Kabanata 17Sabado ng ala una nang dumating si Kara sa amin. As usual, wala sila Mommy at Daddy at may pinuntahan.Pero hindi na pinaalis ni Manang si Kara dahil may gusto raw ibigay si Mommy dito.Kaya naman nanatili na lang si Kara sa bahay. May dala ito na kung ano na mukhang pagkain.Umirap ako at nagtungo sa library nang mag-alas kwatro na.I need to really review Oblicon. Humihirap na kasi ang leksyon kaya kailangang bigyan ng pansin. This time, my goal is to really review and not to get distracted.Iniwan ko ang phone ko sa kwarto para talagang hindi ma-distract.Nang pinihit ko ang pinto ng aming library ay nakarinig ako ng tawanan.Bumungad sa akin si Rafael na abala sa drawing table habang si Kara ay nasa upuan malapit. Tumatawa si Kara habang si Rafael ay nakangisi.Umarko ang kilay ko sa nadatnang eksena. Nang mapansin ako ay isang lingon ang iginawad nila sa akin.Napawi ang ngisi ni Rafael nang makita ako."Hi, Maia!" nakangiting bati sa akin ni Kara. Galing pa sa tawa.
Kabanata 18Madilim na ang langit nang nagpaalam na ako sa kanila. Hinatid ako ni Macy dito sa may South Falls kung saan nakaparke ang sasakyan ko malapit."Mukhang uulan, Maia. Sigurado ka bang hindi ka na lang magpapasundo sa driver niyo?" tanong ni Macy.Umiling ako. "Hindi na. Lowbat na rin kasi ako at alam ko naman ang daan pabalik."Tumango siya. May pag-aalinlangan pa rin sa mata. Gusto niya pang ibigay sa akin ang payong niya pero tinanggihan ko dahil mas kakailanganin niya iyon pabalik."Salamat, Macy. Pakisabi rin sa mga magulang mo."Ngumiti siya at tumango ako. Tinapik niya ang balikat ko."Kung ano man ang bumabagabag sa iyo, sana maging maayos iyan. Pwede kang bumalik ulit dito kahit kailan mo gusto. Welcome ka sa amin. Okay?" she said.My eyes watered a bit with what she said. It comforted me so much!Tumango ako. Bago pa ako maging emosyonal, nagpaalam na ako at naglakad na papunta sa sasakyan.Pumasok ako at nakita ko siyang kumaway.Pinaandar ko na ang sasakyan palayo
Kabanata 19Late akong nagising. I woke up around 10 AM. Wala sa sariling bumaba ako ng hagdan at nagtungo sa kusina. Wala roon sila Manang at Ate Rosa.Lumabas muli ako para tingnan kung nasa hardin ba sila dahil wala sila dirty kitchen at kwartel.Pagkalabas ko, bumungad sa akin si Rafael na topless. Tanging faded jeans lang ang suot niya habang abala sa pagsasaayos ng aming hardin.In one swift move, he managed to carry the large pot. Sinipat niya ako ng tingin nang makita ako.Ang sinag ng araw ay tumama sa hubad na katawan niya. It defined his bronze skin even more.Tumikhim ako at pinigilan ang sariling pasadahan siya ng tingin. Pinanatili ko ang sarili na sa mukha niya lang nakatingin kahit pa…mahirap. Kaya sa huli, hindi ako nagtagumpay.His shoulders are broad. Every piece of his upper body is perfectly sculpted and...solid. His muscles are all in the right places. Ni walang kahirap-hirap niyang binuhat ang malaking paso. It even seems like he didn't use any effort when he lif
