Hindi iyon ang aking lugar. Si Rowan ang namamahala sa pagsasama at pagkuha ng mga bagong negosyo. Magaling siya noon, ngunit sa ngayon ay wala siya sa posisyon na gumawa ng anuman para sa bagay na iyon.Twenty two na taong gulang pa lang, nangunguna na kami sa larangan namin. Hindi ako nagyayabang, ngunit alam ng lahat sa aming industriya ang Wood twins. Maayos ang takbo ng lahat hanggang sa nasira ni Ava ang lahat. Ang asong iyon ang dahilan kung bakit nabaliw ang kapatid ko."Alam ko iyon, ngunit hindi ito ang dahilan kung bakit ako nandito," Nanlalamig niyang sabi sa akin.Kailangan ko siyang palakpakan. Kung kinuha niya ang negosyo kanina, baka nailigtas niya ang kumpanya nila, dahil nakikita ko sa likod ng kanyang berdeng mga mata. Si Andrew ay kasing tuso niya."Kung gayon ano ang gusto mo?"Alam ko kung ano ang ginagawa niya. Pinananatili niya akong suspense. Isang bagay na hindi ko talaga pinahahalagahan."Simple lang ito, talaga," Huminto siya at parang gusto ko siyang
Nakatayo ako sa gilid na may hawak na baso ng champagne, nanonood lang. Ang lahat ay tila masaya at nasa mabuting kalooban, na higit na masasabi ko tungkol sa aking sarili.Nasa reception na kami ng pangalawang kasal nina Rowan at Ava, pero hindi ko madala ang aking sarili na matuwa. Huwag kayong magkamali, masaya talaga ako para sa kapatid ko. Masaya na sila ni Ava ay nakapag ayos ng mga bagay bagay, napakasaya na nakakuha sila ng pangalawang pagkakataon sa kabila ng kung paano nagsimula ang kanilang kwento ng pag ibig. Iyon ay sinabi, maaaring ako ay makasarili, ngunit mayroon akong sariling bagay na dapat harapin.Hindi ko maalis sa isipan ko ang pag uusap namin ni Papa kahapon. Kinakain ako nito. Nababaliw ako. Sinisira ang bawat good vibe na meron ako.Ako dapat ang sumasayaw. Dapat ay tinitingnan ko ang mga single, na seksing babae, nagpapasya kung sino ang magiging maswerteng babae na makakasama sa aking kama ngayong gabi, ngunit narito ako ay nagiisip, na nagnanais na ang su
Lumingon ako sa kapatid ko. Hindi ko man lang napansin na wala na siya sa tabi ni Ava. Hindi ko siya kailanman nakitang ganito kasaya, well bukod sa araw na ipinanganak si Noah at noong unang beses siyang tinawag siya ni Iris na papa.Nakakabulag ang kanyang ngiti at nagniningning ang kanyang mga mata. Mukha siyang iba sa Rowan na nakilala ko ilang taon na ang nakakaraan."Wala lang." Bulong ko, napako ang mga mata ko sa kinauupuan ng mga magulang ko.Bwisit na mga board member at kanilang walang hiyang pangingialam.“Kalokohan, Gabe. Nakalimutan mong kambal mo ako, alam ko kapag hindi ka okay." Pagpupumilit niya.Isa ito sa ilang beses na ayaw kong maging kambal. Walang makakabasa sa akin ng mas mahusay kaysa kay Rowan. Imposibleng itago ang mga bagay sa kanya.“Maaari nating pag usapan ito pagbalik mo mula sa iyong honey moon. Ngayon ang kasal mo, ayokong mabigatan ka sa aking dalahin.”“Iyan ay lubos na kalokohan. Dali na, sabihin mo na.”Nagdedebate ako kung sasabihin ko ba
