"Hindi mahalaga kung sino ako. Ang mahalaga ay hinding-hindi ko hahayaang isang babaeng tulad mo ang makialam sa buhay ng apo ko!"Mariing tiningnan ni Don Pablo Allegre si Irina mula ulo hanggang paa—maputlang balat, pagod na anyo, at amoy ng alikabok. Kahit gaano kabigat ang makeup, hindi nito natakpan ang mababang estado niya. Ang makapal na foundation ay tila natutuklap tuwing nagsasalita si Irina.Sa kanyang kasuotan, mukha siyang isang karaniwang babaeng lansangan. Ang ideya na ang isang babaeng tulad nito ay nagtatangkang akitin ang isa sa mga kalalakihan ng pamilya Allegre ay labis na nakakagalit."Oh, Grandpa, napaka-coincidence naman, anong ginagawa ninyo rito?" bungad ni Claire na tila nagulat habang nagpapanggap na kakakita lang sa matanda. Binati niya ito nang may pilit na kasiyahan sa boses.Pagkatapos magsalita, sinulyapan ni Claire si Irina nang kaswal, ngunit may bahid ng pagmamalaki ang kanyang tingin.Ang bihis at makeup ni Irina ay eksaktong tulad ng inilarawan ni
Sa likod ni Irina, napakatindi ng galit ni Don Pablo na nanatiling walang imik ng matagal na minuto. Hanggang sa mawala si Irina sa dressing room na siya tuluyang sumiklab, ang kanyang boses ay nanginginig sa galit“I’ll make sure Marco cuts all ties with you, a woman like you! Huwag mong aasahan na makakakuha ka ng kahit isang kusing mula sa kanya!”Kasunod niyon, naglakad palayo ang matanda, ang mga hakbang niya ay mabigat sa pagkadismaya.Hindi nagtagal, lumapit si Claire kay Irina na may pilit na ngiti na hindi maipinta ang kawalang sinseridad.“Pasensiya na, Irina. Talaga namang hindi ko inisip na mangyayari ito. Wala akong ideya kung paano nalaman ng lolo ko na narito kami. Maybe one of the servants tipped him off,” aniya, ang tono ay may bahid ng maling inosensya.“Grandpa has been so upset these past few days, saying Marco has been spending time with an unworthy woman. Nagmamasid siya sa mga lugar na pinupuntahan ni Marco at ako…”Ang kanyang paliwanag ay puno ng mga kabalintu
Nabaling ang atensyon ni Alec sa isang kumpletong disenyo. Isang guhit-kamay na may maraming mga anotasyon sa paligid nito, lahat ay malinaw at detalyado. Mukhang katulad ito ng nakita ni Alec ilang araw na ang nakalipas sa silid ni Irina. Hindi gaanong detalyado ang orihinal na guhit kumpara sa ngayon, at may mga pagbabago sa ilang bahagi na mukhang mas pino at makatwiran."Sinong nagpadala ng draft na ito?" agad na tanong ni Alec sa assistant."Ay, mukhang ang assistant ng design director ng Hidalgo Group, si Monte... Miss Montecarlos," sagot ng assistant."Dalhin mo ako sa kanya kaagad!" utos ni Alec, ang tono’y nagmamadali."Masusunod, Mr. Beaufort."Pinangunahan ng assistant si Alec palabas, habang naglalakad sila."Naghihintay si Miss Montecarlos sa harap, makikita mo siya agad.""Alright," sagot ni Alec nang maikli.Nabigla si Irina na nakatayo sa harap, nang marinig ang boses ni Alec. Paano siya napunta rito?Sa hindi maipaliwanag na dahilan, ayaw makita ni Irina si Alec sa gan
