Natapos ang birthday ko na hindi nagpapakita si Daddy. Tumawag siya, saying that he had deposited a large sum of money on my bank account. Nagpadala din daw siya ng package. Akala ata niya, enough na iyon. Akala ata niya mabuting ama na siya, basta nagbibigay siya ng pera at mga regalo. Pero hinayaan ko na lang. Ano pa nga ang i-e-expect ko sa kaniya. Masaya ako sa aking kaarawan. Nandito si Mommy. Nandito din ang boyfriend ko. Yes, official na kami ni Hendrix. Maaga akong nagising kinaumagahan sa sobrang excitement. Hindi na kami gaanong nakapag-usap ni Hendrix kagabi, kaya ngayon ko siya tatanungin. Gusto ko lang ulit tanungin kung kami na talaga. Kapag binawi pa niya talaga, masusuntok ko siya. "Ngayon dadating ang regalo ng daddy mo...""Okay, Mommy." Pero hindi ako gaanong interesado. Hindi na ako gaanong napapasaya ng Luis Vitton, Chanel, Gucci or Dior. Hindi ko din maintindihan kung bakit. O dahil nasa probinsya ako. Hindi naman alam ng mga tao iyan. Yes, they know that t
My boyfriend graduated as summa cum laude. Sobrang proud ako sa kaniya. "Congratulations, babe!" bati ko after ng program. "Thank you..." Sinuot niya sa akin ang kaniyang toga, bago ako inakbayan. Nagpa-picture kami ng madami, sinulit namin ang photographer na h-in-ire ni Auntie. Kumain lang kami sa isang restaurant after bago kami umuwi. Sobrang saya ng Mama niya habang nagkukuwentuhan sila ni Auntie. Proud niyang kinukuwento ang mga offers kay Hendrix. Mayroon siyang malaking offer sa Manila. Ang alam ko nasa fifty thousand pesos ang sahod. "Pero mas malaki pa din kung mangibang bansa siya, di ba?" sabi naman ni Auntie. Pasimple pa niya akong sinulyapan na para bang nang-aasar. Alam niyang mahihirapan ako kapag nagkalayo kami ng boyfriend ko. Okay lang sana kung pababalikin ako nina Mommy sa Manila, kaso malabong mangyari iyon. Bahala na. Mag-r-review pa naman si Hendrix bago mag-take ng board. Ilang months pa iyon. Pagkatapos kumain, umuwi na kami. Natulog ako at nag-impake
Bumalik na kami ng Pinas after one week. Hindi na muna ako nagpasundo kay Auntie. Wala din siyang alam na uuwi na ako. Nakapagpaalam na ako kay Mommy na mag-stay muna ako sa city. May nakita na akong condo unit kung saan ako mag-stay. Mommy was not happy about it. "Amelia!" nayayamot niyang sabi sa akin. Inirapan pa niya ako. "Mommy, mag-stay lang naman po ako doon.""Kapag ikaw!" banta niya. "Promise, wala kaming gagawin ni Hendrix.""Nag-r-review siya. Dini-distract mo siya.""Mag-r-review naman iyon sa araw...""Tapos sa gabi, sa'yo siya uuwi ganoon?"Ngumuso ako. "Bahala ka na nga! Sinasabi ko sa'yo!"Hindi na ako sumagot pa. Wala naman akong planong magbuntis ng maaga. Magtatapos ako ng studies ko. I'm gonna be successful too. Dapat maging worthy din ako kay Henrdrix. Gusto kong ipakita sa ibang tao na I'm not just some rich and pretty face. Dalawang maleta lang ang dala ko pauwi dahil ang ibang mga bagahe ko ay naiuwi na namin noon. Nag-taxi ako hanggang sa condominium kun
It's feel different. Hindi na namin kasama si Hendrix sa pagpasok sa umaga at pag-uwi ng bahay after class. Nakakalungkot and there were times that I don't feel like going to school. Tuwing umaga, tumatawag siya sa akin. Siya ang alarm clock ko. "Good morning, babe... Mag-almusal ka muna bago pumasok, okay?" During lunch time, tatanungin niya kung ano ang kinain ko. Sa gabi, magtatawagan kami hanggang sa parehas kaming antukin. Kaya kahit nakakatamad at nakakawalang gana, ginagawa ko siyang inspirasyon. I have a goal. Magiging successful ako someday not because of my parents money. Madalas na ang late na pag-uwi ni Auntie. Hindi na siya nagtitinda ng mga kakanin o mga nakabilao. Bihira na din kaming mag-usap dahil madami din akong ginagawa. Sa assignments pa lang, pagod na pagod na ang utak ko. Mas naging mahirap dahil wala dito si Hendrix. There are times that I would cry myself to sleep. I miss him so much. Pero hindi ko sinasabi na umiiyak ako. Ayaw kong mag-alala siya sa aki
"Ayos ka lang?" tanong ni Ranna. Katatapos lang ng klase namin pero ayaw ko pang umuwi. Pumasok kami sa isang maliit na milk tea shop para kumain. "Ilang araw ka ng mukhang matamlay at malalim ang iniisip..." I sighed. Hindi ko masabing okay lang ako. "Buntis ka ba?" Napanganga ako. What? Malungkot lang, buntis na agad. "Ginawa niyo na ba ni Kuya nang last na uwi niya?" Umiling ako. "Hindi, ah. Hindi pa namin ginawa... Di ba, kinuwento ko na sa'yo?" Tumawa siya. Pinilit niya akong magkuwento kaya kinuwento ko sa kaniya. Pero syempre hindi naman detalyado at nakakahiya. Kapatid pa man din niya iyon. Nag-beep ang aking phone kaya binuksan ko ang message. Galing ito kay Auntie. Ang sabi niya ay hindi siya makakauwi. Pangalawang beses na 'to. Last week ay hindi din siya umuwi ng Friday ng hapon, after work. Monday na siya ng five am dumating kaya sa bahay ko na pinatulog si Ranna. "Okay." Ito lang ang reply ko. Matanda na siya at hindi din naman niya sasagutin kung magtanong
Umuwi si Mommy noon para awayin si Auntie. Pero nagkabati din naman sila agad. Hindi sila puwedeng mag-away dahil sila na nga lang ang magkakampi. Malapit na ang board exam ni Hendrix kaya hindi na namin siya pinauwi muna para makapag-focus siya ng husto. Alam kong kahit na matalino siya, nakakaramdam siya ng pressure dahil palapit na ito. "Hey, babe..." Friday ngayon at katatapos lang ng morning classes ko.""I want to see you," paglalambing niya. Natawa naman ako. "Gusto mo akong magpunta diyan?""Yeah. Pagkatapos ng klase mo. Puwede ba?""Sure!" Hindi na ako nagpaalam kay Mommy. Mamaya na kapag nandoon na ako. Mabuti na lang at dala ko iyong wallet ko na mayroong mga cards at cash. Hindi na din ako uuwi para kumuha ng mga damit. Bibili na lang ako. Iyong dating unit ang ibu-book ko dahil mayroon silang automatic na washing machine. Hindi na din ako pumasok sa susunod na subjects ko. Nag-text na lang ako kay Ranna na pupuntahan ko ang kapatid niya. Nag-text na din ako kay Aunti
"A-Auntie!""A...melia, mag...pakabait.. ka... Mag...tapos ka ng p-ag...aaral. A-Ang M-Mommy mo... S-Si Hen...drix... G...Gusto ko... siya... s...ayo..."Parang dinudurog ang puso ko habang naririnig ang hirap na hirap na tinig ni Auntie. "Auntie, nasaan ka! Kasama mo ba siya? Gusto ko siyang kausapin!""M-Ma...hal ko k-kayo..." And then the line was cut. Nag-iiyakan na kami ni Mommy. Yakap namin ang isa't isa. Nanghihina kaming parehas kaya sa isa't isa kami kumuha ng lakas. "What is happening, Amelia?" "May sakit si Auntie, Mommy." Wala na akong lakas na magpunta sa room ni Auntie, kaya pinakita ko na lang ang mga bote ng gamot na p-n-icture-an ko noon."Oh my God!" Napatakip si Mommy ng kaniyang bibig bago siya napaiyak ng malakas. "Oh my God! Why?!"Hindi ko na alam kung ilang oras kaming umiyak. Gusto naming lumabas para hanapin si Auntie, pero hindi naman namin alam kung saan namin siya pupuntahan. Ito na yata ang pinakamahabang gabi sa buhay namin ni Mommy. Wala kaming tul
Bawat araw na lumilipas, doon ko naramdaman ang space na iniwan ni Auntie dahil sa pagkawala niya. Paalis na si Mommy ngayong araw. Ayaw ko sana siyang umalis pero ayaw ko naman siyang pigilan. Two years pa at magkakasama na din kami. "Mag-ingat ka dito," bilin niya sa akin. May nahanap na siyang labandera at tagalinis ko. Binilin din niya ako kina Hendrix at nangako naman ang mga ito na hindi ako pababayaan. Sobrang hirap pero kailangan kong lumaban. Tutuparin ko ang pangako ko kay Auntie. "What's your plan?" tanong ko kay Hendrix na araw-araw ko ng kasama. "Nag-apply ako ng trabaho.""Huh? Where?" May offer siya sa Manila. Saan siya nag-apply? "Sa katapat na university," nakangiti niyang sagot. "W-What? Why?"Kumakain kami ngayon ng dinner, kasama sina Tita at Ranna. Sinulyapan ko sila pero mabilis silang nag-iwas ng tingin. "Why not?" balewala namang sagot ni Hendrix. "Maganda naman ang salary, kaya...""Hendrix..." Ayaw kong magkalayo kami pero kung para naman sa ikabubuti