Farah Herrera

As the rain continued to pour outside my open window and a chilly breeze entered my small room, I found myself covered in sweat from the heat my lover and I were creating.

I bit my lips as I opened my eyes and saw him licking my nipples while pounding in and out of my vagina. The tension between me and him was on another level. When he pounds on me, I pound back on him. It's like we're exchanging with each other because we craved this.

A moment of that made my body shiver. I'm coming for the fifth time. I encircled my arms around his neck and grabbed him towards me. I inhaled his manly scent, which made my lust grow for him. Damn this man; he knows how to make me kneel for him.

"A-are you s-safe, H-hon?" he asked. I can already tell that he's already coming after me. I nodded in response, and I heard him chuckle. "F-fuck. Fuck!"

The tensing pound of our private part is now vibrating inside of me. I arched when I felt his sement spread inside of me while he kept on pounding like a madman.

"T-tangina, your walls are choking my cock, H-hon! A-ang s-sarap!"

Hearing that, it's like I've won a medal. I satisfied him, and that's my only goal for this time.

Lupaypay kong kinalas ang braso ko sa kaniya. Nanghihina ako sa limang rounds na ginawa namin. Not only that, nanlalagkit na rin ako at naasiwa sa t***d niyang iniwan sa loob ko. Ramdam ko ang pag-agos no'n sa ibaba ko dahil punong puno ang aking lagusan. Ipinagdikit ko ang aking binti at tumagilid sa kaniya. Gusto kong maglinis, gusto kong tumayo pero tinatamad na ako.

"Hon, let's take a bath. I'll clean you up." maya'y rinig kong litanyan ng boyfriend ko. Ramdam ko ang braso niyang pinulupot sa baywang ko at maya maya pa'y nasa isang dibdib ko na!

Napaungot ako. Kaya hindi kami matapos tapos ay dahil tinutukso niya ako! Alam kong nakabawi na siya. At alam ko ring kulang pa ang five rounds sa lalaking 'to dahil matibay 'tong sumabak sa giyera! Gusto niya laging nilalabasan sa sarap!

"Tigilan mo ako, Ross. Pagod na ako ah, ang sakit na ng kipay ko diyan sa anaconda mong alaga. Hindi na ako magugulat kong isang beses, naka-rip na mga kamag-anak ko sa'kin." ani kong mahina niyang tinawanan.

Natigil ang paghimas niya sa dibdib ko at yinakap na lang ako. Dumampi rin ang labi niya sa batok ko na ikinangiti ko kinalaunan.

"Lilinisan lang kita, Hon. May pasok pa tayo mamaya kaya h'wag kang mag-alala, ayos na sa'kin 'yong rounds na'tin ngayon."

Napairap ako sa kaniya. Ang galing ng lalaking 'to, pinagod pagod ako may pasok pa pala kami mamaya! I forgot about it when he was eating me! As far as I remember, Monday na ngayon! May klase pa ako!

Napabangon ako ng wala sa oras at natalima naman doon si Ross.

"Tangina mo." mura ko sa kaniya nang harapin ko siya. Nanlaki ang kaniyang mga mata at nagtataka. "May short exam ako mamaya sa mga bata, kapag ako wala sa hulog mamaya, hindi tayo mag-se-sex, one week!" banta ko't tumayo na.

Hindi na ako nag-abala pang hanapin ang saplot ko. Para saan pa? Lagi niya namang niroromansa ang katawan ko, iilan lang rin ang parte ng katawan ng tao kaya ano pang itatago sa kaniya?

"Hon! That's torture!" malakas niyang angal.

Nilingon ko ang wall clock at makailang beses na nagmura sa utak. It's past four in the morning. Seven ang start ng klase ko. Okay na siguro ang two hours sleep?

Napalabi ako sa naisip. Kahapon ay wala akong tulog dahil gumawa ako ng questionare para sa mga students ko. Sa sobrang landi kasi ng lalaking 'to hindi ko natapos last week. Kaya paspasan ako kagabi, ang kaso, heto, inakit niya na naman ako. Ako naman, kaladkarin!

"Pang energize nga, Hon. H'wag mo naman akong pagkaitan ng kasiyahan." nakangusong buntot ni Ross sa'kin. Hindi ko siya pinansin, pumasok ako ng tuluyan sa banyo at harapang pinagsarhan siya ng pinto. Narinig ko pa siyang umingit at nagsalita na siyang ikinairap ko.

