Chapter Five

"Ang daming mga bata dito 'no, akala ko dahil sa baryo lang ito at medyo may kalayuan sa syudad ay kaunti lang ang madadatnan na'tin, hindi pala."

"Ngunit kahit papaano ay may edukasyon sila, iyon ang mahalaga kahit wala sila sa syudad. Ang expected ko ay wala talaga, dahil iyon naman ang sinabi sa atin ni Ma'am Kheana, hindi ba?"

Tinanguan ako ni Ria bago nagpatuloy na nagbalot ng mga ipapamahagi naming mga gamit. Laking gulat ko nga na may pa-ganito pala kami. Gayong malayong gawin ito ng school, dahil kuripot naman ang may-ari no'n. Isa pa, kung magbibigay man sila, hindi iyon aabot sa ilang karton, at ang mga bag at kagamitan ay dapat may tatak ng aming logo, ngunit wala akong nakitang gano'n. Lalo na ang mga bag na may barbie, hello kitty, at dora para sa mga babae at ben ten, spider man, at superman para naman sa mga lalaki.

Hindi ba't kapag donation naman ay puro may tatak kung saang institution o kaninong tao iyon nanggaling?

Ang sabi nila ay may isang mabuting loob daw na nag-donate. Malamang ay lalo pang pagpapalain iyon ni Lord, baka sumobra pa siya sa langit kapag nagkataon.

Nag-set up ako ng mini study area sa isang bakanteng pwesto dito sa baryo na kinaroroonan namin. Mula sa pinaka-sentro pasukan ng lugar ay ito na ang nakikita naming pinaka-malawak para ganapin ang pamimigay sa kanila. May eskwelahan din naman dito, ngunit ang sabi sa amin ay hindi kami magkakasya at maiinitan lamang kami lalo na't wala ni-electric fan sa loob. Ayos lang naman sana sa akin, ang kaso may kaartehan sa balat ang mga gurong kasama ko.

"Magandang umaga mga bata," bati ko nang magsipuntahan na sila sa aking harapan. May iilang upuan din naman kaya hindi sila nahirapang tumayo lang.

Kitang kita ang natural na kasiyahan sa kanilang mga mukha. Nagpalakpakan pa sila at nagpasalamat nang abutan sila ni Sir Gerald ng pagkain.

Nagkatinginan kami pagkatapos, ngumiti siya sa'kin at gano'n din ako sa kaniya at pinagpatuloy na ang dapat kong gawin.

"Ngayong araw ay hayaan niyo muna akong maging guro niyo, tuturuan ko kayo ng mga simpleng salita at bawat salitang mabibigkas o mababasa ninyo ay may kapalit sa akin, may regalo mula kay teacher, gusto niyo ba iyon mga bata?"

"O-opo!" halos pasabay na turan nilang lahat.

Inumpisahan kong lumapit sa may pisarang itinayo kanina, kumuha ako ng stick o patpat na kayang ituro ang mga salitang naisulat ko sa kartolina.

Isa isa kong binigkas iyon kapag hindi nila kaya, kapag natahimik sila ay ibig sabihin, hindi nila kayang basahin ang isang salita, kalaunan ay nagpa-isang basa ako. Mabilis namang matuto ang mga bata kaya wala akong problema sa kanila, ang tanging problema ko lang ay hindi ko alam kung saan ako kukuha ng reward ko para sa kanila. Bigla ko na lang kasing naisip iyon kanina.

"May problema ka ba?"

Nagawi ang paningin ko kay Sir. Gerald na tinanggal ang kartolina sa pisara.

"Halata ba?" balik kong tanong.

Mahina siyang natawa.

"Kanina pa kita pinapanood, simula nang matapos ka ay para kang aligaga."

Hindi ko maiwasang hindi mapanguso. Bida bida ko kasi 'e.

"Pwede bang mag-request, Sir? Promise, babayaran ko pagkatapos na'tin dito." mabilis kong gagad sa huli.

Nilingon niya ako ng tuluyan. "Ano ba iyon? You know you can count on me."

Hindi ko pinansin ang huli niyang sinabi. Napatingin ako sa mga bata na halatang naghihintay sa akin, kaya muli akong bumaling kay Sir. Gerald.

