Ava.Naglilinis ako ng bahay. Isang masusing paglilinis para lang mawala sa isip ko ang mga bagay-bagay. I'm still coming to terms with the fact na buntis ako.Nang tanggihan ni Rowan ang ideya na magkakaroon kami ng isa pang sanggol. Sumuko na ako sa pagbibigay kay Noah ng kapatid. Ngayon ay mayroon akong isa pang sanggol sa daan at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman.Tumunog ang phone ko at kinuha ko ito. Karaniwan, tatanggi sana akong kunin, ngunit hindi ngayon. Ang pagtulak sa mga malalapit sa akin ay hindi nakabubuti sa akin.."Hi Letty" bulong ko sabay upo.Pagod na pagod ako kanina. Dapat alam ko na may higit pa dito.“Diyos ko. Pinulot mo. Akala ko hindi mo gagawin" sigaw niya sa telepono bago suminghot. "Na-miss kong marinig ang boses mo. Ilang linggo na""Ako ay humihingi ng paumanhin." Nagpakawala ako ng hininga. "Hindi ko lang alam kung paano haharapin ang lahat kaya itinulak kita palayo"Hindi ako naging mahusay sa pakikipag-usap sa aking nararamdaman. Kahit k
Hinalikan ko siya sa buong mukha niya, mas hinigpitan ko ang pagkakahawak niya.“Mom!” humagikgik siya, pero hindi niya ako tinutulak palayo.“Na-miss kita ng sobra! Kamusta ka dito ngayon?" Tanong ko sa kanya habang lumalayo ako ng kaunti kahit hindi ko siya binitawan.Pareho kaming nasa sahig, pero wala akong pakialam. I was just so fucking happy na kasama ko siya dito."Sinundo ako ni Dad. Sabi niya kailangan mo ako. Surprise sana yun kaya hindi ko sinabi sayo nung nag-usap tayo kahapon"Pagkatapos lang niyang banggitin ang kanyang ama ay napagtanto kong nakatayo si Rowan sa kanyang harapan. Nagtagpo ang aming mga mata. May nakikita akong emosyon sa mga mata niya, pero hindi ko mawari kung ano iyon."Hi" mahinang sabi ko.Araw-araw siyang pumupunta sa bahay ko para lang magpa-check up. Naging supportive siya at mabait. Isang bagay na ikinagulat ko pa rin. Ibang-iba siya sa Rowan na nakasanayan ko na hindi ko alam kung paano magre-react sa version niya na ito.Totoo sa kanyan
EthanNang isagawa ko ang aking plano, hindi ko inaasahan na maiinlove ako sa kanya. Iyon ang pinakamalaking hindsight na nalaman na nangyari sa akin.Akala ko magiging madali. Patayin mo lang siya at makukuha ko ang lahat ng pinaghirapan ko. Hindi ko alam na ito ay magiging mas mahirap kaysa sa anumang nagawa ko.Hindi si Ava ang uri ng babae na hindi mo pinapansin. Hindi siya yung tipo ng babae na tatalikuran mo. Siya yung tipong naiinlove ka. Yung tipo ng babae na gusto mong maging mas mabuting lalaki.Alam ko sa sandaling nagsimula akong mahulog sa kanya. Sinubukan kong pigilan ito, ngunit imposible. Ito ay katulad ng pagsisikap na maiwasan ang isang ulo sa banggaan. Ito ay halos imposible.Nang malaman kong nahulog na ako sa kanya, sinubukan kong ayusin ang mga bagay ngunit huli na ang lahat. Ang pinsala ay nagawa at alam kong sandali na lamang bago lumabas ang katotohanan. Imbes na bitawan siya at umatras, kumapit ako sa kanya sa kaunting oras na alam kong kasama ko siya.A
