Nang marinig ni Khate ang mga sinabi, agad nagbago ang ekspresyon sa mukha nina Joshua at Mina.“Anong kalokohan ang pinagsasabi mo!”Galit na tiningnan ni Mina si Khate, “Kaya mo ba siyang pagalingin? Kung hindi, sabihin mo lang nang diretso, huwag mong isumpa ang lolo ko dito!”Malamig siyang tiningnan ni Khate, “Maayos ko pong inilalahad ang tunay na kalagayan ng inyong lolo ko. Dahil sa matagal na pagkaantala, hindi nakatanggap ng napapanahong paggamot ang lolo mo. Ngayon, nagsimulang lumala na ang kondisyon ng lahat ng organs sa kanyang katawan, at ang kanyang resistensya ay mabilis ding bumababa.”“Sa totoo lang, sa ganitong kalagayan, dapat magpahinga ng maigi ang pasyente, ngunit hindi pinansin ng medical team na inimbita ninyo ang kondisyon ng pasyente at binigyan siya ng maraming gamot. Mali ito. Hindi ninyo ginagamot ang sakit, sinusunog ninyo ang buhay niya!”Hindi nagustuhan ng attending physician na namumuno sa medical team, lumapit at tumayo sa tabi ng ilang tao, tiniti
Nang marinig ito, medyo natigilan ang ilang tao.Nakakita na sila ng maraming sikat na doktor na nagtangkang gamutin ang matanda, ngunit ito ang unang pagkakataon na nakakita sila ng taong humihiling na hubarin ang damit ng matanda.Si Joshua ang unang kumilos at maingat na nagtanong, “Kailangan po ba talaga ‘yun Doc?”Tiningnan siya ni Khate nang hindi maipaliwanag, “Gusto kong gamutin ang matanda, at nakakaabala ang mga damit. Sino sa inyo ang pwedeng tumulong sa akin na maisagawa ito? Pakiusap bilisan ninyo.”Saglit na nagtinginan ang lahat ng tao sa silid, kasama na ang dating medical team, di maikaila sa kanilang mga mata ang labis na pagtataka.Anong klaseng paggamot ito, at kailangang hubarin ang damit ng pasyente?Nag-atubili si Joshua nang matagal, kinagat ang kanyang ngipin, at humakbang palapit.Nakitang sumuko ang kanyang kapatid, nag-alala si Mina, “Anong klaseng paggamot ‘yan? Bakit…”Sa kalagitnaan pa lang ng kanyang mga salita, nakita niya si Khate na binuksan ang kaho
Bago pa makarating si Khate, may isang taong sumuporta sa kanyang baywang at nagawa niyang mapanatili ang kanyang balanse.Nang itaas niya ang kanyang mga mata, nakasalubong niya ang madilim na mga mata ni Anthony.Nang magtama ang kanilang mga mata, bahagyang nanigas ang katawan ni Khate, at pagkatapos ay mabilis niyang iniwas ang tingin at umupo sa kama.Hindi sinasadyang suportahan ni Anthony si Khate, dala ata ito ng adrenaline rush niya. Sa sandaling ito, nakita niya na siya ay parang isang baha at isang hayop, iniiwasan siya. Biglang dumilim ang kanyang mga mata, at binawi niya ang malaking kamay na nakasuporta lang sa kanyang baywang.“Nangahas kang sabihin na pinag-aralan mo ang maraming mahirap at komplikadong na sakit. Ito ba ang resulta ng iyong pag-aaral? Sa tingin ko binili mo lang lahat nang mga certificate mo!”Hindi napansin ni Mina ang kakaibang nangyayari sa kanilang dalawa. Galit pa rin siya at galit na tiningnan si Joshua, “Kuya, sa tingin ko manloloko siya! Palay
