AGAD NA NANIGAS ANG MUKHA ni Serene ngunit hindi na lamang niya pinansin ang sinasabi nito sa halip ay naisip niya ang tungkol sa relasyon nila ni Alliyah at kung bakit nito pinilit balikan ito. Alam niya na kaagad na may masama itong intensyon kaya galit siyang napatingin rito. “Bakit mo binalikan si Alliyah?” “Siyempre, ginagawa ko ito dahil… mahal ko siya…” sagot nito sa kaniya.Hindi naman niya maiwasang magtaas ng kilay dahil sa isinagot nito at handa na sana niyang ibuka ang kanyang bibig upang magsalita nang bigla na lamang lumabas si ALliyah sa gilid at mabilis na ikinawit nito ang kamay sa braso ni Reid at pagkatapos ay nakangiting tinanong si Reid. “anong pinag-uusapan ninyong dalawa?” tanong nito.“Wala naman, tinatanong lang ng kasamahan mo kung bakit daw kita ulit binalikan.” mahinahong sagot naman ni Reid habang nakangiti.“O e anong isinagot mo?”Kinurot ni Reid ang ilong ni Alliyah at mabilis na sumagot. “E di syempre dahil mahal kita.” sagot nito at pagkatapos ay ku
PAGKARAAN NG ILANG MINUTO ay binitawan din siya sa wakas ni Pierce. May galit sa mga mata nitong tumitig sa kanyang mga mata. “Hindi ba at sinabi ko na sayo na ako ang magdedesisyon kung kailan ka aalis? Paulit-ulit na lang ba?” galit na tanong nito sa kaniya.Samantala, naghahabol naman ng hininga si Serene dahil halos maubusan na siya ng hininga kaya hindi siya kaagad nakapagsalita. “Pero nangako ka sa akin noon diba? Bakit ngayon ay hindi mo aminin na umuoo ka sa sinabi kong iyon? Tinatalikuran mo na ba ang salita mo?” tanong niya rito.“Sino ang tumatalikod sa salita niya?” puno ng pangungutya na tanong ni Pierce sa kaniya. “Kung tama ang pagkakaalala ko ay ang kondisyon mo ay huwag makipagtalik sa ibang babae hindi ba? Bakit, nakipagtalik ba ako sa babaeng iyon?” balik nitong tanong sa kaniya na ikinatahimik niya sandali.Bigla niyang inalala tuloy ang naging usapan nila noon at tama nga naman ang sinabi nito, iyon nga ang eksaktong sinabi niya at hindi niya lubos akalain na gaga
ANG MGA SALITANG SINABI NI SERENE ay naging dahilan para matigilan sandali s Pierce at pagkatapos ay gumuhit ang galit sa gwapong mukha nito. Kinurot niya ng pisngi nito gamit ang kanyang malalaking mga kamay. “Ang lakas naman ng loob mo para takutin ako? At ginamit mo pa talaga si lola?” galit na tanong niya rito.Ang mga mata naman ni Serene ay biglang namula at ang kanyang mga labi ay bigla na lamang nanginig. “Pero, pinipilit mo ako…” mahinang sabi niya rito.Tumaas naman ang sulok ng labi nito. “Serene, nakalimutan mo na ba na ikaw ang nagpunta sa akin at nagmakaawa? Kaya saan mo nakukuha ang ideya na iyan?” tanong nito sa kaniya habang nakatitig sa kaniya at halos manuot iyon sa buong pagkatao niya.Hindi siya nakasagot. “Ngayon ay nagsisisi ka na? At sinasabi mo ng pinipilit kita? Nagka-amnesia ka na ba?” puno ng panunuya ang tinig at titig nito. Dahil sa sinabi nito sa kaniya ay labis siyang napahiya kung saan ay para bang gusto na lamang niyang lumubog mula sa kinalalagyan ni
NATIGILAN NG ILANG SEGUNDO si Pierce nang marinig niya ang sinabi ng kanyang ama ngunit mabilis niyang itinanggi ito ng hindi niya namamalayan. Ang nararamdaman niya para kay Serene ay dala lang ng init ng kanyang katawan at isa pa ay hindi naman big-deal sa kaniya ang pakikipaghiwalay rito. Mabilis siyang sumagot sa kanyang ama sa malamig na tinig. “Huwag kayong mag-alala sa bagay na ito dahil kapag oras na handa na akong magpakasal ay tuluyan ko nang aasikasuhin ang pakikipaghiwalay sa kaniya. Sa ngayon talaga ay wala ako sa mood para sa blind date na mga iyan.”Muli itong napabuntung-hininga sa pagsuko. “Well, naniniwala naman ako sayo na hindi mo ako bibiguin.” sabi nito at pagkatapos ay ibinaba na ang telepono.Humugot siya ng malalim na hininga at pagkatapos ay pumasok sa loob ng silid sa tabi ng kama at sinulyapan niya ang babaeng mahimbing na natutulog doon. Dahil nga nahawi na nito ang kumot ay nakita niya ang mga bakas na ginawa niya sa katawan nito.Habang nakatitig rito ay
