Chapter 2

It's morning now at maaga akong nagising to jog. It's still dark dahil alas cuatro palang ng madaling araw. Although I have the choice to start by four, pero ayaw kong may kasabay. Mamaya kasi ay marami na rin ang magigising to exercise.

The idea of having other people around me is a big no no for me kaya hanggang sa kaya ko ay iniiwasan ko talaga sila.

I continued jogging at huminto munang saglit sa park to rest. Kanina pa kasi ako at medyo nakakaramdam na rin ako ng hingal. Kahit naman kasi kaya kong tapusin ay hindi pa rin naman magandang hindi pagpahingain 'yong katawan.

Naupo ako sa swing at uminom ng tubig sa tumbler ko. I really love the air kapag ganitong oras, presko at nakakarelax. Wala pang mga sasakyan at maiingay na mga tao— nabibigyan talaga ako ng oras to appreciate the place more.

The wind blew at bigla akong nakaramdam ng kilabot. I alerted my senses dahil baka may biglang lumabas. Mas mabuti na 'yong handa kaysa bigla akong namatay dito.

I can feel someone's presence, malayo ito kaya hindi ko gaanong mahulaan kung nasaan.

Mas tinalasan ko pa ang pakiramdam hanggang sa makakaya ko.

To my left.

Lumingon ako roon at nag focus. I saw a silhouette under a tree. I can't distinguish kung lalaki ba ito o babae dahil naka hood ito. I can feel it's aura from here and that means it's dangerous.

Kasi kahit nasa malayo siya ay nadama ko pa rin siya. Hindi naman ganito kalakas ang aura ng isang normal na tao. I could also sense the danger he could bring.

I prepared myself and using my super speed ay tinakbo ko ito. Pero mukhang mas mabilis ito dahil agad itong nakatakbo palayo saakin. He also noticed that I moved from my position.

Kung normal na tao lang siya, he wouldn't even notice hanggang sa mapunta ako sa harap niya— but the opposite happened. I followed it hanggang sa mawala ito sa paningin ko.

"Damn it!"

Out of frustration ay sinipa ko ang batong nasa paanan ko. I looked at the direction where it landed at may napansin akong kumikinang dito. Walang pag dadalawang isip akong lumapit dito to check because it caught my attention.

I kneeled down to see what is it. Pinulot ko ito at tinitigan. It's a necklace with a snake pendant. I can feel magic in it. Sa taong 'yon siguro ito. I placed it inside my pocket at tumayo na.

I glanced at the whole place filled with trees at nang masigurado kong wala na siya ay tumalikod na ako at umalis.

Nakarating ako sa bahay at agad na pumasok sa kwarto ko. I took a bath and wear new clothes after. It's almost 6 in the morning at mamaya ay magigising na si kuya. I decide to cook for today kaya bumaba ako at pumunta sa kusina.

While cooking ay hindi ko maiwasang isipin ang kwintas na nakita ko. It's a giving me a weird feeling and curiosity.

Hindi nga basta-basta ang taong 'yon. Mahahalata rin naman sa kwintas na hindi rin basta-basta ang kapangyarihang nababalot dito.

Napaisip din tuloy ako bigla kung sinadya niya bang iwanan iyon para makita ko? O baka dahil sa pagmamadali niya ay hindi niya napansing may nailaglag na pala siya.

Nakakainis, gusto kong malaman kung ano 'yon and maybe mom and dad can help me. I hope so... Hindi ako matatahimik hangga't hindi ko nakukuha ang kasagutan na gusto ko, e.

"I should consult them when they got home."

"Baliw ka na, sis. You're talking to yourself." Hindi na ako nagulat nang sumulpot siya sa likod ko. I rolled my eyes kahit hindi naman niya ako nakikita. After cooking pancakes and slicing some strawberries ay nilagay ko na ito sa breakfast table.

"May lakad ka ba ngayon?" tanong ko rito at naupo sa tabi niya.

"Yup. I'm gonna check our company," Kuya said. I nodded dahil sa kanya nga pala hinabilin ni mom 'yon for today. Kawawa naman 'to, nakakabanas pa naman doon.

Makukulit ang mga tao roon, e. Napaka hilig sa tsismis. Noong unang beses ko ngang pumunta roon ay akala nila boyfriend ko si Kuya. Ikinalat pa talaga sa buong kompanya, panay tingin tuloy sila saakin.

"I'm going to the mall. Maglilibot lang ako," sabi ko sa kanya. He raised a brow and nodded after.

Siguro naisip nito na huwag pumayag pero tumango na lang kasi wala rin naman siyang magagawa. Aalis pa rin naman ako kahit humindi siya.

And it's not like may gagawin akong masama, 'di ba? Maglilibot lang naman ako to kill time and also to further enhance my senses.

