Chapter Two

"Bakit kasi hindi mo pa bigyan ng chance si Sir. Gerald, Ma'am Farah? Aba, bagay na bagay kayo! Hindi ka na lugi sa totoo lang."

Napangiti na lang ako ng pilit sa pahapyaw ng isa kong co-teacher, si Ma'am Bonita. Kanina pa niya iniaangat ang bangko ni Gerald sa'kin, na akala niya naman ay tatalab pa sa akin.

"Naku, kung ako ang nasa posisyon mo, sinagot ko na 'yang si Sir. Gerald. Hindi ba mga Ma'am?" sikmat pa nito at naghanap pa ng ibang sasang-ayon sa kaniya.

"H'wag kang choosy, Ma'am Farah. Good cath si Sir. Gerald. Kilala ang pamilya niya sa politika, at may balak ding tumakbo 'yan sa susunod na eleksyon, sakto at matatapos na ang kontrata niya bilang teacher dito." ani naman ng isa sa mga gurong kasama ko.

"Hindi naman po ako choosy, sadyang hindi lang po kami maaari para sa isa't isa dahil may karelasyon po ako." magalang kong sagot.

Napasinghap sila't maya'y umiling din.

"Ay Ma'am Farah, hiwalayan mo na 'yan-kung totoong may karelasyon ka nga..." may panunuya sa boses ng isang guro. Si Ma'am Jasmine. "Mas maganda kung ang katulad ni Sir. Gerald ang papatulan mo. Secure ang future ng isang naulilang kagaya mo-"

"Ma'am, Jasmine. That's enough." pagpuputol ni Ma'am Kheana sa papalayong salitang lumalabas sa bibig ng isang madaldal na guro.

Gusto kong mapairap, kahit kailan pa man ay ganyan na siya kung magsalita. Walang preno, at laging ginagamit ang kaalaman niya sa buhay mo kapag nasa ganitong mga usapan.

Isa rin siya sa mga guro dito na ang tingin sakin ay nagpapakipot lang kay Gerald at idinadahilan ko lang na may karelasyon ako pero ang totoo ay wala naman.

"Sinasabi ko lang naman kasi ang totoo, Ma'am Kheana. Aba, kung ako nga si Sir. Gerald, baka ikaw ang niligawan ko't hindi na si Ma'am Farah-no offense sa 'yo Ma'am Farah ah." baling niya sa'kin na ngitian ko ng malapad.

Napailing ang ilang guro tsaka nagpatuloy sa kanilang kinakain. Si Ma'am Kheana naman ay napalabi at nagtaas ng kilay sa akin ng makitang nakatingin ako sa kaniya.

Nagbaba ako ng tingin sa pagkain ko at kumain na lang. Hindi natigil ang usapan. Humaba iyon nang humaba at hindi man lang naalis ang topic sa akin. Ayaw kong kumibo para patulan o pahintuin sila sa gusto nilang mangyari dahil alam kong sasanggain lang nila ang salita ko.

Kung sila ang nasa posisyon ko?

Gusto kong matawa sa ka-impokritahan nilang lahat.

Bakit ba may mga taong hindi na lang manahimik sa sarili nilang buhay? Bakit may mga taong gusto nilang sundin ang mga sinasabi nila kesyo sa pag-aakala nilang 'yon ang nararapat, 'e kung tutuusin ay hindi naman nila ranas ang mga bagay na binibigyan nila ng sarili nilang opinyon.

Isa pa, I'm in a relationship with the man I truly love.

Kung ang akala nila ay choosy lang ako, hindi 'yon totoo. Ngunit kahit man wala akong karelasyon ngayon ay hindi ko rin naman papatulan si Gerald. Bakit? Simple lang, ayaw ko sa mga taong katulad niya.

