Tama ba ang naririnig niya?
Inuutusan siya ni Gabriel na umalis sa eskwelahang pinapasukan niya?
“Teka, anong sinabi mo?”
“I said hindi ka na muling babalik pa sa eskwelahang pinapasukan mo!”
Nagulat siya. Sino ito para utusan siya?
“Why would I do that?”
Inilabas nito ang isang larawan. Nagulat siya nang matitigan kung sino iyon, “J-Javier. . .” saka lamang niya naisip na kaapelyido ni Gabriel si Javier.
“Jav
PARANG wala sa sarili si Olivia habang naglalakad papasok ng classroom. Iniisip pa lamang niyang mabibisto ng mga kaklase at kaibigan niya ang pinakatago-tago niyang lihim ay para na siyang mamatay sa kahihiyan. Napakagat labi siya. Paanong nalaman ni Gabriel ang kahinaan niya? Sa eskwelahang ito, hinahanggaan siya. Inirerespeto. At hindi siya makakapayag na maglaho ang lahat ng iyon ng dahil kay Gabriel Craig. “Hi Olivia,” bati ng isang estudyanteng nakasalubong niya. Tipid na ngiti lang ang itinugon niya sa binata. Napansin niya ang pulumpon ng mga babae sa may kiosk na pawang nakatingin sa kanya. Ang iba’y humahanga, ang iba’y hindi maitago ang inggit sa mga mat
MUKHANG hindi uubra ang mga plano ko sa Gabriel na ito. Ni hindi man lang natinag kahit na pinakitaan ko na ng aking alindog. At bakit nga ba bigla parang may kung anong takot ang gumuhit sa aking d****b habang tinitingnan ito? Hindi ito maganda. Tumayo siya at kunwa’y nagdadabog na nagtungo sa kusina, “Wala ka bang alak dito?” aniya, alam niyang alak ang mabisang pantanggal ng kaba at sa ngayon ay kinakabahan talaga siya kaya kailangan niya ng alak. Nasaan na ba ang dating si Olivia Reid? Bakit parang tumitiklop ang mga tuhod niya ngayon? May nakita siyang red wine at whisky. Pinili nya iyong whisky. Ito ang kailangan niya para mailabas ang tapang niya. Bumalik siya sa couch bitbit ang bote ng whisky at dalawang baso. Nagsali
HANGGANG ngayon ay naalala pa rin niya ang nangyari sa kanila ni Olivia kagabi. Wala naman talaga siyang balak na duon magpalipas ng gabi. Gusto lang naman niyang icheck si Olivia kaya gulat na gulat siya nang datnan itong nakahilata sa sahig, h***d, wala ni isang saplot na itinira sa katawan. Ilang oras pa lamang siyang nawawala, hindi niya alam na ganun pala ito kabilis malasing. Dinala niya ito sa kuwarto para punasan at bihisan, gusto niyang huwag itong tingnan pero parang tuksong nang-aakit ang katawan nito. Napasulyap siya sa kulay rosas na nipples nito. Kanina pa talaga siya nag-iinit. Shit. Shit. Lahat yata ng Santo ay natawag niya. Pabagsak niyang inilapag si Olivia. Naiinis siyang hindi niya maintindihan. Ano bang klaseng babae ito? Pilit niyang nilalabanan ang kanyang nararamdaman ngunit mas malakas ang tawag ng laman, hindi na siya nakatiis, hinalikan niya ito sa labi. Automatic na
NAPALUNOK si Gabriel. Amoy na amoy niya ang mabangong katawan ni Olivia kahit na dalawang metro ang layo nito sa kanya. Muli ay naalala niya ang naudlot na pangyayari kagabi kaya bigla siyang nag-init. Shit manoy wag kang makulit! Talaga namang nanadya ang babaeng ito, ang lagkit-lagkit ng tingin sa kanya habang namamakat ang naninigas na mga nipples. At ang legs nito, bukod sa flawless at pagkaputi, ang ganda-ganda pa ng hubog. Pervert na kung pervert pero ang likot-likot ng utak niya habang pinagmamasdan ang kabuuan ni Olivia. “I know what’s happening in between your. . .” napasinghap si Gabriel nang dakmain ni Olivia ang nasa pagitan ng kanyang mga hita saka ngingiti-ngiting tumingin sa kanya. Hah, hinahamon mo ako ha? Hindi na nakapagpigil pa si Gabriel. Tutal naman ay palay na ang
“DON’T TELL ME, you’re still a virgin?” Hindi makapaniwalang tanong ni Gabriel sa kanya nang mahirapang isakatuparan ang pag-iisa ng kanilang mga katawan. “Of course not! M-marami nang dumaang lalaki sa buhay ko. H-hind lang ikaw, m-marami na. . .si Don Miguel. . .” pagsisinungaling niya. At bakit naman niya aaminin sa lalaking ito na virgin pa talaga siya sa tunay na kahulugan ng salitang berhen? Oo, na-rape siya nuong bata pa siya pero after nun, wala ng ibang lalaki pa ang nakatikim sa kanya. Pero hahayaan na lamang niyang paniwalaan ni Gabriel ang pinaniniwalaan nito. Mas mainam na ang ganitong relasyon. Walang emotional attachment. No way na aminin niya rito na dito niya kauna-unahan