Kabanata 20"Oh? Anong nangyari sa noo mo?" nag-aalalang dalo sa akin ni Macy pagkapasok at pagkaupo ko.Hindi naman malalim ang sugat sa noo ko at maayos naman na ito. Nilagyan na lang ni Manang ng band-aid kaya agaw pansin. Lalo na sa noo pa."Nadisgrasya ka?" dagdag na tanong niya."Maliit na accident lang. Muntik na kasi akong makasagasa ng pusa pero nakapreno naman agad ako. Kaso tumama ang noo ko sa manibela. Kaya…" I said and shrugged my shoulders."Talaga?! Nagamot na ba iyan?" Ngumiti ako at tumango. "Oo. Don't worry.""Mabuti naman. Nako! Kinabahan ako sa'yo! Sabi na nga ba dapat talaga nagpasundo ka na lang sa driver niyo eh!" aniya."Ayos na ako, Macy. Huwag kang mag-alala."Naputol ang kwentuhan naming dalawa nang dumating na ang propesor namin.Umayos kami ng upo at nagsimula na ang klase.Maayos naman ang una at dalawang klase. Nag-quiz kami at palagay ko'y hindi naman ako mangungulelat. Ngunit ang panghuli naming klase para sa araw na iyon ay ang mahirap. Ang Oblicon
Kabanata 21Kalaunan, nakaabot din kay Dan ang nangyari noong nakaraan. Pinapagalitan ako nito pero mas namayani ang pag-aaalala niya sa akin."Don't do that ever again, Maia!" mataas ang tonong saad niya."I will!" saad ko."I'm serious, Maia," sambit niya.Ngumiti ako sa pag-aaalala nito. I am close with him. Dahil siguro malapit lang ang edad namin kaya ganoon. Dati tuwing napapagalitan ako nila Daddy, siya ang unang dadalo sa akin. My sister is more in a right side while Dan is always in my side."I promise! Besides, I'm grounded, Dan. I can't go out whenever I want to," saad ko sa kapatid.He just sighed over the phone. Nang natapos kaming kumain ni Macy sa canteen ng school ay lumabas na kami. It's Tuesday. Kapag tuesday ay magaan ang mga subject namin. Tulad ngayon, ang isang propesor namin ay absent."Nabusog ako! Sarap ng turon na binebenta nila. May langka!" turan ni Macy habang naglalakad kami.She's right! Masarap ang turon na kinain namin. "Mahal nga lang pero keri na,"
Kabanata 22"Group yourselves into five. Accomplish this task and passed the final paper next Monday," wika ng isa naming propesor sa isang subject nang mag Thursday na.Magkakagrupo kami ni Macy, Mark, Anthony at Elisa. Mabuti na lang sila ang kagrupo ko dahil komportable ako sa kanila.Bago kami magtungo sa next class namin kay Sir Norman ay nag-huddle kami para pag-usapan kung kailan kami gagawa."Bukas after class. Pwede kayo?" Elisa asked.Sabay-sabay na pumayag sila. Napatingin sila sa akin nang hindi ako nagsalita."Hindi ka pwede, Maia?" tanong ni Mark."Hindi naman pero magpapaalam pa ako," tanging nasambit ko.Pero tingin ko naman ay papayagan naman ako. Tungkol naman ito sa schoolworks."Sige. Ganito. Pag-usapan natin sa GC kung saan tayo gagawa. Pwede naman sa amin o kaya dito sa school para accessible sa lahat. Basta i-check niyo palagi ang group chat," bilin ni Elisa na leader namin.Tumango kami. Habang naglalakad ako ay binasa ko ang chat sa akin ni Andrei.Andrei Sua
Kabanata 23Nagpalakpakan ang mga kaklase namin matapos naming mag-present. Umupo kaming apat na nakangiti."Good job, guys!" sambit ni Mark.Nag-apiran kami dahil maganda ang naging resulta ng aming group work. We managed to present it so well that our professor did not have any questions anymore.Matapos ang huling klase ay nagyayaan ang grupo namin na pumunta sa coffee shop. Of course I joined them! Sumaglit lang ako dahil alam nilang hindi ako pwedeng magtagal."Let's start?" tanong ni Rafael nang makaupo na siya sa tabi ko. Tumango ako. Binuklat niya ang libro at ako naman ay hinanda ko ang notebook ko."Let's start with this Negotiorum Gestio and Solutio Indebiti," aniya. Tukoy sa dalawang quasi-contract.Tumango ako at nakinig sa kaniya nang mag-explain na siya."Did you understand?" tanong niya matapos ipaliwanag ang concept ng dalawa."Kinda," I said.I bit the end of the ballpen and nodded slowly, not confident. Medyo nakakalito.His eyes went down to my mouth while I'm bi