Kung kanina ay para siyang halimaw na umaararo sa pagkababae ko, ngayon ay para na siyang bata na tila pinagbawalang kumain ng matatamis—at kipay ang para sa kaniya.

Energize niya mukha niya. Siya lang naman matibay ang enerhiya sa'min after magtalik. Bihasang bihasa akala mo'y ang daming karanasan, 'e samantalang ako lang naman ang unang naging girlfriend niya at siyempre magiging huli rin! 

Aba, hindi ko isinuko ang perlas ng silangan para maging una at hindi niya makatuluyan hanggang sa future niya 'no. No way! Hindi ko papayag, lulumpuhin ko siya kapag nangyari ang bagay na 'yon. Sanay na ako sa laki niya, sapat na 'yon.

Pagkalabas ko ng banyo ay napataas ang kilay ko nang makitang maayos na ang higaan ko. Bagong palit ang sapin, kumot at punda ko. Wala na ring kalat sa sahig, at ang lalaking kumukulit sa'kin kanina ay nagpapatuyo ng buhok niya.

Sa baba na siguro siya naligo. Ang tagal ko rin sa banyo siguro at hindi na natiis ang sarili niya.

Tumikhim ako para kunin ang atensyon niyang nagawa ko naman. Malawak siyang ngumiti sa'kin at pinatay ang blower. Kalaunan ay lumapit siya't kinuha ang damit kong inihanda niya sa may taas ng cabinet maliit na drawer katabi ng kama.

"Gusto mong kumain na muna bago matulog? Wala kang kain kagabi, magluluto ako." wika niya't tinapik ng mahina ang binti ko para maisuot niya ang underwear ko sa'kin.

Napanguso ako. He loves doing this thing. At nasanay na rin ako sa kaniya.

"Gusto ko ng marinate na chicken, Hon. Mayro'n pa naman tayo sa ref na chicken, okay lang ba?"

Nang matapos niya akong bihisan ay tumayo siya mula sa pagkaka-upo at hinalikan ako sa noo.

"Magpahinga ka na muna kahit saglit, magluluto lang ako tapos ay dadalhan na lang kita kapag tapos na. I love you," aniya't kinangiti ko.

Yumakap ako sa kaniya at naglambitin pa. "I love you too, Hon. Pero hindi pa rin tayo bati," pananaray ko't humiga sa kama. "Pray for me na hindi ako maging lutang mamaya ah, kapag nangyari 'yon, jackpot ka sa'kin."

Pareho kaming natawa sa sinabi ko. Sinenyasan ko na siyang lumabas na, na ginawa niya naman.

Ross and I have been in a relationship for almost three years and a half. He's five years older than me and already managing his family's company, which is Devega. He established his name as the young businessman who is titled the game-changer for Forbes Magazine. At the age of 28, and as the one-year CEO of the most known company, he had already made a name for himself.

While I am a senior high school teacher who's majoring in society, after I graduated, my school in senior high immediately gave me the opportunity to be here and teach as my passion. And so far, I'm all good. Having students who have the energy to face your lesson every day is so warming.

Kung wala nga lang kaming giyera t'wing gabi ni Ross, baka ang boring ng life ko. Kaya nga gano'n na lang ang pasasalamat ko sa Kanya dahil binigay niya sa'kin ang lalaking alam kong seryoso sa'kin.

"Gagi, anong sagot do'n sa number twenty six? Bakit gano'n 'yong questionare ni Ma'am Farah? Nakakalito." 

Napa-angat ang tingin ko sa estudyante kong namro-mroblema sa sarili niya matapos ipasa sa'kin ang kaniyang papel.

"Tanga ka lang magbasa, isisi pa si iba." komento ng kaniyang pinagtanungan.

Nangunot ang noo niya at nanlaki ang mata sa katabi. "Kung maulan kahapon hanggang ngayon, bakit nagpapawis ka kaninang madaling araw? . . ."

Nanlaki ang mata ko sa narinig. Dali dali kong hinanap ang test paper na prinint ko at hinanap ang numerong narinig. Gano'n na lang ang panlulumo ko sa sarili nang mabasa ang sinabi ng estudyante ko.

Tangina ka, Farah! 

"Oh, ano'ng sagot mo diyan? Walang choices sa number na 'yan 'di ba." tanong ng katabi sa naguguluhang kaklase.

Ngumuso ang babae. "Wala, nalito ako 'e. Iyon na nga lang 'yong isang tagalog na question, 'di ko pa nasagutan. Tungkol pa ba sa society and culture 'yon?" kamot batok niyang tanong at muling nangalabit. "Ikaw ba, ano'ng sagot mo?"