Mga taong hindi makaintindi sa isang salita. Mga papansin at pilit na isinisiksik ang sarili sa taong nilanaw na may karelasyon siya

Una pa lang din na sinubukan niyang makipaglapit sa akin ay hindi ko na dama na puwede ko siyang pagkatiwalaan. Para bang t'wing ginagawa niya 'yon ay pagkailang at pagkabahala ang namumutawi sa buong pagkatao ko.

"Tanga rin kasi nito ni Sir. 'e, kung pinursue niya si Ma'am Kheana, edi sana hindi na siya nahihirapan."

Napabuntong hininga na lang ako sa pasabit na dagdag ng guro.

Naturingang mga guro, ngunit walang mga delekadesa ang mga dila nila.

"May field trip pala tayong mga teacher. Si Mrs. Corpuz na sana ang mag-a-announce today, pero inatake na naman ng hika niya kaya ako na ang inutusan niyang magsasabi." umpisa ni Ma'am Kheana nang magtipon tipon kaming mga guro pagkatapos ng lunch break.

Umupo ako sa tabi ni Ria, at gano'n na lang ang gulat ko nang biglang maupo si Gerald sa tabi ko. Gulat man ang reaksyon ay pinilit kong hindi makaagaw ng pansin. Mula sa peripheral vision ko ay kitang kita kong sa'kin nakatutok ang paningin niya. Gusto ko siyang lingunin para suwayin ngunit hindi ko magawa.

Bumuntong hininga na lang ako at pa-simpleng kinalabit si Ria na kaagad akong nilingon.

"Palit tayo puwesto." bulong ko. Nginuso ko pa ang tabi ko na kaagad niyang na-gets. Akmang magpapalit na sana kami nang hawakan naman ni Gerald ang kamay ko't dahilan para malingunan ko siya.

Binawi ko nang mabilis ang kamay ko.

"Sorry for touching you, but you can't go while Ma'am Kheana is announcing in front," he said, almost whispering in my ear.

I move aside to look at Ria and gaze at him. "We're going to switch seats; I'm not going out, sir," I said with a cold tone.

Gerald licked his lower lip and nodded. "Are you uncomfortable with me being here by your side?"

Sa tanong niya ay gusto kong tumango at sabihin mismong "Oo, naiilang ako sa 'yo at puwede bang kahit kailan ay h'wag mo na akong lapitan!" ngunit mas pinili ko na lang na umiling. Lumitaw naman ang ngiti sa labi niya.

"Hindi ka komportable, Ma'am Farah. H'wag kang mahiyang sabihin 'yon sa mukha ko. Hindi naman ako magagalit." aniya at pa-simpleng tumayo para lumipat ng upuan.

That was unexpected kaya naman hindi nawala ang paningin ko sa kaniya, natauhan lamang ako nang tumikhin sa harapan si Ma'am Kheana kaya't itinuon ko na ang aking atensyon sa harapan.

Nakita ko pa ang pa-simpleng pag-ikot ng mata nito bago ipinagpatuloy ang paglalahad tungkol sa magiging field trip namin.

"Unlike other field trips, hindi gano'n ang magiging sistema na'tin. Bibisita tayo sa isang probinsya at hahanap ng isang baryo na paglalaanan na'tin ng isang linggong atensyon, tutulong tayo sa kanila, lalo na sa mga bata na hindi naaabot ng sistema ng libreng edukasyon. Kumbaga, tinawag lang itong 'field trip' dahil bibisitahin din naman na'tin ang ilan sa lugar na ating mapipili."

"Hindi niyo na rin kailangan mag-abala pa sa pocket money niyo dahil sasagutin ng school ang mga kailangan na'tin at ang isang linggong pananatili na'tin. For other information, gagawa ako ng document mamaya at ilalagay ko na doon lahat ng details para maliwanag sa inyo at asap din, need ko ang desisyon niyo. Sa totoo lang ay mandatory naman ito, pero need ko pa rin ng approval niyo."

