"Hindi ka seryoso," Bulong ko, sinusubukan na intindihin ang kanyang mga sinabi.Tulad ng sinabi ko, kilala ko si Gabe at alam kong hindi ito isang pagbabanta lamang. Dahil dito, kailangan ko pa din siguraduhin, kasi kung tutuusin, itong si Lilly ang pinag uusapan natin. Hindi lang siya ang anak ko, kundi pati ang buhay ko. Hindi ako papayag na kunin niya siya sa akin. Siguradong papatayin ako nito."Mukha ba akong nagbibiro?" Tanong niya habang nakatingin sa akin ang mga mata niya. "Masisigurado ko sayo na seryoso ako, Harper."Naramdaman mo na ba na tinamaan ka, kahit walang nangyari? Yan ang nararamdaman ko ngayon. Isang multo ang tumama, sa mismong bituka ko. Pinilit kong huminga sa sakit. Hindi ko kayang mawala ito sa ngayon, kahit na wala akong ibang gusto kundi ang masira, umiyak at sumpain si Gabriel hanggang sa impyerno.“Bakit mo ginagawa ito?” Tanong ko na malapit ng umiyak. “Hiniwalayan mo ako at pinalayas mo ako, Gabriel. Umalis ako, tulad ng gusto mo at hindi na kita
Emma. Naalala ko ang unang beses na nakita ko si Calvin. High school kami at kakalipat lang niya sa school namin dahil sa scholarship. Ako ang welcoming committee chairlady, dahil syempre, magaling ako sa lahat at sino ang ayaw na ilibot sila sa paligid? Sino ba naman ang hindi gustong makita ang mukha ko sa unang araw nila sa bagong paaralan?Hindi ako nagyayabang o ano pa man, pero alam ko kung sino ako at kung ano ang halaga ko. Ako ay sikat, pinuno ng mga cheerleader at isang nangungunang mag aaral. Ginawa ko ang lahat para sa akin. Kayamanan, kagandahan at utak. Higit sa lahat, ako ay down to earth at kaya, ako ay nagustuhan.Syempre, kinasusuklaman ako ng ilan, katulad ni Ava at iba pang mga babae, ngunit iyon ay dahil mayroon akong isang bagay na alam nilang hindi nila maaaring makuha. Si Rowan.Gusto siya ng bawat babae. Ito ay walang lihim. Tulad lang ng lahat ng bawat lalaki maliban lang kay Travis at Gave ay gusto ako. Ginawa namin ang perpektong mag asawa. Hindi kami m
Gabe. Matagal na simula ng makilala ko si Harper muli matapos ang ilang taon ng disansya. Hindi ko akalain na hahanapin ko siya, ngunit ang buhay ay may nakakatawang paraan ng pag- kot ng mga bagay.Noong naghiwalay kami, naisip ko, ‘Paalam” Gusto kong mawala siya at sa sandaling dumating ang pagkakataong iyon, hindi na ako nagdalawang isip. Masaya akong inalis siya at hindi na lumingon pa. Wala akong pakialam kung ano ang nangyari sa kanya o kung saan siya pumunta o ginawa. Hindi man lang siya sumagi sa isip ko simula noong umalis siya sa apartment ko. Well, iyon ay, hanggang sa nagsimulang mag ingay ang board of directors.Ang aking mga kamay ay kamao habang iniisip ang mga hakbang na dapat kong gawin dahil sa kanila. Hindi ito tulad ng kailangan ko ng pera o anumang bagay. Impiyerno, mayroon pa akong sariling mga kumpanya, ngunit ang Wood Corporation ay isang pamana ng pamilya. Mayroon lang tungkol sa pagtatrabaho para sa kumpanyang itinayo ng iyong mga ninuno. Ang pagmamalaki a
Harper. “Napaka angas nito!” Sigaw ni Lilly habang papasok kami sa private jet ni Gabriel.Wala akong sinasabi. Napatingin na lang ako sa malawak na lugar. Ito ay cool, tulad ng sinabi ni Lilly at hinangaan ko ito, ngunit walang paraan na aminin ko iyon sa harap ng mayabang na asno ni Gabriel.“Hindi ako makapaniwala na makakasakay tayo sa private jet... Magseselos ang mga kaibigan ko kapag sinabi ko sa kanila.” Nagpatuloy siya sa pagbulwak habang ako ay nakatitig lang sa kanya.Ang pagiging dito ay parang surreal. Nang makita ang mga palatandaan ng kayamanan sa paligid ng maluwang na espasyo, nagbalik ng napakaraming alaala na sinubukan kong kalimutan.Napakatagal na noong huli akong nakasakay sa private jet. Naaalala ko ang huling beses na gumamit ako ng pribadong jet ay ilang buwan bago kinuha ng tatay ko ang kumpanya bilang CEO.Minahal ko ang aking ama, ngunit hindi siya sinadya upang pamunuan ang sinuman. Lalo na ang isang multi milyong dolyar na kumpanya. Itinakbo niya it
Nakatitig sa labas sa bintana, sinubukan kong hindi pansinin ang kahanga hangang lalaki sa tabi ko. Nasa isip ko ang lahat ng naghihintay sa akin sa bansang aking sinilangan. Noong iniwan ko ang lahat at lahat ng kakilala ko, akala ko hindi na ako babalik.Hindi ako nahihiyang sabihin na wala akong planong ipaalam kay Gabriel na nagkaroon siya ng anak. Huwag mo akong tingnan ng ganyan, mayroon akong mga dahilan at alam kong nahulaan mo na ang ilan sa mga ito.Si Lilly ay isang lihim na binalak kong dalhin sa aking libingan. Bukod sa kakaibang kulay abo niyang mga mata, kamukha ko siya at hindi katulad ng kanyang ama. Tanging ang mga taong nakakakilala sa Woods ang makakahula mula sa kanyang mga mata na siya ay isa sa kanila... At ano ang pagkakataong makilala ang kanilang mga kakilala noong hindi na ako bahagi ng mundong iyon?Tulad ng pagsisikap ng mga telenobela na gawing romantiko ang mga bagay bagay, ang totoo ay bihirang makisalamuha ang mayayaman sa mahihirap. Karamihan sa kan
Huminga ako ng malalim, sinubukan kong ihiwalay ang sarili ko sa mga alaala ng gabing iyon. Ito ang pinakamagandang gabi sa buhay ko, ngunit ang sumunod na pangyayari ay muntik na akong sirain.“Tinanong kita kung sino ang nakainom mo. Sinabi mo sa akin na si Rowan iyon. Sinabi mo sa akin kung gaano ka nasasaktan na nakikita ang iyong kapatid na nabalisa at nasasaktan. Kung paano ka sinira na hindi mo siya matulungan. Hindi mo maibibigay sa kanya ang ninanais ng kanyang puso, na si Emma.”Nagpatuloy kami sa pag uusap, ngunit pagkatapos ay hinalikan mo ulit ako. Sa pagkakataong ito, hindi ka tumigil. Sinabi mo sa akin na gusto mong kalimutan, kahit na ito ay para lamang sa gabi. Sinabi mo na matagal mo na akong gusto at hindi mo na ako kayang layuan.Binuhat mo pa ako palabas ng kusina at dinala sa kwarto mo. Ni minsan ay hindi ka natitisod, kaya kinumpirma nito sa akin na hindi ka lasing at talagang gusto mo ako. Dapat alam kong hindi dapat magtiwala sa sinungaling mong dila,” Pagta
Napahawak ako sa armrest ng upuan nang bumaba ang eroplano. Nadaig ako ng isang tiyak na takot habang iniisip ko kung ano ang naghihintay sa akin. Ano ang naghihintay sa akin at kay Lilly.Patuloy itong tumataas habang iniisip kong ipakilala siya sa buhay na iniwan ko ilang taon na ang nakakaraan. Nababalot ako ng gulat habang iniisip ko ang mga itatanong niya. Hindi lang tungkol sa nakaraan ko, pati na rin kay Gabriel. Halos mahimatay ako kapag iniisip ko kung paano ko sasagutin ang mga tanong na iyon.Alam kong marami akong tinatago sa kanya. Iyan ang ikinabahala ko. Na hindi niya maintindihan at magagalit siya kapag napagtanto niya kung gaano karaming sikreto ang itinatago ko sa kanya."Hinga, Harper... Huminga."Narinig ko ang boses niya na unti unting bumubulong sa tenga ko. Kumapit ako dito habang sinusubukan kong lumaban sa fog at dilim.“Okay lang ba siya?”Tanong ng matamis kong anak. May bahid ng pag aalala ang boses niya."Sa tingin ko siya ay nagkakaroon ng panic att
Itinulak ang mga iniisip, pumasok ako at sumunod si Gabriel. Pagkasakay ng driver niya, pinaandar na niya ang kotse at maya maya ay bumaba na kami."Sir, mayaman ka ba?" Pinutol ng boses ni Lilly ang awkward na kapaligiran."Lilly," Paalala ko. "Hindi mo dapat tanungin ang mga tao ng ganoong personal na mga tanong."Isang bagay na matututunan mo tungkol sa aking anak na babae ay wala siyang filter. Magsasalita siya ng kanyang isip. Ang iba ay mapahamak. Wala siyang pakialam kung lumagpas man siya sa linya, basta't alisin niya ito sa kanyang dibdib at isipSa halip na magalit o mairita gaya ng nararapat, tumawa lang si Gabriel bago nagtanong,“Bakit mo natanong?”Nagkibit balikat siya. "Dahil ang isa, mayroon kang isang pribadong jet na nagkakahalaga ng kahit saan mula sa dalawang milyong dolyar hanggang isang daan, pagkatapos ay nandyan ang iyong sasakyan, na humigit kumulang dalawang daang libong dolyar at huwag nating kalimutan ang iyong suit, relo at sapatos. Mula sa kanilang
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction