Chapter 37

Chapter 37

Siting’s POV

Nagitla ako sa muling pagtaas niya ng boses. Hindi agad ako nakaimik. Nakatitig lamang ako sa kanya. Kay lakas ng tibok ng puso ko. Natatakot ako sa awra niya. Ngayon ko lang siya nakita na nagalit ng ganito. Unti-unti muling nangilid ang luha sa mga mata dahil sa takot na nararamdaman ng puso ko kasabay ng unti-unting paglamlam ng mga mata niya na para bang nataohan sa ginawa niya bigla.

Napahawak ako sa aking dibdib habang titig na titig sa mga mata niya.

“Sandali lang, ba’t ka naninigaw? Ba’t mo ko minumura? Hindi ba pwedeng pag-usapan ng mahinahon? Kailangan talagang pairalin ang init ng ulo? N-nakailang mura ka na, ah. Kailangan ba talaga magmura!” Napaiyak na ako. Para akong batang kinagalitan ng magulang.

“Oh, f*ck— I-i’m sorry, baby,” tinaas nito ang isang kamay upang hawakan ako ngunit umiwas lang ako. Nasaktan niya yung puso ko. Hindi ko inalis ang mga mata sa kanya.

“Bakit ka ba nagagalit? At isa pa hindi ko alam sino tinutukoy mo. Ikaw lang na