SPOILER: Kung nabasa niyo iyong SIMULA, may ideya na kayo sa magiging set-up nila soon. Ibang-iba na daw si Rafael sabi ni Maia. Lalo na sa...kama. Ending, pagod si Maia. Mapapa-vitamins ata si Maia nang wala sa oras. Recommend vitamins po. #Charot
Kabanata 46 Nagising ako na nasa isang hindi pamilyar na kwarto ako. Sa una ay kumunot ang noo ko at inisip na baka guni-guni ko lang. Pero nang suyudin ko ang paligid, mabilis na napabalikwas ako ng upo nang tuluyang magregister sa akin na hindi nga talaga pamilyar ang lugar na ito. Ginala ko ang tingin. This…is definitely not my room! Nasaan ako? I tried to recall what happened last night. The last scene I could remember was me dancing on the dancefloor and walking out of it and bumping into a…man. “Shit!” Halos sabunutan ko ang buhok. What did I do?! Mabilis na umalis ako sa malambot na puting kama at saka ko nakita ang suot kong parehas pa rin naman sa suot ko kagabi. What the hell happened? Nasa…condo ba ako ng lalaking kasama ko kagabi? Halo-halo na ang mga tanong sa isip ko. Pero wala na akong oras pa para sagutin ang bawat tanong na iyon. All I need to do first is to escape from this place! Dali-daling inayos ko ang suot. I wore my sandals lying on the floor and
Kabanata 47 Kaya sa huli, late ako ng lagpas isang oras sa meeting. When I entered the restaurant, giniya ako sa tamang table. Pero nagulat ako nang makitang walang Rafael na nakaupo sa assigned table. Sa halip, sa tabing table nito, naroon si Rafael na may kasamang dalawang matanda. Rafael gazed at me when he saw my presence. “This way, Ma’am,” ani ng server at hinila ang upuan para sa akin. Nagtataka man ay umupo ako. Lokohan ba ito? Bakit nasa kabilang table si Rafael? Akala ko ba meeting namin ito? Tinaasan ko siya ng kilay nang nanatili ang titig niya sa akin. He just sighed and gave his attention to the two gentlemen he's with. They look familiar though. At dahil nasa katabing mesa lang sila, naririnig ko ang pinag-uusapan nila. "Well, you are at age, Engineer Valiente. Dapat bumubuo ka na ng pamilya. Or maybe you have a girlfriend now?" the old man chuckled. "Maybe Engineer want to keep it private? Well, it's also nice if you announce it. Be proud. People will look
Kabanata 48 "...and marry me." Umawang ang labi ko at mabilis na nag-angat ng tingin sa kaniya. Laglag ang pangang tiningnan ko siya. "What?!" Ngayon, hindi ko na napigilan, tumaas na ang tono ko. I get it, okay. I need his help. But really? In this way? Umigting ang panga niya nang nakita ang bayolenteng reaksyon ko. He pursed his lips. Gamit ang dalawang kamay niya sa mesa ay tinulak niya ang sarili para makaahon. Hinila niya ang upuan at preskong umupo na roon na para bang hindi siya nagbitaw ng nakakalokong salita. "Did I hear it right? You want me to marry you?" ulit ko dahil baka nagkamali lang ako ng rinig. He sat there and looked at me. His face is now all serious. He is watching how surprised and bothered I am. "Yes," he replied firmly. Huminga ako ng malalim. I can't help but scoff at that idea. Anong kalokohan ito? Maiintindihan ko ang una niyang kondisyon dahil totoong malaking tulong iyon sa kumpanya. Pero ito? Ano? Gusto niya ako? Imposible iyon
Warning: Mature Content 🔞SimulaHinilamos ko ang mukha ko gamit ang aking palad. Problemadong-problemado na nakaupo rito sa toilet."Maia?" paos ang boses na bungad ni Kola nang tumawag ako sa kaniya. "Oh? Ang aga ata mong napatawag. Hindi ba kayo late umuwi kagabi?"Wala na akong panahon para mag-explain."I need morning after pills, Ko," mabilisan kong sabi. Pinagtabi ko ang aking hita nang maramdaman ang kirot sa aking gitna. I'm sore from what happened last night! Shit!"Pills? Bakit? Don't tell me…" hindi niya matapos-tapos sabihin.I remained silent. Feeling the pain between my thighs."Oh my god, Maia! May nangyari sa inyo ni Rafael?" eksaheradang tanong niya. Nawala na ang kaninang paos na boses. Pinikit ko ang mata. "Just recommend me morning after pills, please," I said, irittated and panicking a bit."Oh my god! Oh my god!" Hindi na siya magkandaugaga sa kabilang linya."Well, I h-have here. Tamang-tama may pupuntahan ako sa Tiara Tower. Dadaan na lang ako sa condo nin
Kabanata 1Habang nasa veranda ng aking kwarto, tulala akong pinagmasdan ang madilim na langit. Hindi pa rin rumerehistro sa utak ko na wala na ako sa Manila at nandito na ako sa Escala."Maia, nariyan na ang mga bisita ng Daddy mo. Kakain na!"Hindi ko nilingon ang pinto nang kumatok ang isa sa mga kasambahay. Hindi rin naman nito hinintay ang sagot ko at mukhang umalis na.Hindi ba pwedeng dito na lang ako at magmukmok? I don't think I can face anyone right now! Akala ko kakatok ulit ang kasambahay pagkatapos ng ilang minuto na hindi pa rin ako bumaba pero hindi. Walang dumating."Cheer up, Maia Asuncion!"Binaluktok ko ang legs ko at niyakap ito habang nakaupo sa kama."Mainit pa ang ulo sa'yo ng magulang mo sa ngayon. Syempre, fresh pa ang atraso mo pero sigurado ako na kapag nagtagal-tagal, makakalimutan na nila ang pagbabawal nila sa'yo na bumili ng art materials. Hang in there, okay? Kung gusto mo bilhan pa kita e," she chuckled.It is a call with my best friend, Kola Montecill
Kabanata 2 Totoo nga ang sinabi ng lalaki kagabi. Tauhan siya ni Daddy. Kasalukuyan siyang part timer sa construction company ng aming pamilya. Anila, graduate na ang lalaki sa kursong engineering at nagre-review na lamang para sa darating na board exam. If that's the case, he's probably around 23. Tinusok ko ang hotdog at nag-angat ako ng tingin sa nakakatanda kong kapatid na si Ate Ruby na kaedad ng lalaki.Pinanood ko ang ginawang paghampas ng kapatid ko sa braso ng lalaking bisita sabay humalakhak. Humalakhak din si Dad at Mom. My sister and that guy last night are already close? Ganoon kabilis? Kagabi lang sila nagkakilala ah. Habang nagtatawanan sila ay hindi ako makasabay. Hindi ko alam kung ano na ba ang pinag-uusapan nila at ano ang dahilan ng paghalakhak nilang lahat. I feel like an outsider here! Nananatili ang matalim na titig ko sa lalaki. Anger dripped on me as I watched him get along with my family. He blends well with them. Kung ibang tao ang makakakita sa eksen
Kabanata 3I was bored the whole time. Palaging ganito sa mga sumunod na tatlong Linggo. Nabubuhay lang ako tuwing kausap ko ang kaibigan na si Kola sa tawag tuwing gabi.She told me stories about her escapades in Siargao. Last week kasi ay tumulak na silang pamilya para magbakasyon. Natutuwa naman ako tuwing nagkwekwento siya. I can imagine how beautiful Siargao is and how I wanted so much to paint it.Kung sana lang talaga ay may gamit ako.Dahil sa mga kwento niya ay napa-search tuloy ako sa internet para tingnan ang mga litrato ng Siargao.It was beautiful and majestic!I wonder if there is a beach near here in Escala too?Nakaka-isang buwan at isang linggo na ako rito pero hindi pa rin ako nakakalibot."Sila Daddy po?" I asked our maid. Galing ako sa syesta at nang nagising ay naisipang bumaba.Mukhang naghahanda ang kasambahay para sa dinner mamaya. It's still early though. It's still 4PM."Umalis, hija. Kasama ang Mommy mo. Mamaya pa ang dating. Mga alas sais ay paniguradong na
Kabanata 4 Tinigil niya ang motorbike nang makarating na kami sa labas ng gate ng aming bahay. Mabilis akong bumaba, napapaso sa lapit namin. Tinanggal ko rin ng mabilisan ang helmet.Kumunot ang noo ko nang tinanaw ang labas ng aming bahay. Napansin ko na may mga tao roon. Rinig na rinig ang halakhakan kahit nasa labas pa lang kami. "Mga Engineer at Architect sa kumpanya ninyo. Narito sila para i-celebrate ang isang malaking proyekto niyo." Nilingon ko si Rafael nang sinabi niya iyon. Iyon ba ang dahilan kung bakit abala kanina ang mga kasambahay? "Tara na," aya niya at una nang pumasok. Tahimik na sumunod ako. Bumungad sa akin ang siguro'y hindi lalagpas sa labinglima na mga bisita. Mas marami ito kumpara noon. Nasa may pwesto sila sa labas at kumakain, nagkwekwentuhan at ang iba ay nag-iinuman. Habang naglalakad, natanaw ko sila Daddy at Mommy. May kausap na grupo at tumatawa. They don't look bothered or worried at all. Nagtaka ako. Hindi ito ang eksenang inaasahan kong m
