Umikot-ikot ako. Laking gulat ko ng makita si Rowan na nakatayo sa likod ko.Maaari bang lumala ang araw na ito? Tanong ko sa sarili ko, umuungol sa loob.“Rowan?” Napasigaw ako, natigilan. “Anong ginagawa mo dito?”Sa dinami-dami ng pagkakataon na nakabangga ko siya, bakit ngayon kapag nakatayo ako sa harap ng isang sex toy shop?Ito ay dapat ang pinakanakakahiya na bagay na naranasan ko. "Maaari ko bang itanong sa iyo ang parehong bagay?" Sabi niya sabay tingin sa likod ko.Pakiramdam ko namumula ang pisngi ko, dahil alam kong wala akong sasabihing makakaalis sa sitwasyon ko. Nakatayo ako sa harap ng shop at ang mga bintana nito ay nakadispley ng iba't ibang sex toys. Mahirap ipagkibit-balikat kung anong klaseng tindahan ito.Ibinalik ko ang tingin ko sa tindahan bago humarap sa kanya ng kinakabahan. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan, pero ako."Nandito ako para mamili ng mga maternity na damit at bumili ng mga gamit para sa sanggol," pagsisinungaling ko.Nakatingin
Nakangiti at sinenyasan kami ng store attendant. "Sundan mo ako. My name is Wendy and we have just received beautiful exclusive pieces na sigurado akong magugustuhan ng asawa mo”Bago ko pa siya maitama sa pagkakamali niya. Hinawakan ni Rowan ang kamay ko at marahan akong hinila papasok sa tindahan. Nakasunod sa likod ni Wendy na parang tuta.Pinaupo niya kami sa isa sa mga sofa saka umalis. Lumingon ako at sinamaan ng tingin si Rowan. Ganap na asar."Ano iyon sa likod?" I fume, feeling ko umabot sa mga delikadong peak ang galit ko.Tinatamad siyang tumingin sa akin, bago ako sinagot ng isa pang tanong. "Ano ang ano?"“Huwag mo akong paglaruan! Bakit mo ako tinawag na asawa, nakalimutan mo bang hiwalay na tayo? O nililigawan mo ngayon si Emma?""Here are the pieces" sabi ni Wendy na naglalakad papunta sa amin na may dalang salansan ng mga damit.Ano bang meron sa kanya at humarang sa akin. Galit ako ngayon sa kawawang kaluluwa dahil naasar si Rowan sa akin."Paano kung magsim
Rowan.Fuck! Pinagmamasdan ko ang pagtakas ni Ava mula sa tindahan. Gusto ko siyang sundan, pero alam ko na nasiraan ako ng husto.Nakita ko ang gulat sa mga mata niya, pero para akong nababaliw. Natigilan ng tuluyan ang isip ko nang makita ko ang halos hubad na katawan niya. Hindi ko namalayan na lumipat na ako o nakorner ko na siya. Hanggang sa itinulak niya ako palayo ay napagtanto ko kung ano ang gagawin ko.Asawa ko siya for fucks sake, pero never niya akong naapektuhan sa level na ito. Ilang beses ko na siyang nakitang hubo't hubad pero iba na sa pagkakataong ito. Hindi ko maipaliwanag ito, ngunit ito ay. Parang first time ko siyang nakita.Maganda ang aming buhay sex, ngunit lagi akong nagpipigil. Mahal ko pa rin si Emma noon at sa tuwing humihingi ako ng intimacy kay Ava, parang pinagtaksilan ko si Emma.Ito ang pinakamahirap sa simula ng aming kasal. Nalulunod ako sa guilt sa tuwing hahawakan ko si Ava. Laging iniinom ang sarili kong katangahan pagkatapos namin. Pagkata
“Sir?” siya pick up sa unang ring."May bagong artikulo tungkol sa amin at Ava na umiikot, gusto ko itong ibagsak" Ungol ko, na pinalakas ng galit."Nakikita ko, bigyan mo ako ng sampung minuto""Ipaalam din na kung may mahuhuling sumulat ng mga artikulo tungkol sa pribadong buhay ni Ava, mahaharap sila sa pagkabangkarote""Opo, ginoo"Pinutol ko na ang telepono, nauutal pa rin.Si Ava ay palaging isang pribadong tao. Pinoprotektahan ko ang kanyang privacy sa buong baybayin. Hindi mahalaga kung ano ang kinakailangan."Anong nangyayari sa inyo ni Ava, Ro?" tanong ni nanay pagkatapos niya. Ang kanyang titig ay tumatagos sa akin na para bang sinusubukan niyang hanapin ang mga sagot sa pamamagitan ng pagtitig ng malalim sa aking kaluluwa.Natutuwa akong hindi siya nagtanong kung totoo ang alingawngaw ng pagbubuntis. Hindi ko iyon sikretong sabihin at hindi ko rin sasabihin sa kanya."I don't know" frustration kong sagot sa kanya."Sinabi sa akin ni Kate na malayo ka kay Emma. Sin
Ava. Sa sandaling nakita ko ang aking mga magulang sa aking pintuan, alam kong nakita nila ang mapahamak na artikulo. Ipinadala sa akin ni Letty ang link ilang minuto pagkatapos kong makauwi. Naiinis ako nito nang higit pa sa dati. Hindi pa ako handang ipaalam sa iba at pinasabog ito ng maldita na paparazzi sa buong internet. Hindi man lang ako nag-alala sa reaksyon ng iba. Ang pag-aalala ko ay nasa reaksyon lamang nina nanay at tatay. Wala lang akong nagawang paraan para sabihin sa kanila na buntis ako. Ang buong bagay ay mas kumplikado dahil hindi pa rin sila kinakausap ni Ethan. Ang artikulo ay nawala ilang minuto bago dumating ang aking mga magulang. Malaki ang hinala ko na may kinalaman si Rowan dito. Pangalan lang niya ang nagdala ng galit na walang katulad. Napailing ako sa mga nangyari sa changing room at tinuon ang atensyon sa mga magulang ko na nakatingin sa akin ng nagtatanong. "Nakita mo ang artikulo hindi ba?" tanong ko ang obvious. Tahimik ang bahay. Higit s
Ito ang isa sa aking pinakamalaking pag-aalala. Ayokong tingnan ako ng anak ko sa negatibong paraan. Masasabi ko sa kanila ang totoo, ngunit iyan ay nangangahulugan na ang kanyang ama ay parang isang sicko. Tumayo si mama at umupo sa tabi ko. Hinila niya ako sa mga braso niya at niyakap ako ng mahigpit. Pakiramdam ko nagsisimula nang mapuno ng luha ang mga mata ko. Damn hormones. "It's okay baby, don't worry about it. Mahal ka pa rin namin at mamahalin namin ang bata.” Dagdag pa ni Dad, sumama sa amin. Nanatili kami sa yakap ng isa't isa bago maghiwalay. “Isa pang apo. Ito ay napakahusay. I better start shopping” tuwang-tuwang sabi ni nanay, napalitan ng ngiti ang mukha nito. Literal na tumatalon-talon siya na parang school girl. "Ilang mga tao ang maaaring magyabang na sila ay mga lola sa apatnapu't tatlo? Ako ay isang bata at sisiw na lola at masigla pa rin akong tumakbo kasama ang aking mga apo” Tawa kami ng tawa ni Dad habang umiikot-ikot si nanay sa aking sala na p
"Thank you, my love" pilit kong ngiti sa labi. "Maghahanda ako ng hapunan. Tapusin mo na para maligo ka na” Iniwan ko ang kahon ng mga damit, pumunta ako sa kusina. Hindi pa rin ako sigurado kung ano ang gagawin sa mga damit. Wala akong gusto kay Rowan. If we're being honest, ito ang una kong nakuha sa lalaki. Ang pag-iisip ng mga damit ay napaisip ako sa eksena sa pagpapalit. Hindi ko pa rin alam kung ano ang pinasok niya. May hindi tama. He was behaving so unlike himself. Nandidiri ako sa nakita kong pagnanasa sa mga mata niya. Naiinis ako na naramdaman ko ang matigas niyang titi na dumidiin sa tiyan ko. Hindi ako nakitang kaakit-akit ni Rowan. Never look at me like he wants to eat me up, so what the hell has changed. “Ava” Napalingon ako sa boses niya. Gulat na nakatingin sa kanya habang nakatayo sa pintuan ng kusina. "Anong ginagawa mo dito at paano ka nakapasok?" Tanong ko, pakiramdam ko ang maaga kong galit ay nagsimulang bumangon. "Noah papasukin mo ako" sagot niya
