Annalita Perpetua Tubol’s POV
“Ms. Tubol!”
“Yes ma’am!” alertong sagot ko.kay bilis kong napatayo ng tawagin ni ma’am ang apelyido ko. Baka kasi tawagin niya muli ako gamit ang apelyido ko. Ayoko talagang tinatawag ako ng Tubol parang ang pangit pakinggan. Kahit tunog tigasin ang pangit pa rin pakinggan.
“Can you give me the definition of the word Liturgy?” napaawang ang bibig ko ng marinig ang tanong ni ma’am. S***a na dis! Mura ko sa isipan. Napatingala ako, nagiisip. Iniskan ng utak ko ang inaral kagabi. Oo nag-aaral ako s***a kayo! Apaka judgmental niyo! “Ms. Tubol, anong tinitingala mo dyan. Nasa kisame ba ang answer?” Nalipat ang tingin ko kya Ma’am. Napatingala rin ito sa kisame. Hilaw na ngumisi ako sabay kamot sa aking ulo ng magtagpo ang tingin naming dalawa. Pinagkrus nito ang mga braso sa harapan at tinaasan ako ng kilay. Ang sungit talaga ng mukha.
Nagbasa naman ako kagabi pero hindi ko ito napansin. Liturgi, liturgi, liturgi, paulit-ulit ko sa isapan. Biglang may nagpop up na bombilya sa ibabaw ng ulo ko ng makahanap ako ng sagot sa utak ko. Naalalerto ako bigla at napangisi. “I know alreadi ma’am!” malakas na saad ko. Excited akong sagutin ang kanyang tanong. Sa unang pagkakataon ay makakatama na ako sa oral resocit-recesitit-resyoci- resa recesitation? Basta yun na yun! Papahirapan niyo pa ako!
“Then what is Liturgy?” ulit ni ma’am. Umayos ako ng tayo at buong kumpyansa sa sarili ko siyang sinagot.
“Liturgi is da next to Litur-iP,” napakunot ang noo ni Ma’am, tila ‘di nakuha ang naging sagot ko.
“Nagpabago na pala?” rinig kong tanong ng isa sa mga kaklase ko.
“Do you want me to elebori-elobori-”
“Elaborate?”
“Dat’s wat I mean to said! Elaborit!” masiglang saad ko ulit.
“Elaborate, then,” saad nito.
“Ma’am I am not done yet with Liturgi, mamaya na yung THEN. Chill, the enemy is weak,” nakita ko ang paglaki ng butas ng ilong ni Ma’am. Nadagdagan ang stress sa mukha. “Liturgi is the next to Litur-iP. ABCDEiP then LiturG!” napahinto ako ng humagalpak ng tawa ang kaklase ko, nagtataka. Ano kayang nakakatawa sa sagot ko. Seryoso pa naman ako. Upang mas mapabilib si ma’am at dinagdagan ko pa ang sagot ko. “Der are two kind op LiturG, G as in Goat and LiturG as in Jar!” tawang-tawa ang mga kaklase ko ngunit ang guro namin ay namumula na sa inis sa akin.
ubooooool!” malakas na sigaw nito sa apelyido. Napahawak ako sa likod ng armchair ng kaklase ko ng sa lakas ng boses ni ma’am ay parang yumanig yung buong classroom.
“Ma’am Fart2x (Fart two times)? Are you okey?” napangiwi kong tanong kay ma’am.
“Anong ma’am Fart2x?!”
“Tinagalog ko lang po apelyido niyo para sosyal,” kay bilis kong napayuko ng batuhin niya ko ng eraser. Hindi ako tinamaan, lumagpas lamang ang eraser sa likuran ko.
“Aray ma’am! Nanahimik ako rito,” napalingon ako sa aking likod ng magreklamo ang tinamaan ng eraser.
“I’m so sorry, can you please give me my eraser back Mr. Bugtae,” agad naman tumalima ang kaklase ko. Tumayo at binigay kay ma’am ang eraser. “Ms. Tubol, remain standing until the end of our class!”
“Ma’am…” napalingon ako kay Meling ng tinaas niya ang kanang kamay.
“Yes Ms. Tagalolo,” tawag ni Ma’am sa kanya.
“Ma’am, can I answer it for Analita? So she can take her seat?”
“No! She needs to learn her lesson!”