“THANK YOU,” aniya matapos inumin ang tubig na iniabot nito sa kanya. Kahit paano ay nahimasmasan na siya at nawala na ang takot na nararamdaman niya. “Tungkol saan ba iyong panaginip mo?” curious na tanong nito sa kanya. Huminga siya ng malalim. Ni ayaw na niyang pag-usapan pa ang tungkol sa kanyang masamang panaginip. Iling lamang ang isinagot niya rito. Nagkibit bakikat si Gabriel saka bumalik na muli sa pagtulog. Hindi na siya dalawin ng antok kaya lumabas siya ng kuwarto at nagpasyang manuod na lamang ng tv sa salas. Natatakot siya. Samu’t saring takot ang namumuo sa d****b niya. Sunod-sunod na namang pumatak ang kanyang mga luha. Wala sa tv ang atensyon niya. Galit na galit siya. Hindi niya alam kung kanino basta ang tiyak
NAGTULOGTULUGAN si Olivia nang maramdamang pumasok si Gabriel sa kuwarto. Dito ba ito magpapalipas ng gabi? Hindi niya maitanong ngunit mukhang wala itong balak umalis. Para talaga silang nagha-honeymoon. Napalunok siya nang maalala ang nangyari sa kanila kanina. Hindi na niya sigurado kung nakailang ulit sila. Ang tiyak lang niya, wala siyang pinagsisihan sa nangyari sa kanilang dalawa. Buong puso niyang ipinagkaloob kay Gabriel ang kanyang pagkababae. But damn, she will never fall in love with him. This is just part of her plan. No more. No less. Im Olivia Reid. I don’t do love! Never. Napalunok siya nang maramdamang tumabi
NAYAYAMOT si Olivia na pagkatapos ng naganap sa kanila nang nagdaang gabi ay balik na naman sa dating gawin ang pakikitungo ni Gabriel sa kanya. Masungit. Suplado at waring iniiwasan siya. Para bang ni ayaw nitong magsalubong man lang ang kanilang mga paningin. Malayong-malayo sa agresibong Gabriel na nakasiping niya sa kama ng nagdaang gabi. Mahirap talagang basahin ang laman ng utak ng kumag na ito. Sumalampak siya sa couch, sinadyang ibinuyangyang ang makinis at mahaba niyang legs saka pakunwang hindi rin ito napapansin. Tingnan ko lang kung hindi ka makatiis, ngingisi-ngis
“NIKS. . .” Masayang-masayang niyakap ni Tonet ang kasintahan. Hindi na naman niya mapigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha. Akala talaga niya ay hindi na niya ito makikita pa. Nuong huli silang magkasama ay ang hina-hina na nitong tingnan ngunit nagulat siya nang makita niya itong muli, medyo bumalik na sa dati ang porma nito. Kulay rosas na rin ang mga pisngi nito hindi paris nuon na ang putla-putla. “Nung sabihin sakin ni Gabriel na nakapag-book na siya ng ticket para sa inyong lahat, iyak ako ng iyak sa sobrang saya. God, I missed you so much!” Sabi ni Anika sa kanya. “Hmm, mamaya na ang loving-loving. Saan ba me masarap na kainan dito, duon tayo mag-lunch!” Sabat ni Nanay Becca sa dalawa
“SIGURO naman kaya mo na?” Pilyang tanong ni Olivia kay Gabriel habang naka-angkla ang kanyang mga kamay sa leeg nito, may katuwaan sa kanyang mga mata habang nakatitig siya sa guwapong mukha nito. Hinding-hindi niya pagsasawaang titigan ang kanyang si Gabriel. “Hindi ka na ba makapaghintay?” Tanong nito saka hinapit ang kanyang katawan para madama niya ang naghuhumiyaw nitong pagkalalaki. Napangisi siya. Pinisil-pisil ni Gabriel ang puwitan niya, “Namiss koi to,” malambing na sabi nito sa kanya, naghinang ang kanilang mga labi. Dalawang buwan rin ang hinintay nila bago tuluyang gumaling ang mga sugat ni Gabriel. Ngayong nasa maayos na ang lahat
“SIGURADO ka bang kaya ap a?” Makailang ulit na tanong ni Olivia kay Gabriel nang magpilit na itong lumabas ng ospital. Hinapit siya nito, “Mas malakas pa ako sa kalabaw.” Nakangising sagot nito sa kanya. Napanguso siya, “Nakakapagtrabaho ka naman dito habang naka-confine ka, bakit nagmamadali ka naman atang lumabas?” “Alam mo namang hindi ako sanay na nakahilata lang maghapon dito sa hospital bed,” anito, “Besides, I can’t wait to see Arlyn in jail. Kailangan ko nang pairmahan sa kanya ang mga documents.” “Basta, huwag kang masyadong magpapagaod, hindi pa gaanong magaling ang mga sugat mo,” paalala niya dito.
