Bella's POV Nang sumapit ang alas syete ng gabi ay tapos na akong magluto. Hinanda ko na ang mga pagkain na nakalagay sa food containers para ibigay sa mga security ni Damian na nakabantay sa akin. Naayos ko na rin ang mga inumin na ni ready ko para sa kanila. Kanina pa tumutunog ang phone ko at alam ko kung sino ang tumatawag sa akin. Hindi ko ito sinasagot dahil hindi ko siya kayang makausap pa. Ang galing niyang magpanggap. Napaniwala niya ako sa mga panloloko niya sa akin. Maya-maya pa ay may kumatok sa pinto kaya nagtungo ako roon para tingnan ang monitor kung sino ang nasa labas. Si Azrael. Pinagbuksan ko siya ng pinto. Napatitig ito sa akin na para bang may napapansin itong kakaiba sa akin. Ngumiti ako sa kanya. "Pasok ka, Azrael. Tapos ko nang ihanda ang mga pagkain," wika ko at pinatuloy siya, "sinarapan ko ang luto para naman ganahan kayong kumain." Ani ko habang naglalakad patungo sa kusina. Nakasunod lang sa akin si Azrael. "Tumatawag daw po si Boss sa inyo." A
Bella's POV Dalawang araw na ako rito sa bahay ng kaibigan ko. Nagdecide na ako na bukas ay aalis na ako rito at maghahanap na apartment o bahay para doon na manirahan. Kapag nakahanap na ako ng matutuluyan ay tsaka na ako maghahanap ng trabaho. Gusto ko sanang bumalik ulit sa club bilang isang waitress pero nagdadalawang isip pa ako. Kung wala siguro akong mahanap na trabaho ay baka bumalik ako roon. Hindi ko alam kung nakauwi na ba si Damian o hindi pa. I blocked Azrael's number yesterday. Baka alam na rin ni Azrael na wala na ako sa condo ni Damian. Ilang araw na akong walang contact kay Damian at panigurado akong pinapuntahan niya na ako kay Azrael sa condo niya.He is always like that. Kapag natagalan akong makareply sa kanya ay kakatok sa condo si Azrael para sabihin na kanina pa ako tinatawagan o china-chat ni Damian.Napabuga ako ng malalim na hangin. Sana ay walang nangyaring masama sa kanila ni Azrael. I put sleeping pills sa inumin nila ni Azrael para hindi nila ako map
Bella's POV I was taken aback with his emotions. Bella, wake up! Hindi ka dapat nagpapadala sa nakikita mo ngayon! Nag-iwas ako ng tingin at hinawakan ang seradura ng pinto at sinara ito pero hinawakan ni Damian ang pinto at pinigilan ito sa pagsara. "Ano ba? Umalis ka na rito!" Galit na sigaw ko sa kanya habang sa ibang direksyon nakatingin. Hindi ko siya kayang tingnan dahil nanlalambot ang puso ko. "I was loooking for you, Muffin! I can't focus that I had to leave my company kahit na kailangan pa ako roon!" galit na sabi nito, "and what now? Ngayong nahanap na kita paalisin mo lang ako? That's bullshit, Muffin! Ni hindi mo ako sinagot kung bakit ka umalis ng hindi nagpapaalam ng maayos." Matalim ko siyang tiningnan. "Bakit mo pa ako hinanap? Kaya nga ako umalis dahil ayaw na kitang makita!" Pinipigilan kong magalit at sumigaw. Ayaw kong maeskandalo rito. Hindi ko ito bahay at nakikitira lang ako. Baka kung ano pa ang sabihin nila kay Andrea at makarating sa Mama n