“Bida-bida!” sabay kaming napalingon lima ng marinig ang sinabi ni Geminina.
“Hindi pantay blush on mo, maputla yung kabila, gusto mo ipantay?” inis na saad ni Siting sa kanya.
“Quiet!” natahimik kaming lahat ng biglang umalingawngaw na naman ang malakas na boses ni ma’am.
“Okay ka lang dyan Aning?” puno ng pag-alala na saad ni Ajing.
“Oo, don’t worry, I can handle myself with care,” saad ko sa kanila.
Matiyaga akong tumayo habang nagpatuloy sa discussion niya si Ma’am Utot-utot hanggang sa natapos ang oras niya sa klase namin.
Lumabas kami ng classroom ng maglunch-break. Binabagtas namin ang hallway paalis ng building. Habang naglalakad ay nakayuko ang mga mata ko sa cellphone. Naaliw ako sa kapapanood sa live selling ni Ate Gloria habang binebenta niya ang mga gayuma sa Tiktik account niya.
“Nagbebenta po kayo ng gamot pampatigas na aabot ng bente kwatro oras?” tanong ng isa sa mga nanood ng live ni Te Gloria.
“Anong klaseng t****o yan? Walang ganun, iho,” sagot ni Te Gloria. “Hindi kulam kailangan mo, milagro.”
“Meron po Te Gloria sa d****e. O kaya bili ka libro ni Ms. Drey_d****e na Stuck on you. Lagpas pa ng bente kwatro oras ang bayuhan doon, tag 769 lang, pre-order pa hanggang April 15,” sagot naman ng isa pa.
Napahinto ako kasabay ng paglaglag ng cellphone ko sa sahig ng mabangga ako ng kung sino.Umayos ako ng tayo at inis na napatingala ako sa tao sa harapan ko. Ni ‘di man lang ito nagkusang pulutin ang cellphone kong nalaglag, napakaungentleman ngunit ang inis ay napalitan agad ng galit ng mapagsino ang nakabangga ko. Masama ko siyang tinignan. Nagkatitigan kaming dalawa sa mga mata ng isa’t-isa.
“Muling ibalik ang tamis ng pag-ibig
Muling pagbigyan ang pusong nagmamahal
Muling ibalik ang tamis ng pag-ibig
Sayang naman ang ating nakaraan” sabay-sabay na kanta ng mga kaibigan ko. Tangina talagang mga to.
“He!” saway ko sa mga kaibigan ko. Agad naman na tumigil ang mga ito.
“Kumusta ka na Perpetua?” malumanay na tanong niya. Napalingon ako sa kanya ulit. Tinaasan ko siya ng kilay. Pangiti-ngiti pa na para bang wala siyang atraso sa akin. Na para bang hindi niya ko niloko. Na para bang hindi niya ako pinagpalit sa isang malandi. Na para bang hindi niya biniyak ang puso ko isang taon na ang nakalipas.
“Heto, buhay na buhay, huminga. Ikaw? Ba’t buhay ka pa, ‘di ba sabi mo, mamatay ka pagnawala ako? Isang taon na akong sabik na makita ang pangalan mo sa sementeryo.”
“Ooooh,” sabay-sabay na reaksyon ng mga kaibigan ko.
“Ouch,” madamdamin na reaksyon ni Meling.
“Hindi halatang bitter, Aning,” saad ni AJing.
“Hanggang ngayon ba ay hindi mo pa rin ako napapatawad? Ang tagal-tagal na nun, Perpertua,” saad nito.
“Pero yung matagal na yun andito pa rin!” tinuro ko ang puso ko.
“It's just one mistake, Perpertua, isa lang!”
“Ke isa, dalawa, tatlo, pareho lang yun! Pumatol ka pa rin sa iba, Tiburcio!”
“Ay iba, lizquen ang datingan! Liza ikaw ba yan?” hindi ko pinansin si Doring.
“Am I not enough? May kulang ba sakin? May mali ba sakin? Panget ba ako? Panget ba ang katawan ko? Kapalit-palit ba ako?”
“No-”
“Then why?” hindi na ito nakaimik. Siguro’y nalimutan na niya ang linya niya. Gumilid ako upang lagpasan siya ngunit muling napahintong hawakan niya ang braso ko.
