"Welcome to our home." Nagniningning ang mga mata ni Damielle Astin kasabay ng pagpasok nila sa loob ng malaki at magarang bahay. Tatlong palapag iyon. Moderno ang istilo na halos singkwenta porsyento ng dingding ay gawa sa sa salamin. Sa pagpasok nila sa bahay ay bumungad sa kanila ang malawak na sala. "You don't know how happy I am right now, Naya." Pinilit na lamang ni Raya Fae ang ngumiti kahit mabigat ang kanyang dibdib. At lalo siyang nakaramdam ng pagkakonsenya nang makita niya ang malaking wedding picture sa sala. Nakasuot ang kanyang kambal na si Naya Faith ng off shoulder wedding dress. At si Damielle Astin ay nakasuot naman ng maroon three piece suit. Matamis ang ngiti ng dalawa na halatang masayang-masaya sa araw ng kanilang kasal. Ang ngiting iyon ang lalong nagpakisig sa lalaki. Bagama't may pilat na ngayon ang mukha nito ay hindi pa rin maitatanggi ang kagwapuhan nitong taglay. Sa ginagawa niyang pananahimik ay nagkakasala siya, hindi lamang may Astin Villacorda ku
Hindi naiwasan ni Raya Fae ang mailang nang lumabas siya ng banyo at mabungaran niya si Damielle Astin. Tanging kulay abong silk pajama lamang ang suot ng lalaki Wala itong pang-itaas na damit na tila binabalandra nito sa kanya ang matipuno nitong pangangatawan. Tila nanuyo ang lalamunan niya nang mamasdan niya ang six pack abs nito na tila kaysarap haplusin. Kasuluyan itong nagsasalin ng wine sa baso nang lumabas siya ng banyo na tanging puting roba lamang ang suot niya. Idagdag pang agad niyang nakuha ang atensyon ng lalaki. Agad ring gumuhit ang ngiti ng lalaki nang magtama ang kanilang mata. "Wanna have some wine." Kahit hindi siya umimik ay lumapit ito sa kanya at iniabot ang kopita na may lamang wine. Nang itaas ni Damielle Astin ang hawak nitong kopita ay tila nagkusang-loob siyang inutog ang basong ibinigay nito sa kanya. "I don't know kung kailan ka pa nahilig sa red wine but I'm willing to adjust with the changes. That's how much I love you, Naya. I am always will
Nagising si Raya Fae na masakit ang kalamnan. Pakiramdam niya ay tila binugbog ang buo niyang katawan. Napaigik siya nang maramdaman niya ang sakit ng kanyang balakang. "Gosh!" Nakangiwi siyang bumangon sa pagkakahiga. Agad rin niyang ipinulupot ang kumot sa kanyang dibd*b upang matakpan ang kanyang kahubdan. "You're awake." Nang bumaling siya sa pinagmulan ng tinig ay bumungad sa kanya si Damielle Astin. Nakasuot ito ng puting T-shirt at jogger pants. Maaliwalas ang mukha nito at hindi man lang kakikitaan ng pagod. Agad ring lumapit sa kanya ang lalaki. Nakaguhit rin ang matamis na ngiti sa labi nito. "Thank you for last night." Kinintalan siya nito ng halik sa labi. Napakurap siya. Nakaramdam siya ng pagkailang ngunit tila hindi naman iyon napansin ni Damielle Astin. "Last night was really incredible." Tila naman nag-init ang mukha ni Raya Fae nang maalala niya ang nangyari. Hindi niya mabilang kung nakailan silang dalawa kagabi. Kung hindi siya nagkakamali ay inabot sila ng m