"Brownout." Tipid na sagot nito at tsaka tumayo.

Nanlumo ang babae sa narinig at napalingon ito sa'kin ng wala sa oras. Nanlaki pa lalo ang kaniyang mata at ngumuso sabay ngiti. Napalunok ako at nag-iwas ng tingin dahil sa kahihiyan na nagawa ko.

Patay ka sa'kin mamaya, Rossezekiel. Walang kwebang pamamahayan 'yang anaconda mo ng one week!

Dala dala ang kahihiyan ko ay bumalik na ako sa faculty kasama ang mga papel ng estudyante ko. Last class ko na 'yon, kailangan ko na ring ma-check agad dahil kukunin ng head namin ang score ng mga bata. At para makabawi sa kanila, i-bo-bonus ko na lang ang number twenty six. 

Nang makaupo ako sa upuan ko ay nanghihina kong naisandal ang sarili ko sa lamesa. Lumukot ang aking mukha at mahinang ipinadyak ang aking paa. Nakakahiya, talagang nakakahiya ang inilagay ko sa questionare!

"Ano'ng problema mo 'te? May papadyak padyak ka pa diyan, makita ka ni Mrs. Corpuz sige ka."

Hindi ko inintindi si Ria, short for her name Maria. Nakakatamad banggitin ang two syllables, kaya nickname niya na lang ang ginagamit ko.

"Ano ba kasing problema mo, Farah? Kaunting oras na lang ay papasok na si dragon dito at baka ikaw ang mapagbuntungan no'n." tapik niya sa akin.

Natalima ako do'n kaya umayos ako ng upo at pinakatitigan siya. Nakabusangot ako at ibinigay ang papel ko sa kaniya. 'Yong may mga tanong.

Taka niya akong binigyan ng tingin pero kinuha niya pa rin ang inaabot ko.

"Number twenty six . . . " mahinang wika ko. At katulad ng inaasahan ko, bulanghit ng tawa ang gaga! 

Mas lalo akong nainis dahil alam kong may sasabihin na naman siya sa katangahan ko, at kasalanan ko rin kasi inabot ko sa kaniya 'yong papel na parang hindi pa ako nagtanda sa ugali ng impaktitang 'to.

"Kung maulan kahapon hanggang ngayon, bakit nagpapawis ka kaninang madaling araw?" pagtatawid niya sa tanong, "Inumaga ba kayo mag-milagro at pati test questionare ay nadamay pa talaga ha, Ms. Farah Herrera?"

Napairap ako. "Kasalanan 'to ni Ross 'e."

Tumango tango siya at inilapag ang papel sa lamesa ko. "Kasalanan mo rin 'te, alam kong kaakit akit ang jowa mo, pero prumeno ka naman lalo na kapag ganitong may test, jusko ka. Baka mamaya bold words na talaga ang mailagay mo, paktay ka talaga."

"E, kasi naman, Ria. Dapat talaga tapos ko na 'yan last week. Ewan ko ba naman kasi sa'kin, unting paramdam lang ni Ross, kumakagat agad ako. Bwesit."

"Hindi naman masama na active kayo, 'uy. Buti ka pa nga 'e, araw araw nasa digmaan. E, ako, tengga ang kipay kasi 'yong bebe ko ayon, sumakabilang kipay na."

Mas lalong nalukot ang mukha ko sa narinig. Hinampas ko siya ng mahina na ikinataas lang ng kilay niya.

"Ikaw na Maria ka, ke-binibi ng pangalan mo, dinudungisan mo."

Umismid siya sa'kin at bumalik sa kaniyang lamesa. Magkatapat lang naman kami kaya pwede pa rin kaming mag-kwentuhan, kami lang rin naman ang nandito sa loob ng faculty dahil may klase pa ang iba.

"Dungis na dungis na ang pangalan ko. Sa kaka-first move ko ba naman, wala ng dignidad ang Maria na pangalan. Tch, mabalik nga tayo sa 'yo."

"E, bakit sa'kin? Ayos na, gagawan ko 'yan ng paraan. Tigilan mo na ako at wala ako sa huwisyo ngayon." aniya ko't nagsimula na sa dapat kong gawin.

Natahimik naman na rin si Ria dahil may ginagawa rin siya. Ilang sandali lang rin ay may umagaw na naman ng atensyon ko and this time it was my co-teacher.

Si Samonte.