Kabanata 24"That's a good start, Maia. Ipagpatuloy mo iyan. Paniguradong matutuwa sila Daddy," ani Ate Ruby.Habang nag-aalmusal kasi kaming tatlo nila Ate Ruby at Rafael ay naibalita ni Rafael sa kapatid ko ang magandang resulta ng recitation ko.Ngumiti ako. "You think so?" I muttered."Of course," aniya at ngiti rin.Binaling niya ang tingin kay Rafael. "Thank you for teaching Maia, Raf.""Wala iyon. Mabilis…naman siyang turuan," sambit ni Rafael at sinulyapan ako.Tinaasan ko siya ng kilay. After what happened yesterday, hindi na maalis sa alaala ko ang nangyari. Pakiramdam ko tuloy lahat ng sasabihin niya may kung anong meaning!Oh my god, Maia! Polluted na ata ang utak mo!Ate Ruby glanced at me. Kaya naman napaupo ako ng matuwid."Did you already tell our parents about it?" tanong niya.Umiling ako. "You should," she urged.Iyon nga ang ginawa ko.Ang nalalabing oras ko sa umaga bago ang klase ko mamayang hapon ay ginamit ko para tawagan saglit sila Mommy at Dad."That's gr
Kabanata 40Anong ginagawa niya rito?That question was running in my head while I approached the group.I’ve never expected that I will see him again. Not today. Not at this party. "Ah, there you are, hija," Mr. Aleno said, his eyes twinkling with warmth when I finally reached them.He extended his hand, and we exchanged a firm handshake. "Happy birthday, Mr. Aleno," I greeted.He smiled warmly."Thank you," he replied. "I was worried you wouldn't make it because you're probably busy. Buti ay nakarating ka. Are you enjoying the party, hija?""Of course, I don't want to miss your birthday, Mr. Aleno. And yes, I am enjoying the party."Mr. Aleno chuckled, his eyes crinkling at the corners. "That's good to hear.”But his face turned into worry. “If only your mother and father were here, I'm sure they would have enjoyed it too. They like parties like this. Is your father still sick?"I nodded. "My Dad was recovering from the stroke. He's in Escala with Mom, kaya hindi sila nakapunt
Kabanata 39 “What?” iritadong kong saad. Padarag na naibaba ko ang dokumentong binabasa at nilingon ang naka-loud speak na phone dahil sa narinig. “You heard me right. Mom and Dad are planning to visit the La Mesa at the end of the month,” ulit na balita sa akin ni Dan. At the end of the month? “They are not happy with the current state of the company, Maia. Sinusubukan kong pigilan sila. They even want to go there next week. Napigilan ko lang dahil sa kalagayan ngayon ni Dad. But they have decided to really come visit before this month ends.” Pinikit ko ang mata ko ng mariin. That is not good! I…didn't expect this. Alam ko namang mapapagalitan ako. Pero hindi sa ganitong luluwas talaga sila dito sa Manila. Lalo na sa kalagayan ni Dad ngayon. I sighed and gritted my teeth. Kung gano'n, apat na linggo na lang ang meron ako para makaisip ng paraan sa problema? 4 damn weeks! “Kaya naman ang sabi ko sa'yo, luluwas ako para matulungan ka. I can help you. I can
