Kabanata Isa

“The nerve!” puno ng iritasyon na wika ni Rada sa sarili. Labis ang pagngi-ngitngit niya ng araw na iyon.

Araw ng biyernes at nasa panghuling asignatura na sila. Kanina pa siya naiinip sa tagal na itinatakbo ng klase. Hindi na rin niya mabilang kung ilang beses siyang napasulyap sa malaking orasan na nakasabit sa dingding. Parang kay bagal ng ikot niyon sa pakiwari niya, animo nananadya para mas lalo siyang maasar. Haisst!

Isinandal niya ang likod sa backrest ng metal na upuan bago inilibot ang tingin sa kabuuan ng silid. Kanina pa niya napapansin ang panaka-nakang sulyap ng mga kaklase, kahit na nasa likurang bahagi na siya nakaupo. Talaga namang to the effort pa sa paglingon ang mga classmates niya.

Nakapagkit sa mga mukha ang samut-saring reaksyon.

Mayroong gulilat, namangha, nalungkot at naawa. Meron namang mga nakangisi at tila sinasabing buti nga sayo kasi pabibo ka. Ang iba naman ay pangitang pinipigilan lang matawa sa sitwasyon katulad nila Cathy at Bing na naturingan pa mandin niyang mga kaibigan. Pinandilatan niya ang dalawa na tinugon lamang siya ng peace sign pero magsisipag+bungisngis pagkatapos. Napapailing na naiyakap niya ang mga kamay sa dibdib sabay irap sa dalawa.

Sa wakas ay tumunog na rin ang bell hudyat nang pagtatapos ng klase sa araw na iyon. Mabilis na dinampot ni Rada ang mga gamit sa desk at pinaloob sa kanyang bag. Pagkatapos ay nagmamadaling tinungo ang pinto palabas ng hindi man lang tinatapunan ng sulyap ang kanilang guro na kasalukuyang nagdidikta ng kanilang takdang-aralin para bukas.

Napapailing na hinabol na lamang siya ng tanaw ni Mrs. Galvan, ang propesora nila sa asignaturang History. Hindi na rin pinansin ni Rada ang mga kaibigan. Ayaw niyang mabuska na siguradong siyang gagawin nila Cathy at Bing. Baka mas lalong mag-init ang ulo niya at mapikon lang sa dalawa.

Habang daan palabas ay dinig niya ang mga anasan sa paligid. Ramdam niya ang mga matang nakasunod sa bawat kilos na ginagawa niya. Hindi tuloy niya maiwasang kuluan ng dugo. Hot topic siya malamang sa buwang ito. Piyesta kung piyesta.

Kaninang tanghali pa siya nanggigigil kay Clark. Bakit? Pagka’t tinapos nito ang kanilang pagpapanggap as mag-fake na magkasintahan sa nakakagulat nitong anunsiyo sa harap pa mandin ng gusali ng college department.

May plano na pala ang magaling na lalaki na tuldukan ang kanilang kasunduan ay ni hindi man lang nagbigay abiso. At ang ungas ay pinag kaabalahan pa talagang gumamit ng megaphone. Kung hindi ba naman layon talaga nito ang mang-asar at galitin sya.

Nagmukha tuloy siyang katawa-tawa sa harap ng nakararami. Kaya heto siya at nagngingitngit sa sobrang pagkabwisit sa lalaki. Minabuti ni Rada na maupo sa nadaanang bench na yari sa kahoy. Makailang beses na huminga ng malalim upang magkaroon ng sapat na hangin ang dibdib at makalma ng konti ang nag-iinit na ulo.

She is freaking out.

"Ouch! He dumped you bitch! Tsk tsk tsk. That was embarrassing," anang maarteng tinig.

Napatuwid si Rada ng upo mula sa sandalan.

Nalingunan niya si Carol kasama ang mga kaibigan nito at pawang mga nakangisi. Agad siyang napasimangot. Kung mamalasin ka nga naman kung sino pa ang huling tao na inaasahan mong makita sa araw na iyon ay siyang umekstra agad.

