Hinalikan ko siya sa buong mukha niya, mas hinigpitan ko ang pagkakahawak niya.“Mom!” humagikgik siya, pero hindi niya ako tinutulak palayo.“Na-miss kita ng sobra! Kamusta ka dito ngayon?" Tanong ko sa kanya habang lumalayo ako ng kaunti kahit hindi ko siya binitawan.Pareho kaming nasa sahig, pero wala akong pakialam. I was just so fucking happy na kasama ko siya dito."Sinundo ako ni Dad. Sabi niya kailangan mo ako. Surprise sana yun kaya hindi ko sinabi sayo nung nag-usap tayo kahapon"Pagkatapos lang niyang banggitin ang kanyang ama ay napagtanto kong nakatayo si Rowan sa kanyang harapan. Nagtagpo ang aming mga mata. May nakikita akong emosyon sa mga mata niya, pero hindi ko mawari kung ano iyon."Hi" mahinang sabi ko.Araw-araw siyang pumupunta sa bahay ko para lang magpa-check up. Naging supportive siya at mabait. Isang bagay na ikinagulat ko pa rin. Ibang-iba siya sa Rowan na nakasanayan ko na hindi ko alam kung paano magre-react sa version niya na ito.Totoo sa kanyan
EthanNang isagawa ko ang aking plano, hindi ko inaasahan na maiinlove ako sa kanya. Iyon ang pinakamalaking hindsight na nalaman na nangyari sa akin.Akala ko magiging madali. Patayin mo lang siya at makukuha ko ang lahat ng pinaghirapan ko. Hindi ko alam na ito ay magiging mas mahirap kaysa sa anumang nagawa ko.Hindi si Ava ang uri ng babae na hindi mo pinapansin. Hindi siya yung tipo ng babae na tatalikuran mo. Siya yung tipong naiinlove ka. Yung tipo ng babae na gusto mong maging mas mabuting lalaki.Alam ko sa sandaling nagsimula akong mahulog sa kanya. Sinubukan kong pigilan ito, ngunit imposible. Ito ay katulad ng pagsisikap na maiwasan ang isang ulo sa banggaan. Ito ay halos imposible.Nang malaman kong nahulog na ako sa kanya, sinubukan kong ayusin ang mga bagay ngunit huli na ang lahat. Ang pinsala ay nagawa at alam kong sandali na lamang bago lumabas ang katotohanan. Imbes na bitawan siya at umatras, kumapit ako sa kanya sa kaunting oras na alam kong kasama ko siya.A
Kasabay ng pag-iisip na iyon ay isa pang sumasakit sa aking ulo."Nandito ka para sabihin sa akin na ayaw mo sa sanggol at nagpapalaglag ka, tama ba?" I ask her stiffly, every joint in my body locking.Matalim ang tingin niya sa akin. Nag-aapoy ang apoy sa loob ng mga brown orbs na iyon. Saglit kong nakita ang lumang Ava pabalik. Yung naging siya bago ko siya sinira.“Bakit mo naman naisip iyan?” siya snaps. "Inaamin ko, noong nalaman kong wala ako sa tamang pag-iisip at naisip ko na ang sanggol ay mas mahusay na hindi ipanganak, ngunit mabilis akong bumalik sa aking katinuan."Nakahinga ako ng maluwag. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung sinabi niya sa akin na ayaw niyang magkaroon ng anak ko.“Naparito ako para sabihin sa iyo dahil gusto kong malaman kung ano ang gusto mong gawin. I know that you don't really care about me kaya siguro hindi mo rin pakialam ang baby. Gusto mo bang mapunta sa buhay niya?"Nag-isip muna ako bago sumagot. "Hindi"Masakit sa akin na sabihin
