Mabilis na pumasok si Avigail sa opisina ni Miguel Tan.
Pagpasok niya, nakita niya ang kanyang dalawang anak na nakaupo sa sopa sa opisina ng professor, nakade-kwatro pa.
Nang makita nila siyang pumasok, lumiwanag ang kanilang mga mata, at agad silang tumayo mula sa sopa at tumakbo papunta sa kanya, "Mommy, finally, nakalabas ka na sa isolation! Akala ko'y balak mong manatili sa research room na lang tumira!"
“Pagod k aba Mom? Halika dito, maupo ka muna at hilutin ko ang iyong likod.”
Sabi ng dalawang kambal at inalalayan pa ang kaniyang ina pa-upo sa sopa. Tumingin lang ang kanilang ina sa dalawang nagmamalasakit na bata at biglang naramdaman ang inis sa nabalitaan niyang ginawa ng dalawa.
“Ang ganda ng acting ninyo ngayon. Bakit hindi ko nakita ang ganyang mukha habang hina-hack niyo ang computer ko?” bakas sa mukha ng professor na galit na galit ito dahil sa ginawa ng dalawa.
“You can’t blame us! Ang dami niyong pinapagawa sa mommy ko, tingnan mo halos hindi na siya nakakain kaka-overtime.”
“Tao lang si Mommy, nahihirapan at napapagod pero kung pagtrabahuhin mo para siyang walang kapaguran. NAgtatrabaho siya umaga at gabi.”
"Oo nga... Si Mommy ay isang mortal lamang, paano siya laging papayag na mag-overtime?" Nagtatrabaho siya ng overtime araw at gabi?" pagsang-ayon ng isang kambal habang pinipiga ang balikat ni Avigail.
Natawa ng pilit at halata pa din ang galit sa mukha ni Miguel. “Kung protektahan niyo ang inyong ina parang minamaltrato ko siya, bakit hindi na lang kayo ang gumawa ng trabaho niya.” Pinilig niya ang kaniyang ulo at tumingin kay Avigail. “Kamusta ang progress ng research na ito? Is this going well?”
“Maayos naman. Ipapadala ko ang data sa computer mo.” Nakangiting sagot ni Avigail. “Kamusta ang computer mo? Narestored ba ang mga data na nawala?”
Napakamot na lang ng kaniyang ulo si Miguel at umupong puno ng pag-aalala. “Kanina ko pa ginagawa pero wala pa din, ayaw pa ding bumalik.”
Natawa na lang si Avigail at lumapit sa kaniyang anak na si Dane, inilagay niya ang kaniyang kamay sa ulo nito at nakangiting sinabi, “Sige na, ibalik mo na sa dati ang computer ng master mo, sige ka baka may mawalang mportant details and date doon.”
“No Mom! I always put back ups on it. I always double and triple the secuirity.” Malambing na sagot ni Dane sa kaniyang ina.
Lumapit siya sa professor at agad na pinundot ang computer nito. May nilagay lang siyang napakaraming codes at natipa niya iyo sa sobrang bilis na oras.
Mabilis ang kamay ni Dane at sa ilang saglit lang ay bumalik sa dating kalagayan ang computer ni Professor Miguel Tan. Kahit medyo naiinis ay hindi maiwasan ng professor na humanga sa dalawang bata, sa edad ng dalawa ay halimaw na sa kakayahan at talino bukod pa doon ay stuyande niya ang dalawang bata.
Sa murang edad si Dale ay malawak na ang kasanayan sa paggamot at sobrang daming alam sa medisina. Sobrang talentado ng batang ito lalo na pagdating sa negosyo, hindi mapagkakaila dahil umaapaw ito sa kaniyang katawan.
Si Dane naman ay napakagaling na hacker. Interesado siya sa programing dahil sobrang sensitive niya sa mga numero ko, pambihira din itong mag-isip at logical thinking pagdating sa pag-invest.
Bukod sa mga kakayahan nila ay masasabing may magandang mukha ito at napaksiglang bata. Ayon nga lang, lahat ng bagay ay gusto nilang subukan kaya nakakagawa ng kalokohan, nandyan naman ang kanilang ina para paulit-ulit na pagsabihan sila.
