Chapter 2

Axion's POV

Tulala akong nakatitig sa kung saan dahil kagabi. Paano niya nalaman ang address ko? Wala naman siguro akong naiwan doon sa bahay nila, diba? Like yung mga ID ko, kasi kompleto naman iyon sa wallet ko. Bakit kasi nandoon siya sa labas ng apartment ko?

Is she going to be persistent about her offer? Why would she want too? Tsaka may ex naman siya, bakit hindi siya yung alokin niya ng ganyan? I was so deep in my thoughts when suddenly, may humampas sa mesa na ikinatalon ko agad.

"Hoy! Tulala a****a!" Sigaw ni Samuel.

Inambahan ko siya ng hampas at agad naman siya lumayo agad. Tumawa silang tatlo habang nakatingin sa akin. Sinamaan ko sila ng tingin tsaka naka-simangot na sumandal sa upuan.

"Problemado kasi masyado. Napano ka ba?" Tanong ni Tris.

"Wala. May naisip lang." Sagot ko tsaka ako bumuntong hininga.

"Share mo nalang kasi, hindi yung para kang sira dyan." Banas na sabi ni Simon.

I glanced at them and tinansya ko kung dapat ko bang sabihin sa kanila yung nangyari. Wala naman siguro mawawala kung sabihin ko, diba? Pero baka i-judge nila ako? Hay nako! Bahala na nga.

Hinarap ko sila at seryosong tinignan sila.

"Sige. Like nag overthink lang kasi ako." Tumango sila at inaantay ang sunod na sasabihin ko. "Tapos natanong ko sarili ko. Normal pa ba yung wala ka naman binigyan ng address ng bahay mo, pero may nakita kang kakilala mo na nasa labas na ng bahay mo? Kahit hindi mo naman binigyan ng address iyon?" Nagtaka naman sila agad sa sinabi ko. I pursed my lips nervously as I waited for their response.

"Creepy iyon. Kasi may stalker ka kapag ganun." Sagot ni Samuel na sinang-ayonan nila Simon at Tris.

"Tama."

"Very true!"

Dahan-dahan naman akong napa-tango sa sinabi nila. Napa-inom ako ng tubig habang iniisip kung stalker ko ba si Aria. Kababaeng tao, naging stalker ko.

"Ba't mo pala iniisip yan? Nangyari ba sayo yan?" Nagtatakang tanong ni Simon.

Napalingon naman ako sa kanya at umiling.

"Hindi, na curious lang. Lalagay ko kasi sa story ko." Napatango naman sila sa dinahilan ko sa kanila. "Magsibalikan na nga kayo sa trabaho! Nakiki-chismis pa talaga, wala tayong makukuhang customer dyan!" Sita ko sa kanila.

Nagkamot ulo pa silang bumalik sa mga ginagawa nila. I sighed and furiously opened my laptop. I started writing despite all of the thoughts that I have for Aria. Napaka-angas din kasi ng babaeng iyon. Nakakayanan niya pa talaga gumanon sa akin.

Kinagabihan ay nagsara kami, pero dumiretso ako sa bahay nila mama. Pagkadatihg ko doon ay nakita ko si mama nag lalagay ng pagkain sa hapag. Inilapag ko ang gamit ko tsaka ako lumapit kay mama at nag mano.

"Oh, nandyan ka na pala. Chris! Vance! Hali na kayo dito, nandito na kapatid niyo." Tawag sa kanila ni mama.

Agad naman lumabas si Ate Chris, lumapit ako sa kanya at niyakap ko siya. Miss ko siya! Na miss ko talaga siya ng husto.

"Ate! I miss you! Buti naman naka-uwi ka na dito." Humiwalay ako sa kanya.

She just smiled a bit at ginulo ang buhok ko.

"Laki mo na. Kamusta ka naman dito?" Tanong niya sa akin.

"Ayos lang naman ako, ate." Sagot ko naman sa kanya.

Maya-maya ay lumabas si Ate Vance. Tinaasan niya ako ng kilay at umirap.

"Umuwi ka na naman dito pangit ka." Napa-irap nalang ako sa sinabi niya.

"Bakit? Ikaw ba yung may-ari?" I fired back.

"Pangit ka talaga."

"Middle child ka talaga."

Masama niya akong tinignan at aakmang babatuhin ako ng cellphone niya. Sumisigaw na nagsusumbong ako at tinuro ko siya.

