Nakikita ko ang lungkot sa mga mata niya, pero wala akong pakialam. Ilang taon na niya akong sinasaktan. Wala ito kumpara sa kailangan kong tiisin sa mga kamay niya at ng pamilya niya.At saka, hindi ako sigurado kung bakit siya mukhang nasaktan. Sigurado ako na ang tanging dahilan kung bakit siya narito ay upang subukang iligtas ang kumpanya ng kanilang pamilya. “Masakit na isipin mo iyon sa akin. Na iisipin mo na ang dahilan lang ng paghingi ko ng tawad ay para mailigtas ko ang kumpanya. At isa pa, wala akong ibang dapat sisihin kundi ang sarili ko. Dahil sa sarili kong mga kilos kaya hindi mo ako mapagkakatiwalaan" Kung titingnan mo siya ngayon, hindi mo masasabing siya rin ang babaeng sumisigaw sa akin sa kaunting pagkakamali. Kung sino ang nagtrato sa akin noon na parang hindi ako mahalaga. Napaka weird. Hindi pa kami nagkaroon ng heart to heart, kaya medyo nakakabagabag ang pag-upo dito habang ibinubuhos niya ang kanyang puso. “Talagang gusto ko ang iyong kapatawaran. Gust
Napatingin ako sa papel sa table ko, hindi ko alam kung anong gagawin ko. Nasa bahay ako ngayon. Nakabalik ako tulad ng isang oras ang nakalipas. Sa buong oras, ginugol ko ito sa pagdedebate kung bubuksan ko ba ito o punitin. Ang papel ay nasusunog sa isang butas sa aking pitaka sa buong oras na ako ay nagmamaneho pauwi. Ngayon, narito ako. Nakatitig pa rin dito. Ang isang bahagi ng akin ay na-curious tungkol sa nilalaman nito. Ang iba naman ay walang pakialam sa nakasulat. Kinasusuklaman ako ng lalaking sumulat nito. Ano ang mabuting maidudulot ng pagbabasa ng liham na isinulat niya? Pinulot ko ito, malapit nang mapunit, ngunit pinigilan ako ng isang boses. 'Basahin mo na lang ang maldita. What’s the worst that could happen?’ bulong ng aking panloob na boses. Napangiwi ako sa mga salita. Sikat na mga huling salita. Naisip ko sa sarili ko.The worst thing that could happen is sinaktan niya ako. Ang mga salita ay mapanganib. Nagdudulot sila ng mas maraming pinsala kaysa s
Hindi ko kayang maging mahina ngayon. Ito ay magagastos sa akin nang higit pa kaysa sa nais kong makipagtawaran. Naabot ko na ang breaking point ko. Hindi ko isasapanganib na bumalik sa kadiliman na halos umangkin sa aking kaluluwa. Umakyat ako sa kama ko at humiga. Tinatanggihan na tumulo ang mga luha. Sapat na ang pag-iyak ko para sa mga taong ito. Hindi ko sasayangin ang luha ko sa mga taong hindi karapatdapat sa akin. Hindi nagtagal ay naabutan ako ng pagod. Ang pagod, parehong emosyonal at pisikal ay nagpapabigat sa akin at nahulog ako sa isang walang panaginip na pagtulog. Pag gising ko bandang alas onse na. Shit! Umikot ako mula sa aking kama, nahuhulog sa proseso. Dapat kong sunduin si Noah ng alas nuwebe dahil kinailangan ni Rowan na lumipad para sa isang business meeting. Nagmadali akong maligo at maghanda. Ginagawa ito nang wala pang sampung minuto. Kapag tapos na ako ay nagmamadali akong bumaba sa hagdan, nagdadasal na hindi ako madapa at mabali ang aking leeg sa
