Nakatayo ako sa gilid na may hawak na baso ng champagne, nanonood lang. Ang lahat ay tila masaya at nasa mabuting kalooban, na higit na masasabi ko tungkol sa aking sarili.Nasa reception na kami ng pangalawang kasal nina Rowan at Ava, pero hindi ko madala ang aking sarili na matuwa. Huwag kayong magkamali, masaya talaga ako para sa kapatid ko. Masaya na sila ni Ava ay nakapag ayos ng mga bagay bagay, napakasaya na nakakuha sila ng pangalawang pagkakataon sa kabila ng kung paano nagsimula ang kanilang kwento ng pag ibig. Iyon ay sinabi, maaaring ako ay makasarili, ngunit mayroon akong sariling bagay na dapat harapin.Hindi ko maalis sa isipan ko ang pag uusap namin ni Papa kahapon. Kinakain ako nito. Nababaliw ako. Sinisira ang bawat good vibe na meron ako.Ako dapat ang sumasayaw. Dapat ay tinitingnan ko ang mga single, na seksing babae, nagpapasya kung sino ang magiging maswerteng babae na makakasama sa aking kama ngayong gabi, ngunit narito ako ay nagiisip, na nagnanais na ang su
Lumingon ako sa kapatid ko. Hindi ko man lang napansin na wala na siya sa tabi ni Ava. Hindi ko siya kailanman nakitang ganito kasaya, well bukod sa araw na ipinanganak si Noah at noong unang beses siyang tinawag siya ni Iris na papa.Nakakabulag ang kanyang ngiti at nagniningning ang kanyang mga mata. Mukha siyang iba sa Rowan na nakilala ko ilang taon na ang nakakaraan."Wala lang." Bulong ko, napako ang mga mata ko sa kinauupuan ng mga magulang ko.Bwisit na mga board member at kanilang walang hiyang pangingialam.“Kalokohan, Gabe. Nakalimutan mong kambal mo ako, alam ko kapag hindi ka okay." Pagpupumilit niya.Isa ito sa ilang beses na ayaw kong maging kambal. Walang makakabasa sa akin ng mas mahusay kaysa kay Rowan. Imposibleng itago ang mga bagay sa kanya.“Maaari nating pag usapan ito pagbalik mo mula sa iyong honey moon. Ngayon ang kasal mo, ayokong mabigatan ka sa aking dalahin.”“Iyan ay lubos na kalokohan. Dali na, sabihin mo na.”Nagdedebate ako kung sasabihin ko ba
Tinitigan ko ang mga ulat sa aking mga kamay ng walang laman. Nitong mga nakaraang linggo ay, kung sasabihin, mabigat. Sa madaling salita, kinasusuklaman ko ang huling dalawang linggo, lalo na dahil patuloy na humihinga ang board sa aking leeg.Maliban sa aking ama, naisip ko kung ang iba sa mga p*tangina ay walang mas mabuting gawin kaysa subukan at pilitin ako sa isang sitwasyong hindi ko gusto. Diyos ko po, pinaalis pa nila ang napakaseksi kong sekretarya at dinala ang isang lalaki. Ayon sa kanila, hindi ako pinayagang magkaroon ng babaeng sekretarya hangga't hindi ako naninirahan.Lumayo pa ang mga bastos na iyon para banta uli ako sa trabaho ko. Sabi nila kung makakita o nakarinig sila ng tsismis tungkol sa isang bagong babae sa buhay ko na hindi ko asawa, mawawala sa akin ang lahat.Sinubukan silang kausapin ni Itay bilang pinuno ng lupon, ngunit buo na ang kanilang isipan. Alinman ay tumira ako at nagpakita ng kapanahunan at responsibilidad, o iboboto nila ako at sipain ako s
Harper Dumapo ang mga mata ko sa picture ni Liam, ang yumaong asawa ko. Dalawang taon na ang nakakalipas pero namimiss ko pa rin siya.Bumuntong hininga, ibinaba ko ang walis at kinuha ang larawan. Umupo ako sa aking sira sirang sofa at tinitigan lang siya, buong pagmamahal na sinusubaybayan ang kanyang mukha. Sinusubukan namin na mag move on pero hindi naging madali. Nag propose siya sa akin noong nasa Uni kami at nagpakasal kami kaagad pagkatapos kong magka degree.Hindi talaga ako sigurado sa kanya noong una. Ibig kong sabihin, wala talaga akong karanasan sa mga lalaki, maliban kay Gabriel, ngunit hindi siya binibilang. Ang lalaking minsang naging asawa ko ay tinatrato ako na parang virus ako na hindi niya hinintay na alisin.Alam ni Liam ang lahat tungkol kay Gabriel. Alam niya kung ano ang nangyari sa aming kasal at kung bakit niya ako hiniwalayan bago ako pinalayas sa lamig isang araw pagkatapos kong ilibing ang aking kapatid.Ng pumunta ako sa ibang bansa para tumakas, nas
Tinitigan ko siya, gulat na gulat. Agad kong tinakpan ang bibig ko para lang hindi ako magmukhang tanga na nakatitig sa kanya na nalaglag ang panga.Hindi ko akalain na magku krus ang landas ko kay Gabriel. Inakala ko na ang araw na hiwalayan niya ako ay ang huling araw na titignan ko siya.Alam kong marahil ay nagtataka ka sa mga tabloid at tsismis na channel sa TV, ngunit hindi iyon ang trip ko. Masyado akong abala para tumutok sa kung ano ang nangyayari sa mga kilalang tao."Hindi mo ba ako iimbitahan?" Ang malalim niyang boses ang pumuputol sa pag iisip ko.Huminga ako ng malalim at sinabunutan ang sarili ko. Hindi ngayon ang oras para mawala ang focus ko.“Anong ginagawa dito?”Ang pagpunta niya rito ay higit pa sa isang sorpresa at alam ko rin na hindi ito nagkataon. Hindi naman. Ang Gabriel, na kilala ko, ay hindi gumagawa ng mga bagay ng walang dahilan. Kung siya ay kusang loob dito, kung gayon mayroong isang bagay na gusto niya.Gusto mo ba talagang malaman kung ano ang
“Hindi!” Sigaw ko, nagulat kahit ang sarili ko sa bangis sa likod ng pagkakasabi nito.Tinitigan niya ako ng walang pangalang emosyon. Sa loob ng ilang segundo, blangko ang kanyang mukha at isang tiyak na lamig ang pumalit dito.Napalunok ako sa delikadong agos na pumupuno sa kwarto. Ito ang Gabriel na ginamit ko. Ang Gabriel na kilala ko. Ang matigas na tao na nagiging mapanganib kapag hindi niya nakuha ang kanyang paraan.“Ganun ba? Hindi mo man lang ba pakikinggan ang sasabihin ko? Ano ang imumungkahi ko?" Mukhang kalmado na siya ngayon, pero alam kong façade lang iyon. May isang napakadelikadong hayop sa ilalim ng suit at kurbata.Isang pating na dudurog sa iyo bago mo pa malaman kung ano ang nangyayari o kung paano ka napunta sa kanyang mga hawak."Hindi," Pag uulit ko. "Ayaw kong maging bahagi ng anumang sinusubukan mong imungkahi," Kumpyansa kong sagot.Ang pakikipag deal kay Gabriel ay parang pakikipag deal sa demonyo at sinong nasa tamang pag iisip ang gustong gawin iyon
"Ano ang iyong ipinahihiwatig?" Nanginginig ang aking mga kamay, habang ang panibagong uri ng sakit ay dumampi sa akin.Inalis niya ang kanyang mga paa at sumandal. "Simple, pinanatili ko ang kumpanya at itinayo ito pabalik. Syempre, pinalitan ko ito ng pangalan at ginawa ito sa ilalim ng aking imahe. Isa ito sa maraming kumpanya ko ngayon."Galit at sakit ang bumabalot sa akin. Dapat ay nakita ko na ito. Paano ko nagawang maliitin ang kanyang kasamaan? Alam niya kung ano ang ibig sabihin ng kumpanyang iyon sa akin. Ito ay ang tanging bagay, ang tanging koneksyon na mayroon ako sa aking pamilya, ngunit pinaniwalaan niya ako na ito ay nawasak.“Bakit?” Bulong ko, habang tumutulo ang mga luha ko. “Bakit hindi mo sinabi sa akin? Bakit mo itinago?""Itinago ko ito bilang kabayaran sa pag aasawa ko sayo at pag aaksaya ng tatlong taon ng buhay ko kasama ka."“Hayop ka!” Sinugod ko siya.Ang kanyang mga salita ay pumutol sa akin at ang kanyang mga aksyon ay nawasak ako. Ganito na ba siy
T*ngina! Bakit ako? Bakit ngayon? Bakit ngayon, sa lahat ng araw? Itinatag na ng tadhana na kinasusuklaman niya ako, ngunit ito ay sobra kahit para sa asong iyon. Bakit ba sobrang galit niya sa akin?Sa totoo lang, natatakot akong tumingala. Natatakot na tumingin kay Gabriel at Lilly. Sinubukan ko ang aking lahat para kumalma, ang kumakabog na dibdib ko, pero wala itong silbi. Pakiramdam ko ay aatakehin ako sa puso. Literal na naramdaman ko ang pawis na dumadaloy sa likod ko.Nawala na ang galit ko kay Gabriel at ang kapalit nito ay puro, walang bahid na takot. Pag gising ko, hindi ko akalain na mangyayari ito. Biglang pupunta sa bahay ko si Gabriel na yun. Na magkikita sila ni Lilly.Noong una, nag iingat ako dahil alam kong tulog si Lilly dahil sa sipon niya, pero pagkatapos ng isiniwalat ni Gabriel, tuluyan na akong nakalimutan at sumabog. Iyon ay aking p*tanginang kasalanan. Wala akong dapat sisihin sa kaguluhang ito.“Mom?” Tawag sa akin ng matamis niyang boses at tumingala ak
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction