Lumingon ako sa kapatid ko. Hindi ko man lang napansin na wala na siya sa tabi ni Ava. Hindi ko siya kailanman nakitang ganito kasaya, well bukod sa araw na ipinanganak si Noah at noong unang beses siyang tinawag siya ni Iris na papa.Nakakabulag ang kanyang ngiti at nagniningning ang kanyang mga mata. Mukha siyang iba sa Rowan na nakilala ko ilang taon na ang nakakaraan."Wala lang." Bulong ko, napako ang mga mata ko sa kinauupuan ng mga magulang ko.Bwisit na mga board member at kanilang walang hiyang pangingialam.“Kalokohan, Gabe. Nakalimutan mong kambal mo ako, alam ko kapag hindi ka okay." Pagpupumilit niya.Isa ito sa ilang beses na ayaw kong maging kambal. Walang makakabasa sa akin ng mas mahusay kaysa kay Rowan. Imposibleng itago ang mga bagay sa kanya.“Maaari nating pag usapan ito pagbalik mo mula sa iyong honey moon. Ngayon ang kasal mo, ayokong mabigatan ka sa aking dalahin.”“Iyan ay lubos na kalokohan. Dali na, sabihin mo na.”Nagdedebate ako kung sasabihin ko ba
Tinitigan ko ang mga ulat sa aking mga kamay ng walang laman. Nitong mga nakaraang linggo ay, kung sasabihin, mabigat. Sa madaling salita, kinasusuklaman ko ang huling dalawang linggo, lalo na dahil patuloy na humihinga ang board sa aking leeg.Maliban sa aking ama, naisip ko kung ang iba sa mga p*tangina ay walang mas mabuting gawin kaysa subukan at pilitin ako sa isang sitwasyong hindi ko gusto. Diyos ko po, pinaalis pa nila ang napakaseksi kong sekretarya at dinala ang isang lalaki. Ayon sa kanila, hindi ako pinayagang magkaroon ng babaeng sekretarya hangga't hindi ako naninirahan.Lumayo pa ang mga bastos na iyon para banta uli ako sa trabaho ko. Sabi nila kung makakita o nakarinig sila ng tsismis tungkol sa isang bagong babae sa buhay ko na hindi ko asawa, mawawala sa akin ang lahat.Sinubukan silang kausapin ni Itay bilang pinuno ng lupon, ngunit buo na ang kanilang isipan. Alinman ay tumira ako at nagpakita ng kapanahunan at responsibilidad, o iboboto nila ako at sipain ako s
Harper Dumapo ang mga mata ko sa picture ni Liam, ang yumaong asawa ko. Dalawang taon na ang nakakalipas pero namimiss ko pa rin siya.Bumuntong hininga, ibinaba ko ang walis at kinuha ang larawan. Umupo ako sa aking sira sirang sofa at tinitigan lang siya, buong pagmamahal na sinusubaybayan ang kanyang mukha. Sinusubukan namin na mag move on pero hindi naging madali. Nag propose siya sa akin noong nasa Uni kami at nagpakasal kami kaagad pagkatapos kong magka degree.Hindi talaga ako sigurado sa kanya noong una. Ibig kong sabihin, wala talaga akong karanasan sa mga lalaki, maliban kay Gabriel, ngunit hindi siya binibilang. Ang lalaking minsang naging asawa ko ay tinatrato ako na parang virus ako na hindi niya hinintay na alisin.Alam ni Liam ang lahat tungkol kay Gabriel. Alam niya kung ano ang nangyari sa aming kasal at kung bakit niya ako hiniwalayan bago ako pinalayas sa lamig isang araw pagkatapos kong ilibing ang aking kapatid.Ng pumunta ako sa ibang bansa para tumakas, nas