"Mommy saan tayo pupunta?" Tanong sa akin ni Noah habang ni-lock ko ang bahay namin. Hindi ko pinlano ang maliit na paglalakbay na ito, ngunit alam kong ito ay isang bagay na kailangan kong gawin. Ilang araw na rin akong tumatawag nina Nora at Theo. Gusto nilang makipagrelasyon sa akin, ngunit sa halip ay pinananatili ko silang magkahawak-kamay. Nagpasya akong bibigyan ko sila ng pagkakataon. Kung tutuusin, paano ko malalaman kung totoong mahal nila ako kung patuloy ko lang silang pinagtatabuyan? At tsaka, kailangan ko pa ng mabubuting tao sa buhay ko. "I want you to meet some people" sagot ko, hinawakan ang kamay niya habang inaakay ko siya papunta sa kotse ko. Habang naglalakad kami papunta sa sasakyan, nahagip ng mata ko ang umaandar na sasakyan na nakaparada ilang metro mula sa bahay ko. "Mukhang may lilipat" sabi ko kay Noah. "Magkakaroon tayo ng bagong kapitbahay." Ilang buwan nang walang laman ang bahay. Ito ay katulad sa istraktura sa minahan na ang pagkakaiba laman
“Hindi ako sumusuko mommy. I told you, I want you and dad together and I always get what I want” Bakas sa boses niya ang determinasyon habang sinasabi ang mga salita. bumuntong hininga ako. "Hindi sa pagkakataong ito mahal ko" Katahimikan ang bumalot sa amin habang nagmamaneho. Hindi nagtagal, nakarating kami sa mataas na lugar kung saan kasalukuyang tinitirhan ng aking mga magulang. Tumakbo ako papunta sa electronic gate. Matapos ilagay ang passcode sa maliit na touch screen na matatagpuan sa gilid, bumukas ang mga gate. Ibinigay sa akin ni Theo ang passcode kung sakaling gusto kong bisitahin sila. Binabaybay namin ang maliit na kalsada na may mga puno. Mga limang minutong biyahe bago ka nakarating sa napakalaking magandang bahay. “Wow, ito ay kahanga-hanga. Mas nakakabilib pa sa bahay nina lola at lolo” sabi ni Noah na tinutukoy ang bahay ng mga magulang ni Rowan. ngumisi ako. Magugulat siya nang sabihin ko sa kanya na ito rin ang bahay ng kanyang lolo't lola. Ipinarada
Kinakabahan kong tinatapik ang mga paa ko habang hinihintay kong tawagin ang pangalan ko. Kasalukuyan akong nakaupo sa waiting room ng clinic naghihintay ng appointment ko. Ang sabihing kinakabahan ako ay isang maliit na pahayag dahil ako ay nagpapanic sa loob. Parang De ja vu ang lahat ng ito. Pangalawang pagbubuntis ko at dito ako pupunta sa mga appointment ko mag-isa. Ang kaibahan lang ay hindi makakadalo si Ethan habang kasama si Rowan ay hindi na lang siya nag-abalang lumapit. I tried so hard to ignore the fact na buntis ako hanggang sa ilang araw na ang nakalipas nang mapansin kong tumataas ang waistline ko. Nagsisimula nang magpakita ang aking baby bump at sa lalong madaling panahon malalaman ng lahat na ako ay buntis. Napabuntong hininga ako at gumawa ng mental note para sabihin sa mga magulang ko. Wala akong puso na ibunyag na inaasahan ko ang anak ni Ethan. Unang-una dahil anak pa nila siya. Ito ay talagang kakaiba para sa kanila na malaman na ang kanilang biological
“I want to take you out for lunch” sorpresa ulit ni Rowan sa akin. Tumingin ako sa kanya ng may pagdududa "Bakit?" "Gusto kong mag-usap tayo" Ini-scan ko ang mga kalsada. Tinitingnan kung makakahanap ako ng taxi. Ngayon ay dumating ako sa isa dahil wala ako sa mood na magmaneho. “Sa tingin ko hindi magandang ideya iyon. Wala na talaga tayong pag-uusapan” I focus my eyes back on him. Pinasadahan niya ng mga kamay ang itim niyang buhok. Parang medyo frustrated. "Rowan..." Magpapaalam na sana ako sa kanya na aalis ako, pero pinutol niya ako. Ang lamig ng mukha niya."Hindi ako kukuha ng hindi bilang sagot. It’s either you get in by yourself or I carry you in” sabi niya at sinenyasan ang kotse niya. "Hindi ka maglalakas-loob" "Subukan mo ako, Ava" He starts advance on me and I just know that he was about to enact his threat. With a humph, tumalikod ako at humakbang papunta sa kotse niya. Binuksan niya ang kotse at pumasok ako. Pinandilatan ko siya ng tingin nang makapa