“Pasensya na professor Tan sa naidulot na gulo ng bata, huwag ka sanang magalit sa akin.” Hinging paumanhin ni Avigail.
Parang may naramdaman si Avigail at agad siyang humingi ng tawad, "Pasensya na, guro, nagdulot na naman ng gulo ang mga bata. Huwag kang magalit."
Nang makita ng professor ang kanyang ekspresyon, hindi napigilan nito ang pagtawa, "Huwag kang mag-alala, hindi kita papagalitan sa pagkakataong ito, may gawain ako para sa iyo! Plano kong bumalik sa pilipinas para magtayo ng research institute, na nakatuon sa tradisyunal na medisina! Pero, marami pa akong dapat gawin ngayon, at hindi ako makaalis sa ngayon, kaya naisip ko at nagpasya akong ipadala ka pabalik!"
Hindi inasahan ni Avigail ang pangyayaring ito, agad siyang napanganga at nag-alinlangan.
Babalik sa Pilipinas?
Anim na taon na ang nakalipas, pagkatapos umalis mula sa lugar na iyon, hindi na niya naisip ang tungkol sa pagbabalik!
Bukod sa wala na siyang pamilya doon o kamag-anak ay hindi niya talaga kaya dahil hindi niya alam kung kaya niyang harapin ang kaniyang nakaraan.
“Professor… I” gusto sana tumanggi ni Avigail ngunit hindi siya makaisip ng idadahilan.
"Avi.., alam kong ayaw mong bumalik, pero umaasa akong pag-isipan mo ito nang mabuti... Sa mga nakaraang taon, nag-aral ka ng medisina sa akin. Dapat mong maunawaan ang tunay na traditional medicine ay matutunan mo lang sa sariling bansa. Doon ay kompleto sa mga sangkap na kailanganin, hindi na natin kailangang maghintay ng ilang araw sa pagpapadala. Iba ang tradition medicine dito sa abroad, kaya sana mauunawaan mo kung gusto kong ikaw ang bumalik, akala ko interesado kang matuto? Hindi mo ba gusto ang bagay na makakadagdag sa iyong kaalaman? Sa iyong kakayahan, tiyak na magkakaroon ka ng magagandang tagumpay sa hinaharap. Kaya mo talagang harapin ang sinuman at anumang makakasalubong mo, hindi ba?"
Natahimik si Avigail nang marinig ito.
Tama nga ito!
Sa mga nakaraang taon, maraming nagbago sa kanya. Kalma siya sa kabila ng mga pagsubok, mahusay niyang nasosolusyunan ang anumang mga hamon, at hindi na siya natatakot sa anumang bagay.
Bukod dito, anim na taon na ang lumipas, at ang taong iyon... maaaring nag-asawa na, si Dominic.
Ano ang dapat mong ikatakot? Sa pag-iisip na ito, huminga si Avigail at tumango, “Makikinig po ako sa inyo, alam ko pong kayo ang may alam ng tama sa hindi. BAbalik po ako kung iyon ang gusto niyo.”
Medyo natuwa si Miguel dahil ang bilis nakapag-isip ni Avigail, "Huwag mag-alala, ipapadala ko si Linda sa iyo kasama niyo, bukod dito, nagtatakda ako ng isang propesyonal na grupo upang tulungan ka."
"Okay, salamat, Professor!"
Tumango si Avigail
Habang nag-uusap ang dalawa, nagtinginan ang dalawang cute na bata, sina Dale at Dane at makikita ang kasiyahan sa kanilang mga mata.
“Babalik na si Mommy ng pinas?”
“Matagal ko na itong hinihintay.”
“Sa wakas... Nandoon ang Daddy sa bansa, at matagal ko na siyang gusto makita!”
“Gusto ko siyang turuan ng leksyon!!”
“Sinong matinong lalaki ang iiwan ang kaniyang anak at asawa hindi ba?”
Sa murang edad ay masasabi ni Avigail na matalino at madami ng alam ang anak niya, kahit noon pa man ay sobrang dami na nilang tanong.
Dalawang araw ang lumipas.
NAIA International Airport
Dala ni Avigail ang kanyang dalawang mahal na anak, muling bumalik sa lupain na hindi niya nabisita sa loob ng anim na taon.