Tinitigan ko ang mga ulat sa aking mga kamay ng walang laman. Nitong mga nakaraang linggo ay, kung sasabihin, mabigat. Sa madaling salita, kinasusuklaman ko ang huling dalawang linggo, lalo na dahil patuloy na humihinga ang board sa aking leeg.Maliban sa aking ama, naisip ko kung ang iba sa mga p*tangina ay walang mas mabuting gawin kaysa subukan at pilitin ako sa isang sitwasyong hindi ko gusto. Diyos ko po, pinaalis pa nila ang napakaseksi kong sekretarya at dinala ang isang lalaki. Ayon sa kanila, hindi ako pinayagang magkaroon ng babaeng sekretarya hangga't hindi ako naninirahan.Lumayo pa ang mga bastos na iyon para banta uli ako sa trabaho ko. Sabi nila kung makakita o nakarinig sila ng tsismis tungkol sa isang bagong babae sa buhay ko na hindi ko asawa, mawawala sa akin ang lahat.Sinubukan silang kausapin ni Itay bilang pinuno ng lupon, ngunit buo na ang kanilang isipan. Alinman ay tumira ako at nagpakita ng kapanahunan at responsibilidad, o iboboto nila ako at sipain ako s
Harper Dumapo ang mga mata ko sa picture ni Liam, ang yumaong asawa ko. Dalawang taon na ang nakakalipas pero namimiss ko pa rin siya.Bumuntong hininga, ibinaba ko ang walis at kinuha ang larawan. Umupo ako sa aking sira sirang sofa at tinitigan lang siya, buong pagmamahal na sinusubaybayan ang kanyang mukha. Sinusubukan namin na mag move on pero hindi naging madali. Nag propose siya sa akin noong nasa Uni kami at nagpakasal kami kaagad pagkatapos kong magka degree.Hindi talaga ako sigurado sa kanya noong una. Ibig kong sabihin, wala talaga akong karanasan sa mga lalaki, maliban kay Gabriel, ngunit hindi siya binibilang. Ang lalaking minsang naging asawa ko ay tinatrato ako na parang virus ako na hindi niya hinintay na alisin.Alam ni Liam ang lahat tungkol kay Gabriel. Alam niya kung ano ang nangyari sa aming kasal at kung bakit niya ako hiniwalayan bago ako pinalayas sa lamig isang araw pagkatapos kong ilibing ang aking kapatid.Ng pumunta ako sa ibang bansa para tumakas, nas
Tinitigan ko siya, gulat na gulat. Agad kong tinakpan ang bibig ko para lang hindi ako magmukhang tanga na nakatitig sa kanya na nalaglag ang panga.Hindi ko akalain na magku krus ang landas ko kay Gabriel. Inakala ko na ang araw na hiwalayan niya ako ay ang huling araw na titignan ko siya.Alam kong marahil ay nagtataka ka sa mga tabloid at tsismis na channel sa TV, ngunit hindi iyon ang trip ko. Masyado akong abala para tumutok sa kung ano ang nangyayari sa mga kilalang tao."Hindi mo ba ako iimbitahan?" Ang malalim niyang boses ang pumuputol sa pag iisip ko.Huminga ako ng malalim at sinabunutan ang sarili ko. Hindi ngayon ang oras para mawala ang focus ko.“Anong ginagawa dito?”Ang pagpunta niya rito ay higit pa sa isang sorpresa at alam ko rin na hindi ito nagkataon. Hindi naman. Ang Gabriel, na kilala ko, ay hindi gumagawa ng mga bagay ng walang dahilan. Kung siya ay kusang loob dito, kung gayon mayroong isang bagay na gusto niya.Gusto mo ba talagang malaman kung ano ang
“Hindi!” Sigaw ko, nagulat kahit ang sarili ko sa bangis sa likod ng pagkakasabi nito.Tinitigan niya ako ng walang pangalang emosyon. Sa loob ng ilang segundo, blangko ang kanyang mukha at isang tiyak na lamig ang pumalit dito.Napalunok ako sa delikadong agos na pumupuno sa kwarto. Ito ang Gabriel na ginamit ko. Ang Gabriel na kilala ko. Ang matigas na tao na nagiging mapanganib kapag hindi niya nakuha ang kanyang paraan.“Ganun ba? Hindi mo man lang ba pakikinggan ang sasabihin ko? Ano ang imumungkahi ko?" Mukhang kalmado na siya ngayon, pero alam kong façade lang iyon. May isang napakadelikadong hayop sa ilalim ng suit at kurbata.Isang pating na dudurog sa iyo bago mo pa malaman kung ano ang nangyayari o kung paano ka napunta sa kanyang mga hawak."Hindi," Pag uulit ko. "Ayaw kong maging bahagi ng anumang sinusubukan mong imungkahi," Kumpyansa kong sagot.Ang pakikipag deal kay Gabriel ay parang pakikipag deal sa demonyo at sinong nasa tamang pag iisip ang gustong gawin iyon