Kabanata 48 "...and marry me." Umawang ang labi ko at mabilis na nag-angat ng tingin sa kaniya. Laglag ang pangang tiningnan ko siya. "What?!" Ngayon, hindi ko na napigilan, tumaas na ang tono ko. I get it, okay. I need his help. But really? In this way? Umigting ang panga niya nang nakita ang bayolenteng reaksyon ko. He pursed his lips. Gamit ang dalawang kamay niya sa mesa ay tinulak niya ang sarili para makaahon. Hinila niya ang upuan at preskong umupo na roon na para bang hindi siya nagbitaw ng nakakalokong salita. "Did I hear it right? You want me to marry you?" ulit ko dahil baka nagkamali lang ako ng rinig. He sat there and looked at me. His face is now all serious. He is watching how surprised and bothered I am. "Yes," he replied firmly. Huminga ako ng malalim. I can't help but scoff at that idea. Anong kalokohan ito? Maiintindihan ko ang una niyang kondisyon dahil totoong malaking tulong iyon sa kumpanya. Pero ito? Ano? Gusto niya ako? Imposible iyon
Kabanata 47 Kaya sa huli, late ako ng lagpas isang oras sa meeting. When I entered the restaurant, giniya ako sa tamang table. Pero nagulat ako nang makitang walang Rafael na nakaupo sa assigned table. Sa halip, sa tabing table nito, naroon si Rafael na may kasamang dalawang matanda. Rafael gazed at me when he saw my presence. “This way, Ma’am,” ani ng server at hinila ang upuan para sa akin. Nagtataka man ay umupo ako. Lokohan ba ito? Bakit nasa kabilang table si Rafael? Akala ko ba meeting namin ito? Tinaasan ko siya ng kilay nang nanatili ang titig niya sa akin. He just sighed and gave his attention to the two gentlemen he's with. They look familiar though. At dahil nasa katabing mesa lang sila, naririnig ko ang pinag-uusapan nila. "Well, you are at age, Engineer Valiente. Dapat bumubuo ka na ng pamilya. Or maybe you have a girlfriend now?" the old man chuckled. "Maybe Engineer want to keep it private? Well, it's also nice if you announce it. Be proud. People will look
Kabanata 46 Nagising ako na nasa isang hindi pamilyar na kwarto ako. Sa una ay kumunot ang noo ko at inisip na baka guni-guni ko lang. Pero nang suyudin ko ang paligid, mabilis na napabalikwas ako ng upo nang tuluyang magregister sa akin na hindi nga talaga pamilyar ang lugar na ito. Ginala ko ang tingin. This…is definitely not my room! Nasaan ako? I tried to recall what happened last night. The last scene I could remember was me dancing on the dancefloor and walking out of it and bumping into a…man. “Shit!” Halos sabunutan ko ang buhok. What did I do?! Mabilis na umalis ako sa malambot na puting kama at saka ko nakita ang suot kong parehas pa rin naman sa suot ko kagabi. What the hell happened? Nasa…condo ba ako ng lalaking kasama ko kagabi? Halo-halo na ang mga tanong sa isip ko. Pero wala na akong oras pa para sagutin ang bawat tanong na iyon. All I need to do first is to escape from this place! Dali-daling inayos ko ang suot. I wore my sandals lying on the floor and
Kabanata 45 Three days have passed by since our last interaction and I am still not doing anything to reach out to Rafael again. Nang nakibalita si Ate Ruby ay wala akong naibigay na sagot. Pumasok kami ni Kola sa isang restaurant malapit sa building ng head office ng LA MESA para maglunch. "Sige na kasi! Hindi iyong puro ka trabaho. Mag unwind ka rin. Kahit hindi ka magtatagal sa bar, promise!" patuloy na kumbinsi sa akin ni Kola sa tabi ko. She's been telling me to attend her party at the bar. Ayoko dahil abala ako. “I'm busy, Kola,” ani ko. “Come on! Minsan lang naman ‘to. Pagbigyan mo na ‘ko.” Ngunit natigil ako sa paghakbang kaya napatigil rin siya. As soon as we entered the restaurant, I saw Rafael three tables away, eating alone. "Oh? Bakit?" Umarko ang kilay ko. Bakit napadpad ang lalaking ito dito? Ang layo ng firm niya rito, ah. Nag-iwas ako ng tingin nang nagtama saglit ang titig namin. "I'm craving salmon," saad ko kay Kola bago pa kami daluhan nan
Kabanata 44 “Wala pa rin?” tanong ko, nakikibalita. Umiling si Rio sa harap ko. I checked my email again. Ilang beses ko na chineck pero wala pa rin! Ang last reply ay katulad nang nauna. Hindi daw ma-e-entertain ang meeting na nire-request ko. I sighed, trying to calm myself. “Abala siguro ata si Engineer Valiente,” saad ni Rio. “Why? Does he work 24 hours?” I shot back, medyo mainit ang tono. Tumikhim naman siya. Nakakairita na. Mag-iisang Linggo na pero wala pa ring progress sa plano ko. Hindi rin naman epektibo ang pagsadya ko sa kaniya sa kaniyang firm. “Kukuha ako ng impormasyon, Miss,” sa halip na suwesyon ni Rio. Kumunot ang noo ko. “Impormasyon?” tanong ko, napatingin sa sekretarya. “Naisip ko na baka sobrang abala si Engineer Valiente. Kaya naisip kong maghanap ng impormasyon sa mga lakad niya sa mga susunod na mga araw. Doon baka makatyempo ka at makausap siya,” aniya. Napatuwid ako ng upo. Oo nga naman. Bakit nga ba hindi ko naisip iyon? “You’re right. Do that