Bumaba ako ng kotse at mabagal akong naglakad patungo sa mansion. Nanginginig ang mga kamay ko at pawis ang katawan ko.Hindi pa rin ako makapaniwala sa ginawa ko. Na nakipag-divorce na ako sa kanya. Ang patunay nito ay nasa loob ng handbag ko. Nandito ako para dalhin ang final papers sa kanya at para sunduin si Noah.Pagpasok ng bahay, sumunod ako sa mga tunog ng mahinang boses ngunit huminto ako sa paglalakad nang malapit na sa kusina.Naririnig ko sila ng klaro at ang narinig ko ay nagpalamig sa aking kaluluwa.“Hindi ko pa rin po maintindihan kung bakit hindi po kayo pwedeng tumira dito kasama namin ni mommy?” Tinanong ni Noah sa tatay niya.Nilagay ko sa dibdib ko ang nanginginig kong mga kamay. Nabasag ang puso ko sa kalungkutan sa boses niya. Gagawin ko ang lahat para sa kanya, pero hindi maiiwasan ang divorce na ito.Isang pagkakamali ang kasal namin. Ang lahat ng tungkol sa amin ay isang pagkakamali. Natagalan lang ako bago ko nakita ang katotohanan.“Alam mo kung bakit
“Kailangan kong umalis, pwede mo bang samahan muna si Noah? Hindi ko alam kung gaano ako katagal doon,” Ang sabi ko ng walang ibang iniisip habang kinuha ko ang handbag ko.“Sige. Pupunta ako doon sa oras na mapapunta ko ang nanay ko dito para bantayan si Noah,” Ang sagot ni Rowan, ngunit mahina ito dahil sa matining na tunog sa tainga ko.Wala ako masyadong maintindihan habang nagpaalam ako sa anak ko at umalis. Pumasok ako sa kotse ko at nagsimulang magmaneho patungo sa hospital. Blanko ang aking isipan.Habang lumalaki, masasabi na pinabayaan ako ng emosyonal. Ako ay isang bata na hindi masyadong pinakialaman ng mga magulang ko. Ang paborito ng tatay ko ay ang ate ko, si Emma. Dati niyang tinatawag si Emma na kanyang baby girl. Ang prinsesa niya. Ang paborito naman ng nanay ko ay ang kuya kong si Travis. Si Travis ang gwapo niyang anak. Walang may paborito sa akin. Ako lang si Ava.Dati ko pa pakiramdam na walang may gusto sa akin. Hindi welcome. Hindi lang sa mga magulang ko ku
Umupo ako sa malamig na hospital chair, humihinga ako ng malalim. Umiiyak pa rin si nanay at hindi siya mapatahan. Kumirot ang puso ko para sa kanya. Naiintindihan ko na hindi madali mawala ng hindi inaasahan ang lalaking minahal mo.Nakakagulat pa rin ito. Inaasahan ko na gagaling siya, ngunit ngayon ay patay na siya at wala akong ideya kung ano ang dapat kong maramdaman.Hindi pantay ang tingin namin sa isa’t isa at kahit na kinamumuhian niya ako, mahal ko siya. Tutal, tatay ko siya, kaya paanong hindi ko siya mamahalin?“Ayos ka lang ba?” Ang tanong ni Rowan habang umupo siya sa tabi ko.Dumating siya ng isang oras na ang nakaraan at ito ang unang beses na kinausap niya ako simula noong dumating siya. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa pag aalala na pinapakita niya. Tutal, hindi niya pa naisip ang tungkol sa nararamdaman ko noon.“Oo.” Ang sabi ko.Hindi pa ako lumuluha simula noong sinabi ang balita. Baka ito ay dahil sa pagkagulat o baka naubusan na ako ng mga luha pa
Naramdaman mo na ba na ang puso mo ay pinadaan sa isang mincer? Ito ang pakiramdam ko ngayon at nakatingin ako sa kanila. Na para bang ang puso ko ay nahiwa sa maraming piraso.Kung pwede ko lang itapon ang walang kwentang parte ng katawan na ito, gagawin ko ito. Dahil ang sakit na binibigay nito ay lubos talaga.Gusto kong tumakbo palayo, tumingin palayo, pero hindi ko magawa. Ang mga mata ko ay nakatitig sa kanila at kahit na gusto kong ilayo ang mga mata ko, ito ay parang nakaglue ang mga mata ko sa kanila. Sa eksenang puno ng pag ibig sa harap ko.Pinanood ko habang lumayo sila sa isa’t isa. Malambing ang mga mata ni Rowan habang nakatitig siya sa babaeng mahal niya. Patuloy ako sa panonood habang hinawakan ni Rowan ang mukha ni Emma. Dinala niya ito palapit sa kanya. Hindi niya hinalikan si Emma, dinikit niya lang ang noo niya sa noo nito.Mukha siyang payapa. Na para bang nakauwi na siya makalipas ang mahabang panahon. Na para bang buo na siya sa wakas.‘Namis kita,’ Ang nab