Lumapit si Duke kay Irina nang walang pakialam."Irina, napakasensitibo talaga ng pang-amoy mo. Paano mo nalaman na maraming mayayaman ang magtitipon dito sa cruise ship ngayon?"Hindi sumagot si Irina sa tonong may halong biro at seryosong banat ni Duke. Sa halip, ngumiti siya at nagtanong, "Mr. Evans, ilang araw na kitang hindi nakikita. Hindi ka ba pumapasok sa kumpanya kamakailan?""Bakit? Namiss mo ba ako?" tanong ni Duke."Hindi…""Kung hindi mo ako na-miss, bakit ka narito?" May bahid ng katarayan at sarkasmo ang tanong ni Duke. "Hindi ako pumunta sa kumpanya dahil abala ako sa cruise meeting na ito. Dito nagtitipon ang lahat ng mayayaman ng bansa. Siyempre, hindi maaaring mawala si Duke Evans."Napailing si Irina, bahagyang napapaismid. "Hindi… hindi ako pumunta dito para sa’yo.""Talaga? Hindi para sa’kin?" Ang ngiti ni Duke ay may halong panunuya habang tinitingnan ang payak na anyo ni Irina. "Huwag mong sabihing pumunta ka rito para makita si Marco? May balita ako para sa’y
Si Irina ay mag-isa sa maliit na cabin habang ito’y kumikiskis sa kalsadang nasa kanayunan, ang kanyang mata ay nakatuon sa magulong pile ng damit sa kanyang harapan. Lahat ng damit dito ay mukhang mas mura kumpara sa mga binebenta sa mga kanto-kantong palengke. Ang tela ay manipis, ang mga kulay ay masyadong maliwanag, at ang mga disenyo ay talagang wala sa tono.Nagtama ang kanyang mga labi, pinipili ang pinaka-makumbabang piraso na nakita niya—isang unipormeng estudyante na kahit paano ay nagtataglay pa rin ng hangin ng pagkabirhen.Nang siya’y lumabas, ang suot niyang damit ay pinagtambal sa magara at murang makeup na ipininta sa kanyang mukha. Ang kanyang mga hakbang ay mabagal habang dala-dala ang tray sa kanyang mga kamay, at naglakad diretso siya kay Claire.Pinasadahan ni Claire nang masamang tingin si Irina mula ulo hanggang paa, may isang ngisi sa sulok ng kanyang labi.“Oh, alam ko naman na magpapakipot ka,” sabi nito, ang tono ay may pagdududang sarkasmo. “Pero baka gusto
Tiningnan ni Irina si Alec, ang kanyang ekspresyon ay naghalo ng kalituhan at pagkabigla. Bakit siya narito?Sandali siyang nag-isip ng sagot, ngunit mabilis niyang naisip—syempre, narito siya. Ang cruise ship na ito ay punong-puno ng mga anak ng mayayaman at makapangyarihan; hindi na nakakagulat para sa isang tulad ni Alec na magpakita.Gayunpaman, tila walang pakialam si Alec sa kanyang sarili. Ipinako niya ang suit jacket sa paligid ni Irina, siniguro niyang natatakpan si Irina nang husto, saka dumikit at kinuha siya sa kanyang mga bisig na parang ito na ang pinaka-natural na bagay sa mundo.Ang mga mata ni Alec, matalim at galit, ay dumaan sa crowd. Ang mga lalaki at babae na kanina ay puno ng pag-aasikaso at kayabangan ay tumahimik sa ilalim ng kanyang tingin. Para bang bumagsak ang temperatura sa deck.Ang cruise ship, na kanina ay buhay na buhay sa mga tawanan at malalakas na pag-uusap, ay ngayon tahimik na tahimik.Walang nangahas magsalita.Walang sinuman sa cruise ship ang h
“Mr. Evans, please, you’ve got to save us!” sigaw ng isa sa mga naroon, halatang desperado at nanginginig ang boses.“Ikaw lang ang pwedeng kumausap sa pinsan mo ngayon,” dagdag pa ng isa, kitang-kita rin ang pag-aalala.“Please, Mr. Evans!” Isang tinig ang nagtaas pa ng tono sa sobrang pagmamakaawa. “As long as you’re willing to help, I’ll transfer my newest and most prized sports car to you—no strings attached!”Doon, isang tamad pero tagumpay na ngiti ang lumitaw sa mga labi ni Duke.“Really, huh?”“Yes! I swear!” Mabilis na sagot ng lalaki, halatang gustong patunayan ang sinseridad niya.Natawa si Duke, parang naaaliw sa desperasyon ng mga tao.“O siya, pangako ko sa inyo—walang problema. Siguradong walang problema. Hindi mag-aaksaya ng oras ang pinsan ko para harapin nang harapan ang napakaraming mararangal na pamilya dahil lang sa kung sino mang babaeng parang palaboy. Marami siyang mas mahalagang inaasikaso at wala siyang pakialam sa inyo.”The crowd exhaled a collective sigh o