Pagkababa ng eroplano at paglabas sa pasilyo, hinablot ni Dale ang palda ng kaniyang ina, "Mommy, naiihi na po ako."
Nang makita ito ni Avigail at dane, hindi nila maiwasang tumawa, "Sige, dalhin kita sa banyo.."
Excited na sumagot ang bata, "Mommy, dalian mo na, na-iihi na ako sa pantalon!"
Hindi napigilan ni Avigail ang pagtawa at agad siyang tumakbo kasama ang bata.
Pagdating sa banyo, pumasok si Dale kasama ang kanyang kapatid, habang si Avigail ay nanatili sa labas, nag-aabang sa kanilang mga bagahe at nag-text sa kaniyang professor para ipaalam na sila ay ligtas na nakarating.
Sa oras na iyon, bigla niyang narinig ang isang pamilyar na tinig.
“Bwisit! Bakit ang daming magulang ang hindi man lang binabantayan ang kanilang mga anak?”
Ang tinig ng nagsasalita ay puno ng galit, ngunit may natatanging lamig at kababaan, na napaka-kaaya-ayang pakinggan.
Nagtaka si Avigail at tumigil sa pag-type sa kanyang telepono.
Pagkalipas ng anim na taon, nang marinig niya ulit ang boses na iyon, hindi na ito naging estranghero. Napaka-pamilyar pa rin nito sa kanyang mga bulto.
Nang hindi niya namamalayan, itinataas niya ang kanyang mata at agad na nakita ang mataas na bulto ng lalaki.
Nakatayo siya sa hindi kalayuan, ang kanyang matangkad na katawan ay nakabalot sa itim na suit, ang mahahabang binti ay mukhang payat, at ang kanyang marangal na anyo ay nagpatangi sa kanya sa karamihan.
Mula sa anggulo ni Avigail makikita niya ang kanyang perpektong itsura ng lalaki.
Ang hugis ay tila isang likha ng Diyos, walang bahid ng kapintasan, na nakapagpalamig sa araw at buwan.
“Dominic Villafuerte”
Biglang sumikip ang puso ni Avigail!
Hindi niya inaasahan na makikita niya ang lalaking ito sa kanyang unang araw ng pagbabalik.
Ang mga damdaming kanyang naitatago sa loob ng maraming taon ay biglang nag-uumapaw, ngunit agad itong nagbalik sa katahimikan.
Ang kanyang mga mata ay tila napakabigat at malamig.
Para sa lalaking ito, sa wakas ay nagawa niyang maging walang emosyon!
Sa puntong iyon, ang dalawang bata na pumunta sa banyo ay nakalabas na at cute na nagsabi kay Avigail, "Mommy, okay na po kami!"
Biglang nakabalik sa katinuan si Avigail, at halos huminto ang kanyang puso sa takot.
Ang naiisip niya ay tumakbo at huwag makilala nila Dane at Dale ang lalaking iyon. Hindi mapagkakaila ang pagkapareho ng kanilang mukha, magkamukhang-magkamukha sila.
Kapag nagtagpo sila, tiyak na matutuklasan ito!
Ayaw niyang magkaroon ng anumang ugnayan sa lalaking iyon!
Sa takot, mabilis siyang sumagot, "Sige? Tara na, wag nating paghintayin si Ninang.” Pagkasabi nito, hindi na naghintay pa sa sagot ng dalawang bata, agad siyang nagmadaling naglakad dala ang kaniyang mga bagahe,
Si Dominic, kahit may kausap sa telepono, biglaang narinig ang pamilyar na tinig at hindi makapagpigil na tumingin.
Mula sa sulok ng kanyang mata, napansin lang niya ang isang aninong tila pamilyar na mukha.
“Avigail Suarez?”
“Siya ba iyon?”
“Bumalik na siya?!”
Agad na tumakbo si Dominic para habulin ang babaeng matagal na niyang hinahanap sa loob ng mahabang panahon. Anong karapatan niyang bumalik pagkatapos niyang abandonahin ang kaniyang anak.
