"El! Gising na! Baka malate tayo!" I groaned when I heard Aly's voice outside my room.May pasok na naman. Hindi ba pwedeng summer na lang palagi? Nakakatamad."Five minutes!" tamad na sigaw ko pabalik. Mabilis naman akong nakabalik sa pagtulog.Napabalikwas ako nang mabasa ako. Tinignan ko ang may gawa no'n at bumungad saakin ang nakangising si Aly. What the hell? It's too early in the morning para mang asar ng ganito!"Damn you!" singhal ko rito. I was about to throw her some ice balls pero agad itong tumakbo paalis habang tumatawa. Kainis naman!I have no choice but to do my morning routine dahil basa na rin naman na ako. Alangan naman bumalik pa ako sa pagtulog? Nakakatamad pumasok, ewan. Basta tinatamad ako. I finished doing everything I needed to do at bumaba na ako kaagad. Naabutan ko naman sila na kumakain ng sandwich. Bumaba ako at lumapit kay Lance. I bit his bread at huli na nang mapansin niya ang ginawa ko."El naman! Gusto mo pala ng indirect kiss, hindi mo agad sinabi,
I may appear strong, but I'm dying inside. The pain of not knowing who you truly are and what your purpose are. Hindi nagkulang ang umampon saakin, but I can't just stop thinking about my true identity. I can feel they're keeping it from me. Pinagkakait nila saakin ang katotohanan. That's why I'm eager to go to the Magic World. Kung hindi nila masasagot ang mga tanong ko ay ako mismo ang maghahanap sa mga sagot.I want to isolate myself along the way, pero paano nga ba kung may makukulit na mga tao? Will I let my guards down? Will I let someone enter my life again?
"El, do it harder!" sigaw saakin ng kuya kong nasa kabilang sulok ng training room namin. He was teaching me some techniques tungkol sa kapangyarihan ko.I was feeling lazy though but I couldn't do anything since he was the one who demanded for me to do it. Ano pa ang choice ko? Follow him, right?Kapag humindi ako riyan paparusahan lang ako niyan, 'wag na lang. Kaya kahit tamad na tamad ako ngayon ay pinilit ko pa rin ang sarili kong bumangon.Huminga ako nang malalim at nag concentrate sa dummy na nasa harapan ko. It looked real dahil humihinga ito at gumagalaw. What he was teaching me ay ang pag yeyelo ko rito. Not on the outside but on the inside. Sa madaling salita ay ang dugo at puso nito ang gagawin kong yelo. It was pretty hard and it needed a lot of practice. Hindi ko na nga maalala kung pang ilang subok ko na ito.Damn. Maybe I really needed this practice. Ito naman kasing kapatid ko, kung ano-anong naiisip, e. I could just go by with the techniques I have inside me. Hindi
It's morning now at maaga akong nagising to jog. It's still dark dahil alas cuatro palang ng madaling araw. Although I have the choice to start by four, pero ayaw kong may kasabay. Mamaya kasi ay marami na rin ang magigising to exercise.The idea of having other people around me is a big no no for me kaya hanggang sa kaya ko ay iniiwasan ko talaga sila. I continued jogging at huminto munang saglit sa park to rest. Kanina pa kasi ako at medyo nakakaramdam na rin ako ng hingal. Kahit naman kasi kaya kong tapusin ay hindi pa rin naman magandang hindi pagpahingain 'yong katawan.Naupo ako sa swing at uminom ng tubig sa tumbler ko. I really love the air kapag ganitong oras, presko at nakakarelax. Wala pang mga sasakyan at maiingay na mga tao— nabibigyan talaga ako ng oras to appreciate the place more.The wind blew at bigla akong nakaramdam ng kilabot. I alerted my senses dahil baka may biglang lumabas. Mas mabuti na 'yong handa kaysa bigla akong namatay dito. I can feel someone's presen
