Nanginginig ang kamay ni Ysabela nang makita ang caller ID sa screen ng kaniyang cellphone. “Patrick!” Sigaw niya. Hindi pa siya nakakalakad ng maayos dahil mahina pa ang kaniyang katawan. Napapagod siya agad, kaya madalas nasa labas lamang si Patrick, Archie, o Greig. Naghihintay na tawagin niya kung sakaling kailangan niya ng tulong. Si Patrick ang sigurado siyang hindi umaalis ng bahay kaya ito ang palagi niyang tinatawag. Saktong pagkasagot niya ng tawag, pumasok naman ng silid si Patrick, nagtataka sa nagpapanic niyang sigaw. “Hello?” “Mommy?” Parang gumuho agad ang mundo ni Ysabela nang marinig ang boses ni Niccolò. “N-nics?” Nanginig ang kaniyang boses at agad na nag-init ang sulok ng kaniyang mga mata. “Niccolò?” Tawag niya. “Mommy!” Narinig niyang umiiyak si Niccolò. Mahina, tila pinipigilan ang sarili na huwag gumawa ng ingay. Tatlong araw na simula nang malaman niyang tumawag si Niccolò at nakausap nito si Athalia, kaya simula no’n palagi na siyang nagbabantay sa
“Are you alright?” Tanong ni Archie nang maupo sa tapat na upuan ni Greig.Mula sa pagtingin sa labas ng bintana ng eroplano, ibinaling niya ang tingin kay Archie.Umayos siya ng upo, saka huminga ng malalim.“I’m, I’m fine.” Sagot niya.“If it’s about Ysabela, don't worry about her. She’d be safe, Patrick is with her.” Ani Archie.Kanina pa napapansin ni Archie na simula nang umalis sila ng mansyon ay madalas nang sa malayo ang kaniyang tingin at hindi gaanong makapagpukos.Mabuti na lamang at may private plane si Edmur, isa sa kaniyang mayamang kaibigan sa Sicily, kaya maaari silang dalhin sa Paris. Mula naman sa Paris, maaari na silang dumiretso sa Mexico.Dahil walang direktang flight mula sa Sicily hanggang Mexico. Imposible ang flight mula Sicily hanggang Mexico, kaya naman kailangan nila ng layover flight.“I’m not worried about Ysabela. I’m worried about my son.” Malalim ang kaniyang tinig, halata sa boses ang pag-aalala.Sumandal si Archie sa kaniyang upuan, hindi na alam ang
Samantalang hindi mapakali si Ysabela, maya't maya niya kung tingnan ang kaniyang cellphone, umaasa na tatawag muli sa kaniya si Niccolò.Hindi pa rin siya mapanatag.Bumukas ang pinto ng kuwarto, pumasok si Patrick kasama si Athalia na may dalang tray na puno ng pagkain.“Hi, Mommy.” Masayang bati ni Athalia.Hindi alam ni Athalia ang nangyari. Hindi na rin niya sinabi dahil ayaw niyang mag-alala si Athalia sa kambal nito.“Hi.” Marahan niyang tugon.Kumuha si Patrick ng bed table saka iyon inayos sa kama. Inilagay sa maliit na mesa ang dalang tray.“Kumain ka na.” Ani Patrick.Tiningnan niya ang lalaki saka huminga ng malalim.“Kamusta? Nakaalis na ba si Greig at Archie?” Tanong niya.Umakyat si Athalia sa kama na sinundan niya ng tingin, bago ibalik kay Patrick ang mga mata.“Oo, nakaalis na.” Matipid nitong sagot.“How about your men in Mexico? Nagbabantay naman sila, hindi ba? Pati ang mga pulis, alam na nila, hindi ba? Makukuha naman natin ang anak ko, ‘di ba?”Naghila ng upuan
“I have loved him with all my heart, Patrick. Siguro, siguro kaya hindi ko siya no’n maalala kasi takot na takot ‘yong isip ko na kapag maalala ko siya, maalala ng puso ko kung paano ko siya minahal. At kung paano ako nasaktan sa huli.” She smiled painfully. “Wala akong maalalang maganda kay Greig. Nang bumalik lahat ng alaala ko, for a moment, nagsisisi rin ako. Kasi naintindihan ko na ngayon kung bakit naging coping mechanism ko ang magbura ng masasakit na alaala. Kasi sobrang sakit pala. Para akong namamatay sa sakit, Patrick.” “I’m sorry, Ysabela.” Nagsisising saad ni Patrick. Hindi niya alam lahat ng sakit na naramdaman ni Ysabela, ang alam niya lang, naging magulo ang relasyon ni Greig at ng babae. Baka mali siya, sana pala ay hindi na siya nagsalita pa. “Pero kahit paano, natanggap ko na, na kailangan kong harapin ang katotohanan at hindi na dapat ‘yon takbuhan pa. Anak ni Greig ang mga anak ko, may karapatan siya, at hindi ko ‘yon ipagkakait sa kaniya. Kung mabawi niya si
Maraming pulis ang nagkalat, may ilang checkpoint na din sa mga highway lalo pa’t namataan na ng mga tauhan ni Greig si Alhaj.Medyo kabado na rin si Alhaj dahil alam niya, binabantayan na rin lahat ng port, pier at station. Kaya kahit taxi ay nagdadalawang-isip na siyang sumakay, baka masita sila sa isang checkpoint at mahuli siya.T*ng*n* lang talaga.Itinapon niya ang cellphone na ginamit ni Niccolò, saka humanap ng store para bumili ng bago. Kabado siya, hindi alam kung saan pa pupunta dahil tila lumiliit na ang mundo para sa kaniya.Gamit ang bagong cellphone, sinubukan niyang tawagan si Natasha. Dalawang beses na niyang sinubukan ngunit ayaw sumagot ng babae.“Niccolò.” Tawag niya sa bata, na kanina pa nakatungo at walang imik.“Nics.” Nag-squat siya sa harap ni Niccolò.Tiningnan siya nito, mugto pa ang mga mata dahil sa pag-iyak.May kakaibang lungkot at sakit ang umukupa sa kaniyang puso nang makita ang takot at pagsisisi sa mga mata ni Niccolò.“I have to… I have to leave yo
“Bakit? Totoo naman, hindi ba? Pinadala mo ang mga litrato namin ni Ysabela kay Greig at Gregory Ramos. Pinalabas mong pinagtataksilan namin si Greig, at ako ang ama ng dinadala ni Ysabela para kahumuhian nila si Ysabela. You were really a cunning b*tch. You know your way around.” Noong una, hindi naman niya talaga gustong agawin si Ysabela sa isang magulong pamamaraan. Nang malaman niyang maghihiwalay na si Greig at Ysabela, nabuhayan siya ng loob, oo. Pero hindi siya umabot sa punto na papatay na siya ng tao para lang makuha ang babaeng gusto niya. Hindi kagaya ni Natasha. “I don’t care what you want to say to me, Alhaj. Pareho lang tayo. Ginusto mong makasama si Ysabela. Ginusto mo siyang itakas!” “Itinakas ko siya dahil alam kong hindi mo siya titigilan hangga’t hindi mo nakukuha ang gusto mo! Ano? Naging masaya ka ba nang makuha mo si Greig? Minahal ka ba niya? Napalitan mo ba si Ysabela?” “Tama na!” Sigaw ni Natasha. “Tama na!” Biglang namatay ang tawag kaya naman mapait
“Alhaj, what's going on? According to the news, you’ve kidnapped a kid!” Si Alessandra nang sumunod na umaga.Sinubukan niya itong tawagan para itanong kung kamusta na ang pinapalakad niyang passport at visa.“It was my son, Ale.” Sagot niya.Ipinasok niya sa bag ang ilang gamit na nakakalat sa kama.“Your son? Bella’s son?” Tanong nito.“But according to the news, it was Greig Ramos’ son with Ysabela Ledesma! Hindi ka nagsasabi ng totoo sa akin—”“Ale, please. They’re trying to frame me up. Alam mong hindi ako masamang tao. Hindi ako gagawa ng masama. Umalis ako ng Sicily, kasama ko si Niccolò, dahil hindi kami tinitigilan ni Greig. Hanggang ngayon hindi ko pa rin mabawi si Bella. Please, Ale. I really need help.” Pagsusumamo niya.Narinig niya ang buntong-hininga ni Alessandra sa kabilang linya. Sinundan iyon ng pagmumura.“I’m sorry, Alj. I’m sorry. Kuya Domingo wouldn't let me meddle with your problem with Greig and Archimedes. Maimpluwensya si Archimedes Garcia, kung malaman niya