Napaisip ako. Sana ay hindi tumama sa araw ng anniversary namin ni Ross ang alis namin. Kailangan ko rin siyang kausapin patungkol dito't maipaliwanag ko ng maayos na kailangan kong lumayo sa kaniya ng isang linggo.

Sa naiisip ko ay ako na mismo ang nahihirapan sa magiging sitwasyon namin sa loob ng isang linggo. Sanay akong nakikita ko siya t'wing gabi bago ako matulog, sanay akong kasabay ko siyang maghapunan . . . Sanay ako sa kaniya, kaya kahit isang linggo lamang akong lilisan ay tingin ko mangungulila kaagad ako sa kaniya.

Kung hindi lang mandatory, hindi talaga ako sasama. Hindi ko kaya.

"Ano ba 'yan, bakit bigla bigla silang nagpla-plano? Wala lang mang consultation bago ibigay sa atin ang balita." reklamo ni Ria sa tabi ko.

"Anniversary niyo sa katapusan 'di ba? Paano 'yan, Farah? Baka naman matapat sa araw niyo ang field trip na 'yan." dugtong pa ni Ria.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko't napabuntong hininga.

"Iyon na nga ang iniisip ko. Baka mamaya ay sumakto't hindi kami makapag-celebrate ni Ross. May plano na kami, nanghihinayang na kaagad ako sa flight na napa-booked namin kung hindi kami matutuloy."

"Ang wrong timing naman pala." wika niya't ikinatango ko.

Sinabi mo pa Ria.

"Iyon lang naman everyone, kung may tanong kayo, sabihin niyo na lang sa'kin kapag nabasa niyo na ang memo na i-se-send ko mamaya sa email niyo. Maaari na kayong bumalik sa faculty niyo, salamat."

Kaagad kaming tumayo ni Ria sa pagkaka-upo at walang lingon lingong lumabas ng office ni Ma'am Kheana.

"Sasabihan ko na kaagad si Ross mamaya kapag nakuha ko ang memo, ngayon pa lang ay nagdadasal na ako na sana h'wag tumapat ang petsa nang pag-alis na'tin sa petsa ng anibersaryo namin." Nanghihina kong wika.

"Sana nga ay madilang anghel ka, Farah. Hayaan mo, dadamayan kitang magdasal para marinig ka ni Lord."

Pagka-uwi ko ng bahay ay kaagad na bumungad sa akin ang aroma ng paborito kong ulamin. Kumalam bigla ang sikmura ko't binilisan ang paglalakad ko patungong kusina. Doon ko naabutan si Ross na busy-ing nagluluto sa aking kalan. Wala pa siyang suot na pang-itaas at tanging apron lang ang tumatakip sa magandang hubog ng kaniyang katawan.

Napangiti ako at dahan dahang lumapit sa kaniya at binigyan siya ng mahigpit na yakap mula sa kaniyang likuran. Ramdam ko ang pagkagulat sa kaniya, ngunit mabilis niya ring iniikot ang sarili at natatawang ginantihan ako ng yakap at pinatakan ng malalim na halik ang aking labi.

"Ang sexy mo namang magluto, hon." papuri ko sa kaniya at tsaka humiwalay upang silipin ang kaniyang pinagkaka-abalahan. "Maaga ka ata ngayon, naunahan mo pa ako."

Usually, kasi ay ako lagi ang nauuna sa kaniya, kaya kung minsan din ay hindi na ako nagpapasundo pa, lalo na ngayon na marami siyang gawain sa opisina niya. Kung same time lang kami sa pag-uwi ay doon lamang kami magsasabay. Kapag umaga naman, walang nagbabago, lagi niya akong hinahatid, mas maaga nang kaunti sa oras na dapat na nasa school na ako. Pero ayos na rin dahil ang mahalaga naman ay magkasabay kami kahit papaano.

"Maaga kong natapos ang mga meeting ko, dumating din si Ace at inasikaso ang ilang papeles na kailangan namin para sa itatayong hotel sa Taguig. Kaya medyo gumaan ang trabaho ko't naipagluto pa kita ngayon."