"Ano ang iyong ipinahihiwatig?" Nanginginig ang aking mga kamay, habang ang panibagong uri ng sakit ay dumampi sa akin.Inalis niya ang kanyang mga paa at sumandal. "Simple, pinanatili ko ang kumpanya at itinayo ito pabalik. Syempre, pinalitan ko ito ng pangalan at ginawa ito sa ilalim ng aking imahe. Isa ito sa maraming kumpanya ko ngayon."Galit at sakit ang bumabalot sa akin. Dapat ay nakita ko na ito. Paano ko nagawang maliitin ang kanyang kasamaan? Alam niya kung ano ang ibig sabihin ng kumpanyang iyon sa akin. Ito ay ang tanging bagay, ang tanging koneksyon na mayroon ako sa aking pamilya, ngunit pinaniwalaan niya ako na ito ay nawasak.“Bakit?” Bulong ko, habang tumutulo ang mga luha ko. “Bakit hindi mo sinabi sa akin? Bakit mo itinago?""Itinago ko ito bilang kabayaran sa pag aasawa ko sayo at pag aaksaya ng tatlong taon ng buhay ko kasama ka."“Hayop ka!” Sinugod ko siya.Ang kanyang mga salita ay pumutol sa akin at ang kanyang mga aksyon ay nawasak ako. Ganito na ba siy
HarperAng linggong ito ay naging ganap na abala. Para akong may ginagawa mula ng bumalik ako sa lungsod na ito ng hindi man lang nagpahinga.Kahit papaano mas komportable na si Lilly. Hindi pumayag si Gabriel na ipadala ang kanyang kutson, dahil mas komportable ang mayroon siya rito, ngunit pumayag siyang ipadala ang kanyang mga kumot at kumot. Ito ay gumawa ng isang pagkakaiba, na siya ngayon ay natutulog buong gabi.Gabriel, saan ako magsisimula? Umuuwi siya kahit na gabi na, pero ang lawak nito. Kami ay umiiwas sa isa't isa, sinusubukang mamuhay na parang wala ang isa. Sa tingin ko mas mabuti na gawin natin ito sa ganitong paraan. Pipigilan nito si Lilly na makita kaming nag aaway sa lahat ng oras."Mom, gusto mo ba akong makausap?" Hinihila ako ng boses ni Lilly pabalik sa kasalukuyan.Ibinaba ko ang mga damit na tinitiklop ko at umupo sa kama bago sinenyasan siyang gawin din iyon. Tumawid siya ng kwarto na nakakunot ang noo at umupo sa tabi ko.Nasa kwarto ko kami. Tulad ng
Nakatalikod sa akin ang babae at ganoon din si Gunner. Hindi ko kailangan alalahanin si Calvin dahil siya ay napukaw at ang lahat ng atensyon ay nasa sinasabi ng babae, na may malambot na ngiti sa kanyang labi.Muli, ang hindi komportable na pakiramdam na iyon ay mas bumaon sa akin. Bakit parang hindi ako makahinga? May malaking bukol na nakabara sa lalamunan ko.Nakatutok ako sa kanila. Hindi ko marinig kung ano ang sinasabi nila dahil ilang mesa sila mula sa akin, ngunit ang kapayapaan at kaligayahan na makikita sa mukha ni Calvin ay sapat na upang ipaalam sa akin kung ano ang nangyayari. Siya ay nasa isang petsa, at si Gunner ay naka tag kasama. Ang babae ay tila walang pakialam, ngunit walang paraan sa impiyerno na ako ay papayag na ibang babae ang palitan ako sa buhay ng aking anak.Hindi ko makita si Gunner, ngunit alam ko, tulad ni Calvin, masaya siyang naroon. Aalis na sana si Calvin kasama ang anak namin kung iba ang kaso.Sa kung ano mang rason, nanatili ako doon, kahit p
