Siting’s POVUmalis ako mula sa pagkakasubsob sa dibdib niya. Hinayaan ko siya ng muling pinunasan niya ang luhang dumaloy sa magkabilang pisngi ko. Napatitig ako sa mga mata niya. Samo’t saring emosyon ang nakapaloob sa mapupungay niyang mga mata. Magkahalong, awa, lungkot, sakit, pag-alala at guilt ang nakareshitro sa mga iyon. “I’m so-” hindi na niya natapos ang sasabihin ng sabay na maagaw ang atensyon naming dalawa sa biglaang pagtunog ng monitor sa gilid ni mama. Naging alerto ako bigla kasabay ng pagsipa ng puso ko. Nakakatakot yung tunog. Kay bilis na nakatayo ni Darius at nilapitan si Nanay. May pinindot siya na button. Lumapit ako kay Nanay ngunit mabilis na pinigilan ako ni Darius. Napatingin ako sa monitor ng makita ang pagbilis ng pagtakbo ng wavy lines habang nagbi-blink ang pula at dalawang numerong nasa screen. “No! Don’t come near, baby!” Nahinto ako kasabay ng pagsilaglagan muli ng mga luha sa mga mata ko. Muling sumikdo ang kaba at takot sa dibdib ko. “Anong nang
Chapter 44 Siting’s POV Iniyak ko lahat sa bisig niya. Hindi niya ako kailanman iniwan o pinabayaan. Kahit na minsan nanlalamig na ako sa kanya dahil sa nararamdaman kong lungkot pero ni minsa ay hindi ako nakarinig ng reklamo bagkus ay nananatili siyang nakaalalay sa akin. Pinili kong matulog sa kama ni Nanay. Habang yakap-yakap ko ang isa sa mga paborito niyang bestida. Kahit sa ganung paraan ay maibsan man lamang ang pangungulila ko sa aking ina. Nakatagilid ako habang nakapikit ang aking mga mata. Nasa dibdib ko ang hawak-hawak kong bestida ni Nanay. Hindi ako nag-angat ng tingin kahit ng maramdaman ko ang pagpasok ni Darius sa loob ng kwarto. Humihikbi lamang ako habang siya’y nanatiling tahimik. Huminto siya sa harapan ko sa gilid ng kamang kinahihigaan ko. Naramdaman ko ang pagtaas niya ng kumot hanggang balikat ko. Napapikit ako ng mariin kasabay ng paglandas ng panibagong luha sa aking pisngi. Yumuko siya at hinalikan ang aking sintindo. Mariin, puno ng pagmamahal. “You’l
Chapter 45Darius’s POVI was on my way home. Habang binabagtas ang daan pauwi sa bahay ng baby ko ay nadaanan ko ang isang flower shop. Napangiti ako. Binagalan ko ang pagpapatakbo. Dahan-dahan kong ginilid ang saskyan at pinarada sa parking space ng Flower shop.I turned off my engine. Kinuha ko ang susi. Binuksan ko ang pinto ng driver seat at lumabas. Humakbang ako palapit sa glass door ng flower shop. I saw the PUSH sign so I pushed the door and went inside. “Good evening, Sir!” Agad na bati sa akin ng isang lalaki.“Good evening, po! A bouquet of two dozen red roses,” saad ko.“Right away, SIr!” Masiglang saad nito sa akin.“Thank you!” “You can have a sit first, Sir while I’m making your bouquet,” aya sa akin sabay turo sa likod ko kung saan may isang round table na may babasaging vase sa gitna at two rattan chairs. “Thank you!” Muli ay pasasalamat ko. Sinunod ko ang sinabi niya. I wanted to text my baby ngunit naiwan ko pala ang cellphone sa loob ng aking kotse. Ginala ko a
Chapter 46Siting’s POV Kasalukuyang nag-aayos ng mga gamit ko si Darius. Pangalawang araw ko ngayon sa hospital. Pagkatapos ng ilang test at masiguradong okay na ang kundisyo ko ay pinayagan na niya akong umuwi. Nakaupo ako sa gilid ng hospital bed ko. Nakababa ang mga binti at mga paa ko, hinayaan ko iyong nakalambitin sa kama. Nasa malayo ang tingin ko. Nanghihinayang ako sa bahay ng mga magulang ko. Hindi pa nga nakahuma ang puso ko sa sakit mula sa pagkamatay ng Nanay ay namang sinundan ng bagong dagok sa buhay. Wala na nga ang mga magulang ko pati pa naman ang kaisa-isang pamana nila sa akin ay kinuha na rin. Sa lalim ng iniisip ko ni hindi ko namalayang isa-isa na muling pumatak ang mga luha sa mga mata ko. Minsan gusto kong magtanong sa kanya kung bakit sobra-sobra yung pagsubok na binigay niya sa akin. Minsan parang ayoko ng maging sobrang masaya dahil sobra rin yung kapalit. Napabalik lamang ako sa katinuan ng maramdaman ko ang marahang paghawak ni Darius sa aking pisng