"Ano kasi, . . . narinig mo naman siguro kanina na nangako ako sa kanila na may kapalit ang bawat salitang mababasa nila," napatango siya habang titig na titig sa akin. "E, wala akong maibibigay, bigla ko lang kasing naisip." napapalabing dugtong ko.

Ngumisi ang guro at maya'y naglabas ng pitaka. Nanlaki pa ang mata ko nang kumuha siya ng makapak na tig-iiisang libo at walang-ano-ano'y ibinigay iyon sa akin. Dahil sa gulat ay hindi ko man lang nagawang iiwas ang kamay ko sa pagkakakuha niya.

"Take that, give it to them kahit magkano, kapag nagkulang, sabibin mo lang sa'kin." aniya at nag-umpisang tumalikod.

Napatingin ako sa hawak kong pera. Ang kapal. Halos lagpas bente ata ang hawak ko.

Akma ko siyang tatawagin ngunit mabilis na naglaho sa paningin ko si Sir. Gerald. Napabuntong hininga na lang ako at lumapit sa mga bata.

Pinapila ko sila isa isa at pinabuksan ang kanilang mga bag. Bawat bata na lalapit sa akin ay binigyan ko ng tig-isang libo, medyo short pa nga dahil lampas sa trente ang mga bata! Mag-aambag na sana ako ngunit mabilis na may nag-lagay sa bag ng batang nasa harapan ko. It's no other than, Gerald Samonte, of course.

"Ang laki ng pera na inilabas mo. I'll pay the half, para fair—"

"Inilabas ko iyon ng bukal sa loob ko, Farah. Isipin mo na lang na malaking tulong din iyon sa pamilya nila." pagpuputol niya sa akin.

Napatango ako. May point naman kasi siya.

"Salamat ah. Maraming salamat sa pagsalo sa akin kanina. Hindi ko man lang naisip na wala pala akong maibibigay sa kanila, dahil hindi naman ako prepared." natatawa kong sabi.

"As long as I'm here, h'wag kang mag-alala, hindi naman kita papabayaan." aniya pa na ikinatikom ng aking bibig.

Iniiwas ko ang tingin ko sa kaniya, ngunit nabawi niya rin kaagad iyon nang maramdaman ko ang pagdampi ng malambot na tela sa aking noo. Pinupunasan niya pala ako!

Bigla akong natauhan. Humakbang ako pa-atras, kaya't kaagad na bumalatay sa mukha niya ang pagtataka.

"You don't need to do that. May pamunas naman ako." wika ko at kinuha ang sa akin.

"Walang meaning ang ginawa ko, Farah. Nagmamalasakit lang." turan niya naman at ibinulsa ang panyo niya.

Hindi na ako umimik. Nagpaalam na lang ako sa kaniya at dumiretso sa pwesto ni Ria, bago pa man din ako makarating sa kaniya ay pansin ko na ang pamatay na tingin ng ilang mga guro. Lalo na iyong si Jasmine at Bonita. Isama pa ang mapag-matyag na tingin sa akin ni Ma'am Kheana.

I don't know the score between Gerald and Kheana. Nang mag-umpisa ako sa pagtuturo ay wala naman akong pakialam sa kanila, ngunit may naririnig na akong ilan na may gusto nga raw itong si Ma'am Kheana kay Sir. Gerald. Nagkamabutihan na raw ang dalawa, ngunit bigla iyong nasira . . . unfortunately ako pa raw ang dahilan.

Gusto ko ngang matawa sa balitang iyon. Wala naman akong ginagawa, ni umpisa pa lang na magparamdam sa akin si Samonte ay sinabihan ko na siyang hindi na ako pwede, siya lang talaga itong mapilit.

"Ikaw ah, maglalalayo ka nga diyan kay Gerald. Hindi porket friends na kuno kayo ay pwede na kayong maglapit ng sobra." paalala pa ni Ria.

"Iyon din ang gusto ko, Ria. Hindi naman ako komportable na nasa tabi ko siya, sadyang pakikisama lamang ang ginagawa ko." paliwanag ko.

