Thank you for reading, readers! To enjoy your reading experience, you can watch ads to unlock the chapters. Makikita niyo po siya kapag in-open niyo po ang chapters. But there's only 2 chances to do that everyday. I appreciate the gems you gave me! Thank you! Have a nice day ahead!
Kabanata 12 When my parents found out about the coconuts that the Vega gave, they did not said anything which is unusual. Hindi na lang ako nangusisa pa. Habang masaya naman ang mga kasambahay at agad nagplano na gagawa ng buko salad. "Your father is a great businessman, hija. Do you plan to follow his steps?" tanong ni Daddy habang naghahapunan kami. "Yes po, Tito. But I'm not closing doors to other career possibilities." Tumango si Daddy. "How about you, hijo?" Tumikhim si Peter. "I'm pursuing accountancy right now. Both of my parents are lawyers, Sir." Nakita ko ang pagkagulat sa mukha ni Daddy nang marinig ang sinabi ni Peter. "Really? I didn't know that. That's a good career choice. I hope to meet your parents soon." Ngumiti si Peter. "I am sure your grades are high," Mommy muttered. "Ang alam ko si Kola ay nangunguna sa kanilang klase sa Maynila." Tumawa si Kola at umiling. Nilingon ako ni Daddy. "Sana ay gayahin mo sila Maia. Kita mo? Magaganda ang kanilang grado a
Kabanata 13"I will miss you!" ani at yakap sa akin ni Kola. Kasama ko ngayon si Dan at hinatid namin rito sa airport sila Kola at Peter."I will miss you too, Kola!" nakangiting kong sagot. Si Peter naman ang niyakap ko pagkatapos. "Escala is a beautiful place, Maia. Enjoy your time here. Make a lot of friends para hindi ka ma-bored. Okay?" Tumango ako kay Peter. Medyo di sanay."Salamat sa pagdalaw. Mag-iingat kayo."Naglakad na sila dahil oras na nila para umalis. Kinawayan ko sila.Sa halos isang linggo na kasama ko sila ay nakalimutan ko ang lahat ng bumabagabag sa akin. Kaya paniguradong ma-mimiss ko sila. "Let's go, Maia," aya ni Dan. Tumango ako nang hindi ko na matanaw ang dalawang kaibigan.Lumabas na kami sa airport. Pumasok na kami sa sasakyan at pinaandar na ni Dan ito."Yes?" Sa gilid ko ay may katawagan sa telepono si Dan habang nagmamaneho. "Sige. Kukunin ko. Tutungo ako riyan ngayon."Nang natapos siya ay inisang lingon niya ako."Sasaglit lang ako sa site. Dad
Kabanata 14 (Part 1)Pinaalis ko ang kamay niya sa chin ko nang marinig na ang boses nila Ate Rosa palapit sa kusina. Ginamit ko ang buong lakas ko para maitulak siya. Nagpatianod naman siya. Tila nawalan ng lakas."Wala! Wala kang dapat gawin! Dahil kahit anong gawin mo, hinding-hindi naman ako maniniwala sa'yo. You can fool my parents but not me!"Umigting ang panga niya at pinagmasdan akong mabuti."You hate me so much…" he whispered like he just realized it now. "Yes! Good that you know!" I sneered. He sighed. Bago pa kami maabutan nila Ate Rosa ay nagmartsa na ako paalis roon."Salamat po," sambit ko kay Kuya Harold."Magtext ka na lang kapag susunduin ka na, Maia."Tumango ako at lumabas na ng sasakyan.Today is my first day here at Escala University.Maraming mga estudyante na naglalakad at pumapasok sa gate kaya pumasok na rin ako.May ilang napapatingin sa akin marahil dahil hindi ako pamilyar sa kanila.Hawak-hawak ko ang papel kung saan nakalagay ang sked ko. Tinungo ko