Kabanata 43 "He...what?" Ilang araw kong hinintay ang balita kung may na-set na bang date for the meeting, tapos eto? Eto ang malalaman ko? Binasa ko ang pinakitang email sa akin ng aking secretary at halos pumutok ang ugat ko sa aking ulo. "I tried to book a meeting a couple of times for 3 consecutive days, Miss. But his secretary replied the same way. It said it wouldn't be entertained as Mr. Valiente was busy with other important things." Nagtagis ang ngipin ko. I... can't believe he said that! For some reason, I feel offended. Oo, marahil iba na siya ngayon. But I didn't know that this would go this far. "It didn't say that it would be scheduled the other days. Instead, it said that...it won't be entertained?" I said in a very heavy way as I read the reply Rafael's secretary sent to our invitation for a meeting. Ayaw niyang mangyari ang meeting? What does that mean? Huminga ako ng malalim at kumalma. I feel like I wasted my three days waiting for the meeting to happen. I
Kabanata 42 Hinilot ko ang sentinido ko habang nakaupo sa isang sofa. That scene with Mr. De Vera drains me. Masyado ba akong harsh? What if my plan won't go well and ending, kailangan kong lapitan ang matanda? Damn it. "You okay?" Nag-angat ako ng tingin at nakita si Ate Ruby na nakatayo sa harap ko. Her flowy purple dress moved elegantly as she moved. She placed a glass of water on the table between us. "Drink," she motioned and sat on the sofa in front of me. "I have no time for a little chit-chat, Ate Ruby," I said, impatient. Tipid na ngumiti si Ate Ruby at nilingon ang gilid niya. Sinundan ko ng tingin iyon at nakita ang asawa nitong kababalik lang galing sa paghatid sa pamangkin ko sa kwarto. Naghalukipkip ito habang sinasandal ang gilid ng katawan sa pader. Pinagmamasdan kami. Zacarias Vega did not age a bit. He looked so ripped. Matangkad at maganda ang katawan. Kaunti lang ang interaksyon namin noon sa Escala. Mabibilang lang sa daliri. Isa roon iyong n
Kabanata 41 “So…you two met?” Kumunot ang noo ko kay Kola. Iyon agad ang bungad niya nang magkita kami ngayon para maglunch sa isang restaurant malapit sa building namin. I sighed. Late na nga siya at kararating lang, iyon pa ang bungad niya. “Thanks," I said to the waiter who just finished placing all our orders on our table. Hinintay ko munang makaalis ang waiter bago binalingan ang kaibigan. “Alam mo na invited siya sa party?” nanliliit ang tingin na tanong ko sa kaniya at uminom sa aking baso ng tubig. Bahagyang kumunot ang noo niya. “Yeah? I saw Valiente's name on the guest list.” Nagcheck ba ako ng guest list? Hindi ko matandaan. Siguro dahil pinagawa ko lang kay Rio. What’s only important to me is to know whether any of the big names were in the party. Ni hindi sumagi sa isip ko na magtatagpo ang landas namin ni Rafael sa party na iyon. “And you didn't tell me?” iritadong saad ko kay Kola. She looked at me confused. “I thought you already knew?” Kumunot ang noo ko.
Kabanata 40 Anong ginagawa niya rito? That question was running in my head while I approached the group. I’ve never expected that I will see him again. Not today. Not at this party. "Ah, there you are, hija," Mr. Aleno said, his eyes twinkling with warmth when I finally reached them. He extended his hand, and we exchanged a firm handshake. "Happy birthday, Mr. Aleno," I greeted. He smiled warmly. "Thank you," he replied. "I was worried you wouldn't make it because you're probably busy. Buti ay nakarating ka. Are you enjoying the party, hija?" "Of course, I don't want to miss your birthday, Mr. Aleno. And yes, I am enjoying the party." Mr. Aleno chuckled, his eyes crinkling at the corners. "That's good to hear.” But his face turned into worry. “If only your mother and father were here, I'm sure they would have enjoyed it too. They like parties like this. Is your father still sick?" I nodded. "My Dad was recovering from the stroke. He's in Escala with Mom, ka