Palabas na ng airport si Avigail. Sobrang kaba at taranta ang kaniyang nararamdaman, panay lingon siya upang iwasan ang lalaking ayaw niyang makita at laking pasalamat na lang niya na hindi na niya ito nakita pa. Huminga siya ng malalim habang hawak ang kamay ng dalawang anak, napapansin ng dalawang bata ang kakaibang kilos ng kanilang ina ngunit hinayaan na lang niya at sabay silang nanahimik dalawa."Avi!! Avigail! Dane at Dale!"Isang pamilyar na boses ng babae ang narinig mula sa malayo.Nang itaas nilang tatlo ang kanilang mga mata, nakita nila ang isang babaeng bihis na bihis at kumakaway habang papalapit sa kanila nang may ngiti.Nang makita si Angel, ang puso ni Avigail ay unti-unting gumaan, at isang ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha, “Angel! I miss you!"Si Angel ay ang matalik niyang kaibigan mula sa kolehiyo at isa na ring doktor. Ngayon, siya na rin ang may-ari ng sariling ospital.Lumapit si Angel sa mag-iina, niyakap si Avi, at ngumiti, "Ang tagal kong hinintay kayo!
Isang hinala ang pumasok din sa isipan ni Avigail... Maari kayang pipi ang batang babae?Dahil dito, lalong nadagdagan ang awa niya sa bata, at malumanay na bumulong, "Ibigay mo ang kamay mo kay Tita, okay lang ba?"Inilapit niya ang kamay niya sa bata.Tumingin ang bata sa kanya nang may pag-aalinlangan, ngunit lumambot ang ekspresyon nito nang marinig ang malumanay niyang boses.Hindi nagmadali si Avigail; hinintay niya itong unti-unting magtiwala sa kanya.Nag-alinlangan ang batang babae nang matagal bago iniabot nang dahan-dahan ang kanyang kamay kay Avi.Nang mahawakan na niya, mahigpit na hinawakan ni Avi ang bata, ngumiti, at marahan itong itinayo. Sinamantala niya ang pagkakataong iyon para muli itong suriin.Dahil dito, mas naging malapit sila sa isa't isa.Malambot ang katawan ng bata at amoy gatas.Lumalambot ang puso ni Avi, hindi niya maiwasang maalala ang anak niyang nawala noon.Kung nabuhay lang ito, baka kasing-edad na ito ng batang kasama niya ngayon.Habang iniisip
Malamig na tumingin si Dominic kay Lera ng ilang sandali.Si Lera ay kalmado na pinipisil ang kanyang palad, natatakot na baka may masabi siyang mali."Siguraduhin mong totoo iyang sinasabi mong wala kang ginawa sa batang iyon o sinabi man lang!"Pagkalipas ng ilang sandali, umiwas ng tingin si Dominic at tumingin kay Henry, na nakatayo sa tabi. "May balita na ba mula sa pulis?"Ang tono ni Henry ay seryoso, "Wala pa."Pagkasabi nito, tiningnan niya si Dominic nang may kaba at nagtanong ng may pag-aalala: "Posible bang na-kidnap si Sky Sir?"Ang batang si Skylei ay paborito ng kanyang ama at may mataas na katayuan sa pamilya Villafuerte. Sa mga nakaraang taon, ilang beses na ring may nagtangkang manmanan siya. Minsan nga ay muntik na siyang ma-kidnap.Ngayon, hindi nila makita ang bata kahit saan, at wala pang balita mula sa pulisya, kaya't napilitan si Henry na isipin ang posibilidad ng pag-kidnap.Nang marinig ito, biglang dumilim ang mata ni Dominic at seryosong sinabi, "Magpadala
