Kabanata 23Nagpalakpakan ang mga kaklase namin matapos naming mag-present. Umupo kaming apat na nakangiti."Good job, guys!" sambit ni Mark.Nag-apiran kami dahil maganda ang naging resulta ng aming group work. We managed to present it so well that our professor did not have any questions anymore.Matapos ang huling klase ay nagyayaan ang grupo namin na pumunta sa coffee shop. Of course I joined them! Sumaglit lang ako dahil alam nilang hindi ako pwedeng magtagal."Let's start?" tanong ni Rafael nang makaupo na siya sa tabi ko. Tumango ako. Binuklat niya ang libro at ako naman ay hinanda ko ang notebook ko."Let's start with this Negotiorum Gestio and Solutio Indebiti," aniya. Tukoy sa dalawang quasi-contract.Tumango ako at nakinig sa kaniya nang mag-explain na siya."Did you understand?" tanong niya matapos ipaliwanag ang concept ng dalawa."Kinda," I said.I bit the end of the ballpen and nodded slowly, not confident. Medyo nakakalito.His eyes went down to my mouth while I'm bi
Kabanata 24"That's a good start, Maia. Ipagpatuloy mo iyan. Paniguradong matutuwa sila Daddy," ani Ate Ruby.Habang nag-aalmusal kasi kaming tatlo nila Ate Ruby at Rafael ay naibalita ni Rafael sa kapatid ko ang magandang resulta ng recitation ko.Ngumiti ako. "You think so?" I muttered."Of course," aniya at ngiti rin.Binaling niya ang tingin kay Rafael. "Thank you for teaching Maia, Raf.""Wala iyon. Mabilis…naman siyang turuan," sambit ni Rafael at sinulyapan ako.Tinaasan ko siya ng kilay. After what happened yesterday, hindi na maalis sa alaala ko ang nangyari. Pakiramdam ko tuloy lahat ng sasabihin niya may kung anong meaning!Oh my god, Maia! Polluted na ata ang utak mo!Ate Ruby glanced at me. Kaya naman napaupo ako ng matuwid."Did you already tell our parents about it?" tanong niya.Umiling ako. "You should," she urged.Iyon nga ang ginawa ko.Ang nalalabing oras ko sa umaga bago ang klase ko mamayang hapon ay ginamit ko para tawagan saglit sila Mommy at Dad."That's gr
Kabanata 25Umuwi na sila Daddy at Mommy. Sa hapag ay marami itong mga kwento tungkol sa pinunta nila sa Palawan.Nagpatuloy pa rin ang study session namin ni Rafael. Ang pinagkaiba nga lang ay hindi na kami magkatabi. Magkaharap na lang kami. He's really serious about us not getting so close especially when we are alone. Naging mabilis ang mga araw. Hanggang sa nasanay na lang ako sa set-up namin. There are also times that he brings me food. "Ano 'to?" tanong ko noong nakaraan nang bigyan niya ako ng isang tupperware. Sa araw na iyon ay siya ang naghatid sa akin sa school."Pagkain. Baon mo. Niluto ko 'yan."Tumaas ang isang kilay ko at binagsak ang tingin sa tupperware. Ngumuso ako para hindi umalpas ang ngiti.Simula no'n ay palagi siyang may pabaon sa akin. Minsan dahil madalas na hindi siya ang naghahatid sa akin, napapansin kong nasa loob na ng bag ko ang tupperware. Kaya ang ending, hindi na ako nakakabili sa canteen ng school.His food was delicious and well, healthy. Malak
Kabanata 26Habang nagliligpit ako matapos ang study session namin ay napansin ko ang paninitig ni Rafael.Tinaasan ko siya ng kilay dahil parang may gusto siyang sabihin."Why?" I asked. "May sasabihin ka?"He sighed."Babalik na ako sa apartment ko," balita niya.I blinked a bit and stared at him. "Noong dito ako tumira at naayos na ang problema sa apartment may tumira roon pansamantala. Nasabihan ako ng may-ari ng upahan na umalis na ang tumira roon kaya pwede na akong bumalik."I slowly nodded my head. I'm not sure if that's a great idea. Sasabihin ko rin sana ngayon ang plano ko na itigil na namin ang study session namin para maibuhos niya ang sarili sa pagre-review kaso…mukhang hindi magandang sabihin iyon ngayon.Hinagilap ni Rafael ang kamay ko. His hand claimed mine. Pinanood ko kung paano tinabunan ng malaki at malapad niyang kamay ang akin. "Magkikita pa rin tayo," aniya.I know. Sa study session na balak ko ring tapusin na. Gusto ko sanang isatinig.Akala ko ay iyon a
