Kabanata 7"I hate him," mutawi ko sa kaibigan.Narito ako sa veranda at nakaupo sa silya rito. Natanaw ko ang pagdidilig ni Ate Ruby at Rafael. "Is he that bad?" tanong ni Kola sa kabilang linya. "Yes. He's doing that because he wants to get close with my sister.""Baka naman totoo talagang nagkaroon ng problema sa apartment niya kaya siya pumayag nang tumira sa inyo? You know?""No. I'm sure he's planning on something, Kola."Naikwento ko kasi sa kaibigan ang tungkol kay Rafael. Simula nang nakilala ko siya hanggang sa pag-aaway namin noong isang araw."Stop!" natatawang pigil ni Rafael nang tinutok ni Ate Ruby sa kaniya ang hose.Nabasa si Rafael kaya naghiganti. Tinutok niya rin ang hose sa direksyon ni Ate Ruby.Napuno ng halakhak at tili ang hardin namin dahil sa biruan nila. Umikot ang mata ko. I heard Kola sighed."I don't know what's really happening. Wala ako diyan para ma-witness ang lahat. Pero…...what's your plan?" Niyakap ko ang aking tuhod at napaisip sa sinabi niy
Kabanata 8"Mag-sorry ka sa kaniya, Maia," udyok ni Dan sa akin matapos ang eksena sa sala.Nandito kami ngayon sa aking kwarto. Sinundan niya ako para lang sabihin iyon."Why would I do that? Wala akong ginawang kasalanan," giit ko at umupo sa aking kama. "He started it! I just explained myself!""He only wants you to focus on your studies. Concern lang siya sa'yo. That's all he wanted to say. But you made it complicated."Umirap ako at padarag na umupo sa aking kama. Nanatili namang nakatayo si Dan."I don't need his concern nor his opinion. Hindi ko siya kamag-anak."Kumunot ang noo niya. "Why do you hate him so much? Simula nang nakilala mo siya ay palagi na lang masama ang timpla mo. What's the problem, Maia?"Nag-iwas ako ng tingin. May sagot ako sa utak ko pero hindi ko iyon isinatig. "He's annoying," I said to sum up it all.Huminga ng malalalim si Dan. "What's annoying about him? I don't see anything. Mabuting tao si Rafael.""Of course, you won't notice anything weird abou
Kabanata 9Ina-add nga ako sa fcebook nila Earl at Rica. Maging ang iba nilang kaibigan. Nakakausap ko sila sa chats. May group chat kasi sila at sinali nila ako.Binaba ko ang phone ko sa mesa at sinipat ko ang relo dito sa kitchen. Mag-aalas singko pa lang. Nasa may kusina kami ni Dan at nakatambay. Binaling ko ang tingin sa kapatid."Di ka umalis ngayon?" tanong ko. I sipped on my juice as I waited for his response.Sabado ngayon pero umalis sila Dad para sa meeting kasama ang Mayor ng Escala. Si Ate Ruby naman ay kasama nila. Ang naiwan lang sa bahay ay si Dan, Rafael at ako. Pati syempre ang isa naming kasambahay na si Manang Luisa. Si Ate Rosa at Kuya Harold kasi ay day off ngayon. Habang si Kuya Ben naman ay kasama nila Dad pag-alis. Nagkibit-balikat si Dan. "Hindi. Sabado kaya mga abala ang mga kaibigan ko.""Iyon bang nakausap natin noong nakaraan sa school ang kaibigan mo?""No. But they are also my friends."Ngumuso ako at tumango. "Kailan mo sila nakilala? Noong tuwing