Ang max's sa ayala mall ang isa sa mga pinakasikat na restaurant sa manila. Naghahain sila ng mga masasarap na pagkain, maasikaso ang mga crew. Hindi sila tumatanggap ng walk in costumer dahil ito lang ang restaurant na nagpappa-reserve muna bago pumunta, minsan nga umaabot pa ng isang buwan dahil fully-book. Ang mga negosyante at matataas na uri ng tao ang madalas nagpapabook dito dahil sa pagkaing masasarap. Si Angel ang nag-book at nakahanap ng makakainang ito. Ang dekorasyon sa restaurant ay napaka-elegante rin. Ang bawat upuan ay may screen na naghihiwalay. May maliit na pintong kahoy sa harapan na walang kisame. Sa gabi, ang chandelier sa itaas ay nagbibigay ng napakagandang ambiance, na tila parang mga sinaunang tao na umiinom sa ilalim ng buwan.Binuksan ng ilang tao ang pinto at umupo sa isang bilog na mesa.Di nagtagal, dumating ang waiter dala ang mga pagkain.Si Avegail ay nag-aalala na baka hindi makakain nang maayos ang batang babae sa tabi niya, kaya't nakatuon siya sa
Sa Lamesa, pagpasok ng ni Dominic sa Restaurant ay nakita niya agad ang dalawang magkaharap. Ang isang bata at si Angel. Nagpalipat-lipat ng tingin si Dominic at sa huli ay tinutok ang paningin sa bata, sinuri niya ito gamit ang kaniyang mata. Nang makita siya ni Skylei ay napairap na lang ito, tatalikod ng bahagya na para bang nagtatampo. Naningkit ang mata ni Dominic dahil sa inasta ng kaniyang anak at tumingin ng masama. Napansin naman ito ng assistant ni Dominic na si Henry.“Princess Sky? Ayos ka lang ba? Wala bang masakit sa iyo?”Sa puntong ito, naging kapaki-pakinabang si Henry, ang kanyang assistant, dahil parehong tahimik ang mag-ama. Tiningnan siya ng maliit na bata, pagkatapos ay talikod muli na may tampo at hindi siya pinansin. Nagtatampo talaga ang bata. Napabuntong-hininga ng bahagya si Henry nang makita niyang maayos naman ang bata. Tumingin siya kay Dominic. Tumango lang naman ito at muling sinilip ang babaeng katabi ng kanyang anak.Nagkatinginan sila ni Angel. Bigla
"Mommy, sino si Dominic? Bakit tayo nagtatago sa kanya?"Nakita ni Dane ang malalim na iniisip ng kanyang mommy, kaya inalog niya ang kamay nito at nagtanong nang may pagkabatid.Dahan-dahang bumalik si Avegail sa kanyang sarili, hinaplos ang kanilang mga ulo, at ngumiti nang walang mapait, "Wala siyang mahalaga, nagkaroon lang kami ng kaunting hindi pagkakaintindihan noon. Kayong dalawa, kapag narinig n'yo ang pangalang 'yon sa susunod, iwasan n'yo siya, ha?"Sumang-ayon ang dalawang bata nang masunurin, "Sige po, Mommy."Nang hindi na sila tinitingnan ni Avegail, nagtinginan ang dalawa, at ang kanilang mga malalaking mata ay puno ng kuryosidad.Sa isip nila tumatakbo ang katanungan kung anong nangyari kay Avegail na sarili nilang ina at sa lalaking nagngangalang Dominic Villafuerte. Nalaman nila pangalan dahil binanggit ni Avegail at nalaman nilang Villafuerte dahil sa narinig sa kabilang table habang kumakain sila.Tumango si Avegail, ngunit iniisip pa rin ang nangyayari kay Angel
Dalawampung minuto ang nakalipas.Dahan-dahang huminto ang kotse sa Villafuerte Mansion. Si Princess Sky ay ayaw magpabuhat. Hinawakan niya ang upuan, dahan-dahang bumaba ng kotse, at tahimik na naglakad sa unahan. Tahimik namang sumunod si Dominci. Pagpasok ng mag-ama sa loob, may narinig silang tawag..."Princess Skylei!" Nasa sala si Lera, abalang nag-scroll sa kanyang cellphone. Nang marinig niyang may pumasok, itinaas niya ang kanyang mga mata at sumulyap.Nang makita niya si Sky, agad siyang tumakbo at niyakap ang batang babae, "Nandito ka na! Bakit ka umalis nang walang paalam? Nag-alala si Tita! Ayos ka lang ba? May sugat ka ba?" Habang nagsasalita, sinuri niya ang katawan ng batang babae nang may pag-aalala. Hindi inaasahan ni Sky ang pagkakayakap sa kanya at sandaling natigilan.Narinig niya ang mapagpanggap na boses ni Lera at unti-unting lumamig ang kanyang tingin. Alam ni Sky na nagpapanggap ang kaniyang tiyahin. Alam naman nito kung bakit siya umalis sa bahay. Kung hindi