Kabanata 27Rafael:Where are you? I'm at the review center.Binasa ko ng paulit-ulit ang chat niyang iyon. Kanina pa iyon. About 4 hours ago. Ngayon ko lang nabasa.Instead of replying, I checked his feed. There, I saw a couple of pictures. Kaka-upload lang nito. Naka-tag si Rafael sa post ni Kara Gonzales kaya nakita ko.Wala sa sariling binusisi ko ang mga pictures na magkakasama silang magkakaibigan sa isang tingin kong review center hanggang sa natigil ako sa isang litrato. It was a picture of Kara and Rafael together. Nag selfie si Kara habang katabi si Rafael na nagbabasa ng libro. Sa sumunod na picture ay nakatingin na si Rafael sa camera. "Maia…" tawag ni Elisa sa akin dahil dumadami na ang customer.Tiim bagang na isinilid ko ang phone at tinulungan na ang kagrupo sa pagbebenta.After the scene earlier, I noticed how my mood changed. Lumilipad ang utak ko sa mga nalaman at sa nakita ngayong pictures nila Kara at Rafael. Sa sobrang lalim ng iniisip ko, hindi ko na napansin
Kabanata 28 (Part 1)My friends comforted me.Alalang-alala sila sa akin. Pero hindi nila ako pinilit sabihin ang rason ng pag-iyak ko.Wala rin naman akong balak sabihin.Kinabuksan ay pumasok akong wala sa sarili. Hindi ko chinarge ang phone ko pagkauwi hanggang ngayon dahil ayokong makita ang pangalan ni Rafael doon.Ang buong akala naming magkakaklase ay walang papasok na propesor ngayong araw dahil katatapos lang ng COB Days pero mali kami dahil pumasok ang isa naming guro at nagpa-exam.Nalaman din agad namin ang score namin.And I…didn't do well. Pangalawa ako sa pinakamababang score.Hindi na ako nagulat dahil buong araw na wala ako sa wisyo kaya hinulaan ko lang ang exam. Masyadong lumilipad ang utak ko.And now…this is the result.Inakbayan ako ni Macy."Okay ka lang?" tanong niya. Tumango ako. She's referring to what happened yesterday.Natulala ako sa papel na may score ko. Kapag nalaman ito nila Dad, siguradong mapapagalitan ako.Macy noticed that I'm staring at my score
Kabanata 28 (Part 2)"Wala na tayong dapat pag-usapan. Pwede ba? I don't want to hear any of your lies! Kaya tumabi ka na!"Hindi siya umalis sa harap ko at nanatiling nakaharang."Rafael!" galit kong untag sa kaniya dahil ayaw niya pa ring tumabi. He remained standing there, locking me. Still preventing me from leaving."Hindi ako nagsisinungaling, Maia. We can call Hugo now para makumpirma mo. Kara's not sleeping in our boarding house. May sarili silang boarding house. Why the heck will I allow her to stay in ours?"Malamig kong tinitigan siya. "Malay ko! Baka kasi gawain niyo na dati pa?"His forehead creased. He groaned in frustration when he realized what I meant."That's not true. Magkaibigan lang kami ni Kara. Walang namamagitan sa amin. We are just there to review. Kung ano man ang mga narinig mo tungkol sa amin, huwag mong paniwalaan iyon dahil hindi naman iyon totoo," paliwanag niya.Humakbang siya palapit at halos mangatog ang tuhod ko nang masuyo niyang hinagilap ang siko
Warning: SPG / Mature ContentKabanata 29 (Part 1)Pumara si Rafael ng tricycle. Hindi daw niya dala ang motorbike niya kaya magta-tricycle na lang kami. I don't mind though.Umuulan pa rin pero hindi na gano'n kalakas hindi tulad kanina.Pinauna akong pinapasok ni Rafael sa tricycle. Hindi nakaligtas sa mata ko ang pagaalalay ng kamay niya para hindi tumama ang ulo ko sa tricycle.Umusog ako para magkaroon siya ng espasyo. Halos hindi kami magkasya. He's so huge. He's claiming so much space.Habang bumbyahe kami, naramdaman ko ang kamay ni Rafael na kinuha ang akin.Pinanood ko kung paano niya tinabunan ang kamay ko gamit ang kaniya.Tinalunton ng mata ko ang malaki niyang kamay. It feels heavy and rough. Ibang-iba sa kamay kong maliit at malambot. Ang ugat sa kaniyang kamay ay kitang-kita lalo na nang mas hinigpitan niya ang hawak sa kamay ko. He rested our intertwined hands on his lap. Ngumuso ako at nilingon siya.Nanatili ang tingin niya sa harap. Seryosong-seryoso. I smiled. P
