Thank you so much kasi na-featured po si Ysabela at Greig sa Good Novel PH last night. Nakakatuwa kasi na-appreciate ni GN ang hirap at dedikasyon ko. naks naman :› Kaya bilang pasasalamat sa mga readers na sumusuporta sa story na ito, 3 parts for tonight! Nighty
“Ysa.”Mabagal niyang ikinurap ang kaniyang mga mata. Sa kaniyang harap ay ang lalaki sa kaniyang mga panaginip.Greig Rain Ramos. The man I loved.Pagod siyang pumikit, kahit pa naririnig niyang hinihiling ni Greig na manatiling bukas ang kaniyang mga mata.Unti-unting bumalik lahat ng sakit, lahat ng masasakit na alaala kasama si Greig, bumalik lahat sa kaniya. Parang kahapon lang nangyari lahat. Bumukas muli ang sugat na akala niya’y hinilom na ng panahon.Somehow, I felt grateful that I forget him for awhile.Sa ilang taon na hindi niya ito maalala, hindi rin nagparamdam ang sakit sa kaniyang puso. Sa limang taon na pinunan ni Alhaj ang responsabilidad ni Greig, hindi niya naisip na baka nga may iba siyang minahal.Akala niya noon si Alhaj ang tanging lalaki sa kaniyang buhay, kaya kahit may pagdududa siya, umaasa pa rin siyang sana bumalik ang alaala niya para tuluyan nang mawala ang mga pagdududang iyon.Ilang beses na nag-play sa kaniyang isip ang una nilang pagkikita ni Greig.
Patrick. Kumurap siyang muli. Malaki na rin ang pinagbago ni Patrick, halos hindi na niya makilala. Mas naging matured na itong tingnan. Kapansin-pansin ang well-trimmed beard nito na bumagay lalo sa dirty look ng lalaki. Teka. Hindi ba’t si Archie ang ganoon ang pamormahan noon? Naisip niya si Archie. Mas maayos na itong tingnan ngayon kumpara noong nakaraang limang taon. Mas pormal na si Archie. Tila isang kagalang-galang na tao. Ibinuka niya ang kaniyang bibig, ngunit walang salitang lumalabas. Kaya huminga na lamang siya ng malalim. “Come on, Athy. Kukuha tayo ng tubig.” Ani Patrick na agad na umalis sa kaniyang harap, dala ang kaniyang anak. Ilang minuto lang ay bumalik ito, dala ni Athalia ang baso ng tubig habang buhat-buhat pa rin ni Patrick ang bata. Dahan-dahan ibinaba ni Patrick si Athalia at saka lumapit sa kaniya ang lalaki. May inayos ito sa kaniyang bed, naramdaman niyang umaangat ang parte sa kaniyang ulo hanggang sa kaniyang likod. Ngayon ay tila nakaupo na si
Nililinis ni Ada ang sugat ni Natasha nang mag-ring ang kaniyang cellphone. Nang makitang international call pa iyon, mabilis niyang sinagot ang tawag.“What happened to your card, Natasha?” Galit na tanong ni Alhaj sa kabilang linya.Kahapon pa niya pina-cut ang kaniyang card, pero ngayon lang siguro napansin ni Alhaj ang bagay na iyon.Humugot siya ng malalim na hininga, pilit kinakalma ang kaniyang sarili.“I have to cut it for awhile, Alhaj. May nag-iimbestiga sa akin at pilit inaalam maski ang mga bagay na pinaglalaanan ko ng pera. I can't let them catch me!”Narinig niyang marahas na nagbuntong-hininga si Alhaj.“So, what would happen to us now, ha? Alam mong hindi ko rin pwedeng gamitin ang cards ko! How do you expect us to live here without money?!”Nagtagis ang bagang ni Natasha. Ang kapal ng mukha ng lalaking ito, pera na nga niya ang ginagasta ay may lakas pa ng loob na sigaw-sigawan siya.Magsasalita na dapat siya nang maunahan siya ni Alhaj.“Babalik ako ng Pilipinas. Isa