“Don’t tats my birdie, Tiburcio! Wala na tayong dapat na pag-usapan pa. Binigyan na kita ng pagkakataon na magpaliwanag sa akin. Minahal kita ng buo, buong-buo, full moon! Pero mas pinili mo pa rin ang half moon na iyon! Kaya wala na tayong pag-usapan pa. I already mob on prom you. I hated you already. I can’t do dis anymore-”
“Yung cellphone mo baka makalimutan mo,” nahiya ako bigla.
“Aray!” impit ni Doring ng hilahin ko ang kanyang buhok ng marinig ko ang tawa niya.
Malakas kong binawi ang braso ko na hawak niya at basta na lamang na yumuko ngunit napaatras ako ng sumagi ang noo ko sa matigas niyang t****o. Napatayo akong muli at napahawak sa noo ko.
“Tanginang T*ti naman yan, nanunulak. Tabi, alis, tsupi” inis na saad ko kay Tiburcio. Agad naman itong umusog. Kay bilis kong muling napayuko upang pulutin ang nalaglag na cellphone. Buti na lang talaga at ang tibay ng brand ng cellphone na binili ni Ate Nalyn para sa akin. Pagkapulot ko’y kay laki ng mga hakbang ko palayo sa kanya. Taas noo at ‘di na muli siyang nilingon pa.
Annalita Perpetua Tubol's POV Part llExcited kaming lima sa uwian. Miyerkules ngayon ibig sabihin ngayon ang araw ng pagpunta namin sa bahay ni Mitching yung kaklase namin noong elementarya na nakapag-asawa ng amerikano. Inimbita niya kami para sa kanyang house watering daw, hindi ko alam kong anong ibig sabihin nun naisip ko na lamang na baka para mas lumaki pa bahay niya kaya kailangan ng watering katulad ng watering the flant. Tumutubo ang halaman kapag nadiligan, sana all nadiligan. Basta ang importante ay alam kong kain ang pupuntahan namin, kapag ganitong may okasyon hindi mawawala ang handaan. Kami pa namang limang magkakaibigan ang tipong walang hihindian at walang aatrasan kapag kain ang paguusapan.Kaninang umaga ko pa iniimagine ang lutong ng balat ng lechon, ang tamis ng sarsa ng spaghetti at ang masarap na adobo. Shet! Tumutunog na naman ang tiyan ko. Kaninang umaga pa ako walang matinong kain para may sapat na espasyo ang masasarap na ulam mamaya sa tiyan ko. Binuksan k
“Tama na pantasya! Let’s fack up!” masiglang saad ko sa apat dahil nakatulala pa rin ang mga ito nakatanaw sa pintuang pinasukan nina Mitching at ng afam niyang daks at hot. Sana all Makabaleghoten!“Anong let’s fack up?”“Hay nako Meling, don’t tell us nagiging bobo ka na rin, fack up ba, magbalut na at maghanda dahil tayo’y lalarga na!”“Pack up!”“Ano bang sinabi ko? Pareho lang yun! Sosyalan lang yung akin, slangers,” palusot ko.Isa-isa na naming binuhat ang mga bag na may lamang duck egg, ika nga ni Mitching.“Shuta ang bigat ng tadyang!” mahinang anas ni Doring. Binuhat niya ang backpack at nilagay sa likuran.“Yung tadyang lang mabigat, mamamatay?”“Oo na pati yung crispy pata, shuta ka!”