"Mama, oh! Si Ate Vance! Wala akong ginagawa dito, inaasar niya na naman ako." Sumbong ko sa kanya.

"Ha! Ako? Ako pa talaga yung nang-aasar? Kupal ka din, eh." Asik niya sa akin.

"Vance! Ano ka ba? Kapatid mo yan, inaaway mo na naman. Mag mature ka nga, para kang hindi matanda kesa sa kanya." Sermon ni mama sa kanya.

Mag poprotesta sana siya pero agad siyang binantaan ni mama ng tingin. I smiled in satisfaction. Hindi kasi talaga kami nagkakasundo. Para kaming aso't pusa. May times na magkakasundo kami, pero once in a blue moon lang iyon. Kaya nga iniignora ko nalang yung existence niya, kesa naman sa mag away pa kami ng husto.

Pumwesto kami sa harap ng hapag at umupo. Sumakto din na dumating si papa, nagmano naman kaming magkakapatid sa kanya. Tahimik kaming kumakain ng biglang nagsalita si mama.

"Tumatawag na naman sa akin si Ma'am Risa. Kelan mo ba babayaran iyon?" Ayan na naman tayo, usapang utang na naman.

Bumuntong hininga si papa at iritableng humarap kay mama.

"Hanggang dito ba naman, ha? Wala na tayong pahinga? Babayaran ko naman yan, eh." Naiinis na tugon ni papa.

"Kung di ka ba naman kasi tanga, edi sana di tayo naghihirap ngayon." Mahinang sabi ni mama pero enough for us to hear.

Napatalon ako nung padabog na inilapag ni papa ang kubyertos at masamang tumingin kay mama. Here they go.

"Ikaw, naghahanap ka na naman ng gulo! Hindi na talaga ma preno yang bibig mo, ha? Dito pa talaga sa harapan ng hapag?" Galit na sabi ni papa.

Kita ko talaga ang pagbuo ng mabigat na tension sa pagitan nila ni mama. Napatingin ako kila ate na tahimik na nagpapatuloy kumain. Hindi ko alam pero hindi ko masikmurang kumain kapag ganito sila mama.

"Nagsasabi lang ako ng totoo. Bakit ka agad na gagalit sa akin? Totoo naman din iyon diba? Tsaka ang laki ng utang mo sa kanya, at wala pa tayo sa kalahati." Sagot ni mama.

"Gusto mo talaga ikaw ang palaging tama! Malay ko bang papalpak yung negosyo sa ganun, hindi ko naman ginusto ang nangyari!" Tumaas na ang tono ni papa dahil sa galit.

"Hindi ka kasi marunong. Tsaka kung sino sino pa pinagkakatiwalaan mo, ni wala nga silang mabigay na solusyon. Puro problema lang ang dala nila."

Agad na tumayo si papa at hinagis ang baso sa may pader. I flinched on what my father did. Umabot na talaga siya sa limitations niya. Hindi na tama to.

"Putangina ka talagang babae ka! Wala kang utang na loob! Noon nung nagbarko pa ako sobrang ganda ng buhay mo, pero nakukulangan ka pa rin sa sahod ko! Ngayon, na hindi ako nakapagbarko ay ginaganito mo na naman ako?! Walanghiya ka!" Galit na sigaw ni papa sa kanya.

My heart and mind were racing in fear. Natatakot ako sa ginagawa nila, nasa hapag kami at kumakain pero ito sila ngayon at nagbabangayan.

"Sinasabi ko lang naman ang totoo! Bakit ka nagagalit? Tsaka hindi naman tayo magkakanda utang kung naging maayos ka lang. Kung ano ano kasi ginagawa mo sa buhay, tapos kapag magka agrabyado sa amin ka lalapit." Galit na asik ni mama.

As they were bickering, I could feel my breathing getting heavier by the second. Nagkakaroon ako ng panic attack every time ganito sila. Hinahabol ko ang hininga ko nung tinignan ko silang dalawa na nagsisigawan. Umabot na sa punto na nagkakapisikalan na sila. At laking pasasalamat ko na pumagitna si Ate Chris.

"Ma, Pa, pwede ba? Nasa harap tayo ng pagkain oh! Nagbabangayan kayo dyan na parang wala kami dito, ah? Umuwi na ako't lahat ganito pa rin kayo, hindi pa rin kayo nagbabago! You're making people uncomfortable here. Kung ganyan rin naman pala kayo, sana kumuha nalang kayo ng kutsilyo at i*****k sa isa't-isa o sa mga sarili ninyo." Natahimik sila mama sa outburst ni Ate.

