Isang hinala ang pumasok din sa isipan ni Avigail... Maari kayang pipi ang batang babae?
Dahil dito, lalong nadagdagan ang awa niya sa bata, at malumanay na bumulong, "Ibigay mo ang kamay mo kay Tita, okay lang ba?"
Inilapit niya ang kamay niya sa bata.
Tumingin ang bata sa kanya nang may pag-aalinlangan, ngunit lumambot ang ekspresyon nito nang marinig ang malumanay niyang boses.
Hindi nagmadali si Avigail; hinintay niya itong unti-unting magtiwala sa kanya.
Nag-alinlangan ang batang babae nang matagal bago iniabot nang dahan-dahan ang kanyang kamay kay Avi.
Nang mahawakan na niya, mahigpit na hinawakan ni Avi ang bata, ngumiti, at marahan itong itinayo. Sinamantala niya ang pagkakataong iyon para muli itong suriin.
Dahil dito, mas naging malapit sila sa isa't isa.
Malambot ang katawan ng bata at amoy gatas.
Lumalambot ang puso ni Avi, hindi niya maiwasang maalala ang anak niyang nawala noon.
Kung nabuhay lang ito, baka kasing-edad na ito ng batang kasama niya ngayon.
Habang iniisip niya ito, hindi maiwasang may kalungkutang mabanaag sa kanyang mga mata.
Parang napansin iyon ng bata. Tumitig ito sa kanya, hindi gumagalaw, pero ang malalaking mata nito ay nakapako sa kanyang mukha.
Kahit alam nitong hindi dapat lumapit sa mga estranghero, ang tiyahin na ito ay talagang maganda...
At sa di malamang dahilan, gusto niyang lumapit dito.
Napahanga si Angel sa nakita, "Ang cute ng batang ito. Hindi pahuhuli ang itsura niya sa mga anak natin!"
Natapos ang pagsusuri ni Avi at tumango. "Mukhang naligaw siya sa pamilya niya. Dalhin natin siya sa istasyon ng pulis para makontak natin ang pamilya niya."
Matapos magsalita, biglang hinawakan siya ng batang babae.
Nang tingnan siya ni Avi, nakita niyang umiiling ito at maluha-luha ang mga mata, na parang malapit nang maiyak.
Ayaw na ayaw ng bata na magpunta sa pulisya.
Naantig ang puso ni Avi sa kaawa-awang itsura ng bata.
Pero wala siyang ibang magawa. Napakabata pa ng bata, at kung hindi ito agad dalhin sa pulisya, baka pagbintangan siyang nangdukot.
Napabuntong-hininga si Avi.
"Hindi tayo pupunta sa pulisya, okay?"
Yumuko siya at kinausap ang bata, "Alam mo ba ang number ng mga magulang mo? Tatawagan ko sila para sunduin ka."
Sa narinig, tumigil ang bata sa pag-iling at parang nalungkot ang mga mata nito.
Habang hinihintay ang sagot ng bata, iniisip na baka hindi nito alam, handa na sana siyang dalhin ito sa pulisya, nang biglang kumilos ang bata.
Kinuha ng bata ang isang ballpen at maliit na papel sa bulsa, sinulat ang isang number at "Daddy," saka inabot ang papel kay Avi.
Kinuha ito ni Avi, itinipa ang number ng ama ng bata at pinindot ang tawag.
"Ang tahimik talaga niya, siguro nga pipi siya" bulong nina Dane at Dale
Tumigil si Avi, tiningnan ang dalawang anak, at pinaalalahanan sila, “Don’t tell that words again to her. Okay?”
Biglang tumuwid ng tayo ang dalawa at ngumiti nang may pagsisisi sa bata.
Tumingin ang batang babae sa kanila at walang malay na lumapit nang konti kay Avi, mahigpit na hawak ang laylayan ng damit niya.
Nang hindi na siya makatingin, kinumpirma ni Avigail ang number at pinindot ang dial button...
Sa Villafuerte de mansion,
Pumasok si Dominic sa loob ng bahay na seryoso ang mukha. "Nakita na ba si Skylei?"
Lumapit ang mayordoma na may pag-aalala sa mukha at sinabi, "Hindi pa po, wala pa ring balita tungkol sa batang babae."
Kasabay ng pagkakasabi niya, parang naramdaman niya ang mabigat na presensya ng batang amo.
Ang kanyang mukha ay malamig at mabagsik, at ang mga kilay ay nakakunot.
Hinahanap na nila ang lahat ng puwedeng paghanapan.
Saan pa kaya makikita ang batang iyon?
May nangyari na nga kaya sa kanya?
Nang maisip ito, bumalot ang mabigat na aura kay Dominic na tila gustong wasakin ang lahat.