Kabanata 14 (Part 2)"Mabuti ay dumalaw ka, hija!" salubong ng kararating lang na sila Mommy sa bisitang dumating.It's Kara."Abala po kayo tuwing araw kaya gabi na po ako pumunta para dumalaw ulit. Last time po ay hindi ko kayo naabutan.""Nabanggit nga sa amin ni Manang," ani Dad."Ano iyang dala mo, hija?" tanong ni Mommy."Chicken fillet po. Gawa ko," saad ng babae, nakangiti."Nako! Nag-abala ka pa, hija," ani ni Dad. "Tara at pumasok ka. Tamang-tama't maghahapunan na kami."Tahimik naman ako sa likod nila. Nang gumalaw na sila para magtungo sa hapag ay parang gusto ko na lang hindi sumabay sa kanila.Dahil sa sunog at hilaw na chicken na naluto ko ay nawalan ako ng gana. But Manang insisted on putting those on our dining table. Para daw malaman nila Dad ang effort kong magluto.Nang naglakad na sila Daddy patungong dining area ay nahagip ng mata ko si Rafael. I caught him already looking at me.I looked away and followed my parents.Nang makarating sa dining area ay sabay-sabay
Kabanata 15"Kanina pa tingin ng tingin sa'yo iyang grupo ng basketball players," bulong sa akin ni Macy.Nandito kami ngayon sa canteen at kumakain. Nang nilingon ko ang sinasabi niya ay tama nga siya.Nang sinulyapan ko ang grupo nila ay tinulak ng grupo ang isang kasama nila at kinantyawan ito."Mukhang tipo ka ni Andrei," ani Macy.Nilingon ko siya."Andrei?"Natigil siya sa kinakain. Kuryos sa usapan."Andrei Suarez. MVP ng basketball team ng Escala. Bukod sa athletic 'yan, matalino pa. Pinsan siya ng mga Vega. Kilala mo ba sila?"Vega..."Yup. I saw their coconut plantation.""Ang lawak diba? Property nila iyon. Si Andrei, kamag-anak nila. Kaya gwapo at matalino. Financial Management ang kurso niya. Magaling sa pera."Napatango ako. Pinsan pala ito ng mga Vega.Lumapit si Macy at may gustong idugtong na ayaw niyang marinig ng iba.Hinanda ko naman ang tenga ko."At ang sabi…magaling din daw humalik," aniya at hagikgik.Ngumisi ako sa kaniya. She really reminds me of Kola!"Ewan k
Kabanata 16"Read and research."Iyon ang huling paalala ni Sir Norman sa amin bago siya magpaalam at i-dismiss kami."Hay! Grabe! Wala akong maintindihan sa lesson natin ngayon," mutawi ni Macy matapos lumabas ng propesor.Sinang-ayunan siya ng mga kaklase naming nakarinig no'n.Sinara ko ang notebook ko at nagsimula na magligpit.Kung sila ay walang naintindihan, paano pa kaya ako?"Maia, pupunta kaming library para manghiram at mag-aral ng Oblicon. Sama ka?" aya sa akin ni Macy."Tama! Sama ka sa amin," aya rin ni Mark, kaklase namin.Umiling ako."Hindi na. Tingin ko meron sa aming libro ng Oblicon. Doon na lang ako sa amin mag-aaral."Magaling naman magturo si Sir Norman pero hindi ko talaga maintindihan. Masyadong malawak ang Obligation and Contracts para sa IQ kong mababa.Kaya kailangan kong aralin ito sa bahay dahil mukhang babagsak pa ata ako sa subject ni Sir.At iyon nga ang ginawa ko. Pagkadating sa bahay ay nagpalit ako agad ng damit.Naglakad ako at pinihit ang pinto ng
Kabanata 17Sabado ng ala una nang dumating si Kara sa amin. As usual, wala sila Mommy at Daddy at may pinuntahan.Pero hindi na pinaalis ni Manang si Kara dahil may gusto raw ibigay si Mommy dito.Kaya naman nanatili na lang si Kara sa bahay. May dala ito na kung ano na mukhang pagkain.Umirap ako at nagtungo sa library nang mag-alas kwatro na.I need to really review Oblicon. Humihirap na kasi ang leksyon kaya kailangang bigyan ng pansin. This time, my goal is to really review and not to get distracted.Iniwan ko ang phone ko sa kwarto para talagang hindi ma-distract.Nang pinihit ko ang pinto ng aming library ay nakarinig ako ng tawanan.Bumungad sa akin si Rafael na abala sa drawing table habang si Kara ay nasa upuan malapit. Tumatawa si Kara habang si Rafael ay nakangisi.Umarko ang kilay ko sa nadatnang eksena. Nang mapansin ako ay isang lingon ang iginawad nila sa akin.Napawi ang ngisi ni Rafael nang makita ako."Hi, Maia!" nakangiting bati sa akin ni Kara. Galing pa sa tawa.