Ang mga salita ni Molly ay patuloy na umaalingawngaw sa aking tenga kahit na pagkatapos naming kumain. Papunta na kami ngayon sa dessert namin. Gustung gusto ko ang ice cream, ngunit ngayon ay hindi ko ito ma enjoy. Hindi noong nagawa niya akong pagdudahan ang lahat ng pinaniniwalaan ko nitong mga nakaraang taon.“Bakit ang tahimik mo?” Tanong niya habang inilalapag ang milkshake niya. "Iniisip mo ba ang sinabi ko sayo?"Nakangiting sinabi ang huling pangungusap habang nakasandal sa upuan."Syempre hindi," Pagsisinungaling ko, "Nagtataka lang ako kung paano ko mapapatawad sina Calvin at Gunner. Kahit saang anggulo ko tingnan, walang silver lining."Bilang isang abogado, nakasanayan kong tumingin sa mga bagay mula sa iba't ibang mga anggulo kapag ako ay nagtatanggol sa aking mga kliyente. Ito ang nagpagaling sa akin sa ginawa ko. Wala akong iniwan at pinagdaanan ko ang lahat ng posibleng kahihinatnan. Ginawa ko iyon sa aking kaso at wala akong nakikitang pag asa.Maaaring hindi ko
"Bakit ba kasi hinayaan kitang kumbinsihin akong lumabas para mananghalian?" Nagmamaktol ako habang pinagmamasdan ang pagkislap ng landscape sa tabi namin.Matagal tagal na rin simula noong nasa labas ako ng aming pamilya. Inisip ko ang huling beses na nasa labas ako ay ng dumalo ako sa kasal ni Ava. Sa totoo lang, nabigla ako ng inimbitahan niya ako. Sa lahat ng tao, akala ko ako na ang huling taong gusto niya sa kasal niya."Dahil kailangan mong lumabas," Sagot ni Molly, hinila ako pabalik sa usapan."Aalis ako ng bahay, Molly," Sabi ko, pagtatanggol sa sarili ko.Sobrang inis niya sa akin."Ang pagpunta sa hardin ay hindi binibilang bilang paglabas," Sagot niya. "Ngayon, itigil ang pagrereklamo at umupo ka lang at magpahinga. Masisiyahan ka sa maliit na pamamasyal na ito. Pangako ko sayo yan."Nagdududa ako diyan."Pagkasabi nito, sumandal ako sa upuan at pumikit. Ang aking isip ay tumatakbo ng isang libong mga saloobin bawat minuto. Hindi ko sila mahawakan o makontrol.Mula
Emma.“Kailangan mong lumabas sa kwartong ito, Emma. Hindi mo maaaring gugulin ang iyong mga araw sa tambakan na ito." Sinabi sa akin ni Mom, ngunit hindi ko man lang iniwasan ang kanyang tingin dahil ang mga mata ko ay nakatuon sa malungkot na seryeng pinapanood ko.Umupo ako sa aking kama, naka-pajama pa rin, na may ilang meryenda na nakakalat sa aking duvet. Nagkaroon ako ng iba't ibang inumin at isang batya ng ice cream, na kasalukuyang nilulunod ko ang aking sarili. Sarado ang mga kurtina ko, pinapatay ang sikat ng araw mula nang magkaroon ako ng mga blackout curtain ilang buwan na ang nakalipas."Iyan ang sinisikap kong sabihin sa kanya, ngunit ang mapahamak na babae ay hindi makinig sa akin," Pinaputok ni Molly.Naramdaman ko ang mga nakatitig niyang punyal sa gilid ng aking ulo, ngunit hindi iyon nag abala kahit kaunti. Gusto ko lang mapag-isa para ako ay magdusa sa aking paghihirap. Kung tutuusin, ako ang nagdala nito sa sarili ko.“Anong sasabihin ni Gunner kapag nakita
Nakita ko si Rowan pagkapasok namin sa loob. Katulad ng kapatid niya, naka black suit siya. Nakarating kami sa harap ng chapel nang pumasok ang pari."Hello, Harper," Magalang na bati ni Rowan, na may isang nakaka welcome na ngiti.Ako ay lubos na nabigla. Siya ay ganap na nagbago walang katulad ng Rowan na naaalala ko. Dati, malamig at malayo ang tingin niya, parang may chip sa balikat, na ginagawa niya noon. Pero ngayon, mukhang mainit siya. Parang wala na ang kadilimang minsang sumakit sa kanya."H-Hi." Nauutal kong sabi.Nagtaka ako kung nagawa niyang makipagbalikan sa ex girlfriend niya. Kung tutuusin, alam ng lahat na nagbago siya matapos siyang mawala at napilitang pakasalan si Ava. Oo, malamang na iyon. Kinasusuklaman niya si Ava, kaya malamang ang pagbabagong ito ay dahil sa kanyang kapatid na si Emma."Simulan na natin, di ba?" Nagsalita ang pari at tumango kaming tatlo.Katabi ko si Gabriel, habang si Rowan naman ay nasa likod namin.Binabawasan ko ang mangangaral kap