Si Carol ay kaklase ni Clark na lantarang ipinapakita ang pagkadisgusto sa kanya. Malimit itong nakaismid sa tuwing nagkakasalubong sila sa hallway o sa kahit saang panig ng akademya. May kayabangan din ang hitad porket punong alkalde sa kanilang bayan ang ama nito na si Ginoong Dimetrio Cruz. Ang pamilya rin nito ang nagmamay-ari ng isa sa may pinakamalaking produksyon ng poultry sa ilang karatig bayan kasama na ang San Isidro.

Tiningnan niya ng tuwid ang babae maging ang iba pa nitong kasama na may nakaka-iretableng mga ngisi. May parte ng ugat niya sa sentido na pumitik. Subalit pinili niyang magpakahinahon.

“Wala akong panahon sa mga patutsada mo Carol” wika niya sa kalmadong tono pero nakakuyom naman ang mga kamao.

“Patutsada? " Mabilis na umarko ang nakakorteng kilay ng babae. "Correction- I'm just stating the facts,” Carol exclaimed.

“Why don’t you just accept that like everyone else you’re just a nobody? She added in disgust.

“See how Clark throws you like a damn trash? Oh, I feel sorry for you ..” Banat pa ni Carol na kunwa ay pinalungkot pa ang mukha at pagkatapos ay bumunghalit ng ubod lakas na halakhak.

Aww! Ang maarte at panabay na sambit naman ng mga alipores nito na kay sasarap pagbuhulin.

Mangali- ngali na siyang sumagot nang pabalang, but she took a deep breath. Lihim na napabuga ng hangin. Marahan siyang tumayo. Sinukbit ang bag at tumalikod. Kaysa patulan ang mga hitad ay mas pinili niyang umiwas. Magiging katawa-tawa lamang siya sa paningin ng lahat lalo na at kumukuha na ng atensyon ang grupo ni Carol.

She knows their capabilities. They could ruin someone's day. At ayaw niyang tuluyang magdilim ang araw niya ngayon. Habang papalayo ay naulanigan pa niya ang malakas na tawanan ng grupo. Muli niyang naikuyom ang mga palad at tahimik na nagngitngit.

Malaki ang hinala niya na hindi pa rin nakakamove-on ang kaiskwela sa pagkakapanalo niya bilang Binibining SMA ng high school department dalawang taon na ang nakakaraan. Kung saan ay isa rin ito sa mga naging kalahok at naging mahigpit pa nga niyang katunggali.

Nasa pangatlong taon siya noon sa sekondarya samantalang sila Carol at Clark ay nasa huling taon naman. Naging matunog ang usap-usapan noon na kaya lamang niya napagwagian ang nasabing patimpalak ay dahil malapit na kaibigan ng mga Zantillan ang kanilang pamilya. Iyon ay base sa ipinakalat na kuwento ni Carol.

Ang St.Magdalene Academy ay isang pribado at modernisadong iskwelahan na pag-aari ng mga magulang ni Clark.

Hindi maikakaila ang pagiging malapit ng dalawang pamilya sapagkat matalik na magkaibigan sina Senyor Ramon at ang papa ni Clark na si Don Franco Zantillan.

Ayon pa sa kwentong sinimulan ni Carol ay kahina-hinala rin ang pagkakapili sa kanya ng mga hurado. Hindi raw kasi siya ganoon kagaling sa pagsagot sa question and answers. Maliwanag na isa raw iyong pandaraya pagka't brainless daw siya o mas kilala sa pintas na b. o. b. o.

May katamaran talaga siya pagdating sa pag-aaral aminado siya roon. Katunayan ay naipapasa lamang niya ang kanyang mga asignatura dahil sa tulong ni Clark at suhol na ginagawa ng ama. Kaya nga hindi na lamang niya pinapansin ang mga pagkakalat ng tsismis ni Carol. Subalit hindi ka tanggap-tanggap sa pandinig niya ang pagsalitaang bobo. Gayunpaman ay nanahimik na lamang siya para hindi na humaba ang mga usapin. Ngunit sadyang maligalig si Carol lumilikha ito ng siga upang magningas ng apoy.