Walang kahit ano sa araw na ito ang naging masama. Ang araw ay makinang at tila maayos ang lahat habang nag drive ako sa mga pamilyar na daan.Ang chapel ay puno ng tao noong dumating ako. Halos lahat ay pumunta para sa huling bisita nila.Sinuri ko ang lugar at nakuntento na makita ang lahat ay nasa lugar. Walang kahit sino sa iba ang nakatulong pagdating sa paghahanda sa libing. Ako ang sumalo ng lahat.Ngunit, hindi ako nagreklamo. Tinanggap ko ito bilang pagkakataon para bayaran ang ginawa niya para sa akin. Tutal, pinakain niya ako, binigyan niya ako ng damit at kwarto na tirahan.Magsisimula na ang service noong halos lahat ay nakaupo na. Nagdesisyon ako na umupo sa kabilang dulo. Hindi tama ang umupo katabi ng iba. Lalo na at hindi tama ang umupo ako sa tabi ni Emma.“Mommy, bakit po tayo nakaupo dito… hindi po ba’t nakaupo dapat tayo sa tabi ni lola?” Ang tanong ni Noah, tumuro siya kung nasaan ang iba.Syempre, kakaiba ang tingin sa amin ng mga tao, ngunit wala akong pak
Harper Dumapo ang mga mata ko sa picture ni Liam, ang yumaong asawa ko. Dalawang taon na ang nakakalipas pero namimiss ko pa rin siya.Bumuntong hininga, ibinaba ko ang walis at kinuha ang larawan. Umupo ako sa aking sira sirang sofa at tinitigan lang siya, buong pagmamahal na sinusubaybayan ang kanyang mukha. Sinusubukan namin na mag move on pero hindi naging madali. Nag propose siya sa akin noong nasa Uni kami at nagpakasal kami kaagad pagkatapos kong magka degree.Hindi talaga ako sigurado sa kanya noong una. Ibig kong sabihin, wala talaga akong karanasan sa mga lalaki, maliban kay Gabriel, ngunit hindi siya binibilang. Ang lalaking minsang naging asawa ko ay tinatrato ako na parang virus ako na hindi niya hinintay na alisin.Alam ni Liam ang lahat tungkol kay Gabriel. Alam niya kung ano ang nangyari sa aming kasal at kung bakit niya ako hiniwalayan bago ako pinalayas sa lamig isang araw pagkatapos kong ilibing ang aking kapatid.Ng pumunta ako sa ibang bansa para tumakas, nas
Tinitigan ko ang mga ulat sa aking mga kamay ng walang laman. Nitong mga nakaraang linggo ay, kung sasabihin, mabigat. Sa madaling salita, kinasusuklaman ko ang huling dalawang linggo, lalo na dahil patuloy na humihinga ang board sa aking leeg.Maliban sa aking ama, naisip ko kung ang iba sa mga p*tangina ay walang mas mabuting gawin kaysa subukan at pilitin ako sa isang sitwasyong hindi ko gusto. Diyos ko po, pinaalis pa nila ang napakaseksi kong sekretarya at dinala ang isang lalaki. Ayon sa kanila, hindi ako pinayagang magkaroon ng babaeng sekretarya hangga't hindi ako naninirahan.Lumayo pa ang mga bastos na iyon para banta uli ako sa trabaho ko. Sabi nila kung makakita o nakarinig sila ng tsismis tungkol sa isang bagong babae sa buhay ko na hindi ko asawa, mawawala sa akin ang lahat.Sinubukan silang kausapin ni Itay bilang pinuno ng lupon, ngunit buo na ang kanilang isipan. Alinman ay tumira ako at nagpakita ng kapanahunan at responsibilidad, o iboboto nila ako at sipain ako s
