ni Vodka na punong-puno ng iba't ibang emosyon. Naroon ang takot, kaguluhan, pagod at pagmamakaawa. Tinawid niya ang distansiyang nakapagitan sa kanilang mukha. He initiated the kiss this time, Vodka was still responding like how she kissed him earlier, frantic and rough. But the movements of his lips were softer and comforting, wanting her to feel at ease. Hindi kalaunan ay naging malumanay ang pagtugon ni Vodka sa mga halik ng binata. Isang ungol ang nakulong sa mga labi ni Eugene nang maramdaman ni Vodka ang marahang paghaplos ng m
"Does he make you happy?" "He makes me feel safe." Sandaling tinitigan ni Felix ang mukha ng kapatid na dalaga bago nagpakawala ng malalim na hininga. "Go to him, I'll have to call someone." Vodka nodded. Tumayo siya at lumakad patungo sa loob ng kusina. She leaned on the island counter and watched Eugene cooking. She felt the urge to embrace him and seek comfort from him, but she stopped herself from doing so. He caught her staring but she did not shy away. Instead, she smiled at him faintly. "Are you okay?" asked Eugene. "A little," she answered honestly. "Come here." Bahagyang hininaan ni Eugene ang apoy sa kalan at ipinaloob ang dalaga sa mga bisig nang makalapit ito. Vodka sighed contentedly when she felt the warmth he emitted. She was certain that she really liked Eugene. T
Napatili si Vodka dahil sa ginawa sa kapatid at nanlalaki ang mga matang napatingin sa gawi ni Eugene. Nakahinga lang siya ng maluwang nang makitang hindi ito tinamaan, tumama ang bala sa pader. "Felix, you're out of the line! You could've killed him, you could've killed him..." she cried in anger and fear. Her body racked with an onslaught of sobs and tears. Marahas na hinawi ni Felix ang kuwelyo ng damit ni Vodka. "Look at yourself!" Hinawi ni Vodka ang kamay ng kapatid at inayos ang kuwelyo ng kanyang damit. Nakita nito ang mga markang dulot ng mga halik ni Eugene habang sila'y nagniniig kagabi. "I hate you. I hate you, Felix!" She ran towards Eugene's room and went inside. She sat on the carpeted floor and cried. Eugene sighed while looking at the door of his room. He then looked at Felix whose anger turned into regret. He understands that he was just doing his role
Vodka slammed the door, hard, when she entered Eugene's room, then she locked it. Sumampa siya sa kama at marahas na pinahiran ang luhang pumapatak mula sa kanyang mga mata. She doesn't cry without a reason. She was so angry with Eugene, but she hated herself for being hurt because of what he did. Sa simula pa lang ay alam na nito kung sino siya, hindi niya alam kung hanggang saan ang nalalaman nito tungkol sa kanya pero nasisiguro niyang mlalim iyon. Malinaw niyang narinig ang sinabi ng lalaki sa kabilang linya, misyon lang siya ni Eugene. Marahil ay isa itong alagad ng batas at may kinalaman sa pagkakapatay kay Patrick Castillo ang tangi niyang naiisip na dahilan upang lapitan siya nito. Pagkalipas ng ilang sandali ay narinig ni Vodka ang mga katok at ang boses ni Eugene sa kabilang panig ng pinto. Subalit hindi niya ito pinansin at nagtalukbong ng kumot. She doesn't want to see him now, she was mad and in pain.