"Alam ko naman iyon, Farah. Pero iba ang tingin ng iba. Kung wala nga lang mga bata dito sa paligid na'tin ay kanina pa ako may nahilang buhok at dila." 

Alam ko na kung sino ang tinutukoy niya. Ano pa bang bago? 

"Maiba tayo, may nasagap akong signal kanina doon sa may unahan ng baryo, habang maaga pa ay lumakad ka na. Hindi kita masasamahan, dahil kita mo naman. Tinambakan ako dito ng mga bruhang iyon." may paghihimutok na wika ni Ria.

Tumango naman ako. "Salamat, Ria. Tatawagan ko na kaagad si Ross, baka nag-aalala na iyon sa akin." 

Masaya ang kalooban ko sa nalaman. Wala kaming komunikasyon kahapon dala ng wala talaga akong masagap na signal sa lugar namin. Kahit siguro umakyat pa ako sa punong katabi ng bahay ay wala ring epek.

Hindi na ako nagpaalam sa kanila. Sasaglit lang naman kasi ako at sinabihan na rin ako ni Ria na siya na ang bahala sa akin.

Inilabas ko kaagad ang phone ko, at mabilis na sinend ang composed message ko kay Ross nang makalabas ako ng baryo. Hindi rin naman kasi kami kalayuan sa may sentro kaya mabilis akong nakalabas.

At tama nga si Ria. Kahit papaano ay may signal dito. Hindi gano'n kalakas pero pwede na. Ilang minuto lang rin ang hinintay ko bago tuluyang nagsend ang message ko.

Hindi ko pa mapigilang hindi matawa dahil kaagad iyong na-seen ni Rossezekiel. Ganito niya ba ako ka-miss kung kaya't naka-antabay talaga siya sa akin?

Nagtipa ulit ako.

To Husband ko💗:

H'wag mo namang ipahatala na miss na miss mo na ako, hon.

Pagkasabay ng pag-send ko ng aking mensahe ay lumitaw naman ang kay Ross.

From Husband ko💗: 

Can we video call? Gusto na kitang makita, hon. Bumalik ka na kaya? 

Natawa ako at sinubukan ko ang signal na mayroon ako. Thank God at kahit papaano ay umayon sa akin ang panahon. Kaagad na sinagot ni Ross ang request ko at gusto kong maluha sa biglang pag-lundag ng aking puso.

Rossezekiel was wearing his business attire, but he doesn't have a necktie, making him look like he's a mess. A hot mess, indeed.

"Alas dies pa lang ng umaga, mukha ka nang pinagsakluban ng ilang oras, are you even getting your sleep kagabi?" nag-aalala kong tanong.

Napanguso ang kausap ko. Sumandal siya sa kinauupuan niya't titig na titig sa akin. Para bang takot na mawala ako sa tabi niya.

"Paano ako makakatulog, hon. E, kasama mo pala iyong Gerald Samonte, iyong lalaking nakita ko na kasama mo nitong nakaraan na sinundo kita." walang paligoy ligoy na sagot niya.

Napalunok naman ako. Pakiramdam ko ay nahuli ako sa isang kasalanang, hindi ko alam kung kasalanan ba talaga, dahil may balak naman akong ipaalam iyon sa kaniya kaagad, ngunit wala akong signal. Hindi ko rin naman alam na makakasama ko siya, dahil head siya ng faculty namin, siya nga lang ang kaisa isahang sumama sa kanila.

"I told you, I don't like him, hon." pagpapatuloy pa niya.

Malawak akong ngumiti.

"You don't need to worry, Ross. I'll distance myself from him. Do you trust me?" 

Bahagya siyang nanahimik, ngunit ako pala ang sunod na matatahimik at sa hindi ko malamang dahilan ay nangangapa ako ng isasagot.

"Why do you ask? You should know the answer to that, hon. Ask that again if you did something that would put my trust in you at stake," he seriously said. "May tiwala ako sa 'yo, pero sa lalaking iyon . . . wala, hon."

"Kumain ka na ba?" napatikhim ako sa naging tanong niya kinalaunan sa aking pananahimik. 

Nais ko sanang sabihin sa kaniya na civil kami ni Gerald, ang kaso ramdam ko na ayaw niya talaga sa lalaki.

"Kanina pa, after namin maibigay lahat ng donation, babalik na kami sa bahay na nirentahan ng school, doon na kami kakain ng pananghalian." imporma ko at bumuntong hininga. "Ikaw, kumain ka na ba? Baka naman nagpalipas ka na naman ng umagahan? Alam mong masama iyon sa 'yo." sermon ko agad.

Natawa siya. Nawala ang seryosong aura niya, para siyang naging bata.

"Nagluto si 'Mmy, dinalhan ako sa condo. Doon na ako natulog kagabi dahil hindi ako makatulog sa bahay mo. Kahit katabi ko ang unan mo, gising na gising ang diwa ko. Ikaw pa, nakatulog ka naman ba ng maayos ng wala ako sa tabi mo?"

Mabilis akong tumango na ikinalukot ng mukha niya.

"Tingnan mo 'to. Bakit ang bilis mong makatulog?! Samantalang ako, nagbale-balentong na sa higaan na'tin, wala pa rin! Sanay ka na agad na hindi tayo magkatabi?!" hysterical niyang sambit.

Hindi ko maiwasang hindi matawa ng sobra.

"I love you, Rossezekiel. Mahal na mahal kita, hon." 

And as usual, parang binudburan ng blush ang mukha at tainga niya. Tagos na tagos iyon sa screen ng phone ko. Letcheng pagmamahal niya sa akin! Sagad na sagad! Hehe.

"Hon, kapag umuwi ka na dito, didiretso na tayo sa ninong kong judge, civil wedding muna para maitali na kita sa akin." 

"You're funny, Ross—"

"Hindi ako nagbibiro, Farah. Ano, sabihin mo lang na papayag ka, kahit ngayon susunduin kita diyan." 

Wala akong mahimigang pagbibiro sa tinig ni Ross. Gusto ko mang kiligin sa kaniya, ngunit tila naman may bumura sa dibdib ko. Tila ba parang may nagsasabi sa'kin na . . . sapat na bang dahilan na ganitong magkalayo kami sa isa't isa para ayain niya ako ng kasal?

Kumirot ang dibdib ko sa isipang iyon.

Hindi ko sinasabing mababaw, pero parang doon din iyon papunta hindi ba?

Iniwaksi ko sa aking isipan ang bagay na iyon. Nagiging paranoid lang siguro ako.

"Marami pa akong gagawin, baka bukas na rin kita matawagan, ayos lang ba iyon sa 'yo?" pag-iiba ko.

Napanguso siya at napalabi. "Ayaw mo bang magpakasal sa akin?"

"Sinong may sabing ayaw ko?" tumaas ang aking kilay. "Ikaw lang naman ang lalaki sa buhay ko, kung aayain mo ako ng kasal ay sino naman ako para tanggihan ang isang Rossezekiel." pabiro kong wika.

"Hon naman," ungot nito.

Umayos ako ng tayo. "Pag-usapan na'tin iyang bagay na ganyan kapag magkaharap na tayo ng personal, hon. Hindi biro ang kasal, hintayin mo ako diyan, okay? Kapag nakauwi ako, kahit magdamag pa tayong mag-usap sa kasal ay ayos lang." pangungumbinsi ko na mas lalo niyang ikinanguso.

"Nasasaktan ako, hon—"

"I love you so much, Rossezekiel. H'wag kang makulit, kailangan ko na ring bumalik sa pwesto ko kaya magpapaalam na ako sa 'yo, for now, tandaan mo lahat ng bilin ko sa 'yo. H'wag na 'wag kang papalipas ng gutom, h'wag kang masyadong mag-stay sa opisina mo, umuwi ka at magpahinga, okay?"

Sandali siyang natahimik bago sunod sunod na tumango na parang bata.

At his current age, hindi ko malaman kung natanda ba siyang natural o paurong, dahil pagdating sa akin, para akong nagpapalaki pa rin ng isang paslit. But of course, gustong gusto ko naman ang ugaling ipinapakita niya sa akin. Wala na nga ata akong mahihiling pa sa kaniya.

"Now, where's my I love you too?"

Malawak siyang ngumiti. "I love you too, Farah Herrera-Dela Vega. Mahal na mahal na mahal kita, walang hihigit sa 'yo, mahal ko."

Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Rossezekiel ay umuwi na rin kami nila Ria. Pinag-handa kami nila Ma'am Kheana para sa pananghalian at para sa mamayang gabi na rin ng ilang rekado, dahil mag-bo-bonfire daw kami mamayang gabi at magkakaroon ng kaunting kasiyahan.

Kami ni Ria ang nakatoka sa paghahanda ng mga rekado, kaya't inumpisahan na naming dalawa na gawin iyon.

Pansin ko ang pananahimik ni Ria, hindi ako sanay na hindi siya kumikibo, kaya't hindi ko maiwasang hindi siya lingunin bawat minutong dumadaan.

Kapag ang isang taong likas na madaldal talaga, kapag nanahimik bigla ay kataka-taka.

"May problema ka ba, Maria? Masyado ka naman atang tahimik diyan." pukaw ko sa kaniya.

"May iniisip lang, nakakapanibago ba ang katahimikan ko?" lingon niya sa'kin, bahagyang sumilay ang ngisi sa labi kaya't napatango ako bilang tugon.

"Naalala mo ba iyong ikinuwento ko sa 'yo na event, iyong pang-sosyalin, ilang buwan na rin ang nakalipas mula ngayon?"

Sandali akong napaisip, bago tumango. "Oh, ano'ng mayro'n do'n?" takang tanong ko.

"Diba mga Satori ang nagpa-event?" napatango naman ako. "Kaano ano ng boyfriend mo ang pamilyang iyon?" 

Satori? Hindi ba't ang pamilya ni Ace ang mga iyon?

"As far as I remember, kamag-anak ni Ross ang mga iyon, side ng father niya, why do you ask?"

Nagkibit balikat lang siya. "Natanggap iyong gago kong nobyo doon biglang head ng marketing."

"Edi hindi na siya pabigat sa 'yo ngayon." 

Natawa siya at napatango. 

"Kung gano'n, bakit parang namro-mroblema ka pa rin? Hindi ba't dapat masaya ka, dahil sa wakas, nagkatrabaho na rin siya."

"Iyon nga, Farah 'e. Hindi ko alam kung bakit ganito na lang ang nararamdaman ko. Baka siguro dahil iniisip ko na baka kapag hindi na niya ako kailangan ay tuluyan na niya akong iwanan. Malaki ang offer sa kaniya ng Satori, magaling din naman si Raymark kung tutuusin kaya siguro ako ganito ngayon."

"Hindi ka pa handang pakawalan?"

"Hindi pa naman nakakabuntis." sagot niya agad na ikinailing ko.

"Gaga ka talaga, sana mabagok ka at matauhan. Kailan ba kasi gagalaw ang kupido mo at panain ka naman sana sa matinong tao."

"Basta ba Dela Vega rin, palag palag. Lahi nila ang gusto ko 'e, tiyak maganda magiging anak ko." hagikhik niya't binato ko siya ng bawang.

Sabay kaming natawa ni Ria nang dumating naman sa eksena si Ma'am Kheana at mga alalay niyang sina Bonita at Jasmine.

Nagkatinginan pa kami ni Ria at parehas na napairap nang mag-umpisang pumutak si Ma'am Jasmine.

"Dapat sila na rin ang magluto, Ma'am Kheana. Tutal ay tayo naman ang nag-asikaso kagabi, wala rin naman silang gagawin sa labas, dahil set up na lahat doon. Pagpahingain na lang na'tin sila Ma'am Atasha." parinig niya.

"Ang bibig mo, Jas. May nakatoka na sa pagluluto, hayaan mo na sila. Isa pa, magiging unfair iyon sa lahat, hindi ba, Ma'am Farah?" si Ma'am Kheana.

Nagawi ang paningin ko sa kaniya. "Ayos lang naman, Ma'am. Wala naman din po akong gagawin, tutulong na lang ako dito, para mapabilis ang pagluluto."

"Iyon naman pala, Ma'am Kheana, pabayaan mo na sa kaniya iyan." singit ni Bonita. Pigil na pigil ang ginawa kong pag-irap sa kaniya.

Napailing si Ma'am Kheana. "Pagkatapos niyo diyan ay magpahinga na kayo, tatawagin ko na lamang kayo kapag nakahanda na ang tanghalian. Maghanda na rin kayo para mamayang gabi, dahil magkakaroon tayo ng kaunting kasiyahan, katulad ng napag-usapan kanina."

"Saan po ba na'tin gaganapin, Ma'am?" tanong ko.

"Sa may tabing dagat nitong baryo. Narentahan na namin ang lugar at kasalukuyang inaayos ang venue para kahit papaano ay ma-enjoy talaga na'tin mamaya. May ilang kubo naman doon kaya mag-empake kayo ng gamit niyo para mamayang gabi hanggang bukas."

Napatango ako.

"Sige, mauna na muna kami sa inyo. Sasabihan ko pa ang iba na'ting kasama." aniya ng guro at naunang lumabas ng kusina. Naiwan ang dalawa na nagtaas pa ng kilay sa amin.

"Hindi ko alam kung bakit ambait sa inyo ni Ma'am Kheana, 'e wala naman kayong naiambag kanina—"

"Galing talaga sa 'yo iyan Bonita?" putol ni Ria. Idinuro pa nito ang carrot na hawak sa guro na mabilis kong ibinaba.

"Maria," pagtawag ko sa kaniya.

"Tigilan niyo ako sa kamalditahan niyong wala sa lugar ah. Gayong mainit sa lugar na ito, baka i-prito ko kayo ng buhay." inis na banta ni Ria.

Napakamot ako sa batok ko.

Umirap naman ang dalawang guro bago nag-martsang umalis.

"Siraulo talaga ang dalawang iyan. Akala mo maganda, mukha namang alimasag." napapailing niyang bulong sabay patuloy sa ginagawa at maging ako ay gano'n din.

Sumapit ang kinagabihan, naging maingay ang buong bahay dahil sa ang iba ay nagmamadaling makapunta sa tabing dagat. Habang kami ni Ria ay nanatili na muna sa aming kwarto at mamaya na lang lalabas kapag kaunti na lang ang nasa labas. Hindi rin naman iyon nagtagal.

Nang makalabas kami ay sumunod na lang kami sa ilan patungo sa lugar na tatahakin namin ngayong gabi. Hindi naman iyon kalayuan sa bahay kaya tanaw namin kaagad ang iilang ilaw na isinabit sa itinayong pansamantalang poste.

Puno ang kubo pagkadating namin, maliban sa kwarto ni Ma'am Kheana at ng isang gurong si Ma'am Jasmine. Tuloy ay hindi kami magkasamang dalawa, dahil pinili ako ni Ma'am Kheana na maging ka-roommates.

Ipinatong ko lang ang bag ko sa kama na tutulugan ko mamaya. Pagkatapos ay lumabas na rin ako at umupo sa may upuan na umiikot sa ginawa nilang apoy sa gitna.

Nagsimula ang kasiyahan, nag-abutan ng tig-iisang bote ng beer, at umabot iyon sa akin. Nakakahiyang tanggihan kaya naman kinuha ko na lang kahit hindi naman ako umiinom.

"Kaya mo ba iyan?"

Napailingon ako sa bultong tumabi sa akin. Si Gerald pala.

"Beer lang naman," pangmamaliit ko sa hawak na bote na para bang alam na alam ko na kung ano ang kahihinatnan ko mamaya kahit beer lang ang inumin ko.

Natawa siya. "Pang-chillax lang iyan for now, mamaya hard drink na."

"Okay na sa akin 'to." wika ko.

"Bakit mahina ka ba sa hard?"

Napatango ako. "Hindi naman ako mainuming tao sa ganitong bagay, tubig lang sapat na sa akin o kaya juice." pag-aamin ko.

"E, bakit mo pa tinanggap iyan?" takang tanong niya.

"Nakakahiyang tumanggi." sagot ko naman.

