“Hindi!” Sigaw ko, nagulat kahit ang sarili ko sa bangis sa likod ng pagkakasabi nito.Tinitigan niya ako ng walang pangalang emosyon. Sa loob ng ilang segundo, blangko ang kanyang mukha at isang tiyak na lamig ang pumalit dito.Napalunok ako sa delikadong agos na pumupuno sa kwarto. Ito ang Gabriel na ginamit ko. Ang Gabriel na kilala ko. Ang matigas na tao na nagiging mapanganib kapag hindi niya nakuha ang kanyang paraan.“Ganun ba? Hindi mo man lang ba pakikinggan ang sasabihin ko? Ano ang imumungkahi ko?" Mukhang kalmado na siya ngayon, pero alam kong façade lang iyon. May isang napakadelikadong hayop sa ilalim ng suit at kurbata.Isang pating na dudurog sa iyo bago mo pa malaman kung ano ang nangyayari o kung paano ka napunta sa kanyang mga hawak."Hindi," Pag uulit ko. "Ayaw kong maging bahagi ng anumang sinusubukan mong imungkahi," Kumpyansa kong sagot.Ang pakikipag deal kay Gabriel ay parang pakikipag deal sa demonyo at sinong nasa tamang pag iisip ang gustong gawin iyon
"Ano ang iyong ipinahihiwatig?" Nanginginig ang aking mga kamay, habang ang panibagong uri ng sakit ay dumampi sa akin.Inalis niya ang kanyang mga paa at sumandal. "Simple, pinanatili ko ang kumpanya at itinayo ito pabalik. Syempre, pinalitan ko ito ng pangalan at ginawa ito sa ilalim ng aking imahe. Isa ito sa maraming kumpanya ko ngayon."Galit at sakit ang bumabalot sa akin. Dapat ay nakita ko na ito. Paano ko nagawang maliitin ang kanyang kasamaan? Alam niya kung ano ang ibig sabihin ng kumpanyang iyon sa akin. Ito ay ang tanging bagay, ang tanging koneksyon na mayroon ako sa aking pamilya, ngunit pinaniwalaan niya ako na ito ay nawasak.“Bakit?” Bulong ko, habang tumutulo ang mga luha ko. “Bakit hindi mo sinabi sa akin? Bakit mo itinago?""Itinago ko ito bilang kabayaran sa pag aasawa ko sayo at pag aaksaya ng tatlong taon ng buhay ko kasama ka."“Hayop ka!” Sinugod ko siya.Ang kanyang mga salita ay pumutol sa akin at ang kanyang mga aksyon ay nawasak ako. Ganito na ba siy
T*ngina! Bakit ako? Bakit ngayon? Bakit ngayon, sa lahat ng araw? Itinatag na ng tadhana na kinasusuklaman niya ako, ngunit ito ay sobra kahit para sa asong iyon. Bakit ba sobrang galit niya sa akin?Sa totoo lang, natatakot akong tumingala. Natatakot na tumingin kay Gabriel at Lilly. Sinubukan ko ang aking lahat para kumalma, ang kumakabog na dibdib ko, pero wala itong silbi. Pakiramdam ko ay aatakehin ako sa puso. Literal na naramdaman ko ang pawis na dumadaloy sa likod ko.Nawala na ang galit ko kay Gabriel at ang kapalit nito ay puro, walang bahid na takot. Pag gising ko, hindi ko akalain na mangyayari ito. Biglang pupunta sa bahay ko si Gabriel na yun. Na magkikita sila ni Lilly.Noong una, nag iingat ako dahil alam kong tulog si Lilly dahil sa sipon niya, pero pagkatapos ng isiniwalat ni Gabriel, tuluyan na akong nakalimutan at sumabog. Iyon ay aking p*tanginang kasalanan. Wala akong dapat sisihin sa kaguluhang ito.“Mom?” Tawag sa akin ng matamis niyang boses at tumingala ak