Kabanata 38 “Damn it!” Iritadong umupo ako sa aking swivel chair dito sa aking opisina. Katatapos lang ng meeting with the investors and shareholders and it didn't end well. Padarag kong binagsak ang lintek na sales report sa aking mesa. Halos hawiin ko pa ang lahat na nakalagay sa desk ko sa sobrang iritasyon. “I heard what happened." Nag-angat ako ng tingin sa kaibigan. Pagkapasok namin ng sekretarya ko ay nadatnan ko na siya rito sa opisina ko, nakaupo sa upuang nasa harap ng desk ko. I didn't even bother to greet her because of what just happened during the meeting. Masyado akong preoccupied sa nangyari. “How was it?” she asked. Ang secretary ko ay nakatayo sa may aking gilid, naghihintay ng susunod na aksyon ko. Saksi rin ito sa nangyaring madugong meeting kanina. Mukhang nasabi na rin nito ko kay Kola na nagkaroon bigla ng meeting kaya ngayon ay nakuryos ang huli sa kung anong nangyari. “From the looks of it, mukhang hindi naging maganda ang nangyari,” Kola
Kabanata 37 (Part 2)I stared blankly at the table in front of me. Tuyo na ang luha mula pa kagabi. Hindi na ako nakabalik pa sa pagtulog buhat nang dumating sila Dad sa kwarto ko para isawalat ang eskandalong umiikot na sa buong Escala.Hinawakan ni Tristan ang kanang kamay ko habang nakaupo kami ngayon sa sofa dito sa living room. Pilit siyang ngumiti sa akin.“Hey, everything’s going to be alright,” pagpapakalma niya sa akin.Dumating siya kaninang umaga para bumisita saglit ngunit kalaunan, nalaman niya ang nangyari. He immediately canceled his plans today just to be with us.Dumating si Ate Ruby kaya napatingin kami sa kaniya.“Sila Tito?” tanong ni Tristan sa kapatid ko.Ate Ruby sighed.“They're still on the phone, canceling the supposed meeting today,” balita nito. Kaninang umaga ay halos hangin ako sa magulang. They look so disappointed and mad. They didn't even talk to me. “Maybe we should do this some other day? Palipasin muna ang…nangyari?” Tristan suggested, worriedly.“
Kabanata 37 (Part 1)Maga ang mata ko kakaiyak kagabi. I slept late last night, that's why I woke up late today. It's already past 10. Tumulak na sila Dad sa trabaho noong tulog pa lang ako.Tristan:Goodmorning! Pagkauwi ko kagabi, nakatulog agad ako. Naparami ata ang inom ko. Did you get home safely?Nag-reply naman ako sa kaniya. Ibababa ko na sana ang phone ko pero may nakita akong message galing kay Rafael. Mukhang kanina pa iyon.Manang pours my cereal with milk as I read Rafael's message.Rafael:Let's talk later.I gritted my teeth and chose not to reply. Instead, I placed my phone on the table and gazed at the bowl in front of me.I don't want to talk to him. It would only make things harder between us. Breaking up with him last night was not planned, but it felt right. Dahil bukod sa gusto kong abutin ang pangarap ko, I don't want to continue our relationship while holding grudges against him.Dahil ang totoo, galit pa rin ako…sa nangyari noong kaarawan ko. Galit pa rin ako
Kabanata 36 (Part 2)“Alright. It's settled, then. We're allowing you to meet Edna Jimenez abroad this coming December and enter Art School soon. But I want you to finish this sem first,” Dad said with finality.“T-Talaga po, Dad?” I asked excitedly.Ngumiti si Mommy sa akin habang si Dad ay tumango at uminom sa kaniyang kopita.Parang pinihit ang puso ko pero sa pagkakataong ito, dahil sa saya nang makita sa mata nila ang pagsang-ayon.“I'm happy for you, Maia!” nakangiting saad sa akin ni Ate Ruby.Ngumiti ako. Tumatalon ang puso ko ngayon sa sobrang tuwa. Finally! They let me pursue what I really want! “T-Thank you, Dad and Mom,” ani ko sa kanila. Nilingon ko rin ang katabi ko. “Thank you, Tristan.”Ngumiti siya ng marahan.“Anything for you, Maia,” he muttered softly.Matapos ang saglit pang usapan, they called it a night. Hinatid namin si Tristan sa labas pero nasiraan ang sasakyan niya at tipsy na rin siya kaya naman nagdesisyon sila Dad na ihahatid na lang si Tristan pabalik s