Natigilan siya at maya'y ngumisi sa akin, tinungga ang sa kaniya at sumenyas na bigyan pa siya, bagay na ginawa naman ni Ma'am Kheana.

"Inumin mo na iyan, baka mamaya ay pasahan ka ng hard drink, alam mo naman 'yan sila. Kapag hindi ka nakitang umiinom, baka doon ang bagsak mo." may babala sa kaniyang boses.

Alam ko naman iyon. Baka nga gano'n ang gawin nila lalo na't ang sabi pa ni Ma'am Kheana ay dapat walang kill joy. Kapag pina-shot ka, shumat ka.

Inilapit ko ang bunganga ng can sa aking bibig. Pikit mata akong uminom ng kaunti at nang malasahan ko, katakot takot na pagmumura sa aking isipan ang aking nagawa.

"Ang pait naman!" reklamo ko.

"Sa una lang 'yan, Farah. Wala namang beer na hindi mapait." si Gerald. 

Alam ko naman, nilinaw ko lang talaga kung ano ang lasa sa sarili ko.

"Farah!"

Napalingon ako sa aking likuran. Boses iyon ni Ma'am Kheana na siyang nagtitimpla ng inumin namin. Sinenyasan niya akong tumayo at lumapit sa kaniya, may naagaw siyang tingin ngunit hindi niya iyon pinansin. Lumapit naman kaagad ako.

"Drink this, tapos pass ka na mamaya." abot niya ng shot glass sa akin.

"May beer na 'ko Ma'am."

"That's beer, Farah. Hard drink naman 'to. Mahal na alak, guguhit sa lalamunan mo, just this one, please."

Napalabi ako. Paano ko ba siya tatanggihan? Mukha siyang pursigido. Inalis ko ang paningin ko sa kaniya at hinagilap ang kaibigan ko, ngunit mabilis na nagsalita si Ma'am Kheana.

"Inutusan ko sa bayan sila Bonita, kasama nila si Ria, dahil hahanap din daw siya ng signal." aniya na tila alam kung ano ang nasa isipan ko.

Maya maya pa ay naramdaman ko ang pagpulupot ng braso sa aking baywang. Nang lingunin ko ang tumabi sa akin ay si Gerald pala. Kaagad akong umiwas, magsasalita pa sana nang kulitin na naman ako ni Ma'am Kheana.

"Three shots, Farah. Tapos pwede na kitang pakawalan, pipila lahat sa akin mamaya, kaya uunahin na kita dahil mas matapang na ang drinks kapag naubos 'tong nasa tray ko." kindat ni Ma'am Kheana.

"H'wag mong pilitin si Farah, Kheana. Hindi sanay 'to." ani Gerald na parang concerned ngunit may hindi ako matukoy sa kaniyang boses.

Umirap si Ma'am Kheana, kinuha ang kamay kong may hawak na beer. Kinuha niya ang lata sa akin at pinalitan iyon ng shot glass niya.

"Bottoms up, kapag na-shot mo na. After three shots, libre ka na the whole session, Farah. G?" panghihimok pa niya.

Napakamot ako sa batok ko. Kapag nalaman 'to ni Ross, tiyak na mag-aaway kami. Wala siya sa tabi ko kaya, hindi pupwede.

Mabilis akong tumanggi.

"Hindi talaga pwede, Ma'am. Pasensya na, baka imbes na makatulong kasi ako sa inyo, baka maging pabigat lang ako. Hindi mataas ang tolerance ko, kaya pasensya na."

Lalakad na sana ako paalis, ngunit mabilis akong hinila ni Ma'am Kheana.

"H'wag ka namang kj, Farah. Hindi ba, Gerald?"

Napataas ang kilay ko. Nilingon si Gerald na nakatingin na pala sa akin habang malapit na malapit pa rin sa aking katawan, nakahawak sa baywang ko ay maya maya'y pumipisil na sa aking tagiliran. Marahan ko siyang natulak at inis na pinakatitigan.

"Lasing ka na ba?" takang tanong ko. Namumula na kasi ang tainga niya at namumugay ang mata bagay na ngayon ko lang napansin. Mas maliwanag kasi dito kumpara kanina sa tapat ng apoy. Mas kitang kita ang tunay niyang anyo ngayon.

Mas nauna kasi sila sa amin dito. 

"H'wag mo na intindihin iyan, Farah. C'mon, shot this bago sila pumila dito. Dali. Promise, three shots nga lang."

Dahil sa kakulitan ni Ma'am Kheana, kahit hindi ko masikmura ang alak na gusto niya, kinuha ko ang shot glass, nagulat pa ako ng biglang mag-chant ang lahat at pinaha-hype ang bawat isa.

"Go, Ma'am Farah!"

"Shot puno Ma'am Herrera!"

"Let's go, Ma'am Farah!"

Jusko, amoy pa lang ay nasusuka na ako. Paano kaya nasisikmura ng mga ito ang ganitong amoy? Amoy pa lang iyan, pa'no pa kaya ang lasa nito?

Higit pa naman sa lahat ay ayaw kong kinukulit ako. Kapag hindi ko sila pinagbigyan, baka hanggang mamaya ay mabulabog ako. 

Tatlong shots? Hindi naman siguro ako mawawala sa katinuan niyan hindi ba?

Napapikit ako at tinungga ang maliit na inuman. Naging mas malakas ang hiyawan at palakpakan at isa na roon si Gerald na mas tuwang tuwa pa sa lahat.

Pait na pait ang mukha kong iniabot kay Ma'am Kheana ang shot glass. Napainom ako ng chaser at halos maubos ko ang isang baso!

This is why I don't drink. It's not just because I have a low tolerance; I hate the taste of it!

"Nice one! Two more to go, Ma'am Farah!" sigaw ng isa.

Kaagad na sinalinan ni Ma'am Kheana ang shot glass at iniabot sa akin, hanggang sa na-kumpleto ko ang tatlong shots. 

"Are you still okay?" agap ni Gerald sa aking siko nang magsimulang pumila ang mga kasamahan naming guro kay Ma'am Kheana.

Hinila niya ako sa may tabi at pinainom ng chaser.

"Malinaw pa naman ang paningin ko, h'wag mo akong hawakan." diretsong wika ko na ikinatawa niya.

"Akala ko ba friends na tayo?" 

"Oh, ano naman? Kailangan nakahawak ka sa'kin porket pumayag akong friends na tayo?" panggagaya ko sa boses niya.

Tumikhim si Gerald, may ngisi pa rin sa labi habang direktang nakatingin sa akin.

"Dela Vega must be above Samonte, but I know how to weaken that bastard of yours, Farah."

Napakunot ang noo ko. "Pinagsasabi mo?" nalilito kong tanong.

Naniningkit na rin ang mga mata ko dahil nag-uumpisang lamunin ng alak ang sistema ko. But there's something different . . . parang ang init. Sobra.

"You're feeling it?" the sound of his voice was a bit shaken, but there's delight that I could feel. What's happening?

I started sweating.

My body burns slowly, and I don't know where it's coming from.

"I-It's h-hot!"

Mabilis akong nasalo ni Gerald. Mas lalo pa niya akong inilapit sa parteng halos kaming dalawa na lang ang nakakakita sa isa't isa.

Bumibilis ang tibok ng puso ko. Naninikip, dahil sa init na nararamdaman ko.

"Ihahatid na kita sa kwarto mo." muling lapit niya sa akin at inangkala na ang braso sa akin, ngunit buong lakas ko siyang itinulak kahit alam kong wala na akong lakas pa.

"H-hindi, k-kaya ko na— . . . " bago ko pa matapoa ang aking sasabihin ay nanlabo na aking paningin. Mabilis na nanghina ang tuhod ko,  ngunit ramdam ko ang pagsalo sa akin.

"Where to go, Farah, huh?" a mocking voice echoed through my system.

Naikuyom ko ang aking kamao, habang parang sako akong bigas na binuhat. I don't feel my body anymore, ramdam ko ang pamamanhid ko't kalasingan. 

Bago pa ako tuluyang kainin ng dilim, isang boses ang naulinigan ko.

"Make her friend drunk; use this so she can be high tonight."