"Hindi ka seryoso," Bulong ko, sinusubukan na intindihin ang kanyang mga sinabi.Tulad ng sinabi ko, kilala ko si Gabe at alam kong hindi ito isang pagbabanta lamang. Dahil dito, kailangan ko pa din siguraduhin, kasi kung tutuusin, itong si Lilly ang pinag uusapan natin. Hindi lang siya ang anak ko, kundi pati ang buhay ko. Hindi ako papayag na kunin niya siya sa akin. Siguradong papatayin ako nito."Mukha ba akong nagbibiro?" Tanong niya habang nakatingin sa akin ang mga mata niya. "Masisigurado ko sayo na seryoso ako, Harper."Naramdaman mo na ba na tinamaan ka, kahit walang nangyari? Yan ang nararamdaman ko ngayon. Isang multo ang tumama, sa mismong bituka ko. Pinilit kong huminga sa sakit. Hindi ko kayang mawala ito sa ngayon, kahit na wala akong ibang gusto kundi ang masira, umiyak at sumpain si Gabriel hanggang sa impyerno.“Bakit mo ginagawa ito?” Tanong ko na malapit ng umiyak. “Hiniwalayan mo ako at pinalayas mo ako, Gabriel. Umalis ako, tulad ng gusto mo at hindi na kita
Emma. Naalala ko ang unang beses na nakita ko si Calvin. High school kami at kakalipat lang niya sa school namin dahil sa scholarship. Ako ang welcoming committee chairlady, dahil syempre, magaling ako sa lahat at sino ang ayaw na ilibot sila sa paligid? Sino ba naman ang hindi gustong makita ang mukha ko sa unang araw nila sa bagong paaralan?Hindi ako nagyayabang o ano pa man, pero alam ko kung sino ako at kung ano ang halaga ko. Ako ay sikat, pinuno ng mga cheerleader at isang nangungunang mag aaral. Ginawa ko ang lahat para sa akin. Kayamanan, kagandahan at utak. Higit sa lahat, ako ay down to earth at kaya, ako ay nagustuhan.Syempre, kinasusuklaman ako ng ilan, katulad ni Ava at iba pang mga babae, ngunit iyon ay dahil mayroon akong isang bagay na alam nilang hindi nila maaaring makuha. Si Rowan.Gusto siya ng bawat babae. Ito ay walang lihim. Tulad lang ng lahat ng bawat lalaki maliban lang kay Travis at Gave ay gusto ako. Ginawa namin ang perpektong mag asawa. Hindi kami m
Gabe. Matagal na simula ng makilala ko si Harper muli matapos ang ilang taon ng disansya. Hindi ko akalain na hahanapin ko siya, ngunit ang buhay ay may nakakatawang paraan ng pag- kot ng mga bagay.Noong naghiwalay kami, naisip ko, ‘Paalam” Gusto kong mawala siya at sa sandaling dumating ang pagkakataong iyon, hindi na ako nagdalawang isip. Masaya akong inalis siya at hindi na lumingon pa. Wala akong pakialam kung ano ang nangyari sa kanya o kung saan siya pumunta o ginawa. Hindi man lang siya sumagi sa isip ko simula noong umalis siya sa apartment ko. Well, iyon ay, hanggang sa nagsimulang mag ingay ang board of directors.Ang aking mga kamay ay kamao habang iniisip ang mga hakbang na dapat kong gawin dahil sa kanila. Hindi ito tulad ng kailangan ko ng pera o anumang bagay. Impiyerno, mayroon pa akong sariling mga kumpanya, ngunit ang Wood Corporation ay isang pamana ng pamilya. Mayroon lang tungkol sa pagtatrabaho para sa kumpanyang itinayo ng iyong mga ninuno. Ang pagmamalaki a
Harper. “Napaka angas nito!” Sigaw ni Lilly habang papasok kami sa private jet ni Gabriel.Wala akong sinasabi. Napatingin na lang ako sa malawak na lugar. Ito ay cool, tulad ng sinabi ni Lilly at hinangaan ko ito, ngunit walang paraan na aminin ko iyon sa harap ng mayabang na asno ni Gabriel.“Hindi ako makapaniwala na makakasakay tayo sa private jet... Magseselos ang mga kaibigan ko kapag sinabi ko sa kanila.” Nagpatuloy siya sa pagbulwak habang ako ay nakatitig lang sa kanya.Ang pagiging dito ay parang surreal. Nang makita ang mga palatandaan ng kayamanan sa paligid ng maluwang na espasyo, nagbalik ng napakaraming alaala na sinubukan kong kalimutan.Napakatagal na noong huli akong nakasakay sa private jet. Naaalala ko ang huling beses na gumamit ako ng pribadong jet ay ilang buwan bago kinuha ng tatay ko ang kumpanya bilang CEO.Minahal ko ang aking ama, ngunit hindi siya sinadya upang pamunuan ang sinuman. Lalo na ang isang multi milyong dolyar na kumpanya. Itinakbo niya it