Tinignan ko ang mga huling dinagdag bago tinitigan ang sarili ko sa salamin. Kinabahan ako dahil ngayon ang ikatlong araw ng kasal ko.Grabe naman kapag nilagay ko yun diba? Ang tanging ginhawa na nakukuha ko ay ang pagpapakasal ko sa parehong lalaking pinakasalan ko ilang taon na ang nakalilipas. Ang una kong asawa.Sinuot ko ang aking coat, kinuha ko ang aking pitaka at lumabas ng kwarto. Parang nakuryente ang hangin habang binabalot ng pag aalala ang bawat pulgada ng aking kaluluwa.Dinala ni Gabriel ang bagong kontrata noong gabing iyon ayon sa napagkasunduan at ngayon makalipas ang isang araw, makikipagkita kami sa pari para magawa namin ang gawa.“Handa ka na ba?” Tanong ni Gabriel pagtapak ko sa sala.Hindi ako nakasagot. Pakiramdam ko ay barado ang iniisip ko, kaya sa halip, tumango na lang ako."Bakit hindi ako makakasama sayo?" Tumango si Lilly kaya napalingon ako sa kanya.Nakaupo siya sa L-shaped couch, nakakunot ang noo, nakahalukipkip ang mga kamay sa dibdib. Hindi
Itinulak niya ang dokumento sa counter. Pagkuha nito, dinadaanan ko ito. Ipapasuri ko ito sa aking abogado pagkatapos, ngunit palaging magandang sumailalim muna sa isang kontrata. Kung may isang bagay na itinuro sa akin ng aking kapatid, ito ay ang hindi ko dapat lagdaan ang anumang bagay na hindi ko nabasa.Ang mga pangunahing kaalaman na aming napag usapan ay naroon. Ang kontrata ay may bisa ng hindi bababa sa dalawang taon. Sa pagtatapos nito, kukuha ako ng Unity Venture at ilang sustento. Patuloy din ang pagsuporta ni Gabriel kay Lilly. Sinabi rin niya na gusto niyang kilalanin si Lilly bilang kanyang anak at ang apelyido nito ay papalitan ng Wood.Iyon ang pinakamahalaga sa akin, kaya pagkatapos basahin at muling basahin ang mga ito, inilapag ko ang mga papel."May reklamo ba?" Tanong niya sabay abot sa akin ng panulat."Wala, ngunit gusto kong magdagdag ng ilang mga takda." Tinitigan ko ang panulat, ngunit hindi ko ito kinuha."Anong uri ng mga takda?"Huminga ako ng malali
Harper.Halos isang linggo na simula ng iwan kami ni Gabriel kasama ang kanyang driver at nagmaneho paalis. Wala akong narinig na kahit ano mula sa kanya, ni hindi ko siya tinitigan. Hindi rin siya nakapunta rito, kaya naniniwala akong tumutuloy siya sa isa sa marami pang property niya.Mahirap subukang makipagkasundo, lalo na para kay Lilly. Siya ang tipo ng tao na hindi nakakatulog ng maayos sa isang banyagang kama. Oo naman, ang kama ay kahanga hanga at ang kutson ay mas kumportable kaysa sa isa na mayroon siya sa bahay, ngunit ang problema ay hindi ito ang kanyang kama.Sa puntong ito, natutukso akong hilingin kay Gabriel na ipadala dito ang kanyang kama kung magpapatuloy ang mga bagay bagay. Siya ay hindi halos nakakatulog at ang kaunting oras na nakakatulog siya, kailangan akong nandoon para makatulog siya ng kumportable.Hindi rin ako naging mapayapa. Iniisip ko tuloy kung tama ba ang naging desisyon ko sa pagpayag kong magpakasal ulit. Ang mabuhay kasama si Gabriel ay isang