Anthony ay tumingin lamang sa kanya, pagkatapos ay hinawakan ang kanyang pulso at tumabi, saka malamig na tumingin kay Mina, "Mag-sorry ka."Natigilan si Mina sa narinig mula kay Anthony, "Kuya Shen, ano ang sinabi mo?"Tumingin si Anthony pababa sa kanya na puno ng awtoridad, "Kritikal ang kalagayan ni Lolo Wang ngayon. Kung may talagang makakapagligtas sa kanya, nag-imbita na kayo ng mga kilalang doktor mula sa loob at labas ng bansa. Kung ganoon, dapat lumitaw na ang taong iyon, ngunit sa huli, wala."Napangibabawan si Mina ng kanyang presensya at nahihiyang yumuko."Ganito..."Saglit na tumigil si Anthony, tumingin nang may kakaibang ekspresyon sa taong nasa likuran niya, at nagpatuloy, "Ang Binibining Khate na ito ay walang kaugnayan sa pamilya Wang. Dumating siya rito nang partikular upang gamutin si Lolo Wang. Maaari mong hindi siya pagkatiwalaan, ngunit wala kang dahilan upang atakehin siya. Ito ba ang itinuro ng pamilya Wang sa'yo? Mag-sorry ka agad sa kanya!"Sa eksenang ito
Sa pagkakataong ito, wala nang sinuman ang maaaring gumambala pa, kaya mas naging maayos ang proseso ng paggamot ni Khate.Pagkalipas ng ilang sandali, mahigit isang dosenang pilak na karayom ang naiturok sa dibdib ng matanda.Sa buong proseso, halos hindi kumurap si Khate at buong pusong nakatutok sa pasyente.Sa sobrang pokus niya sa paggamot, hindi niya napansin na si Anthony ay nakatitig sa kanya sa mga oras na iyon.Habang nasa ibaba pa lang, nakita na ni Anthony ang resume ni Khate sa nakalipas na mga taon. Siya ay may kahanga-hangang kagandahan, sapat upang magbigay-imahinasyon sa kung gaano kahanga-hanga ang naging buhay niya nitong nakalipas na anim na taon.Ngunit ngayon pa lang niya ito nakitang naiiba sa dati.Ang konsentrasyon sa kanyang medisina at ang tibay ng paninindigan tuwing pinag-uusapan ang kanyang propesyon—lahat ng ito ay bago para kay Anthony.Iba na siya sa babaeng makasama niya sa iisang bahay, na nagpakita ng pagmamahal at pag aalaga.Habang pinagmamasdan i
Nagulat si Khate. Matapos ang ilang sandali, tiningnan niya si Anthony na may kaunting pag-aalala.Hindi niya inamin ang huling pagkakataon na nawala si Katerine.Pero malamang hindi niya ito maitago sa lalaking ito.Sa pag-iisip nito, nag-alinlangan si Khate at nagsabi, "Siguro... dahil tinulungan ko siya dati. Noong huling nawala siya, ako ang kumuha sa kanya."Hindi ito inaasahan ni Joshua. Tumingin siya kay Katerine, tapos kay Khate, at nagsabing may damdamin: "Talagang nakatakda kayong dalawa na magtagpo."Nakatakda na magtagpo?Naisip ni Khate ang pagkakakilanlan ni Katerine, ngumiti nang bahagya sa sarili, tinaas ang mga mata, at muling nagpakalma. "Siguro."Hindi napansin ni Joshua ang kakaibang kilos niya at tumayo, nagmungkahi, "Dahil isang oras pa ang lolo ko, bakit hindi tayo maghintay sa ibaba at uminom muna ng tubig? Alam kong napagod ka sa iyong mga ginawa Doktor Khate."Nang makita niyang pinalitan na ng paksa, inexplicably gumaan ang loob ni Khate at sumang-ayon nang
Lumabas si Khate ng kwarto, maingat na binabaan ang kanyang boses, at sinabi sa dalawang bata sa kabilang linya: "Maging mabait kayo, si Mommy ay nag gagamot pa ng mga pasyente at uuwi rin mamaya. Maglaro muna kayo kasama ang ninang ninyo."Sanay na ang dalawang bata na umuuwi si Mommy nang gabi dahil sa trabaho, kaya sumang-ayon sila nang masunurin.Samantala, sa loob ng kwarto.Napakalamig ng ekspresyon sa mukha ni Anthony, halos nagyeyelo na, habang bumubulwak ang galit sa kanyang puso.Paulit-ulit na pumapasok sa isip niya ang pagkabigo ng kamay ni Katerine na mahawakan ang kamay ng babae at ang salitang "Mommy" sa telepono.Hindi na nakapagtataka kung bakit napakalamig ng babae nang makita si Katerine.Lumabas na pala na may asawa na ang babaeng ito at may anak na sa ibang lalaki!Ito rin ang dahilan kung bakit niya iniwan ang bata noon!Ibinaling niya ang tingin sa anak na babae, na naroon pa rin at nakatayo.Hindi maitago ng batang babae ang pagkadismaya sa kanyang mukha, pero
Nang makita ito ni Anthony, lalo pang dumilim ang kanyang mukha. "Ano bang sasabihin mo sa kanya? Sa susunod na magkita kayo, mas mabuting magpanggap ka na hindi mo siya kilala at wala kang anumang kinalaman sa kanya."Dahil ang babaeng iyon mismo ang hindi nagnais na kilalanin ang kanyang anak, mas mabuting sundin na lamang niya ang kagustuhan nito!Natakot si Katerine sa tono ng kanyang ama. Napatingin siya nang ilang segundo bago bahagyang pinipigilan ang luha, saka sinulat sa kanyang maliit na notebook: "Bakit po daddy?"Hindi pa man sumasagot si Anthony, mabilis na siyang nagsulat ng isa pang pangungusap: "Gustong-gusto ko si Auntie. Mabait at maalaga siya sa akin. Gusto ko siyang makasama!"Ang tuwirang pagmamahal ng batang babae ay nagdulot ng kirot sa puso ni Anthony, pero kailangan niyang harapin ang realidad. Malamig niyang sinabi, "Dahil may sarili na siyang mga anak, at hindi na niya ailangang pa ng ibang bata."Narinig ito ni Katerine at napuno ng pagkalito ang kanyang mg
Sa kalagitnaan ng engrandeng pagtitipon, habang ang karamihan ay abala sa kani-kanilang pag-uusap at kasiyahan, naramdaman ni Khate ang bigat ng mga matang nakatutok sa kanya. Sanay na siya sa mga mapanuring titig—mula sa mga taong hindi niya kilala, mula sa mga taong may pag-aalinlangan sa kanyang presensya, at mula sa isang partikular na lalaki na kahit hindi niya lingunin ay alam niyang patuloy siyang pinagmamasdan.Si Anthony.Nang hindi niya na matiis ang pakiramdam ng patuloy na pagmamasid nito, bahagya siyang bumaling sa direksyon nito. Halos hindi ito gumagalaw mula sa kinatatayuan niya, ngunit ang kanyang presensya ay tila napakabigat, animo’y isang anino mula sa nakaraan na hindi niya matakasan.Napalingon siya kay Joshua, na abala sa pakikipag-usap sa ilang mga negosyante. Nakita nitong nag-aalangan siya at agad na lumapit sa kanya. “Mukhang kailangan mo ng sariwang hangin,” bulong nito, saka marahang itinulak siya patungo sa malawak na veranda ng manor.Nang makalabas sila
Sa kabila ng malamig na hangin na dumampi sa kanyang balat, pakiramdam ni Khate ay mas mainit ang presensya ni Anthony kaysa sa anumang bagay sa paligid. Ang lalaking ito, na minsan niyang minahal at iniwasan, ay muling nasa harapan niya, nag-aalab ang tingin, tila may gustong iparating ngunit pinipigil ang sarili.Hindi siya dapat magpakain sa emosyon. Hindi na siya ang babaeng dati.Muling bumuntong-hininga si Khate at tumingin sa malayo, pilit na inililihis ang kanyang isip mula sa presensya ni Anthony. Ngunit kahit anong gawin niya, hindi niya kayang balewalain ang lalaking ito, lalo na't nasa parehong bilog sila ngayon."Alam kong may gusto kang sabihin, Anthony," mahina ngunit matigas ang kanyang tinig. "Sabihin mo na lang nang diretsahan."Malamig ang mata ni Anthony, ngunit may bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang ekspresyon. Halata sa kanyang anyo na gusto niyang pag-usapan ang isang bagay na mas malalim kaysa sa kanilang kasalukuyang sitwasyon."Bakit ka bumalik?" muling tan
Sa kabila ng palakpakan at magalang na ngiti na ipinakita ni Khate, alam niyang hindi siya ganap na tinatanggap ng lahat sa silid. Ramdam niya ang mga mapanuring tingin, ang mga bulung-bulungan na bagama't mahina ay parang dagundong sa kanyang pandinig. Ang pamilya Zaw ay isa sa pinakamakapangyarihang pamilya sa Haicheng, at ang sino mang malapit sa kanila ay tiyak na magiging paksa ng espekulasyon at inggit.Ngunit sa kabila ng lahat, nanatili siyang kalmado. Matagal na siyang nasanay sa ganitong klaseng atensyon, lalo na nang piliin niyang maging doktor sa kabila ng maraming pagsubok na kanyang hinarap noon. Ang totoo, wala siyang kailangang ipaliwanag sa kahit sino. Hindi niya kailangan ng validation mula sa mga taong hindi naman bahagi ng kanyang buhay.Bumaling siya kay Lolo Zaw at magalang na nagpasalamat. "Maraming salamat po, Lolo Zaw. Malaking karangalan para sa akin ang makatulong sa inyo."Tumango ang matanda, halatang kuntento sa kanyang sagot. "Napakababa ng iyong loob, i
Matapos bumalik sa bulwagan, pilit na ibinalik ni Khate ang kanyang atensyon sa kasalukuyang pagdiriwang. Sa kanyang paligid, patuloy ang kasayahan—mga halakhak ng mga bisita, ang ingay ng salpukan ng mga baso sa bawat toast, at ang malamyos na tunog ng musikang nagmumula sa orkestra sa isang sulok ng silid. Ngunit kahit na napapalibutan siya ng mga taong nagka katuwaan, hindi niya maiwasang maramdaman ang lungkot na tila unti-unting gumagapang sa kanyang dibdib.Ang sinabi ni Lolo Zaw ay patuloy na umaalingawngaw sa kanyang isipan. "Kung may hindi pa kayong natatapos usapin ni Anthony, baka panahon na para tapusin iyon—kahit ano pa man ang magiging resulta."Tapos na, hindi ba? Noon pa. Matagal na.Napailing siya at pilit na ibinalik ang sarili sa kasalukuyan. Hindi niya maaaring hayaang guluhin siya ng nakaraan, lalo pa't nasa isang lugar siya kung saan maraming mata na nagmamasid lang sa kanya."Ano ang iniisip mo?"Nagulat siya sa tinig na biglang bumasag sa kanyang katahimikan. N
Matapos ang matensyon ngunit maiksing pag-uusap nila ni Anthony, bumalik si Khate sa bulwagan, pilit na itinatago ang bumabagabag sa kanyang isipan sa likod ng isang mahinahong ekspresyon. Alam niyang hindi siya dapat magpaapekto sa presensya ng lalaki, lalo pa't wala na siyang anumang koneksyon rito—o iyon ang gusto niyang paniwalaan. Ngunit kahit anong pilit niyang ibaling ang pansin sa iba, hindi niya maiwasang maramdaman ang bigat ng titig nito kanina, at ang malamig na tinig na parang hinihiwa ang kanyang puso. Sa kanyang pagbalik, napansin niyang si Joshua ay nakatayo sa isang tabi, nakapamulsa habang pinagmamasdan siya na para bang binabasa ang kanyang iniisip. Nang lumapit ito, agad siyang tinanong, may halong biro ang boses, "Mukhang mabigat ang naging pag-uusap ninyo. Anong sinabi sayo ni Anthony?" Napalingon siya sa lalaki at umiling, pilit na ginagawang kaswal ang kanyang tinig. "Wala naman. Hindi naman ito mahalaga." "Talaga?" Sumilay ang isang may pag-aalinlangang
Ang tensyon sa pagitan nina Khate at Anthony ay naging kapansin-pansin sa buong bulwagan. Kahit pa may kanya-kanyang usapan ang mga bisita, hindi maitatanggi ng maraming matang lihim na nagmamasid sa kanilang dalawa. Si Miss Zhao, na nagtanong kay Khate, ay tila nag-aalangan matapos marinig ang malamig na tanong ni Anthony. Bahagya siyang umatras ngunit pinilit panatilihin ang tikas ng kanyang postura. "Wala namang problema Anthony, ikaw naman, gusto ko lang siyang makilala nang maayos," sagot niya, na pilit ang ngiting pinapakita sa kanyang mga labi. Hindi sumagot si Anthony, ngunit ang matalim niyang titig ay sapat nang dahilan upang hindi na ito magpumilit. Luminga si Miss Zhao at biglang napansing maraming nanonood sa kanila. Ayaw niyang mapahiya, kaya bago pa tuluyang lumayo, tumingin siya kay Khate at sinabing, "Mukhang espesyal ka para kay Lolo Zaw. Sana'y manatili kang mapagkumbaba." Bagamat walang halatang pang-aasar sa kanyang tono, batid pa rin ni Khate ang pahiwatig
Ang ingay sa bulwagan ay unti-unting bumalik sa normal matapos ang pagdating nina Anthony. Bagamat maraming panauhin ang palihim na sumusulyap sa kanya, karamihan ay nagbalik na sa kani-kanilang usapan, bagamat hindi maikakaila ang tensyon na idinulot ng kanyang presensya. Sa kabila ng lahat, hindi nakaligtas kay Khate ang matalim at malamig na tingin ni Anthony bago ito tuluyang lumayo sa kanyang kinatatayuan. Para bang may gustong sabihin ang kanyang mga mata ngunit piniling itago ito sa likod ng kanyang maskara ng kaswal na kawalang-interes.Well, kagaya pa rin ng dati. Bulong ni Khate sa kanyang sarili habang inililibot ang kanyang paningin sa loob ng bulwagan.Napabuntong-hininga si Khate at ibinaling ang paningin sa matandang Zaw na tila kanina pa siya pinagmamasdan. May bahagyang aliw sa tinig nito nang sabihin, "Huwag mo nang pansinin ang lalaking iyon. Masyado siyang seryoso sa buhay niya. Kailangan niyang matutong ngumiti paminsan minsan."Isang bahagyang ngiti ang sumilay
Bago magsimula ang handaan para sa kaarawan, isinagawa ni Khate ang huling paggamot sa matanda. Mas maganda na ang kalagayan nito kumpara noon—kaya na nitong bumangon at gumalaw, bagaman hindi pa maaaring maglakad ng matagal. Matapos ibigay ang mga kailangang gamot at ipaalala ang tamang oras ng pag-inom, natapos na ang buong proseso ng gamutan.Dumating na ang araw ng piging.Matapos tapusin ang kanyang trabaho sa research institute, umuwi si Khate upang magbihis. Pinili niyang magsuot ng isang simpleng bestida, itinataas ang kanyang mahabang buhok, at naglagay ng bahagyang makeup bago tumungo sa manor ng pamilya Zaw.Pagdating niya doon, malapit nang magsimula ang selebrasyon. Sa labas, nakahilera ang mga mamahaling sasakyan, habang sa loob naman ay punong-puno ng mga panauhing pawang kilalang personalidad sa Haicheng. Bagamat minsan na siyang nanirahan sa siyudad at may ilang mukhang pamilyar, kakaunti lamang ang tunay na nakakakilala sa kanya.Sa kabila nito, nang lumitaw si Khate
Nang hapong iyon, sa loob ng Qiandu Coffee House, magkatapat na umupo sina Cassandra at Mina, pasosyal na kaupo at naghahalo ng kape at nag-uusap. Sa kanilang pag-uusap, tinalakay nila ang nalalapit na ika-70 kaarawan ng matanda."Ate Cassandra, pupunta ka rin ba sa ika-70 kaarawan ng lolo Zaw, di ba?" tanong ni Mina na may kalikutang layunin.Nalaman din ni Cassandra ang balita. Ang pamilya Zaw at pamilya Lee ay matagal nang magkaibigan, kaya natural lang na kailangan niyang magpakita ng presensya, kaya tumango siya, "Oo naman, may problema ba tayo doon?"Tanong ni Mina nang malambing, "ooohh... Sasama ba si Kuya Anthony sa'yo? Kayo naman ay isang kilalang magkasintahan sa pangkat ng pamilya na ating kinabibilangan, di ba!"Nang marinig ito, nag-atubili si Cassandra saglit. Alam niyang pupunta si Anthony, pero kung pupunta siya kasama siya, hindi pa niya ito sigurado. Sa mga nakaraang taon, kahit hindi binawi ni Anthony ang engagement, hindi rin siya nagpapakita ng pagkalapit sa kany