Siting’s POVNagpapakain ako kina Piolo, Dingdong, Joshua at Coco ng bahagyang mapatili ako dahil biglang may humawak sa bewang ko sabay kiliti sa akin. Paglingon ko’y napangiti ako ng makita ang napakagwapong mukha ng iniirog ko. Kay bilis niyang pinulupot ang mga braso sa aking baywang. Hinayaan ko siya dahil wala pa naman ang inay. Nagpaalam iyon sa akin kaninang umaga bago umalis para maglako ng paninda na dadaan muna daw siya kina Aling Zorayda upang makiramay. Namatay na naman ang pang-anim nitong asawa. Kakasal lang naman sana nila noong nakaraang linggo.Tila nakuryente ang t*nggil ko ng paglingon ko’y ninakawan niya ako ng halik sa labi. Buong akala ko’y saglit lamang ang halik niyang iyon ngunit ng lumapat ang malambot na labi niya sa parang Angelina Jolie na labi ko ay hindi na niya ito inangat pa at binigyan ako ng mala Brad Pitt na halik. Syempre mag-iinarte pa ba ako? Tinugon ko ang halik niya. Med
Siting’s POVHindi ko siya sinita dahil hindi ko kaya. Hindi pa ako handang marinig mula sa kanya ang totoo, na hindi talaga niya ako mahal o minahal, na ginamit lamang niya ako, nagbabakasakaling makuha niya ang pagkabab*bae ko.Ang sakit ng dibdib ko ngunit eskwela is life. Kahit na gustong-gusto ko ng umuwi at humagulhol. Iiyak lahat ng bigat sa puso ko. Nabigo na nga ako sa pag-ibig, mabibigo pa akong makamit ang pangarap ko. Ang hirap magkunwaring okay lang, ang hirap magkunwaring kaya ko, ang hirap magkunwaring hindi ako nasasaktan ngunit kailangan ko munang magkunwari upang wag akong magmukha tanga lalo. Ramdam ko ang pag-alala at awa ng mga kaibigan ko sa akin ngunit ‘di ko iyon pinapansin.Hanggang sa maguwian na. Nauna ako sa kanilang maglakad. Nais ko ng marating agad ang bahay dahil hindi ko alam kong makakaya ko pang pigilan ang mga luha sa mga mata ko ngunit napahinto ako sa isang ti
Siting’s POVNabenta na namin lahat ang alagang baboy para may panggastos kami sa gamot at pang-araw-araw namin ni Nanay. Ang paglalako lang kasi niya ng gulay ang bumubuhay sa aming dalawa at isa pa hindi na rin afford ni Nanay na bumili ng pagkain ng baboy kaya binenta na namin sina Piolo, Dingdong, Joshua at Coco.Iniwan ko saglit si Nanay at binilin ko na lamang sa isa sa mga kapitbahay namin. Ewan ko kung ano okasyon at gusto niyang magluto ako ng biko. Pinagbigyan ko ang kahilingan niya baka kako gusto niya lang kumain ngayon ng biko.Pumunta ako ng bayan. Namili ako ng sangkap para sa gagawin kong biko. Hindi ako marunong magluto pero sabi niya gagabayan daw niya ako. Ako ang gagawa habang siya naman ang magbibigay ng instruction. Of course ayaw ko namang paglutuin pa Nanay ko dahil may sakit pa nga ito.“Hoy! Alam mo ba ang balita? Ikakasal na raw ang anak ni Edna na si Siobe, diba ang bata pa nun?” Narinig kong
Doring’s POVHindi pa ako tapos sa pagsulat sa mga notes ni Ma’am Masikip na nakasulat sa pisara ngunit narinig na namin ang bell hudyat na natapos na ang isang oras ni Ma’am Masikip.“Who has not yet finished writing?” tinaas ko ang kaliwang kamay habang patuloy pa rin sa pagsusulat. Iilan na lamang kaming hindi pa tapos sa pagsusulat. Sa aming magkakaibigan ay ako na nga lang ang hindi pa tapos. Mabagal talaga akong sumulat.“Ms. Dacobisong, please collect all the notes of those who haven’t finished writing yet when they're done and bring it to the faculty room, okay?” utos ni Ma’am Masikip sa akin.“Yes, Ma’am!” Masigla kong tugon. Excited ako dahil makikita ko na naman ang tinitibok ng puso ko, ang aking Sir Nalusuan. Lihim akong napangiti. “Aray!” Angil ko ng sabay-sabay akong binatukan ng mga walang hiya kong mga kaibigan.“Ngiti-ngiti mo d