Malawak akong ngumiti. "Mabuti naman pala kung gano'n, ilang araw ka na ring puyat dahil sa project na 'yan, mabuti naman at naisipan ng pinsan mong umuwi muna dito."

"Hindi naman 'yon uuwi kung walang pakay dito bukod sa partnership namin. Malamang ay may hinahanap 'yon . . . Iyong nai-kwento ko sa 'yo na nakasama niya that night sa resort ni Rowon last year."

Napatango tango ako nang maalala 'yon. Hindi ko alam ang buong kwento pero may alam ako kung papaano itinuon ng pinsan niyang si Ace ang atensyon nito sa paghahanap sa babaeng 'yon na hindi niya nga mamukhaan at hindi rin alam ang pangalan, basta ang alam niya lang, may tattoo ito sa may pagitan ng dibdib.

Kung tama ang pagkakatanda ko ay rainbow tulip 'yon.

"Nga pala, hon." tikhim ko kinalaunan. "May sasabihin ako." aniya ko't isinandal ang sarili ko sa counter.

Bumalik naman si Ross sa kaniyang ginagawa at maya'y hinubad na ang apron niya't pinatay ang kalan. Naghain siya't akmang tutulungan ko siya ngunit mabilis niyang tinabig ang aking kamay at sinimangutan ako. Sa huli ay hindi na lang ako namilit, trip niya atang magpaka-gentleman ngayon kaya hahayaan ko siya.

"I'm all ears, hon."

Huminga na muna ako nang malalim at pinakiramdaman ang nobyo ko.

"Mukhang seryoso 'yan, may problema ka ba?" may pag-aalala sa boses niya.

Dumalo ako sa hapag at umupo sa tapat niya. Ipinag-sandok niya ko't sinunod ang sarili niya.

"Mag-damit ka nga muna, Ross." imbes na masabi ang dapat kong sabihin ay hindi ko magawa dahil hinahakot ng katawan niya ang atensyon ko!

Nang-uuyam siyang napatawa bago tumayo at hinila ang damit niyang nasa kabilang upuan.

"Ganyan ba talaga ang dating ko sa 'yo, Ma'am Herrera? Topless pa lang 'to, hindi ka na makapag-focus." nang-aasar niya pang wika.

"Eh kung ako kaya ang mag-topless dito? Hindi ba't pareho lang naman tayo nang reaksyon, Mr. Dela Vega?" ganti ko't sabay din naming tinawanan.

"You know how to win over me, hon ha."

Nagkibit balikat lang ako't sinimulan na ang pagkain ko.

"Mabalik tayo," pag-uumpisa ko muli. "Malapit na ang anniversary na'tin hindi ba." imporma ko. Tumango naman siya. "At may plano na tayo last month pa . . ."

"Maayos na ang reservation na'tin sa resort ni Rowon. Wala ka nang proproblemahin do'n katulad nang sinabi ko sa 'yong ako ang bahala."

"I'm aware of that, Ross. Ang kaso, . . . " naputol ang sasabihin ko nang pangunahan ako ng kaba. Paano ko ba sasabihin sa kaniya? Should I drop it, like my news is nothing?

Nag-angat siya ng tingin sa'kin habang ngumunguya.

"May biglaan ka bang ganap, hon?"

Unti unti akong tumango at nagyuko. Bago pa man ako makalabas ng paaralan kanina ay nakapag-send na kaagad ng memo si Ma'am Kheana about sa field trip namin. Pikit mata ko pa iyong binuksan at gano'n na lang ang panlulumo ko sa nabasa.

"May field trip kaming mga guro somewhere in province. Hindi ko pa alam kung saan ang eksaktong lugar, pero ilang araw bago kami umalis ay sasabihin din sa'mi kaagad. Magtuturo kami do'n at tutulong sa mga tao."

Sandaling natahimik ang hapag bago nagsalita si Ross.

"Ilang araw naman ang ilalagi mo doon?"

Nag-angat ako ng tingin at sinalubong ang mata niyang hindi ko mapangalanan ang emosyon.

"Isang linggo," mahina ngunit alam kong narinig niya. "Isang lingo, kaya malabo na makapag-celebrate tayo ng anniversary na'tin."

Napalabi siya't lumamlam ang kaniyang mga mata habang nakatitig sa akin.

"Kailangan mo ba talagang sumama diyan, hon? One week is like a decade for me; I don't think I can sleep at night without you beside me." parang bata niyang turan.

Ako rin naman. Pakiramdam ko ay higit pa sa dekada ang isang lingo kapag hindi kami magkasama.

"Mandatory, hon 'e. Kung ako lang ang tatanungin ay ayaw kong sumama, mas gusto kong nasa tabi mo, alam mo 'yan."

Sabay kaming napanguso.

"Who's with you then?"

Inubos ko na muna ang nasa plato ko't uminom ng tubig. "Si Maria, kasama ang ilang guro sa second year sa senior high school."

"Makakasama mo 'yong lalaking kasama mo no'ng nakaraang sinundo kita?" halata ang pag-iiba ng tono sa boses ni Ross.

Sandali akong napa-isip. Sa totoo niyan ay hindi ko alam. Kanina kasi bago mag-uwian ay pinatawag kami ng principal at in-inform kami na hindi pupuwede na sumama ang lahat ng head teachers, at kabilang na tinutukoy doon si Gerald.

"Hindi." tipid kong sagot kahit hindi ako sigurado kung dapat ba ay gano'n katipid lang ang maging sagot ko o dapat pahabain ko pa.

"Then if that's the case, wala naman na rin tayong magagawa kung mandatory 'yang field trip niyo. Iuurong ko muna ang celebration na'tin—"

"I'm sorry, Ross." putol ko sa kaniya't umikot ako't tumabi sa kaniyang pwesto. "Babawi ako sa 'yo promise."

Ngumiti nang malawak si Ross bago haklitin ang baywang ko at umusog kaunti para mapa-upo ako ng maayos sa kandungan niya.

"Don't be sorry, hon. Trabaho 'yan, isa pa, ano naman kung late tayo mag-ce-celebrate ng anniversary? Wala namang magbabago, tayo at tayo pa rin naman."

"Ang understanding mo naman." wika ko't dinampian ng halik ang kaniyang labi.

"Ikaw ba naman si Farah Herrera, sino'ng hindi magiging understanding?" pambobola pa niya't kinindatan ako. "But promise me, hon. Si Maria lang ang itatabi sa 'yo kahit saan kayo magpunta, sa kaniya lang ako may tiwala . . ."

Hinimas ko ang pisngi niya't sumimangot. "Sa kaniya ka lang talaga may tiwala, siya lang naman ang kilala mong katrabaho ko 'e."

"Hon!" untag niya't ikinangisi ko.

Pagkagat nang alas-nueve ng gabi ay parehas na kaming nasa kama ni Ross. Siya ay humihilik na habang nakayakap sa'kin, samantalang ako naman ay dilat na dilat pa rin at nakatulala lang sa kisame. Kanina ko pa gustong ipikit ang mga mata ko ngunit kahit anong pilit ko ay hindi man lang ako madalaw dalaw ng antok.

Siguro ay dahil iniisip ko pa rin ang biglaang announcement ni Ma'am Kheana kanina.

Nilingon ko si Ross. Naka-unan ako sa braso niya. For sure bukas ng umaga ay makikita ko na naman siyang minamasahe ang braso niyang buong gabi kong uunanan. Napangiti ako at inalis nang marahan ang braso niyang nasa baywang ko, sinunod ko rin ang braso niyang inuunanan ko't tumayo. Binalik ko ang pwesto ng unan ko't pagkatapos ay lumabas na muna ng kwarto para uminom ng tubig na malamig.