Maayos na ang buhay ni Ysabela sa piling niya. Masaya na sila. Tahimik na ang buhay nila. Bakit kailangan pang guluhin ng p*t*ng*n*ng Ramos na ‘yon? Masaya naman sila ni Ysabela. Kuntento na sila kung ano ang meron noon. Si Athalia at Niccolò, anak na niya kung ituring. Minahal niya ng buong puso, at tinuring na kaniya. Wala siyang pagkukulang kay Ysabela. Pinagsilbihan at minahal niya ito higit sa kaniyang makakaya. Ano pa ba ang kulang? Bakit kailangan na magkaganito ang pamilyang iningatan at pinaglaban niya? Hindi niya namalayan na hilom na pala ng luha ang kaniyang mga mata dahil sa emosyong nag-uumalpas sa kaniyang dibdib. Muli siyang nagsalin ng alak sa kaniyang baso at miserableng uminom. T*ng*na mo Greig. Bulong niya sa hangin. Sa oras na makauwi siya ng Pilipinas at magkita sila, sisiguraduhin niyang buburahin niya ito sa mundong ibabaw. Iyon lang ang tanging paraan para masolo niya si Ysabela. Dahil hangga't nabubuhay si Greig Ramos, hindi niya makakamtan ang kapayapa
Sa’yo ako. Sa’yo ako. Parang sirang plaka na paulit-ulit na nag-pi-play sa utak ni Ysabela ang mga salitang iyon. Anong sa akin pa rin siya? Imposible. Nagtatagis ang kaniyang bagang sa tuwing nararamdaman na bumibilis ang ritmo ng kaniyang puso kapag naiisip ang sinabi ni Greig. Imposible. No'ng mawala ang kaniyang alaala, naniwala siyang si Alhaj nga ang lalaki sa buhay niya. Hindi niya naisip na kay Greig siya, dahil no’ng mga panahon na iyon hindi niya pa maalala ang lalaki. Isn’t it unfair? That he could just easily say those words to me? Kung sa simula palang akin siya. Bakit… bakit nagpakasal siya kay Natasha? Hindi ba siya nahulog kay Natasha? Hindi ba siya nakaramdam ng kahit na anong espesyal para kay Natasha? Matagal silang nagsama, imposibleng hindi man lang nadevelop ang feelings ni Greig kay Natasha. Maybe he is just making things up? Nakakainis. Nang sumunod na mga araw, madalas na si Greig ang nagdadala ng kaniyang pagkain sa kuwarto. Minsan ay ito pa ang n
“ I still have an effect on you.” Mahinang turan ni Greig.Dahan-dahang umawang ang labi ni Ysabela. Tinitigan niya ang seryosong mukha ng lalaki. Ipinikit niya ang mga mata nang maramdaman na nangilid agad ang kaniyang mga luha.Bakit ganoon?Bakit hindi pa rin sapat ang limang taon para mabago ang epekto ni Greig sa kaniya? Sana… sana kaya niyang itanggi na hindi na siya apektado sa lalaki, pero hindi niya magawa dahil alam niyang totoo ang sinabi nito.Hanggang ngayon, si Greig lamang, at tanging si Greig lamang ang kayang magpabilis ng tibok ng kaniyang puso. Ito lamang ang kayang kumuryente sa kaniyang sistema sa isang haplos lang. Ito lamang ang tanging lalaki na magagawang buhayin ang akala niya’y manhid na damdamin.Nang imulat niya ang mga mata, nakita niyang titig na titig sa kaniya si Greig. Bumuka ang kaniyang bibig.“How could you awaken the love that I have forgotten already?” Nasasaktan niyang tanong.Bumakas ang gulat sa mga mata ni Greig.“Ano?”Iniangat niya ang mga
“Siguro tama si Archie.” Tinitigan siya ni Greig, puno ng pangungulila. “My heart would always find you. Kahit saang lupalop ng mundo, mahahanap kita.” Umiling siya, hindi alam ang sasabihin. “Even after death, I would find you. I’d fight for my chance just… to be with you again. Dahil mahirap at masakit mabuhay, kung wala ka.” Pero mahirap at masakit din mabuhay para kay Ysabela kung nariyan siya. Mariin na pumikit si Ysabela, nawawalan ng lakas na sumagot pa. Hindi niya alam kung ano ang naging buhay ni Greig sa loob ng limang taon nilang pagkawalay sa isa’t isa. Siguro naging mahirap para kay Greig dahil sinisi nito ang sarili sa nangyari sa kaniya, samantalang nabuhay naman siya ng payapa at malayo sa mga bagay na makakasakit sa kaniya. Kung iisipin niya ng mabuti, naging maayos ang buhay niya sa piling ni Alhaj. Naging payapa. Naging matiwasay. Pero hindi siya naging masaya. Parang may kulang. Parang may kahungkagan sa puso niya na hindi kayang punan ni Alhaj. Marahang i
“Dad?” Pumasok si Niccolò sa kuwartong inuukupa ni Alhaj. Nakadapa ang lalaki sa kama, lasing na naman. Kahit na ganoon, umakyat pa rin si Niccolò at saka marahang tinapik ang balikat ni Alhaj. “Dad?” Marahang tawag ni Niccolò. Kagabi, cereal lamang ang kaniyang kinain. Hindi pa sila nag-aalmusal, alas nuebe na sa umaga at gutom na gutom na siya. Nang buksan niya ang refrigerator sa kusina, wala nang laman kung hindi frozen meats. Hindi niya pa kayang magluto kaya gigisingin na lamang niya ang kaniyang Daddy para ipagluto siya. “Daddy?” Katamtamang lakas ang idinagdag niya para magising si Alhaj. “Dad—” “Ano ba?” Galit nitong tanong. Nagmulat ng mga mata si Alhaj, at pinukol ng masamang tingin si Niccolò. Namumula ang kaniyang mga mata dahil sa kagigising niya palang. “What do you need?” Iritado niyang tanong. Napaatras si Niccolò, halatang natakot sa kaniyang naging reaksyon. “What?” Ulit niya, medyo napipikon dahil hindi nagsasalita ang bata. Alas quatro na
“Hmmm. Ugh. Ugh.” Yvonne moaned louder.Ang sunod-sunod nitong ungol habang malakas niyang ibinabaon ang pagkalalaki ay talagang nakakataba ng puso para kay Archie.Bumilis lalo ang kaniyang paglabas-pasok. Nagsasalpukan ang kanilang maselang parte at yumuyugyog ang sofa dahil sa lakas ng kaniyang pwersa.Tinitingnan niya si Yvonne na hirap na magmulat ng mga mata. Mapula ang pisngi at dibdib nito. Malalim ang paghinga at madalas na mapaliyad sa tuwing malakas ang kaniyang pagbaon.Malakas ang kaniyang ungol, sinasabayan ang pag-ungol ng babaeng k*t*l*k.Nang namumuo na ang tensyon sa kaniyang puson, naramdaman niyang mas naging masikip ang pagkababae ni Yvonne. Hinawakan niya ang bewang nito.Halos madurog si Yvonne sa kaniyang pagbayo, ngunit hindi na niya naisip ang bagay na iyon, dahil gusto niya ang pakiramdam na sabay silang umaakyat sa alapaap.“Sh*t. Hmmm. Ugh. Cumming, baby. I’m cumming.” He chanted.“Ugh. Ugh. Archie.” Tawag ni Yvonne.Mahigpit ang kapit nito sa kaniyang bra
Archie leaned forward and kissed her.Para siyang nalalasing. Nalasahan niya ang beer sa dila nito at naamoy niya ang alak sa hininga nito. She was so intoxicated.Sumisigaw ang kaniyang isip na hindi na ito panaginip na lang dahil masyadong detalyado ang lahat para sa kaniya, ngunit hindi na niya kayang diktahan pa ang kaniyang katawan.Tinutugon niya ang bawat halik ni Archie. Marubdob ang kanilang halikan, habang dahan-dahan nitong binabayo ang kaniyang pagkababae.“Hmm. Ugh.” She moaned in between kisses.Sa puso niya, alam niyang hindi kayang tapatan ninuman ang unang lalaki na kaniyang minahal. Kahit anong pilit niyang magkagusto sa iba, hindi niya magawa.Alam niya na hindi lang puso niya ang alipin ni Archie, kung hindi maging ang kaniyang katawan. Ito lamang ang may kakayahan na paamuhin siya't lasingin sa pamamagitan ng halik.Bumaba ang halik nito sa kaniyang leeg, hanggang sa kaniyang collarbone.She arched her back.Inalalayan siya ni Archie na mahiga sa ibabaw ng mesa. P
Bumalik ang liwanag sa kusina. Iminulat niya ang mga namumungay na mata at nagbaba ng tingin kay Archie nang bumaba ang mukha nito sa pagitan ng kaniyang hita.Umawang ang kaniyang bibig nang mapagtanto kung ano ang posible nitong gawin. Hinawakan ni Archie ang garter ng kaniyang shorts at ibinaba iyon kasama ang kaniyang panty.She couldn't even move. She couldn't flinch. She couldn't think.Ipinatong ni Archie ang kaniyang dalawang binti sa balikat nito at inilapit sa kaniyang pagkababae ang mukha nito. Isang malakas na singhap ang kumawala sa kaniyang bibig nang maramdaman ang labi nito at dila sa kaniyang hiwa.She closed her eyes tightly. Kumapit siya sa gilid ng lamesa.Imposible na totoo ito.He would never do this to me!Madalas, siya ang lumuluhod at nagpapaligaya sa alaga nito. Archie would always force her to give him a bl*wj*b. At wala siyang karapatan na magreklamo, kailangan niya lang sumunod.Ngayon, nang buksan niya muli ang mga mata at tingnan si Archie sa pagitan ng
Nakita ni Archie ang kaniyang naging reaksyon. Nanginginig agad ang mga kamay ni Yvonne kapag namamatay ang ilaw. Bumabagal ang paghinga nito at mabilis na namumutla.“Are you done?” Malamig na tanong ni Archie sa babae nang makitang hindi na nito iniinom ang tubig.Napalunok si Yvonne. Malamig na naman ang kaniyang kamay at sikmura dahil sa saglit na pagkawala ng ilaw.Marahan siyang umiling at muling uminom.Naalala niya bigla ang nangyari kagabi. Takot na takot siya, umiiyak at sumisigaw dahil sa mga masasamang alaala.Nang mamatay na naman ang ilaw, pumikit na siya at agad na nabitiwan ang baso. Mabuti at naging mabilis ang reflexes ni Archie, nasalo nito ang babasaging baso, ngunit natapon naman ang natitirang laman sa damit at shorts ni Yvonne.Yvonne is already busy covering her ears.Mariin ang pagkakapikit nito ng mga mata.Tumitig si Archie sa babae. Saka niya napagtanto na malaki ang epekto ng dilim kay Yvonne. Natatakot ito agad kapag nawawala ang liwanag.Ibinalik niya sa
Madaling araw nang magising si Yvonne. Tumigil na ang ulan. Wala na ang kidlat. Bumalik na ang kuryente sa buong bahay. Namumugto ang kaniyang mga mata kaya nahirapan siyang buksan iyon, ngunit pinilit niya dahil namamalat ang kaniyang lalamunan.Ayaw niyang magkaroon ng soar throat kaya dahan-dahan siyang bumangon sa kama. Inilibot niya ang tingin at napansin na wala siyang ibang kasama. Alam niyang nasa bahay si Archie, ngunit baka nasa kabilang kuwarto ito. Walang baso ng tubig sa malapit na mesa, kaya kailangan niyang tumayo at bumaba sa kusina para pawiin ang kaniyang uhaw.That was impossible.Hindi niya kayang maglakad, ngunit dahil uhaw na uhaw na siya at tuyo na ang kaniyang lalamunan, wala siyang ibang pagpipilian kung hindi ang bumaba at pilitin ang sarili na lumakad kahit na mahirap.Paika-ika siya habang naglalakad at humahawak sa mga kagamitan na maaaring umalalay sa kaniya upang makarating lamang sa pinto ng kaniyang silid.Ilang minutong pagpapahirap sa sarili, narati
“Yvonne.” “Tama na. Tama na, please.” Sinubukan pumiksi ni Yvonne nang hawakan ito ni Archie. Pumasok si Archie sa kuwarto dahil nawalan ng kuryente. Ngunit hindi niya inaasahan na makikita niyang nanginginig sa takot si Yvonne. Naupo siya sa kama. Hinawakan niya ang magkabilang braso ni Yvonne para kunin ang atensyon nito. “T-tama na. A-ayaw ko na. H-huwag niyo kong saktan!” “Yvonne.” Umiiling ito habang nakapikit ng mariin. Tinatakpan nito ang magkabilang tainga at tila may nananakit sa babae kahit wala naman. “Yvonne!” Mas malakas niyang tawag sa pangalan nito. Niyugyog niya si Yvonne. Dahan-dahan itong nagmulat ng mga mata dahil sa kaniyang ginawa. Natigilan siya nang makitang hilom ng luha ang mga mata at puno ng takot. Kumidlat at lumiwanag sa labas. Nakita nito ang kaniyang mukha sa kaunting liwanag na dala ng kidlat. Humagulhol si Yvonne kasabay nang paglapit nito para yakapin siya ng mahigpit. Nanigas siya nang pumalibot ang dalawang kamay ng babae sa kaniyang bewang
Lindsy couldn't sleep that night. Pakiramdam niya, may maling nangyayari. Kagabi, sinubukan niyang surpresahin si Archie sa condo nito. Madalas, sa condo ito natutulog kapag hindi sa isang apartment.Ngunit wala si Archie sa condo. Hindi niya rin ito macontact. Palaging out of coverage area ang numero nito nang mga nagdaang gabi.Hindi niya pa nakakalimutan si Yvonne. Ang babaeng ‘yon! May plano pa itong agawin sa kaniya si Archie.Alam niyang may isang salita si Archie. Kagaya ng plano nila, pakakasalan siya nito. Siya ang magiging kabiyak nito sa habang-buhay, ngunit alam niyang hindi sila parehong emotionally invested sa isa't isa. Alam niyang gagawin lamang iyon ni Archie dahil sa mga naitulong niya at ng kaniyang pamilya.Isang babae lamang ang sineryoso at minahal ng totoo ni Archimedes Garcia. Kaya hindi niya gustong malaman na nakikipaglaro si Archie sa dating nobya nito.Why he do that?!Hindi ba't naghihiganti ito sa mga taong nang-api at nagpahirap sa pamilya nito? Hindi m
Umalis din si Archie pagkatapos ng saglit nitong pagbisita sa kaniya. Sa sobrang inis ay itinapon niya ang pagkain sa sahig. Bakit ba hindi na lang nito tapusin ang paghihirap niya?! Bakit kailangan na paulit-ulit siya nitong durugin? Gusto ba talaga nito na unti-unting sirain ang kaniyang katinuan?! Dahil sa matinding frustrasyon, itinapon ni Yvonne ang lahat ng gamit sa ibabaw ng mesa. Sumisigaw siya at minumura ang pangalan ni Archie. “You b*st*rd! How could you f*ck*ng do this to me?! Why don’t you just k*ll me?!” Noong umalis si Archie at naiwan siya, para siyang pinapatay sa bawat araw na lumilipas. She couldn't live without him. Hindi niya kaya na mawalay kay Archie. Kahit na alam niyang maaari siyang bumagsak kasama nito sa putikan, wala siyang pakialam basta’t kasama niya lang ito. Pinakansela ng kaniyang ama ang kanilang engagement kahit pa sinabi niyang pakakasalan niya si Archie hindi dahil sa naging kasunduan ng kanilang mga pamilya, kung hindi dahil mahal na mahal
Ang katotohanan na hindi siya kayang pakawalan ni Archie ay mas lalong nagpahirap sa kalooban ni Yvonne.Nobody was able to find her. Hindi nalaman ng kaniyang Mommy, ni Agatha, ni Luna, o ni Ysabela kung nasaan siya. Isang araw pagkatapos maconfine sa ospital, dinala siya ni Archie sa isang abandonadong bahay na nabili nito sa Isabela.Dalawang palapag iyon. Luma na ang mga gamit, ngunit maayos pa naman ang buong bahay. Ang desinyo ng bahay ay hango sa impluwensya ng mga Kastila. Parang daang-daang taon na ang tinagal ng bahay dahil na rin sa wala iyong tao at matagal nang hindi tinitirahan.May kasama siyang isang katulong, ngunit sa gabi umuuwi ito dahil narito sa bahay si Archie.Dalawang gabi na siya rito. Hindi niya alam kung ano ang dahilan ni Archie para gawin ito sa kaniya.Pagod na pagod na siya kay Archie. Kahit na nasa bahay ito ay hindi siya nakikipag-usap. Buong akala niya, dinala siya nito para pagsawaan na naman ang kaniyang katawan, ngunit dalawang gabi na ay hindi s