Kabanata 18Madilim na ang langit nang nagpaalam na ako sa kanila. Hinatid ako ni Macy dito sa may South Falls kung saan nakaparke ang sasakyan ko malapit."Mukhang uulan, Maia. Sigurado ka bang hindi ka na lang magpapasundo sa driver niyo?" tanong ni Macy.Umiling ako. "Hindi na. Lowbat na rin kasi ako at alam ko naman ang daan pabalik."Tumango siya. May pag-aalinlangan pa rin sa mata. Gusto niya pang ibigay sa akin ang payong niya pero tinanggihan ko dahil mas kakailanganin niya iyon pabalik."Salamat, Macy. Pakisabi rin sa mga magulang mo."Ngumiti siya at tumango ako. Tinapik niya ang balikat ko."Kung ano man ang bumabagabag sa iyo, sana maging maayos iyan. Pwede kang bumalik ulit dito kahit kailan mo gusto. Welcome ka sa amin. Okay?" she said.My eyes watered a bit with what she said. It comforted me so much!Tumango ako. Bago pa ako maging emosyonal, nagpaalam na ako at naglakad na papunta sa sasakyan.Pumasok ako at nakita ko siyang kumaway.Pinaandar ko na ang sasakyan palayo
Kabanata 40Anong ginagawa niya rito?That question was running in my head while I approached the group.I’ve never expected that I will see him again. Not today. Not at this party. "Ah, there you are, hija," Mr. Aleno said, his eyes twinkling with warmth when I finally reached them.He extended his hand, and we exchanged a firm handshake. "Happy birthday, Mr. Aleno," I greeted.He smiled warmly."Thank you," he replied. "I was worried you wouldn't make it because you're probably busy. Buti ay nakarating ka. Are you enjoying the party, hija?""Of course, I don't want to miss your birthday, Mr. Aleno. And yes, I am enjoying the party."Mr. Aleno chuckled, his eyes crinkling at the corners. "That's good to hear.”But his face turned into worry. “If only your mother and father were here, I'm sure they would have enjoyed it too. They like parties like this. Is your father still sick?"I nodded. "My Dad was recovering from the stroke. He's in Escala with Mom, kaya hindi sila nakapunt
Kabanata 39 “What?” iritadong kong saad. Padarag na naibaba ko ang dokumentong binabasa at nilingon ang naka-loud speak na phone dahil sa narinig. “You heard me right. Mom and Dad are planning to visit the La Mesa at the end of the month,” ulit na balita sa akin ni Dan. At the end of the month? “They are not happy with the current state of the company, Maia. Sinusubukan kong pigilan sila. They even want to go there next week. Napigilan ko lang dahil sa kalagayan ngayon ni Dad. But they have decided to really come visit before this month ends.” Pinikit ko ang mata ko ng mariin. That is not good! I…didn't expect this. Alam ko namang mapapagalitan ako. Pero hindi sa ganitong luluwas talaga sila dito sa Manila. Lalo na sa kalagayan ni Dad ngayon. I sighed and gritted my teeth. Kung gano'n, apat na linggo na lang ang meron ako para makaisip ng paraan sa problema? 4 damn weeks! “Kaya naman ang sabi ko sa'yo, luluwas ako para matulungan ka. I can help you. I can