Itinaas ni Irina ang kanyang mga mata upang matugunan ang mga mata ni Alec, ang kanyang kalituhan ay malinaw na naglalaro sa kanyang ekspresyon.“Mr. Beaufort, ano ba talaga ang nais mong sabihin? Ang mga conspiracy ko, ang mga plano ko laban sa ‘yo—hindi mo ba alam na nasilip mo na lahat? Bakit mo pa ako tinatanong kung alam mo na lahat?” Ang kanyang boses ay malumanay, malayo, at may bahagyang pagka-detached.Bagamat naroon pa rin ang tono ng pagkakagiyagis ni Alec, nawawala na ang matalim na kalupitan nito.“It seems you’ve forgotten what I warned you about,” he said evenly.“Hindi ko nakalimutan,” tugon ni Irina, ibinaba ang ulo. Pagkaraan ng ilang segundo, may mahina at pasaring na ngiti na sumilip sa kanyang mga labi.Kahit nawala ang kanyang mga babala, wala siyang ibang maaasahan. Kahit sa cruise na iyon, walang tumingin sa kanya bilang may halaga. Kahit si Duke na minsang nagpakita ng kabaitan, hindi maitatago ang pag-aliw sa kanyang mga mata, tila siya’y isang panandaliang l
Ang Hangin sa loob ng bulwagan ay naging malamig, parang yelo. Bawat pares ng mata ay tumingin sa magarbong dalawang pintuan. Ang dagat ng mga reporter ay tahimik na umatras, nagbigay daan ng walang salitang paggalang, nag-iwan ng malinaw na landas na napapalibutan ng mga nanginginig na balikat at nakayukong ulo.At narito na siya.Si Alec.Naka-suot ng isang navy blue na suit na tama lang sa kanyang mataas at payat na katawan, siya’y naglakad nang hindi nagmamadali, ang isang kamay ay walang pakialam na nakatago sa bulsa. Ang kanyang mata ay matalim pero malayo ang tingin, parang wala ni isa sa mga nangyayari sa silid ang karapat-dapat ng kanyang pansin—hindi ang kaguluhan, hindi ang galit. Walang nakasulat sa kanyang mukha. Walang galit. Walang awa.Hindi kailangang magalit ni Alec para maging nakakatakot.Ang katahimikan ay bumalot sa buong bulwagan. Maririnig ang pintig ng puso. Isang hininga. Isang patak ng pawis na dumaloy sa leeg ng isang tao.Maliban kay Irina.Nakatayo siyang
“Get lost!” Marco snarled as he kicked the man.Halos sabay-sabay, sumunod si Duke at pinakawalan ang pangalawang suntok—tumilapon ang lalake palabas ng bulwagan.Sa isang iglap, ang dalawang elegante at hinahangaang ginoo ng South City—na karaniwang mahinahon at maginoo—ay parang kulog na sabay sumabog. Sa lakas ng kanilang galit, napatigil sa pagkabigla ang buong hanay ng mga nakabihis na ginang at bisita.Pati si Yngrid, na kanina pa nagmamagaling, hindi na napigilan ang pilit na ngiting puno ng kaba.Samantala, si Claire ay nakaluhod na, gumagapang papalapit kay Marco habang patuloy ang pag-agos ng luha sa kanyang mukha.“Cousin… sinipa ako ni Duke—dahil sa kanya! Sinaktan niya ako dahil kay Irina… sinipa niya talaga ako, cousin…”Tinapunan siya ni Marco ng malamig na tingin at walang-awang sumagot, “Sayang, hindi ka na lang niya sinipa hanggang mamatay.”Tumigil si Claire sa pag-iyak, nanigas.Isang mabilis na galaw—hinila ni Marco palayo ang mga braso ni Claire na nakakapit sa k
Muling nabalot ng katahimikan ang buong paligid. Ni hindi na naalala ng mga reporter na kumuha ng litrato. Bago pa man sila makabawi sa pagkabigla, biglang dumating sina Marco at Juancho, magkakasunod na pumasok.“Irina! Irina, nasaan ka?”“Nasaan si Irina?”Pagkakita nila kay Irina, sabay na kumunot ang noo ng dalawang lalaki. Kagagaling lang ni Marco sa biyahe.Kaninang umaga lang, habang binibisita niya si Don Pablo sa ospital, nakita niya ang isang still shot mula sa isang video ni Irina. Agad siyang nagtangkang tumawag sa dalaga, pero nang hindi ito sumagot, inutusan niya ang mga tao niya na palayain si Linda mula sa kulungan.Una niyang plano ay tanungin si Linda sa pamamagitan ng telepono, pero bago pa man niya magawa iyon, tinawagan siya ng staff ng hotel para sabihing may maagang flight pabalik sa South City. Pinayuhan siyang magmadali kung ayaw niyang maiwan.Dahil sa pagmamadali, hindi na niya muling natawagan si Linda. Sa dami ng kailangang ayusin—mula sa security check, p
"Hey, maglayo tayo sa babaeng ito. Huwag nating hayaang makahinga siya ng mga dumi at sakit!" sigaw ng isa sa mga babae, ang boses ay puno ng poot.Ang mga babaeng ito, na kadalasang larawan ng kagandahan at pagiging marangal, ay nagpakita ng kanilang tunay na kulay—mas bihasa pa sa pamumusong kaysa sa inaasahan ng sinuman.Ang kanilang mga salita ay mas malupit kaysa sa kahit na ang pinakamahihirap na babaeng kalye, ang lason sa kanilang mga bibig ay walang pag-aalinlangan na tinatadtad si Irina. Bawat isa sa kanila ay nagtatangkang mang-insulto, na parang may takot na baka maagaw ng iba ang pagkakataong sirain siya.Ang ingay ng kanilang mga salitang masama ay parang nagpapabigat sa hangin, at bawat salitang binibitawan nila ay isang dagok kay Irina. Habang pinapanood ni Duke ang lahat ng ito, isang matinding pagsisisi ang sumikip sa kanyang dibdib.Hindi niya ito matanggap. Ang paghihirap ni Irina, sa lahat ng mga taon—siya ang may kasalanan dito.Kung sana hindi niya siya niloko n
Habang papalabas na sana si Duke kasama si Irina, isang matinding boses ang pumutol sa tensyon sa hangin.“Duke! Stop right there!”Si Yngrid iyon, ang boses niya matalim, ang mga mata ay kumikislap sa galit. Mabilis na humarap si Duke, at ang gilid ng kanyang labi ay kurbada ng malamig at may paghamak na ngisi.“Yngrid.”Malamig ang tono ng boses niya.“Huwag mong isipin na hindi ko alam ang matagal nang ugnayan ng mga Jones at ng pinsan kong si Alec. Ang nararamdaman niya para sa pamilya mo ay mas malalim pa kaysa sa nararamdaman niya para sa mga lolo’t lola niya, mas malalim pa kaysa sa mga tiyuhin at tiyahin namin. Kaya't sabihin mo nga—ikaw ba ang nag-organisa ng Banquet na ito para kay Irina?”Hindi kumilos si Yngrid. Bagkus, nagsimula siyang magbiro ng may pang-iinsulto. “Maganda. Masaya akong naisip mo rin 'yan.”Tumingin siya sa mga noblewomen na nakatayo malapit, tapos ay ibinalik ang tingin kay Irina—na nakatayo lang doon, kalmado at maayos, ang katahimikan ay mas makapangy
Pero paano naman si Duke?Sa loob ng anim na taon, ni minsan hindi ipinakita ni Duke kay Claire ang pinakamaliit na senyales ng kabaitan. Isang lalaking palaging surrounded ng mga babae—mga mapang-akit, seduktibong, magagandang babae. Pero hindi siya kailanman humawak ni isang daliri sa kanya.Minsan, iniisip ni Claire baka nga hindi na siya interesado dahil sa dami ng mga babaeng nakapaligid sa kanya, baka naman nasanay siya sa mga alindog ng mga ito. Na baka para sa kanya, ang isang katulad niya—isang tamang babae, maayos magdala sa sarili—ay walang kwenta at hindi kaakit-akit.Pero sa kabila nito, may nakuhang ginhawa si Claire sa mga pangarap na iyon. Kung hindi siya interesado sa kanya, tiyak, hindi siya magiging interesado sa ibang babae.Ngunit ngayon, winasak ang ilusyon na iyon.Nang makita niyang tinitingnan ni Duke si Irina ng ganun, ng may matinding pagmamahal at malasakit—si Claire ay nawala sa sarili. Sumabog siya.Sa galit na tumutulo sa kanyang mga mata at sa pagkakanu