Madilim ang mga matang nagtitigan sila papa at mama. Hindi ko na kinakaya ang tensyon na meron sila, lalo na at nag sisimulang nahihirapan na akong huminga. Tumayo ako at nagmadali kinuha ang mga gamit ko. Agad naman nag tanong si Ate Chris sa akin.

"Xion, san ka pupunta?" Lumingon ako kay ate at nakita kong nagsisimula na siya ma-irita sa sitwasyon.

"M-May kailangan kasi a-akong gawin, ate. N-Nakalimutan ko na dapat p-pala lilinisin ko yung a-apartment. Salamat sa dinner. Una na ako." Nahihirapan kong sabi at lumabas na agad sa bahay.

Nagmamadaling naglakad ako papalayo, kahit tinatawag ako ni ate ay hindi ko siya pinakinggan.

Dati pa to na problema namin. Palagi kasing nag-aaway mga magulang ko dahil sa isang bagay. Yun ay pera. Palagi kasing nagkaka-utang ang pamilya namin, lalo na si papa. Yung pinaka recent talaga ay yung medisina para sa mga mangoes. Nalugi si papa doon sa pagbebenta hg mangga, tapos may pinagkatiwalaan siya na kamag-anak namin. That actually threw him under the bus.

Galit na galit si mama kasi sobrang laki ng utang, may mga utang pa kaming iba aside from that. Kung ipaghahalo iyon, aabot sa milyon ang utang namin. Hindi ko alam paano umabot sa ganito, pero umaasa talaga ako na maayos ang pamilya ko. Kaso mukhang malabo dahil sa sitwasyon na meron kami ngayon.

Biglang may nag ring sa cellphone ko, kaya kinuha ko iyon at nakita ko si Noel na tumatawag. Sinagot ko naman ito at binati siya.

"Tito, napatawag ka?" Agad na salubong ko sa kanya.

"Where are you? Tara! Bar tayo! Libre ko! Tonight is young and young we shall!" Napa-irap nalang ako sa sinabi niya. Kahit kelan talaga itong lalaking ito, parang wala sa wisyo magsalita.

"Saan ka ngayon? Drop location. Punta ako dyan." Binaba ko na ang tawag at hindi naman ako nag-antay ng ilang oras at nakatanggap ako ng location sa kanya.

Umuwi muna ako saglit at iniwan ang gamit ko sa apartment. Pumunta ako sa Classroom Bar, isa sa mga sikat na bar dito sa city. Pumasok ako doon at kita ko agad si Tito Noel. Nilapitan ko siya at tinapik ang balikat niya at umupo sa tabi niya.

"Axion! Buti nandito ka na." Ngumiti lang ako sa kanya at nag tawag na siya ng waiter. "Isang bucket ng San Mig Light tsaka sisig. Thank you!" Sabi niya at umalis naman ang waiter para asikasuhin ang order namin.

"Anong trip mo at nag-aya ka dito? Pinayagan ka ba ni Antela Mercy na pupunta ka dito?" Nagtataka kong tanong.

"Nako, ayos lang. Dinahilan naman kita, sabi ko mag sleep over ako sa apartment mo kasi namimiss na kita." He chuckled mischievously.

Napa-iling nalang ako sa kanya at inobserbahan ang paligid. May live band na tumutugtog ngayon at lahat ng tao nag-eenjoy sa bar. Hanep naman talaga itong tiyohin ko talaga. Ako pa talaga yung napagtripan para maka-inom.

Maya-maya ay dumating na ang inorder namin na bucket at sisig. Nagpasalamat naman agad kami sa waiter at sinimulan na namin laklakin ang alak.

Hindi ito mag-aaya kung puro saya lang ang dahilan. Oo naman, most of the time na mag-iinoman kami ay for fun lang. Pero alam kong ngayon may iba ito. Napakarandom ng pag-aaya nito eh, kaya kailangan kong malaman kung ano iyon.

"Hoy, Noel Benedict. Seryosong usapan to, ah." Lumingon naman siya habang umiinom ng alak. "Alam kong may dahilan kung bakit mo ako pinatawag dito, kaya sabihin mo na kung ano iyon."

Kumain muna siya ng sisig at seryosong hinarap ako.

"Kilala mo na talaga ako, nuh?" Umiiling na sabi niya.