"I'm enrolling her here, head master," agad na sabi ni kuya pagkapasok namin sa office daw.When we entered the huge gate ay dito kaagad kami dumeretso ni kuya. I did not have the time to appreciate their city dahil nagmamadali kami ni kuya.Ang lugar na pinuntahan kaagad namin ay ang Academy. Sabi ni kuya ay rito siya nag-aaral and he will enroll me in here, too.Habang papasok kami ni kuya rito ay nakita ko kaunti ang academy and all I can say is the place is very amazing. Hindi ko alam that a place could really look this magical.Halatang makakapangyarihang tao ang mga nandito. I could also sense different auras coming from the students here. The office is huge, ang ganda ng color palette. It's giving me a modern vibe. It's gray, white, and pastel blue. Maraming books at may mga halaman din sa loob to add on to the overall refreshing look.It's good. I could stay here and just read books."Who's she?" tanong nito kay kuya when he finally landed his eyes on me. Kuya smiled widely k
"Uh, Elodie? We'll eat na daw." Someone knocked on my door and it's really loud! Biglang nagising ang kaluluwa ko mula sa mahimbing kong tulog.I opened my eyes at ginulo ang buhok ko dahil sa pagkairita. May mga kasama nga pala ako rito. Nasanay ako na tahimik lang ang buhay.I guess things wouldn't stay the same.I sighed at inayos na lang ang sarili ko para mukhang tao naman ako kapag bumaba ako roon, 'di ba? I opened my door at bumungad saakin si Aira na nakangiti nang malawak saakin.Isn't it too dark outside to be that happy. Anong mayroon sa kanya?"What time is it?" I asked her. She looked stunned kahit naman hindi niya first time marinig ang boses ko. Aware naman na siya na ganito ako bakit pa siya magugulat?"I-it's 7 in the evening," sagot nito. I nodded at nauna sa kanyang maglakad.Seven pa pala. Akala ko naman kung anong oras na. I will remind kuya later na pagsabihan sila na 'wag akong gisingin sa pagtulog ko. Kusa naman akong bababa kapag trip ko, e.I was really just
Time flies so fast at pasukan na ngayon. Parang kailan lang ay kararating ko pa rito. Ngayon ay papasok na talaga ako.Kinakabahan? Nah. I feel bored, to be honest. What do I need to learn here? Feeling ko ay naituro na saakin lahat nina mom and dad.And speaking of them... Simula noong dumating ako rito ay hindi ko pa sila nakikita. Kinakabahan ako pero pinanghahawakan ko na lang na malakas sila kaya kaya nilang lumaban.Dumating kahapon ang set of uniforms ko at mapapangiwi ka nalang talaga sa sobrang ikli ng skirt nila.Hindi ko tuloy alam kung makakagalaw ako nang maayos dito. Baka panay hawak na lang ako sa skirt ko. Ano ba naman 'to.Uniforms should be comfortable. Why do I feel like shit in this? Hindi ko pa nga nasusuot ay gusto ko na hubarin.I did my morning routine at isinuot na ang uniform ko. It's a white long sleeve na pinatungan ng maroon coat at pleated skirt na maroon ending 3 inches above my knee. A long black sock and a black shoes. MWF lang ang pagsuot ng uniform n
"Anong trip mo, master?" tanong sa kanya ni Lance na ngayon ay nakatunganga dahil sa bumungad saamin. Taray naman kasi, may pa confetti pang nalalaman ang matandang 'to.Wala namang fiesta."I want a small celebration dahil nadagdagan kayo. Isn't it exciting?! Come on! Na excite kayo, 'di ba?" excited na sabi nito. Napa facepalm na lang ako dahil sa rason niya.So, dahil saakin? Pwede naman sigurong batiin na lang ako, 'di ba? Hay nako."Seriously? Ano nasan pagkain?" agad na tanong ko rito. Total sabi niya naman ay celebration 'to. Hanapin ko na lang din kung nasaan ang mga pagkain.Gutom na kami, e. Kanina pa sana kami nakakain kung hindi kami pinapunta ni tanda rito."Ang takaw niyong mababaho kayo! Nandiyan," sabi niya at itunuro ang isang gawi. Tumingin kami kung saan siya nakaturo ay may mahabang lamesa kaming nakita na punong-puno ng mga pagkain. Amoy na amoy din namin ang mga iyon.Halatang masarap. Mukhang mapapadami ang kain ko nito.I can really feel my tummy asking for it