"Hi, Ms. Farah. Galing akong labas, binilhan kita ng coffee." lapag niya sa mesa ko at napalunok ako dahil galing pa 'yon sa sikat na coffee shop.

Pasimple kong binigyan ng tingin si Ria na nakataas na ang kilay at may manipis na ngiti sa kaniyang labi.

"Wow naman, Sir, Gerald. May pa-coffee, wala ba ako?" hayo ni Ria at lumapit pa sa mesa ko.

Nginitian siya ni Mr. Samonte at maya'y inabutan din ng isang kape. "I won't forget you, Ms. Santiago."

"Ay, taray. Akin galing sa Mcdo, kay Ms. Herrera, Starbucks. Wala ka ring favoritism, Sir, 'e 'no?" pabiro ngunit may laman na biro ni Ria sa kaharap.

Napalunok naman ako, alam ko naman na nagpaparamdam talaga 'tong si Gerald sa'kin kahit noong unang araw ko pa lang dito.

Yes, Gerald Samonte was a good-looking guy. Actually, I heard some gossip from students that many girls from this school have a crush on him. His sex appeal was so dominating that they even presented a gift for him on Valentine's Day last year.

May ilang mga guro rin sa department ang may pagtingin sa kaniya, lalo na't karamihan dito ay single pa at ang iba naman ay fresh graduate—at hindi ako kabilang sa kanila. Kahit si Ria ay hindi rin dahil stick to one siya sa boyfriend niyang ilang beses na siyang niloko.

"Nagmeryenda ka na, Ma'am Farah?" pukaw niya sa'kin, hindi pa nakuntento at humila pa ng upuan sa kabilang mesa at itinapat sa mesa ko.

"Ay h'wag mong tanungin 'yan, Sir. Ako na lang," singit ni Ria na nginisihan lang ng lalaki. Halatang hindi interesado sa kaibigan ko.

Si Ria naman mula sa peripheral vision ko ay ngumuso at inirapan ang gurong kaharap. Bumalik siya sa upuan niya at sinimulan muli ang naiwang trabaho.

"Do you like pizza? Order na muna ako, mukhang marami ka pang che-chekan—"

"Uuwi na rin ako mamaya, Sir. Hindi na kailangan. May coffee naman na, thank you na lang diyan." pigil ko sa kaniya.

"No problem, Ma'am. Siya nga pala, I'll wait for you na lang. Tutal madadaanan ko rin naman ang apartment mo, baka pwedeng ako ihatid na kita. Gabi na rin, baka kung mapaano ka pa sa daan." 

Napalabi ako at naikuyom ko ang kamao kong nasa mesa. Hindi ko talaga gusto ang presensya niya. Mabait naman siya, kaso minsan nakakainis na. Hindi niya makita ang boundary na ginagawa ko sa pagitan namin. Para siyang bulag o talagang nagbubulag bulagan lang.

Gusto kong mapa-irap at linawin sa mukha niyang hindi pwede dahil may boyfriend ako. Bawal niya akong ihatid kasi boyfriend ko ang sumusundo sa'kin. Hindi niya ako kailangang bigyan ng pagkain sa halos buong araw dahil kaya ko naman, at baka iba ang isipin sa'kin ng iba kong ka-trabaho lalo na't alam nilang may karelasyon ako.

"May sundo ako, Sir. Pasensya na ah, si Ria na lang ang ihatid mo. Tutal, kayo ang magkapitbahay 'di ba?" suhestiyon ko na ikinawala ng ngiti niya.

"That's weird, Ma'am. May susundo sa kaniya 'di ba? Boyfriend I guess?" 

E, siraulo pala 'to. Ako rin naman may boyfriend ah! Pero hindi niya maitatak sa utak niya 'yon! 

Pinalawak ko ang ngiti ko at tumango tango. "Oo nga naman, that would be weird. At sa parte ko rin, hindi ba, Sir? Weird nga naman kapag pumayag akong ihatid mo ako, 'e sinusundo ako ng boyfriend ko." 

Pagkasabi ko no'n ay tumayo na ako at tinipon lahat ng gamit ko. Mabilis ang naging pagkilos ko at muli siyang pinakatitigan. 

"Mukhang mamaya ka pa po uuwi, Sir. Pabigay na lang po nito kay Mrs. Corpuz, thank you." aniya ko't binalingan si Ria na nagliligpit na rin ng gamit niya. Malawak niyang tinawid ang ilang pagitan nila ni Sir at ibinigay ang folder sa lalaki.

"Pasabay na rin Sir, Gerald. Thank you!" 

Hindi na ako nag-abalang lumingon pa sa kaniya at kunin ang kapeng ibinigay niya sa'kin. Hangga't maaari ay magpapasalamat lang ako sa ibinibigay niya ngunit hindi ko 'yon pakikialamanan. Ayaw ko siyang bigyan ng kahit anong kilos na alam kong bibigyan niya ng malice. 

Katulad na lang no'ng baguhan pa ako dito, at inakala ng lahat na may something kami dahil sa maling interpretasyon niya sa kilos ko. 

Nakikisama lang naman ako. Pero minsan siguro ay talagang may mga taong mahilig mag-ilusyon.

"Ang lakas talaga ng tama sa 'yo ni Gerald, 'no. Buti na lang tayo na lang ang nasa faculty kanina." siko ni Ria sa'kin habang nasa café kami malapit lang sa school.

"Wala akong pakialam sa kaniya. Naiinis na nga ako 'e." aniya ko't binasa ang text message ni Ross.

From Husband ko💗:

On my way to you, hon. H'wag ka nang umalis d'yan, just wait for me and kindly order me a coffee. Nakalimutan kong bumili. Love u.

To Husband ko💗:

I got you already. Don't reply to me na, you're driving.  Mag-ingat ka, I love you.

"Wala kang pakialam at gano'n din siya, kaya ka niya hindi tinitigilan." 

Ibinaba ko ang phone ko at sumandal sa upuan. "Bahala siya sa buhay niya, basta hindi dapat 'to makarating kay Ross. Alam mo naman 'yon, masyadong possessive." 

Tumawa ang babae at nag-thumbs up. "Mas okay nang possessive 'no, kasi may label kayo. H'wag lang 'tong isa ang maging ganyan, kabahan ka talaga 'te." may pananakot pa sa boses niyang kinailing ko.

"At ikaw naman, ano'ng balita sa boyfriend mo? Susunduin ka ba ngayon, o mag-isa ka na namang uuwi?" 

"Ewan ko do'n, walang reply. Baka nilulunod na ang sarili niya sa perlas ng silangan ng bago niyang kabit. Sana 'di na siyang makahinga." 

"Hindi ka pa ba nagsasawa, Ria? Isang buwan na 'yang nagloloko sa 'yo ah. Ilang beses ka na ring niloko sa isa't kalahating relasyon niyo."

Ngumisi lang sa'kin si Ria, ngunit halata sa mata niyang nasasaktan siya sa estado nila ngayon. Wala akong alam sa relasyon nila bukod sa toxic na 'yon at magulo. Kahit naman kasi madaldal 'tong si Ria ay may ilan paring hindi ko alam sa kaniya. Prohibited ika nga.

"Namatayan ng ina 'e. Malungkot daw siya, kaya ayon, hinayaan kong magsaya, nasobrahan lang pero ayos lang. Sa'kin pa rin naman nauwi." 

"Martyr ka." 

Nagkibit balikat siya. "Sinubukan ko namang makipag-hiwalay, kaso kailangan niya daw ako 'e. Hindi ko naman maiwan iwan kasi nasanay ako sa kaniya. Pero ramdam ko naman na puno na ako, naghihintay na lang ng isang pagkakamali niya."

"At ano naman ang inaasahan mo bukod sa pambababae niya? Mag-drugs? Makulong? Makapatay?" takang tanong ko.

Sumimsim siya sa kape niya bago mabigat na bumuntong hininga. Nagbaba rin siya ng tingin kasabay ng pagpatak ng luha sa mga mata niya.

"Kapag naka-buntis siya." mahina ngunit sapat para maramdaman ko sa dibdib ko ang sakit sa boses niya.

"Kapag umabot siya do'n, wala na akong laban pa. Dapat niyang panagutan at bigyan ng kompletong pamilya. Hindi ko ipagkakait 'yon dahil lumaki akong walang ina't ama." 

Malungkot akong ngumiti sa kaniya at inabot ang kaniyang kamay. Pinisik ko 'yon at hinimas himas.

"You're brave, Maria. Mabait ka at wala lang tinatapakang tao. One day, may ibibigay din sa 'yo ang diyos," right timing baga. Gano'n naman kasi dapat.

Ang kaninang lungkot na nakikita ko sa kaniya ay biglang nawala. Umayos siya ng upo at malawak na ngumisi. Nakakatakot.

"Sana ang ibigay sa'kin, Dela Vega din."