Darius’s POVI was so excited to end my shift because I’ll be able to see her again, my Sittienor. I have never been so excited my whole life going home. Kung noon, I always preferred to sleep in the hospital than staying in my house because that house that we lived in? Didn’t feel home not until she came…Ewan, since day one I saw her, I already fell in love. Those innocent eyes, pointed nose, tiny red lips, her tan skin, her shiny black hair, her sweet smell, everything about her just drives me crazy. At ngayon nga, I found myself smiling just by thinking about her. I was already inside my car, I inserted my key, and ignited the engine when suddenly my phone rang. I took out my phone from pocket, I looked at the screen and saw unregistered number. Napakunot ang noo ko ngunit ganun pa ma’y sinagot ko pa rin ang tawag. I was expecting the caller to be one of my patients.“Doc Darius Thompson?” Saad ng lalaki sa kabilang linya. “Yes speaking,” I answered.“Magandang gabi po, Doc,
Chapter 41Darius’s POV“Baby!” I called her name as she ran away from us. Sobra yung awang naramdaman ko para sa kanya. Galit na nilingon ko si Lea. Tinaas ko ang kamay at dinuro siya. “Hindi pa tayo tapos! You're gonna pay for this!” Gigil na saad ko bago ko siya tinalikuran at sinundan si Sittienor. “Baby!” Muli ay sigaw ko. “F*ck!” Napamura na lamang ako ng makitang lulan na siya ng tricycle palayo. Tumakbo ako pabalik sa sasakyan. Domuble ang galit ko ng makitang nandun pa si Lea. Tinignan niya ako at sinubukang harangin.“Love-”“Get out of my way you f*cking whore! Nagitla si Lea at napagilid ng malakas akong sumigaw. Narinig ko rin ang malakas na pagsinghap ng mga nakikiosyosong mga tao sa paligid.v “I already warned you, Lea! Just pray walang masamang mangyari kay Sittienor! Simulan mo ngayon pa lang,” I clicked the unlock key of car remote key. Nang marinig ko ang pagtunog nito’y mabilis kong binuksan ang pinto ng driver seat. Nagsitakbuhan ang mga tao paalis sa daraanan
Siting’s POVUmalis ako mula sa pagkakasubsob sa dibdib niya. Hinayaan ko siya ng muling pinunasan niya ang luhang dumaloy sa magkabilang pisngi ko. Napatitig ako sa mga mata niya. Samo’t saring emosyon ang nakapaloob sa mapupungay niyang mga mata. Magkahalong, awa, lungkot, sakit, pag-alala at guilt ang nakareshitro sa mga iyon. “I’m so-” hindi na niya natapos ang sasabihin ng sabay na maagaw ang atensyon naming dalawa sa biglaang pagtunog ng monitor sa gilid ni mama. Naging alerto ako bigla kasabay ng pagsipa ng puso ko. Nakakatakot yung tunog. Kay bilis na nakatayo ni Darius at nilapitan si Nanay. May pinindot siya na button. Lumapit ako kay Nanay ngunit mabilis na pinigilan ako ni Darius. Napatingin ako sa monitor ng makita ang pagbilis ng pagtakbo ng wavy lines habang nagbi-blink ang pula at dalawang numerong nasa screen. “No! Don’t come near, baby!” Nahinto ako kasabay ng pagsilaglagan muli ng mga luha sa mga mata ko. Muling sumikdo ang kaba at takot sa dibdib ko. “Anong nang
Chapter 44 Siting’s POV Iniyak ko lahat sa bisig niya. Hindi niya ako kailanman iniwan o pinabayaan. Kahit na minsan nanlalamig na ako sa kanya dahil sa nararamdaman kong lungkot pero ni minsa ay hindi ako nakarinig ng reklamo bagkus ay nananatili siyang nakaalalay sa akin. Pinili kong matulog sa kama ni Nanay. Habang yakap-yakap ko ang isa sa mga paborito niyang bestida. Kahit sa ganung paraan ay maibsan man lamang ang pangungulila ko sa aking ina. Nakatagilid ako habang nakapikit ang aking mga mata. Nasa dibdib ko ang hawak-hawak kong bestida ni Nanay. Hindi ako nag-angat ng tingin kahit ng maramdaman ko ang pagpasok ni Darius sa loob ng kwarto. Humihikbi lamang ako habang siya’y nanatiling tahimik. Huminto siya sa harapan ko sa gilid ng kamang kinahihigaan ko. Naramdaman ko ang pagtaas niya ng kumot hanggang balikat ko. Napapikit ako ng mariin kasabay ng paglandas ng panibagong luha sa aking pisngi. Yumuko siya at hinalikan ang aking sintindo. Mariin, puno ng pagmamahal. “You’l