Kasabay ng pag-iisip na iyon ay isa pang sumasakit sa aking ulo."Nandito ka para sabihin sa akin na ayaw mo sa sanggol at nagpapalaglag ka, tama ba?" I ask her stiffly, every joint in my body locking.Matalim ang tingin niya sa akin. Nag-aapoy ang apoy sa loob ng mga brown orbs na iyon. Saglit kong nakita ang lumang Ava pabalik. Yung naging siya bago ko siya sinira.“Bakit mo naman naisip iyan?” siya snaps. "Inaamin ko, noong nalaman kong wala ako sa tamang pag-iisip at naisip ko na ang sanggol ay mas mahusay na hindi ipanganak, ngunit mabilis akong bumalik sa aking katinuan."Nakahinga ako ng maluwag. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung sinabi niya sa akin na ayaw niyang magkaroon ng anak ko.“Naparito ako para sabihin sa iyo dahil gusto kong malaman kung ano ang gusto mong gawin. I know that you don't really care about me kaya siguro hindi mo rin pakialam ang baby. Gusto mo bang mapunta sa buhay niya?"Nag-isip muna ako bago sumagot. "Hindi"Masakit sa akin na sabihin
Ava.Umupo ako sa isang private booth habang kumakain ng cake. Si Noah ay nagpapalipas ng gabi sa Rowan's kaya ako ay walang anak ngayong gabi.Naging maganda ang pakiramdam ko sa hindi malamang dahilan. Sa sobrang sarap ng pakiramdam ko, nagpasya akong kumuha ng makakain. Nasa mood ako para sa ilang comfort food. That’s why I was currently here eating dessert na parang ilang araw na akong nagugutom.Ang pagbisita ko sa bilangguan ay puno ng kaganapan. Lubos kong inaasahan na sasabihin sa akin ni Ethan na ayaw niya sa sanggol. Sa halip ay nakakuha ako ng higit pa sa napagkasunduan ko.Ang kanyang pagtatapat ng pag-ibig ay nag-iwan sa akin na walang laman sa isang paraan. Kailangan niyang maunawaan na huli na ang lahat. Hindi ko na iisipin na makasama siya. Sinubukan niya akong patayin para sa langit! Kung babalikan ko siya, ano ang sinasabi nito tungkol sa akin?Hindi ako naging malupit para ipagkait sa kanya ang kanyang mga karapatan bilang ama. Kahit na ayaw ko siyang makita ng
Nagkibit balikat ako, "Oo naman, kung ganyan ang gusto mong gawin""Isang salita mula sa akin at ni Rowan ay magiging sa iyong asno...naisayaw namin ang larong ito bago si Ava. Alam mo ang dapat kong sabihin kay Rowan ay naging masungit ka sa akin at sasabog ka niya” Dati, napapayuko na sana ako. Ayaw kong magkaroon pa ng problema kay Rowan, kaya hahayaan ko siyang ipahiya ako. Magpapakasaya siya dito. Feeling powerful na nagawa niya akong bawasan sa wala.Binigyan ko siya ng ngiti. "Sige lang. Sa totoo lang, hindi ako nagbibiro. Sa katunayan, bakit hindi mo ilabas ang iyong telepono ngayon at tawagan siya?" Hinahamon ko siya. "Sa tingin mo ay hindi ko gagawin?""I'm counting on you doing it" matipid kong sagot. Unti-unti, bumabalik ang tingin ko sa sarili na akala ko ay nawala pagkatapos akong pagtaksilan ni Ethan. Hinding-hindi ako papayag na ang isang tao ay magpatama sa akin muli. "Anong nangyayari dito?" sabi ng isang matigas na boses. Tumingala ako at nakita ko si Co
"Ava pwede ba tayong mag-usap?" pagmamakaawa ni nanay nang umalis na ako.Tinitigan ko siya, hindi sigurado kung ano ang gusto niya. Ano ang dapat pag-usapan? Hindi ba nasabi at nagawa na ang lahat?"Wala na tayong dapat pag-usapan, Inay" pagpupumilit ko. Sa pagbabalik-tanaw, nakikita ko ngayon kung paano ako gumawa ng pagkakaiba pagdating sa kanya at sa ama. Habang sina Emma at Travis ay tinutukoy sila bilang nanay at tatay, sa akin sila ay Ama at Ina. Malinis, hiwa at ganap na impersonal. I never truly acknowledged them as my parents, kasi deep inside alam ko lang. Hindi kinasusuklaman ng mga magulang ang kanilang mga anak. Hindi pinababayaan ng mga magulang ang kanilang anak at tinatrato sila na parang tae. Ginawa ko ang tinatawag kong impersonal dahil sa espirituwal na antas, hindi ko sila tinuring na aking mga magulang. "Please, nagmamakaawa ako sayo." pagmamakaawa niya na may luha sa mga mata.Nakakailang tingnan siya na may luha sa mga mata. Namumula at nanlambot ang mu
Nakikita ko ang lungkot sa mga mata niya, pero wala akong pakialam. Ilang taon na niya akong sinasaktan. Wala ito kumpara sa kailangan kong tiisin sa mga kamay niya at ng pamilya niya.At saka, hindi ako sigurado kung bakit siya mukhang nasaktan. Sigurado ako na ang tanging dahilan kung bakit siya narito ay upang subukang iligtas ang kumpanya ng kanilang pamilya. “Masakit na isipin mo iyon sa akin. Na iisipin mo na ang dahilan lang ng paghingi ko ng tawad ay para mailigtas ko ang kumpanya. At isa pa, wala akong ibang dapat sisihin kundi ang sarili ko. Dahil sa sarili kong mga kilos kaya hindi mo ako mapagkakatiwalaan" Kung titingnan mo siya ngayon, hindi mo masasabing siya rin ang babaeng sumisigaw sa akin sa kaunting pagkakamali. Kung sino ang nagtrato sa akin noon na parang hindi ako mahalaga. Napaka weird. Hindi pa kami nagkaroon ng heart to heart, kaya medyo nakakabagabag ang pag-upo dito habang ibinubuhos niya ang kanyang puso. “Talagang gusto ko ang iyong kapatawaran. Gust
Pagbitiw ng hininga, sinubukan kong pakalmahin ang aking puso. Ito ay isang pag-uusap na hindi ko akalaing magkakaroon ako kay Lilly sa edad na ito. Ang isang bagay na pinasasalamatan ko, ay hindi siya nagtanong kung saan talaga nagmumula ang mga sanggol. Iyon ay magiging napakahirap na usapan."Kailangan kong pumunta sa kwarto ko saglit, tapos aalis na ako," sabi ko sa kanila, hindi pinapansin ang buong baby talk."Hindi mo pa rin sinabi kung saan ka pupunta," paalala ni Gabriel sa akin.Sa aking depensa, sasabihin ko sana sa kanya, pero naabala ako. Well, inistorbo niya ako.Magkikita kami ni Ava at ng mga babae para sa tanghalian.Naisip kong kanselahin na lang sila at matulog, pero nagpasya akong hindi na lang. Tumawag si Ava ilang araw bago kami umalis ng Tokyo at tinanong ako kung makakasama ko sila sa tanghalian sa Sabado. Sabi ko agad oo nang hindi ko talaga naisip kung gaano ako mapapagod pagkatapos ng labintatlong oras na biyahe.Isang ngiti ang sumilay sa kanyang mga l
Harper.Tinitingnan ko ang sarili ko sa salamin sa huling pagkakataon. Naka-high-waist na maong at seda akong blusa. Ang buhok ko ay nakataas sa isang magulong bun at bukod sa mascara at concealer, wala akong masyadong make-up.Nakauwi kami bandang alas-nueve ng gabi. Si Lilly ay natutulog na, kaya nagpunta kami sa kama sa sandaling umuwi kami.Kinuha ko ang bag ko at lumabas ng kwarto habang tinitingnan ang oras. Mayroon akong halos isang oras bago ako kailangan nandiyan sa restawran."Saan ka pupunta?""Tinanong ni Gabriel sa sandaling pumasok ako sa kusina."Sumpain ang lalaking iyon sa ganda ng kanyang itsura.Gustong-gusto ko si Gabriel sa mga suit. Lagi siyang ang hot sa suit, pero mayroong kakaiba sa kanya kapag nakapaang, may suot na masikip na T-shirt at sweatpants. Mayroon ding kakaiba sa kanya kapag walang shirt at mababang suot na sweatpants.Nakita ko na silang lahat, at hindi pa rin ako makapagdesisyon kung aling hitsura ang pinaka gusto ko. Siguro ang paborito kong
ConniePatay na patay ako habang sumasakay sa elevator papunta sa penthouse ko. Isang araw na lang kung saan ako nagtatrabaho ng lampas sa aking normal na oras ng trabaho para hindi na ako bumalik sa isang walang laman na apartment.Miss ko na si Reaper.Noong una ko siyang nakita sa ospital pagkatapos mabaril si Ava, hindi ko masyadong inisip ang paghila na naramdaman ko patungo sa kanya. Oo naman, instant ang atraksyon at naramdaman ko na lang na kilala siya ng kaluluwa ko, pero siya si Reaper. Ang parehong lalaki na kumidnap sa isa sa aking matalik na kaibigan.Kung tapat ako, hindi ko kailanman naramdaman para sa isang lalaki ang naramdaman ko para kay Reaper noong unang pagkakataon. Hindi ako naaakit sa isang lalaki sa unang pagkakataon na makita ko sila. Ito ay isang bagay na nabubuo habang nakikilala ko sila. Sa Reaper ito ay naiiba at natakot ang crap out sa akin.Akala ko ito na ang unang pagkikita. Na iyon na ang huling pagkakataon na makita ko siya at sa lalong madaling
“Gabriel.”Sa sandaling sinubukan niya ang kahabaan, tinitiyak na handa akong mabuti, nagdagdag siya ng isa pa, pareho silang nagbomba sa loob at labas sa akin, na kumukulot upang kumakamot sa aking G-spot. Hindi nagtagal para mabuo ang aking orgasm.Sumalubong sa akin ang nakatalukbong na tingin ni Gabriel, isang fraction lang ang layo ng aming mga labi sa isa't isa, habang nagsasalo-salo kami ng mga hininga sa maliit na buga ng hangin. Kahit anong makita niya sa mukha ko ay napapangiti siya at ang isa pang daliri ay umiikot ng mahigpit sa clit ko.Gumiling ako laban sa kanya, hinahabol ang sensasyon hanggang sa manginig ang buong katawan ko sa hawak niya. Patuloy niyang itinutulak, dinidiin ang palad niya sa clit ko, binubunot iyon hanggang sa muli akong bumalik, hinihingal at umiiyak papasok sa kwarto.Ng tuluyang tumigil sa panginginig ang aking mga hita at ang mga bituin ay kumikislap sa aking mga mata, itinaas ko ang aking mukha sa kanya. Nakakuyom ang panga ni Gabriel at sob
Katulad ng mga nakaraang umaga, nagising ako na nasa dibdib ko ang kamay ni Gabriel. Hindi ko alam kung ano ang tungkol sa kanya, ngunit para sa ilang kakaibang dahilan ay palaging nangyayari ito.Maglalakbay kami pauwi ngayon at hindi ako sigurado kung ano ang mararamdaman tungkol doon. Kahapon ay nalampasan ko ang isang linya ng pinayagan ko siyang bumaba sa akin. Pakiramdam ko ay wala nang urong ngayon.Huwag mo akong intindihin. Nagustuhan ko ang bawat minuto ng ginagawa namin. Gustung gusto ko ang bawat segundo ng paggugol ng oras sa kanya nitong mga nakaraang araw... ngunit mayroon lamang itong takot na walang totoo. Na malapit na akong magising at mapagtanto na ito ay walang iba kundi isang panaginip.May parte sa akin na gustong gusto ito kaya nasasaktan ako. At meron ang isa pang parte na nagdududa sa kung ano man ang nangyayari sa pagitan namin.Na para bang napansin ang aking iniisip, bumaba ang kamay ni Gabriel sa dibdib ko at pumulupot sa bewang ko. Hinila niya ako pal
Hinubad niya ang panty ko at naramdaman ko ang isang kamay niya na bumabalik sa tiyan ko at dumudulas sa pagitan ng mga hita ko. Nauutal ang puso ko, pero desperado pa rin ako sa haplos niya. Bumuka ang bibig ko sa halik niya, umuungol sa labi niya, habang itinataas ko ang balakang ko sa halik niya, nagmamakaawa na huwag siyang tumigil. Ang kanyang mga daliri ay dumudulas sa aking makinis na balat at humahaplos sa aking clit, na gumugulong sa bundle ng mga ugat.T*ngina, mabilis akong nilabasan. Nagsisimulang manginig ang aking mga paa sa kama, ang aking ulo ay nakatagilid pabalik sa kutson. Humalakhak si Gabriel sa aking balat bilang pagsang ayon, ang aking mga paa ay nakabuka ng malawak na nag aalok sa kanya ng isang tanawin hanggang sa aking katawan. Nanlaki ang mga mata ko, ang mainit niyang tingin sa mukha ko."Ang sexy naman nito." Gumalaw siya mula sa aking clit upang ipasok ang isang daliri sa loob, kinulot ito upang kuskusin ang aking G-spot.Nanginginig ang katawan ko, bum
Nakalapat sa akin ang bibig ni Gabriel sa ikalawang pagsara ng pinto sa likuran namin. Matigas ang halik niya at halos maparusahan."Walang hahawak sa kung ano ang akin at huwag kang magkakamali dahil ikaw ay akin, Harper," Ungol niya, puno ng galit ang boses.“Nagsasayaw lang ako nang lumapit siya sa akin,” Depensa ko sa sarili ko, “Sinubukan kong lumayo pero hinawakan niya ako.”Naging tense ang mga bagay sa pagitan namin ni Gabriel nitong mga nakaraang araw. Nakaka tense, hindi dahil masama ang mga bagay, kundi dahil maganda talaga. Walang ibang nangyari pagkatapos ng hapunan ng gabing iyon. Kumain kami, uminom at nagkwentuhan. Kahit na ang halik na iyon ang naging highlight ng gabi.Marami pang naghahalikan sa pagitan namin mula noon. Mga halik na mas gusto ko pa. Naging addiction ko na ang mga halik niya. Nakakabaliw, alam ko, pero hindi ko sila kayang pigilan. Sa sandali na hinalikan niya ako, natunaw ako.Apat na araw na ang nakalipas mula noong hapunan, hindi na ako naglag
Kumilos ako sa beat ng music pakiramdam ko lahat ng takot ko ay nahuhugasan. Sa totoo lang, hindi pa ako nakakapasok sa club. Hindi kailanman dumalo sa anumang party na hindi kasama ang mga party sa trabaho ng aking mga magulang. Ito ang una para sa akin.Ang aking mga magulang ay hindi mahigpit, ngunit wala akong mga kaibigan at ako ay napakaintrovert na walang sinuman sa paaralan na bago ako umiral. Hindi ako naimbitahan sa mga party simple dahil lagi akong magisa, malamang invisible ako.Ang sarap sa pakiramdam na uminom at makapagpahinga lang. Ngayon ang huling araw namin sa Tokyo at naging maayos ang lahat. Nakuha ni Gabriel na sumang ayon sila sa kanyang mga tuntunin sa deal.Nandito kami, sa magarbong club na ito dahil ang isa sa mga namumuhunan ay gustong ipagdiwang ang deal na ito, na kung saan ay isang malaking deal na magdadala ng bilyon bilyon sa Wood corporation.Nagpatuloy ako sa pag indayog sa music, nakapikit ang aking mga mata at nasa ere ang mga kamay. Bakit hindi
'Tulad ng malinaw na pagkahulog ko sayo.'Ang mga salita ni Gabriel ay paulit ulit na naglalaro sa aking isipan sa buong maghapon. Nagkaroon kami ng back-to-back na mga pagpupulong kasama ang iba't ibang mga mamumuhunan, ngunit hindi ako makapag focus sa anuman maliban sa pitong salitang iyon.Tulad ng nahulaan mo na, ako ay isang overthinker. Nag overanalyze at nag overthink sa lahat hanggang sa ito ay nagtutulak sa akin sa gilid ng pagkabaliw. Iyan ang ginagawa ko sa buong araw.Ano ang ibig sabihin ng mga salitang iyon? Posible ba talagang mahulog siya sa akin? Paano kung ito ay isang pandaraya? Paano kung pinaglalaruan niya ako? Dapat ba akong magtiwala sa mga sinasabi niya? At kung totoo man at ibig niyang sabihin ang mga salitang iyon, ano ang gagawin ko? Ano ang dapat kong gawin?Sobra kong gusto na tanungin siya, pero ayoko na magmukhang sabik o desperado.Tama ako kung tutuusin, pumapayag akong maging asawa muli ni Gabriel, ay ginugulo ako.“Okay ka lang?” Tanong niya, a