Meling’s POVPapauwi na kaming magkakaibigan ng mapatigil ako sa paglalakad dahil hinarangan ni Daomingsi ang daraanan ko.“Hi Meling, pwede ba kitang i-invite mamaya sa bahay?” Nag-angat ako ng tingin sa kanya at napatitig sa mga mata niya. Umaasa ang mga iyon sa pagtango ko ngunit alam na naman siguro niya kung anong sagot ko sa tanong niyang iyon.“Ha?” Kunwari ay hindi ko narinig ang tanong niya.“Okay lang ba na i-invite kita sa bahay? Okay lang rin kung isama mo ang mga kaibigan mo. Iilan lang rin ang ininvite ko, may konting salo-salo sa bahay,” tila nahihiyang napakamot ito sa kanyang ulo.“Ha? Kuwan kasi,” lumagpas ang tingin ko sa mga kaibigan kong napahinto rin habang hinihinitay ako. Hindi nila narinig ang pag-aya ni Daomingsi dahil may pinag-uusapan ang mga ito buti nalang rin at busy ang mga ito dahil tiyak sila
Ajing’s POV“Babye mga tukmol!” Paalam ko sa mga kaibigan ko ng marating ko na ang eskinita patungo sa bahay namin.“Babye, ingat ka, tanga ka pa naman,” natawa ako sa sinabi ni Siting.“Nagsalita ang hindi!” Tugon ko sa sinabi niya.“E di, dalawa na tayo!”“Ikaw lang, hoy!”“Nagtalo pa ang dalawa, pareho namang nagpapakatanga sa pag-ibig,” sumingit pa si Doring.“Ay wow! Nagsalita ang wala pa nga sila iniyakan na! Ano yun? Praktis?” Malakas na saad ko. Tumawa si Doring. Shoot na shoot sa banga, eh!“Layas na Ajing! Tsupe! Tse!” Nagsitakbuhan ang mga ito ng pabirong nagpulot ako ng bato. “Gago!”“Bye, Ajing, ingat!”“Bye!Ingat sila sa inyo!” Natatawang sinundan ko sila ng tingin bago ako tumalikod at nagpatuloy sa paglalakad pauwi sa bahay namin. Magdidilim na, nanguha pa kasi kami ng duhat kaya natagalan ng uwi. Habang naglalakad ay muntikan na ‘kong mapatili ng biglang may humila sa akin sabay sandal sa akin sa puno ng malunggay. Sa lakas ng pagkakasandal niya sa akin muntikan ng
Doring’s POV “Pwede ka bang lumabas?” Nakahiga na ‘ko sa kama ko ng mabasa ko ang mensahe ni Sir. “Bakit po, Sir?” “Nandito ako malapit sa inyo.” Napabalikwas ako ng bangon ng mabasa ang reply niya. “Bakit po, Sir? Ano pong ginagawa niyo malapit sa ‘min?” “Can we talk?” Kinakabahan ako ngunit may halong pananabik, pananabik na makausap siya na kami lang dalawa, pananabik na makita siya at makasama. “Ano pong pag-uusapan natin?” “About us.” Gi-atay! Kinikilig ako. May kami pala? “May ‘US’ pala, Sir?” “Please, Dorina… I really want to see you.” Pisti na! Parang ginitara ‘yong tinggil ko sa kilig. Gustong-gusto ko rin siyang makita, excited din akong marinig kong ano man ang sasabihin niya tungkol sa aming dalawa. Kinakabahan ako na, ewan. Ang problema ko lang ay kung ano ang sasabihin kong rason para makalabas ng bahay pero sana ay tulog na sina nanay at tatay para ‘di ko na kailangan pang magsinungaling. “Sa’n ka ba, Sir?” “Dito sa malaking puno ng mahogany nakapar
Doring’s POVNakailang message at misscalls si Sir nang gabing iyon ngunit wala ako sa mood na makipagtext o makipag-usap sa kanya. Panay ang pagvibrate ng phone ko ngunit ‘di ko iyon pinapansin hanggang sa nakatulugan ko na ngunit nagising pa rin ako dahil sa pagvibrate pa rin ng phone ko. Kinusot ko ang mga mata. Kinuha ko ang cp at tinignan kung anong oras na. Sir E calling…Panay pa rin ang tawag niya. Nanlaki ang mga mata ko ng makitang alas dose na ng gabi. Hindi ba siya natutulog? Tanong ko sa ‘king sarili. Bumangon ako. Tulog na lahat ng mga tao sa loob ng bahay. Ayokong sagutin sa kwarto ko ang tawag dahil baka marinig ng mga magulang ko sa kabilang kwarto ang bose ko. Kay nipis pa naman ng pagitan ng kwarto ko sa kanila. Pumunta ako sa tambayan sa bakuran ng bahay namin. Medyo madilim sa parteng iyon at ang ilaw mula sa buwan lamang ang tanging nagbibigay ng liwanag. Ako na lang yata ang gising sa mga oras na iyon. “Hello, Sir?”“Finally,” saad niya sa kabilang linya.“Ba
