CHAPTER 3

The party plan

     "Okey, speak up Alejandro Ybanez-Arevalo. Mahina kong tawag sa buo niyang pangalan. Ayaw kong taasan siya ng boses sa ganito karaming tao.

     Tinitigan niya ako at bumuntong-hininga.

     "I'm not with another guy, OK," seryoso niyang sagot."Lagi kang nag-iisip na nanlalaki ako. Alam mo naman kung ano ako di'ba?"

     He said sa baritonong boses na may halong galit at poot. Minsan kasi over thinker ako. Alam ko naman mahinhin lang talaga ito pero hindi ito bakla. Hahaha kung anu-ano na naman ang iniisip ko sa best friend ko. Kung may nakakakilala sa kanya nang higit pa sa anong makikita mo the way he moves, it is me.   His only best of friend. And he’s long time girlfriend. Hahaha.

     Muli siyang bumuntong-hininga.

     "Dinala na ni Papa ang anak niya sa labas." Mas lalong sumeryoso at humina ang kanyang boses."Siya ang bagong commanding officer sa military base ng Sta. Fe."

     Hindi ako nagre-react nakikinig lang ako sa kanya. Alam ko kung gaano kagalit ito sa ama. Ito kasi ang dahilan kung bakit namatay ang Mama ni Allie at Astarte. Bata pa lang si Astarte noon na mag-isang itinaguyod ni Allie. I can feel his agony and pain. For years he can't move on from his past.

     Tinapik ko siya sa balikat niya at ginagap ko ang kamay niya at pinisil. I'll be there always no matter what.

     Gumanti siya ng pisil at ngumiti ng mapait. No words came basta alam naming sandigan namin ang isa't-isa.

     "Hello Mom, Dad." Malambing ang boses na iyon pero nakataas ang isang kilay.

     "Hi anak," Sabay pa nasambit naming dalawa ni Allie.

     "I'm sorry," sabay upo nito."I'm late."

     Pormal din magsalita ang anak namin. Nakuha niya ito kay Allie dahil sa totoo lang mas malapit silang dalawa sa isa't-isa in short matipid sila magsalita.

     Kinuha nito ang lalagyan ng pagkain niya. Ang kulay pink na food container. Sa akin Baby blue while kay Allie ay Dark blue.

      "Wow my favorite.” Masayang sambit nito nang makita ang pagkain pagkabukas into. Inaamoy pa nito ang pagkain.

     Bigbang sumaya ang ekspresyon ni Allie sa nakitang saya kay Crissa Abegail or Abby in short. Adobong manok at baboy iyon.

     "Thank you, Dad," di pa nakuntento tumayo pa ang anak namin at humalik sa ama. "You're the best, Daddy."

     "Welcome my princess." Nakangiting turan nito.

     Masayang-masaya ang mukha ni Alejandro napalitan na ang galit niya kanina nang  pag-usapan namin ang tungkol sa kanyang ama.

     Parehong matipid magsalita ang dalawa, kapag silang dalawa lang may sarili silang mundo.

     Sa tuwing makikita ko ang mag-ama ko hindi ko mapigilang mapangiti. I have a man that always makes me secured at mahal ang anak ko. And a daughter that gave me the reason to wake up every day. There little chitchats tell how they we're so closed. I'm forever thankful of this man.

     And they were my life.

     "Let's eat." untag sa akin ni Allie. Nahuli na naman niya akong nakatitig sa kanya.

     Tumango ako. And we bow down our heads.

     "Thank you po Lord God." sabay-sabay naming sambit. We've to eat peacefully.

     Masaya na kaming kumain nagkukumustahan at nag-usap-usap tungkol sa school ni Abby at sa darating na thirteenth birthday party niya. Excited ito sa party at mismong siya ang pumili ng motif at siya din ang gagawa ng invitation. Alam kasi niyang pareho kami ni Allie na busy. Ako sa mall si Allie sa resort, hatchery at palaisdaan.

     Ako ang magpro-provide ng mga gamit samantalang si Allie ang mag luluto ng lahat ng dishes na ihahanda. Hindi kasi ako marunong magluto taga-kain lang ako.

     "Magpalit ka na ng damit Abby pagdating sa school." Paalala ko.

     "Yes, Mom." ngumiti siya sa akin.

     "Susunduin kita mamaya, OK,"dagdag ko pa.

     "Okey. I have to go bye lovebirds." Humalik muna siya sa aming dalawa bago lumabas ng food court at naglakad sa malapit na parking lot.

     Sinusundan ko siya ng tingin hanggang sa pinaglagyan niya ng kanyang bike. Katabi iyon ng mountain bike na ginagamit ni Alejandro. Nag-helmet muna ito bago sumakay. Naka-cycling naman ito kahit na nakapalda.

     "Gusto ni Papa sa hacienda gaganapin ang party," pasimula ko.

     Inaayos na niya ngayon ang mga food container sa Eco bag dadalhin niya ito ulit sa resort.

     "She likes that." Sagot niya.

     Nagtatakang tiningnan ko siya. "Sinabi niya?"

     Tumayo na siya at sumenyas sa isa sa mga waiter ng food court. "Pakitago muna Nelson hah!"

     Utos niya dito at tumango naman ang huli.

     Nauna na siyang maglakad kaya nagmadali akong pumantay sa kanya. Hinawakan ko ang kamay niya pero inakbayan niya ako.

     "Why she didn't tell me about that plan?" Pabulong iyon. Pero alam kong narinig niya.

     Kumunot ang noo niya.

     "You know that your father want all the best for her and it was her thirteenth birthday celebration she's the one who will decide kung saan ito gaganapin." Mahabang paliwanag niya. "Besides after few years it's time na muling sumigla ang lugar na iyon."

     Hindi na ako umimik pa. Oras na siguro na muling sumaya ang hacienda. At panahon na tanggapin na kung ano man ang nangyaring sa aming mapait na kahapon ay bahagi na lamang ng nakaraan.

     "It's seems naka-move on na si Papa," sagot ko pa.

     "Oras na para kalimutan ang nakaraan, Cassy." nakangiti niyang turan bago niya hinalikan ang noo ko.

     Teka ako pa talaga ang dapat lumimot? Di ba siya rin.

      "Hoy diyan pa talaga kayo maglalambingan sa pintuan ng tindahan ko." Isang baritonong tinig ang nagpagulat sa amin.

     Si Dr. Cyril James Ybanez nakakunot ang noo habang karga-karga ang five years old niyang anak na lalaki. Na inaanak namin pareho ni Alejandro.

     "Nandito ka na pala, Doc." Nag fist bump ang dalawa.

     "Marami sigurong nangyari habang nawala ako ng one month." Si Cyril. "O, ano insan kailan masusundan si Abby?"

     Namula ako.

     "Malapit na," pabirong tugon ni Alejandro. Na halatang namula din sa panunukso ng pinsan. "Maghanda-handa ka na Doc ninong ka ulit kuripot ka pa naman."

     Nagtawanan ang dalawa.

     Humalik si Cairo kay Allie at nagpakarga dito. Dinala siya sa akin ni Allie hinalikan ko siya at nagmano sa akin.

     Ang cute ng damulag na ito. Pinagpag ko pa siya ng halik. Jusme itong bata 'to.

     "Hey, hey uubusin niyo na anak ko gumawa kayo nang sa inyo." Natatawang turan ni Cyril.

     "He he he hindi naman," Hindi ko pa rin binibitawan si Cairo.

     "Nasa loob puntahan niyo na, akin na 'yan amoy laway na 'yang anak ko. Magagalit na na man si Sonya sa akin." Kinuha na nito si Cairo. "Say bye to your in-denial Godparents, anak."

     "Bye Lovebirds," nakangiting kaway ni Cairo sa amin.

     Nahawa yata kay Abby ang batang ito.

     Ilang hakbang ay nasa loob na kami sa tindahan ng mga home decors and giveaways.

     "Good afternoon Ms. Cassy and Mr. Arevalo." bungad na bati ng staff ng tinndahan. Nagre-rent din ito sa mall.

     "Good afternoon din," nakangiti kong bati. Tinanguan lang ito ni Allie. Pasensya na suplado din kasi ito eh.

     "Good afternoon, Sonya." Bati ko sa may-ari ng store. Nag beso-beso kami.

     Tinanguan lang siya ni Alejandro at dumiritso a giveaways section.

     Nasa Counter 1 ito. Classmate ko siya sa elementary at highschool magaling siya sa arts and designs. She's promoting local handicrafts and products.

     "Naiilang ako minsan d'yan sa jowa mo seryoso lagi." Ayan na naman siya titig na titig Kay Allie.

     Tumawa ako alam ko kasing highschool crush niya si Alejandro.

     "Gaga ka talaga 'no," tumawa ako." Napaibig  mo naman ang pinaka-gwapung doctor ng Sta. Fe."

     Napangasawa nito ang pinsan ni Alejandro na si Cyril na mas matanda sa amin ng sampung taon. Ito ang current head ng Provincial Hospital ng Sta. Fe.

     Sabay kaming napahagikhik.

     "Mommy, Mommy." bigbang pumasok si Cairo na nagmamadali galing sa labas. "Pahingi po ng budget."

     Binigyan ito ni Sonya ng buong isang libo.

     Nginitian ko si Cairo. At dinagdagan ng isang libo ang pera nito. Nagpasalamat ang bata at hinalikan ako sa pisngi.

     "Tipid-tipid,anak." pahabol na sigaw nito.

      Napangiti ako.

      Hanggang ngayon kuripot pa rin ito.

     "Haggang ngayon kuripot ka pa rin," ani ko. Kahit seryoso natatawa pa ring turan ko.

     "Naku nagsalita ang mayaman mas kuripot ka pa sa akin oy." Nakangiting patutsada sa akin."Ika nga—

     "Walang masama sa kuripot mas ok nang matipid keysa nganga bukas."

     Sabay pa naming nasambit ang motto namin. At sabay pang nagtawanan.

     "Maiba ako kumusta na ang center na pinapatayo ni Kuya Cyril?" Tanong ko.

     "Maayos naman salamat sa inyong dalawa ni Alejandro at fully operational na ang clinic."

     "Sus, maliit na bagay. Magsabi lang kayo at tutulong kami anytime." Pag-a-assure ko.

     Ngumiti ito ng pagkatamis-tamis. Noon pa man maawain na itong si Sonya isusubo na lang niya ibibigay pa niya sa mga ka-klase naming walang baon. Hindi sila mayaman mga simpleng guro ang parehong parent niya at menopausal baby kaya walang kapatid, naging close kami. Only child din ako kaya hiyang kami sa isa't-isa.

     "Excuse me, Sonya, do you have a miniature bicycle for giveaways?" Tanong ni Allie nang makalapit sa amin. "I want pink and baby blue as a motif."

     Wala yatang nakita si Alejandro sa mga nasa display area.

     Nag-isip si Sonya at pumasok sa mini office niya.

     "Like this Allie?" Dala-dala nito sa kamay ang isang maliit na bicycle na puro kulay blue. "I can arranged what you preferred design."

     "Yeah it fits, Sonya. "Tumango-tango si Alejandro. "I want to order five hundred pieces of it, kaya mo?"

     Sabay yata kami ni Sonya na napalaglag ang panga. Five hundred? Ang dami naman

yata. Umabot na nang ganun ang mga close friends namin?