Lumingon ako sa kapatid ko. Hindi ko man lang napansin na wala na siya sa tabi ni Ava. Hindi ko siya kailanman nakitang ganito kasaya, well bukod sa araw na ipinanganak si Noah at noong unang beses siyang tinawag siya ni Iris na papa.Nakakabulag ang kanyang ngiti at nagniningning ang kanyang mga mata. Mukha siyang iba sa Rowan na nakilala ko ilang taon na ang nakakaraan."Wala lang." Bulong ko, napako ang mga mata ko sa kinauupuan ng mga magulang ko.Bwisit na mga board member at kanilang walang hiyang pangingialam.“Kalokohan, Gabe. Nakalimutan mong kambal mo ako, alam ko kapag hindi ka okay." Pagpupumilit niya.Isa ito sa ilang beses na ayaw kong maging kambal. Walang makakabasa sa akin ng mas mahusay kaysa kay Rowan. Imposibleng itago ang mga bagay sa kanya.“Maaari nating pag usapan ito pagbalik mo mula sa iyong honey moon. Ngayon ang kasal mo, ayokong mabigatan ka sa aking dalahin.”“Iyan ay lubos na kalokohan. Dali na, sabihin mo na.”Nagdedebate ako kung sasabihin ko ba
Nakatayo ako sa gilid na may hawak na baso ng champagne, nanonood lang. Ang lahat ay tila masaya at nasa mabuting kalooban, na higit na masasabi ko tungkol sa aking sarili.Nasa reception na kami ng pangalawang kasal nina Rowan at Ava, pero hindi ko madala ang aking sarili na matuwa. Huwag kayong magkamali, masaya talaga ako para sa kapatid ko. Masaya na sila ni Ava ay nakapag ayos ng mga bagay bagay, napakasaya na nakakuha sila ng pangalawang pagkakataon sa kabila ng kung paano nagsimula ang kanilang kwento ng pag ibig. Iyon ay sinabi, maaaring ako ay makasarili, ngunit mayroon akong sariling bagay na dapat harapin.Hindi ko maalis sa isipan ko ang pag uusap namin ni Papa kahapon. Kinakain ako nito. Nababaliw ako. Sinisira ang bawat good vibe na meron ako.Ako dapat ang sumasayaw. Dapat ay tinitingnan ko ang mga single, na seksing babae, nagpapasya kung sino ang magiging maswerteng babae na makakasama sa aking kama ngayong gabi, ngunit narito ako ay nagiisip, na nagnanais na ang su
Hindi iyon ang aking lugar. Si Rowan ang namamahala sa pagsasama at pagkuha ng mga bagong negosyo. Magaling siya noon, ngunit sa ngayon ay wala siya sa posisyon na gumawa ng anuman para sa bagay na iyon.Twenty two na taong gulang pa lang, nangunguna na kami sa larangan namin. Hindi ako nagyayabang, ngunit alam ng lahat sa aming industriya ang Wood twins. Maayos ang takbo ng lahat hanggang sa nasira ni Ava ang lahat. Ang asong iyon ang dahilan kung bakit nabaliw ang kapatid ko."Alam ko iyon, ngunit hindi ito ang dahilan kung bakit ako nandito," Nanlalamig niyang sabi sa akin.Kailangan ko siyang palakpakan. Kung kinuha niya ang negosyo kanina, baka nailigtas niya ang kumpanya nila, dahil nakikita ko sa likod ng kanyang berdeng mga mata. Si Andrew ay kasing tuso niya."Kung gayon ano ang gusto mo?"Alam ko kung ano ang ginagawa niya. Pinananatili niya akong suspense. Isang bagay na hindi ko talaga pinahahalagahan."Simple lang ito, talaga," Huminto siya at parang gusto ko siyang
Gabe. Nandito ako sa opisina ko, ang gulo ng isip ko. Kinakain ako ng pag aalala para sa aking kapatid araw at gabi. Ilang buwan na simula ng ang lahat ay nagkagulo kay Emma at simula ng sabihan niya kami na pinakasalan niya si Ava dahil sa nabuntis niya ito.Simula noon, simula ng mawala sa kanya si Emma, hindi na siya naging tulad ng dati. Parang may nabasag sa loob niya. Parang kalahati lang ang nabubuhay niya. Sinabi sa akin ni Travis na si Emma ay hindi gumagawa ng mas mahusay, ngunit hangga't pinapahalagahan ko siya, hindi siya ang aking pangunahing alalahanin. Ang aking katapatan ay palaging namamalagi kay Rowan, anuman ang kanyang gawin.Binuksan ko ang drawer ko at kinuha ang isang pakete ng sigarilyo. Sinindihan ang isa, humigop ako, naramdaman ko ang sarili kong kalmado ng kaunti. Alam kong masama itong ugali, pero hindi ko lang mapigilan. Hindi kapag ito ang tanging bagay bukod sa sex na nakakapagpapahinga sa akin.Tumayo ako mula sa aking upuan, tiningnan ko ang aki