Biglang dumating ang isang babaeng maganda ang makeup na nagmamadali, "Dom, totoo bang nawala si Lei? Nahanap niyo na ba siya?"
Si Lera Gale,
Ang babaeng minsan na niyang gustong pakasalan!
Pero ngayon, nang makita niya ito, kumalma ang mukha niya at sinabi, "Hindi pa natatagpuan! Dumating ka na rin lang, gusto ko sanang tanungin, ano ba ang sinabi mo kay skylei kaninang hapon? Bakit siya biglang lumayas?"
Napanganga si Lera sa tanong niya, at napatingin nang gulat, "Dominic, ano bang ibig mong sabihin? Pinaghihinalaan mo bang may ginawa ako kay Leilei?"
Bahagyang nasaktan ang ekspresyon niya, "Wala akong ginawa! Kung di man alam ng iba, ikaw dapat ang nakakaalam, di ba? Matagal ko nang tinituring na anak si Skylei. Kahit malamig ang pakikitungo niya sa akin, lagi kong sinusubukang maging mabait sa kanya. Kaya wag mong sabihin sa akin na pinalayas ko siya!"
Habang sinasabi niya ito, mukhang malapit na siyang maiyak at mukhang inosente.
Pero sa loob ng kanyang isip, gusto niyang hindi na sana bumalik ang pipi na iyon!
Kanina, may sinasabi siya sa bata na baka hindi maganda, at sinabihan itong kapag ikinasal siya kay Dominic, magkakaroon ng mas maraming cute na kapatid.
Dahil doon, baka hindi na siya magustuhan ni Dominic!
Dahil pipi at walang kuwenta ang batang iyon, wala siyang silbi...
At hindi niya inaasahan na aalis ang bata sa bahay!
Sana nga mawala na ito sa landas niya!
Malamig na tumingin si Dominic kay Lera ng ilang sandali.Si Lera ay kalmado na pinipisil ang kanyang palad, natatakot na baka may masabi siyang mali."Siguraduhin mong totoo iyang sinasabi mong wala kang ginawa sa batang iyon o sinabi man lang!"Pagkalipas ng ilang sandali, umiwas ng tingin si Dominic at tumingin kay Henry, na nakatayo sa tabi. "May balita na ba mula sa pulis?"Ang tono ni Henry ay seryoso, "Wala pa."Pagkasabi nito, tiningnan niya si Dominic nang may kaba at nagtanong ng may pag-aalala: "Posible bang na-kidnap si Sky Sir?"Ang batang si Skylei ay paborito ng kanyang ama at may mataas na katayuan sa pamilya Villafuerte. Sa mga nakaraang taon, ilang beses na ring may nagtangkang manmanan siya. Minsan nga ay muntik na siyang ma-kidnap.Ngayon, hindi nila makita ang bata kahit saan, at wala pang balita mula sa pulisya, kaya't napilitan si Henry na isipin ang posibilidad ng pag-kidnap.Nang marinig ito, biglang dumilim ang mata ni Dominic at seryosong sinabi, "Magpadala
Ang max's sa ayala mall ang isa sa mga pinakasikat na restaurant sa manila. Naghahain sila ng mga masasarap na pagkain, maasikaso ang mga crew. Hindi sila tumatanggap ng walk in costumer dahil ito lang ang restaurant na nagpappa-reserve muna bago pumunta, minsan nga umaabot pa ng isang buwan dahil fully-book. Ang mga negosyante at matataas na uri ng tao ang madalas nagpapabook dito dahil sa pagkaing masasarap. Si Angel ang nag-book at nakahanap ng makakainang ito. Ang dekorasyon sa restaurant ay napaka-elegante rin. Ang bawat upuan ay may screen na naghihiwalay. May maliit na pintong kahoy sa harapan na walang kisame. Sa gabi, ang chandelier sa itaas ay nagbibigay ng napakagandang ambiance, na tila parang mga sinaunang tao na umiinom sa ilalim ng buwan.Binuksan ng ilang tao ang pinto at umupo sa isang bilog na mesa.Di nagtagal, dumating ang waiter dala ang mga pagkain.Si Avegail ay nag-aalala na baka hindi makakain nang maayos ang batang babae sa tabi niya, kaya't nakatuon siya sa