Kabanata 36 (Part 1)After I changed into my pajamas, I saw Rafael’s name on my phone. He's calling.Kumunot ang noo ko at sinagot ang tawag.“Hello?” sagot ko at umupo sa kama.“Maia…” his deep voice almost tickles me. Ilang araw kong hindi narinig ang boses niya dahil panay ang chat lang namin kaya…nakakapanibago.“I heard you...went out with Tristan earlier?” he asked.Bahagya akong nagulat na nalaman niya iyon. I wonder who told him that? Pero hindi ko na tinanong.“Yes.”“Anong ginawa niyo?” Nilingon ko ang bintana ng kwarto ko at tinanaw ang langit sa kabila nang umiindayog na kurtina dahil sa hangin.Lumalamig na dahil ilang araw na lang ay mag-Di-Disyembre na.“Kumain lang kami sa labas,” sagot ko. “Hindi mo nabanggit sa akin na lalabas pala kayo.”Kumunot ang noo ko. He sound critical. I don't like it.“I forgot. Biglaan lang din kasi,” dahilan ko.Hindi siya umimik. I heard him sighed over the phone instead. It’s like something is bothering him.“I don't have class in the u
Kabanata 35Umupo ako sa stool matapos kong hainan ang sarili. Nagsimula akong kumain. Kanin at ulam na ang kinakain ko ngayon imbes na kape at tinapay.I glanced at the wall clock. It's already 10:30 am. I woke up late today. Probably because of all the emotions I had last night. Na hanggang ngayon ay hindi pa rin humuhupa. Hiniling ko na sana pagkagising ko ay magiging ayos na ako pero hindi. Gano'n pa rin.It feels like the pain and sadness gets so deep in my heart and penetrates my soul. And that a good sleep and loud cry are not enough to make it disappear. It was only one night. It took only one night to change everything. Sa isang iglap, para akong bumalik muli sa umpisa. Habang kumakain ako ay pumasok si Ate Rosa sa kusina. Bahagya pa siyang nagulat nang madatnan ako."Oh? Nandiyan ka na pala," aniya. She's all smiles. She's in a good mood. Ibang-iba sa akin.Tipid na tumango ako. "Pumasok na po sila?" Tukoy ko kila Dad.Nagtungo siya sa sink para ibaba ang hawak na baso."Oo
Kabanata 34Pagkapasok ko ay pinasadahan ko ng tingin ang mesa dito sa kusina. Nang i-angat ko ang tingin kay Ate Rosa na may kausap na tatlong babae ay nakatunog na ako.“Sige. Ito ang bilhin ninyo. Mamayang alas tres ay dadating na ang ibang tutulong sa pagluluto. Tutulong din kayo roon.”“Opo,” sagot ng tatlong babaeng kausap ni Ate Rosa. Nagpaalam na ang mga ito at umalis na.“Oh, Maia, nariyan ka pala,” puna ni Ate Rosa nang makita ako.Bumalik siya sa ginagawang paghihiwa ng carrots. “Ano pong meron?” tanong ko kahit may ideya na ako kung bakit abala ang lahat.“Naghahanda sa selebrasyon para mamaya, Maia. Utos ng magulang mo.” Halos magliwanag ang mukha ko sa narinig.Ikukumpirma ko pa nga sana kung para ba sa birthday ko iyon ngunit may pumasok na driver sa kusina kaya napunta roon ang atensyon ni Ate Rosa. Binati muna ako ng driver bago niya sinabi ang sadya niya sa kasambahay.“Rosa, ilang mga upuan at mesa raw ba ang kailangan para maitawag na kay Berting?” Sa huli, nagp