"El! Gising na! Baka malate tayo!" I groaned when I heard Aly's voice outside my room.May pasok na naman. Hindi ba pwedeng summer na lang palagi? Nakakatamad."Five minutes!" tamad na sigaw ko pabalik. Mabilis naman akong nakabalik sa pagtulog.Napabalikwas ako nang mabasa ako. Tinignan ko ang may gawa no'n at bumungad saakin ang nakangising si Aly. What the hell? It's too early in the morning para mang asar ng ganito!"Damn you!" singhal ko rito. I was about to throw her some ice balls pero agad itong tumakbo paalis habang tumatawa. Kainis naman!I have no choice but to do my morning routine dahil basa na rin naman na ako. Alangan naman bumalik pa ako sa pagtulog? Nakakatamad pumasok, ewan. Basta tinatamad ako. I finished doing everything I needed to do at bumaba na ako kaagad. Naabutan ko naman sila na kumakain ng sandwich. Bumaba ako at lumapit kay Lance. I bit his bread at huli na nang mapansin niya ang ginawa ko."El naman! Gusto mo pala ng indirect kiss, hindi mo agad sinabi,
"Free day daw muna ngayon!" masayang announce ni Lance saamin. Nandito kami ngayon sa living room ng dorm namin,, except kay Clark. Ewan, hindi ko alam kung saan na naman nagsusuot ang isang 'yon. Hindi naman kasi mapirmi 'yon dito lagi. Madalas sa labas kasi tahimik daw. Well, I can somehow understand him. Maingay kasi talaga rito, e, lalo na kung nandito sina Lance at Aira. Hinding-hindi ka magkakaroon ng tahimik na oras dito dahil sa kaingayan nila. "We already know that, Lance. The magic watch, remember?" sabi sa kanya ni Aira sabay taas ng kamay nito upang ipakita ang magic watch na hawak niya.The purpose of that watch is to check all the announcements of the academy. Lahat kami ay mayroon niyan para updated kami sa lahat ng mga trip ni master."Sabi ko nga alam niyo," sabi na lamang nito at napakamot sa ulo. I stood up at lahat naman sila ay napatingin saakin. "Labas lang ako," I said and left them inside. Hindi pa sila magulo sa ngayon, mamaya niyan magpapatayan na sila.
"Anong trip mo, master?" tanong sa kanya ni Lance na ngayon ay nakatunganga dahil sa bumungad saamin. Taray naman kasi, may pa confetti pang nalalaman ang matandang 'to.Wala namang fiesta."I want a small celebration dahil nadagdagan kayo. Isn't it exciting?! Come on! Na excite kayo, 'di ba?" excited na sabi nito. Napa facepalm na lang ako dahil sa rason niya.So, dahil saakin? Pwede naman sigurong batiin na lang ako, 'di ba? Hay nako."Seriously? Ano nasan pagkain?" agad na tanong ko rito. Total sabi niya naman ay celebration 'to. Hanapin ko na lang din kung nasaan ang mga pagkain.Gutom na kami, e. Kanina pa sana kami nakakain kung hindi kami pinapunta ni tanda rito."Ang takaw niyong mababaho kayo! Nandiyan," sabi niya at itunuro ang isang gawi. Tumingin kami kung saan siya nakaturo ay may mahabang lamesa kaming nakita na punong-puno ng mga pagkain. Amoy na amoy din namin ang mga iyon.Halatang masarap. Mukhang mapapadami ang kain ko nito.I can really feel my tummy asking for it
Time flies so fast at pasukan na ngayon. Parang kailan lang ay kararating ko pa rito. Ngayon ay papasok na talaga ako.Kinakabahan? Nah. I feel bored, to be honest. What do I need to learn here? Feeling ko ay naituro na saakin lahat nina mom and dad.And speaking of them... Simula noong dumating ako rito ay hindi ko pa sila nakikita. Kinakabahan ako pero pinanghahawakan ko na lang na malakas sila kaya kaya nilang lumaban.Dumating kahapon ang set of uniforms ko at mapapangiwi ka nalang talaga sa sobrang ikli ng skirt nila.Hindi ko tuloy alam kung makakagalaw ako nang maayos dito. Baka panay hawak na lang ako sa skirt ko. Ano ba naman 'to.Uniforms should be comfortable. Why do I feel like shit in this? Hindi ko pa nga nasusuot ay gusto ko na hubarin.I did my morning routine at isinuot na ang uniform ko. It's a white long sleeve na pinatungan ng maroon coat at pleated skirt na maroon ending 3 inches above my knee. A long black sock and a black shoes. MWF lang ang pagsuot ng uniform n
"Uh, Elodie? We'll eat na daw." Someone knocked on my door and it's really loud! Biglang nagising ang kaluluwa ko mula sa mahimbing kong tulog.I opened my eyes at ginulo ang buhok ko dahil sa pagkairita. May mga kasama nga pala ako rito. Nasanay ako na tahimik lang ang buhay.I guess things wouldn't stay the same.I sighed at inayos na lang ang sarili ko para mukhang tao naman ako kapag bumaba ako roon, 'di ba? I opened my door at bumungad saakin si Aira na nakangiti nang malawak saakin.Isn't it too dark outside to be that happy. Anong mayroon sa kanya?"What time is it?" I asked her. She looked stunned kahit naman hindi niya first time marinig ang boses ko. Aware naman na siya na ganito ako bakit pa siya magugulat?"I-it's 7 in the evening," sagot nito. I nodded at nauna sa kanyang maglakad.Seven pa pala. Akala ko naman kung anong oras na. I will remind kuya later na pagsabihan sila na 'wag akong gisingin sa pagtulog ko. Kusa naman akong bababa kapag trip ko, e.I was really just
"I'm enrolling her here, head master," agad na sabi ni kuya pagkapasok namin sa office daw.When we entered the huge gate ay dito kaagad kami dumeretso ni kuya. I did not have the time to appreciate their city dahil nagmamadali kami ni kuya.Ang lugar na pinuntahan kaagad namin ay ang Academy. Sabi ni kuya ay rito siya nag-aaral and he will enroll me in here, too.Habang papasok kami ni kuya rito ay nakita ko kaunti ang academy and all I can say is the place is very amazing. Hindi ko alam that a place could really look this magical.Halatang makakapangyarihang tao ang mga nandito. I could also sense different auras coming from the students here. The office is huge, ang ganda ng color palette. It's giving me a modern vibe. It's gray, white, and pastel blue. Maraming books at may mga halaman din sa loob to add on to the overall refreshing look.It's good. I could stay here and just read books."Who's she?" tanong nito kay kuya when he finally landed his eyes on me. Kuya smiled widely k
It's morning now at maaga akong nagising to jog. It's still dark dahil alas cuatro palang ng madaling araw. Although I have the choice to start by four, pero ayaw kong may kasabay. Mamaya kasi ay marami na rin ang magigising to exercise.The idea of having other people around me is a big no no for me kaya hanggang sa kaya ko ay iniiwasan ko talaga sila. I continued jogging at huminto munang saglit sa park to rest. Kanina pa kasi ako at medyo nakakaramdam na rin ako ng hingal. Kahit naman kasi kaya kong tapusin ay hindi pa rin naman magandang hindi pagpahingain 'yong katawan.Naupo ako sa swing at uminom ng tubig sa tumbler ko. I really love the air kapag ganitong oras, presko at nakakarelax. Wala pang mga sasakyan at maiingay na mga tao— nabibigyan talaga ako ng oras to appreciate the place more.The wind blew at bigla akong nakaramdam ng kilabot. I alerted my senses dahil baka may biglang lumabas. Mas mabuti na 'yong handa kaysa bigla akong namatay dito. I can feel someone's presen
"El, do it harder!" sigaw saakin ng kuya kong nasa kabilang sulok ng training room namin. He was teaching me some techniques tungkol sa kapangyarihan ko.I was feeling lazy though but I couldn't do anything since he was the one who demanded for me to do it. Ano pa ang choice ko? Follow him, right?Kapag humindi ako riyan paparusahan lang ako niyan, 'wag na lang. Kaya kahit tamad na tamad ako ngayon ay pinilit ko pa rin ang sarili kong bumangon.Huminga ako nang malalim at nag concentrate sa dummy na nasa harapan ko. It looked real dahil humihinga ito at gumagalaw. What he was teaching me ay ang pag yeyelo ko rito. Not on the outside but on the inside. Sa madaling salita ay ang dugo at puso nito ang gagawin kong yelo. It was pretty hard and it needed a lot of practice. Hindi ko na nga maalala kung pang ilang subok ko na ito.Damn. Maybe I really needed this practice. Ito naman kasing kapatid ko, kung ano-anong naiisip, e. I could just go by with the techniques I have inside me. Hindi
I may appear strong, but I'm dying inside. The pain of not knowing who you truly are and what your purpose are. Hindi nagkulang ang umampon saakin, but I can't just stop thinking about my true identity. I can feel they're keeping it from me. Pinagkakait nila saakin ang katotohanan. That's why I'm eager to go to the Magic World. Kung hindi nila masasagot ang mga tanong ko ay ako mismo ang maghahanap sa mga sagot.I want to isolate myself along the way, pero paano nga ba kung may makukulit na mga tao? Will I let my guards down? Will I let someone enter my life again?