"Syempre! Tito kita, at matagal na tayo magkakilala. Kahit na mahirap ka i-approach noon, pero naiintindihan ko din naman dahilan mo. Kaya sige na, ano ba yan?" Pamimilit ko sa kanya.

Huminga siya ng malalim at tumingin-tingin sa paligid, bago ituon sa akin ang paningin niya.

"Sige, ito na. Pero atin-atin lang muna, wala naman dito yung iba, eh." Tumango ako sa kanya at tinaas ko ang kanang kamay ko na parang nangangako. "Eh kasi, naalala mo yung crush noon?"

Napa-isip naman ako sa sinabi niya at kinalkal ang utak ko. Inaalala ko kung sino doon sa kanila, madaming naging crush to, eh.

"Sino sa kanila? Dami mo kasing babae." Nagugulohang sabi ko sa kanya.

"Uy! Grabe naman! Kaunti lang naman. Yung nakilala ko sa university. Yung short-haired girl chinita." Agad ko naman nakilala yung sinasabi niya.

"Ahh! Yung japayuki?" Napa-tango naman siya agad sa tinanong ko. "Ohh, ano naman ngayon? Eh, diba, nasa japan na yun?" Nagtatakang tanong ko bago lumagok ng alak.

"Oo nga, pumunta naman talaga. Eh, unfortunately kasi, bumalik dito sa pinas. Yung malala pa naging client ko pa sa business." Sagot niya sa akin.

I looked at him in shock as I tried to process what he just said.

"Tangina? Hoy seryoso ka?!" Tumango siya muli sa akin. "Diba may fiance yun? Kaya hindi ka niya mapatulan noon kasi naitakda siyang ikasal?"

"Oo, kaya nga din bumalik siya ng Japan dahil doon. Pero, nakakapagtaka kasi. Ayaw kong maging assuming, pero parang nararamdaman kong lumalandi siya sa akin." Agad naman akong umismid sa sinabi niya. Tignan mo to, napaka hangin.

"Delulu ka lang. Pareho kayo ni Misty! Parehong mahilig sa mga hapon! Kaso yung kanya, nilalandi na nga siya ayaw pa niya lagyan ng label. No label enjoyer yung babaeng iyon." Natatawang sabi ko sa kanya.

"Wow! Nahiya naman ako sayo uy! Baka nakakalimutan mo gumawa ka ng kasalanan, tapos ngayon hinahabol ka na." Noel fired back.

Napalingon naman agad ako sa kanya at tinignan siya ng masama.

"Foul yang bibig mo! Iba si Aria Soraya. Oo, aaminin ko mali iyon. Pero at least ngayon iniiwasan ko." Pagdepensa ko sa sarili ko.

Inasar lang ako ni Noel sa sinabi ko sa kanya, napa-iling nalang ako sa sinabi niya at lumagok ng alak. Isa pa yang babaeng yan. Sakit sa ulo! Bakit kasi hindi niya ako matantanan? Dami ko nang problema sa mundo lord, baka naman?

Ilang sandali ng pang-aasar niya sa akin, tumigil ito at tinawag ako.

"Axion." Sambit niya sa pangalan ko.

Lumingon naman ako sa kanya at nakita ko ang pagiging seryoso niya.

"May problema ka nuh?" Nag-iwas ako ng tingin at uminom ng alak. "Ikwento muna. Alam kong may problema ka. Ano bang nangyari? Hindi mo naman nabuntis yung babae, diba?"

Gulat akong napatingin sa kanya at hinampas siya sa braso.

"Gago! Syempre hindi! Tsaka hindi siya yung iniisip ko. Iba yung iniisip ko." Nag-iiwas ng tingin kong sabi.

"Oh, ano ba kasi? Kwento mo na!" Pamimilit niya.

Bumuntong hininga ako at nagsimulang mag kwento.

"Eh, kasi, bumalik si Ate Chris. Sinabihan niya ako kagabi na pumunta ako sa bahay kasi doon daw kakain. Sumunod naman ako, kilala mo naman ako sumusunod naman talaga. Kaso habang kumakain kami, nag away bigla si mama at papa sa harapan namin. Nag panic attack nga ako, eh. Nahirapan akong huminga kanina." Pagkukwento ko sa nangyari.

Hinawakan niya ang balikat ko and patted it.

"Ayos ka lang ba? Hindi naman nasobrahan, diba?" Nag-aalalang tanong niya.