Bella's POV Nang makapasok kami sa kotse ni Damian ay nakita kong nasa loob si Azrael. Siya ang driver ngayon ni Damian. Nahihiya akong ngumiti sa kanya. "Good afternoon, Miss Bella." Bati nito sa akin. "Good afternoon, Azrael." Ani ko. "Drive us home." Utos ni Damian na sinunod naman ni Azrael. Nasa tabi ko lang si Damian nakaupo. Nakapikit ang mga mata nito. Ang braso naman niya ay nasa bewang ko nakapalibot. Nagpumilit ako kay Damian na dalhin na lang namin ang dalawang bag na dala ko. Hindi ko naman nilabas sa bag ko ang mga gamit ko kaya hindi na ako matatagalan para mag-empake. Walang nagawa si Damian kaya dinala na namin ang dala kong dalawang malalaking bag. Gusto niya kase sana ay ipakuha na lang sa mga tauhan niya iyon pero nagpumilit akong dalhin na lang namin para hindi na ako maka-abala kay Andrea. "Call your friend now, Muffin." Utos ni Damian sa akin. "Ite-text ko na lang siya. May pasok na siya nang ganitong oras." Sagot ko sa kanya. "All right, Muff
Bella's POV "You're going to stay in my room now. Aayusin natin mamaya ang mga gamit mo dito sa kuwarto ko." Ani Damian ng kumalas ito sa pagyakap sa akin. He smiled at me. Hinawakan nito ang kamay ko. Hindi na ako nagdalawang isip at tumango kay Damian bilang pagsang-ayon ko sa kanya habang nakangiti. "Kunin ko na ang mga gamit ko para maayos ko na." Wika ko. "Mamaya na," aniya at niyakap ako ulit, "let me savor this moment with you, Muffin." Mahigpit ko siyang niyakap at pinikit ang mga mata ko. Sobrang saya ko ngayon. Alam ko na ang totoo. Mahal ako ni Damian at wala siyang fiancée. Isa ito sa pinakamasayang araw sa buhay ko. Maliban kay Tito Nathan, si Damian ang pinakamahalagang lalaki ngayon sa buhay ko. "Damian?" Tawag ko sa kanya. "Yes, Muffin?" Sagot nito sa akin. Kumalas ako sa pagkakayakap kay Damian at tiningnan siya ng seryoso. "Hmm. Kakausapin mo ba si Francine?" "Yes, I will talk to her one of these days," sagot nito sa akin, hinaplos nito ang bali
Bella's POV Nagising akong may humahalik sa pisnge ko. Kaagad akong napangiti. "Good morning, Muffin." Bati nito sa akin. Minulat ko ang mga mata ko at nakita kong nakangiti si Damian habang nakatingin sa akin. "Good morning," nakangiting bati ko sa kanya, "kanina ka pa gising?" Tanong ko sa kanya. "Not really." Anito at inalalayan akong makaupo. Sumandal ako sa headboard ng kama niya, wala akong suot na damit kaya inayos ko ang pagkakatabon sa dibdib ko gamit ang kumot niya. Ito ang unang gising ko katabi si Damian bilang girlfriend niya. Girlfriend niya. Kinilig ako. Naiiling akong ngumiti. Napatingin naman si Damian sa akin. "Why are you smiling like that?" He asked. "Wala," sagot ko, "hindi ka ba papasok sa trabaho? Anong oras na." Alas nuebe na kase ng umaga at kakagising lang naming dalawa. "Nope. Bukas na ako papasok. I'll help you move your things here in our room." Anito. "Our room?" Pag-uulit ko. "Yeah?" lumapit ito sa akin, "this is our room, M
Bella's POV Umuwi na kahapon ang parents ni Damian. Siya mismo ang sumundo sa parents niya sa airport kahapon. Mamayang gabi ay magdidinner kami kasama ang parents niya at inaasahan daw akong ma meet ng parents niya mamaya. I asked Damian kung ano ang pangalan ng restaurant at ni search ito online. Hindi na ako nagulat na isa itong mamahaling restaurant, kaya ngayon ay namomroblema ako kung ano ang susuotin ko mamayang gabi. "You're still beautiful kahit ano ang suotin mo." Ani Damian. "Gusto ko lang maging presentable at bumagay sa lugar na pupuntahan natin." Wika ko. Sinabihan ko kase siya na samahan niya akong bumili sa mall ng dress na susuotin ko mamaya. Hindi naman ako bibili ng mamahalin. Gusto ko lang maghanap doon ng magandang dress na masusuot mamaya. "I'm busy later, Muffin. I have hearings to attend." Anito. "Ako na lang ang aalis mamaya. Pasamahan mo na lang ako kay Azrael or kay Jane." Suhestiyon ko. Kapag kase ako lang mag-isa ang aalis ay hindi siya pa