Ngayon ay wala ako sa pinakamagandang mood. Higit sa lahat ay galit pa rin si Noah sa akin sa pagpapaalis ni Rowan. Akala ko natakpan ko na ng maayos. Nakikita niya pala ang kalokohan ko.Sa mga ganitong pagkakataon, sana hindi na lang kami nagpanggap sa harap ni Noah. Alam kong akala namin pinoprotektahan namin siya. Na binibigyan namin siya ng masayang pagkabata. Ang ginawa lang namin ay niloko siya. Ngayon nasa isip niya na minsan kami ay nagmamahalan at maaari kaming maging muli.Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya ang totoo ng hindi nadudurog ang kanyang munting puso. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya na lahat ng pinaniniwalaan niya tungkol sa akin at kay Rowan ay kasinungalingan.Ang pinakamalaking takot ko ay kamumuhian niya tayo sa pagsisinungaling sa kanya kung lalabas ang katotohanan. At muli, hindi tayo maaaring magpatuloy sa ganito. Hindi tayo pwedeng magpatuloy na maniwala na merong pagkakataon para sa akin at kay Rowan.Bumuntong hininga ako at bu
Ava. Bumalik ang mga alaala ko, at ang sabihin na galit ako ay isang understatement. Sobrang galit na galit ako. Galit na galit ako."Sinungaling ka!"Sumigaw ako kay Rowan, ang kamay ko ay tumama sa kanyang dibdib. Parang tumama ako sa pader, pero wala akong pakialam. "Sinungaling ka, gago ka." Sa loob ng ilang buwan. Buwan, RowanAng kaalaman na bumalik na ang aking mga alaala ay sumisikat sa kanya. Takot ang pumuno sa kanyang mga mata, at sa una'y nagulat ako dahil hindi kailanman nagpakita ng takot si Rowan, pero naalala ko na galit ako sa kanya.Kailangan kong umalis. May pupuntahan ako,” sabi ko nang hindi talaga tumitingin sa sinuman.Hinahanap ko ang kwarto, at nang makita ko ang susi ng kotse ko, kinuha ko ito. Nasa gitna na akong umalis nang hawakan ni Rowan ang kamay ko at pinigilan ako."Hindi ka makakaalis." Kailangan kitang dalhin sa ospital; nahimatay ka, Ava. Kailangan mong magpatingin sa doktor.” Malambot ang kanyang mga mata habang nagmamakaawa siya sa akin."B
"Nagulat ako, pero humanga rin." sabi ni Reaper, at swear ko, narinig ko ang kasiyahan sa kanyang boses. "Ang lahat ay nagsalita kung gaano mo siya kamahal; hindi ko akalain na masasaktan mo siya, lalo na para kay Ava." "Ang mga tao ay walang alam."Tulad ng sinabi ko, saka lang ako naisipan. Ang pagmamahal ko kay Emma ay tuluyan nang nawala. Patay na ito, at marahil matagal na itong patay. Ang nararamdaman ko para kay Ava ay mas malakas.Sa pagninilay, nahulog ako kay Emma at sa ideya ng pag-ibig. Bukod pa rito, lahat ay nagsasabi na para kami sa isa't isa. Na tayo ay perpekto nang magkasama. Sa tingin ko, pumasok ito sa isip ko. Narinig ko itong sinabi nang napakaraming beses noong bata pa tayo na baka na brainwash ako nito na isipin na ito ang katotohanan.Gusto ng lahat na magkasama kami, pati na rin ang mga ina namin, na pinilit kaming laging magkasama. Paano kung ang akala kong pag-ibig ay wala kundi isang ideya na itinanim sa ating mga isipan ng ating mga ina? Isang pantasy