Sa Lamesa, pagpasok ng ni Dominic sa Restaurant ay nakita niya agad ang dalawang magkaharap. Ang isang bata at si Angel. Nagpalipat-lipat ng tingin si Dominic at sa huli ay tinutok ang paningin sa bata, sinuri niya ito gamit ang kaniyang mata. Nang makita siya ni Skylei ay napairap na lang ito, tatalikod ng bahagya na para bang nagtatampo. Naningkit ang mata ni Dominic dahil sa inasta ng kaniyang anak at tumingin ng masama. Napansin naman ito ng assistant ni Dominic na si Henry.“Princess Sky? Ayos ka lang ba? Wala bang masakit sa iyo?”Sa puntong ito, naging kapaki-pakinabang si Henry, ang kanyang assistant, dahil parehong tahimik ang mag-ama. Tiningnan siya ng maliit na bata, pagkatapos ay talikod muli na may tampo at hindi siya pinansin. Nagtatampo talaga ang bata. Napabuntong-hininga ng bahagya si Henry nang makita niyang maayos naman ang bata. Tumingin siya kay Dominic. Tumango lang naman ito at muling sinilip ang babaeng katabi ng kanyang anak.Nagkatinginan sila ni Angel. Bigla
"Mommy, sino si Dominic? Bakit tayo nagtatago sa kanya?"Nakita ni Dane ang malalim na iniisip ng kanyang mommy, kaya inalog niya ang kamay nito at nagtanong nang may pagkabatid.Dahan-dahang bumalik si Avegail sa kanyang sarili, hinaplos ang kanilang mga ulo, at ngumiti nang walang mapait, "Wala siyang mahalaga, nagkaroon lang kami ng kaunting hindi pagkakaintindihan noon. Kayong dalawa, kapag narinig n'yo ang pangalang 'yon sa susunod, iwasan n'yo siya, ha?"Sumang-ayon ang dalawang bata nang masunurin, "Sige po, Mommy."Nang hindi na sila tinitingnan ni Avegail, nagtinginan ang dalawa, at ang kanilang mga malalaking mata ay puno ng kuryosidad.Sa isip nila tumatakbo ang katanungan kung anong nangyari kay Avegail na sarili nilang ina at sa lalaking nagngangalang Dominic Villafuerte. Nalaman nila pangalan dahil binanggit ni Avegail at nalaman nilang Villafuerte dahil sa narinig sa kabilang table habang kumakain sila.Tumango si Avegail, ngunit iniisip pa rin ang nangyayari kay Angel
Dalawampung minuto ang nakalipas.Dahan-dahang huminto ang kotse sa Villafuerte Mansion. Si Princess Sky ay ayaw magpabuhat. Hinawakan niya ang upuan, dahan-dahang bumaba ng kotse, at tahimik na naglakad sa unahan. Tahimik namang sumunod si Dominci. Pagpasok ng mag-ama sa loob, may narinig silang tawag..."Princess Skylei!" Nasa sala si Lera, abalang nag-scroll sa kanyang cellphone. Nang marinig niyang may pumasok, itinaas niya ang kanyang mga mata at sumulyap.Nang makita niya si Sky, agad siyang tumakbo at niyakap ang batang babae, "Nandito ka na! Bakit ka umalis nang walang paalam? Nag-alala si Tita! Ayos ka lang ba? May sugat ka ba?" Habang nagsasalita, sinuri niya ang katawan ng batang babae nang may pag-aalala. Hindi inaasahan ni Sky ang pagkakayakap sa kanya at sandaling natigilan.Narinig niya ang mapagpanggap na boses ni Lera at unti-unting lumamig ang kanyang tingin. Alam ni Sky na nagpapanggap ang kaniyang tiyahin. Alam naman nito kung bakit siya umalis sa bahay. Kung hindi
Diretso silang bumalik sa villa. Dahil gutom pa rin sina Avegail at ang dalawang bata, inubos nila ang lahat ng pagkaing binili ni Angel. Pagkatapos ng hapunan, umakyat na ang dalawang bata para maligo.Tumingin si Angel sa kanyang matalik na kaibigan nang may makahulugang tingin, "Hindi ko maintindihan, bakit ka umiwas kay dominic? Hindi ba kayo nagkasundong maghiwalay noon? Bakit parang takot ka sa kanya ngayon? At bakit kayo naghiwalay? Hindi mo naman sinabi sa akin kung ano ang nangyari ilang taon na ang nakakaraan."Nang marinig ito, iniwas ni Avegail ang kanyang tingin at tila nag-atubiling magkwento tungkol sa mga pangyayari noong panahong iyon. Ngunit sa huli ay kinukwento niya ang buong pangyayari.“Avegail! ang tapang mo!” Hindi inaasahan ni Angel na maglalakas loob ang kanyang matalik na kaibigan na lasunin si Dominic at lihim na magdalang-tao ng anak nito. Kaya pala tumakbo siya nung marinig ang pangalan ni Dominic kanina!Napangisi nang mapait si Avegail, “Ayoko sanang ma