Malaki rin ang pagkakagusto nito kay Clark. Paanong hindi nila malalaman eh napaka vocal ng babae sa pagsasabi pagdating sa bagay na iyon. Suspetsa nga niya ay baka isa pa iyon sa mga dahilan kung bakit labis na nagpuputok ang butse nito sa presensiya niya. Hindi kasi ito pinapansin ni Clark dahil lagi na'y nakadikit siya sa kababata.

Tumuloy si Rada sa likod ng College building ng Agriculture department. Ang bahaging ito ng akademya ang hindi tinatambayan nang madalas. Boring daw kasi ang mga estudyante rito. Palibhasa karamihan ay mga iskolar na malamang ay subsob sa kanilang pag-aaral.

Luminga- linga muna ang dalaga nang kung ilang minuto at nang masiguro na walang ibang tao sa paligid ay mabilis na kinuha mula sa loob ng bag nito ang isang kaha ng sigarilyo at naglabas ng isang stick.

Mula naman sa paldang suot ay hinugot ni Rada sa bulsa nito ang lighter na nabili niya nang minsang magawi sila nila Cathy at Bing sa Plaza. Nagsindi siya at pagkatapos ay nagsimulang humitit bago bumuga ng usok.

Maraming beses na niyang sinubukang aralin ang paninigarilyo. Ayon kasi sa mga sabi-sabi ay nakakaalis raw iyon ng tensyon at nakakapag+pakalma ng nag-aalab na damdamin. Ngunit imbes na kumalma sya ay inahit lamang sya ng pag-ubo dahil sa pagkasamid. Kaya sa inis ay inihagis na lamang niya ang stick sa kung saan na lamang sa paligid. Pagkatapos ay iretableng sinukbit muli ang kanyang bag at nagpasyang lisanin na lamang ang lugar. Ngunit bago pa man niya maihakbang ang mga paa paalis ay isang impit na boses na napagibik ang naulanigan niya mula sa may halamanan.

Naalarma si Rada ng mahinuhang may ibang tao pala sa paligid. Agad itong kinabahan lalo na at mag-isa lamang siya roon. Walang tao ng mga oras na iyon pagka't suspendido ang klase ng mga iskolar dahil sa isang event na katatapos pa lamang. Maliban sa hapon na rin. Ngayon niya tuloy gustong pagsisihan kung bakit iniwan niya sa classroom ang mga kaibigan. Marahan siyang napaatras nang mapansin na may paggalaw mula sa likuran ng mayabong na halamang santan. Dinunggol siya ng kaba at nakaramdam ng munting takot, akmang kakaripas na siya ng takbo nang biglang lumutang ang isang matangkad na lalaki habang aligaga.

Gulilat na napasinghap na lamang si Rada. Ang lalaki naman ay di magkamayaw sa kapapagpag sa suot nitong kamiseta. May hawak itong panabas na basta na lamang binitawan sa lupa bago mabilis na hinubad ang suot.

Sa hindi inaasahang pangyayari ay tila naman na estatwa ang dalaga. Ito kasi ang unang beses na may tumambad na hubad baro sa harapan niya at isang estranghero pa. Bagama't may suot namang pantalon ay hindi niya maiwasang maeskandalo. Lalo na nang mapagmasdan ang impis nitong tiyan na may maliliit na umbok na tila pandesal. At mga pinong buhok sa parteng ilalim ng tiyan nito na ayaw na niyang isipin kung saan patungo. Namumula ang mukha na inilihis niya ang tingin. Nakakahiya! Anong pakiramdam ba ito? Lito ang isip na kausap niya sa sarili.