Rowan. Tinititigan ko ang blangkong screen ng laptop ko, hindi talaga ako nasa mood magtrabaho. Naglalaro si Noah ng video games, at natutulog si Iris. Matagal na mula nang umalis si Ava para ihatid si Gunner; dapat nandito na siya ngayon.Mula nang mag-shootout siya, palagi na akong nag-aalala para sa kanya. Hindi ko maalis ang takot na bumabalot sa akin tuwing nasa labas siya. Hindi ko maalis-alis ang takot na baka mawala ko siya sa kamatayan. Halos nagawa ko na noon, at nag-iwan ito ng marka sa akin.Gagawin ko ang lahat para masiguro na siya ay ligtas. Kasama na rito ang pagpapadala sa taong nanakit sa kanya sa isang lugar kung saan hindi na siya makakapagpahirap kay Ava muli.Bumubuntong-hininga ako at tumayo. Ang isa pang bagay na ikinabahala ko ay ang pahayag ni Ava ngayon. Hindi ko maintindihan kung bakit at paano niya pinaniniwalaan na inosente si Emma. Na-realize ko na lang ito nang huli, pero si Emma ay matagal nang sumusunod kay Ava simula nang mapansin niyang nagbago
"Magandang umaga," bati ko, nakatayo sa pintuan ng kusina. Si Gunner ay nagmamadali at niyayakap ang kanyang ama habang sinasabi ang tungkol sa magandang oras na kanilang pinagsaluhan ni Noah sa aming bahay.“Magandang Umaga, Ava.”Tinutukso ko ang sarili ko. Sinusubukan niyang mag-multitask. Inaalagaan niya ako habang nakikinig sa kanyang anak at sinisikap pa ring gawin ang kanyang trabaho."Maaga pa ba ito?"Tinanong ko siya. “Maaari akong bumalik sa kanya para makapagpatuloy ka sa iyong trabaho nang walang abala.”"Hindi, ayos lang, pero salamat." Malapit na akong matapos,” sagot niya. "Plus, ngayon ay Linggo; may ginagawa kami tuwing Linggo."Ngumiti ako at tumango. Nasa isip ko nang humingi ng paumanhin nang muling makuha ng bahay sa tabi ang aking atensyon. Ang kusina ni Calvin ay nakaharap sa likod-bahay ng bahay."Calvin?" tawag ko, at tumingin siya pataas."Oo?""Sino ang may-ari ng bahay na iyon? Hindi ko maintindihan kung bakit ako naaakit dito."Pinaikot niya ang
"Hindi ako sigurado, pero magtiwala ka sa akin," sagot ko sa kanya. "Ang mga instinct ko ay hindi kailanman nagkakamali." Mukhang hindi siya sigurado sa simula hanggang sa punasan niya ang kanyang mga tampok, at alisin ang ekspresyon mula sa kanyang mukha. Pagkatapos, tumayo siya at lumapit upang tumayo sa tabi ko. Bago ko pa maunawaan kung ano ang ginagawa niya, binigyan niya ako ng mabilis na halik at agad na humiwalay."Sige," simula niya. "Pagkakatiwalaan kita, pero kung mali ka, pagbabayarin ko siya sa pananakit niya sa iyo."May pinal na tono siya, na sinasamahan ng isang bagay na lubos na mapanganib.Tinatanggap ko ang kompromiso. "Sige, pero makikita mo na hindi ako nagkakamali dito."Wala siyang sinasabi; hinahalikan lang niya ang aking noo at pagkatapos ay bumalik sa kanyang kape. Nag-usap pa kami nang kaunti. Walang partikular na mahalaga, pero masarap ang pakiramdam.Makipag-usap sa kanya at makasama siya, ang lahat ay tila maganda. Para bang nasa bahay ako pagkatapo
Hindi ako nakatulog nang maayos kagabi, at kitang-kita ito sa hitsura ko ngayong umaga. Pagod na pagod ako, pareho sa isip at katawan. Si Rowan at ako ay hindi na natulog sa parehong kama mula noong gabi ng aming date. Sa unang pagkakataon mula noon, naisipan kong imbitahan siya pagkatapos naming umuwi mula sa istasyon ng pulis. Mabagal akong naglalakad papuntang kusina. Maaga pa, at malamang ako lang ang gising. Kailangan ko ng kape agad kasi kailangan kong ibalik si Gunner. Sinabi ni Calvin na magiging abala siya at baka hindi niya makuha siya, kaya't inalok ko na ihatid siya.Nagiingat, tinatawid ko ang threshold papuntang kusina pero bigla akong natigilan. Naupo si Rowan sa kitchen island na may mainit na tasa.Lumingon siya nang marinig ako, at nagtagpo ang aming mga mata."Hindi ka makatulog?""tanong niya, tumatayo."Tumango na lang ako habang pinapanood siyang buksan ang aparador para kumuha ng isa pang tasa. Nang hindi ko siya tinanong, nagbuhos siya sa akin ng kape mula