Nakatitig sa labas sa bintana, sinubukan kong hindi pansinin ang kahanga hangang lalaki sa tabi ko. Nasa isip ko ang lahat ng naghihintay sa akin sa bansang aking sinilangan. Noong iniwan ko ang lahat at lahat ng kakilala ko, akala ko hindi na ako babalik.Hindi ako nahihiyang sabihin na wala akong planong ipaalam kay Gabriel na nagkaroon siya ng anak. Huwag mo akong tingnan ng ganyan, mayroon akong mga dahilan at alam kong nahulaan mo na ang ilan sa mga ito.Si Lilly ay isang lihim na binalak kong dalhin sa aking libingan. Bukod sa kakaibang kulay abo niyang mga mata, kamukha ko siya at hindi katulad ng kanyang ama. Tanging ang mga taong nakakakilala sa Woods ang makakahula mula sa kanyang mga mata na siya ay isa sa kanila... At ano ang pagkakataong makilala ang kanilang mga kakilala noong hindi na ako bahagi ng mundong iyon?Tulad ng pagsisikap ng mga telenobela na gawing romantiko ang mga bagay bagay, ang totoo ay bihirang makisalamuha ang mayayaman sa mahihirap. Karamihan sa kan
HarperAng linggong ito ay naging ganap na abala. Para akong may ginagawa mula ng bumalik ako sa lungsod na ito ng hindi man lang nagpahinga.Kahit papaano mas komportable na si Lilly. Hindi pumayag si Gabriel na ipadala ang kanyang kutson, dahil mas komportable ang mayroon siya rito, ngunit pumayag siyang ipadala ang kanyang mga kumot at kumot. Ito ay gumawa ng isang pagkakaiba, na siya ngayon ay natutulog buong gabi.Gabriel, saan ako magsisimula? Umuuwi siya kahit na gabi na, pero ang lawak nito. Kami ay umiiwas sa isa't isa, sinusubukang mamuhay na parang wala ang isa. Sa tingin ko mas mabuti na gawin natin ito sa ganitong paraan. Pipigilan nito si Lilly na makita kaming nag aaway sa lahat ng oras."Mom, gusto mo ba akong makausap?" Hinihila ako ng boses ni Lilly pabalik sa kasalukuyan.Ibinaba ko ang mga damit na tinitiklop ko at umupo sa kama bago sinenyasan siyang gawin din iyon. Tumawid siya ng kwarto na nakakunot ang noo at umupo sa tabi ko.Nasa kwarto ko kami. Tulad ng
Nakatalikod sa akin ang babae at ganoon din si Gunner. Hindi ko kailangan alalahanin si Calvin dahil siya ay napukaw at ang lahat ng atensyon ay nasa sinasabi ng babae, na may malambot na ngiti sa kanyang labi.Muli, ang hindi komportable na pakiramdam na iyon ay mas bumaon sa akin. Bakit parang hindi ako makahinga? May malaking bukol na nakabara sa lalamunan ko.Nakatutok ako sa kanila. Hindi ko marinig kung ano ang sinasabi nila dahil ilang mesa sila mula sa akin, ngunit ang kapayapaan at kaligayahan na makikita sa mukha ni Calvin ay sapat na upang ipaalam sa akin kung ano ang nangyayari. Siya ay nasa isang petsa, at si Gunner ay naka tag kasama. Ang babae ay tila walang pakialam, ngunit walang paraan sa impiyerno na ako ay papayag na ibang babae ang palitan ako sa buhay ng aking anak.Hindi ko makita si Gunner, ngunit alam ko, tulad ni Calvin, masaya siyang naroon. Aalis na sana si Calvin kasama ang anak namin kung iba ang kaso.Sa kung ano mang rason, nanatili ako doon, kahit p
Ang mga salita ni Molly ay patuloy na umaalingawngaw sa aking tenga kahit na pagkatapos naming kumain. Papunta na kami ngayon sa dessert namin. Gustung gusto ko ang ice cream, ngunit ngayon ay hindi ko ito ma enjoy. Hindi noong nagawa niya akong pagdudahan ang lahat ng pinaniniwalaan ko nitong mga nakaraang taon.“Bakit ang tahimik mo?” Tanong niya habang inilalapag ang milkshake niya. "Iniisip mo ba ang sinabi ko sayo?"Nakangiting sinabi ang huling pangungusap habang nakasandal sa upuan."Syempre hindi," Pagsisinungaling ko, "Nagtataka lang ako kung paano ko mapapatawad sina Calvin at Gunner. Kahit saang anggulo ko tingnan, walang silver lining."Bilang isang abogado, nakasanayan kong tumingin sa mga bagay mula sa iba't ibang mga anggulo kapag ako ay nagtatanggol sa aking mga kliyente. Ito ang nagpagaling sa akin sa ginawa ko. Wala akong iniwan at pinagdaanan ko ang lahat ng posibleng kahihinatnan. Ginawa ko iyon sa aking kaso at wala akong nakikitang pag asa.Maaaring hindi ko
"Bakit ba kasi hinayaan kitang kumbinsihin akong lumabas para mananghalian?" Nagmamaktol ako habang pinagmamasdan ang pagkislap ng landscape sa tabi namin.Matagal tagal na rin simula noong nasa labas ako ng aming pamilya. Inisip ko ang huling beses na nasa labas ako ay ng dumalo ako sa kasal ni Ava. Sa totoo lang, nabigla ako ng inimbitahan niya ako. Sa lahat ng tao, akala ko ako na ang huling taong gusto niya sa kasal niya."Dahil kailangan mong lumabas," Sagot ni Molly, hinila ako pabalik sa usapan."Aalis ako ng bahay, Molly," Sabi ko, pagtatanggol sa sarili ko.Sobrang inis niya sa akin."Ang pagpunta sa hardin ay hindi binibilang bilang paglabas," Sagot niya. "Ngayon, itigil ang pagrereklamo at umupo ka lang at magpahinga. Masisiyahan ka sa maliit na pamamasyal na ito. Pangako ko sayo yan."Nagdududa ako diyan."Pagkasabi nito, sumandal ako sa upuan at pumikit. Ang aking isip ay tumatakbo ng isang libong mga saloobin bawat minuto. Hindi ko sila mahawakan o makontrol.Mula
Emma.“Kailangan mong lumabas sa kwartong ito, Emma. Hindi mo maaaring gugulin ang iyong mga araw sa tambakan na ito." Sinabi sa akin ni Mom, ngunit hindi ko man lang iniwasan ang kanyang tingin dahil ang mga mata ko ay nakatuon sa malungkot na seryeng pinapanood ko.Umupo ako sa aking kama, naka-pajama pa rin, na may ilang meryenda na nakakalat sa aking duvet. Nagkaroon ako ng iba't ibang inumin at isang batya ng ice cream, na kasalukuyang nilulunod ko ang aking sarili. Sarado ang mga kurtina ko, pinapatay ang sikat ng araw mula nang magkaroon ako ng mga blackout curtain ilang buwan na ang nakalipas."Iyan ang sinisikap kong sabihin sa kanya, ngunit ang mapahamak na babae ay hindi makinig sa akin," Pinaputok ni Molly.Naramdaman ko ang mga nakatitig niyang punyal sa gilid ng aking ulo, ngunit hindi iyon nag abala kahit kaunti. Gusto ko lang mapag-isa para ako ay magdusa sa aking paghihirap. Kung tutuusin, ako ang nagdala nito sa sarili ko.“Anong sasabihin ni Gunner kapag nakita
Nakita ko si Rowan pagkapasok namin sa loob. Katulad ng kapatid niya, naka black suit siya. Nakarating kami sa harap ng chapel nang pumasok ang pari."Hello, Harper," Magalang na bati ni Rowan, na may isang nakaka welcome na ngiti.Ako ay lubos na nabigla. Siya ay ganap na nagbago walang katulad ng Rowan na naaalala ko. Dati, malamig at malayo ang tingin niya, parang may chip sa balikat, na ginagawa niya noon. Pero ngayon, mukhang mainit siya. Parang wala na ang kadilimang minsang sumakit sa kanya."H-Hi." Nauutal kong sabi.Nagtaka ako kung nagawa niyang makipagbalikan sa ex girlfriend niya. Kung tutuusin, alam ng lahat na nagbago siya matapos siyang mawala at napilitang pakasalan si Ava. Oo, malamang na iyon. Kinasusuklaman niya si Ava, kaya malamang ang pagbabagong ito ay dahil sa kanyang kapatid na si Emma."Simulan na natin, di ba?" Nagsalita ang pari at tumango kaming tatlo.Katabi ko si Gabriel, habang si Rowan naman ay nasa likod namin.Binabawasan ko ang mangangaral kap