Nakatayo siya, matamlay at hindi makagalaw. Isang tahimik na bagyong umiikot sa kanyang loob. May ibang darating pa ba? Darating ba si Alec?Ang eksenang ito—sobrang pamilyar. Para itong umuukit ng isang alaala sa kanyang kaluluwa mula anim na taon na ang nakakaraan. Noon, tinawag siya ng nakatatandang miyembro ng pamilya Beaufort papunta sa pugad ng mga leon. Ang buong elite na grupo ay ibinukas ang kanilang mga pangil sa kanya, winasak siya gamit ang paghuhusga at kapangyarihan.Noon, ang nakatatandang henerasyon. Ngayon, ang mga kabataan.Ang kasaysayan ay inuulit ang sarili. Iba ang mukha, ngunit pareho ang kalupitan. Noon, pinaghati-hati nila siya. Pinatahimik siya. Ipinatapon siya. Ngunit ngayon—laban sa lahat ng pagkakataon—dumating si Duke upang hilahin siya mula sa apoy.Ngunit hindi pa rin makapagsalita si Irina. Kaya't lumapit si Duke.“Irina,” sabi ni Duke, ang boses niya mababa ngunit puno ng pagmamadali, “Lahat ng ipinaglaban ng kapatid mo, ipaglalaban ko rin ngayon. Kay
Natulala si Linda at nawalan ng boses.Sa lahat ng oras na ito, patuloy niyang binabatikos si Irina kay Daniel—sinasabi ang pinakamasasakit na bagay tungkol sa kanya. Ngayon, pinagsisisihan niya ang bawat salitang binitiwan. Tuwing binabanggit niya si Irina, hindi niya ito tinatawag sa tunay na pangalan. Imbes, tinatawag niyang "gold digger," "manloloko," at minsan ay "dating kriminal."Hindi niya akalain na posibleng magkaibigan pala sila ni Irina ni Daniel. At heto siya—nagmumukhang walang pag-aalinlangan sa pagtatanggol kay Irina.Parang sinampal si Linda. Walang nakaka-expect nito. Hindi si Linda, hindi ang mga nanonood, wala ni isa. Ngunit nanatiling kalmado si Irina.Hindi siya mukhang natuwa sa pagtatanggol ni Daniel, ni hindi rin siya nagpasaring o lumaban sa mga tao. Nakatayo lang siya, mahinahon ang ekspresyon.Hindi siya masaya. Hindi rin siya galit.Sa kanyang isipan, nakulong na siya—literal man o hindi—kaya’t bakit pa niya huhubarin ang iba? Lalo na hindi ang tulad ni Da
Si Linda, na nakahawak sa kanyang braso, ay tumayo nang walang imik sandali.Pagkalipas ng ilang segundo, bigla siyang sumigaw, ang boses ay matalim at puno ng akusasyon."Daniel, hindi ba’t sinabi mong tutulungan mo akong pabagsakin ang sinungaling at blackmailer na ito? Ano'ng nangyayari ngayon? Hindi mo ba talaga siya pinapaloko, ha?"Lumingon si Daniel kay Linda na may hindi makapaniwalang mata. "Miss Linda, kung ang ‘sinungaling’ na tinutukoy mo ay ang kaibigan ko, ang tagapagligtas ko, at ang guro ko na si Irina, ngayon pa lang ay aayusin ko na ang lahat!"Walang pasabi, itinataas ni Daniel ang kanyang kamao at tinitigan si Linda nang matalim, ang mga ngipin ay nakangiti ng matindi.Napaatras si Linda, humakbang ng ilang hakbang pabalik. Nangangatog ang boses, tinanong niya, "Daniel, anong ibig mong sabihin? Ano'ng sinasabi mo, kaibigan mo, tagapagligtas mo, guro mo? Tinutukoy mo ba itong bilanggo, blackmailer, at sinungaling na ito?""Wala kang karapatang insultuhin si Irina!"