Bella's POV"Yes, Babe! I'm back!" Nakangiting sagot ni Francine kay Damian.Napatingin si Francine sa akin. Lumapit ito sa akin at tinapik ang kamay kong hawak-hawak ni Damian. Nagulat ako sa ginawa niya."What the fuck are you doing?" Pigil ang galit sa boses ni Damian.Maraming tao ngayon dito sa restaurant at pihadong may nakukuha na kaming atensyon. Nasa gitna pa naman ang table namin.Hinaplos ni Damian ang kamay kong tinapik ni Francine. Napailing ako."I'm fine." Mahinang sabi ko.Galit na ang itsura ni Damian kaya ngumiti ako sa kanya para maniwala itong okay lang ako."Looks like we need to have a sit and talk." Mariing turan ng Daddy ni Damian."Yes, we need to talk." Sagot naman ng isang babae.Hindi ko siya kilala pero hawig sila ni Francine, maybe she is her mother. Damian snorted at hinila ang kamay ko patungo sa direksyon ng mga magulang niya. Ang Daddy ni Damian ay tinawag ang isang waiter at nagpadagdag ng silya."Muffin, can you wipe my cheek? You have wipes, right?
Ysa's POV "Papa?" Tawag ko sa kanya. He smiled at me nang makita niya ako. Tinaas niya ang kamay niya kaya lumapit ako kaagad para hawakan ito. Umupo ako sa gilid ng kama niya. "Alam mo na?" Tanong nito. Tumango ako kay Papa. Pinisil nito ang kamay ko. "You know I will do everything for you, right?" "Oo naman, Papa." Nakangiting wika ko. "I know I was wrong. I was selfish for keeping your true identity. Patawarin mo ako, Anak. Natakot lang akong may masamang mangyari sa'yo ulit. You almost died and it was a miracle that you survived that accident," panimula ni Papa, bumuga ito ng malalim na hangin bago nagsalita ulit, "I was in Manila for a business trip. I went to my old friends house malapit kung saan naganap ang aksidenti. Nasa gilid kami ng kalsada noon para magpahinga muna nang makita kita. Duguan ka at parang wala sa sarili. Naglalakad ka lang. I asked you kung saan ka nanggaling at kung ano ang nangayari sa'yo. I only heard you calling Damian. Tinulungan kita at s
Ysa's POV Nakarinig ako ng katok sa pinto kaya nilapag ko muna ang librong binabasa ko sa mesa. Binuksan ko ang pinto at nakita kong nakatayo sa harap ng pinto si Damian. His expression is serious but I can see tension in his eyes. "Can we talk privately?" Kalmadong wika nito. Napatango naman ako sa kanya at mas binuksan pa ang pinto ko para makapasok siya sa kuwarto ko. Hindi ko alam kung ano ang pag-uusapan naming dalawa. Siguro ay tungkol ito kay Papa or baka sa mga maiiwan ni Papa. He knows that my father will not live long. Baka nag-usap na rin sila ni Papa tungkol doon. Nang naisara ko na ang pinto ay nakita ko si Damian na nakatingin sa picture namin ni Papa na nakalagay sa maliit na mesa ko katabi ng kama. Seryoso niya itong tinitingnan. Tumikhim ako kaya napatingin siya sa akin. "You look both happy in that picture." Komento nito. I glanced at my picture with my father. Bahagya akong napangiti. "Hmm. Yes. That was taken last year," sagot ko sa kanya, "please si