"Oo naman. Ayos na ako. Umalis na din ako agad as soon as sinita sila mama. Kilala mo naman ako, di na maayos yung mental health ko after sa mga nangyari sa amin. Hindi pa ako gumagaling. Nakakahinga na, pero hindi pa magaling." Kita ko sa mga mata niya ang pag-aalala sa akin. He just slightly smiled at me.

Pinagbangga namin ang bote at ininom ang alak.

"Kahit anong mangyari, ha? Nandito lang kami. Alam mo, si mama nag-aalala nga iyon sayo. Gusto ka nga niya i-adopt dahil sa sitwasyon na meron ka, pero paniguradong hindi ka naman papayagan." Malungkot na ngumiti ako sa kanya and inakbayan ko siya.

"Kaya ko to. Ako pa ba? Pangalawang buhay ko na to, alam mo yan. Sa ngayon, masaya lang ako kasi nandyan kayo." Nararamdaman ko ang pagiging emosyonal ko ngayon.

Nag-inoman nalang kami ni Tito Noel habang nagtatawanan at nagkukwentuhan, just to lighten up the mood. Ayaw kong isipin namin yung mga problema. Dulot lang iyan ng depresyon kapag nagkataon.

Hindi naman sa pagiging OA, pero kasi muntikan din kasi akong namatay. Nag-attempt ako ng suicide noon, pero hindi natuloy sa awa ng diyos. Dahil kasi iyon sa constant fights nila mama, na ikinalungkot ko ng sobra at nagbigay ng sobrang stress sa akin.

Iba kasi yung nakikita ko, yung nakikita ko ay nagiging pisikal na sila sa isa't-isa. Tapos minsan yung papa ko nagbabasag ng gamit na ikinakatakot ko. Sobrang aggresibo nilang dalawa na umaabot sa punto na hindi ko kinakaya yung nakikita ko. Iniiyak ko lang iyon pinaka-una, pero bumakas na yung trauma. Kasi every time may naririnig akong nabasag o mga sigawan na napakalakas, napapatalon ako tapos nahihirapan huminga minsan.

Hindi madali para sa akin iyon. Kaya nga naisipan ko talagang umalis sa bahay para lang makawala sa kanila. Alam ko sa sarili ko na hindi ako gagaling kung mananatili ako sa isang napaka-toxic na household. Buti nalang talaga at sinupportahan ni Ate Chris yung desisyon ko. Tinulongan niya muna ako hanggang sa kaya ko na akuin lahat.

Laking pasasalamat ko na naging support system ko din sila Noel. May mga friends naman ako, comfortable naman ako sa kanila. Pero minsan talaga, sila Noel yung natatakbuhan ko parati. Hindi sa busy sila or di ko sila mapagkakatiwalaan, ang kaso natatakot akong maging burden sa kanila. Napaka soft-hearted ko pa naman.

Hindi namin alam kung ilang oras kaming nag-iinoman doon ni Noel, pero mga naka limang bucket kami. May bigla nga lumapit sa amin na babae at nakikipag-landian kay Noel. Bigla nalang din may binulong ang babae sa kanya, tapos biglang nagpaalam sa akin si Noel.

"Una na ako, ha?" Paalam niya sabay akbay sa babae at umalis.

Tignan mo! Siya nag-aya tapos iniwan ako. Ang galing talaga nitong tiyohin ko! Ibang klase din siya, iniwan ako after makakita ng babae.

Napa-iling nalang ako at tumayo na para umalis. Nabayaran na din iyon ni Noel kaya walang problema sa akin. Habang naglalakad ako pauwi bigla kong nakita si Aria sa isang lampost, nakasandal ito at humihithit ng sigarilyo.

Putangina? Anong ginagawa niya dito?

Napalingon siya sa direksyon ko at ngumisi sa akin. Napa-iling ako at diretsong naglakad, ramdam ko ang mga titig niya pero hindi ko siya pinansin. Nung nilagpasan ko siya ay bigla siyang nagsalita.

"Are you seriously going to ignore me after what happened?" She scoffed.

Napa-irap nalang ako at hinarap siya. She was obviously annoyed by what I just did, pero wala akong pakialaman doon.

"Anong gusto mong sabihin ko? 'Hey, Miss Everheart na na-ikama ko! How are you?' ganun ba?" Sarcastic kong sabi sa kanya.

She smirked and walked towards me.

