CHAPTER (2)

KABANATA 2

9:00 AM - Donovan Enterprises

Ang malamig na simoy ng hangin mula sa air conditioning ay dumampi sa balat ni Emma nang pumasok siya sa magarang lobby ng Donovan Enterprises. Mula sa makintab na marmol na sahig hanggang sa modernong chandeliers, lahat ay sumisigaw ng yaman at kapangyarihan.

Huminga siya nang malalim at hinigpitan ang hawak sa kanyang folder na naglalaman ng resume at portfolio niya bilang matchmaker. Ito ang pinakamalaking oportunidad sa kanyang career, at hindi niya kayang palampasin ito.

Dumiretso siya sa receptionist na naka-blazer at mukhang sanay makaharap ang mga high-profile clients.

"Good morning, I’m Emma Sinclair. I have an interview for the matchmaking position."

Ngumiti ang receptionist, ngunit halata ang professionalism sa kanyang kilos. “Please take a seat, Miss Sinclair. Someone will call you shortly.”

Umupo siya sa waiting area at pinilit na pakalmahin ang kaba sa kanyang dibdib. Hindi lang ito isang simpleng trabaho—ito ang magiging tulay niya upang makaalis sa pagkakautang at mapanatili ang bahay ng kanyang pamilya.

Ilang minuto lang ang lumipas nang lumapit ang isang lalaki na may hawak na clipboard. “Miss Sinclair? This way, please.”

Ang Interview

Pumasok si Emma sa isang conference room kung saan naghihintay ang tatlong executives na mukhang bihasa sa pagpili ng pinakamagagaling sa industriya.

“Miss Sinclair,” bati ng isang babaeng nasa late forties, halatang senior executive. “Tell us why Donovan Enterprises should hire you.”

Napakagat-labi si Emma bago muling huminga nang malalim. "I’ve been a professional matchmaker for the past three years. I specialize in understanding personalities and finding deep, meaningful connections between people. My experience in the field has helped me successfully pair over a hundred clients—many of whom are now happily married."

Nagpalitan ng tingin ang mga executives. Isa sa kanila ang tumingin sa kanyang resume.

“Impressive numbers. But we cater to a very exclusive clientele. Most of our VIPs require matches within their social circle—business magnates, elite families. Do you have high-profile connections?”

Dito natigilan si Emma. Wala siyang personal na koneksyon sa mga mayayaman maliban sa ilang clients na naging referrals lang.

"I may not have elite connections, but I have a deep understanding of compatibility, personalities, and long-term relationship success. More than wealth or social status, real relationships are built on trust and emotional connection. That’s what I bring to the table."

Nilingon siya ng senior executive na babae na mukhang walang na-impress sa kanyang sagot. "We’ll get back to you, Miss Sinclair. Thank you for your time."

At ganoon lang, natapos ang interview.

Lumabas siya ng Donovan Enterprises na may bigat sa dibdib. Alam niyang hindi naging sapat ang sagot niya sa kanila.

Ang Frustration at Ang Bar Scene

Nasa isang bar si Emma nang gabing iyon, nag-iisa sa isang sulok, habang iniikot-ikot ang baso ng cocktail sa kanyang kamay. Hindi siya mahilig uminom, pero sa gabing ito, parang kailangan niya.

Ang interview na pinaghandaan niya nang matagal ay nauwi lang sa isang walang kasiguraduhang sagot.

"Saan ako nagkamali?" tanong niya sa sarili, pilit na isinasantabi ang bumibigat na pakiramdam sa kanyang dibdib.

Ipinatong niya ang siko sa bar counter at napabuntong-hininga. Hindi niya namalayang halos kalahati na pala ng cocktail niya ang naubos.

"Mukhang hindi ka masaya sa gabi mo."

Napatingin siya sa kanyang tabi.

Isang lalaki—matangkad, matipuno, at may presensiyang hindi basta-basta. Sa mahina at dim na ilaw ng bar, hindi niya maaninag nang buo ang mukha nito, pero halata ang sophistication sa suot nitong dark navy suit at kung paano niya hawakan ang kanyang inumin—may kumpiyansa, may misteryo.

Napangiti si Emma nang bahagya. "Hindi ko lang akalain na ganito kahirap maghanap ng tamang trabaho."

"At ako naman, hindi ko akalain na ganito kahirap maghanap ng tamang tao," sagot ng lalaki, sabay tungga sa kanyang whiskey.

Napatawa si Emma. Hindi niya alam kung dahil ba sa alak o sa pagod, pero parang biglang gumaan ang pakiramdam niya.

"Sounds like a rich man’s problem," biro niya.

"Trust me, it’s worse than it sounds," sagot nito, at kahit medyo malabo ang paningin niya, parang may lungkot sa tinig ng lalaki.

Nagkibit-balikat siya. "Bakit? Hindi ka ba masaya sa buhay mo?"

Nagtagal ang saglit na katahimikan bago ito sumagot. "Sabihin na lang nating... may mga bagay na kahit anong gawin mo, hindi mo matatakasan."

Napatitig si Emma sa baso niya, iniisip kung gaano kahalaga sa kanya ang career niya—at kung gaano kabilis niyang nadama ang pagkalugmok matapos ang isang interview.

Nag-order pa sila ng alak. Isa. Dalawa. Tatlo.

Habang lumalalim ang gabi, unti-unting nawawala ang distansya sa pagitan nila. Hindi na lang basta palitan ng salita ang namamagitan sa kanila, kundi pati init ng katawan at pagnanasa na hindi nila maintindihan kung saan nanggaling.

"Alam mo..." Bulong ni Emma habang bahagyang nakasandal sa balikat ng lalaki. "Hindi ko naman talaga ginagawa 'to. Ang makipag-usap sa isang estranghero sa bar, tapos... ganito."

"Ganito?" ulit ng lalaki, ang tinig niya ay bahagyang paos at puno ng pang-aakit.

Napangiti si Emma. "Ganito kalapit."

Nagmamasid ito sa kanya, ang mga mata nitong bahagyang natatabunan ng anino pero may kung anong intensity sa likod nito.

At bago pa nila namalayan, nagdikit na ang kanilang mga labi.

Ang Hindi Inaasahang Gabing Magkasama

Hindi nila alam kung paano sila nakarating sa hotel room.

Pareho na silang wala sa wisyo, lasing sa alak at sa presensya ng isa’t isa.

Ang mga halik ay hindi na mababaw, hindi na lang basta paglalaro. Nagiging desperado—parang kapwa nila gustong makalimutan ang mundo kahit sa isang gabi lang.

"Are you sure?" tanong ng lalaki sa pagitan ng kanilang mga halik, habang ang kamay niya ay banayad na humaplos sa pisngi ni Emma.

Tumango si Emma. "I... I don’t want to think tonight."

At iyon ang naging simula ng isang gabing hindi nila makakalimutan.

Ang Umaga Matapos ang Gabing Iyon

Nagising si Emma sa malambot na kama, may malamig na hangin mula sa aircon na dumadampi sa kanyang balat.

Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at doon niya napagtanto—hindi ito ang kwarto niya.

Agad siyang napabalikwas ng bangon, hawak ang kumot sa kanyang dibdib. Nilingon niya ang lalaking natutulog sa tabi niya.

Wala siyang ideya kung sino ito.

Napaatras siya, bumangon nang dahan-dahan upang hindi ito magising. Nang makuha niya ang kanyang bag, mabilis siyang lumabas ng kwarto.

Pagdating niya sa labas, saka lang bumigat ang kanyang dibdib sa naisip niya.

"Ano’ng ginawa ko?"

"Paano nangyari ‘to?"

"I just lost my virginity… to a stranger."

At ang mas masakit?

Dati niyang pangarap na ibigay ito sa lalaking mahal na mahal niya.

Si Chase at ang Pamilyar na Scent

Nagising si Chase ilang minuto matapos makaalis si Emma.

Napabuga siya ng hangin, hawak ang sariling sentido. "Damn… That was unexpected."

Hindi niya maalala nang buo ang mukha ng babae, pero may isang bagay na hindi niya makalimutan—ang pabango nito.

Dahan-dahan siyang bumangon at napansin niyang may isang maliit na scarf na naiwan sa gilid ng kama. Kinuha niya ito at inamoy.

"That scent… I know this."

Hindi niya matandaan kung saan niya ito dati naamoy. Pero isang bagay ang sigurado niya—hindi ito ang huling beses na magtatagpo sila.

Habang bumabangon si Chase mula sa kama, napansin niya ang bahagyang gusot sa sapin ng kama at isang maliit na mantsa ng dugo sa puting bedsheet.

Naningkit ang mga mata niya. "Shit."

Hinaplos niya ang kanyang batok at muling binalikan ang alaala ng gabing nagdaan.

Birhen pa ang babaeng iyon.

At ngayon, nawala ito nang hindi man lang siya nagawang makita sa umaga.

Kinuha niya ang maliit na scarf na naiwan nito at muling inamoy. Napakakilala ng pabangong ito.

Pero sino siya?

Naisip niyang ipahanap ngunit sabi niya, tsaka na lang. Mayroon pa siyang mas importanteng gagawin.