Ysa's POV Nasa parking lot na kami ng airport ngayon dahil hinihintay namin ang pagdating ni Damian. Alas dyes pa ng umaga ang hearing ng kaso. Maya-maya pa ay tinawagan na ni Damian si Manong Juan para sabihing naghihintay na ito sa harap ng gate kaya pina-andar na ni Manong Juan ang kotse. Nakita ko na si Damian. Nakasuot ito ng grey suit niya at may hawak siyang luggage. Napatikhim ako at umayos ng upo. It's been 2 weeks since I last saw him. Palagi ko pa rin siyang napapanaginipan. I don't know why pero sa panaginip ko ay parang matagal ko na siyang kilala. He was always smiling at me and he was always calling me "Muffin". "Good morning, Attorney! Kamusta ka na?" Tanong ni Manong nang makalabas ito at sa kotse. Nakababa ang bintana ng kotse kaya narinig kong nagsalita si Manong. Damian glanced at me. Tipid naman akong ngumiti sa kanya. "I'm fine, Manong. How are you?" Magalang na sabi ni Damian. "Nako! Okay pa sa okay, Attorney!" Natatawang sagot ni Manong at binuksan
Ysa's POV Nasa malapad na hardin ako. Punong-puno ito ng mga bulaklak. Napangiti ako ng may mga dumapong paro-paro sa kamay ko. Tinaas ko ng bahagya ang kamay ko at mas marami pang lumapit sa akin na mga paro-paro. "Wow!" Namamanghang wika ko. Humangin at nilipad ang buhok ko. Napatingin ako sa lalaking nakatayo ilang dipa lang mula sa akin. Natatakpan ng malaking camera ang mukha nito. "1, 2, 3, smile!" Masiglang wika nito. Kaagad akong napangiti habang nakatingin sa camera. Ilang shots ang ginawa niya bago unti-unting binaba ang hawak na camera. Hinihintay kong maibaba na niya ng tuluyan ang camera niya para makita ko ang mukha niya. He sounded familiar to me. Nang maibaba na niya ang camera ay ngumiti ito sa akin. His face is blurry but I know he is smiling. "You're so beautiful, Muffin." Malambing na wika nito at lumapit sa akin. Hinawakan nito ang kamay ko at hinalikan. His touch is quite familiar to me. Kumunot ang noo ko. Napatingin ako sa kamay niyang nakahawak
Ysa's POV Unti-unti ng dumarating ang mga bisita. Ang iba ay may dala pang mga prutas at gulay para kay Papa. Tuwang-tuwa naman si Papa sa mga trabahante niya. Kilala si Papa rito sa amin na masayahin at palakaibigan. Hindi siya matapobre at madaling lapitan. Kaya natutuwa ako na maraming nagmamahal kay Papa. Nandito lang ako sa hindi kalayuan at nakatanaw kay Papa na nakikipag-usap sa mga tao. Malakas itong tumatawa habang kausap niya ang mga trabahante niya. "Maraming nagmamahal sa Papa mo. Look at him, giliw na giliw sa kanya ang mga trabahante niya." Ani Damian at tumabi sa akin. Napatango ako, "he is friendly. Lahat nga yata ng tao rito ay kaibigan niya." Sagot ko sa kanya. "Kailan kayo babalik ng hospital?" Tanong ni Damian. "Hindi na. Alam na ni Papa na hindi na siya magagamot pa. Ayaw niya na ring gumastos pa ng malaki sa hospital. Itong bahay nalang namin, ang rancho at palayan nalang ang naiwan sa amin. Ayaw niyang pati ito ay mabenta niya kahit alam naman niyang
Ysa's POV Ano ito? Nasaan ako? Nagtataka kong tiningnan ang paligid. Hindi ito pamilyar sa akin pero parang may kakaiba sa lugar na 'to. Tinitigan ko ang picture frame sa gilid ng kama, naaaninag ko ang itsura ko pero hindi ko makita ang itsura ng katabi ko sa larawan. Kinuha ko ang picture frame para titigan kung sino ang kasama ko pero bigla ko itong nabitawan kaya nabasag ito. Kumabog ng malakas ang puso ko. Napatingin ako sa basag na picture frame at sa hindi malamang dahilan ay sumikip ang dibdib ko. Para akong kinakapos sa paghinga. "Oh, my gosh!" Bulalas ko ng magising ako. Hinihingal akong napabangon sa kama. Nanunuyo ang lalamunan ko kaya napainom ako ng tubig. Dinama ko ang kanang dibdib ko kung nasaan ang puso ko. I exhaled deeply. Ang lakas pa rin ng kabog ng dibdib ko. Ilang beses na akong na nanaginip na may kasama akong lalaki na hindi ko naman mamukhaan. Simula ng dumating si Damian sa bahay namin ay palaging 'yon ang panaginip ko. Ang akala ko ay mawawala la