Sa Mansion ng mga VillafuerteHating gabi.Tahimik na pumasok si Dominic sa kwarto ni Skylei at inayos ang kumot na nahulog sa kanya.Mahimbing ang tulog ng maliit na batang babae. Tinitigan siya ni Dominic nang matagal bago tumalikod at lumabas.Paglabas niya, nakita niya si Henry na lumalapit. "Sir, pumunta ako sa restaurant na iyon para mag-imbestiga, ngunit sira ang surveillance system ng restaurant kaya wala kaming nahanap."Narinig ito ni Dominic at bahagyang kumunot ang kanyang noo, "Tingin mo, nagkataon lang o sinadya?"Sa oras na may hinala siya, sira naman ang surveillance ng restaurant na iyon?Medyo nahihiya si Henry at nag-aalinlangan niyang sinabi, "Baka naman nagkataon lang. Matagal na pong umalis si Madam Avi... Hindi, si Miss Avigail. Wala tayong balita tungkol sa kanya sa loob ng mga taong ito. Imposible na bigla siyang magpakita dito sa bansa."Pagkatapos niyang magsalita, nakita niyang biglang dumilim ang mukha ng kanyang amo.Biglang kinabahan si Henry at tahimik
Sinundan ni Dane ang direksyon ng tingin niya at nakita nga ang batang kapatid na babae na nakilala nila noong nakaraang araw.Bahagyang nakakunot ang magandang kilay ng bata.Sa oras na iyon, nakatingin sa kanila si Skylei habang pumapalakpak kasama ang ibang mga bata. Nakita niyang tumingin sa kanya ang kambal, at may bahagyang excitement sa malalaking bilugan niyang mga mata. Hindi niya inaasahang makikilala ang dalawang batang iyon dito. Kahit na minsan pa lang sila nagkita, nagustuhan niya na agad ang mga ito, kahit hindi niya maipaliwanag kung bakit.Ngunit habang nakatitig siya sa kanila, sina Dane at Dale ay bumalik na ang tingin sa harapan."Sige, kayong dalawa, maupo na muna kayo doon. May dalawang bakanteng upuan malapit kay Skylei. Pwede kayong magkatabi." sabi ng teacher.Nagulat sina Dane at Dale, pero hindi nagsalita. Tumango lang sila at sumunod na umupo.Nang makita ni Sky na papalapit sa kanya ang dalawang lalaki, kumislap ang kanyang mga mata at masaya siyang nakati
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.”Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. An
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, a
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!"Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu
"Hindi! Pero ang galit mo, maaaring sapat na dahilan para gawin ang bagay na iyon—para iwan si Sky."Diretsong sabi ni Dominic habang nakatitig sa mga mata ni Avigail.Napailing na lang si Avigail. Basa niya sa mga mata ni Dominic na totoo ang sinasabi nito—na kahit gaano kabigat ang sinasabi niya, iyon ang laman ng puso’t isipan nito. Bumuntong-hininga siya, pilit tinatago ang sakit na unti-unting bumabalot sa kaniya. Tumingin siya sa labas ng bintana, sa kalsada sa harap nila."Ihatid mo na lang ako sa labas ng gate. Sasakay na lang ako ng taxi pauwi."Mahina pero matatag ang boses ni Avigail."Ako na ang maghahatid. Pabalik din naman ako ng ospital ngayon," alok ni Dominic, tila umaasang maaayos pa ang pagitan nila kahit papaano."Hindi na. May kailangan pa akong puntahan," malamig niyang tugon, hindi na tumingin kay Dominic.Wala nang nagawa si Dominic kundi paandarin ang sasakyan. Tahimik silang bumaba ng mansyon ng mga Ferrer—parehong puno ng bigat, parehong may mga tanong na wa
Pagdating ni Martin, agad na sumakay si Avigail sa kotse. May sticker ng subdivision ang sasakyan ni Martin kaya't walang sinumang guwardiya ang humarang sa kanila sa gate.Tahimik ang biyahe. Walang nagsasalita sa kanilang dalawa—lalo na si Avigail na halatang kabado at tensyonado. Pagkarating nila sa harap ng mansyon, agad niyang napansin ang sasakyan ni Dominic. Mabilis siyang bumaba at nilapitan iyon.Nakaramdam siya ng kaunting ginhawa nang makita si Dominic na nakayuko sa loob ng sasakyan. Kumatok siya sa bintana, at ilang sandali pa, tumingin ito sa kanya. Namumugto ang mga mata ni Dominic, at dali-daling pinunasan ang luha bago dahan-dahang ibinaba ang bintana.Bumaba rin si Martin at lumapit sa kanila."Kamusta, Dr. Suarez? Nandiyan ba si Kuya—Kuya Dom!" Napansin agad ni Martin ang itsura ni Dominic. "Sobrang nag-aalala si Dr. Avigail, kaya sinamahan ko siya papunta rito. Mukhang kailangan niyo ng masinsinang pag-uusap, kaya mauuna na ako. Ihatid mo na lang siya pauwi, ah."D