Kabanata 38 “Damn it!” Iritadong umupo ako sa aking swivel chair dito sa aking opisina. Katatapos lang ng meeting with the investors and shareholders and it didn't end well. Padarag kong binagsak ang lintek na sales report sa aking mesa. Halos hawiin ko pa ang lahat na nakalagay sa desk ko sa sobrang iritasyon. “I heard what happened." Nag-angat ako ng tingin sa kaibigan. Pagkapasok namin ng sekretarya ko ay nadatnan ko na siya rito sa opisina ko, nakaupo sa upuang nasa harap ng desk ko. I didn't even bother to greet her because of what just happened during the meeting. Masyado akong preoccupied sa nangyari. “How was it?” she asked. Ang secretary ko ay nakatayo sa may aking gilid, naghihintay ng susunod na aksyon ko. Saksi rin ito sa nangyaring madugong meeting kanina. Mukhang nasabi na rin nito ko kay Kola na nagkaroon bigla ng meeting kaya ngayon ay nakuryos ang huli sa kung anong nangyari. “From the looks of it, mukhang hindi naging maganda ang nangyari,” Kola
Kabanata 37 (Part 2)I stared blankly at the table in front of me. Tuyo na ang luha mula pa kagabi. Hindi na ako nakabalik pa sa pagtulog buhat nang dumating sila Dad sa kwarto ko para isawalat ang eskandalong umiikot na sa buong Escala.Hinawakan ni Tristan ang kanang kamay ko habang nakaupo kami ngayon sa sofa dito sa living room. Pilit siyang ngumiti sa akin.“Hey, everything’s going to be alright,” pagpapakalma niya sa akin.Dumating siya kaninang umaga para bumisita saglit ngunit kalaunan, nalaman niya ang nangyari. He immediately canceled his plans today just to be with us.Dumating si Ate Ruby kaya napatingin kami sa kaniya.“Sila Tito?” tanong ni Tristan sa kapatid ko.Ate Ruby sighed.“They're still on the phone, canceling the supposed meeting today,” balita nito. Kaninang umaga ay halos hangin ako sa magulang. They look so disappointed and mad. They didn't even talk to me. “Maybe we should do this some other day? Palipasin muna ang…nangyari?” Tristan suggested, worriedly.“
Kabanata 37 (Part 1)Maga ang mata ko kakaiyak kagabi. I slept late last night, that's why I woke up late today. It's already past 10. Tumulak na sila Dad sa trabaho noong tulog pa lang ako.Tristan:Goodmorning! Pagkauwi ko kagabi, nakatulog agad ako. Naparami ata ang inom ko. Did you get home safely?Nag-reply naman ako sa kaniya. Ibababa ko na sana ang phone ko pero may nakita akong message galing kay Rafael. Mukhang kanina pa iyon.Manang pours my cereal with milk as I read Rafael's message.Rafael:Let's talk later.I gritted my teeth and chose not to reply. Instead, I placed my phone on the table and gazed at the bowl in front of me.I don't want to talk to him. It would only make things harder between us. Breaking up with him last night was not planned, but it felt right. Dahil bukod sa gusto kong abutin ang pangarap ko, I don't want to continue our relationship while holding grudges against him.Dahil ang totoo, galit pa rin ako…sa nangyari noong kaarawan ko. Galit pa rin ako
Kabanata 36 (Part 2)“Alright. It's settled, then. We're allowing you to meet Edna Jimenez abroad this coming December and enter Art School soon. But I want you to finish this sem first,” Dad said with finality.“T-Talaga po, Dad?” I asked excitedly.Ngumiti si Mommy sa akin habang si Dad ay tumango at uminom sa kaniyang kopita.Parang pinihit ang puso ko pero sa pagkakataong ito, dahil sa saya nang makita sa mata nila ang pagsang-ayon.“I'm happy for you, Maia!” nakangiting saad sa akin ni Ate Ruby.Ngumiti ako. Tumatalon ang puso ko ngayon sa sobrang tuwa. Finally! They let me pursue what I really want! “T-Thank you, Dad and Mom,” ani ko sa kanila. Nilingon ko rin ang katabi ko. “Thank you, Tristan.”Ngumiti siya ng marahan.“Anything for you, Maia,” he muttered softly.Matapos ang saglit pang usapan, they called it a night. Hinatid namin si Tristan sa labas pero nasiraan ang sasakyan niya at tipsy na rin siya kaya naman nagdesisyon sila Dad na ihahatid na lang si Tristan pabalik s