Mabilis na tinapos ni Raya Fae ang tawag kahit kasalukuyang nagsasalita ang kanyang ama sa kabilang linya. Malakas ang kabog ng dibd*b niyang hinarap si Damielle Astin. "Sinong babalik ng Pilipinas, love?" Muling tanong ni Damielle Astin. Bahagyang nakakunot ang noo nito ngunit mahinahon naman ang tinig ng lalaki. Gumuhit ang pilit na ngiti sa labi ni Raya Fae upang itago ang kanyang pagkabigla. "Ah wala. It's just an old friend." "May I know who?" Umawang ang kanyang labi upang magsalita ngunit natigil siya nang muling tumunog ang kanyang cellphone. Lalong lumakas ang kabog ng kanyang dibd*b nang iangat niya ang cellphone na hawak niya. "It's Cristal," turan ni Damielle Astin na nagawang sumilip sa hawak niyang cellphone. Kahit papaano ay nakahinga siya ng maluwag na hindi ang ama niya ang tumatawag. Bago pa makakilos ang kamay niya upang sagutin ang tawag ay hinawakan ni Damielle Astin ang kanyang kamay. "Don't accept the call, love." Tila nagsusumamo ang tinig nito. Naging
Habang nakasandal sa headboard ng kama ay napatitig si Raya Fae sa kanyang kamay kung saan nakasuot ang singsing na bigay ni Damielle Astin. Napabuntong-hininga na lamang siya. Aniya, napasubo na naman siya. Wala na siyang nagawa kundi tanggapin na lamang ang proposal ng lalaki. Hindi rin naman niya makakayang ipahiya ito sa harap ng mga tauhan nito. At isa pa, ano ang idadahilan niyang rason kung sakali mang tumanggi siya? Tiyak na mas malaking diskusyon lamang ‘pag nagkataon. Sa paglantad ng katotohanan naman talaga patungo ang lahat subalit sa ngayon ay hindi pa siya handa. "Love." Mabilis niyang ibinaba ang kamay at napatingin siya sa pinagmulan ng tinig. Mula sa pinto ng shower room ay lumabas mula roon si Damielle Astin. May hawak itong puting tuwalya at kasalukuyang tinutuyo ang basa nitong buhok. Hindi naman naiwasan ni Raya Fae ang mapalunok nang makita niyang mula sa buhok ng lalaki at tumulo ang butil ng tubig. Dumausdos iyon sa matipunong katawan nito. Pakiramdam niya
Hindi nagawang maipilit ni Raya Fae na paniwalaan siya ni Damielle Astin. Nang gabing iyon ay hindi sila sabay na kumain ng lalaki. Maging sa pagtulog ay hindi siya nito sinabayan. Gayunpaman, nang magising siya sa kalagitnaan ng gabi ay nasa tabi na niya ang lalaki. Kinabukasan ay nagising siyang wala na ito sa bahay. Ang tanging nakagisingan niya ay ang agahan na nakahanda para sa kanya. Ayon kay Thano ay may importanteng inasikaso ang lalaki. Nang sumapit ang gabi ay talagang inabangan niya ang pagdating nito. Hindi niya ininda kahit pasado alas-dose na nang umuwi ito. Nang pumasok sa silid ang lalaki ay kaagad siyang napatayo sa pagkakaupo. Agad namang nangunot ang noo ni Damielle nang makita siya nito. "You should be sleeping by now, Naya. It's already too late." Malamig nitong turan. Tila nawala ang pagiging malambing nito sa mga nakaraang araw. "Mag-usap tayo, please. Pakinggan mo ako, paniwalaan mo ako." Napabuntong-hininga naman si Damielle Astin. "Hindi ka pa ba tapos
Humahangos na dumating si Thano sa silid ng kanyang amo. "Boss! Boss!" Kumatok ito ng sunod-sunod at malakas sa pintuan ng silid na tila mayroon itong importanteng sasabihin sa kanyang amo. "Boss! Emergency, boss!" Halos kalampagin na niya ang pinto ngunit wala siyang nahintay. Nang hindi siya nakatiis ay pinihit na niya ang seradura ng pinto. Bumungad sa kanya si Damielle Astin na nakatayo at nakatanaw sa glass wall ng silid. "Boss!" Pagtawag niya rito ngunit hindi siya nito pinansin. Buntong-hininga na lamang si Thano na lumapit sa kanyang amo. "Boss! Si Ma'am Naya, umalis." Imporma niya rito. Noon na siya liningon ni Damielle Astin. "Let her leave, Thano." Walang emosyong turan ni Damielle Astin kasabay ng pag-alis nito sa kanyang kinatatayuan. "And besides she is not Naya." "Huh? Ibig mong sabihin, boss, impostor lang 'yon?" Sumunod siya kay Damielle Astin. "You heard what you heard, Thano!" Asik nito sa kanya. Nang masalo niya ang tingin ng kanyang amo ay kitang-kita n