“Oo, tama ang sinabi ni uncle Gabe... Hindi tatakbo si Mom. Masaya na siyang pakasalan ka ulit. Ang kanyang kaligayahan ay napakatamis, sapat na upang bigyan ang isang tao ng isang sugar rush."Ngumiti siya sa akin, isang sobrang kahawig ng sa akin at ng kay Gabe.Magsasalita pa sana ako nang magsimula ang martsa ng kasal. Nakatayo ng tuwid kaysa sa isang pamalo, nakaharap ako sa pasukan.Ang unang pumasok ay si Corrine. Ang kulay na pinili niya ay mukhang nagliliwanag, ngunit wala akong pakialam sa kanya o kay Letty, na susunod na pumasok. Gusto ko lang makita ang anak ko at ang magiging asawa ko.Sa wakas ay pumasok si Iris na may dalang maliit na basket ng bulaklak, na naghagis ng mga talulot sa lupa. Siya ngayon ay dalawa at kalahating taong gulang, dahil ang aming pakikipag ugnayan ay tumagal ng isang taon at kalahati. Lumakas ang puso ko sa sobrang pagmamahal.Nakatingin ako, nakangiti, habang sinusubukan niyang mag-focus sa kanyang gawain. Sa kalagitnaan ng pasilyo ay tumin
Rowan. T*ngina, kinakabahan ako. Ang puso ko ay biglang tumibok at halos hindi ko mapigilan ang panginginig sa aking mga kamay. Noong huling ginawa namin ito, pareho kaming bata at wala ni isa sa amin ang may gusto nito.Sinusubukan niyang tumakas mula sa akin kasama ang aking anak at nagalit ako sa buong universe dahil sa katotohanang kailangan kong pakasalan ang isang babaeng kinasusuklaman ko. Nagtataka pa rin ang ilang bahagi sa akin kung ano kaya ang mangyayari kung nakatakas si Ava. Syempre magagalit sana ako ng tumakas siya at pinagkaitan ako ng pagkakataong makilala ang anak ko, pero makakahanap pa ba kami ng daan pabalik sa isa't isa?Hindi ko ito nakita noon, ngunit talagang naniniwala ako na si Ava ang aking soulmate. Nagtagal bago makita iyon, upang mapagtanto iyon, ngunit mas mahusay na huli kaysa hindi kailanman."Bababa ka ba?" Ungol ni Gabe sa tabi ko.Huminga ako ng malalim, sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko, pero walang nangyari. I guess hindi ako matatahi
I glance down sa kung saan ang aking titi ay poised sa kanyang pasukan at panoorin habang dumudulas ako bawat solong pulgada sa na may isang makinis, slow motion."P*ta, Ava." Malalim akong umungol habang sumisigaw siya sa comforter.Mahigpit siyang nakakapit sa akin, nakakapagtaka na hindi ako nilabasan sa sandaling pumasok ako. Parang heaven and hell yung feeling na nakayakap siya sa akin, mainit at malambot. Isa ito sa pinakamatamis na bagay na naramdaman ko, at alam kong ito lang ang pagkakataong mararamdaman ko ito.Hinila ko pabalik ang balakang ko hanggang dulo na lang ang natira sa loob. Nakikita ko ang kanyang pagkabasa na kumikinang sa aking titi ay nagpakagat ako sa likod ng isang daing at nakikipaglaban sa salpok na bayuhin ang fuck out sa kanya. Dahan dahan akong dumausdos pabalik sa loob at pinigilan ang sarili ko, hinayaan siyang umayos sa laki ko. Ng maramdaman ko ang pagre relax niya, hinawakan ko ang balakang niya at humampas paharap. Sabay hila ko sa kanya pabalik