Sa isang eleganteng silid, abala si Shayne sa pag-compute ng mga komplikadong problema sa harapan niya. Kahit nag-iisa siya sa malawak na lugar, hindi siya nakakaramdam ng inip dahil nakatutok ang isip niya sa pagresolba ng problema.Isa siyang college student, na nasa 3rd year. Sa edad niyang kasing-ganda ng bulaklak, pinipilit siya ng lolo at ama niya na mag-blind date. Hindi naman siya nawalan ng market o hindi kaaya-aya, kaya hindi niya maintindihan kung bakit sila nagmamadali.Napabuntong-hininga siya at itinapon ang lapis na hawak sa gilid. Madalas sabihin ng pamilya niya na nerd daw siya at wala siyang alam kundi mag-aral. Alam naman niya ang ibig nilang sabihin. Bilang anak ng pamilya Morsel, kailangan niyang mag-ambag sa pamilya kapag nasa adulting stage na siya.Halimbawa, isang kasal na may kaugnayan sa negosyo. Katulad na lang ng pangalawa niyang kapatid na babae na ipinasal sa isang kalbong matandang lalaki ilang taon na ang nakalipas. Ngayon, mukhang siya naman ang sunod
"May hindi magandang nangyari sa akin kalahating buwan na ang nakalipas." Ang madilim na mga mata ni Eldreed ay nakatuon kay Shayne. Iniunat niya ang mahahaba niyang binti at unti-unting lumapit sa kanya. Mas matangkad siya ng higit sa kalahating ulo kay Shayne, at tumingin siya pababa sa halatang kinakabahang mukha nito. Isang hinala ang pumasok sa isip niya, kaya isa-isang binigkas ang mga salita, "Noong gabing iyon, ikaw ba iyon?!""Hindi!" Agad na sagot ni Shayne."Ayon sa psychology, ang taong mabilis sumagot sa tanong ay kadalasang may itinatago." Ang malamig na tingin ni Eldreed ay dumaan sa mukha niya, parang isang kutsilyong tumatagos."Ngayon ko lang nalaman na ang sikat na si Eldreed Sandronal pala ay isang psychologist din." Nahuli ni Eldreed ang iniisip niya, kaya hindi na nakatiis si Shayne at sumagot na rin nang patutsada."Si Shayne, na nerd daw ayon sa kanyang mga kaklase, ay may matataas na grado, may mahinahon na ugali, hindi kailanman nagagalit, at isang mabuting a
Biglang nanigas ang maliit na mukha ni Shayne, tumayo siya at walang alinlangang sinampal si Eldreed, "Gago ka! Walanghiya ka!”Madaling nasalo ni Eldreed ang kanyang kamay, at ang malamig niyang boses ay tila yelo sa tuktok ng bundok na hindi natutunaw kahit libu-libong taon na, "Sino sa atin ang walang hiya? Shayne, bago ang araw na ito, hindi kita kilala sa buong buhay ko, pero sinadya mo akong pagplanuhan?"Bahagyang nag-iba ang mukha ni Shayne, ngunit agad niya itong naitago at nagbalik sa normal. Ang kanyang mga mata ay kumikislap sa panunukso. Sa halip na kumawala sa pagkakahawak ni Eldreed, lalo pa niyang idinikit ang kanyang kamay sa kanya, at ngumiti nang kakaiba, "Hmm, hindi ba nawalan ka ng malay noon? Paano mo natatandaan?"Ang ngiti sa mga mata ni Eldreed ay napalitan ng lamig, at ang tingin niya ay matalim na parang isang lobo na naghahanap ng biktima sa kapatagan. Ang kanyang mga labi ay mahigpit na nakatikom, nagpapakita ng malamig na disposisyon. Si Shayne naman, hin