Diretso silang bumalik sa villa. Dahil gutom pa rin sina Avegail at ang dalawang bata, inubos nila ang lahat ng pagkaing binili ni Angel. Pagkatapos ng hapunan, umakyat na ang dalawang bata para maligo.Tumingin si Angel sa kanyang matalik na kaibigan nang may makahulugang tingin, "Hindi ko maintindihan, bakit ka umiwas kay dominic? Hindi ba kayo nagkasundong maghiwalay noon? Bakit parang takot ka sa kanya ngayon? At bakit kayo naghiwalay? Hindi mo naman sinabi sa akin kung ano ang nangyari ilang taon na ang nakakaraan."Nang marinig ito, iniwas ni Avegail ang kanyang tingin at tila nag-atubiling magkwento tungkol sa mga pangyayari noong panahong iyon. Ngunit sa huli ay kinukwento niya ang buong pangyayari.“Avegail! ang tapang mo!” Hindi inaasahan ni Angel na maglalakas loob ang kanyang matalik na kaibigan na lasunin si Dominic at lihim na magdalang-tao ng anak nito. Kaya pala tumakbo siya nung marinig ang pangalan ni Dominic kanina!Napangisi nang mapait si Avegail, “Ayoko sanang ma
Tinitingnan ni Lera ang likod ni Dominic habang siya ay umaalis, at dumilim ang mukha nito. Bagamat pumayag si Dominic na manatili siya sa mansyon, malinaw mula sa hitsura nito na hindi siya papansinin.Hindi siya papayag dito!Habang ito ay nangyayari, lumabas si Dominic mula sa kwarto, naglakad papunta sa pinto ng kwarto ni Sky, at kumatok, "Sky, buksan mo ang pinto."Sa loob ng kwarto, narinig ni Sky ang boses ng kanyang ama, at naisip ang mga sinabi ni Lera kanina. Agad siyang umiwas at nakatalikod sa pinto ng kwarto. Naghintay si Dominic ng matagal, ngunit walang sumagot. Alam niyang nagseselos na naman ang maliit na bata, at hindi niya maiwasang magka-headache.Gabi na at ang nanay at anak na babae ay nagpasakit sa kanya ng sabay... Matapos maghintay ng ilang sandali at walang narinig na galaw, nagdesisyon si Dominic na kunin ang susi at binuksan ang pinto upang pumasok. Pagpasok niya, nakita niya ang maliit na bata na nakaupo sa kama, nakatalikod sa pinto, at niyayakap ang kany
Si Sky ay nakatago sa likod ni Manang Susan, ngunit nang marinig niyang sinabi ni Lera na magiging mommy siya balang araw, agad nagbago ang ekspresyon ng bata, tiningnan siya nito ng galit at tumakbo papuntang taas gamit ang mga maiiksing mga paa.Nang makita ni Lera ang likod ng bata, agad niyang pinahid ang kanyang kilay at nagmukhang hindi kuntento.Si Manang Susan naman ay nakahinga ng maluwag nang makita niyang tumakbo ang bata, at nagsabi kay Lera, "Ang emosyon po ng little lady ay laging hindi stable, ma'am Lera, sana po ay maintindihan ninyo."Pagkarinig nito, nagbigay ng pilit na ngiti si Lera at nagsabing salamat.Habang nagagalit si Lera, narinig ang ingay mula sa pinto ng villa, at pumasok si Dominic mula sa labas."Dominic, umalis na ba si Tita Luisa?" mabilis na in-adjust ni Lera ang kanyang ekspresyon at tiningnan ang pinto nang may pagpapakitang awa.Itinaas ni Dominic ang kanyang mata at tiningnan siya, tumango ng walang kasamang komento, at pagkatapos ay tiningnan si
Alam ni Dominic kung ano ang nais sabihin ni Luisa, kaya't nagkunwari siyang hindi nakikinig, at hindi nagsalita, naghihintay na magsalita siya una."Paulit-ulit ko nang sinasabi, hindi madaling maghintay si Lera para sa'yo ng anim na taon, hindi mo siya dapat pabayaan!" seryosong sinabi ni Luisa.Maraming beses na nilang napag-usapan ito, kaya't nang marinig ito ni Dominic sumakit ang ulo niya at hindi na nagkaroon ng lakas ng loob na makipagtalo sa kanyang ina.Patuloy si Luisa sa pagsasalita, at tahimik lang si Dominic.Sa loob, tinitingnan ni Sky ang babae na nakaupo sa sofa, mahigpit na humahawak sa laylayan ng damit ni manang Susan, may pag-aalinlangan sa kanyang mukha.Napansin ni Lera ang pagtutol ng bata, at nakaramdam ng hindi magandang pakiramdam, ngunit nagkunwari pa rin siyang mabait, "Sky, tignan mo, may dalang regalo si Tita Lera para sa'yo."Sabay kuha ni Lera ng isang manika mula sa kanyang bag, "Tignan mo, gusto mo ba ito?" Walang pag-aalinlangan na umilibg si Sky. H
Gabing iyon, dinala ni Dominic si Sky sa bahay. Pagpasok nila ng pinto, nakita nila ang kanyang ina at si Lera na nakaupo sa sofa.Nang makita sila na bumalik, mukha pa ring galit si Luisa, ngunit nahihiya si Lera. Tumayo siya at binati sila, "Dominic, Sky, nakabalik na kayo."Tumango si Dominic sa kanya ng walang emosyon, tapos ibinaba ang mga mata at tumingin sa kanyang ina.Nang makita ni Sky si Luisa agad siyang umatras at nagtago sa likod ng kanyang ama at hindi man lang nagbigay-galang kay Luisa."Mom, bakit ka nandito?" hawak ni Dominic ang kamay ni Sky ng isang kamay, tahimik na inaalalayan ang maliit na bata, at nagtanong ng malalim na boses.Pagkarinig ng tanong mula sa kanyang anak, lalo pang dumilim ang mukha ni Luisa. "Bakit kami nandito? Ipinagkatiwala ko si Lera sa'yo. Okay lang na hindi mo siya dinala sa bahay, pero hindi mo man lang siya pinuntahan nang mag-recurr ang lumang sugat niya!"Hindi nakayanan ni Dominic at parang nag kasakit ng ulo siya. "Nagpadala na ako ng
Nang marinig ito, tumugon si Dominic ng malamig, "Kung ganun ipapadala ko na lang ang isa kung tao para dalhin ka sa ospital. Kung wala nang iba, maghahang up na ako, may meeting pa ako mamaya."Kinagat ni Lera ang kanyang mga labi at sinabi, "Sige, mauna ka na." Pagkabanggit niya nito, agad na pinatay ni Dominic ang tawag.Tinutok ni Lera ang kanyang tingin sa itim na screen ng telepono at kitang-kita sa kanyang mukha ang galit.Habang ito ay nangyayari, nagtatagilid na nagsalita ang waiter, "Miss, mas mabuti pang samahan kita sa ospital..."Bago pa matapos magsalita ang waiter, ininterrupt siya ni Lera ng malamig na boses, "Lumayas ka!"Nagulat ang waiter at nang itinaas niya ang kanyang mata, nakita niyang ang babaeng nagrereklamo tungkol sa sakit ng kanyang braso ay ginamit ang parehong braso para itapon ang pagkain sa mesa at pabagsakin ito sa sahig.Pagkalipas ng ilang sandali, ang sahig ay magulo. Lihim na nainis ang waiter, alam niyang nagkamali siya, ngunit wala siyang lakas n
Matapos patayin ang tawag, ang isip ni Lera ay puno ng mga bagay na ginawa ni Dominic para ay Avigail. Kasabay nito, natuwa siya na hindi siya agad kumilos.Kung may ginawa siyang mali, tiyak na malalaman ito ni Dominic, at baka hindi na maganda ang kahihinatnan niya, tulad ni Thalia!Pero si Dominic, kitang-kita ang pagpapakita niya ng malasakit kay Avigail, at kung magpapatuloy ito, baka mawala na ang posisyon niya bilang kasintahan! Kailangan niyang kumilos!Habang nakaupo sa kanyang kwarto, nakapag-isip si Lera ng ilang oras, pero hindi niya maisip kung anong hakbang ang gagawin. Pagdating ng tanghali, nagdala ng pagkain Ang waiter, kaya't tumayo si Lera at binuksan ang pinto.Nang makita ang pagkain na dinala ng waiter medyo nakakunot ang noo ni Lera at may pumasok na ideya sa kanyang isipan. Habang inilalagay ng waiter ang pagkain sa lamesa, biglang humarap si Lera at hinawakan ang mga plato."Huwag, ako na lang." Malumanay ang boses ni Lera.Nagulat ang waiter at pagkatapos ng