Chapter 50Doring’s POV“Aaack! Kenekeleg pa rin ako hanggang ngayon sa inyo Doring!” Tili ni Siting.“Anong feeling mayakap ang kras uy!” Kiniikilig na tanong naman ni Aning sa akin.“Oo nga! Yawa! Aaack!” Tili rin ni Meling!“Para kang dinuduyan iyan sa hangin, dama ko yan ng halikan ako ni Daomingsi!” Kinikilig ring saad ni Ajing.“Okay lang,” saad ko sabay ipit ng buhok ko sa likod ng aking tenga. Pabebe ba pero ang mga hinayupak kong kaibigan kinuyog ako. Si Siting Sinabunutan ako, si Aning niyugyog ang kanang balikat ko habang sa kaliwang balikat ay si Ajing habang si Meling sa leeg ko. Shutang mga kaibigan ‘to! Papatayin pa ako! “Ano ba! Maghunus dili!” Nabitiwan nila ako ng iwaksi ko ang kanilang mga kamay. “Ano ba! Ako lang ‘to! Aray! Yawa!” Muli ay impit ko ng muli nila akong kinuyog.“I’m so happy for you!” Saad ni Meling.“Sana all!” Saad ni Ajing.“How to be por you!” Saad ni Aning. “Anong how to be por you?” “E, ano ba dapat?”“How to be you!” Pagko-korek ni Siting.“E
Doring’s POV“Si Ser ba, murag taaalaaa!” Muli ay naibulalas ko. “Gusto kita, Doring,” naluha ako nang naisubo ko ang buong kamao ko sa loob ng bibig ko, nabilaukan ako, nalimutan kong kamao yung naisubo ko. Napaubo pa ako. “Okay ka lang, Doring?” Tanong ni Ser sa akin.“Ha? Ah, oo, nagulat lang ako sa sinabi mo, Ser,” saad ko. “Bakit naman?” Tanong niya muli tapos naisip ko baka gusto niya ako bilang estudyante niya hindi bilang babae. Shuta! Ang feeler ko naman!“Kasi Ser lagi niyo akong sinusungitan, paano ko mapapaniwalaan na gusto niyo ako bilang estudyante mo?” Tanong ko.“I have to… I need to, Doring nang sa ganun ay maalala kong guro mo ako at estudyante kita pero the more na pinipigilan ko ang nararamdaman ko para sa iyo ay mas lalo lamang akong nahuhulog sa iyo…” Natigil ako. Tila nahinto ang pag-ikot ng aking mundo. Totoo ba ‘tong naririnig ko? Kung sakaling panaginip pwede ba akong mananatili rito habang buhay? “Doring? Are you still there?” Untag nito sa akin ng ilang m
Chapter 48Doring’s POVKatatapos ko lang maghugas ng pinggan. Binilisan ko talaga ang paghugas dahil nananabik na akong masilip ang mga mensahe sa panay na pagva-vibrate ng cellphone kong bigay sa akin ni Sir Nalusuan. “Nay, tay, tapos na po akong maghugas. ‘Di na muna ako sa papag sa labas magpapahangin,” paalam ko sa mga magulang.“Sige, basta ‘di ka na pwedeng lumayo, anak at gabi na. Alam mo naman maraming gumagalang masasamang tao sa dis oras ng gabi,” paalala ni Nanay.“Opo, Nay!” Pagkasabi ko’y agad akong lumabas. Tinungo ko ang ginawang papag ni Tatay sa ilalim ng punong nangka, tatlong metro ang layo mula sa bahay namin. Nang marating ay agad akon4g umupo. Tinanggal ko ang suot kong tsinelas at inangat ang mga paa sa papag, nagsquat ako. Sasandal sana ako buti naalala ko na giniba na pala ni Tatay ang sandalan nito dahil inanay. . Kinuha ko ang cellphone mula sa bulsa ko upang tingnan ang mga mensahe ni Sir Nalusuan. Hindi ko mapigilang manabik, mangiti at kiligin sa isipin