Nakarating kami sa istasyon, at tumaas ang aking pagkabahala. Naging sobrang nerbiyoso ako, hindi ko talaga alam kung gusto kong marinig ang sasabihin ni Brian. Ano ang gagawin ko kung siya talaga ang nasa likod ng aking tangkang pagpatay?Sige, hindi kami magkasundo, pero kilala ko na siya simula pagkabata ko. Magkasama kaming lumaki, at para sa akin, siya ang aking kapatid. Nakatira kami sa parehong bahay hanggang sa siya ay magtapos at lumipat sa kolehiyo."Okay ka lang?""Tanong ni Rowan, ang kanyang pag-aalala ay nakikita sa kanyang mukha.""Medyo kinakabahan lang."Hawak niya ang kamay ko bago niya ako hinagkan nang malumanay. Hindi ako tumitigil dahil kailangan ko ito. Kailangan ko siya."Okay lang ang lahat; huwag kang mag-alala." Pinatibay niya ako pagkatapos humiwalay.Tumango ako, at lumabas kami ng kotse. Hawak pa rin ang kamay ko sa kanya, naglakad kami patungo sa istasyon at pumasok. Ang iba ay sumunod din sa amin, at kami ay dinala sa opisina ng hepe ng pulis."Sal
Tumango ako, nauunawaan kung bakit siya kinakabahan sa tawag. Gusto kong magmadali roon nang mabilis hangga't maaari, pero may mga bisita rin kami, at abala pa rin ang kaarawan ni Noah."Tapusin muna natin ang party ni Noah, saka tayo makikipagkita kay Brian," sabi ko sa kanila habang tumatayo.Sang-ayon kaming lahat doon at bumalik kami sa party.Tama ako; iniwan ni Rowan si Iris sa mga magulang ko. Pumunta ako sa mga kaibigan ko na may mga nag-aalalang ekspresyon sa kanilang mga mukha.Ano'ng nangyayari? At nasaan sina Emma, Trevor, at Kate?Ang mga mata ni Letty ay nag-iikot sa paligid, marahil ay hinahanap ang kanyang kasintahan."Naaresto si Emma, kaya sinundan siya nina Trevor at Kate papunta sa istasyon."Ano?Ang kanilang gulat na sigaw ay nagulat sa ilang mga bata na naglalaro malapit sa amin. Pinatahimik ko sila at saka ko sinabi sa kanila ang lahat ng nangyari. Si Calvin ay may malamig at walang pakialam na hitsura, samantalang si Corrine at Letty ay mukhang naguguluha
Patuloy akong nakatitig sa mga opisyal sa pagkabigla. Lahat tayo. Parang lahat kami ay natigilan, hindi makapaniwala sa nangyayari.Hindi hanggang matapos nilang ikulong siya at sinimulan na siyang hilahin, doon lamang nagising si Trevor at Kate at kumilos."Anong nangyayari?" Mali ang tao na napuntahan mo!Sumigaw si Trevor, pero tiningnan lang siya ng mga pulis nang masama.Tumigil sila at humarap upang tingnan siya. Parang nasa panaginip si Emma. Parang nalayo siya somehow, at may ekspresyon ng hindi makapaniwala sa kanyang mukha."Siyempre, hindi natin ginawa," sagot ng blonde. "Sabi niya mismo na siya si Emma Sharp at siya ang ipinadala naming arestuhin."Hindi kumilos si Emma, at hindi siya lumaban. Nakatayo siya nang parang estatwa, ang kanyang mga mata ay nawawala at nalilito. Naiintindihan ko siya, though. Nalito rin ako nang husto. Bakit nila siya arestuhin? Bakit nila iisipin na siya ang may kasalanan sa aking sinadyang pagpatay?"Dapat may pagkakamali." Hindi susubukan