Kabanata 10"We're here!" Pinatay ko ang tawag nang matanaw ko mula sa veranda ng kwarto ko ang isang taxi sa labas ng aming gate. Mabilis akong bumaba para lumabas ng bahay. Nagtawag na rin ako ng mga tao para buhatin ang mga dalang gamit ng mga bisita.Bumagal ang paghakbang ko nang madatnan si Rafael sa may hardin at mukhang nagsisimula pa lang magdilig ng mga halaman.Natanaw niya rin ang taxi sa labas. Sinulyapan niya ako nang maramdaman ang presensya ko.Hindi ko siya pinansin at dire-diretso ang lakad. Ramdam ko naman ang pagsunod niya ng tingin sa akin."Kola! Peter!" eksayted kong tawag sa dalawa.Pinagbuksan ko ng gate sila. Pagkapasok na pagkapasok palang nila ay agad akong niyakap ni Kola."Oh my god! I miss you!" she said."I miss you too!"Pagkatapos no'n ay napatingin naman ako kay Peter. Tumaas ang isang kilay niya. He opened his arms to ask me to hug him, too.Tumawa ako at h******n rin ang kaibigan. "Gumaganda ka lalo."Umirap ako sa kaniya. Hindi ko alam kung asar
Kabanata 11 I woke up late. Late din kasi akong nakatulog kagabi. Kaya naman para akong lantang gulay. Habang sila Kola at Peter ay punong puno ng energy at eksayted na makalibot sa buong Escala. "Ayos ka lang?" tanong ni Peter sa akin habang nananghaliaan kami. Dahil weekdays, kami lang ang nandito sa hapag. Kanina pa raw sila gising at ako na lang ang hinihintay. Mabuti na lang at kaibigan ko naman sila kaya hindi ako nahiya na mag-tatanghali na nang nagising ako. "Yup!" I replied. "Bakit ba kasi nahirapan kang nakatulog kagabi? May insomnia ka?" si Kola. Umiling ako. May sumagi sa isip. "Wala. Nahirapan lang talaga." "Sure ka kaya mo? Pwede naman nating ipagpabukas ang paglilibot," aniya. "Hindi. Ngayong araw na. Kaya ko naman." Ganoon nga ang ginawa namin. Napagplanuhan namin na hapon kami maglilibot. I asked for a driver to roam us around. Wala si Kuya Ben dahil kasama nila Dad kaya si Kuya Harold ang kasama namin. "Hindi ka pa nakakalibot sa buong Escala, Maia? Ka
Kabanata 12 When my parents found out about the coconuts that the Vega gave, they did not said anything which is unusual. Hindi na lang ako nangusisa pa. Habang masaya naman ang mga kasambahay at agad nagplano na gagawa ng buko salad. "Your father is a great businessman, hija. Do you plan to follow his steps?" tanong ni Daddy habang naghahapunan kami. "Yes po, Tito. But I'm not closing doors to other career possibilities." Tumango si Daddy. "How about you, hijo?" Tumikhim si Peter. "I'm pursuing accountancy right now. Both of my parents are lawyers, Sir." Nakita ko ang pagkagulat sa mukha ni Daddy nang marinig ang sinabi ni Peter. "Really? I didn't know that. That's a good career choice. I hope to meet your parents soon." Ngumiti si Peter. "I am sure your grades are high," Mommy muttered. "Ang alam ko si Kola ay nangunguna sa kanilang klase sa Maynila." Tumawa si Kola at umiling. Nilingon ako ni Daddy. "Sana ay gayahin mo sila Maia. Kita mo? Magaganda ang kanilang grado a
Kabanata 13"I will miss you!" ani at yakap sa akin ni Kola. Kasama ko ngayon si Dan at hinatid namin rito sa airport sila Kola at Peter."I will miss you too, Kola!" nakangiting kong sagot. Si Peter naman ang niyakap ko pagkatapos. "Escala is a beautiful place, Maia. Enjoy your time here. Make a lot of friends para hindi ka ma-bored. Okay?" Tumango ako kay Peter. Medyo di sanay."Salamat sa pagdalaw. Mag-iingat kayo."Naglakad na sila dahil oras na nila para umalis. Kinawayan ko sila.Sa halos isang linggo na kasama ko sila ay nakalimutan ko ang lahat ng bumabagabag sa akin. Kaya paniguradong ma-mimiss ko sila. "Let's go, Maia," aya ni Dan. Tumango ako nang hindi ko na matanaw ang dalawang kaibigan.Lumabas na kami sa airport. Pumasok na kami sa sasakyan at pinaandar na ni Dan ito."Yes?" Sa gilid ko ay may katawagan sa telepono si Dan habang nagmamaneho. "Sige. Kukunin ko. Tutungo ako riyan ngayon."Nang natapos siya ay inisang lingon niya ako."Sasaglit lang ako sa site. Dad
Kabanata 14 (Part 1)Pinaalis ko ang kamay niya sa chin ko nang marinig na ang boses nila Ate Rosa palapit sa kusina. Ginamit ko ang buong lakas ko para maitulak siya. Nagpatianod naman siya. Tila nawalan ng lakas."Wala! Wala kang dapat gawin! Dahil kahit anong gawin mo, hinding-hindi naman ako maniniwala sa'yo. You can fool my parents but not me!"Umigting ang panga niya at pinagmasdan akong mabuti."You hate me so much…" he whispered like he just realized it now. "Yes! Good that you know!" I sneered. He sighed. Bago pa kami maabutan nila Ate Rosa ay nagmartsa na ako paalis roon."Salamat po," sambit ko kay Kuya Harold."Magtext ka na lang kapag susunduin ka na, Maia."Tumango ako at lumabas na ng sasakyan.Today is my first day here at Escala University.Maraming mga estudyante na naglalakad at pumapasok sa gate kaya pumasok na rin ako.May ilang napapatingin sa akin marahil dahil hindi ako pamilyar sa kanila.Hawak-hawak ko ang papel kung saan nakalagay ang sked ko. Tinungo ko
Kabanata 48 "...and marry me." Umawang ang labi ko at mabilis na nag-angat ng tingin sa kaniya. Laglag ang pangang tiningnan ko siya. "What?!" Ngayon, hindi ko na napigilan, tumaas na ang tono ko. I get it, okay. I need his help. But really? In this way? Umigting ang panga niya nang nakita ang bayolenteng reaksyon ko. He pursed his lips. Gamit ang dalawang kamay niya sa mesa ay tinulak niya ang sarili para makaahon. Hinila niya ang upuan at preskong umupo na roon na para bang hindi siya nagbitaw ng nakakalokong salita. "Did I hear it right? You want me to marry you?" ulit ko dahil baka nagkamali lang ako ng rinig. He sat there and looked at me. His face is now all serious. He is watching how surprised and bothered I am. "Yes," he replied firmly. Huminga ako ng malalim. I can't help but scoff at that idea. Anong kalokohan ito? Maiintindihan ko ang una niyang kondisyon dahil totoong malaking tulong iyon sa kumpanya. Pero ito? Ano? Gusto niya ako? Imposible iyon
Kabanata 47 Kaya sa huli, late ako ng lagpas isang oras sa meeting. When I entered the restaurant, giniya ako sa tamang table. Pero nagulat ako nang makitang walang Rafael na nakaupo sa assigned table. Sa halip, sa tabing table nito, naroon si Rafael na may kasamang dalawang matanda. Rafael gazed at me when he saw my presence. “This way, Ma’am,” ani ng server at hinila ang upuan para sa akin. Nagtataka man ay umupo ako. Lokohan ba ito? Bakit nasa kabilang table si Rafael? Akala ko ba meeting namin ito? Tinaasan ko siya ng kilay nang nanatili ang titig niya sa akin. He just sighed and gave his attention to the two gentlemen he's with. They look familiar though. At dahil nasa katabing mesa lang sila, naririnig ko ang pinag-uusapan nila. "Well, you are at age, Engineer Valiente. Dapat bumubuo ka na ng pamilya. Or maybe you have a girlfriend now?" the old man chuckled. "Maybe Engineer want to keep it private? Well, it's also nice if you announce it. Be proud. People will look
Kabanata 46 Nagising ako na nasa isang hindi pamilyar na kwarto ako. Sa una ay kumunot ang noo ko at inisip na baka guni-guni ko lang. Pero nang suyudin ko ang paligid, mabilis na napabalikwas ako ng upo nang tuluyang magregister sa akin na hindi nga talaga pamilyar ang lugar na ito. Ginala ko ang tingin. This…is definitely not my room! Nasaan ako? I tried to recall what happened last night. The last scene I could remember was me dancing on the dancefloor and walking out of it and bumping into a…man. “Shit!” Halos sabunutan ko ang buhok. What did I do?! Mabilis na umalis ako sa malambot na puting kama at saka ko nakita ang suot kong parehas pa rin naman sa suot ko kagabi. What the hell happened? Nasa…condo ba ako ng lalaking kasama ko kagabi? Halo-halo na ang mga tanong sa isip ko. Pero wala na akong oras pa para sagutin ang bawat tanong na iyon. All I need to do first is to escape from this place! Dali-daling inayos ko ang suot. I wore my sandals lying on the floor and
Kabanata 45 Three days have passed by since our last interaction and I am still not doing anything to reach out to Rafael again. Nang nakibalita si Ate Ruby ay wala akong naibigay na sagot. Pumasok kami ni Kola sa isang restaurant malapit sa building ng head office ng LA MESA para maglunch. "Sige na kasi! Hindi iyong puro ka trabaho. Mag unwind ka rin. Kahit hindi ka magtatagal sa bar, promise!" patuloy na kumbinsi sa akin ni Kola sa tabi ko. She's been telling me to attend her party at the bar. Ayoko dahil abala ako. “I'm busy, Kola,” ani ko. “Come on! Minsan lang naman ‘to. Pagbigyan mo na ‘ko.” Ngunit natigil ako sa paghakbang kaya napatigil rin siya. As soon as we entered the restaurant, I saw Rafael three tables away, eating alone. "Oh? Bakit?" Umarko ang kilay ko. Bakit napadpad ang lalaking ito dito? Ang layo ng firm niya rito, ah. Nag-iwas ako ng tingin nang nagtama saglit ang titig namin. "I'm craving salmon," saad ko kay Kola bago pa kami daluhan nan
Kabanata 44 “Wala pa rin?” tanong ko, nakikibalita. Umiling si Rio sa harap ko. I checked my email again. Ilang beses ko na chineck pero wala pa rin! Ang last reply ay katulad nang nauna. Hindi daw ma-e-entertain ang meeting na nire-request ko. I sighed, trying to calm myself. “Abala siguro ata si Engineer Valiente,” saad ni Rio. “Why? Does he work 24 hours?” I shot back, medyo mainit ang tono. Tumikhim naman siya. Nakakairita na. Mag-iisang Linggo na pero wala pa ring progress sa plano ko. Hindi rin naman epektibo ang pagsadya ko sa kaniya sa kaniyang firm. “Kukuha ako ng impormasyon, Miss,” sa halip na suwesyon ni Rio. Kumunot ang noo ko. “Impormasyon?” tanong ko, napatingin sa sekretarya. “Naisip ko na baka sobrang abala si Engineer Valiente. Kaya naisip kong maghanap ng impormasyon sa mga lakad niya sa mga susunod na mga araw. Doon baka makatyempo ka at makausap siya,” aniya. Napatuwid ako ng upo. Oo nga naman. Bakit nga ba hindi ko naisip iyon? “You’re right. Do that
Kabanata 43 "He...what?" Ilang araw kong hinintay ang balita kung may na-set na bang date for the meeting, tapos eto? Eto ang malalaman ko? Binasa ko ang pinakitang email sa akin ng aking secretary at halos pumutok ang ugat ko sa aking ulo. "I tried to book a meeting a couple of times for 3 consecutive days, Miss. But his secretary replied the same way. It said it wouldn't be entertained as Mr. Valiente was busy with other important things." Nagtagis ang ngipin ko. I... can't believe he said that! For some reason, I feel offended. Oo, marahil iba na siya ngayon. But I didn't know that this would go this far. "It didn't say that it would be scheduled the other days. Instead, it said that...it won't be entertained?" I said in a very heavy way as I read the reply Rafael's secretary sent to our invitation for a meeting. Ayaw niyang mangyari ang meeting? What does that mean? Huminga ako ng malalim at kumalma. I feel like I wasted my three days waiting for the meeting to happen. I
Kabanata 42 Hinilot ko ang sentinido ko habang nakaupo sa isang sofa. That scene with Mr. De Vera drains me. Masyado ba akong harsh? What if my plan won't go well and ending, kailangan kong lapitan ang matanda? Damn it. "You okay?" Nag-angat ako ng tingin at nakita si Ate Ruby na nakatayo sa harap ko. Her flowy purple dress moved elegantly as she moved. She placed a glass of water on the table between us. "Drink," she motioned and sat on the sofa in front of me. "I have no time for a little chit-chat, Ate Ruby," I said, impatient. Tipid na ngumiti si Ate Ruby at nilingon ang gilid niya. Sinundan ko ng tingin iyon at nakita ang asawa nitong kababalik lang galing sa paghatid sa pamangkin ko sa kwarto. Naghalukipkip ito habang sinasandal ang gilid ng katawan sa pader. Pinagmamasdan kami. Zacarias Vega did not age a bit. He looked so ripped. Matangkad at maganda ang katawan. Kaunti lang ang interaksyon namin noon sa Escala. Mabibilang lang sa daliri. Isa roon iyong n
Kabanata 41 “So…you two met?” Kumunot ang noo ko kay Kola. Iyon agad ang bungad niya nang magkita kami ngayon para maglunch sa isang restaurant malapit sa building namin. I sighed. Late na nga siya at kararating lang, iyon pa ang bungad niya. “Thanks," I said to the waiter who just finished placing all our orders on our table. Hinintay ko munang makaalis ang waiter bago binalingan ang kaibigan. “Alam mo na invited siya sa party?” nanliliit ang tingin na tanong ko sa kaniya at uminom sa aking baso ng tubig. Bahagyang kumunot ang noo niya. “Yeah? I saw Valiente's name on the guest list.” Nagcheck ba ako ng guest list? Hindi ko matandaan. Siguro dahil pinagawa ko lang kay Rio. What’s only important to me is to know whether any of the big names were in the party. Ni hindi sumagi sa isip ko na magtatagpo ang landas namin ni Rafael sa party na iyon. “And you didn't tell me?” iritadong saad ko kay Kola. She looked at me confused. “I thought you already knew?” Kumunot ang noo ko.
Kabanata 40 Anong ginagawa niya rito? That question was running in my head while I approached the group. I’ve never expected that I will see him again. Not today. Not at this party. "Ah, there you are, hija," Mr. Aleno said, his eyes twinkling with warmth when I finally reached them. He extended his hand, and we exchanged a firm handshake. "Happy birthday, Mr. Aleno," I greeted. He smiled warmly. "Thank you," he replied. "I was worried you wouldn't make it because you're probably busy. Buti ay nakarating ka. Are you enjoying the party, hija?" "Of course, I don't want to miss your birthday, Mr. Aleno. And yes, I am enjoying the party." Mr. Aleno chuckled, his eyes crinkling at the corners. "That's good to hear.” But his face turned into worry. “If only your mother and father were here, I'm sure they would have enjoyed it too. They like parties like this. Is your father still sick?" I nodded. "My Dad was recovering from the stroke. He's in Escala with Mom, ka