Tinignan ko ang mga huling dinagdag bago tinitigan ang sarili ko sa salamin. Kinabahan ako dahil ngayon ang ikatlong araw ng kasal ko.Grabe naman kapag nilagay ko yun diba? Ang tanging ginhawa na nakukuha ko ay ang pagpapakasal ko sa parehong lalaking pinakasalan ko ilang taon na ang nakalilipas. Ang una kong asawa.Sinuot ko ang aking coat, kinuha ko ang aking pitaka at lumabas ng kwarto. Parang nakuryente ang hangin habang binabalot ng pag aalala ang bawat pulgada ng aking kaluluwa.Dinala ni Gabriel ang bagong kontrata noong gabing iyon ayon sa napagkasunduan at ngayon makalipas ang isang araw, makikipagkita kami sa pari para magawa namin ang gawa.“Handa ka na ba?” Tanong ni Gabriel pagtapak ko sa sala.Hindi ako nakasagot. Pakiramdam ko ay barado ang iniisip ko, kaya sa halip, tumango na lang ako."Bakit hindi ako makakasama sayo?" Tumango si Lilly kaya napalingon ako sa kanya.Nakaupo siya sa L-shaped couch, nakakunot ang noo, nakahalukipkip ang mga kamay sa dibdib. Hindi
Itinulak niya ang dokumento sa counter. Pagkuha nito, dinadaanan ko ito. Ipapasuri ko ito sa aking abogado pagkatapos, ngunit palaging magandang sumailalim muna sa isang kontrata. Kung may isang bagay na itinuro sa akin ng aking kapatid, ito ay ang hindi ko dapat lagdaan ang anumang bagay na hindi ko nabasa.Ang mga pangunahing kaalaman na aming napag usapan ay naroon. Ang kontrata ay may bisa ng hindi bababa sa dalawang taon. Sa pagtatapos nito, kukuha ako ng Unity Venture at ilang sustento. Patuloy din ang pagsuporta ni Gabriel kay Lilly. Sinabi rin niya na gusto niyang kilalanin si Lilly bilang kanyang anak at ang apelyido nito ay papalitan ng Wood.Iyon ang pinakamahalaga sa akin, kaya pagkatapos basahin at muling basahin ang mga ito, inilapag ko ang mga papel."May reklamo ba?" Tanong niya sabay abot sa akin ng panulat."Wala, ngunit gusto kong magdagdag ng ilang mga takda." Tinitigan ko ang panulat, ngunit hindi ko ito kinuha."Anong uri ng mga takda?"Huminga ako ng malali
Harper.Halos isang linggo na simula ng iwan kami ni Gabriel kasama ang kanyang driver at nagmaneho paalis. Wala akong narinig na kahit ano mula sa kanya, ni hindi ko siya tinitigan. Hindi rin siya nakapunta rito, kaya naniniwala akong tumutuloy siya sa isa sa marami pang property niya.Mahirap subukang makipagkasundo, lalo na para kay Lilly. Siya ang tipo ng tao na hindi nakakatulog ng maayos sa isang banyagang kama. Oo naman, ang kama ay kahanga hanga at ang kutson ay mas kumportable kaysa sa isa na mayroon siya sa bahay, ngunit ang problema ay hindi ito ang kanyang kama.Sa puntong ito, natutukso akong hilingin kay Gabriel na ipadala dito ang kanyang kama kung magpapatuloy ang mga bagay bagay. Siya ay hindi halos nakakatulog at ang kaunting oras na nakakatulog siya, kailangan akong nandoon para makatulog siya ng kumportable.Hindi rin ako naging mapayapa. Iniisip ko tuloy kung tama ba ang naging desisyon ko sa pagpayag kong magpakasal ulit. Ang mabuhay kasama si Gabriel ay isang