“Alj, it’s not too late.” Marahang saad ni Ysabela sa kabilang linya.Kung hindi pa siguro magulo ang isip niya, baka narinig niya nang malinaw ang pagsusumamo sa boses nito.“We can still do something about this.” Panghihikayat nito.Umiling siya.“Tama si Ale, ang sama ko. Ang sama-sama kong tao, Ysabela. Nabulag ako, naging makasarili, at nakipagsabwatan kay Natasha. Nalaman ko ang tungkol sa plano niya. S-sinubukan ko siyang pigilan, Ysa.”Kinagat niya ang ibabang labi habang inaalala ang mga pangyayari ng araw na iyon. Pareho silang nasa ospital ni Natasha, siya ay para makapagpacheck-up sa kaniyang mga sugat at pasa na natamo galing kay Greig nang sumugod ito sa resthouse.Samantalang si Natasha ay nasa ospital, tinitingnan ng mga doktor. Aksidente niyang narinig na may kausap ang assistant nito, si Ada. Nabanggit ang pangalan ni Ysabela kay mas lalo siyang nakuryuso.Nalaman niyang pinapabantayan si Ysabela dahil paniguradong babalik na ito sa Manila kasama si Greig. Iyon na an
“Hmmm. Ugh. Ugh.” Yvonne moaned louder.Ang sunod-sunod nitong ungol habang malakas niyang ibinabaon ang pagkalalaki ay talagang nakakataba ng puso para kay Archie.Bumilis lalo ang kaniyang paglabas-pasok. Nagsasalpukan ang kanilang maselang parte at yumuyugyog ang sofa dahil sa lakas ng kaniyang pwersa.Tinitingnan niya si Yvonne na hirap na magmulat ng mga mata. Mapula ang pisngi at dibdib nito. Malalim ang paghinga at madalas na mapaliyad sa tuwing malakas ang kaniyang pagbaon.Malakas ang kaniyang ungol, sinasabayan ang pag-ungol ng babaeng k*t*l*k.Nang namumuo na ang tensyon sa kaniyang puson, naramdaman niyang mas naging masikip ang pagkababae ni Yvonne. Hinawakan niya ang bewang nito.Halos madurog si Yvonne sa kaniyang pagbayo, ngunit hindi na niya naisip ang bagay na iyon, dahil gusto niya ang pakiramdam na sabay silang umaakyat sa alapaap.“Sh*t. Hmmm. Ugh. Cumming, baby. I’m cumming.” He chanted.“Ugh. Ugh. Archie.” Tawag ni Yvonne.Mahigpit ang kapit nito sa kaniyang bra
Archie leaned forward and kissed her.Para siyang nalalasing. Nalasahan niya ang beer sa dila nito at naamoy niya ang alak sa hininga nito. She was so intoxicated.Sumisigaw ang kaniyang isip na hindi na ito panaginip na lang dahil masyadong detalyado ang lahat para sa kaniya, ngunit hindi na niya kayang diktahan pa ang kaniyang katawan.Tinutugon niya ang bawat halik ni Archie. Marubdob ang kanilang halikan, habang dahan-dahan nitong binabayo ang kaniyang pagkababae.“Hmm. Ugh.” She moaned in between kisses.Sa puso niya, alam niyang hindi kayang tapatan ninuman ang unang lalaki na kaniyang minahal. Kahit anong pilit niyang magkagusto sa iba, hindi niya magawa.Alam niya na hindi lang puso niya ang alipin ni Archie, kung hindi maging ang kaniyang katawan. Ito lamang ang may kakayahan na paamuhin siya't lasingin sa pamamagitan ng halik.Bumaba ang halik nito sa kaniyang leeg, hanggang sa kaniyang collarbone.She arched her back.Inalalayan siya ni Archie na mahiga sa ibabaw ng mesa. P
Bumalik ang liwanag sa kusina. Iminulat niya ang mga namumungay na mata at nagbaba ng tingin kay Archie nang bumaba ang mukha nito sa pagitan ng kaniyang hita.Umawang ang kaniyang bibig nang mapagtanto kung ano ang posible nitong gawin. Hinawakan ni Archie ang garter ng kaniyang shorts at ibinaba iyon kasama ang kaniyang panty.She couldn't even move. She couldn't flinch. She couldn't think.Ipinatong ni Archie ang kaniyang dalawang binti sa balikat nito at inilapit sa kaniyang pagkababae ang mukha nito. Isang malakas na singhap ang kumawala sa kaniyang bibig nang maramdaman ang labi nito at dila sa kaniyang hiwa.She closed her eyes tightly. Kumapit siya sa gilid ng lamesa.Imposible na totoo ito.He would never do this to me!Madalas, siya ang lumuluhod at nagpapaligaya sa alaga nito. Archie would always force her to give him a bl*wj*b. At wala siyang karapatan na magreklamo, kailangan niya lang sumunod.Ngayon, nang buksan niya muli ang mga mata at tingnan si Archie sa pagitan ng
Nakita ni Archie ang kaniyang naging reaksyon. Nanginginig agad ang mga kamay ni Yvonne kapag namamatay ang ilaw. Bumabagal ang paghinga nito at mabilis na namumutla.“Are you done?” Malamig na tanong ni Archie sa babae nang makitang hindi na nito iniinom ang tubig.Napalunok si Yvonne. Malamig na naman ang kaniyang kamay at sikmura dahil sa saglit na pagkawala ng ilaw.Marahan siyang umiling at muling uminom.Naalala niya bigla ang nangyari kagabi. Takot na takot siya, umiiyak at sumisigaw dahil sa mga masasamang alaala.Nang mamatay na naman ang ilaw, pumikit na siya at agad na nabitiwan ang baso. Mabuti at naging mabilis ang reflexes ni Archie, nasalo nito ang babasaging baso, ngunit natapon naman ang natitirang laman sa damit at shorts ni Yvonne.Yvonne is already busy covering her ears.Mariin ang pagkakapikit nito ng mga mata.Tumitig si Archie sa babae. Saka niya napagtanto na malaki ang epekto ng dilim kay Yvonne. Natatakot ito agad kapag nawawala ang liwanag.Ibinalik niya sa
Madaling araw nang magising si Yvonne. Tumigil na ang ulan. Wala na ang kidlat. Bumalik na ang kuryente sa buong bahay. Namumugto ang kaniyang mga mata kaya nahirapan siyang buksan iyon, ngunit pinilit niya dahil namamalat ang kaniyang lalamunan.Ayaw niyang magkaroon ng soar throat kaya dahan-dahan siyang bumangon sa kama. Inilibot niya ang tingin at napansin na wala siyang ibang kasama. Alam niyang nasa bahay si Archie, ngunit baka nasa kabilang kuwarto ito. Walang baso ng tubig sa malapit na mesa, kaya kailangan niyang tumayo at bumaba sa kusina para pawiin ang kaniyang uhaw.That was impossible.Hindi niya kayang maglakad, ngunit dahil uhaw na uhaw na siya at tuyo na ang kaniyang lalamunan, wala siyang ibang pagpipilian kung hindi ang bumaba at pilitin ang sarili na lumakad kahit na mahirap.Paika-ika siya habang naglalakad at humahawak sa mga kagamitan na maaaring umalalay sa kaniya upang makarating lamang sa pinto ng kaniyang silid.Ilang minutong pagpapahirap sa sarili, narati
“Yvonne.” “Tama na. Tama na, please.” Sinubukan pumiksi ni Yvonne nang hawakan ito ni Archie. Pumasok si Archie sa kuwarto dahil nawalan ng kuryente. Ngunit hindi niya inaasahan na makikita niyang nanginginig sa takot si Yvonne. Naupo siya sa kama. Hinawakan niya ang magkabilang braso ni Yvonne para kunin ang atensyon nito. “T-tama na. A-ayaw ko na. H-huwag niyo kong saktan!” “Yvonne.” Umiiling ito habang nakapikit ng mariin. Tinatakpan nito ang magkabilang tainga at tila may nananakit sa babae kahit wala naman. “Yvonne!” Mas malakas niyang tawag sa pangalan nito. Niyugyog niya si Yvonne. Dahan-dahan itong nagmulat ng mga mata dahil sa kaniyang ginawa. Natigilan siya nang makitang hilom ng luha ang mga mata at puno ng takot. Kumidlat at lumiwanag sa labas. Nakita nito ang kaniyang mukha sa kaunting liwanag na dala ng kidlat. Humagulhol si Yvonne kasabay nang paglapit nito para yakapin siya ng mahigpit. Nanigas siya nang pumalibot ang dalawang kamay ng babae sa kaniyang bewang
Lindsy couldn't sleep that night. Pakiramdam niya, may maling nangyayari. Kagabi, sinubukan niyang surpresahin si Archie sa condo nito. Madalas, sa condo ito natutulog kapag hindi sa isang apartment.Ngunit wala si Archie sa condo. Hindi niya rin ito macontact. Palaging out of coverage area ang numero nito nang mga nagdaang gabi.Hindi niya pa nakakalimutan si Yvonne. Ang babaeng ‘yon! May plano pa itong agawin sa kaniya si Archie.Alam niyang may isang salita si Archie. Kagaya ng plano nila, pakakasalan siya nito. Siya ang magiging kabiyak nito sa habang-buhay, ngunit alam niyang hindi sila parehong emotionally invested sa isa't isa. Alam niyang gagawin lamang iyon ni Archie dahil sa mga naitulong niya at ng kaniyang pamilya.Isang babae lamang ang sineryoso at minahal ng totoo ni Archimedes Garcia. Kaya hindi niya gustong malaman na nakikipaglaro si Archie sa dating nobya nito.Why he do that?!Hindi ba't naghihiganti ito sa mga taong nang-api at nagpahirap sa pamilya nito? Hindi m
Umalis din si Archie pagkatapos ng saglit nitong pagbisita sa kaniya. Sa sobrang inis ay itinapon niya ang pagkain sa sahig. Bakit ba hindi na lang nito tapusin ang paghihirap niya?! Bakit kailangan na paulit-ulit siya nitong durugin? Gusto ba talaga nito na unti-unting sirain ang kaniyang katinuan?! Dahil sa matinding frustrasyon, itinapon ni Yvonne ang lahat ng gamit sa ibabaw ng mesa. Sumisigaw siya at minumura ang pangalan ni Archie. “You b*st*rd! How could you f*ck*ng do this to me?! Why don’t you just k*ll me?!” Noong umalis si Archie at naiwan siya, para siyang pinapatay sa bawat araw na lumilipas. She couldn't live without him. Hindi niya kaya na mawalay kay Archie. Kahit na alam niyang maaari siyang bumagsak kasama nito sa putikan, wala siyang pakialam basta’t kasama niya lang ito. Pinakansela ng kaniyang ama ang kanilang engagement kahit pa sinabi niyang pakakasalan niya si Archie hindi dahil sa naging kasunduan ng kanilang mga pamilya, kung hindi dahil mahal na mahal
Ang katotohanan na hindi siya kayang pakawalan ni Archie ay mas lalong nagpahirap sa kalooban ni Yvonne.Nobody was able to find her. Hindi nalaman ng kaniyang Mommy, ni Agatha, ni Luna, o ni Ysabela kung nasaan siya. Isang araw pagkatapos maconfine sa ospital, dinala siya ni Archie sa isang abandonadong bahay na nabili nito sa Isabela.Dalawang palapag iyon. Luma na ang mga gamit, ngunit maayos pa naman ang buong bahay. Ang desinyo ng bahay ay hango sa impluwensya ng mga Kastila. Parang daang-daang taon na ang tinagal ng bahay dahil na rin sa wala iyong tao at matagal nang hindi tinitirahan.May kasama siyang isang katulong, ngunit sa gabi umuuwi ito dahil narito sa bahay si Archie.Dalawang gabi na siya rito. Hindi niya alam kung ano ang dahilan ni Archie para gawin ito sa kaniya.Pagod na pagod na siya kay Archie. Kahit na nasa bahay ito ay hindi siya nakikipag-usap. Buong akala niya, dinala siya nito para pagsawaan na naman ang kaniyang katawan, ngunit dalawang gabi na ay hindi s