Mula sa loob ng sasakyan ay tanaw ni Damielle Astin ang bahay na siyang nakalagay sa address na ibinigay ng kanyang tauhan. Dalawang palapag ang bahay ngunit unang tingin pa lamang ay halatang mas malaki na ang kanyang bahay. Maraming halaman sa harap ng tahanan na tila ba palatandaan na mahilig sa halaman ang may-ari ng tirahan. Kaninang madaling araw pa siya roon. Inabot na siya ng pasado alas nuebe ng umaga ngunit tila wala pa rin siyang planong umalis sa lugar. Habang nanatiling nakatingin sa nakasaradong bahay si Damielle Astin ay hinugot nito ang kanyang cellphone at nag-dial. Hindi naman siya nabigo dahil agad sinagot ng kanyang sadya. ["Boss!"] Masigla ang tinig ng lalaki mula sa kabilang linya. "Nagawa mo ba ang pinapagawa ko?" Sumandal siya sa headboard ng sasakyan. ["Siyempre, boss! Matik 'yon! Ako pa ba?"] Nanatili ang masiglang tinig ng lalaki. "Then what did you found out?" [" Nakapangalan ang bahay sa isang Macario Escobar, Boss."] Hindi niya naiwasan ang map
"Mom! Dad! I'm home!" Ang malaanghel na tinig ni Hope ang kumuha ng atensiyon nina Raya Fae at Damielle Astin. Parehong napunta ang tingin ng mag-asawa sa kabubukas na main door ng bahay. Pumasok mula roon ang isang balingkinitan babae. Maputi at tila kaylambot ang balat nito. Natural na mapula ang may kakapalan nitong labi, matangos ang ilong at mapungay ang mga mata nitong natural na mahaba ang pilik mata. At agaw pansin ang mga mata nitong kulay abo. She is Hope Villacorda. Ang prinsesa sa kanilang pamilya. Agad na tumayo si Damielle Astin. Gumuhit ang labi nito habang nakatitig sa dalagang papalapit sa kanila ni Raya Fae. Lalo ring gumuhit ang ngiti sa labi ng dalaga nang makita ang ngiti ng kanyang mga magulang. "How's your school?" Graduating na ito sa kursong Business management. "It's fine, dad." Humalik ito sa pisngi ng kanyang ama. Sunod rin itong kay Raya Fae na nakatayo sa tabi ni Damielle Astin. "Good evening po, Tito, Tita." Gumuhit ang munting ngiti sa lalaking
"Mine." Yumakap si Damielle Astin sa beywang ng kanyang misis. Marahan niyang hinaplos ang tiyan nito. Malaki na ang umbok ng tiyan nito. Kabuwanan na nito at anumang oras ay maaari na nitong isilang ang kanilang anak. "Are you alright?" Humalik siya sa exposed na balikat nito. Sandali naman siyang liningon ni Raya. Pumatong rin ang kamay nito sa kamay ng kanyang mister. "Oo naman. Ayos na ayos lang ako." "Then why are you here?" Hindi pa rin naalis ang pag-aalala sa mga mata ni Damielle Astin. Agad naman siyang hinarap ni Raya Fae. "Binibisita ko lang siya, bigla ko siyang na-miss," gumuhit ang munting ngiti sa labi nito, "at saka para sabihin na rin sa kanya na magkakaroon na sila ng baby sister." "Yeah. Kung nandito siya, sigurong matutuwa siya katulad ni Damon. Well, except kay Devonne na ang gusto ay baby brother." "Devonne is such a loving person, hindi nga lang siya showy. Kahit sinasabi niyang baby brother ang gusto niya, I'm sure, magiging mabuting kuya pa rin siya."
Marahang hinahaplos-haplos ni Raya Fae ang ulo ng batang si Damon. Napapayag lamang niyang sumama ang mga bata sa kanila nang sabihin niya magkakasama silang pamilya. Sa huli pumayag na lamang siya sa gusto ni Damielle Astin na umuwi sa bahay kung saan siya nagising na kasama ito. Ayon sa lalaki, iyon daw ang bago nilang tahanan. Hindi nalalayo ang laki ng bahay sa dati nilang tahanan. Nangingibabaw ag kulay na puti at gold sa bahay kaya naman napakaaliwalas ng paligid. Mayroon na rin silid roon ang mga bata na may pintong konektado sa Master's bedroom. "Raya." Nakuha ng atensyon niya ang pagtawag ng kanyang mister. Nang mapunta ang tingin niya sa pinanggalingan ng tinig nito ay nakita niyang nakatayo ang lalaki sa pinto patungo sa Master's Bedroom. "Ngayong tulog na ang mga bata, pwede bang mag-usap tayo." Mahinahon ang tinig nitong nakikiusap. "Ano pang dapat nating pag-usapan? Pumayag na nag ako na umuwi dito sa bahay mo, 'di ba?" Hindi niya naitago ang pagsusungit sa kanyang
"Mga anak!" Naluluhang yumakap sa kanyang mga anak si Raya Fae. "Mommy." Mahigit na gumanti ng yakap sa kanya ang batang si Damon. Walang imik namang gumanti rin ng yakap sa kanya si Devonne. "Maraming salamat sa lumikha. Sa wakas, nahanap rin namin kayo." Hindi na napigil ni Raya Fae ang pagbuhos ng kanyang mga luha. "Mom." Tiningala siya ng batang si Devonne. Agad namang pinahid ni Raya Fae ang kanyang mga luha bago siya lumuhod upang mapantayan ang kanyang mga anak. "Kumusta kayo? Ayos lang ba kayo? May masakit ba? " Kitang-kita ang pag-aalala sa mga mata nito habang nakatingin sa mga bata. Muli ring nangilid ang kanyang luha habang hawak-hawak niya ang kanyang mga anak. "Please don't cry, mom." Kumilos ang kamay ng batang si Devonne upang tuyuhin ang kanyang luha. "We're okay, mommy." Segunda naman ng batang si Damon. "Please stop crying." Napasinghot naman ang si Raya Fae. Pinilit niya pinigil ang muling pagtulo ng kanyang luha. "Pasensya na, mga anak. Sobrang natutu
Napaungol si Raya Fae kasabay ng pagmulat niya ng kanyang mga mata. "Sa'n mo ako dadalhin?" Hindi niya naiwasang tanong habang nakatitig siya sa lalaking buhat-buhat siya. Sa halip na maghisterikal ay isiniksik niya ang kanyang mukha sa matipunong dibdib ng lalaki. Hindi niya mawari ngunit tila nakaramdam siya ng kapayapaan at seguridad sa bisig nito. "Please bring me home." Mahinang wika nito. "We're already home." Muli namang nagmulat ng kanyang mga mata si Raya Fae. Sinubukan nitong igala ang kanyang paningin ngunit tila umiikot naman ang kanyang paligid. Muli na lamang siyang napapikit upang mawala ang kanyang hilo. Pakiramdam niya ay nakadama siya ng kaginhawaan ng maramdaman niya ang paglapat ng kanyang katawan sa malambot na kutson. Sandali naman siyang pinakatitigan ng kanyang mister bago ito tumikhim. "I-I will undress you." Tila nagpapaalam namang wika ni Damielle Astin. Narinig naman iyon ni Raya Fae. Ngunit sa 'di mawaring dahilan ay hindi siya nakadama ng anumang