PAGKARATING NI SERENE AY NAGSIMULA SIYANG MAGING ABALA. Nang maglunch-break ay sinadya niyang umupo sa tabi ni Alliyah dahil gusto niyang makausap ito. Hindi na siya nagpaligoy-ligoy pa at agad na tinanong ito. “Uhmm, Alliyah kilala mo ba talaga si Reid?”Nilingon naman siya nito. “Bakit, may problema ba?” balik naman nitong tanong sa kaniya sa halip na sagutin nito ang tanong niya.“Matagal mo na ba siyang kilala? I mean ay kilalang-kilala mo na ba siya?” tanong niya rito.Hindi naman tanga si Alliyah para hindi nito maintindihan ang kanyang pinupunto. “Anong ibig mong sabihin? May alam ka ba na hindi ko alam?” tanong nito sa kaniya.Nang mga oras naman na iyon ay napahinga siya ng malalim at pagkatapos ay inumpisahan niyang ikwento rito ang pang-haharass nito sa kaniya ng ilang beses ngunit hindi niya lubos akalain na hindi maniniwala sa kaniya si Alliyah. “Serene hindi ko alam kung anong nasa isip mo bakit mo sinasabi sa akin ang mga ito…” sabi nito sa kaniya.“Alliyah, totoo ang s
SI BEATRICE AY KABILANG SA pinakamalapit na pamilya ng mga Smith. May sarili naman siyang bahay ngunit tuwing pupunta siya sa mansyon ay palagi na lamang siyang pinagagalitan ng matanda. Dahil doon ay madalang na lamang siyang bumisita doon. Tyaka na lang siya nagpupunta kapag may mahahalagang mga okasyon at kapag kailangang-kailangan niya lang na pumunta doon.Dahil nga nabalitaan niyang nagpa-opera ang matanda ay napag-isipan niya na kailangan niyang pumunta doon at kamustahin ito, ngunit hindi niya inaasahan na makikita niya ang babaeng kinaiinisan niya ng higit pa sa salitang sobra. “Nandito ako para bisitahin si lola.” sagot ni Serene rito dahil ayaw niyang sabihin rito ang totoo kung bakit ito nandoon. Ang alam lang ng ibang tao ay may isang babaeng ipinakasal ng matanda kay Pierce ngunit hindi nila lubos alam ang pagkakakilanlan niya. Alam niya na kapag sinabi niya iyon rito ay pagtatawanan lang din naman siya nito at huhusgahan.“Ano? Nandito ka para bisitahin si lola?” hind
BIGLANG NAGKAROON NG TUNOG ng pagkabasag at galing iyon sa silid ng matanda. Agad na napuno ng pag-aalala ang kanyang mukha at bahagyang itinulak si Beatrice. “Bitawan mo ako! Hindi mo ba narinig ang tunog na iyon? Galing iyon sa silid ni Lola!” saad niya at pilit itong itinutulak ngunit sa halip na pakawalan siya nito dahil hindi naman na siya nanlalaban pa ay sinamantala nito iyon upang mas hilahin pa ang buhok niya kung saan ay halos mapangiwi siya sa sakit. Parang matatanggal ang anit niya ng mga oras na iyon dahil sa paghila nito.“Dapat kang magdusa! Wala kang hiya! Ang lakas ng loob mo!” galit na galit na sigaw nito sa kaniya habang patuloy pa rin ito sa paghila sa kanyang buhok. Ngunit sa knaiyang desperasyon na puntahan na ang matanda ay inipon niya ang kanyang lakas upang kagatin ang kamay nito kaya napasigaw ito sa sakit na napabitaw sa kaniya. Hindi na niya ininda pa ang kanyang anit at dali-daling nagtungo sa silid ng matanda nang hindi na nililingon pa si Beatrice.Halos
ANG BAWAT SALITANG BINITAWAN nito sa kaniya ay parang patalim na sumaksak sa ibat-ibang parte ng katawan niya. Biglang nag-init ang kanyang pisngi at maging ang gilid ng kanyang mga mata. Ang mga mata ni Pierce ay nakatingin kay Serene na puno ng pagkasuklam. Sa tanang buhay niya ay wala pa siyang kinasukalamang babae, ito pa lang. Hindi niya akalain na tototohanin nito ang sinabi nito na magsusumbong ito sa kanyang lola. Akala pa naman niya ay nagbibiro lamang ito. Alam nitong katatapos pa lamang ng lola niyang sumalang sa operasyon at nagpapagaling pa lamang ito ngunit naglakas talaga ito ng loob na pumunta doon para magsumbong at ma-stress. Hindi na ba ito makapaghintay pa na makalaya mula sa kaniya para sa ibang lalaki?“Umalis ka na rito ngayon din!” sabi niya bago tuluyang tumalikod at puno ng pagkasuklam ang mga mata.Napakuyom ng kamay si Serene at napakagat-labi. Pigil na pigil niyang tumulo ang kanyang mga luha mula sa kanyang mga mata. Malinaw na sa mga mata nito ay isa si
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin