Chapter 2

Nagising si Ely na masakit ang ulo. Hawak niya ang sintido niya dahil kumikirot iyon sa hang over. Napamulagat siya. Biglang bangong ng maalala ang mga nangyari kagabi. At hinanap si Cory sa tabi niya. Bahid ng dugo ang nakita niya sa sahig. Napangiti siya nang malaman na siya ang unang lalaki sa buhay ni Cory. 

"Cory?" tawag niya sa pangalan nito. Pero walang Cory siyang nakita sa loob ng VIP room. Bumangon at nagbihis siya. Saka lumabas na siya ng VIP room.

Ipinagtanong tanong niya kung nasaan si Cory sa loob ng bar. Pero walang makapagsabi sa kanya kung nasaan si Cory. Nililinis na ang buong bar at alas otso na ng umaga. Nang mapadaan siya sa counter.

"Do you see Cory? 'Yung singer dito" tanong ni Ely.

"Ay, sorry Sir. Nagresign na po si Cory. At nakaalis na po ng bar. Siguro po uuwi iyon sa probinsiya" sagot nito sa kanya.

"Ganoon ba. Ano ang address niya?" tanong ulit ni Ely. Gusto niyang malaman ang bahay ni Cory para kausapin. Ang naganap sa kanila kagabi ay hindi biro. Lalo pa at birhen si Cory. 

Nanlulumong hindi niya naabutan si Cory. Bakit kailangang magresign ni Cory? Hindi ba nito gusto ang nangyari sa kanila? Mga tanong ni Ely sa isip.

"Itanong niyo na lang po sa management. Hindi ko po kasi alam" tugon nito sa kanya.

Napaisip si Ely. Kung kakausapin ba niya si Vitto para makukuha ng impormasyon kung saan ngayon si Cory. Sa huli ay nagpasya na lamang siyang lumabas ng bar. At diretsong pumunta sa parking lot. Binuksan ang pinto ng kanyang sasakyan at pinaharurot ang sasakyan pauwi. 

"Ely, hindi ka umuwi. Saan ka natulog kagabi?" tanong ng Mommy niya ng madaanan niya nang papunta ito sa sala. Tiningnan lang niya ito. Hindi sinagot ang tanong ng Mommy niya at nagmamadali siyang umakyat papunta ng kanyang kuwarto.

Pumunta siya ng banyo para maligo. Nanlalagkit na ang buong katawan niya. At para maginhawaan sa nararamdaman niya ay malamig na tubig ang kanyang naipaligo. Pagkatapos maligo ay nakatapis pa siya ng tuwalya na naibagsak ang katawan sa kama niya. Walang kahit anong saplot ang meron siya. 

Iniisip niya ang mga nangyari sa kanila ni Cory. Ibig sabihin niyon ay matinong babae si Cory. Dahil siya ang nakakuha ng iningatan nitong puri. Paano niya nagawang pansamantalahan ang kahinaan ni Cory? Isa pa napakabata pa nito. Siya ay magtrenta na.

"Anong ginawa mo Ely? Hindi kaba talaga nag iisip? Kawawa naman si Cory. Nawala na ang pinakaiingatan nitong puri. Nang dahil sayo" napasabunot si Ely ng kanyang at bumalikwas ng bangon. Dumiretso sa kanyang closet at naghanap ng maisusuot. Pagkatapos magbihis ay bumaba na siya.

"Ely, kauuwi mo pa lang aalis kana kaagad. At saan ka naman pupunta?" nakapameywang na tanong ng Mommy niya.

"Mom, I'm twenty eight. Hindi na ako bata para bantayan pa ang ginagawa ko. I am old enough to make decision for myself. At kung saan ako pupunta at kung anong gagawin ko. So, please. Stop asking" iritableng sagot niya. 

"I'm just concern to you, Anak. You know how much I love you. At ayoko nang masaktan ka ulit. Please bring back my old son. Hindi ang Ely na anak ko ngayon" lumapit na si Eladia sa anak. Niyakap niya ito. Nasasaktan siya para kay Ely dahil sa nangyari sa kanila ni Cindy. Mahal na mahal ng anak niya si Cindy. Kaya nga sobrang nagdusa ang anak nuong naghiwalay ang dalawa. Pero hindi niya masisisi si Cindy. May asawa na ito. 

Iniharap ni Ely ang ina sa kanya at hinalikan sa noo.

"I love you too, Mom. Don't worry I will be fine" paninigurado ni Ely sa ina. Ngumiti naman si Eladia sa anak. At pinayagan na din itong umalis.

Samantala, inaayos na ni Cory ang mga damit nilang tatlo. Inilagay niya iyon sa drawer. Bumalik sila ng Samar. 

"Ate, sigurado kaba na dito na tayo titira? Paano ang pagpapacheck up ni Cathleen?" tanong ni Carvie. Ang sumunod kay Cory. Labing limang taong gulang na si Carvie. Samantalang sampu naman si Cathleen.