Siting’s POVNakaupo ako sa recliner chair habang nakatukod ang magkabilang siko ko sa gilid ng study table, hawak ang magkabilang gilid ng aking ulo. I was reviewing my notes for my upcoming board exam isang buwan mula ngayon. Pilit inaabsorb ng utak ko ang binabasa. Kailangan kong aralin mabuti para maipasa ko kaagad ang exam.“Blood component given to patients with aplastic anemia is PRBC from WB. PRBC means Pack Red Blood Cells-” natigil ako sa pagrereview ng maramdaman ko ang magaan niyang mga daliri sa magkabilang sintido ko. Unti-unti akong napaayos ng upo at dahan-dahang napasandal ang likod ko sa sandalan ng recliner chair habang dinadama ang magaan niyang masahe.“You’re studying too much, baby. Take a break, pause for a while, relax,” mahinang usal niya. Naipikit ko ang mga mata ko.“I have to, alam mo naman malapit na ang board exam. Kailangan kong mag-aral mabuti baka ‘di ako pumasa,” tugon ko.“You’re good, you’re smart, you study so hard, you’re gonna pass probably, b
Chapter 46Siting’s POV Kasalukuyang nag-aayos ng mga gamit ko si Darius. Pangalawang araw ko ngayon sa hospital. Pagkatapos ng ilang test at masiguradong okay na ang kundisyo ko ay pinayagan na niya akong umuwi. Nakaupo ako sa gilid ng hospital bed ko. Nakababa ang mga binti at mga paa ko, hinayaan ko iyong nakalambitin sa kama. Nasa malayo ang tingin ko. Nanghihinayang ako sa bahay ng mga magulang ko. Hindi pa nga nakahuma ang puso ko sa sakit mula sa pagkamatay ng Nanay ay namang sinundan ng bagong dagok sa buhay. Wala na nga ang mga magulang ko pati pa naman ang kaisa-isang pamana nila sa akin ay kinuha na rin. Sa lalim ng iniisip ko ni hindi ko namalayang isa-isa na muling pumatak ang mga luha sa mga mata ko. Minsan gusto kong magtanong sa kanya kung bakit sobra-sobra yung pagsubok na binigay niya sa akin. Minsan parang ayoko ng maging sobrang masaya dahil sobra rin yung kapalit. Napabalik lamang ako sa katinuan ng maramdaman ko ang marahang paghawak ni Darius sa aking pisng
Chapter 45Darius’s POVI was on my way home. Habang binabagtas ang daan pauwi sa bahay ng baby ko ay nadaanan ko ang isang flower shop. Napangiti ako. Binagalan ko ang pagpapatakbo. Dahan-dahan kong ginilid ang saskyan at pinarada sa parking space ng Flower shop.I turned off my engine. Kinuha ko ang susi. Binuksan ko ang pinto ng driver seat at lumabas. Humakbang ako palapit sa glass door ng flower shop. I saw the PUSH sign so I pushed the door and went inside. “Good evening, Sir!” Agad na bati sa akin ng isang lalaki.“Good evening, po! A bouquet of two dozen red roses,” saad ko.“Right away, SIr!” Masiglang saad nito sa akin.“Thank you!” “You can have a sit first, Sir while I’m making your bouquet,” aya sa akin sabay turo sa likod ko kung saan may isang round table na may babasaging vase sa gitna at two rattan chairs. “Thank you!” Muli ay pasasalamat ko. Sinunod ko ang sinabi niya. I wanted to text my baby ngunit naiwan ko pala ang cellphone sa loob ng aking kotse. Ginala ko a
Chapter 44 Siting’s POV Iniyak ko lahat sa bisig niya. Hindi niya ako kailanman iniwan o pinabayaan. Kahit na minsan nanlalamig na ako sa kanya dahil sa nararamdaman kong lungkot pero ni minsa ay hindi ako nakarinig ng reklamo bagkus ay nananatili siyang nakaalalay sa akin. Pinili kong matulog sa kama ni Nanay. Habang yakap-yakap ko ang isa sa mga paborito niyang bestida. Kahit sa ganung paraan ay maibsan man lamang ang pangungulila ko sa aking ina. Nakatagilid ako habang nakapikit ang aking mga mata. Nasa dibdib ko ang hawak-hawak kong bestida ni Nanay. Hindi ako nag-angat ng tingin kahit ng maramdaman ko ang pagpasok ni Darius sa loob ng kwarto. Humihikbi lamang ako habang siya’y nanatiling tahimik. Huminto siya sa harapan ko sa gilid ng kamang kinahihigaan ko. Naramdaman ko ang pagtaas niya ng kumot hanggang balikat ko. Napapikit ako ng mariin kasabay ng paglandas ng panibagong luha sa aking pisngi. Yumuko siya at hinalikan ang aking sintindo. Mariin, puno ng pagmamahal. “You’l