Siting’s POVNakaupo ako sa recliner chair habang nakatukod ang magkabilang siko ko sa gilid ng study table, hawak ang magkabilang gilid ng aking ulo. I was reviewing my notes for my upcoming board exam isang buwan mula ngayon. Pilit inaabsorb ng utak ko ang binabasa. Kailangan kong aralin mabuti para maipasa ko kaagad ang exam.“Blood component given to patients with aplastic anemia is PRBC from WB. PRBC means Pack Red Blood Cells-” natigil ako sa pagrereview ng maramdaman ko ang magaan niyang mga daliri sa magkabilang sintido ko. Unti-unti akong napaayos ng upo at dahan-dahang napasandal ang likod ko sa sandalan ng recliner chair habang dinadama ang magaan niyang masahe.“You’re studying too much, baby. Take a break, pause for a while, relax,” mahinang usal niya. Naipikit ko ang mga mata ko.“I have to, alam mo naman malapit na ang board exam. Kailangan kong mag-aral mabuti baka ‘di ako pumasa,” tugon ko.“You’re good, you’re smart, you study so hard, you’re gonna pass probably, b
Chapter 48Doring’s POVKatatapos ko lang maghugas ng pinggan. Binilisan ko talaga ang paghugas dahil nananabik na akong masilip ang mga mensahe sa panay na pagva-vibrate ng cellphone kong bigay sa akin ni Sir Nalusuan. “Nay, tay, tapos na po akong maghugas. ‘Di na muna ako sa papag sa labas magpapahangin,” paalam ko sa mga magulang.“Sige, basta ‘di ka na pwedeng lumayo, anak at gabi na. Alam mo naman maraming gumagalang masasamang tao sa dis oras ng gabi,” paalala ni Nanay.“Opo, Nay!” Pagkasabi ko’y agad akong lumabas. Tinungo ko ang ginawang papag ni Tatay sa ilalim ng punong nangka, tatlong metro ang layo mula sa bahay namin. Nang marating ay agad akon4g umupo. Tinanggal ko ang suot kong tsinelas at inangat ang mga paa sa papag, nagsquat ako. Sasandal sana ako buti naalala ko na giniba na pala ni Tatay ang sandalan nito dahil inanay. . Kinuha ko ang cellphone mula sa bulsa ko upang tingnan ang mga mensahe ni Sir Nalusuan. Hindi ko mapigilang manabik, mangiti at kiligin sa isipin
Doring’s POV“Si Ser ba, murag taaalaaa!” Muli ay naibulalas ko. “Gusto kita, Doring,” naluha ako nang naisubo ko ang buong kamao ko sa loob ng bibig ko, nabilaukan ako, nalimutan kong kamao yung naisubo ko. Napaubo pa ako. “Okay ka lang, Doring?” Tanong ni Ser sa akin.“Ha? Ah, oo, nagulat lang ako sa sinabi mo, Ser,” saad ko. “Bakit naman?” Tanong niya muli tapos naisip ko baka gusto niya ako bilang estudyante niya hindi bilang babae. Shuta! Ang feeler ko naman!“Kasi Ser lagi niyo akong sinusungitan, paano ko mapapaniwalaan na gusto niyo ako bilang estudyante mo?” Tanong ko.“I have to… I need to, Doring nang sa ganun ay maalala kong guro mo ako at estudyante kita pero the more na pinipigilan ko ang nararamdaman ko para sa iyo ay mas lalo lamang akong nahuhulog sa iyo…” Natigil ako. Tila nahinto ang pag-ikot ng aking mundo. Totoo ba ‘tong naririnig ko? Kung sakaling panaginip pwede ba akong mananatili rito habang buhay? “Doring? Are you still there?” Untag nito sa akin ng ilang m
Chapter 50Doring’s POV“Aaack! Kenekeleg pa rin ako hanggang ngayon sa inyo Doring!” Tili ni Siting.“Anong feeling mayakap ang kras uy!” Kiniikilig na tanong naman ni Aning sa akin.“Oo nga! Yawa! Aaack!” Tili rin ni Meling!“Para kang dinuduyan iyan sa hangin, dama ko yan ng halikan ako ni Daomingsi!” Kinikilig ring saad ni Ajing.“Okay lang,” saad ko sabay ipit ng buhok ko sa likod ng aking tenga. Pabebe ba pero ang mga hinayupak kong kaibigan kinuyog ako. Si Siting Sinabunutan ako, si Aning niyugyog ang kanang balikat ko habang sa kaliwang balikat ay si Ajing habang si Meling sa leeg ko. Shutang mga kaibigan ‘to! Papatayin pa ako! “Ano ba! Maghunus dili!” Nabitiwan nila ako ng iwaksi ko ang kanilang mga kamay. “Ano ba! Ako lang ‘to! Aray! Yawa!” Muli ay impit ko ng muli nila akong kinuyog.“I’m so happy for you!” Saad ni Meling.“Sana all!” Saad ni Ajing.“How to be por you!” Saad ni Aning. “Anong how to be por you?” “E, ano ba dapat?”“How to be you!” Pagko-korek ni Siting.“E