May klase ako bukas, hindi ako pwedeng maging dilat pa hanggang mamayang alas-onse dahil baka tanghaliin ako ng gising.

Dinala ko rin kinalaunan ang isang baso kong tubig at inilapag sa side ng cabinet ko. Kinuha ko ang phone ko't sandaling nag-open ng social media at kaaagad na bumungad sa'kin ang sandamakmak na chat ni Ria, nakiki-chismis sa kung anong reaksyon ni Ross nang ibalita ko sa kaniya ang tungkol sa field trip.

Maria Santiago: on mobile

Ano balita mader?

Pinayagan ka ba?

Mandatory 'yon aba . . .

Kapag hindi ka pinayagan, siya na lang ipadala mo, hehe.

Ako nagsabi ako sa bebe kong manloloko, ayon ang kingina hindi pa ko tapos magpaliwanag-um-oo na kaagad!

Sarap magpalit ng boyfriend, bwesit!

Napailing na lang ako sa huling chat ni Ria bago ko siya replyan.

Farah Herrera:

Pumayag naman si Ross, ipinaliwanag ko muna ng maayos sa kaniya ang ganap. Wala rin naman kaming magagawa kun'di ang pumayag at i-adjust ang anniversary namin.

Pagkatapos replyan ay dumako ako sa camera ko't pinicturan ang nakadapa na, na bulto ng nobyo ko. Pinost ko kaagad ito sa myday ko sa I*******m at biglang bumungad sa notification ko si Rossevelt. Aba't gising pa 'to? Sa pagkakaalam ko ay maaga ang pasok nito bukas.

Rosse_isme:

Wow, sleepwell si Kuya.

Hello, Ate Farah, pasabi kay Kuya Ross, MAHAL NA MAHAL KO SIYA. Ipaalis niya na 'tong mga bodyguard niyang kulang na lang pati sa cr ay sumama rin sila! I love you po💝💖

Napangisi ako sa message ni Rossevelt at nireplyan siyang matulog na siya at may pasok pa siya bukas. At pagsasabihan ko kako ang Kuya Ross niya.

Ngunit alam ko naman na pakikinggan lang ako ng nobyo ko, ngunit hindi niya ako susundin lalo na kung si Roosevelt ang pag-uusapan. Wala akong magagawa, at wala rin siyang magagawa dahil mahal na mahal siya ni Ross na aabot sa puntong maski lamok na magtatangkang lumapit sa nakababatang kapatid ay makakakuha ng latay sa kaniya.

Kapag nagbitaw siya ng salita, walang makakabali no'n maski ako.

Akma ko na sanang ibaba ang phone ko't papatayin nang bigla namang mag-pop up ang pangalan ni Gerald Samonte sa notification ko isang social media account ko.

Gerald Samonte added a story.

Napakunot ang noo ko. "Friend kami dito?" mahinang tanong ko sa'king sarili.

Sa pagkakatanda ko ay hindi ko naman siya in-accept kahit pa nga ilang beses siyang nag-request sa'kin. Baka aksidente ko lang na napindot?

Gustuhin ko mang i-unfriend and guro ay hinayaan ko na lang muna. Wala naman sigurong masama kung nasa friendlist ko siya, lalo na't katrabaho ko naman siya? Baka mamaya ay mapansin niya rin at baka may masabi na naman ang mga kapwa ko guro sa'kin kapag nag-umpisang kumuda si Gerald kung sakaling i-unfriend ko siya.

Napabuntong hininga na lang ako at wala sa sariling clinick ko ang notification at bumungad sa'kin ang myday niya na may naka-blur na picture, ngunit halatang nakatalikod ang bulto ng isang tao sa larawan niya. Simpleng larawan na may salitang nasa gilid nito ang kumuha sa atensyon ko.

"You'll be mine soon . . ."