Kabanata 36 (Part 1)After I changed into my pajamas, I saw Rafael’s name on my phone. He's calling.Kumunot ang noo ko at sinagot ang tawag.“Hello?” sagot ko at umupo sa kama.“Maia…” his deep voice almost tickles me. Ilang araw kong hindi narinig ang boses niya dahil panay ang chat lang namin kaya…nakakapanibago.“I heard you...went out with Tristan earlier?” he asked.Bahagya akong nagulat na nalaman niya iyon. I wonder who told him that? Pero hindi ko na tinanong.“Yes.”“Anong ginawa niyo?” Nilingon ko ang bintana ng kwarto ko at tinanaw ang langit sa kabila nang umiindayog na kurtina dahil sa hangin.Lumalamig na dahil ilang araw na lang ay mag-Di-Disyembre na.“Kumain lang kami sa labas,” sagot ko. “Hindi mo nabanggit sa akin na lalabas pala kayo.”Kumunot ang noo ko. He sound critical. I don't like it.“I forgot. Biglaan lang din kasi,” dahilan ko.Hindi siya umimik. I heard him sighed over the phone instead. It’s like something is bothering him.“I don't have class in the u
Kabanata 35Umupo ako sa stool matapos kong hainan ang sarili. Nagsimula akong kumain. Kanin at ulam na ang kinakain ko ngayon imbes na kape at tinapay.I glanced at the wall clock. It's already 10:30 am. I woke up late today. Probably because of all the emotions I had last night. Na hanggang ngayon ay hindi pa rin humuhupa. Hiniling ko na sana pagkagising ko ay magiging ayos na ako pero hindi. Gano'n pa rin.It feels like the pain and sadness gets so deep in my heart and penetrates my soul. And that a good sleep and loud cry are not enough to make it disappear. It was only one night. It took only one night to change everything. Sa isang iglap, para akong bumalik muli sa umpisa. Habang kumakain ako ay pumasok si Ate Rosa sa kusina. Bahagya pa siyang nagulat nang madatnan ako."Oh? Nandiyan ka na pala," aniya. She's all smiles. She's in a good mood. Ibang-iba sa akin.Tipid na tumango ako. "Pumasok na po sila?" Tukoy ko kila Dad.Nagtungo siya sa sink para ibaba ang hawak na baso."Oo
Kabanata 34Pagkapasok ko ay pinasadahan ko ng tingin ang mesa dito sa kusina. Nang i-angat ko ang tingin kay Ate Rosa na may kausap na tatlong babae ay nakatunog na ako.“Sige. Ito ang bilhin ninyo. Mamayang alas tres ay dadating na ang ibang tutulong sa pagluluto. Tutulong din kayo roon.”“Opo,” sagot ng tatlong babaeng kausap ni Ate Rosa. Nagpaalam na ang mga ito at umalis na.“Oh, Maia, nariyan ka pala,” puna ni Ate Rosa nang makita ako.Bumalik siya sa ginagawang paghihiwa ng carrots. “Ano pong meron?” tanong ko kahit may ideya na ako kung bakit abala ang lahat.“Naghahanda sa selebrasyon para mamaya, Maia. Utos ng magulang mo.” Halos magliwanag ang mukha ko sa narinig.Ikukumpirma ko pa nga sana kung para ba sa birthday ko iyon ngunit may pumasok na driver sa kusina kaya napunta roon ang atensyon ni Ate Rosa. Binati muna ako ng driver bago niya sinabi ang sadya niya sa kasambahay.“Rosa, ilang mga upuan at mesa raw ba ang kailangan para maitawag na kay Berting?” Sa huli, nagp