Ysa's POV Pauwi na ako galing sa rancho ng makita ko si Manong Juan kasama si Damian. Nakasunod sila sa kalabaw na hila-hila ang karo na may lamang kahoy. "Oh, Ysa. Pauwi ka pa lang?" Tanong ni Manong sa akin. Napatingin naman sa akin si Damian. Tipid akong ngumiti sa kanya at binalingan ng tingin si Manong habang naglalakad kami. "Opo. Hindi ko napansin ang oras." Sagot ko sa kanya. Mag-aalas kuwatro na kase. Usually ay bago mag alas tres ay nasa bahay na ako. Hinubad ko ang suot kong longsleeves at tinali sa bewang ko, nakasuot nalang ako ng sleeveless top ko. Ang init pa rin kahit mag-aalas kuwatro na. "Sinama ko si Attorney. Nangahoy kami." Ani Manong. Mahina namang napatawa si Damian. Parang may naaalala itong nakakatawang nangyari. "And I almost killed myself." Naiiling na wika nito. Nagulat naman ako sa sinabi nito. May halong pag-aalala ang pagtingin ko sa kanya. "Why? Anong nangyari sa 'yo?" Tanong ko. "Well, sumakay ako sa kalabaw. Bigla siyang tumakbo
Ysa's POV "Anak?" Tawag sa akin ni Papa. Ngumiti ako kaagad kay Papa at lumapit. Nasa rancho ako ngayon at nagpapakain ng mga kabayo. "Papa, bakit ka nandito?" Ani ko. Kahit na may sakit si Papa, he always make sure na maayos ang pamamalakad sa rancho at farm niya. Pinipilit nitong maging masigla para hindi halata na may sakit siya. "Nakakabagot sa bahay, Anak. Tsaka exercise na rin," ngumiti ito sa akin. Tiningnan ko kung may kasama siya-- "Nasa labas si Attorney." May halong tukso ang boses nito. "H-ha?" Malapad na ngumiti si Papa, "sinama ko na si Attorney. Ang sabi sa akin ni Juan ay iniwan niya raw dito kahapon si Attorney." "A-ah, opo. Nagkakera kami kahapon. Magaling pala siya." Bahagya akong napangiti. My Father smiled at me teasingly. Tumaas ang kilay ko sa kanya. Napailing naman ito. Ilang araw palang dito si Atty. Damian sa amin pero may kakaiba akong nararamdaman sa kanya. Para bang kilala ko ito. Ang gaan ng loob ko sa kanya. Nang una ko siyang ma
TITLE: Married to the Ruthless Mafia Boss (not yet final) "Levi, kailangan mo ng maghanap ng mapapangasawa mo." Humithit ng sigarilyo si Levi at bumuga ng usok. He doesn't care about policies but this one, he can't ignore this. Kinukulit siya ng kanyang Tatay at ng ibang Elders na mag-asawa na. As a Mafia Boss and a leader to his organization, he can't remain unmarried. He needs an heir to succeed his throne. That's the policy of their organization. Since he was a child, he was taught to be ruthless because he will inherit his Father's title, the Mafia Boss. He can't be soft hearted. Kaya hindi siya marunong magmahal dahil hindi siya lumaki sa pagmamahal. Lumaki siya sa karahasan. His Father doesn't love his Mother. Nakita niya kung paano i-trato ng Tatay niya ang kanyang Nanay. His Mother didn't care about him. All she wants is money. Wala ng iba pa. Ngayon ay kailangan niya nang maghanap ng babaeng mapapangasawa. "Wala akong balak mag-asawa." Matigas na wika ni Levi.