Chapter 45Darius’s POVI was on my way home. Habang binabagtas ang daan pauwi sa bahay ng baby ko ay nadaanan ko ang isang flower shop. Napangiti ako. Binagalan ko ang pagpapatakbo. Dahan-dahan kong ginilid ang saskyan at pinarada sa parking space ng Flower shop.I turned off my engine. Kinuha ko ang susi. Binuksan ko ang pinto ng driver seat at lumabas. Humakbang ako palapit sa glass door ng flower shop. I saw the PUSH sign so I pushed the door and went inside. “Good evening, Sir!” Agad na bati sa akin ng isang lalaki.“Good evening, po! A bouquet of two dozen red roses,” saad ko.“Right away, SIr!” Masiglang saad nito sa akin.“Thank you!” “You can have a sit first, Sir while I’m making your bouquet,” aya sa akin sabay turo sa likod ko kung saan may isang round table na may babasaging vase sa gitna at two rattan chairs. “Thank you!” Muli ay pasasalamat ko. Sinunod ko ang sinabi niya. I wanted to text my baby ngunit naiwan ko pala ang cellphone sa loob ng aking kotse. Ginala ko a
Chapter 46Siting’s POV Kasalukuyang nag-aayos ng mga gamit ko si Darius. Pangalawang araw ko ngayon sa hospital. Pagkatapos ng ilang test at masiguradong okay na ang kundisyo ko ay pinayagan na niya akong umuwi. Nakaupo ako sa gilid ng hospital bed ko. Nakababa ang mga binti at mga paa ko, hinayaan ko iyong nakalambitin sa kama. Nasa malayo ang tingin ko. Nanghihinayang ako sa bahay ng mga magulang ko. Hindi pa nga nakahuma ang puso ko sa sakit mula sa pagkamatay ng Nanay ay namang sinundan ng bagong dagok sa buhay. Wala na nga ang mga magulang ko pati pa naman ang kaisa-isang pamana nila sa akin ay kinuha na rin. Sa lalim ng iniisip ko ni hindi ko namalayang isa-isa na muling pumatak ang mga luha sa mga mata ko. Minsan gusto kong magtanong sa kanya kung bakit sobra-sobra yung pagsubok na binigay niya sa akin. Minsan parang ayoko ng maging sobrang masaya dahil sobra rin yung kapalit. Napabalik lamang ako sa katinuan ng maramdaman ko ang marahang paghawak ni Darius sa aking pisng
Siting’s POVNakaupo ako sa recliner chair habang nakatukod ang magkabilang siko ko sa gilid ng study table, hawak ang magkabilang gilid ng aking ulo. I was reviewing my notes for my upcoming board exam isang buwan mula ngayon. Pilit inaabsorb ng utak ko ang binabasa. Kailangan kong aralin mabuti para maipasa ko kaagad ang exam.“Blood component given to patients with aplastic anemia is PRBC from WB. PRBC means Pack Red Blood Cells-” natigil ako sa pagrereview ng maramdaman ko ang magaan niyang mga daliri sa magkabilang sintido ko. Unti-unti akong napaayos ng upo at dahan-dahang napasandal ang likod ko sa sandalan ng recliner chair habang dinadama ang magaan niyang masahe.“You’re studying too much, baby. Take a break, pause for a while, relax,” mahinang usal niya. Naipikit ko ang mga mata ko.“I have to, alam mo naman malapit na ang board exam. Kailangan kong mag-aral mabuti baka ‘di ako pumasa,” tugon ko.“You’re good, you’re smart, you study so hard, you’re gonna pass probably, b
Chapter 48Doring’s POVKatatapos ko lang maghugas ng pinggan. Binilisan ko talaga ang paghugas dahil nananabik na akong masilip ang mga mensahe sa panay na pagva-vibrate ng cellphone kong bigay sa akin ni Sir Nalusuan. “Nay, tay, tapos na po akong maghugas. ‘Di na muna ako sa papag sa labas magpapahangin,” paalam ko sa mga magulang.“Sige, basta ‘di ka na pwedeng lumayo, anak at gabi na. Alam mo naman maraming gumagalang masasamang tao sa dis oras ng gabi,” paalala ni Nanay.“Opo, Nay!” Pagkasabi ko’y agad akong lumabas. Tinungo ko ang ginawang papag ni Tatay sa ilalim ng punong nangka, tatlong metro ang layo mula sa bahay namin. Nang marating ay agad akon4g umupo. Tinanggal ko ang suot kong tsinelas at inangat ang mga paa sa papag, nagsquat ako. Sasandal sana ako buti naalala ko na giniba na pala ni Tatay ang sandalan nito dahil inanay. . Kinuha ko ang cellphone mula sa bulsa ko upang tingnan ang mga mensahe ni Sir Nalusuan. Hindi ko mapigilang manabik, mangiti at kiligin sa isipin