"Dito na din natin siya ipapagamot. May naipon naman ako. Saka maghahanap na lang din ako ng bagong trabaho dito sa atin. Huwag kang mag alala, Carvie. Kapag nakuha ko na ang separation pay ko sa bar. Makakaraos tayo kahit paano. May panggastos na tayo sa gamutan ni Cathleen" sagot ni Cory. Hindi naman kumbinsido si Carvie sa sagot ng kapatid niya. 

Sumugal siyang umuwi kung saan sila dating nakatira. Ayaw niya munang magkita sila ni Ely. Alam niyang may kaya ang pamilya ni Ely. Isa lang siyang mahirap. Kaya hindi siya nababagay dito.

Tiningnan ni Cory ang bunsong kapatid na natutulog sa higaang kahoy na banig lamang ang sapin. Awang awa na siya sa mga kapatid niya. Pati ang mga ito ay nadadamay sa kahirapan ng pamilya nila. Kung buhay lamang ang kanyang mga magulang ay hindi ganito ang kalagayan ng buhay nila.

"Sige na, Carvie. Lumabas kana at ihanda mo na ang pagkain natin. Ako na ang bahala na magbabantay kay Cathleen" utos nito sa nakababatang kapatid. Tumango ng ulo si Carvie sa Ate niya. Lumabas na ito ng kuwarto nilang magkakapatid at pumunta ng kusina.

Maliit lamang ang bahay nila. Isa ang kuwarto at gawa lamang sa kahoy. Nasa malayong probinsiya sila sa Samar. Dito sila ipinanganak na magkakapatid. Pagkatapos ay tumulak ang mga magulang nila sa Maynila para sumubok ng swerte. Sa kasamaang palad ay naaksidente ang Inay at Itay nina Cory. Nasagasaan sila ng rumaragasang truck nang patawid sila sa high way at pauwi na sa kanilang bahay. Maaga silang naulila at umaasa lamang sa mga tulong ng kamag anak. Pero wala din silang kakayahan na magbigay ng palaging tulong sa kanilang tatlong magkakapatid. Kaya iginapang ni Cory ang buhay nila. Nagtrabaho siya sa murang edad niya pa lamang.

Lalo lamang silang nagkaproblema nang magkasakit ang bunso niyang kapatid ng sakit sa puso. Kailanganng operahan si Cathleen. Pero wala pa silang pera para sa operasyon nito. Nagbabakasali siyang kapag nakatapos siya ng kolehiyo at magkaroon ng magandang trabaho ay maipapagamot na niya ang kapatid. Pero kailan pa. Matagal pa iyon. Lalo lamang magagrabe ang kapatid niya. 

Pero sadyang mailap ang magandang kapalaran para sa kanila. Binigyan na ng taning ang buhay ng kapatid. Kapag daw hindi pa ito naoperahan at mapalitan ang puso nito ay baka kapag inatake ito ay puwede nitong ikamatay. 

Hindi napigilang umiyak ni Cory para sa bunsong kapatid. Napakabata pa nito para mawala sa mundo ng ito. Gusto pa sana niyang makita na makapagtapos ng pag aaral ito. Maging masayang naglalaro sa labas. At magkapamilya. Pero anong magagawa niya sa kalooban ng Diyos. Kundi ang humingi ng awa para bigyan pa siya ng lakas para makahanap siya ng pera pampaopera ni Cathleen.

Samantala sa Maynila ay halos mabali na si Ely kahahanap kay Cory. Wala na siyang choice kundi ang humingi ng tulong kay Vitto. Ang may ari ng bar. Kung saan nagtatrabaho si Cory.

"Anong maipaglilingkod ko sayo, Eliseo?" tanong ni Vitto. Habang umuupo si Ely sa upuan sa harap ni Vitto.

"I want to ask information about Cory Luna"

"Bakit naman gustong malaman ang tungkol sa empleyado ko?"

"Please, Vitto. Gusto ko lang siyang makausap"

"Hmm... Bakit ang isang Eliseo Andrew ay nagkakaganyan sa isang singer ng bar ko? Anign mayroon sa inyo ni Cory, Ely?"

"Tutulungan mo ba ako o hindi? Ang dami pang tanong" naiinis na tanong ni Ely.

"Patience, Ely. Napakaiksi naman ng pasensiya mo. Why did you want to try other woman outside my bar? Napakabata pa ni Cory at hindi siya katulad ng mga babaeng umaaligid sayo!"

"Vitto, I know na galit ka sa akin. Dahil kay Arthur. At ang sa amin ni Cindy ay tapos na. Masaya na ang kaibigan mo sa asawa niya. Can you just give a chance to find my own happiness, please?" mga pakiusap ni Ely. Natigilan si Vitto.

"Okay. Just wait me here. Kukunin ko lang ang files ni Cory sa HR" sabi ni Vitto. Napangiti si Ely at nabuhayan ng loob.

"Thank you" ani Ely.

"Huwag ka munang magpasalamat sa akin. Tandaan mo na kargo de konsensiya ko si Cory. At hindi ako pumapayag sa pagreresign niya na ikaw pala ang dahilan" sabi naman ni Vitto.

"You can't runaway form me, Baby. Kahit saan ka magpunta susundan kita. Just wait for me, Baby" sabi ni Ely sa isip.