"I love your humor. And you could just say 'hi' to me, para naman walang nangyari sa ating dalawa nung isang gabi." She proudly said.

"Don't be so proud of what we did. Mali iyon! Tsaka, tangina, anong klaseng trip ang meron ka? After makagawa ng milagro, nag offer ka ng kontrata para maging boyfriend mo ako. Tapos yung malala pa dito, nasa labas pa ng apartment ko kagabi. Ni hindi ko nga binigay ang address ko sayo." Iritableng sabi ko sa kanya.

"Your reaction says otherwise that night. And about that, I'm being serious. I do want to be in a relationship with you for a year. Hindi din mahirap na hanapin ka kasi hindi naman ito bundok para hindi ka mahagilap. This side of the Philippines may be a province type of place, but it still has cities. Kaya naman madali ka lang talagang mahanap." Paliwanag niya sa akin.

Napatawa nalang ako ng sarkastiko sa kanya at napa-tanga nalang akong nakatingin sa kanya.

"Hindi mo ako 'boy toy' para gawin sa akin yan. Tsaka may ex-boyfriend ka naman, bakit hindi siya yung ayain mo sa ganyang trip mo?!" Nababanas na tanong ko sa kanya.

"How do you even know that I have an ex-boyfriend, kung hindi ko din naman sinabi that I have one?" She amusingly asked.

Doon ako natigilan. Pucha! Nalaglag pa nga! Tanginang bibig ito, hindi mapreno! Anong irarason ko nito ngayon? Ang gago mo talaga, self! Tangahan mo pa!

"L-Lucky guess. B-Bakit ba?!" I defensively said.

"You don't know how to lie. I could see na nagsisinungaling ka lang." She smiled viciously at me, like she won a freaking lottery.

Napa-iwas ako ng tingin at napakamot nalang sa ulo. Jusko naman! Bakit kasi nandito ito? Disoras ng gabi pero nakatambay pa dito. Ramdam ko na yung antok, plus na-iirita pa ako sa sigarilyo niya.

Tinalikuran ko nalang siya at naglakad papalayo nung bigla siya nagsalita.

"I won't stop until you say yes." Sabi niya sa akin.

"Bahala ka sa buhay mo!" Sigaw ko sa kanya habang nagpapatuloy sa paglalakad.

Nung makarating ako sa apartment ay agad naman akong nagpunas at nag bihis. Amoy na amoy ko yung alak, kaya kailangan ko linisan ang katawan ko. Naka-sweat pants lang ako tapos wala akong pang-itaas. Sumampa na ako sa kama at naka-titig sa kisame.

Dami ng mga nangyayari! Sobrang gulo pa. Sa dami-dami na pwedeng mangyari sa akin ngayon araw, bakit ito pa talaga? Chineck ko ang phone ko at nakita ko ang sandamakmak na messages kay Ate Chris. Alam kong nag-aalala ito, lalo na at siya mismo ang nakaka-alam kung anong mali sa akin.

Pinilit niya kasi ako magpatingin sa doctor nung college ako, sabi ng doctor ay meron akong Anxiety at Depress din ako. Yung main stressor ko ay mga magulang ko, na hindi matigil kaka-away. Sinabihan ko lang si Ate na kami-kami lang muna ang makaka-alam at sumang-ayon naman siya sa akin.

Hindi nagustohan ni Ate ang nangyari sa akin, kahit nga siya may Anxiety na din. Yung mga magulang ko lang ang ayaw maniwala. Alam kong sobrang pressured siya, lalo na at siya yung panganay. Hindi vocal pagdating sa amin si Ate Chris, pero alam ko at nakikita ko na nag-aalala ito sa akin. Lalo nung muntikan ako magpakamatay, talagang nag-voice out na siya nung hindi ko na kinaya.

Alam kong natatakot na siya, lalo na at posibleng gawin ko talaga ang magpakamatay. Kaya sinasabi niya talaga sa akin, kapag hindi ko na kaya sabihan ko lang siya. Kasi nandyan naman siya kahit anong mangyari.

Nireplyan ko siya. Tinext ko siya na ayos lang ako at magpapahinga na tsaka ko sinend iyon. Inilapag ko ang phone sa kama at nag simulang namuo ang mga luha ko.

Before I was gaslighting myself na kaya nangyayari itong away nila kasi stress lang sila. Umaabot pa nga sa punto na sa akin na bubuntong ang galit ni mama. Palagi ko lang din sinasabi na stress lang sila kaya pagbigyan ko.

Pero dahil sa pag bubulag bulagan ko, ako naman yung na damage. Hindi na maayos pag-iisip ko, ninonormalize ko lahat ng mali na nakikita ko. Hinahayaan ko sarili kong mabugbog kasi kapag manlaban ako magiging bastos ako.

Masakit kasi gusto kong tulongan sarili ko, kaso hindi ko alam kung paano. Akala ko nga solusyon sa problema namin ay pera. Totoo nga iyon pera, pero at the same time, nakakasira rin iyon at hindi iyon ang solusyon parati.

Minsan gusto ko nalang balikan yung panahon kung saan buhay pa yung lola at lolo ko, sa ganung paraan nasa matiwasay na sitwasyon pa ako. Hindi na rin iyon mangyayari kasi wala na sila. Sila lang talaga yung naging lakas ko nung una, kasi parating wala si papa dahil sa pagbabarko noong bata pa ako. Tapos si mama palaging suma-sideline kaya busy rin siya parati.

Ewan ko kung matutuwa pa sila sa nakikita nila. Alam kong hindi nila magugustohan na makita ang apo nila na ganito. Lalo na si Lolo Val. Siya pa naman yung palaging tumatayo bilang ama ko. Kaya sobra akong nalungkot nung nawala siya.

Pinunasan ko nalang ang luha ko at huminga ng malalim. Hindi din nila magugustohan na umiyak ako kaya dapat tumigil na din ako. Pinikit ko nalang ang mga mata ko at natulog nalang. Umaasa na sana magiging maayos na ako bukas, para may lakas akong bumangon para sa panibagong araw.

Kinabukasan nagising ako dahil may kumatok sa pintuan ko. Inaantok na pinagbuksan ko naman kung sino man ang kumatok. Pagbukas ko ay abot tenga ang ngiti ni Noel nung makita ko.

"Good morning! Today is a beautiful day and day is the sun!" Masiglang sabi niya habang papasok sa loob.

Kinukusot ko ang mata ko habang sinirado ang apartment ko. Masyadong magiliw ang batang ito, mukhang nakadilig na naman siya kagabi doon sa babae.

"Ganda ng mood ng nakadilig, ah?" Inaantok na sabi ko tsaka ako dumiretso sa banyo para mag hilamos.

"Oh yes! Napaka wild nung babae kagabie inabot kami ng 4:30 ng madaling araw. Sobrang hot pa niya! Hoy! Pinagpala talaga! The way she moves her hips, it was like damn---"

"Ang dugyot mo! Iniwan mo na nga ako kagabi gusto mo pa ikwento sa akin ang nangyari kagabi? Ang galing mo naman!" Reklamo ko sa kanya habang nag hihilamos. Nung nagsipilyo ako ay bigla siyang sumilip sa banyo at sumandal sa door frame.

"Aba! Diring-diri yan? Parang di mo naman ginawa iyon, huwag kang feeling inosente!" He exclaimed.

Tumigil ako sa pag to-toothbrush saglit at tinignan siya.

"Para namang ginusto ko iyon? Hindi ko ginusto ang ginawa ko kaya magtigil ka. Tsaka saan ka na naman nag punta kagabi kasama ang babaeng iyon? Kailangan ko mag handa ng alibi, baka bigla nalang mag tanong si Antela Mercy sa akin kapag nagkataon." Sabi ko sa kanya at pinagpatuloy ko ang pasisipilyo ko.

"Huwag ka mag-alala sinabihan ko siya na uuwi ako after kita maihatid sa store mo. Tara na! Kain na tayo may dala akong pagkain. Para di ka na magluto." Tugon niya.

"Pagkatapos kong maligo." Tsaka ko isinara ang pinto at naligo.

Hanep talaga iyong lalake na yun. Minsan hindi ko gets yung ganyang side niya. Akala ko talaga inosente kasi sobrang maka-diyos ng parents niya, kaso hindi pala. May malupit na sekreto din si Noel, tulad nalang iyang pagiging wild niya.

Pagtapos kong maligo at magbibis ay sinabayan ko na siya sa hapag. Kumakain kami habang nag-uusap. Nag send pa siya ng picture sa gc namin na kasama niya ako, kaya nagkagulo sa gc namin. Ang galing niya talaga!

Nung matapos na kami ay agad naman kami lumabas at naglakad papunta sa store. Habang naglalakad kami ay nagsalita siya bigla.

"Alam mo? Type ka daw nung barkada nung babaeng kasama ko kagabi. Gusto pa nga daw umisa sayo." Natatawang sabi niya.

"Dugyot talaga! Pero pass. Ayaw ko niyan. Baka bigla nalang mag demand ng kung ano-ano iyan. Like labeled relationship. Ayaw ko, bahala siya." Agad na tanggi ko na ikinatawa naman niya.

"Grabe! Gwapong tao ka naman! Sobrang hot mo nga, eh. Kung hindi lang kita pamangkin, tapos babae ako? Nako! Talagang pipilitin kita, babayaran pa kita para maka-isa." He chuckled.

"Yuck! Ang lala mo!" Sinuntok ko siya ng mahina sa braso na mas lalo niyang ikinatawa.

Inaasar niya lang ako hanggang sa makarating ako sa tindahan. Ang kaso nagtataka ako kasi sobrang busy nila Simon, tapos ang dami ding tao na naglalabas ng sandamakmak na karton. Nagkatinginan naman agad kami ni Noel at nagmadali akong pumasok. Pucha, anong nangyayari.

Pinigilan ko ang isa sa mga lalake na palabas dala ang isang karton.

"Kuya! Teka lang, anong nangyayari? Tsaka ano yan?" Nagtatakang tanong ko.

"Ahh, sir, binili po ng amo namin. Halos bilhin pa itong store niyo, sold out po lahat ng paninda niyo ngayon. Excuse me po." Napa-nganga nalang ako habang pinagmasdan siyang umalis.

Agad naman ako napatingin kay Noel na ngayon ay nagugulohan din siya sa nangyayari. Agad naman ako pumunta sa may counter at nakita namin na sobrang busy nila Tris kaka pack ng paninda.

"Hoy, Tris! Anong nangyari? Ano to?" Nagugulohan na tanong ko.

Napalingon naman siya sa akin at natawa ng kaunti.

"Naka-jackpot ka ngayon, may pumunta dito at nag deklara na bilhin lahat ng paninda mo. Hindi niya gusto bayaran sa eksaktong total nitong lahat, bibigyan ka nalang daw ng 10 billion cash. Edi naging bilyonaryo ka agad." Natatawang sabi ni Tris habang nagpapack ng paninda.

Napa-nganga nalang ako sa narinig. Gago?! 10 billion?! What the fuck?! Jusko, kaya na yun buhayin sarili ko habang buhay. Gulong-gulo na inilibot ko ang paningin ko sa store ko. Madaming taong nagpapack ng mga paninda ko, hindi ko sila tauhan. Saan nanggaling ang mga ito?

"Inaantay ka pa nga niya, eh." Sabi ni Simon.

Napalingon naman agad ako sa kanya.

"Seryoso? Nandito siya?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.

"Oo! Nandito." Tugon niya sa akin.

Biglang bumulong sa akin si Noel.

"Gago! Hindi ba to joke time? Kasi kung hindi, magcecelebrate tayo! This could change your life forever, alam mo yan. Malaking amount iyong ibibigay sayo." Bulong niya.

"Kung sino man ito, kailangan ko siyang kausapin. Grabe naman. Anong rason niya para bilhin lahat ng paninda ko? Kung blessing to ni lord, edi tatanggapin ko syempre." Bulong ko sa kanya pabalik.

Tinulongan ko sila Simon mag pack at tumulong na din si Noel. Ang dami kasi ng pinamili, talagang magsisirado kami ng maaga para makapag restock ulit. Habang busy kami sa pag pack ng mga items, may biglang nagsalita na nagpakaba sa akin.

"Glad you came, Axion Maverick."

I became stiff na parang nabuhusan ako ng malamig na tubig sa narinig ko. I know that voice. That soft but deceiving voice that could make you wrapped around her finger. That voice that I've been avoiding ever since that night came. Dahan-dahan akong tumayo ng maayos at lumingon sa kanya.

And there she was, looking elegant but powerful with her white long-sleeve polo and high waist jeans and heels. Smirking at me while her arms are crossed. Napalunok ako sa nakita ko. She looks so fucking dominant.

"Oh, siya pala yung bumili nito lahat, Axion. You should thank her." Sabi ni Samuel.

"Aria Soraya." Sambit ko sa pangalan niya.

She smiled widely and walked towards me.

"What did I tell you? I will never give up, hanggang sa magmamaka-awa ka na kunin nalang kita." She smirked.