“I LOVE YOU,” paulit ulit na sambit ni Tonet kay Anika nang mag-video call siya. Nagsisikip ang dibdib niya habang nakikita si Anika sa kalagayan nito. Ramdam niyang hirap na hirap na ito at pinipilit lang maging masigla kapag kausap siya. Minsan tuloy ay gusto na niyang sabihin ditto na okay na siya. Na kaya na niyang tanggapin ang kung anumang kahihinatnan nito dahil hindi na niya kayang makita pa itong nahihirapan. Ngunit gusto pa niya itong lumaban. Alam niyang makapangyarihan ang utak ng tao. Mas lalong makapangyarihan ang Diyos kaya ang gusto niya ay lumaban pa ito hangga’t kaya nito. Hindi sa pagiging selfish, ngunit alam niyang kapag ginusto ng utak nito, kakayanin rin ng katawan nito. Kaya hangga’
“ANIKA, mabuti naman at napatawag ka? Kumusta ka na?” “I’m okay. My God, hindi ko alam na muntik ka na palang mapatay ng babaeng iyon!” Sabi ni Anika kay Gabriel nang magvideo call ito sa kanya. “Wala ito, malayo sa bituka!” Sabi niya ditto, “How about you? Kumusta ka na? Babalik kami nina Olivia dyan, may mga documents lang akong aayusin ditto. Susurpresahin namin si Tonet. Saka na naming ipapaalam sa kanya na babalik kaming lahat dyan para masamahan ka namin. . .” “Hindi pa nga gaanong magaling ang sugat mo, magpalakas ka na muna. Saka bakit trabaho kagad ang inaasikaso mo?” “Habang nagpapa
“ANAK, nang dahil sa akin nalagay ka sa ganitong sitwasyon,” Halata ang guilt sa mukha ng Mama ni Gabriel nang tingnan siya, “Hindi ko siguro mapapatawad ang sarili ko kung may nangyaring masama saiyo. Thank God, walang natamaang vital parts sa katawan mo kahit na nga ang daming saksak na tinamo mo,” sabi nitong biglang napatiim bagang, “Baliw talaga ang Arlyn na iyon. I can’t believe ako pa mismo ang nagtulak saiyo na pakasalan ang babaeng iyon!” Kita niya ang pagsisisi sa mga mata nito habang nagsasalita. “Nangyari na ito, Ma. Ang tanging magagawa na lang natin ay magtulungan para masentensyahan sila ni Ninong Jaypee nang habambuhay na pagkabilanggo.” Aniya sa ina. “Salamat at sa
“ANAK. . .” Umiiyak na niyakap ni Arlyn ang kanyang anak saka tumingin sa kanyang ina, “Salamat at pinagbigyan ninyo ang kahilingan ko.” Aniya ditto. “Kung ako lang ang masusunod, ayoko na sanang makita ka pa,” Galit na sabi nito sa kanya, “Pero naisip kong karapatan pa rin naman ng anak mo na makilala ka. H-hindi ko lang alam kapag nagkaisip na siya k-kung ikatutuwa niyang malaman ang dahilan kung bakit ka narito sa bilangguan. Hindi ka na nahiya sa mga kalokohang ginawa mo!” “Kaya nagawa ninyo akong tikisin?” Punong-puno ng hinanakit na tanong niya ditto. Tiningnan siya nito ng masama, “Anong gusto mong gawin namin? Yang katigasan ng ulo moa ng nagdala saiyo sa kapahamakan.
“ANONG GINAGAWA MO DITO?” Walang kaemo-emosyon na tanong ni Arlyn kay Olivia nang dalawin siya nito. “Gusto ko lang makasiguradong nasa bilangguan ka nan gang talaga at hindi na makakatakas pa!” Sagot nito sa kanya. Ngumiti siya, “Who knows, baka bukas makatakas ulit ko?” Nang-aasar na sabi niya rito. “Iyon ang hinding-hindi na mangyayari. I’ll make sure makukulong ka na ng habang buhay dito.” Tiningnan niya ito ng masama, “Kung meron mang dapat mabulok sa bilangguan, ikaw iyon dahil inagaw mo ang asawa ko. Ninakaw moa ng karapatan ng anak ko!” Napa
NAPAKISLOT si Arlyn nang matanawan si Olivia papalabas ng airport kasama ng anak nito at ng Yaya. Sa unahan at sa likuran ng mga ito ay mga body guards. Napaismid siya saka inihanda ang sarili. Susugurin niya si Olivia. Iyon lamang ang tanging paraan para mawala na ito sa buhay niya. Huminga siya ng malalim. Wala ng atrasan ito. Kailangan niya itong mapatay. Susugod na siya nang makita niya si Gabriel na bumaba ng sasakyan at tila sabik na sabik na sinalubong ang mag-ina. Parang biniyak ang dibdib niya nang halikan at yakapin nito nang mahigpit si Olivia. Kitang-kita niya sa anyo ni Gabriel ang excitement at ang katuwaan habang kasama si Olivia. Kaila