Mas iba pa rin kasi talaga ang training sa labas— 'yong actual place talaga. Para masanay ko talaga ang sarili ko na mag focus sa maingay na lugar.

"Kuya. Nakakita ka na ba ng snake pendant?" I randomly asked. He stopped chewing his pancake at mababakas sa mukha niya ang gulat.

Hmm. He knows something kaya?

"O-of course! Madami na akong napuntahang jewelry shop," sabi niya at agad na bumalik sa pagsubo. I sighed dahil mukhang wala naman akong makukuhang matinong sagot sa kanya.

Kahit pa siguro pa ikot-ikotin ko siya ay hindi siya sasagot nang maayos. Ganyan 'yan siya, e. Basta ayaw niya ay wala ka rin talagang magagawa.

Si Kuya na yata ang pinaka mahirap pagsalitain. Kaya hindi ko na lang ipipilit. Mamaya ay magkagulo pa kami rito, e. Wala pa naman si mommy at daddy para umawat saamin.

"Hugasan mo na 'yan, akyat na ako," paalam ko rito at umakyat na. I went inside my room at binuksan ang laptop ko.

Kakabukas ko palang ng laptop at agad na may tumawag saakin. A face time.

"Hey," bati ko rito. She's smiling widely wearing her usual hello kitty pajama and she looks really stupid with it.

Akala mo bata, e, panay hello kitty pa rin. Hindi ko talaga ma gets 'yong mga adult na gustong gusto pa rin ang hello kitty.

Ang sakit sa mata ng pink! Lalo na ang mukha ng hello kitty na 'yan. Mas mabuti pang mag-alaga ng totoong pusa, e.

"I can hear your panlalait here, El. Atleast try to conceal it," maarteng sabi niya at inirapan ako. She knows me very well kahit wala akong sabihin.

Well... Ilang beses ko na rin naman talaga siyang nalait.

"What do you want?" tanong ko rito at tinaasan siya ng kilay.

Hindi naman 'to tatawag kung wala siyang kailangan, e. Kilala ko siya.

"Well. I just tried calling you, 'di ko naman inexpect na sasagot ka. You're up early today," sabi niya at kinain ang chips na nasa kamay niya. She's somewhere in Canada, and the time there is opposite here. It's evening there, I bet.

Bakit hindi pa natutulog ang isang 'to? Hindi pa ba ubos ang social battery niya? Grabe talaga.

"Just did some exercise," sagot ko. Karen nodded at sumubo ulit ng chips.

She loves chips, too. That's one thing I noticed about her. Panay siya kain ng chips kahit saan, e. Siguro kapag hindi siya nakakain ng chips sa isang araw ay nanghihina siya.

"You know what, dapat pala isinama pala kita rito! Ang daming gwapo, bes! Busog na busog ang mata ng ate mo!" sabi nito at nagtitili tili pa.

Uh... Hindi naman ako interesado. Anong gagawin ko sa gwapo? Hindi naman nakakain 'yon.

Well...

"You're acting like it's your first time there, Karen," bored na sabi ko. Bumusangot siya at sinamaan ako ng tingin.

"Your face is always blank, at least show some emotions, El. Parang ikamamatay mo naman 'yan," sabi niya. I just looked at her with the same expression

Talaga. Makita na niya lahat, 'wag lang ang emosyon ko.

"Ikamamatay ko nga," sagot ko rito. She sighed dahil alam naman niyang wala talaga akong balak gawin ang gusto niya. She knows what happened back then kaya I know she understands my actions.

"Whatever. Anyway, alis na ako. May party mamaya," paalam niya. I just nodded at inend na bago pa siya makapagsalita ulit.

Kaya pala hindi pa tulog, may pupuntahan pa lang party.

It's still early and hindi pa bukas ang mall ngayon, iidlip muna ako ulit.

****

I am now inside my car. Nagising ako around ten and guess I'm gonna have my lunch there. Nakaalis na si kuya kanina pa at ang bantay nalang namin ang natira.

Nakakatamad magluto at mukhang masarap kumain sa labas ngayon.

I drove smoothly at agad nakahanap ng parking space. I went out of my car at pumasok na sa mall. Everyone is almost staring at me. Ngayon lang ba nila ako nakita? Ngayon lang ba sila nakakita ng babaeng may mala nyebe ang buhok at icy blue na mata? May ganoon naman sa ibang bansa, ah.

Hindi ba nila pwedeng i assume na lang na foreigner ako?

The boys are eyeing me like I wore something really revealing kahit naka gray sweatshirt lang ako na naka tuck in sa maong high waisted jeans. Mukha ba akong kabastos bastos?

Boys will be boys talaga, 'no?

I just gave them a blank stare at nagpatuloy nalang sa paglalakad. Bookstore is my first destination dahil nabasa ko na lahat ng libro sa bahay.

I wanted new ones para hindi ako ma bored kapag wala akong gagawin.

I searched for a book that is interesting to read. I have read different novels and Shakespeare's are my favorite. He always got good novels, not just the famous Romeo and Juliet.

Marami ka rin namang aral na makukuha sa mga libro niya. He is a great writer, overall.

Abala ako sa pagtitingin nang may nakabangga saakin. I turned to look at that person at napakunot ang noo. Weird, there's something in him na nakapukaw ng atensyon ko.

It definitely wasn't the looks. It's something inside him.

"I'm sorry. I wasn't looking," sabi nito. I just nodded. Wala naman akong planong awayin siya. Why would I?

Babalik na sana ulit ako sa paghahanap ng may napansin ako sa may kamay niya. Tinignan ko ito ng maagi at nanigas ako sa nakita ko. It's a snake! Totally the same as the pendant I found kanina sa park!

I immediately decided to follow him. Lumabas siya ng mall at ganoon din ang ginawa ko. Pumasok siya ng kotse niya and thankfully it's just close to where I parked my car!

Agad akong sumakay sa kotse ko at palihim na sinundan ang lalaking 'yon. He's three cars away from me and I'm doing my best para hindi niya ako mapansin.

I focused on following him pero ang daming nag overtake, shit!

"Fuck it."

Napahampas nalang ako sa steering wheel and decided to go home. Mahahanap din kita. I know you are someone who can lead me to the answers I am seeking.

Hindi ako naniniwala na nagkataon lang na nagkita tayo sa mall. Destiny brought us to see each other. Hahanapin kita kahit ano ang mangyari.

Agad na pinark ko ang kotse sa garahe at pumasok sa bahay. Nabigla naman ako dahil nandoon na sina mommy.

"What's with the face, El?" agad na salubong ni dad saakin. I sighed at naupo sa sofa.

Nakauwi na pala sila? I was too occupied that I did not notice their presence inside the house.

"I need to ask you something," I said seriously. They looked at each other at saka ibinalik saakin ang mata nila.

"What is it?" This time, my mother is looking really serious.

May kinuha ako sa bulsa ko at nilapag sa center table. Nakita ko naman ang gulat sa mga mata nila.

"T-that's the-"

"Where did you get that?" Dad asked. He looks bewildered and nervous.

"At the park. Someone dropped this and I bet galing Enchanted 'yan." Their eyes are still on the necklace I placed on the table.

"Galing ito sa Avalore. They are the enemy of the whole Enchanted," mom answered na mukhang nakabalik na mula sa pagkakatulala.

Avalore. Of course I heard things about them. They were the ones who's always trying to destroy Enchanted for their own interest.

Hindi ko akalaing mapupunta sila rito sa mundo ng mga tao. Ano na naman kaya ang mga balak nilang gawin?

"So they're here, huh. This place is not safe anymore," sabi ni daddy.

"Anong hindi safe? What happened?" kuya suddenly appeared at mukhang narinig ang pinag-usapan namin.

Before we could answer him ay siya na mismo nakasagot sa tanong niya. He stared at the necklace on the table at nanlaki ng mata niya.

"Damn." The only thing he said, sapat na para makumpirmang alam niya ito.

"It's time to go back, Kyler. Bring Elodie to the Magic World. It's not safe here anymore," sabi ni mommy. Kuya nodded at tinignan ako.

That's why he is hesitant to answer me kanina. Alam niyang delikado ang pinanggalingan ng kwintas na iyon.

"Pack your valuable things." I nodded at agad na tumakbo papasok sa kwarto.

I packed some things only. Hindi ko alam kung bakit agad ako sumunod, ang dami ko pang tanong, e. Pero something in me was telling me to rush and just follow them for now.

After packing ay bumaba na ako. Naabutan ko sila sa sala na hindi mapakali.

"Can you explain everything to me first?" tanong ko sa kanila the moment I reached their place.

"I'll explain it kapag nakarating na tayo roon. For now, let's just go bago tayo maabutan dito," sabi ni kuya. Mom held her necklace at nag chant siya.

A portal appeared at nararamdaman ko ang pagtawag nito saakin.

"How about you mom and dad? Are you going with us?" tanong ko sa kanila.

Hindi ko alam pero pakiramdak ko ay mayroong mangyayaring hindi maganda. I wanted them to come with us pero alam kong matigas din sina mommy at daddy.

"Susunod kami. Bilisan niyo na," sabi ni dad at tinulak kami ni kuya papasok sa portal. Nakaramdam ako ng pagkahilo at maya-maya lang ay nakaramdam na ako ng lupa.

"We're here," sabi ni kuya at dinala ang mga gamit ko. I looked around at nandito kami sa harap ng napakalaking golden gate. Maraming bulaklak at paru-parong nakapalibot sa gate. It's magical, very amazing.

"Welcome to Enchanted, Elodie Cassiphea."