Kabanata 48 "...and marry me." Umawang ang labi ko at mabilis na nag-angat ng tingin sa kaniya. Laglag ang pangang tiningnan ko siya. "What?!" Ngayon, hindi ko na napigilan, tumaas na ang tono ko. I get it, okay. I need his help. But really? In this way? Umigting ang panga niya nang nakita ang bayolenteng reaksyon ko. He pursed his lips. Gamit ang dalawang kamay niya sa mesa ay tinulak niya ang sarili para makaahon. Hinila niya ang upuan at preskong umupo na roon na para bang hindi siya nagbitaw ng nakakalokong salita. "Did I hear it right? You want me to marry you?" ulit ko dahil baka nagkamali lang ako ng rinig. He sat there and looked at me. His face is now all serious. He is watching how surprised and bothered I am. "Yes," he replied firmly. Huminga ako ng malalim. I can't help but scoff at that idea. Anong kalokohan ito? Maiintindihan ko ang una niyang kondisyon dahil totoong malaking tulong iyon sa kumpanya. Pero ito? Ano? Gusto niya ako? Imposible iyon
Kabanata 47 Kaya sa huli, late ako ng lagpas isang oras sa meeting. When I entered the restaurant, giniya ako sa tamang table. Pero nagulat ako nang makitang walang Rafael na nakaupo sa assigned table. Sa halip, sa tabing table nito, naroon si Rafael na may kasamang dalawang matanda. Rafael gazed at me when he saw my presence. “This way, Ma’am,” ani ng server at hinila ang upuan para sa akin. Nagtataka man ay umupo ako. Lokohan ba ito? Bakit nasa kabilang table si Rafael? Akala ko ba meeting namin ito? Tinaasan ko siya ng kilay nang nanatili ang titig niya sa akin. He just sighed and gave his attention to the two gentlemen he's with. They look familiar though. At dahil nasa katabing mesa lang sila, naririnig ko ang pinag-uusapan nila. "Well, you are at age, Engineer Valiente. Dapat bumubuo ka na ng pamilya. Or maybe you have a girlfriend now?" the old man chuckled. "Maybe Engineer want to keep it private? Well, it's also nice if you announce it. Be proud. People will look
Kabanata 46 Nagising ako na nasa isang hindi pamilyar na kwarto ako. Sa una ay kumunot ang noo ko at inisip na baka guni-guni ko lang. Pero nang suyudin ko ang paligid, mabilis na napabalikwas ako ng upo nang tuluyang magregister sa akin na hindi nga talaga pamilyar ang lugar na ito. Ginala ko ang tingin. This…is definitely not my room! Nasaan ako? I tried to recall what happened last night. The last scene I could remember was me dancing on the dancefloor and walking out of it and bumping into a…man. “Shit!” Halos sabunutan ko ang buhok. What did I do?! Mabilis na umalis ako sa malambot na puting kama at saka ko nakita ang suot kong parehas pa rin naman sa suot ko kagabi. What the hell happened? Nasa…condo ba ako ng lalaking kasama ko kagabi? Halo-halo na ang mga tanong sa isip ko. Pero wala na akong oras pa para sagutin ang bawat tanong na iyon. All I need to do first is to escape from this place! Dali-daling inayos ko ang suot. I wore my sandals lying on the floor and
Kabanata 45 Three days have passed by since our last interaction and I am still not doing anything to reach out to Rafael again. Nang nakibalita si Ate Ruby ay wala akong naibigay na sagot. Pumasok kami ni Kola sa isang restaurant malapit sa building ng head office ng LA MESA para maglunch. "Sige na kasi! Hindi iyong puro ka trabaho. Mag unwind ka rin. Kahit hindi ka magtatagal sa bar, promise!" patuloy na kumbinsi sa akin ni Kola sa tabi ko. She's been telling me to attend her party at the bar. Ayoko dahil abala ako. “I'm busy, Kola,” ani ko. “Come on! Minsan lang naman ‘to. Pagbigyan mo na ‘ko.” Ngunit natigil ako sa paghakbang kaya napatigil rin siya. As soon as we entered the restaurant, I saw Rafael three tables away, eating alone. "Oh? Bakit?" Umarko ang kilay ko. Bakit napadpad ang lalaking ito dito? Ang layo ng firm niya rito, ah. Nag-iwas ako ng tingin nang nagtama saglit ang titig namin. "I'm craving salmon," saad ko kay Kola bago pa kami daluhan nan
Kabanata 44 “Wala pa rin?” tanong ko, nakikibalita. Umiling si Rio sa harap ko. I checked my email again. Ilang beses ko na chineck pero wala pa rin! Ang last reply ay katulad nang nauna. Hindi daw ma-e-entertain ang meeting na nire-request ko. I sighed, trying to calm myself. “Abala siguro ata si Engineer Valiente,” saad ni Rio. “Why? Does he work 24 hours?” I shot back, medyo mainit ang tono. Tumikhim naman siya. Nakakairita na. Mag-iisang Linggo na pero wala pa ring progress sa plano ko. Hindi rin naman epektibo ang pagsadya ko sa kaniya sa kaniyang firm. “Kukuha ako ng impormasyon, Miss,” sa halip na suwesyon ni Rio. Kumunot ang noo ko. “Impormasyon?” tanong ko, napatingin sa sekretarya. “Naisip ko na baka sobrang abala si Engineer Valiente. Kaya naisip kong maghanap ng impormasyon sa mga lakad niya sa mga susunod na mga araw. Doon baka makatyempo ka at makausap siya,” aniya. Napatuwid ako ng upo. Oo nga naman. Bakit nga ba hindi ko naisip iyon? “You’re right. Do that
Kabanata 43 "He...what?" Ilang araw kong hinintay ang balita kung may na-set na bang date for the meeting, tapos eto? Eto ang malalaman ko? Binasa ko ang pinakitang email sa akin ng aking secretary at halos pumutok ang ugat ko sa aking ulo. "I tried to book a meeting a couple of times for 3 consecutive days, Miss. But his secretary replied the same way. It said it wouldn't be entertained as Mr. Valiente was busy with other important things." Nagtagis ang ngipin ko. I... can't believe he said that! For some reason, I feel offended. Oo, marahil iba na siya ngayon. But I didn't know that this would go this far. "It didn't say that it would be scheduled the other days. Instead, it said that...it won't be entertained?" I said in a very heavy way as I read the reply Rafael's secretary sent to our invitation for a meeting. Ayaw niyang mangyari ang meeting? What does that mean? Huminga ako ng malalim at kumalma. I feel like I wasted my three days waiting for the meeting to happen. I
Kabanata 42 Hinilot ko ang sentinido ko habang nakaupo sa isang sofa. That scene with Mr. De Vera drains me. Masyado ba akong harsh? What if my plan won't go well and ending, kailangan kong lapitan ang matanda? Damn it. "You okay?" Nag-angat ako ng tingin at nakita si Ate Ruby na nakatayo sa harap ko. Her flowy purple dress moved elegantly as she moved. She placed a glass of water on the table between us. "Drink," she motioned and sat on the sofa in front of me. "I have no time for a little chit-chat, Ate Ruby," I said, impatient. Tipid na ngumiti si Ate Ruby at nilingon ang gilid niya. Sinundan ko ng tingin iyon at nakita ang asawa nitong kababalik lang galing sa paghatid sa pamangkin ko sa kwarto. Naghalukipkip ito habang sinasandal ang gilid ng katawan sa pader. Pinagmamasdan kami. Zacarias Vega did not age a bit. He looked so ripped. Matangkad at maganda ang katawan. Kaunti lang ang interaksyon namin noon sa Escala. Mabibilang lang sa daliri. Isa roon iyong n
Kabanata 41 “So…you two met?” Kumunot ang noo ko kay Kola. Iyon agad ang bungad niya nang magkita kami ngayon para maglunch sa isang restaurant malapit sa building namin. I sighed. Late na nga siya at kararating lang, iyon pa ang bungad niya. “Thanks," I said to the waiter who just finished placing all our orders on our table. Hinintay ko munang makaalis ang waiter bago binalingan ang kaibigan. “Alam mo na invited siya sa party?” nanliliit ang tingin na tanong ko sa kaniya at uminom sa aking baso ng tubig. Bahagyang kumunot ang noo niya. “Yeah? I saw Valiente's name on the guest list.” Nagcheck ba ako ng guest list? Hindi ko matandaan. Siguro dahil pinagawa ko lang kay Rio. What’s only important to me is to know whether any of the big names were in the party. Ni hindi sumagi sa isip ko na magtatagpo ang landas namin ni Rafael sa party na iyon. “And you didn't tell me?” iritadong saad ko kay Kola. She looked at me confused. “I thought you already knew?” Kumunot ang noo ko.
Kabanata 40 Anong ginagawa niya rito? That question was running in my head while I approached the group. I’ve never expected that I will see him again. Not today. Not at this party. "Ah, there you are, hija," Mr. Aleno said, his eyes twinkling with warmth when I finally reached them. He extended his hand, and we exchanged a firm handshake. "Happy birthday, Mr. Aleno," I greeted. He smiled warmly. "Thank you," he replied. "I was worried you wouldn't make it because you're probably busy. Buti ay nakarating ka. Are you enjoying the party, hija?" "Of course, I don't want to miss your birthday, Mr. Aleno. And yes, I am enjoying the party." Mr. Aleno chuckled, his eyes crinkling at the corners. "That's good to hear.” But his face turned into worry. “If only your mother and father were here, I'm sure they would have enjoyed it too. They like parties like this. Is your father still sick?" I nodded. "My Dad was recovering from the stroke. He's in Escala with Mom, ka