Matapos tanggapin ang kasunduan, tiningnan ni Eldreed si Shayne, pinaikot ang papel ng agreemnt gamit ang kanyang mga daliri, at ngumisi. "Masaya akong makikipagtulungan."Naibenta ang sarili nang wala sa oras, masama ang loob ni Shayne, at pakiramdam niya ay gusto niyang manakit ng tao dahil sa pagkainis.Tumayo si Eldreed nang matagal, at bago lumabas sa pinto, tumigil siya. Sa malamig na tono at hindi lumingon ay nagsalita siya, "Sa totoo lang, wala akong maalala tungkol sa gabing iyon sa loob ng kalahating buwan. Ikaw ang unang nagbanggit ng kalahating buwan, at pagkatapos ay nagsinungaling ako nang basta-basta. Sinabi mo na ang lahat, Shayne, naglakas-loob kang paglaruan ako? Hindi pwedeng walang kapalit ang ginawa mo."Pagkatapos noon, binuksan niya ang pinto at umalis.Ilang segundo bago nakapag-react si Shayne na naiwan sa loob ng silid. Hindi niya napigilan ang pagtataas ng kanyang boses, "Eldreed! Hayop ka! Nagbabago-bago ka ng salita, lalaki ka pa ba talaga?!"Napahagikhik
Pagkababa ng cellphone, agad na sumakay si Shayne ng taxi papunta sa Wanten.Ang lugar na ito ay isang Taiwanese hall na itinayo ng kanyang panganay na kapatid tuwing wala itong magawa. May espesyal na kwarto dito para sa pamilyang Morsel, at ilang beses na rin siyang nakapunta rito. Walang waiter na naghatid sa kanya, kaya’t pumasok siya sa kwarto nang pamilyar. Tiningnan niya ang oras sa relo at nakita niyang may dalawang minuto pa bago ang takdang oras na kalahating oras.Kumuha siya ng cue stick at nagsimulang maglaro ng billiards, maganda ang kanyang postura at malinis ang mga galaw."Shayne, hindi ako tagapaglingkod mo, ha?" sabi ni Andeline nang dumating ito sakto sa oras. Binuksan nito ang pinto habang dala ang kanyang schoolbag. Nasa ikatlong taon na siya ng high school sa edad na 16-years old. Kung hindi lamang siya takot makaagaw ng atensyon, dahil sa talino niya, malamang nasa kolehiyo na siya ngayon."Maglaro tayo. Kung sino ang matalo, kailangang magsabi ng totoo. Game?
Tiningnan ni Shayne si Michael, bakas sa mukha niya ang gulat na parang tinamaan ng kidlat. Ang seryoso niyang ekspresyon, matatag na tingin, at sunog sa araw niyang balat ay lalong nagbigay ng pagka-maskulado sa kanyang dating. Ang tuwid niyang tindig ay nagpapakita ng dugong-sundalo at integridad. "Kuya Michael, tumayo ka na," mabilis niyang inalis ang tingin mula sa diamond ring sa loob ng kahon at sinubukang alalayan ito patayo. Ngunit matigas ang loob ni Michael. Nanatili siyang nakaluhod habang seryosong tumingin kay Shayne. "Shayne, hindi mo ba nararamdaman ang nararamdaman ko para sa’yo? Trust me, aalagaan kita habangbuhay." "Kuya Michael, pasensya ka na, pero hindi ko maibibigay ang sagot na gusto mo." Bukod pa sa may kasunduan na siyang pinirmahan, kahit wala pa iyon, hindi niya magawang sagutin si Michael. "Shayne, mas pipiliin mo bang magpakasal sa isang estranghero na minsan mo lang nakilala kaysa sa tanggapin ang proposal ko?" Dahan-dahang nawala ang liwanag sa mga ma
Hindi gumalaw ang mga tao sa loob ng sasakyan. “Hoy, Eldreed! Papasukin mo ako agad! Malaking iskandalo ito at ikaw rin ang mapapahiya!” muling sigaw ni Shayne habang kumakatok sa bintana.Sa mga sandaling iyon, papalapit na ang mga reporter na humahabol sa kanya. Biglang bumukas ang likurang pinto ng Rolls-Royce, at isang maputing kamay ang inilahad mula sa loob. Nagulat si Shayne ngunit agad niyang hinawakan ang kamay na iyon at dali-daling pumasok sa sasakyan.Hindi pinalampas ng mga reporter ang pagkakataong ito. Nang bumukas ang pinto ng sasakyan, mabilis na kinuhanan ng litrato ng camera ang gilid ng mukha ni Eldreed.Ang babaeng reporter mula sa Capital TV ay biglang hinawakan ang kabilang kamay ni Shayne, pilit siyang pinipigilang makapasok sa sasakyan. Pilit na nagpumiglas si Shayne, ngunit malakas ang kapit ng reporter. Sa lakas ng paghatak, napunit ang ilang butones ng puting blouse ni Shayne, at tumambad ang kanyang makinis na leeg at bilugang balikat.Kasabay nito, nakita
"Pero kung sasabihin mo ang lahat ng totoo, hindi mo matatakpan ang katotohanan na ikaw mismo ay nakialam para lang magpakitang-tao." Naisip ni Shayne, ngunit napagtanto niyang wala ring kaibahan kung sasabihin niya ito o hindi, dahil parehong magka-kwento lang din. Mas mabuti na rin na hindi madamay ang ibang tao sa pagsasabi ng totoo.Inisip niya na siya ang nagmamanipula sa mga pangyayari, ngunit hindi niya alam na siya na pala ang naging pawn ng ibang tao."Huh... I see, so you’re also someone who’s being played." Binanggit ni Eldreed habang pinagmamasdan ang ekspresyon ni Shayne. Nakita niya sa mga mata ni Shayne ang sakit, kaya’t natawa siya ng malamig. "Ano'ng pakiramdam na napaglaruan?"Biglang namutla si Shayne, na parang nawalan ng kulay ang kanyang mukha. Wala na siyang magagawa kundi aminin na tama ang lalaki, wala siyang maipaliwanag, dahil tama ang sinabi ni Eldreed.Biglaang huminto ang kotse, binuksan ni Eldreed ang pinto, at walang awa siyang itinulak palabas. Tumilap
Bahagyang ngumiti si Eldreed, tapik sa kumot, saka kinuha ang kanyang blazer at lumabas ng silid."Manang Lorna, alagaan mo si Shayne. Hindi maganda ang pakiramdam niya. Hayaan mo siyang magpahinga at ipagluto mo ng kahit anong magaan sa tiyan," paliwanag niya bago tuluyang umalis at nagmaneho palabas ng villa.Narinig ni Shayne ang bawat salitang binitiwan ni Eldreed. Bahagya siyang kumurap, at kumislap ang mahahaba at makakapal niyang pilikmata.Alam niyang ang pakikialam ni Eldreed sa sitwasyong ito ay nangangahulugang makakalaban niya si Mayor Vasquez, pero hindi pa rin ito nagdalawang-isip na harapin ang ama ni Cassy para sa kanya.Naalala niya kung gaano ito ka-nerbyos nang muntik siyang mapahamak. Paano siya niyakap nang mahigpit at inalo ng walang pag-aalinlangan. Nang nagkasakit siya, hindi siya iniwan nito magdamag. At ngayon, nakatulog siya sa kama nito…Isa-isang bumalik sa isipan niya ang lahat ng mabubuting ginawa ni Eldreed para sa kanya. Ramdam niya ang mabilis na pagt
Nararamdaman ni Shayne na matagal na siyang umiiyak, pero hindi ko alam kung gaano katagal. Nang mapagod sa pag-iyak si Shayne, humiga siya sa mga bisig ni Eldreed at humihikbi habang pinupunasan ang ilong niya.Ang puting polo ni Eldreed ay gusot na at basang-basa dahil sa kanya…Nang maramdaman niyang unti-unting kumakalma ang pakiramdam ni Shayne, marahang hinagod ni Eldreed ang likod niya at mahina itong tinanong, "Alam mo ba kung sino ang nagpadala sa mga taong ‘yon?"Umiling si Shayne, pero agad din siyang tumango. "Baka si Cassy. Pinapunta niya ako sa abandonadong gusali doon. Ilang araw na niya akong tinatakot, pero hindi ko pinansin. Mukhang naging pabaya ako—matagal na pala niya itong pinagplanuhan.”Napakunot ang noo ni Eldreed nang marinig ito. Naalala niyang nakita niyang masaya si Cassy kanina sa labas ng gate ng eskwelahan. Unti-unting lumalim ang kanyang ekspresyon, at ang tingin niya ay naging matalim.Hinila ni Shayne ang necktie ni Eldreed habang tila nag-iisip. Nap
Naririnig pa rin ang tunog ng cellphone, pero walang sumasagot. Mahina ngunit malinaw ang tunog ng ringtone."Bakit parang pamilyar ang ringtone na 'to?" bulong ni Eldreed sa sarili habang pinagmamasdan ang paligid. Wala namang tao sa kalsada, pero naririnig niya ito nang malinaw.Litong-lito siya at dahan-dahang lumapit sa pinagmumulan ng tunog.Wala talaga siyang makita sa daanan, pero may kung anong kakaibang pakiramdam ang bumalot sa kanya. Parang may mali.“Maybe she’s not here…” Iniling niya ang ulo at nagdesisyong bumalik upang dalhin ang bag ni Shayne sa klase.Pero sa mismong pagtalikod niya, may isang bagay siyang napansin sa sahig.Napakunot ang noo niya at mabilis na bumalik ang tingin sa nakita—isang cellphone na nakahandusay sa lupa.Lumapit siya nang may halong kaba, dahan-dahang pinulot ang cellphone, at nang makita ang screen, nanlaki ang mata niya.Cellphone iyon ni Shayne. At may hindi nasagot na tawag mula sa kanya mismo.“Bakit nandito ang phone niya?”Tumingala s
"Ano na naman? Gusto mong makipagtalo ulit sa’kin?"Ang tumatawag ay si Cassy. Sinira na nito ang umaga niya kahapon, at ngayon, masama na nga ang loob niya dahil kay Eldreed, heto’t nandito na naman si Cassy para guluhin siya. Talagang nadagdagan lang ang inis niya."Wala akong ganung oras," sagot ni Cassy, nakangiti pa rin at tila maganda ang mood.Mukhang masaya siya nitong mga nakaraang araw. "Sa tingin ko naman, ikaw ang klase ng taong may ganung oras," sagot ni Shayne nang walang pakialam.Nagbago ang tono ni Cassy at tila hindi pinansin ang pang-aasar ni Shayne. "Papasok ka ba sa eskwela ngayon?""Anong pakialam mo kung papasok ako o hindi?" sagot ni Shayne na nakakunot ang noo."Pinapayuhan lang kita, mas mabuting huwag ka nang pumasok. Dahil kapag pumasok ka, sisirain kita," sagot ni Cassy, mas binigyang-diin ang huling salita pero nakangiti pa rin.Bahagyang kumunot ang noo ni Shayne. "Sisirain ako? Ano namang balak mong gawin? Dahil sa sinabi mo, mas lalo akong pupunta sa e
Tumigil bigla si Eldreed sa pagkain at sa wakas ay itinaas ang tingin sa kanya. Gaya ng inaasahan, malamig pa rin ang tingin nito, pero nasanay na siya, kaya't kumibit-balikat na lang siya."Masarap talaga. Kumain ka rin kahit kaunti, puro karne lang kinakain mo, wala kang gulay.""At ano naman ang kinalaman mo doon?" malamig na tugon ni Eldreed habang patuloy na kumakain.Ano na namang klaseng ugali ‘yon? Mali ba na kausapin siya nang maayos? Kailangan pa ba niya itong sigawan para lang mapansin?Handa na sanang pagalitan ni Shayne si Eldreed, pero bigla niyang nakita itong yumuko at kinagat ang tadyang na nasa plato. Agad na nawala ang galit niya.Pinagdikit niya ang kanyang mga labi at bahagyang binawasan ang tigas ng kanyang tono."Tungkol kagabi... Salamat."Muling natigilan si Eldreed sa pagkain, pero hindi siya tumingin kay Shayne. Matapos ang ilang segundong katahimikan, ibinaba niya ang chopsticks, tumayo, at walang emosyon na nagsabing, "Hmm." bago bumalik sa kanyang kwarto.
‘Cassy... Bakit naman siya biglang tumawag?’ tanong ni Shayne sa kanyang isipan.Wala naman siyang ginagawa kung hindi importante, at sa estado ng relasyon nila ngayon, hindi sila mag-aabalang tawagan ang isa’t isa nang walang dahilan.Ano na naman kaya ang binabalak niya?Bahagyang kumunot ang noo ni Shayne, pero naisip niya na kung hindi niya sasagutin ang tawag, baka isipin ni Cassy na iniiwasan o kinatatakutan niya ito.Ayaw niyang bigyan ito ng dahilan para mas lalong magyabang. Kaya kahit na ayaw niya, sinagot niya ang tawag at nagsalita nang may halong inis, "Ano 'yon?"Sa kabilang linya, isang mapanuksong ngiti ang lumitaw sa mga labi ni Cassy."Bakit hindi ka pumasok sa eskwela?"Maganda ang gising niya ngayon, at maaga siyang dumating sa paaralan para lang hintayin si Shayne. Gustong-gusto niyang makita ito at ipamukha na hindi na siya magtatagal. At sa pagkakataong ito, hindi lang ito isang pananakot—sigurado na siya.Guguluhin niya ang buhay nito. Sisiguraduhin niyang mas
Nakita ni Shayne kung gaano kasakit ang natamo ni Eldreed, at biglang nakaramdam siya ng kaba. Napalakas yata ang suntok ko kanina... Siguro dahil bagong gising pa lang siya at puno pa ng enerhiya ang kanyang katawan.Pero para sa kanya, kasalanan din ni Eldreed. Bakit niya kailangang umasta nang parang manyak sa harap niya? Anong balak niyang gawin sa kanya ngayong umaga, at bakit siya nakapatong sa kanya?Biglang lumingon si Eldreed at matalim siyang tinitigan, halatang-halata ang galit sa kanyang mga mata. Lalong kinabahan si Shayne, kaya mabilis siyang sumiksik sa ilalim ng kumot na parang kuting. Pero dahil nasa iisang kama lang sila, kahit anong pilit niyang magtago, hindi pa rin siya makaligtas sa titig nito.Kaya naman, lakas-loob siyang umupo nang diretso, tinaas ang ulo, at bahagyang ngumiti. "A-Anong problema? Ikaw itong nanghahalay nang umaga, normal lang ang naging reaksyon ko. Gusto mo pa akong saktan?"Sa narinig, agad siyang hinila ni Eldreed palapit. Sa sobrang lakas
Tumingin si Mayor Vasquez kay Mrs. Vasquez, tapos kay Cassy. Sino bang ama ang gustong makita ang anak niyang nagdurusa? Bukod pa roon, alam niyang matagal nang gusto ni Cassy si Eldreed. Matapos niyang mag-isip, sa huli ay napapayag siya. "Sige, anong balak niyo? Gawin niyo na, pero huwag akong idamay dito. 'Di ba sabi mo iniimbestigahan ako ng punong piskal ng Nan? Hindi ako pwedeng magkamali ngayon. Kapag nalaman ito ng iba, buong pamilya natin ang mapapahamak!"Nang marinig iyon ni Mrs. Vasquez, agad siyang napangiti, halos umabot na sa tainga ang kanyang ngiti. "Alam ko, alam ko! Wala ka bang tiwala sa akin?"Bahagya niyang itinulak si Mayor Vasquez, at sa wakas ay napangiti rin ito. "Alam kong may diskarte ka, kaya nga hinahayaan kitang gawin ito, 'di ba? Kapag nagawa mo ito nang maayos, malaki ang pakinabang ko. At siyempre, kayo rin ni Cassy—wala na kayong magiging problema sa pera."Nang marinig ito ni Cassy, alam niyang tuluyan nang pumayag ang kanyang ama. Agad siyang ngumi
Napakunot ang noo ni Mayor Vasquez at sandaling natahimik, tila may iniisip.Nagtinginan sina Cassy at Mrs. Vasquez. Bahagyang kinabahan si Cassy—hindi niya alam kung naging epektibo ba ang kanyang pag-arte o kung nahalata ni Mayor Vasquez ang kasinungalingan niya. Ngunit nanatiling kalmado si Mrs. Vasquez, marahang hinawakan ang kamay ni Cassy upang pakalmahin ito.Kapwa nila binantayan ang reaksyon ni Mayor Vasquez.Makalipas ang ilang sandali, umiling si Mayor Vasquez. "Hindi mukhang tipo ng tao si Shayne na mahilig magkalat ng tsismis sa likod ng iba. Bukod pa riyan, isa na sa pinakamakapangyarihang pamilya sa lungsod ang Morsel, at kasal na siya kay Eldreed. Wala na siyang dahilan para guluhin pa ako..."Muntik nang mawalan ng balanse si Cassy nang marinig niya ito. Alam niya kung anong klase ng tao ang kanyang ama—bagaman mukhang mahinahon at kagalang-galang, may ugali itong walang sinasanto kapag nagalit. Kung matuklasan nitong nagsisinungaling siya, siguradong hindi siya makak