Sa hotel, alam ni Lera ang mga nangyari sa nakaraang dalawang araw. Bagamat hindi niya alam kung sino ang nasa likod ng mga pangyayari, nang makita niyang binabatikos si Avigail ng buong network, naramdaman ni Lera ang kasiyahan.Matapos lahat ng ingay sa Internet, tiyak na wala nang pagkakataon pa ang babaeng iyon na makabangon.Sa ganitong paraan, kahit hindi siya kikilos, tiyak na kailangan nang umalis ni Avigail sa bansa. Pagkatapos, magiging kanya na si Dominic! Kaya’t si Lera ay talagang nagmamasid sa takbo ng public opinion sa Internet.Akala niya ay magpapatuloy ang pagbatikos, ngunit hindi niya inaasahan na magbabago ang takbo ng opinyon ng publiko sa gabing iyon.Nang makita niya ang pahayag ni Mr. Martin Lee hindi nakatulog si Lera buong gabi, laging nagpapalit ng posisyon sa kama, nag-iisip kung paano palalalain ang isyung ito.Hindi niya inaasahan na makikita niya agad ang pahayag ng paghingi ng tawad ni Thalia, at aminin pa na ang nangyari ay bunga ng kanyang selos.May
Nang marinig ni Dominic ang mga salitang iyon ng bata, kumunot ang kanyang noo at hindi naitinuloy ang nais sanang sabihin.Sa ilalim ng sabik na tingin ng mga bata, naglakad si Dominic patungo sa mesa at umupo, tinangkang inumin ang mga tasa ng gatas na iniwan ng mga bata at s******p.Si Sky naman ay ngumiti at lumapit, umiinom din ng gatas, at nag-iwan ng mantsa ng gatas sa kanyang mga labi, at hindi nakalimutang humanga, "Ang mga little brothers ko, ang galing-galing!"Wala pang pagkakataon na nakapag-handa ng agahan para sa sarili si Sky!Nakita ni Avigail ang sulyap ng paghanga ng bata, at nginitian siya habang iniabot ang isang panyo.Masaya ang mga bata nang purihin sila ng kanilang maliit na kapatid, at kitang-kita sa kanilang mga mukha ang pride."Kung wala kang oras maghanda ng agahan, sabihin mo lang ako at dadalhin ko sila sa labas para kumain," sabi ni Dominic nang malalim ang tono.Nang marinig ni Avigail ang mga salitang iyon mula kay Dominic, naalala niyang gusto niyang
Narinig ni Avigail ang mga salita ng kanyang guro, at muli siyang naluha, "Alam ko po, salamat po, Professor."Naramdaman ni Dr. Miguel Tan ang pagkahabag kay Avigail na pinagsiraan, kaya't matapos siya magturo ng ilang leksyon, ang tono nito ay dahan-dahang lumambot, "Ngayon, lahat ay alam na ikaw ay estudyante ko, magsikap ka at huwag mong ipahiya ako."Pinagmasdan ni Avigail ang guro at ngumiti, "Gagawin ko po."Sumagot si Dr. Miguel Tan ng may kasiyahan, at sinabi pa, "Naniniwala ako sa iyo, at kilala ko ang batang iyon mula sa Pamilya Hermosa, talagang mabuti siya...""Professor!" Naramdaman ni Avigail kung anong susunod na sasabihin ng guro, kaya't mabilis niya itong pinutol, "Kailangan ko pa pong maghanda ng agahan para kina Dale at Dane, kaya hindi na po kita matutulungan." Nang banggitin ang mga dalawang maliliit, hindi na itinuloy niDr. Miguel Tan ang pag-uusap, at nagbitiw ng "Sige, ipasa mo na lang ang aking bati sa kanila."Sumang-ayon si Avigail, at naalala ang isang bag