Subalit hindi nakatiis ang dalaga kaya't pahapyaw nitong sinulyapan ang lalaki. Napansin niya na may maliit na sunog sa bahaging likod ng hawak nitong kamiseta. Noon niya napagtanto na ang hinagis na upos ay pumaloob pala sa suot nitong pantaas. Bigla tuloy siyang napalunok. Hindi niya malaman kung paanong approach ang gagawin. Higit siyang nataranta nang makita na namumula ang balat ng estranghero sa may parteng batok nito.

"I.I'm sorry. I didn't mean to do that." aniyang nakalawaran sa mukha ang guilt.

Bahagyang tumapon ng tingin ang lalaki sa kanya ngunit tila dumaan lamang. Ibinalik rin nito agad ang pansin sa puting kamiseta na bahagyang nabutas. Nang masigurong wala ng palatandaan ng usok ay mabilis na isinuot iyon. Pagkatapos ay pinulot ang karet o panabas at inilagay sa kartilya kasama na ang iba pang mga kagamitan sa pagtatanim.

Pa-simple namang pinasadahan ito ng tingin ni Rada. Ang totoo ay agad siyang nakaramdam ng inis sa lalaki. Kung kanina ay nagigi-guilty siya dahil sa maling nagawa, ngayon ay nasusuya na siya sa hindi nito pagpansin gayung humingi naman sya ng paumanhin. Tuloy ay parang gusto niyang magtaray.

Nakayuko na noon ang lalaki at pansin niya ang mga hibla ng buhok nitong tumatabing sa noo. Saglit na napako roon ang paningin niya. Though his hair was cut shorter than usual. Pakiwari niya ay tila kay sarap hawiin ng buhok nito gamit ang mga daliri niya. Tumulay ang mga mata niya sa katawan nito. Medyo dark ang kulay ngunit yaong resulta ng pagkakabilad sa araw sa hula niya. Tantya niya ay hindi ito nagkakalayo ng edad ni Clark. Mayroon itong matangos at prominenteng Ilong. Kapansin-pansin ang malalim at mapangusap na mga mata. Kumunot ang kanyang noo. Sigurado siyang never pa niya itong nakasalamuha. At bagamat hindi niya ito nakikitang pakalat-kalat sa unibersidad. He seems familiar.

Subalit hindi niya matukoy kung saan niya ito unang nakita. Kung hardinero ito sa SMA ay imposibleng hindi niya ito makilala. Halos lahat ng empleyado sa akademya ay kilala niya at kabiruan.

Estudyante rin ba ang lalaki ngunit bakit ito nasa halamanan at gumagawa?

Ehmmm. Tikhim niya bago muling nagsalita.

"Again, I'm sorry. Actually, I don't smoke—-“

"Hindi mo kailangang mag paliwanag pagka't hindi namam ako humihingi ng iyong eksplanasyon." Agaw ng lalaki sa mababang boses.

She froze when he heard his baritone voice. Tila musikang humaplos iyon sa kanyang pandinig. Subalit nag-isang linya ang kanyang mga kilay sa pambabara nito.

"Look, I simply wanted to say how sorry I am for causing your shirt to be burned so why the sarcasm? Either do something about it, I don't care."

Bulalas niya na hindi napigilang magtaray at bahiran ng pagkairita ang boses. Tuluyang bumigay ang pagka-m*****a niya.

Subalit hindi na umimik ang sinabihan patuloy lang ang lalaki sa pagliligpit ng mga kagamitan. Hindi na rin ito nag-abalang tapunan siya muli ng sulyap. Hindi naman maunawaan ni Rada kung bakit nagpupumilit siyang mag paliwanag rito. May parte ng isip niya na layong ipaunawa sa kausap na she's not that bad. Gusto niyang mabago ang pananaw at maling interpretasyon nito sa nasaksihan. Ngunit bakit? At saka kailan pa naging mahalaga sa kanya ang magiging tingin o opinyon ng ibang tao patungkol sa kanya?

She's just an insensitive bitch. Iyon ay ayon sa mga taong hindi tipo ang karakas raw niya.