"Boss, bakit tayo nandito?" Hindi napigilang maitanong ni Thano Miguero kasabay ng paggala niya ng kanyang paningin sa loob ng bar. "I just want to unwind." Walang emosyong turan naman ni Damielle Astin sa kanyang tauhan. Nang umupo ang kanyang amo at umorder ito ng inumin ay wala na rin siyang nagawa kundi umupo na rin sa tabi nito. "Akala ko ba, boss, pupunta ka sa bahay nina Ma'am Raya." Napabuga naman ng hangin si Damielle Astin kasabay ng pag-iwas nito ng tingin. "Huwag na muna siguro. Baka ayaw rin lang naman niya akong harapin." Hindi na lamang umimik si Thano Miguero. Nang dumating ang order na alak ni Damielle Astin ay inialok nito sa kanya ang isang baso ngunit ngali-ngali siyang tumanggi. "Tingin mo ba, malabo na bang magkaayos pa kami ni Raya?" Tanong nito sa kanya matapos ang ilang beses na pagtungga ng alak. "Ewan ko, boss. Ikaw boss, ano sa tingin mo?" Nalukot naman ang mukha ni Damielle Astin. "You're not helping me, Thano." Napakamot naman ng ulo si Tha
"Raya." Hindi naitago ni Damielle Astin ang pag-aalangan sa tinig nang tawagin niya ang kanyang misis. Bagama't nakatalikod ito mula sa kanya, alam niyang umiiyak ito dahil sa pagyugyog ng balikat nito. "Nagdala ako ng pagkain." Sunod niyang wika sa mahinang tinig. At tama nga siya ng hinala na umiiyak ang babae dahil kitang-kita niya ang pagpunas ni Raya sa pisngi nito. "Hindi ako nagugutom." Matamlay nitong sagot. Ni hindi rin ito nag-abalang lingunin siya. Nanatili itong nakatanaw sa balkonahe ng silid. "Kahit konti lang." Noon na siya liningon ng kanyang misis. Kitang-kitang ang pamumula ng mga mata nito dahil sa pag-iyak at galit. "Hindi ka ba nakakaintindi? Sinabi ko na ngang hindi ako nagugutom! At saka pwede ba, Damielle, pwede ba, huwag ka muna magpapakita sa 'kin." Pakiramdam ni Damielle Astin ay nahiwa ang kanyang puso sa narinig at sa ipinakita ng kanyang misis. Ngunit ang pagguhit ng lungkot sa kanyang mga mata ay hindi na nakita ni Raya Fae dahil muli na itong
Flash back... Mabilis na tinalunton ni Raya Fae ang pasilyo patungo sa silid kung saan sila ikinulong. Bago siya tuluyang makarating sa silid ay narinig pa niya ang tinig ng kanyang mister. "Maghiwalay tayo, Thano. Mas madali nating mahahanap si Raya kung maghihiwalay tayo." Rinig niyang wika ng kanyang mister. Agad naman siyang nagkubli sa malaking banga na palamuti sa malawak na pasilyo. Tila tinambol ang kanyang dibdib nang masilip niya ang kanyang mister. Mas lalo siyang sumiksik sa gilid. Ngunit sa maliit na siwang ay nakagawa niyang makita ang paglinga-linga ni Damielle Astin sa paligid bago ito tuluyang umalis sa lugar. Tila naman nakahinga nang maluwag si Raya Fae. Aniya, malaya na niyang mahahanap ang kanyang mga anak. Wala nang pipigil sa kanya. Marahan siyang tumayo mula sa pinagkukublian. Ngunit tila tumalon ang kanyang puso nang bumungad sa harap niya ang bunganga ng baril. Napalunok siya. Agad ring napunta ang tingin niya sa may hawak ng baril. Bumungad sa kan
"Hurry! Hurry up!" Sigaw ni Milo sa mga bata bago siya nakipagpalitan ng putok sa mga nakasunod sa kanila na tauhan ni Rio Costor. Nagtagumpay naman siyang mapatumba ang isa bago siya sumunod sa tumatakbong mga bata. Mabuti na lamang at naisipan nilang dumaan sa binata dahil kung hindi ay baka nasukol na sila ng mga tauhan ng kanyang kapatid. Kahit papaano ay nakahinga na siya ng kaunti dahil nakalabas na sila ng mansion ni Rio Costor. Gayunpaman kahit nasa kalsada na sila ay tuloy pa rin sa paghabol sa kanila ng mga tauhan ng kanyang kapatid. At hindi niya hahayaang magtagumpay ang mga ito. Muli siyang nakipagpalitan ng putok habang patuloy siya sa pagtakbo kasama ang mga bata. "Hurry! Hurry! Let's get over there." Mabilis niyang iginiya paliko ang bata sa eskinita. "I'm afraid, mister. Are they going to shoot us. I don't wanna die." Maluha-luha ang batang si Damon. Kitang-kita ang takot sa mga mata nito sa malamlam na liwanag na nagmumula sa lamp post ng walang katao-taong k