Ava.Umupo ako sa isang private booth habang kumakain ng cake. Si Noah ay nagpapalipas ng gabi sa Rowan's kaya ako ay walang anak ngayong gabi.Naging maganda ang pakiramdam ko sa hindi malamang dahilan. Sa sobrang sarap ng pakiramdam ko, nagpasya akong kumuha ng makakain. Nasa mood ako para sa ilang comfort food. That’s why I was currently here eating dessert na parang ilang araw na akong nagugutom.Ang pagbisita ko sa bilangguan ay puno ng kaganapan. Lubos kong inaasahan na sasabihin sa akin ni Ethan na ayaw niya sa sanggol. Sa halip ay nakakuha ako ng higit pa sa napagkasunduan ko.Ang kanyang pagtatapat ng pag-ibig ay nag-iwan sa akin na walang laman sa isang paraan. Kailangan niyang maunawaan na huli na ang lahat. Hindi ko na iisipin na makasama siya. Sinubukan niya akong patayin para sa langit! Kung babalikan ko siya, ano ang sinasabi nito tungkol sa akin?Hindi ako naging malupit para ipagkait sa kanya ang kanyang mga karapatan bilang ama. Kahit na ayaw ko siyang makita ng
Nagkibit balikat ako, "Oo naman, kung ganyan ang gusto mong gawin""Isang salita mula sa akin at ni Rowan ay magiging sa iyong asno...naisayaw namin ang larong ito bago si Ava. Alam mo ang dapat kong sabihin kay Rowan ay naging masungit ka sa akin at sasabog ka niya” Dati, napapayuko na sana ako. Ayaw kong magkaroon pa ng problema kay Rowan, kaya hahayaan ko siyang ipahiya ako. Magpapakasaya siya dito. Feeling powerful na nagawa niya akong bawasan sa wala.Binigyan ko siya ng ngiti. "Sige lang. Sa totoo lang, hindi ako nagbibiro. Sa katunayan, bakit hindi mo ilabas ang iyong telepono ngayon at tawagan siya?" Hinahamon ko siya. "Sa tingin mo ay hindi ko gagawin?""I'm counting on you doing it" matipid kong sagot. Unti-unti, bumabalik ang tingin ko sa sarili na akala ko ay nawala pagkatapos akong pagtaksilan ni Ethan. Hinding-hindi ako papayag na ang isang tao ay magpatama sa akin muli. "Anong nangyayari dito?" sabi ng isang matigas na boses. Tumingala ako at nakita ko si Co
"Ava pwede ba tayong mag-usap?" pagmamakaawa ni nanay nang umalis na ako.Tinitigan ko siya, hindi sigurado kung ano ang gusto niya. Ano ang dapat pag-usapan? Hindi ba nasabi at nagawa na ang lahat?"Wala na tayong dapat pag-usapan, Inay" pagpupumilit ko. Sa pagbabalik-tanaw, nakikita ko ngayon kung paano ako gumawa ng pagkakaiba pagdating sa kanya at sa ama. Habang sina Emma at Travis ay tinutukoy sila bilang nanay at tatay, sa akin sila ay Ama at Ina. Malinis, hiwa at ganap na impersonal. I never truly acknowledged them as my parents, kasi deep inside alam ko lang. Hindi kinasusuklaman ng mga magulang ang kanilang mga anak. Hindi pinababayaan ng mga magulang ang kanilang anak at tinatrato sila na parang tae. Ginawa ko ang tinatawag kong impersonal dahil sa espirituwal na antas, hindi ko sila tinuring na aking mga magulang. "Please, nagmamakaawa ako sayo." pagmamakaawa niya na may luha sa mga mata.Nakakailang tingnan siya na may luha sa mga mata. Namumula at nanlambot ang mu
Nakikita ko ang lungkot sa mga mata niya, pero wala akong pakialam. Ilang taon na niya akong sinasaktan. Wala ito kumpara sa kailangan kong tiisin sa mga kamay niya at ng pamilya niya.At saka, hindi ako sigurado kung bakit siya mukhang nasaktan. Sigurado ako na ang tanging dahilan kung bakit siya narito ay upang subukang iligtas ang kumpanya ng kanilang pamilya. “Masakit na isipin mo iyon sa akin. Na iisipin mo na ang dahilan lang ng paghingi ko ng tawad ay para mailigtas ko ang kumpanya. At isa pa, wala akong ibang dapat sisihin kundi ang sarili ko. Dahil sa sarili kong mga kilos kaya hindi mo ako mapagkakatiwalaan" Kung titingnan mo siya ngayon, hindi mo masasabing siya rin ang babaeng sumisigaw sa akin sa kaunting pagkakamali. Kung sino ang nagtrato sa akin noon na parang hindi ako mahalaga. Napaka weird. Hindi pa kami nagkaroon ng heart to heart, kaya medyo nakakabagabag ang pag-upo dito habang ibinubuhos niya ang kanyang puso. “Talagang gusto ko ang iyong kapatawaran. Gust
Napatingin ako sa papel sa table ko, hindi ko alam kung anong gagawin ko. Nasa bahay ako ngayon. Nakabalik ako tulad ng isang oras ang nakalipas. Sa buong oras, ginugol ko ito sa pagdedebate kung bubuksan ko ba ito o punitin. Ang papel ay nasusunog sa isang butas sa aking pitaka sa buong oras na ako ay nagmamaneho pauwi. Ngayon, narito ako. Nakatitig pa rin dito. Ang isang bahagi ng akin ay na-curious tungkol sa nilalaman nito. Ang iba naman ay walang pakialam sa nakasulat. Kinasusuklaman ako ng lalaking sumulat nito. Ano ang mabuting maidudulot ng pagbabasa ng liham na isinulat niya? Pinulot ko ito, malapit nang mapunit, ngunit pinigilan ako ng isang boses. 'Basahin mo na lang ang maldita. What’s the worst that could happen?’ bulong ng aking panloob na boses. Napangiwi ako sa mga salita. Sikat na mga huling salita. Naisip ko sa sarili ko.The worst thing that could happen is sinaktan niya ako. Ang mga salita ay mapanganib. Nagdudulot sila ng mas maraming pinsala kaysa s
Harper.Kinaumagahan, wala nang makita si Gabriel habang kinuha ko ang aking almusal at naghanda para umalis para sa trabaho. Nung pasakay na kami sa kotse tinanong ko yung driver kung nasaan si Gabriel, nalaman ko bang umalis na siya papuntang trabaho.Ito ang unang pagkakataon na magkahiwalay kaming pumasok sa trabaho mula noong nagsimula akong magtrabaho para sa kanya. Hindi ko alam kung gumaan ang loob ko o hindi.Dahil wala siya, nagpasya akong ihatid muna si Lilly sa school. Hindi pa namamatay ang kanyang excitement. Buong biyahe papunta sa paaralan ay patuloy niyang pinag uusapan si Sierra. Kilala ko ang aking anak na babae, at alam kong hindi siya kailanman naging ganito kasabik o kasaya pagdating sa ibang babae.Oo naman, mayroon siyang mga kaibigan sa bahay kung saan kami nakatira, ngunit wala sa kanila ang pinag uusapan. Sasabihin ko na ang mga babaeng iyon ay higit na kakilala kaysa kaibigan ng aking sanggol na babae.Hindi niya sila pinapunta sa mga sleep-overs, at ku
Sa pagpapasya na huwag pansinin ang mga ito, tumayo ako muli, kinuha ang aking amerikana at umalis sa aking opisina. Alam kong wala akong gagawing trabaho, kaya bakit kailangan ko pang subukan?Nag text ako sa aking driver tinanong siya na dalhin ang kotse bago pumasok ng elevator. Makalipas ang ilang minuto, nasa underground parking na ako.“Mr. Wood,” Bahagyang yumuko siya habang pinagbuksan ako ng pinto ng sasakyan.Tumango ako pagkapasok ko. Pumasok na siya at nagsimula na kaming gumalaw.Upang pumatay ng oras, nagpasya akong tingnan ang mga tabloid.SA WAKAS NA TUMAYO si GABRIEL WOOD, AYON SA MGA PAHAYAG NA INILABAS SA LAHAT NG WOOD CORPORATION SOCIAL MEDIA FORUM.ANG PINAKA Kapat dapat na BACHELOR NG LUNGSOD, si GABRIEL WOOD, AY HINDI NA SINGLE.HEARTTHROB, GABRIEL WOOD, SA WAKAS TIED THE KNOT.WALA NA SA MERKADO SI GABRIEL WOOD.SINO ANG MASWERTENG BABAE NA NAKUHA SI GABRIEL WOOD PARA lagyan ng singsing?Tuloy tuloy sila. Ang ilan sa mga teorya na mayroon sila ay hanga
Gabe.Panay ang tingin ko sa mga papel na nasa harapan ko. asar pa rin ako. Sobrang napipikon pa din ako. Ibig kong sabihin, ano ang iniisip ni Milly, nakipag tapatan kay Harper?Hindi ako makapag focus, itinulak ko ang sarili ko at nagsimulang maglakad. Ang aking isip ay tumatakbo ng isang libong milya bawat segundo. Nag iisip ako, nagsisikap na magkaroon ng mga ideya at bawat isa sa kanila ay nasa iba't ibang paraan na maaari kong gawin ang kanyang buhay na isang buhay na impiyerno.Bakit galit na galit ka? Hindi tulad ng pagtrato mo kay Harper ng mas mahusay noong asawa mo siya ilang taon na ang nakakaraan. Kinukutya ako ng aking panloob na boses, ngunit ayaw kong makinig dahil ito ay tama. Hindi ko kailanman kinunsidera ang kanyang nararamdaman dati at paulit ulit ko siyang sinasaktan, kung gayon ano ang nagbago?Nakita ko ang gulat at pagtataka sa mga mata ni Harper nang hilahin ko siya sa gitna ng silid at pinagbantaan ang sinumang maglakas loob na saktan siya.Nung nasa off
Pagkatapos nito, pinagsama niya ang kamay namin, tumalikod at hinila ako palabas ng kwarto. Ang huling nakikita ko bago kami umalis ay ang takot ni Milly. Ang kanyang takot ay nagsasabi sa akin ng lahat ng kailangan kong malaman. Oo, ang ulat ng pagsisiyasat na iyon ay hindi aawit ng mga papuri sa kanya.Tahimik kaming pumasok sa elevator at sumakay. Pagbukas nito, inakay ako ni Gabriel papunta sa opisina niya.“Okay ka lang ba?” Tanong niya sa akin ng nasa loob na kami. “Sinabihan ko ang aming media team na iannounce ang ating kasal. Bumaba lang ako para ipaalam sayo dahil wala ka sa opisina mo noong nadatnan ko ang nakakadiri na eksenang iyon."Inalis ko ang kamay ko sa kanya at saka siya tinitigan. “Okay lang ako. Walang dapat ipag alala."“Sigurado ka?”"Positibo"Nanatili kaming tahimik ng ilang sandali. Nakikita kong may gusto pa siyang sabihin, pero may pumipigil sa kanya. Ang mapupungay niyang mga mata ay nagiging dahilan para hindi ako komportable."Kung wala ng iba, gu
“Asawa?” Inuulit ni Milly ang mga salita na parang hindi niya maintindihan.“Nauutal ba ako?” Tanong ni Gabriel na may talim sa tono niya.Tahimik ngayon ang buong kwarto. Lahat ng kanina pa nagbubulungan at nakaturo sa akin ay nakatingin na sa lupa.Hindi ko talaga kailangan ni Gabriel na lumaban sa mga laban ko para sa akin. Malayo na ang narating ko mula sa insecure at mahiyain na batang babae na magpapahintulot sa mga tao na libutin siya. Sinabi iyon, hindi mahalaga na hindi ko gusto kung paano siya lumapit sa aking pagtatanggol.Nanginginig si Milly. Parang nanginginig ang buong katawan. Tahimik ang katawan niya at bakas sa mukha niya ang takot. Sa unang beses simula ng dumating ako para magtrabaho dito, hindi siya kamukha ng mayabang na babaeng nakasanayan ko.Sa paraan ng dinadala niya ang kanyang sarili, aakalain mong pag aari niya ang bwisit na company. Siya ay namumuno sa iba sa paligid, siya ay bastos at malisyoso, palaging tinatrato ang iba (lalo na ang mga babae) na p
Kakababa ko pa lang ng sasakyan ay bigla niyang hinawakan ang kamay ko at hinila ito ng mahigpit. Nagulat ako sa kilos at nataranta kong inangat ang ulo ko para lang makita ang mata niya na nagaalab."Nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya, nanlilisik ang mga mata niya sa akin.Langya! Anong kalokohan?Dahan dahan akong tumingin sa kanya, papunta sa walang laman na ring finger ko. Nalilito ka na ba sa isang sitwasyon? Para bang alam mo kung ano ang tinatanong sayo, alam mo ang sagot, ngunit nalilito ka pa rin? Well, ako yan ngayon."Harper, nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya habang bumababa ng sasakyan.Pinagmamasdan ko ang pagbuka ng kanyang katawan mula sa kotse at pagkatapos ay tumataas siya sa akin. Ang kanyang napakaraming presensya ay nagpapatahimik sa akin.Ang kaunting iling niya ay nagpabalik sa akin sa kasalukuyan."Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari ngayon," Bulong ko, hindi pa rin sigurado kung bakit siya nagalit sa isang bagay na hindi gaanong mahalaga.Ma
Pilit kong inaalis ang kamay ko, pero walang silbi. Matatag ang pagkakalagay niya, ayaw bitawan. Hindi masakit ang pagkakahawak niya, pero sapat na ang higpit kaya hindi ko maalis ang kamay ko sa kanya."Harper" Babala niya nang subukan kong hilahin muli ang kamay ko.Bakit niya ito pinaghirapan? Hindi kaya hinayaan na lang niya ang isyu?"Walang dapat pag usapan" Umangal ako, nakatitig sa kanyang gwapong mukha.Nakakahiya na ang katotohanang muntik na akong sumuko sa haplos niya. Ngayon ay gusto niya akong ipahiya pa ngunit hinahagis ito sa aming pagpunta sa trabaho."Dyan ka nagkakamali." Hinawakan niya ang bewang ko at hinila ako palapit sa kanya. "Marami tayong pag uusapan."Anong kalokohan ang ginagawa niya? Nawala na ba ang kanyang katinuan? Siguradong may mali kay Gabriel, dahil napaka out of character niya.Sinubukan niya bang paglaruan ako? Iyan ba ang nangyari noon? Isang laro para sa kanya."Bitawan mo ako Gabriel," Sumisitsit ako, habang ang mga nakakaligalig na kai
Sa oras na aalis kami, kontrolado ko na ang aking emosyon.Ayokong aminin, pero nandoon pa rin ang pagkahumaling ko kay Gabriel. Ito ay mga taon. Halos isang dekada na gayunpaman, kaunti lang mula sa kanya para ma excite ako.Kinasusuklaman ko iyon. Kinasusuklaman ito dahil habang kasal ako kay Liam, kinailangan ng kaunting pagsuyo para mapukaw ako ng sapat para sa pagkilos. Huwag magkakamali, hindi masamang kasosyo si Liam. Hindi siya kumapit sa sex, ngunit ang aking pagpukaw ay hindi madaling dumating kapag gusto niya kaming maging intimate.Hindi ito gaanong kinuha kay Gabriel. Isang matinding tingin at ang mga magaspang na kamay na iyon sa aking balat at basang basa ako dahil sa kanya. Handa siyang ihatid ako. Ano ang sinasabi nito tungkol sa akin? Na ang aking dating asawa ay hindi nakuha ang bahaging ito sa akin, samantalang ang lalaking dumurog sa akin, di ba?Pagkatapos ng mabilis na malamig na shower, para maalis ang aking pagkapukaw at kahihiyan, nagbihis ako at nagtungo
Harper.Bumangon ako sa kama na parang nasagasaan ako ng track. Hindi ako nakatulog kahapon. Malalaman mo kung gaano ako katamad at bagal ngayong umaga.Pagtingin ko sa phone ko, nakita kong pasado alas singko na ng umaga. Alam kong hindi na ako makakatulog ulit kaya bumangon na lang ako. Sinabi sa akin ni Gabriel na may gym siya, kaya nagsuot ako ng leggings at isang sport bra at pagkatapos ay lumabas ng aking silid.Isang mahabang araw ang nauna sa akin. Ngayon ay Lunes, at ito ang unang araw ni Lilly sa paaralan. Nais kong ako ang kumuha sa kanya. Tila medyo kinakabahan siya nang matulog, ngunit sinubukan niyang bawasan ito.Ang tanging nakakapagpaginhawa sa kanya ay ang pagkaalam na makakasama niya si Noah. Sinabi niya sa akin na nangako si Noah na ipapakilala siya sa lahat ng kanyang mga kaibigan. Napakasweet at mabait sa kanya. Malinaw na pinalaki siya nang tama at kung gaano kabait si Ava sa akin, wala na akong inaasahan pa.Naglalakad ako sa madilim na pasilyo na sinusubuk