Hindi na kami nag-usap pagkatapos noon. Awkward talaga ang tanghalian habang tahimik kaming dalawa na kumakain. Gulong-gulo ang isip ko sa paghingi niya ng tawad. Hindi ko alam kung ano ang inaasahan niya sa akin, ngunit sigurado akong umaasa akong hindi iyon kapatawaran. Hindi man lang ngayon.Pagkatapos naming kumain ay hinatid niya ako pauwi. Tahimik din ang biyahe. Pareho kaming nawala sa sarili naming pag-iisip. Hindi ko lang alam kung paano siya papasukin. Hindi ko alam kung ano ang gagawin sa bagong bersyon niyang ito. Ang lahat ng ito ay bago at kakaiba kung sasabihin."Salamat" sabi ko sa kanya pagkarating namin sa bahay. “Sa pagsama sa akin sa appointment at sa tanghalian”"It was no problem" pilit niyang ngumiti pero hindi umabot sa mga mata niya.Tumango ako at nagsimulang lumabas. Pinigilan niya ako sa pamamagitan ng paghawak sa kamay ko."I want you to let me know anytime you have appointments" he told me, his eyes staring deep into mine.Muli ko siyang tinitigan, h
Harper.Kinaumagahan, wala nang makita si Gabriel habang kinuha ko ang aking almusal at naghanda para umalis para sa trabaho. Nung pasakay na kami sa kotse tinanong ko yung driver kung nasaan si Gabriel, nalaman ko bang umalis na siya papuntang trabaho.Ito ang unang pagkakataon na magkahiwalay kaming pumasok sa trabaho mula noong nagsimula akong magtrabaho para sa kanya. Hindi ko alam kung gumaan ang loob ko o hindi.Dahil wala siya, nagpasya akong ihatid muna si Lilly sa school. Hindi pa namamatay ang kanyang excitement. Buong biyahe papunta sa paaralan ay patuloy niyang pinag uusapan si Sierra. Kilala ko ang aking anak na babae, at alam kong hindi siya kailanman naging ganito kasabik o kasaya pagdating sa ibang babae.Oo naman, mayroon siyang mga kaibigan sa bahay kung saan kami nakatira, ngunit wala sa kanila ang pinag uusapan. Sasabihin ko na ang mga babaeng iyon ay higit na kakilala kaysa kaibigan ng aking sanggol na babae.Hindi niya sila pinapunta sa mga sleep-overs, at ku
Sa pagpapasya na huwag pansinin ang mga ito, tumayo ako muli, kinuha ang aking amerikana at umalis sa aking opisina. Alam kong wala akong gagawing trabaho, kaya bakit kailangan ko pang subukan?Nag text ako sa aking driver tinanong siya na dalhin ang kotse bago pumasok ng elevator. Makalipas ang ilang minuto, nasa underground parking na ako.“Mr. Wood,” Bahagyang yumuko siya habang pinagbuksan ako ng pinto ng sasakyan.Tumango ako pagkapasok ko. Pumasok na siya at nagsimula na kaming gumalaw.Upang pumatay ng oras, nagpasya akong tingnan ang mga tabloid.SA WAKAS NA TUMAYO si GABRIEL WOOD, AYON SA MGA PAHAYAG NA INILABAS SA LAHAT NG WOOD CORPORATION SOCIAL MEDIA FORUM.ANG PINAKA Kapat dapat na BACHELOR NG LUNGSOD, si GABRIEL WOOD, AY HINDI NA SINGLE.HEARTTHROB, GABRIEL WOOD, SA WAKAS TIED THE KNOT.WALA NA SA MERKADO SI GABRIEL WOOD.SINO ANG MASWERTENG BABAE NA NAKUHA SI GABRIEL WOOD PARA lagyan ng singsing?Tuloy tuloy sila. Ang ilan sa mga teorya na mayroon sila ay hanga
Gabe.Panay ang tingin ko sa mga papel na nasa harapan ko. asar pa rin ako. Sobrang napipikon pa din ako. Ibig kong sabihin, ano ang iniisip ni Milly, nakipag tapatan kay Harper?Hindi ako makapag focus, itinulak ko ang sarili ko at nagsimulang maglakad. Ang aking isip ay tumatakbo ng isang libong milya bawat segundo. Nag iisip ako, nagsisikap na magkaroon ng mga ideya at bawat isa sa kanila ay nasa iba't ibang paraan na maaari kong gawin ang kanyang buhay na isang buhay na impiyerno.Bakit galit na galit ka? Hindi tulad ng pagtrato mo kay Harper ng mas mahusay noong asawa mo siya ilang taon na ang nakakaraan. Kinukutya ako ng aking panloob na boses, ngunit ayaw kong makinig dahil ito ay tama. Hindi ko kailanman kinunsidera ang kanyang nararamdaman dati at paulit ulit ko siyang sinasaktan, kung gayon ano ang nagbago?Nakita ko ang gulat at pagtataka sa mga mata ni Harper nang hilahin ko siya sa gitna ng silid at pinagbantaan ang sinumang maglakas loob na saktan siya.Nung nasa off
Pagkatapos nito, pinagsama niya ang kamay namin, tumalikod at hinila ako palabas ng kwarto. Ang huling nakikita ko bago kami umalis ay ang takot ni Milly. Ang kanyang takot ay nagsasabi sa akin ng lahat ng kailangan kong malaman. Oo, ang ulat ng pagsisiyasat na iyon ay hindi aawit ng mga papuri sa kanya.Tahimik kaming pumasok sa elevator at sumakay. Pagbukas nito, inakay ako ni Gabriel papunta sa opisina niya.“Okay ka lang ba?” Tanong niya sa akin ng nasa loob na kami. “Sinabihan ko ang aming media team na iannounce ang ating kasal. Bumaba lang ako para ipaalam sayo dahil wala ka sa opisina mo noong nadatnan ko ang nakakadiri na eksenang iyon."Inalis ko ang kamay ko sa kanya at saka siya tinitigan. “Okay lang ako. Walang dapat ipag alala."“Sigurado ka?”"Positibo"Nanatili kaming tahimik ng ilang sandali. Nakikita kong may gusto pa siyang sabihin, pero may pumipigil sa kanya. Ang mapupungay niyang mga mata ay nagiging dahilan para hindi ako komportable."Kung wala ng iba, gu
“Asawa?” Inuulit ni Milly ang mga salita na parang hindi niya maintindihan.“Nauutal ba ako?” Tanong ni Gabriel na may talim sa tono niya.Tahimik ngayon ang buong kwarto. Lahat ng kanina pa nagbubulungan at nakaturo sa akin ay nakatingin na sa lupa.Hindi ko talaga kailangan ni Gabriel na lumaban sa mga laban ko para sa akin. Malayo na ang narating ko mula sa insecure at mahiyain na batang babae na magpapahintulot sa mga tao na libutin siya. Sinabi iyon, hindi mahalaga na hindi ko gusto kung paano siya lumapit sa aking pagtatanggol.Nanginginig si Milly. Parang nanginginig ang buong katawan. Tahimik ang katawan niya at bakas sa mukha niya ang takot. Sa unang beses simula ng dumating ako para magtrabaho dito, hindi siya kamukha ng mayabang na babaeng nakasanayan ko.Sa paraan ng dinadala niya ang kanyang sarili, aakalain mong pag aari niya ang bwisit na company. Siya ay namumuno sa iba sa paligid, siya ay bastos at malisyoso, palaging tinatrato ang iba (lalo na ang mga babae) na p
Kakababa ko pa lang ng sasakyan ay bigla niyang hinawakan ang kamay ko at hinila ito ng mahigpit. Nagulat ako sa kilos at nataranta kong inangat ang ulo ko para lang makita ang mata niya na nagaalab."Nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya, nanlilisik ang mga mata niya sa akin.Langya! Anong kalokohan?Dahan dahan akong tumingin sa kanya, papunta sa walang laman na ring finger ko. Nalilito ka na ba sa isang sitwasyon? Para bang alam mo kung ano ang tinatanong sayo, alam mo ang sagot, ngunit nalilito ka pa rin? Well, ako yan ngayon."Harper, nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya habang bumababa ng sasakyan.Pinagmamasdan ko ang pagbuka ng kanyang katawan mula sa kotse at pagkatapos ay tumataas siya sa akin. Ang kanyang napakaraming presensya ay nagpapatahimik sa akin.Ang kaunting iling niya ay nagpabalik sa akin sa kasalukuyan."Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari ngayon," Bulong ko, hindi pa rin sigurado kung bakit siya nagalit sa isang bagay na hindi gaanong mahalaga.Ma
Pilit kong inaalis ang kamay ko, pero walang silbi. Matatag ang pagkakalagay niya, ayaw bitawan. Hindi masakit ang pagkakahawak niya, pero sapat na ang higpit kaya hindi ko maalis ang kamay ko sa kanya."Harper" Babala niya nang subukan kong hilahin muli ang kamay ko.Bakit niya ito pinaghirapan? Hindi kaya hinayaan na lang niya ang isyu?"Walang dapat pag usapan" Umangal ako, nakatitig sa kanyang gwapong mukha.Nakakahiya na ang katotohanang muntik na akong sumuko sa haplos niya. Ngayon ay gusto niya akong ipahiya pa ngunit hinahagis ito sa aming pagpunta sa trabaho."Dyan ka nagkakamali." Hinawakan niya ang bewang ko at hinila ako palapit sa kanya. "Marami tayong pag uusapan."Anong kalokohan ang ginagawa niya? Nawala na ba ang kanyang katinuan? Siguradong may mali kay Gabriel, dahil napaka out of character niya.Sinubukan niya bang paglaruan ako? Iyan ba ang nangyari noon? Isang laro para sa kanya."Bitawan mo ako Gabriel," Sumisitsit ako, habang ang mga nakakaligalig na kai
Sa oras na aalis kami, kontrolado ko na ang aking emosyon.Ayokong aminin, pero nandoon pa rin ang pagkahumaling ko kay Gabriel. Ito ay mga taon. Halos isang dekada na gayunpaman, kaunti lang mula sa kanya para ma excite ako.Kinasusuklaman ko iyon. Kinasusuklaman ito dahil habang kasal ako kay Liam, kinailangan ng kaunting pagsuyo para mapukaw ako ng sapat para sa pagkilos. Huwag magkakamali, hindi masamang kasosyo si Liam. Hindi siya kumapit sa sex, ngunit ang aking pagpukaw ay hindi madaling dumating kapag gusto niya kaming maging intimate.Hindi ito gaanong kinuha kay Gabriel. Isang matinding tingin at ang mga magaspang na kamay na iyon sa aking balat at basang basa ako dahil sa kanya. Handa siyang ihatid ako. Ano ang sinasabi nito tungkol sa akin? Na ang aking dating asawa ay hindi nakuha ang bahaging ito sa akin, samantalang ang lalaking dumurog sa akin, di ba?Pagkatapos ng mabilis na malamig na shower, para maalis ang aking pagkapukaw at kahihiyan, nagbihis ako at nagtungo
Harper.Bumangon ako sa kama na parang nasagasaan ako ng track. Hindi ako nakatulog kahapon. Malalaman mo kung gaano ako katamad at bagal ngayong umaga.Pagtingin ko sa phone ko, nakita kong pasado alas singko na ng umaga. Alam kong hindi na ako makakatulog ulit kaya bumangon na lang ako. Sinabi sa akin ni Gabriel na may gym siya, kaya nagsuot ako ng leggings at isang sport bra at pagkatapos ay lumabas ng aking silid.Isang mahabang araw ang nauna sa akin. Ngayon ay Lunes, at ito ang unang araw ni Lilly sa paaralan. Nais kong ako ang kumuha sa kanya. Tila medyo kinakabahan siya nang matulog, ngunit sinubukan niyang bawasan ito.Ang tanging nakakapagpaginhawa sa kanya ay ang pagkaalam na makakasama niya si Noah. Sinabi niya sa akin na nangako si Noah na ipapakilala siya sa lahat ng kanyang mga kaibigan. Napakasweet at mabait sa kanya. Malinaw na pinalaki siya nang tama at kung gaano kabait si Ava sa akin, wala na akong inaasahan pa.Naglalakad ako sa madilim na pasilyo na sinusubuk